คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : CHAPTER'14 "ปฏิบัติการตามตื๊อ" 30%
เมื่อก้าวข้ามความแปลกหน้ามาเป็นความคุ้นเคย
ทำไมเวลาฉันใช่...เธอกลับบอกว่า “ไม่ใช่”
เวลาเธอใช่...ฉันกลับคิดไปคนละอย่าง
ทำไม ?
ร่างเล็กของอูฮยอนยังคงนอนคู้อยู่ใต้ผ้าห่มนวมผืนโปรดของตนไม่ขยับไปไหน ตั้งแต่ที่กลับมาจากค่ายสายสัมพันธ์ เขาไม่ได้พูดกับใครอีกเลยแม้แต่เพื่อนสนิทอย่างซองยอล ถ้าถามว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง... บอกเลยว่าเขาไม่ได้รับรู้อะไรสักอย่าง รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มยองซูกับโฮวอนกำลังช่วยพยุงตนขึ้นรถบัสเพื่อที่จะกลับบ้าน
“อูฮยอน” เสียงเรียกของพี่ชายแท้ๆดังเข้ามาในโสตประสาท คนตัวเล็กจึงลุกขึ้นเพื่อที่จะไปเปิดประตูให้พี่ชายแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีใครอีกคนเข้ามาในห้องของเขาแทน
“มยองซู”
“พี่ว่าไปคุยกันหลังบ้านดีกว่านะ พี่เตรียมคุ้กกี้ไว้ให้พวกเราแล้ว” อูฮยอนพยักหน้ารับแล้วหันมามองคนตรงหน้าอีกครั้ง
“นายมาได้ยังไง?”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ฉันว่าเราไปคุยกันชั้นล่างอย่างที่พี่ของนายบอกดีกว่า” มือหน้าทั้งสองข้างสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วกลับหลังหันออกจากห้องไป เหลือก็เพียงแต่เจ้าของบ้านที่กำลังยืนนิ่งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว คนที่น่าจะมามันควรจะเป็นอีกคนไม่ใช่หรอ?
“นายบอกฉันหน่อยได้มั้ยว่าหลังจากที่ฉันสลบไป ใครเป็นคนมาช่วย?”
“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ใช่ซองกยูหรอที่ช่วยนายไว้?”
“ไม่ใช่หรอกมั้ง เค้าจะมาช่วยฉันทำไมล่ะ” คนตัวเล็กพูดแล้วยิ้มบางๆไปให้อีกฝ่าย
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่า?” อูฮยอนชั่งใจอยู่เล็กน้อยก่อนที่จะบอกความจริงไปทั้งหมด อย่างน้อยมยองซูก็กลุ่มเดียวกับซองกยู เขาไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังอยู่แล้ว
“ในคืนนั้น ฉันกะจะสารภาพไปแล้วว่าชอบเหมือนกัน แต่เขาก็บอกตัดซะก่อนว่าจะถอย”
“...”
“ฉ ฉันเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ฮึก”
“อ อ่า นั่นพี่ซองกยูพูดกับนายแบบนั้นจริงหรอ? บ้าไปแล้วแน่ๆ” ถึงว่า..ตอนอยู่บนรถบัส ซองกยูเงียบผิดปกติ มยองซูมองหน้าคนที่นั่งตรงข้ามตนอีกครั้ง แววตาที่สั่นระริกและเต็มไปคราบน้ำตานั้นทำให้เขานึกสงสารจับใจ ทำไมเค้าจะไม่รู้ล่ะ ความรู้สึกที่เหมือนจะโดนปฏิเสธ มันเจ็บซะยิ่งกว่าอะไร
“ที่ฉันบอกนายไป นายอย่าเอาไปเล่าให้ใครฟังนะ ถึงนายจะอยู่กลุ่มเดียวกับพี่เค้าก็เถอะ”
“พี่ซองกยูน่ะ ตามจีบนายตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วไม่ใช่หรอ? ทำไมนายไม่ลองตื๊อล่ะ?”
“ตื๊อ? เกิดมาฉันไม่เคยตื๊อใครเลยนะ”
“คิดดูละกัน ระหว่างตื๊อเพื่อให้คนที่นายรักกลับมากับปล่อยมันไปแล้วนายมาเจ็บปวดที่หลัง นายจะเลือกอะไร” คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากจนมันเป็นเส้นตรง คิ้วที่ขมวดเข้าหากันนั้นดูก็รู้ว่ากำลังใช้ความคิดอยู่มากพอสมควร มยองซูจึงตบบ่าเพื่อให้กำลังใจไปสองสามครั้งก่อนที่จะขอตัวกลับบ้านไป
“มยองซู” อูฮยอนคว้าข้อมือของอีกคนที่ทำท่าจะเดินออกไป
“...”
“ฉ ฉันรักพี่เค้าจริงๆนะ”
-------------------------------------- 30% -------------------------------------
ความคิดเห็น