ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Group O ซ่อนรักแอบร้ายกวนป่วนหัวใจคุณ

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 14 เม.ย. 57


     

    Group O

    “คำว่า ไม่เป็นไร เป็นคำพูดติดปากของคนกรุ๊ป O  เสมอๆ

    แต่ความจริงนั้นในใจแทบจะระเบิดอยู่แล้ว!

    แต่ก็ยังกัดฟันพูดออกไปว่า ไม่เป็นไร อยู่ดี”

     

    “โอะ! ตรงแป๊ะเลยแหะ ^()^

    พลั่ก...!

    โอ๊ย!~ เจ็บก้น!! ใคร! ใครบังอาจ!มาชนฉันจนเกือบก้มกลิ้งแถบสามตลบเนี่ย!

     

    14 กุมภาพันธ์ 25xx

    ณ โรงเรียน

    ใครรู้บ้างว่าวันนี้เป็นวันอะไร!? ใช่วันนี้เป็นวันแห่งความรักที่ผู้คนส่วนใหญ่ ย้ำ! ว่าส่วนใหญ่แสดงความรักต่อกัน และวันนี้ก็มีอีกประเด็นหนึ่งด้วยนั่นคือ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของการมาโรงเรียนใหม่ฉันเอง ฉันออกจะตื่นเต้นไปนิดหนึ่งเกี่ยวกับโรงเรียนใหม่แห่งนี้ถึงจะเคยได้ยินมาอยู่บ้างแต่พอมาเห็นกับตาตัวเอง เล่นทำฉันแทบอึ้งไปเลยว่าทำไมโรงเรียนนี้มันถึงได้...เล็กจัง Y^Y

    แบบว่าพื้นที่โรงเรียนมันแบบว่า

    เอ่อ...ต้องบอกว่าโรงเรียนนี้ใช้พื้นที่อย่างประหยัดมากเลยอ่ะ-_-;

    แต่ตอนนี้ฉันไม่ค่อยสนรอบข้างสักเท่าไร เพราะสิ่งที่ฉันให้ความสนใจในเวลานี้คือหนังสือที่เพิ่งซื้อมาใหม่เมื่อวานนี่สดๆ ร้อนๆ ที่ฉันกำลังเดินอ่านอยู่นี่นั่นเอง

    หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเกี่ยวกับกรุ๊ปเลือดทำให้ฉันรู้จักตัวเองและนิสัยที่ตัวฉันเองไม่คิดว่าจะมีได้มากขึ้น แถมยังตรงกับนิสัยฉันแบบสุดๆ เลยแหละ

    อย่างประโยคนี้

    “คำว่า ไม่เป็นไร เป็นคำพูดติดปากของคนกรุ๊ป O  เสมอๆ แต่ความจริงนั้นในใจแทบระเบิดอยู่แล้ว!แต่ก็ยังกัดฟันพูดออกไปว่า ไม่เป็นไร อยู่ดี ตรงแป๊ะเลยแหะ ^()^

    เป็นอะไรที่ตรงมากกกกกก

    แล้วหนังสือเล่มนี้ยัง...

    พลั่ก!

    โอ๊ย! TOT~ก้นฉ้านนนน!! ใคร! ใครบังอาจ! มาชนฉันจนเกือบล้มกลิ้งครบสามตลบเนี่ย!

    ...เป็นไรมั้ย” หลังจากที่ฉันโดนชนก็มีเสียงหนึ่งถาม คำพูดช่างดูเหมือนเป็นห่วงจัง แต่รู้สึกจากน้ำเสียงที่ถามมาเนี่ยไม่ค่อยสบอารมณ์อะไรฉันบางอย่างเลยนะ

    “ไม่เป็นไรคะ” ฉันพูดออกไปเหมือนว่าไม่คิดอะไรถ้าคนที่ชนฉันจะคิดช่วยฉันลุกจากไอ้พื้นโลกนี่อานะ แต่ฉันก็ยังนั่งเจ็บก้นอยู่ที่พื้นเหมือนเดิม ไม่มีการช่วยเหลืออะไรฉันเลยแม้แต่น้อย

    ฉันก้มหน้าก้มตาเก็บของของฉันที่หล่นกระจายเต็มพื้นอย่างลน จะไม่ให้ลนได้ไงฉันรู้สึกได้ว่ามีสายตาจำนวนมากมองมายังฉันอยู่ และฉันจะต้องออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ถ้าคนที่ชนฉันไม่คิดจะช่วยฉัน ฉันก็ไม่ง้อก็ได้ เชอะ!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×