ความทรงจำในแดนภารตะ

ลำดับตอนที่ #3 : +-[]-+

นั่งงึ่กๆๆ... (ประมาณว่ากึ่งหลับกึ่งตื่นน่ะ) อยู่  3 ชั่วโมง ถึงซะทีอ่าน้า



สนามบิน...สนามบินน...โกหกใช่มั้ย นี่มันไม่ใช่สนามบินแน่ๆ



ช่วยยยยด้วยยยยย.....!! ใครก็ได้ ช่วยด้วย >_< หนูจะกลับกรุงเทพ...!!



สภาพซอมซ่อสุดๆ ใยแมงมุมเกาะอึดทึด สีลอกๆ เล็กๆ ไม่มีแอร์ กลิ่นแขกขจรขจาย



โทรมจนแทบจะยุบลงมากองทั้งหลัง...TT_TT



ม่ายย...มันแย่กว่านั้นซะอีก อธิบายด้วยตัวอักษรไม่ได้...



ฟังเสียงเอานะ...



อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.............!! ช่วยกรูด้วยยยยยยยยย........



อะโอเค พอเข้าใจความรู้สึกเรามั้ย TTwTT



สนามบิน...มันควรจะเป็นที่ๆไฮเทคที่สวุดไม่ใช่หรอ แล้ว...นี่มันอะไรกัน



จะไม่ยอมออกไปข้างนอกเด็ดขาด ไม่มีวันซะล่ะ ฮึๆ



เคยดู เดอะ เทอมินอล มะ หนังอ่ะ...>_< จะเอาแบบนั้น!!



อะเอ่อ...แต่เราก็ต้องเปลี่ยนใจ...เมื่อเห็นห้องน้ำ ไม่เอาดีกว่า ฮึๆๆ



เราออกไปเผชิญโลกภายนอกกันเถอะ เอาวะ สู้ตาย !! ^o^\"



ปรี๊นนนน... แปร๊นนน !! ปาปาป๊านนน.... ปื่อปือปื้นนน...



โอยยย...บ้าเอ้ย ทำไมมันหนวกหูขนาดนี้เล่า ไม่ไหวแล้วๆ หูจะแตก



...แตรรถน่ะ...o_O\"



แบบว่า หลากหลายเสียงมาก บ้านเรานะ นานๆบีบที เสียง ปี๊นน...



นี่ถ้าแตรเสียมันคงฆ่าตัวตายกันหมดประเทศอะ



เสียง แบบว่า หลากหลายมาก แล้วดังตลอดเวลาด้วยนะ



เราเคยนับ นาทีนึง บีบ 20 ที นี่เราไม่ได้เวอร์นะ



คนอินดียเค้าบีบแตรหาบิดามารดา กันแบบนี้จริงๆ



ถนนเต็มไปด้วยรถที่เรียกกันว่า ออโต้ เป็นรถคล้ายๆ ตุ๊กๆบ้านเรา แต่เป็นสีเหลือง อ๋อย..



แน่นอน แขกมันจะโกงเราแน่ๆค่ารถน่ะ แต่อะไรจะสู้มารยา 1000 หมื่นล้านเล่มกวียนของคนไทยได้



อะไรกัน!! เค้าเรียกรู้ทันเล่เหลี่ยมช่ายม้า...อิอิ



ถนนที่นี่ไม่มีเลนหรอก ไม่มีจริงๆ เอ้า!! ม่ายได้โม้ แบบว่าเราตาค้างเลย



มันบีบแตรกันปรี๊นนน...!! แล้วมันก็โฉบกันไปเฉี่ยวกันมา ประสานงา หลบแว้บบบบบบบบบ



ไฟดงไฟแดง เรอะ !!



ไม่มีซะละ แบบว่า ถนนเนี่ย จะขับอีท่าไหนก็ได้



จะเลี้ยวนี่ยูเทิร์นมันกลางสี่แยกซะงั้น



หรือจะขับสวนทางก็ทำได้สบายมาก คนที่จะมาขับรถที่นี่ คำเตือนจากเรา



ทำประกันชีวิตก่อนเถอะ...! Y_Y



อย่างน้อยชีวิตเราก้ไม่ได้เลวร้ายจนเกินไป



รานั่งรถตู้ของร.ร. B.G.S. << ชื่อโรงเรียนเราเองน่ะ ย่อมาจากชื่อผู้ก่อตั้งน่ะ อบ่างยาว!! เราเองก็อ่านไม่ออก



นั่ง....นั่ง...นั่งอยุ่นานนมากก ราวๆ 2ช.ม.ได้ละมั้ง



ขึ้นภูเขา กระเด้งไปกระเค้งมา บนถนนที่ไม่ราดยางมะตอย...-*-



เราก็นั่งดูวิวไปเรื่อยๆ แปลกตาดีอ่ะดิ ผู้หญิงใส่ ส่าหรี รวยจนดูที่ผ้าที่ใช้ทำน่ะ



วัวนี่เดินกันให้ควั่ก ประมาณว่า บ้านเรามี หมาข้างถนน ช่ายมะ ที่นี่ก็มี วัวข้างถนน



เรายังไม่เห็นหมาแมวซักตัว ไม่นิยมเลี้ยงกันมั้ง เลี้ยงแต่วัวนี่ล่ะ เลี้ยงกันทุกบ้าน



คงคิดว่าเรานั่งรถเล่นเย็นๆ ชมวิวเพลินๆละซี้



แอร์ไม่มีย่ะ !!



แต่โชคดีที่อากาศที่นี่เย็นกว่าบ้านเรานิดนะ อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลตั้ง 2000 ฟุต



ไม่ต้องแปลกใจที่รถที่นี่ไม่ค่อยจะมีแอร์ เนื่องจาก ค่าน้ำมัน แพงมากกกก!!



ลิตรละ ราวๆ 40-50 รูปี (1บาทเท่ากับ 0.9รูปี โดยประมาณนะก็คือ เท่าๆกันนั่นล่ะ)



บ้านเราน้ำมันขึ้นนิดขึ้นหน่อย บ่นกันแทบตาย



จะบอกให้ ยังไม่เท่าครึ่งของที่นี่ด้วยซ้ำ



ดังนั้น...เราจงภูมิใจในค่าน้ำมันของเราซะเถอะ!!



เออ ตอนที่เรานั่งรถออโต้นะ พอรถติดปุ๊ป มันก็ดับเครื่องปั๊ป



เป็นแบบนี้จริงๆนะ ดับเครื่องเลย !! เรายังช็อคไม่หาย นึกว่าเครื่องดับอ้ะ TT^TT



ถ้ากรุงเทพเราทำแบบนี้กันมั่ง คงประหยัดน้ำมันได้หลายตังค์เลย รถติดปุ๊ป ดับเครื่องเลย



อ้อ!! รถออโต้ที่นี่ใช้แก๊สกันนะ ถ้าใช้น้ำมันนะ เผลอๆจะไม่คุ้มค่าโดยสารเอาน่ะสิ!!