คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Radi peniaze. #INTRO
INTRO.
“วันนี้ทางร้านดีเล่เควนมีโปรโมชั่นดีๆมาฝากครับ มากันเยอะๆนะครับ ^-^” ผมยื่นใบปลิวให้คนที่สัญจรไปมาบนสะพานลอย ถูกต้อง ผมกำลังยืนแจกใบปลิวอยู่ครับ มันเป็นงานพาร์ทไทม์ของผมเอง ก็อย่างว่าแหละ ชีวิตผมตอนนี้ไม่ค่อยมีอันจะกิน เพราะผมอยู่คนเดียวมาตั้งแต่ม.2 เลยตั้งหาเช้ากินค่ำอยู่แบบนี้ (แลดูรันทดเนอะ-..-)
จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้ตัวคนเดียวขนาดนั้น แน่นอนผมต้องมีเพื่อนสิ!และก็มีคนเดียวด้วย นั่นก็คือ ‘พยอน แบคฮยอน’ เพื่อนคนนี้ของผมมีดีทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา ฐานะที่เรียกว่าเป็นเศรษฐีก็ว่าได้ บลาๆ ทุกคนคงจะแปลกใจใช่มั้ยล่ะว่าทั้งๆที่เพื่อนผมนั้นรวยโคตร แต่ทำไมผมต้องมาทำงานกลางแดดร้อนๆแบบนี้?
อืม….เพราะผมเป็นคนเกรงใจคนมากไปล่ะมั้ง แบคฮยอนเองก็บอกผมแล้วว่าเพื่อนกัน เกรงใจทำไม? ไม่ล่ะ ยังไงผมก็เกรงใจเค้าอยู่ดี
“วันนี้ทางร้านดีเล่เควนไอศกริมแสนอร่อยมีโปรโมชั่นดีๆมาฝากครับ อย่าลืมแวะเวียนกันไปบ้างนะครับ><” ผมยื่นใบปลิวใบแล้วใบเล่าก็ไม่มีทีท่าว่าจะหมดสักที ร้อนจะตายอยู่แล้ว T^T
Sehun Part ;;
‘ กรุณาข้ามสะพานลอย เลี่ยงการเดินข้ามถนน ชีวิตคุณจะปลอดภัยขึ้น99.009%
ใครฝ่าฝืนปรับ 20,000 บาท !!!!!
ใครก็ได้บอกผมทีครับว่า….ใครเป็นคนคิดอะไรบ้าๆแบบนี้!!! ไม่รู้รึไงว่าเวลาของคนเรามันเป็นเงินเป็นทองน่ะ แล้วนี่ผมมีงานไปถ่ายแบบอีก โอ้ววววว!
R r r r…..
ช…ชิบห_ยแล้ววว พี่แจวอน (ผู้จัดการส่วนตัวของผม) โทรมาตามผมแล้ว! ถ้าผมไปช้า10นาทีนี่มีแต่ตายกับตาย เอาไงดีฟะ T0T…
“ครับพี่แจวอน” สุดท้ายผมก็ต้องรับ _ _llll
[นายรู้ใช่มั้ยโอ เซฮุน ว่าทำไมฉันถึงโทรหานาย]
“รู้สิครับ ผมไม่สายหรอกหน่า ฮ่าๆๆๆ”
[นายพูดแบบนี้มากี่ครั้งแล้วห๊ะ!! คราวนี้ถ้านายมาสายจริงๆละก็..พี่จะงดรับงานให้นายเป็นเวลา1เดือน เอาให้เรตติ้งตกไปเลย ไอ้เด็กไม่ตรงต่อเวลา!!!!] เอ่อ..ถามจริงเถอะ นี่ผู้จัดการผมหรืออะไร ทำไมกดดันผมจังเลยครับ แล้วให้เรตติ้งตกอีกล่ะ? พี่แจวอนไม่รักผม T_T
“เดี๋ยวสิครับพี่ คราวนี้ผมอาจจะไปสายเพราะผมมีเหตุผลนะ ผมมีเหตุโผ้ลลลลลล”
[เหตุผล? นายมีเหตุผลเหมือนกับคนอื่นเค้าด้วยรึไง?]
“เจ็บครับ -_-”
[ฉันพูดแค่นี้ไม่ต้องมาเจ็บ ถ้านายมาสายมากกว่านี้ เจ็บตัวแน่!]
“พี่แจวอน ผมเป็น’ซุปตาร์’นะ อย่าลงโทษเหมือนเด็กดิ ผมโตแล้ว” ผมแกล้งพูดไปงั้นแหละ เพราะรู้อยู่แล้วว่าถึงยังไงพี่เค้าก็เป็นคนพูดจริงทำจริงและเจ็บจริงครับ รับประกันด้วยตัวของผมเอง -..-
[แล้วไอ้เหตุผลที่นายว่ามันคืออะไรล่ะ? ไหนลองบอกฉันมาสิ]
“ผมต้องข้ามสะพานลอย”
[……..] อ่าวชิท..เงียบไปเลย สงสัยเหตุผลของผมน่าจะให้อภัยได้ ^0^
“เห็นมั้ย ผมบอกแล้วว่าเหตุผลผมน่ะสมเหตุสมผลน่าให้อภัยเป็นที่สุด ฮ่าๆๆ”
[น่าให้อภัยกับป้าบ้านนายสิเซฮุน!! กะอีแค่ข้ามสะพานลอยเนี่ยนะ? โธ่เอ้ยยย ทำไมไอ้ซุปตาร์หน้าหล่อนี่มีมันสมองน้อยนิดยิ่งนัก แล้วทำไมนายต้องข้ามล่ะนั่น?]
“ก…ก็รถผมจอดอยู่ฝั่งนู้นนี่ คือมันมีที่มาที่ไปนะพี่!!!”
[ที่มาที่ไปอะไรนั่นค่อยว่ากัน ตอนนี้กรุณายกขาของนายขึ้นสะพานลอยเดี๋ยวนี้ ยกไปเรื่อยๆจนกว่าจะลงบนพื้นของอีกฝั่ง เข้าใจมั้ย!!!] แหม่พี่ครับ ทำอย่างกะผมเป็นทารกแบเบาะหัดเดิน ผมไม่ได้อรชรอ้อนแอ้นนะ!
“ผมขี้เกียจข้ามสะพานลอย ขอข้ามถนนแทนไม่ได้หรอ?”
[นายยอมโดนปรับ2หมื่นหรอ? นายโง่รึเปล่า? นั่นมันเงินค่าตัวของนายในการถ่ายแบบครั้งนี้เลยนะ นายมันบ้าไปแล้ว -____-‘]
“ครับพี่ครับ ผมจะข้ามสะพานลอยเดี๋ยวนี้แหละ”
[นายสมควรพูดประโยคนี้ตั้งนานแล้ว แค่นี้นะฉันต้องไปคุยกับตากล้องต่อ สวัสดี!]
ติ๊ด …
เออ ขึ้นก็ขึ้นวะ!! มันคงไม่ทำให้ระดับของความเป็นซุปตาร์ของผมลดต่ำลงหรอก หลายคนน่าจะชอบซะด้วยซ้ำที่ผมทำตัวติดดิน ใช่มั้ยล่ะ?
.
.
.
.
.
.
.
.
พระเจ้าเอ้ย!เป็นเพราะผมติดหรูเกินไปหรืออะไร ทำไมมันเหนื่อยเช่นนี้ T_______________T………..
จะถึงแล้ว จะถึงแล้ว จะ-ถึง-แล้ว-โว้ยยยยย
“วันนี้ทางร้านดีเล่เควนมีโปรโมชั่นดีๆมาฝากครับ มากันเยอะๆนะครับ….” ผมรับใบปลิวจากผู้ชายในชุดยินิฟอร์มของร้านดีเล่เควนมาอ่านอย่างไม่ตั้งใจแล้วก็ขว้างทิ้งไป ไร้สาระชะมัด
“น…นี่ ถ้าไม่อยากไปขนาดนั้นก็ไม่เห็นจะต้องทำแบบนี้เลยนะคุณ!” ผู้ชายหน้าหวานคนนั้นพูดขึ้น คงจะหมายถึงผมสินะ -__-
“อะไรของนาย? ฉันแค่เห็นว่ามันไร้สาระก็เลยทิ้งไป ผิดหรอ?”
“ไม่ผิด แต่การทำแบบนี้มันไม่ให้เกียรติกัน อย่างน้อยคุณก็ไปทิ้งที่อื่น ไม่ใช่ที่นี่!”
“ฉันไม่มีเวลามากที่จะมาเจรจากับนายหรอกนะ เอาเงินนี่ไป หวังว่ามันคงจะมีประโยชน์สำหรับนาย” ผมยัดธนบัตรสีเทาหนึ่งใบใส่มือของผู้ชายคนนั้น แต่แล้วมันก็โดนขย้ำเป็นก้อนแล้วปามาที่หัวผม มันจะมากไปแล้วนะ!!!
“ฉันไม่ใช่ขอทานนะ!!”
“เออ งั้นก็ไม่ต้องเอา เวลาของฉันมันเป็นเงินเป็นทอง ไปละ!!!!” ผมพูดอย่างไร้เยื่อใย แล้วเดินออกมาจากตรงนั้นทันที แหม่…คนพวกนี้ก็ดูกันจังนะ ไม่ใช่ผัวเมียตบตีกันนะเว้ย ดูกันอยู่ได้!
“ไอ้คนบ้า อะ……”
“เฮ้ยยยยยยยยย!!!” อยู่ๆร่างของผู้ชายหน้าหวานก็ล้มลงมาทับผมอย่างจัง ก…เกิดอะไรขึ้นวะ? แล้วนี่ผมต้องไปถ่ายแบบต่อนะ โอ่ชิท…เหลือเวลาอีก10นาที!!!! นี่มันวันอะไรของผมวะคร๊าบบบบ ทำไมมีแต่เรื่องซวย ซวย ซวยแบบนี้!!! ใครก็ได้ช่วยเซฮุนคนหล่อคนนี้ด้วย T[]T!!!!!!!
อะแฮ่มๆ จบไปแล้วกับอินโทรกากๆของนักเขียนกากๆคนนี้ (อะไร-__-)
เรื่องนี้เป็นพล็อตที่เกิดจะอะไรก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าไม่เคยคิดจะเขียนพล็อตนี้เลยด้วยซ้ำ
เพราะจริงๆแล้วคิดไว้อีกพล็อตนึง (อ่าว?)
ก่อนอื่นก็ต้องขอขอบคุณท่านผู้อ่านท่อุตส่าห์เสียสละเวลามาอ่านฟิคเรื่องนี้ค่ะ
ขอบคุณเตย กีต้าร์ ข้าว แป้งที่คอยอ่านฟิคของเบลที่โรงเรียนอยู่เสมอ *ปาหัวใจ*
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ
:) Shalunla
ความคิดเห็น