คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : CHAPTER'13 "เจ้าเล่ห์"
“อีซองยอล!!!” อาจจะเป็นเพราะเสียงพูดคุยของคนในงานจึงกลบเสียงของมยองซูจนหมด ทางด้านซองยอลเองที่หันไปสบตาเข้ากับคนบนเวทีก็แทบจะหยุดหายใจ จังหวะแรงเต้นของก้อนเนื้อด้านซ้ายกลับมาทำงานหนักอย่างถี่รัวอีกครั้ง
“อูฮยอน ฉันขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ” พูดจบ เจ้าตัวก็รีบลุกขึ้นเดินไปทางด้านนอกของห้องโถงทันทีโดยที่อีกฝ่ายนั้นตามอยู่ห่างๆ
“อย่าเป็นแบบนี้สิซองยอล อย่าเป็นแบบนี้...” คนหน้าหวานทรุดลงนั่งที่มุมมืดๆมุมหนึ่งของโรงแรม และเป็นไปได้ยากที่ใครจะมาเห็น ยกเว้นคนๆเดียวที่หาซองยอลเจอไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน
“เขาพยายามจะหนีนายอยู่ไม่ใช่หรอซองยอล? เขาไม่ได้คิดอะไรกับเราแล้ว”
“พึมพำอะไรคนเดียวน่ะ?” มยองซูยืนกอดอกมองคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าตนด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนที่จะเบียดเข้าไปนั่งข้างๆในมุมมืดอีกคน
“ม มยองซู”
“แต่งตัวเป็นผู้หญิงทำไม?”
“นายจำฉันได้ด้วยหรอ?” ซองยอลถามด้วยสีหน้าแตกตื่น อะไรกัน นี่เขาอุตส่าห์ไปซื้อชุดมาใหม่ ทั้งใส่วิก แต่งหน้า ทำหลายอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ทำไมมยองซูกลับจำเขาได้? ไม่แฟร์เลย
“มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำได้หรือจำไม่ได้ ตอบมาสิว่านายแต่งตัวเป็นหญิงทำไมซองยอล? อยากเป็นจุดเด่นของงานรึไง?”
“ม ไม่ใช่ นายกำลังคิดไปเอง”
“จะยังไงก็เถอะ แต่อย่าทำแบบนี้อีกเข้าใจมั้ย?” สายตาที่เคยดุดันกลับกลายเป็นอ่อนลงทันที ฝ่ามือหนากอบกุมอุ้งมือนุ่มของซองยอลไว้แน่น ความรู้สึกคิดถึงเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆจากเดิมที่มีมากอยู่แล้วก็เพิ่มขึ้นไปอีก
“แลกกับคำถามหนึ่ง”
“ก็ได้ ว่ามาสิ”
“ช่วงกลางวันนายหายไปไหนมยองซู? ฉันเป็นห่วงนายมากนะ ฉันกลัวนายจะหนีฉันไป...” เสียงที่เคยหนักแน่นก็เริ่มแผ่วลงเพราะความกลัว กลัวว่าอีกคนจะตีตัวห่างจากเขาจริงๆ
“ฉันกำลังปกป้องนายอยู่ จำไว้นะซองยอล ไม่ว่าจะยังไงฉันก็จะไม่มีวันทิ้งนาย”
“ปกป้องเรื่องอะไร?” ซองยอลบีบมือมยองซูแน่นเพื่อให้อีกฝ่ายได้พูดออกมา
“ฮเยริมีคลิปตอนที่เราจูบกัน เธอบอกว่าจะปล่อยมันถ้าฉันยังจะมายุ่งกับนาย”
“จริงหรอ? ล แล้วเราจะทำยังไงต่อดี?” มยองซูกุมขยับใช้ความคิดเพราะจากที่เห็นหน้าซองยอลเมื่อกี้แล้ว ดูท่าทางจะเครียดมากจริงๆ ทำไงดีวะ...
“ซองยอล ซอง.. ซองจง ใช่! ฉันนึกอะไรดีๆออกแล้ว” คนหน้าหล่อดีดนิ้วดังป๊อกจึงทำให้ซองยอลหันหน้ามามองอย่างให้ความสนใจ มยองซูยกมือป้องไว้ที่หูซองยอลแล้วบอกแผนการให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แน่นอนว่ามันต้องเกี่ยวกับคนใกล้ตัวของฮเยริแน่ๆ
“ถ้าฉันทำไม่ได้ล่ะ?”
“ต้องทำได้ ในเมื่อหมอนั่นมันหลงนายซะจนหัวปักหัวปำขนาดนี้ ฉันจะเอาใจช่วย” ให้ตายเถอะ หวังมากแบบนี้ซองยอลเองก็กดดันเป็นนะ สรุปแล้วเขาต้องทำให้สำเร็จใช่มั้ยเนี่ย?
SUNGJONG PART .
โธ่ว้อยยยยยยยยยยยยย เพราะอีนางพี่สาวขี้โม้นั่นแท้ๆเลย ทำให้ผมต้องคลาดกับคนสวยไปแค่เสี้ยววินาที(?) มันยากนะที่ผมจะเจอคนที่ถูกใจตั้งแต่แรกพบแบบนี้ มันยากนะครับเนี่ย เสียใจเบาๆT-T
“ต่อไปนะครับ เราจะเปิดฟลอให้ทุกคนได้จับคู่คนที่ถูกใจเต้นรำกัน #%%(*(#)__$%(*^&_#” เอ็มซีตัวสูงหัวทอง รู้สึกว่าจะชื่อคริส เคริสอะไรนี่แหละพูดกรอกไมค์ออกมา เหล่าพี่ๆต่างก็ดี๊ด๊าที่จะได้เต้นรำกับชายหนุ่มรูปงามเสมือนซินเดอร์เรล่า อ่ะเด่อ ผมจะไปหงอยแบบนี้เลยถ้าได้เจอกับคนสวยอีกครั้ง
“ข ขอโทษนะคะ” ผมหันไปตามเสียงเล็กๆของผู้หญิงที่ดังขึ้นจากด้านหลัง นี่มัน....!!!
“คนสวยยยยย หายไปไหนมาครับ รู้มั้ยผมตามหาแทบแย่T[]T?” ผมเตรียมจะพุ่งเข้าไปกอดคนร่างบางตรงหน้าแต่ก็โดนทำหน้าแหยพร้อมกับยกมือขึ้นมาทำท่าดันผมเอาไว้ล่วงหน้า อัลไลง่ะ ผมน่ารังเกียจหรอ -3-?
“ขอโทษนะ พอดีฉันไปเข้าห้องน้ำมา ซองจงรอนานรึเปล่า?”
“ไม่ครับ ไม่เลยครับ ไม่ว่าจะรอนานแค่ไหนผมก็รอได้ ขอแค่เป็นคนสวยของผมก็พอ” คนสวยตรงหน้าส่งยิ้มหวานมาให้ผม ด เดี๋ยวนะ...โอ้คุณพระ ปรี้จงขอเป็นลมสักประเดี๋ยวเดียวใจหนึ่ง จะลัลลายแล้ว TwwwT
“ซองจงมีคู่เต้นรำรึยัง? พอดียอลลี่ไม่มีคู่ ก็เลย...”
“ไม่มีครับ!! ไม่มีเลยสักคน เต้นรำกับผมนะครับคนสวย เอ๊ะ คนสวยชื่อยอลลี่หรอ?”
“ช ใช่” โง้ยยยยยยยยยยยยยย หน้ายังโมเอร้ไม่พออีกหรอคร้าบบบ ทำไมชื่อน่ารักนุ่มนิ่มน่าหยิกน่ากัดแบบนี้แว๊ พฮือ
“ถ้าไม่รังเกียจ คุณยอลลี่ช่วยมาเต้นรำกับผมได้มั้ยครับ!?” ผมรีบคุกเข่าตรงหน้าประหนึ่งกำลังขอแต่งงาน ชะอุ่ย ยังไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับแหม่
“ก็ได้นะ แต่ซองจงต้องช่วยอะไรฉันอย่างนึง”
“ได้ครับได้ ว่ามาเลยครับ เพื่อคุณยอลลี่คนสวยผมช่วยได้ทั้งนั้น”
“J”
-------------------------------------- 50% ------------------------------------
MYUNGSOO PART
ผมเฝ้ามองคนร่างบางที่กำลังเต้นรำอยู่กับน้องชายของฮเยริอยู่ห่างๆ บอกตรงๆนะ ผมไม่ไว้ใจไอ้เด็กนั่นเลย ดูสายตามันสิครับ แทบจะเขมือบซองยอลเข้าไปอยู่แล้ว
“ค็อกเทลหน่อยนะแอล” ฮเยริยื่นแก้วทรงสวยที่ภายในบรรจุน้ำสีชมพูขุ่นๆมาให้ผม ผมเองก็ไม่ได้อยากจะเสียมารยาทจึงรับมาไว้ในมือ ตอนนี้สมองผมคิดแต่เรื่องซองยอล ซองยอล แล้วก็ซองยอลแค่คนเดียว หวงแทบจะบ้า!
“คนอื่นเค้าไปเต้นรำกันทั้งนั้นเลยนะ”
“อืม นั่นสิ” ว่าพลางก็จิบน้ำสีสวยนี่ไปพลาง ผมสังเกตซองยอลมาเรื่อยๆและดูเหมือนว่าซองยอลจะเริ่มแผนการณ์ที่ผมบอกเขาไว้ก่อนหน้านี้ ซองจงที่กำลังตั้งใจฟังซองยอลพูดก็พยักหน้าเหมือนว่าจะเข้าใจที่คนหน้าหวานบอก ไม่นานนักเขาก็เดินตรงมาที่ผมกับฮเยรินั่งอยู่
“พี่ฮเยริ ผมขอยืมโทรศัพท์หน่อยสิฮะ” นั่นไง ทีนี้ทุกคนรู้แล้วใช่มั้ยล่ะว่าแผนของผมนั้นมันคืออะไร
“จะเอาไปทำอะไร? แล้วโทรศัพท์นายล่ะซองจง?” ฮเยริเหล่มองมาทางผมนิดหน่อย ก็รู้อยู่หรอกว่าในโทรศัพท์นั้นมันมีคลิปของผมกับซองยอลอยู่ แต่ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยิน
“ผมลืมไว้ที่ห้องพักอ่ะ นะให้ผมยืมหน่อย จะไปเอาถ่ายรูปกับผู้หญิงของผม” อ อะไรนะ? ‘ผู้หญิงของผม’งั้นหรอ? ไอ้เด็กนี้นี่มันจะมากเกินไปแล้ว เดี๋ยวเหอะ!อย่าให้พ้นจากงานนะ โดนดีแน่ๆ
“อ่า ให้แค่ถ่ายรูปอย่างเดียวนะ พอดีในเครื่องมีของสำคัญอยู่” ฮเยริเน้นเสียงคำว่า’ของสำคัญ’ให้ผมได้ยินชัดๆ หึ จะรู้มั้ยนะว่าคนที่เจ้าเล่ห์กว่าคือผมไม่ใช่ฮเยริ ผมได้แต่มองเหตุการณ์ข้างหน้าอย่างใจจดใจจ่อเมื่อซองจงเดินกลับไปหาซองยอลอีกครั้ง
-------------------- MYUNGSOO END ----------------------
“ซองจงอ่า เราถ่ายรูปคู่กันหลายรูปแล้วนะ อยากได้รูปเดี่ยวของฉันรึเปล่า?” คนหน้าหวานหันไปถามอีกฝ่ายเพราะแผนการของเขามันเริ่มจะยืดเยื้อเกินไปแล้ว
“หื้ม? จะให้ผมถ่ายรูปให้คนสวยหรอครับ?”
“ป เปล่า ไม่ใช่...” ซองยอลใช้มือป้องหูของซองจงแล้วพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้อีกคนถึงกับหน้าขึ้นสีอย่างรวดเร็ว
“ฉันจะไปถ่ายในห้องน้ำน่ะ”
“จ จริงหรอครับ -///////////////-?” แหม ทีแบบนี้ล่ะเร็วจังนะ ไอ้เด็กหื่น...
“แน่นอน เรื่องแบบนี้ฉันไม่เคยทำให้ใครมาก่อนเลยนะ นายคนแรกเลยซองจงงี่” นิ้วเรียวยื่นเข้าไปสะกิดบริเวณคางของซองจงชวนให้คล้อยตาม ดวงตากลมขยิบให้เขาหนึ่งครั้งพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ มีหรือที่ซองจงคนนี้จะไม่ยอม
“โอเคเลยครับคุณยอลลี่! ล แล้วจะให้ผมรอที่นี่ ห หรือห้องน้ำดีล่ะ -/-?”
“รอที่นี่แหละ ฉันไปไม่นานหรอก”
“ผมจะตั้งใจ เอ้ย จะรอนะครับคนสวย อย่านานมากล่ะ ผมคิดถึงแย่เลย” อืม ซองยอลล่ะอยากจะหันไปอ้วกจริงๆ คนบ้าอะไรเสี่ยวได้เสี่ยวดี ถ้ารู้ว่าเค้าเป็นผู้ชายคงไม่อกแตกตายกันไปข้างนึงเลยรึไงนะ? ว่าแล้วก็รับโทรศัพท์มาไว้ในมือ ขาเรียวก้าวไปยังห้องน้ำอย่างเร่งรีบเพราะกลัวฮเยริสงสัย แต่ไม่ทันได้มองป้ายหน้าห้องน้ำ คนร่างบางจึงเข้าไปในห้องน้ำชาย ทั้งที่ยังอยู่ในคราบผู้หญิง
“ดีจังที่ห้องน้ำนี่ไม่ค่อยมีคนเข้ามาใช้” ซองยอลล็อคกลอนประตูห้องน้ำแล้วลงมานั่งบนฝาชักโครกที่เพิ่งถูกเอาลงมาเมื่อสักครู่ สายตาจดจ่อไปที่หน้าจอมือถือขนาดใหญ่ห้านิ้วที่เต็มไปด้วยรูปภาพและคลิปเต็มไปหมด ยิ่งเป็นคนไม่ค่อยสันทัดเรื่องแบบนี้อยู่ด้วย จะทำยังไงดี..
“ซองยอล...” เสียงเรียกชื่อของเจ้าของร่างบางนั้น ทำให้ซองยอลละหน้าจากจอโทรศัพท์ขึ้นมา คงจะเป็นมยองซูสินะ นี่เขามีตาทิพย์หรือยังไง ทำไมถึงรู้ว่าซองยอลกำลังขอความช่วยเหลือ
“มยองซู ฉันอยู่ห้องนี้” ซองยอลปลดล็อคกลอนประตูแล้วเรียกให้อีกคนเข้ามา ร่างโปร่งของมยองซูที่เข้ามาทีหลังล็อคกลอนตามเดิมแล้วมานั่งลงบนฝาชักโครกที่ซองยอลเคยนั่งอยู่ก่อน แล้วดึงข้อมืออีกคนให้ลงมานั่งบนตัก
“อ เอ่อ คือว่า”
“ รู้นะครับว่าลบคลิปไม่เป็น J” เจ้าของใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มมุมปากแล้วแย่งโทรศัพท์ในมือของซองยอลมาแล้วจัดการลบคลิปเมื่อช่วงสายออกไปจากเครื่อง เรื่องแบบนี้น่ะของหมูๆสำหรับเขา แต่สำหรับซองยอลมันเป็นอะไรที่น่าปวดหัวที่สุด
“เสร็จแล้วใช่มั้ย? ฉันจะเอาไปคืนซองจง”
“เดี๋ยวสิซองยอล” มยองซูใช้มือข้างนึงรั้งเอวคอดเอาไว้ไม่ให้ขยับไปไหน ส่วนอีกข้างก็ใช้ปัดวิกผมที่อยู่ข้างหลังให้ไปพาดไหล่ไว้ สันจมูกไล้ไปตามลำคอขาวเพื่อสูดดมความหอมหวานที่ไม่เคยได้สัมผัสสักครั้ง
“อย่าสิ จั๊กจี้นะ”
“อย่าไปอยู่ใกล้ไอ้เด็กนั่นมากสิ ฉันหวงนะ” คางมนของมยองซูเกยไว้กับไหล่เนียนของคนบนตักก่อนที่จะหันหน้าไปจูบซอกคอขาวจนเกิดเป็นรอยแดงอ่อนๆ
“ฉ ฉันว่าฉันเอาโทรศัพท์ไปให้ซองจงก่อนดีกว่า เดี๋ยวฉันก็กลับที่พักเลย”
“มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วครับคนสวยของผม” ว่าแล้วก็หอมแก้มใสไปหนึ่งฟอดใหญ่ก่อนที่จะปล่อยให้ร่างบางให้เป็นอิสระ
“คนชอบฉวยโอกาส”
“อ้อ แล้วก็รูปที่นายถ่ายกับซองจงน่ะ ฉันลบไปหมดแล้ว ^^” ซองยอลอ้าปากพะงาบๆเมื่อได้ยินดังนั้น
“นายหาเรื่องให้ฉันแก้ตัวกับซองจงอีกแล้วนะมยองซู”
“พอดีนิ้วมันเผลอไปกดลบแบบไม่ได้ตั้งใจ ;)” ซองยอลได้แต่ทำหน้ายู่ก่อนที่จะพาตัวเองออกจากห้องน้ำไป ก็จะให้ทำไงได้...ว่าที่แฟนของมยองซูน่ารักซะขนาดนี้ ไม่ให้หวงก็ไม่ใช่คนแล้วล่ะ
WOOHYUN PART
สายลมที่พัดผ่านพร้อมกับคลื่นทะเลที่เคลื่อนมายังชายฝั่งทำให้ผมถึงกับต้องยกมือที่สองข้างมากอดตัวเองเอาไว้ อากาศก็เย็น ยิ่งเวลาที่น้ำทะเลมาแตะเท้าผมนี่แทบจะแข็ง แต่ไอ้ตาแปะที่เดินอยู่ข้างๆผมนี่สิ ตื้อให้ผมออกมาอยู่ได้ ทั้งที่ในงานก็มีกิจกรรมตั้งเยอะแยะ
“หนาวหรอ?”
“นิดหน่อย” ไม่หน่อยแล้ว โคตรหนาวเลย โฮกกกกกก แต่ผมก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ เผื่อซองกยูจะบ้าถอดเสื้อสูทนอกมาคลุมตัวผมแทน นี่ผมไม่ได้หลงตัวเองนะขอบอก
“น่าสงสารจัง เอาเสื้อพี่ไปคลุมตัวหน่อยมั้ย?” นั่นไงผมว่าแล้ว ผมเคยคิดอะไรผิดซะที่ไหน
“ไม่ต้องหรอก ก็ไม่ได้หนาวอะไรขนาดนั้น แล้วทำไมถึงชวนออกมาเดินริมทะเลแบบนี้ล่ะ?”
“....” ซองกยูหยุดเดินพร้อมกับจับมือผมเอาไว้ รู้สึกว่าบรรยายกาศมันจะไม่ค่อยดีแล้วนะ ว่ามั้ย?
“เป็นอะไร?”
“นัม อูฮยอน”
“ว่าไง เป็นอะไรก็บอกมาสิ หรือว่าเครียดเรื่องเรียน งาน เงิน ครอบครัว?” เขาก้มหน้าส่ายหัวช้าๆ ริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันนั้นดูเหมือนว่าจะมีเรื่องเครียดอยู่จริงๆ ผมอยากจะถามมากกว่านี้นะ แต่รอให้เขาพูดออกมาเองดีกว่า
“นายรู้ใช่มั้ยว่าพี่รักนาย”
“เอ๊ะ?”
“พี่เฝ้ามองเรามาตั้งแต่ไหนแต่ไร ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทำให้เต้นแรงเหมือนอูฮยอนมาก่อน”
“...”
“แล้วอีกไม่กี่เดือน พี่ก็ต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัย เวลาที่พี่จะได้ดูแลนายมันก็ลดลงเรื่อยๆ” ผมยืนนิ่งรอให้อีกฝ่ายพูดจนจบ ใจนึงมันก็รู้สึกวาบคล้ายใจหาย ใจนึงมันก็รู้สึกอยากจะร้องไห้ ทำไมความรู้สึกสูญเสียเหมือนจะใกล้เข้ามาหาผมทุกทีเลยนะ ทำไมกัน
“ขอบคุณอูฮยอนมากนะ ที่ทำให้พี่รู้จักความรัก”
“อ...” ไม่ทันที่ผมจะพูดประโยคนึงที่ผมอยากจะบอกพี่เขามานาน ดูเหมือนว่ามันจะถูกกลืนเข้าไปในลำคอผมอีกครั้ง ด้วยประโยคที่ทำให้ผมแทบจะล้มทั้งยืน
“พี่มาคิดๆดู....”
“พี่คงเดินตามอูฮยอนไม่ไหวอีกแล้ว” อุ้งมือหนาที่คอยมอบความอบอุ่นให้กับผม ค่อยๆปล่อยมือผมอย่างแผ่วเบา เจ้าตัวหันหลังแล้วเดินออกไปโดยที่ไม่หันกลับมามองผมอีกเลย
“ฮึก” ผมล้มนั่งอยู่บนพื้นทรายอย่างหมดแรง พลางมองคนอีกคนที่เดินจากไปจนลับตา น้ำใสสีคลอเบ้าและไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายทำให้ผมต้องซบเข้ากับเข่าที่ตั้งชันขึ้นมาเมื่อสักครู่
“ถ้าพี่ฟังที่ผมพูดอีกสักหน่อย ฮึก”
“พี่คงรู้ไปแล้วว่า ฮึก! ผมเองก็รักพี่เหมือนกัน”
---------------------------------------------------------------
เห้ยๆ เดี๋ยววววววววววว อย่าเพิ่งปารองเท้ามาค่า ใจเย๊นนนนนน
มาเวิ่นกันสักหน่อย ฮิ : ขอโทษที่หายไปนานนะคะ คิดถึงชิมิล๊า -..- (ใครคิดถึงมึง?)
จริงๆกะจะแต่งเอ็นซีของมยองยอลให้แล้วนะ แต่ลองปรึกษาเพื่อนดู
ชีบอกว่ามันเร็วไป 55555555555555555555 ก็เลยไม่แต่งนะคะ เอาแค่ฟินประปรายพอ -.w.-
ตอนนี้คลิปก็ถูกลบไปแล้วนะคะ แต่กลับมาหน่วงตรงคู่กยูนัมซะงั้นอ่ะ โฮร่
เอาเป็นว่ารอติดตามตอนต่อไปแล้วกันนะคะว่าจะเป็นยังไงต่อ อย่าเพิ่งทิ้งกันน้า
รักคนอ่านทุกคนมากๆค่ะ จุ๊บ
ปล.ใครไม่อยากเม้นก็พิมพ์แท็ก #ฟิคโรงเรียนเดย์ มาเวิ่นกันได้น่อวว รออ่านตล๊อดด >-<b
ปล.2 ใครที่นึกภาพน้องยอลแต่งหญิงไม่ออกลองดูภาพนี้นะคะ
เป็นภาพที่พี่เกด [@gate1991]เป็นคนทำขึ้นมาค่ะ สวยมากเลย ขออนุญาตพี่เกดด้วยนะคะ ^-^
ความคิดเห็น