คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : {OS} ฟันเหล็กเด็กน้องวี ' V x Suga '
“เห้ยไอ้แท มึงจะไม่ไปดูการประกวดจริงหรอวะ?” ร่างโปร่งของโฮซอกถามรุ่นน้องคนสนิทที่มัวแต่นั่งกินนอนกินขนมเรื่อยเปื่อยอยู่ในหออย่างหมดอาลัยตายอยากด้วยความสงสัย เพราะการประกวดที่เจ้าตัวได้กล่าวมาเมื่อสักครู่ คือการประกวดคิ้วท์ตี้บอยแอนด์เกิร์ลของแต่ละคณะ แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นต้องมีคนพิเศษของคิมแทฮยอง
“ไปแล้วมันได้อะไรวะพี่ ถึงผมไม่ไปก้าก็ทำได้สบายๆอยู่แล้ว” ก้า หรือ ชูก้าที่แทฮยองเอ่ยมาเมื่อสักครู่นั้น ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘คนรัก’ ของตนนั่นเอง
“อย่างน้อยนั่นก็แฟนมึงนะ”
แฟน....
“แล้วไง?” อย่าหาว่าแทฮยองเป็นคนไม่ดีเลย เค้าก็แค่หึงแฟนที่ช่วงนี้ทำตัวน่ารักเกินเหตุก็เท่านั้นเอง
“เลวมาก มึงจะพูดแค่นี้ไม่ได้นะเว้ยไอ้แท ตามไปเชียร์แฟนมึงเดี๋ยวนี้เลย”
“ทำไมพี่ชอบบังคับผมจังวะ? บอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปดิ” เมื่อเห็นว่าแทฮยองเริ่มขึ้นเสียง รุ่นพี่คนสนิทก็เลือกที่จะเงียบสักพักก่อนที่จะถามถึงเหตุผล ว่าทำไมไอ้หมอนี่มันถึงไม่ไปให้กำลังใจแฟนของมัน?
“ชูก้ากับยุนกิมันไม่ใช่คนเดียวกันรึไง? ยุนกิในตอนนั้นตัวดำ อ้วน ฟันเหยิน ไม่เคยอยู่ในสายตาใครนอกจากมึง ตอนนั้นกูก็สงสัยนะว่ามึงไปรับคำสารภาพรักจากเค้าได้ยังไง แต่ในทุกวันนี้ยุนกิเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อที่จะเป็นชูก้าของมึง ทั้งขาว ทั้งน่ารัก แถมยังผอมลงด้วย ยิ่งไปดัดฟันนี่ยิ่งแล้วใหญ่”
“พี่มาบอกผมเพื่อ?”
“ที่กูพูดเมื่อกี้เพื่อที่จะให้มึงคิดไงไอ้โง่ มีหูไว้คั่นสมองอย่างเดียวสินะมึงอ่ะ - -” โฮซอกถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายที่ต้องมาเจอกับอารมณ์4Dของแทฮยองครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ใช่ว่าเค้าไม่รู้หรอกว่าทำไมไอ้แทฮยองมันเป็นแบบนี้ คงจะเป็นเพราะว่าตั้งแต่ที่ยุนกิคบกับแทฮยองมา อีกคนก็เอาแต่พัฒนาตัวเองจากที่อ้วน ดำ เหยิน กลายเป็นขาว ใส ไร้มลทิน แถมยังไปดัดฟันเอาเหยินเข้ากลับไปในปากอีกด้วย (ท่ดๆ) เพราะงี้ไง ไอ้เด็กแทถึงหึง หวงแฟนตัวน้อยแต่มีศักดิ์เป็นรุ่นพี่ไม่มีเหตุผลอยู่อย่างนี้
“ผมรักยุนกิที่เป็นคนจริงใจ เค้าจีบผมมาเกือบปีเชียวนะ แม้ผมจะทำร้ายจิตใจไปเท่าไหร่ เค้าก็กลับมาจีบผมใหม่อ่ะ”
“กูว่ากูพูดไปแล้วนะว่ายุนกิกับชูก้ามันคนเดียวกัน ยังไงเค้าก็แฟนมึง!”
“แล้วไปประกวดบ้าบออะไรนั่นอีก ต้องมีคนจีบก้าแน่ๆ”
“แต่เค้าก็รู้กันทั้งนั้น ว่ามินยุนกิเป็นแฟนกับคิมแทฮยองหนุ่มคณะทันตะน่ะ มึงอย่าคิดมากดิ ไปแต่งตัวแล้วไปที่เวทีประกวดกัน” โฮซอกพยายามเบี่ยงเบนความสนใจอย่างสุดความสามารถ เพราะยังไงมินยุนกิก็เป็นเพื่อนของเขาอีกคน แถมยังบอกมาอีกว่า ‘อยากให้แทฮยองไปเชียร์ด้วย’ แล้วแบบนี้จะไม่ให้ช่วยได้ยังไงกัน?
“ผมไม่มีของอะไรจะเอาไปให้เลยนะพี่ น่าเกลียดไปป่ะวะ?”
“ไม่ต้องห่วง กูเตรียมไว้ให้ละ” ขายาวของโฮซอกรีบจ้ำอ้าวไปยังประตูห้องซึ่งมีถุงสีขาวแขวนห้อยไว้กับลูกบิดภายในมีช่อดอกกุหลาบสีแดงสดช่อใหญ่อยู่ จริงๆแล้วเค้าเป็นคนเตรียมแผนนี้ไว้เองแหละ ไม่ต้องสงสัย
“ไปเอามาจากไหนวะนั่น?”
“หน่า ไม่ต้องสงสัย ตอนนี้มึงรีบแต่งตัวให้ดีๆเหอะ เดือนทันตะจะไปงี้ไม่ได้นะเว้ยเดี๋ยวเสียชื่อหมด” ดวงตาคมไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าของคิมแทฮยองอย่างระอากับชุดที่ใส่อยู่ในตอนนี้
“งั้นรอผมแป๊ปนึง...”
- YOONGI PART –
“ไม่ต้องสั่นนะยุนกิ เดี๋ยวแทฮยองเค้าก็มา” รุ่นพี่ปี4บีบไหล่ผมเบาๆเพื่อให้กำลังใจ แต่มันก็อดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี โดยส่วนตัวแล้วผมมีนิสัยค่อนข้างกลัวอะไรง่ายๆและไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะ เพราะมันจะทำให้ผมรู้สึกประหม่าและไม่มั่นใจในตัวเอง คงจะเป็นเพราะเหตุการณ์ในอดีตที่ยังคงอยู่ในหัวผมไม่มีวันจางหาย
ในสมัยที่ผมยังเป็นยุนกิผิวดำ ร่างท้วม ฟันเหยิน คนที่ไม่เคยมีใครสนใจแถมยังมีแต่คนคอยจะมารังแกจนผมไม่มีทางสู้ ใช่...ผมอ่อนแอมากๆ
และมีแค่คนเดียวที่ไม่เคยคิดจะรังเกียจผมเหมือนกับคนอื่น คิมแทฮยอง คนที่มาช่วยผมในวันนั้น วันที่ผมโดนเพื่อนที่คณะแกล้งเอารายงานที่ต้องส่งอาจารย์ในวันส่งวันสุดท้ายไปซ่อนไว้ข้างๆถังขยะ แทฮยองบอกว่าเขาบังเอิญผ่านไปเห็นพอดีเลยตามเอามาให้ผม เพราะที่หน้าปกนั้นมันมีชื่อ มินยุนกิ คณะวิศวกรรมศาสตร์เด่นหราอยู่ และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ผมคอยตามเค้ามาตลอด ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงยอมตกลงรับคำสารภาพรักของผมไป ทั้งๆที่ตัวผมนั้นไม่มีอะไรดีเลย
“แทฮยองคงไม่มาหรอกครับ พักหลังมานี้เค้าไม่ติดต่อผมเลย”
“หน่า ไม่ต้องคิดมาก ทำหน้าที่บนเวทีให้ดีที่สุดก็พอ” ยังไงก็ทำไม่ได้...ผมไม่กล้าสู้หน้ากับคนเยอะๆขนาดนั้นหรอก
“น้องซองจงเตรียมตัวขึ้นเวทีเลยค่ะ ส่วนน้องชูก้าก็รอสแตนบายไว้นะคะ เดี๋ยวงานจะล่าช้า”
“ค ครับ” ผมตอบพี่สต๊าฟไม่ค่อยเต็มเสียงก่อนที่จะย้ายตัวไปยืนที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ผมที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีชมพูลายจุด พร้อมกับสายเอี๊ยมเล็กๆแถมยังผูกหูกระต่ายและกางเกงขาสั้นสีขาวเลยเข่ามาคืบนึง ใบหน้าที่แสนจืดชืดถูกแต่งแต้มจนกลายเป็นสีระเรื่ออ่อนๆนั่นทำให้ผมดูเป็นผู้หญิง
ยุนกิเปลี่ยนแปลงตัวเองขนาดนี้....
เพื่อผู้ชายคนเดียวที่เขารัก
ผู้คนมากหน้าหลายตาที่ต่างมารอชมการประกวดที่ทางมหา’ลัยจัดขึ้นในรอบปีกันอย่างล้นหลาม รวมถึงผู้ชายคนนึงซึ่งเป็นคนรักของหนึ่งในคนที่ร่วมเข้าประกวดด้วย
คิมแทฮยองในเสื้อเชิ้ตสีดำที่ดูมีเสน่ห์จนหลายๆคนต้องหันมองตาม จากที่หล่ออยู่กลับกลายเป็นว่าหล่อขึ้นไปอีก ก็ทำยังไงได้ล่ะ...เดือนคณะทันตะแพทยศาสตร์ทั้งคน
“และก็ได้มาถึงคนสุดท้ายสำหรับการประกวดในครั้งนี้แล้วนะครับ ผมเชื่อว่าใครหลายคนจะต้องตะลึงในความน่ารักของผู้ชายคนนี้มากแน่ๆ น้องชูก้าครับ!!” เสียงจากพิธีกรชายทำให้แทฮยองต้องรีบแทรกตัวเข้าไปในกลุ่มผู้คนที่แน่นหนาแทบจะไม่มีช่องว่าง แต่ที่สุดแล้วความพยายามของเขาก็ทำให้ตนได้เคลื่อนตัวมาอยู่จนเกือบติดขอบเวที
มินยุนกิ เดินจับไมค์ขึ้นมาบนเวทีอย่างกล้าๆกลัวๆ ใบหน้าหวานก้มงุดมองพื้นไม่กล้าสบตากับผู้คนที่แห่เข้ามาดูเกือบนับพันชีวิต ไม่มีใครรู้ว่าใจของยุนกินั้นเต้นโครมคราม ท้องไส้ปั่นป่วนเพราะความตื่นเต้นนี้
“ว้าวๆ ผมบอกแล้วว่าพวกคุณจะต้องตะลึง งั้นน้องช่วยแนะนำตัวหน่อยครับ สาวๆหนุ่มๆ ณ ที่แห่งนี้อยากรู้จักเราใจจะขาดแล้ว” ที่พูดนี่คงไม่รู้สินะว่า ‘แฟน’ ตัวเป็นๆของคนน่ารักบนเวทีได้มายืนดูอยู่ด้วย เดี๋ยวได้เจอคิมแทฮยองแน่
“อ่า...สวัสดีครับ ผมมินยุนกิหรือที่หลายๆคนเรียกกันว่าชูก้า เรียนอยู่ปี3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ชีวการแพทย์ครับ”
“โห หน้าตาน่ารักแบบนี้เรียนวิศวะด้วย? สงสัยผมคงต้องไปเวียนบ่อยๆแล้วล่ะ ฮ่าๆ” พิธีกรพูดติดตลก หายรู้ไม่ว่าแทฮยองนั้นแทบจะห้ามอารมณ์ไว้ไม่อยู่แล้ว อย่ามาเต๊าะแฟนให้มากนักนะ
“เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลานะครับ เราจะมาถามคำถามแรกสำหรับน้องชูก้ากันเลยดีกว่า” ดวงตาหวานลอบมองผู้คนที่ยืนขวักไขว่จนเจ้าตัวมองไม่ออกว่าใครเป็นใคร แทฮยองไม่มาจริงหรอเนี่ย?
“คำถามแรก เพราะอะไรน้องชูก้าถึงได้มาประกวดคิ้วท์ตี้บอยแอนด์เกิร์ลในครั้งนี้ครับ?”
“เอ่อ...จริงๆผมไม่ได้อยากมาประกวดเลยครับ เป็นเพราะเพื่อนๆของผมดันทุลังจนแล้วจนเล่าเพื่อที่จะให้ผมได้พิสูจน์ตัวเองให้หลายๆคนได้รู้ว่า ผมนั้นก็เป็นคนหนึ่งที่ยืนอยู่บนโลกใบนี้ ไม่ใช่คนที่ดูไร้ค่า...” บรรยากาศรอบๆเงียบลงในทันทีหลังจากที่ได้ยินคำตอบจากหนุ่มหน้าสวย ด้วยความใสซื่อบริสุทธิ์นี้แหละเลยทำให้แทฮยองเลยตัดสินใจรับรักโดยไม่ต้องคิด
“พี่พอจะรู้ว่ามาก่อนที่จะมาเป็นชูก้าในวันนี้ น้องเองก็ได้ประสบปัญหาอุปสรรคมากมายจนสามารถผ่านพ้นมาได้ ข้อนี้พี่ต้องยอมรับในความอดทนของน้องจริงๆ ขอเสียงปรบมือให้เค้าหน่อยครับ”
เสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดดังกระหน่ำลั่นทั่วทั้งบริเวณจนยุนกิอดไม่ได้ที่จะยิ้มยิงฟันจนเห็นเหล็กดัดสีฟ้าออกมา เรียกคะแนนความน่ารักน่าเอ็นดูได้ดีเลยทีเดียว
“ต่อไปเป็นคำถามที่สองนะครับ ต่อเนื่องมาจากข้อแรกเลย เพราะอะไรถึงทำให้น้องชูก้าเปลี่ยนแปลงตัวเองได้มากขนาดนี้ครับ?”
“ค ความรัก . . . ความรักครับที่ทำให้ผมเปลี่ยน ผมไม่อยากให้เค้าต้องอายเวลาที่มาเดินใกล้ๆผม แล้วก็...”
“พูดต่อเลยครับ”
“ถ้าใครคนนั้นฟังอยู่ ผมอยากจะบอกเค้าว่า...ผมรักเค้าเสมอ ตั้งแต่วันนั้น ความรักที่ผมมีให้มันไม่เคยลดลงเลย และผมอยากจะขอโทษในสิ่งที่ทำให้เขาไม่พอใจจนไม่คุยกับผมมาซักพักนึงแล้ว ถึงผมจะไม่รู้ว่าผมทำผิดในเรื่องอะไร แต่ผมก็ยอม ผมอยากให้เรากลับมาคุยกันอีกครั้ง” เสียงแหบพร่าพูดออกมาสั่นๆ แทบจะทำให้คิมแทฮยองที่มองอยู่ด้านล่างวิ่งขึ้นไปกอดปลอบ ภาวนาว่าอย่าให้อีกคนนึงร้องไห้เพราะถ้าร้องจริงๆเขาคงไม่ให้อภัยตัวเองแน่ๆ เป็นเพราะความงี่เง่าของเขาเองแหละที่หวงมากจนไม่มีเหตุผล
“คนๆนั้นคงเป็นคนพิเศษสำหรับน้องชูก้ามากเลยนะครับ พี่ให้กำลังใจเราเสมอและก็ขอให้ทั้งสองกลับมาคุยกันในเร็ววันนะครับ เอาล่ะ!มาถึงคำถามสุดท้ายแล้วครับ ผมล่ะอยากจะรู้จริงๆเลยว่าคนพิเศษของน้องชูก้าเนี่ยได้มาดูการประกวดรึเปล่า? ทุกคนเองก็อยากจะรู้ใช่มั้ยครับว่าเค้าคนนั้นคือใคร?” ไม่ต้องตอบก็รู้ว่าทุกคนอยากเห็นคนรักของชูก้าหนุ่มหน้าหวานคนนี้มากแค่ไหน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!
แต่แล้วเสียงกรี๊ดก็ได้ดังขึ้นอีกครั้งแถมยังดังกว่าครั้งไหนๆซะด้วย ก็ในเมื่อหนุ่มหล่อจากคณะทันตะได้กระโดดขึ้นไปบนเวทีแถมในมือที่ซ่อนเอาไว้ด้านหลังยังมีช่อดอกไม้ช่อโตอีกด้วย แล้วแบบนี้จะไม่ให้กรี๊ดได้ยังไงกัน
“ท แทฮยอง...” ใครก็ได้บอกยุนกิทีว่านี่ไม่ใช่ความฝัน หรือเราจะตาฝาดไป?
“คุณพิธีกรขอไมค์หน่อยครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนที่พิธีกรที่กำลังทำหน้าเหวอหวาเพราะไม่คิดว่าคนๆนั้นจะเป็นคนดังซึ่งเป็นหนุ่มหล่อ เรียกว่าหล่อที่สุดในคณะทันตะ’ ได้ยื่นไมค์ให้ แถมเมื่อกี้ยังเต๊าะน้องไปแหม็บๆซะด้วย
“คิมแทฮยองเองนะครับ”
กรี๊ดดดดด ! ! ! ! !
“คือผมก็อยากจะเคลียร์เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ค่อยได้ติดต่อไป เป็นเพราะผมงี่เง่าเองครับ งี่เง่าที่หวงมากเกินไป แต่ที่ผมงี่เง่าก็เพราะว่าผมรักมากนะครับรู้รึเปล่า?”
ให้ตายเถอะ. . .
ทำไมต้องทำตัวให้เขินในที่ที่มีคนมากๆแบบนี้ด้วยนะคิมแทฮยอง
“โอ้โหหหหห หวานมากเลยครับคู่นี้ ชักจะอิจฉาขึ้นมาซะแล้วสิ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมเปิดโอกาสให้ได้เคลียร์กันบนเวทีนี้เลยครับ เว้นเสียแต่ว่าจะมีหลังไมค์นะครับ ฮ่าๆ” ไอ้พี่พิธีกรนี่ก็จังเลยนะ....ยุนกิตัวจะแตกแล้วเนี่ย
“ขอบคุณครับ แล้วนี่...เป็นช่อดอกไม้แทนคำขอโทษจากผมครับที่รัก” กล่าวขอบคุณพิธีกรจบก็หันมาสนใจคนตรงหน้าที่กำลังเขินหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศต่อ มินยุนกิในตอนนี้ดูน่าฟัดซะยิ่งกว่าตอนไหนๆ
และแน่นอนว่าการกระทำมันไปไวกว่าความคิดเสมอ...
จุ๊บ !
แทฮยองจุ๊บปากยุนกิต่อหน้าผู้คนนับหลายชีวิต....
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ! ! ! ! !
ขนาดพิธีกรเองยังเขินแทน แล้วมินยุนกิจะเหลือหรอ?
“พูดอะไรหน่อยสิครับตัวเล็ก”
“ก ก็ อื้อ!” ไม่ทันได้พูดเป็นประโยค คนรักจอมฉวยโอกาสก็ถือวิสาสะหอมแก้มไปอีกหนึ่งฟอดใหญ่ สาววายเองก็แทบจะสลบไปเป็นแถบๆ ไม่คิดเลยว่าหนุ่มหล่ออย่างแทฮยองจะมีมุมน่ารักๆแบบนี้กับเค้าด้วย
“ตายครับตาย ถ้าผมเป็นน้องชูก้า ผมคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วครับ ไม่ใช่อายนะครับ แต่รู้สึกอิจฉาตัวเองที่มีแฟนน่ารักแบบนี้ โอ๊ยๆ สาวๆก็คงจะคิดเหมือนผมนะครับ” พิธีกรชายพูดพลางบิดตัวไปพลาง จนทำให้ยุนกินี่อยากจะวิ่งหลบเข้าไปหลังเวทีซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่แล้วมือปลาหมึกของแฟนหนุ่มก็เกาะหมับเข้าที่เอวไว้หลวมๆ
“ท ทำอะไรเนี่ยแทฮยอง ปล่อยเลยนะ”
“แล้วทุกคนรู้มั้ยครับว่าทำไมคิมแทฮยองคนนี้ถึงเลือกที่จะเรียนทันตะแพทย์” ชายหนุ่มร่างโปร่งไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของอีกคนแต่กลับเอาไมค์จ่อปากแล้วเอ่ยถามผู้คนที่กำลังมองอยู่
“ที่ผมเลือกเรียนสายนี้ก็เพราะ...” ดวงตาคมหันกลับมาจ้องมองใบหน้าของคนรักอีกครั้ง
“ผมอยาก(ดู)ฟัน...ให้คนไข้คนนี้ใจจะขาดแล้วครับ”
“คิม แท ฮยอง ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ”
เพราะตอนนี้ผมจูบไม่ได้ไง...เพราะพี่ยุนกิบอกว่ากลัวจะโดน ‘ฟัน’ J
------------------------------------------------
เห็นเหล็กนางชัดมั้ยคะ? น่ารักน้า >___<
ความคิดเห็น