คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Short Note 2
“นี่... ชีนะ”เสียงอ่อยๆของเชอเร็นกล่าวเรียกสาวตัวน้อยที่เดินนำไปอย่างสบายใจ
“อะไรล่ะ เหนื่อยแล้วหรอ นี่ยังไปไม่พ้นเมืองเดนอสเลยนะ ทำไมเจ้าอ่อนแออย่างนี้!~”ชีนะแว้ดใส่
“ก็ชีนะเอาอะไรมาให้ผมแบกละเนี่ย!!!! ไม่เหนื่อยก็ไม่ใช่คนแล้ว ผมไม่ใช่กาเมร่านะคร้าบ!!!~”เชอเร็นหันไปมองสิ่งที่อยู่บนหลังต้น ข้าวของเสื้อผ้ามหาศาลถูกแบกให้ลอยพื้น ถึงแม้จะมีแต่เสื้อผ้า แต่มันก็หนักไม่ใช่น้อย
“จะตามมาด้วยก็อย่าบ่น!~ แล้วเจ้าเองไม่ใช่หรอ ที่บอกว่าจะช่วยข้าถือสัมภาระ”
“แง แง คร้าบ ไม่บ่นแล้วคร้าบ”เชอเร็นล้มความคิดที่จะเถียงเจ้าหล่อน แต่ก็รู้... ภายใต้คำพูดบาดหูนั่น ยังมีจิตใจอันงดงามซ่อนอยู่ เธอเป็นคนดี...
“เน่ เน่ ยัยแบนแต๊ด เจ้านอนในป่าได้ไหม”เอเรียสที่เป็นเพื่อนร่วมทางถาม
“อะไรๆก็แบนแต๊ด!!~ แล้วเจ้าล่ะ ใหญ่มากรึไง”
“ลองดูไหมล่ะ ข้าน่ะพร้อมเสมอ ฮ่า ฮ่า!~”
“เลวววววววว!!!!! จะฆ่าให้ตายเลย!!!~”ว่าแล้ว ขาเรียวยาวก็ปราดขึ้นทำร้ายชายเจ้าเสน่ห์คนนั้นทันที เอเรียสเป็นนักข่าว ก็ย่อมมีฝีมือติดตัวบ้าง ย่อมหลีกหลบชีนะได้อย่างรวดเร็ว
“แง้ รีบๆเดินได้ไหมครับ”เชอเร็นเห็นทั้งคู่ทะเลาะกันมาตลอดทางก็เหนื่อยใจ แต่ไม่ทันได้ก้าวเดินต่อ ก็มีแขกไม่รับเชิญเข้ามาหาเรื่องซะแล้ว...
ชายหนุ่มรูปร่างใหญ่โตมากกว่า 2 เมตรเดินตรงมาที่ชีนะ จากชาวบ้านที่เดินกันขวั่กไขว่พลันหายไปในพริบตา เหลือเพียงกลุ่มพวกเขา ที่ยังประจันหน้ากับชายฉกรรจ์.. ชายตรงหน้าพวกเขาไม่น่าคบค้าสมาคมด้วยเลย ทั้งรูปร่างใหญ่โตเกินมนุษย์ อีกทั้งบาดแผลจำนวนมากบนใบหน้า และ ดาบขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือพวกเค้า... ท่าทางจะอันตรายน่าดู
“เฮ้...ผู้หญิงตรงนั้นน่ะ”เสียงดังเข้มสะกิดชีนะให้หยุดวิวาทกับเอเรียส และหันไปสนใจต้นเสียงนั่นแทน
“ว่าไงล่ะ คนสวย... มาดื่มกับข้าไหม วันนี้..ข้ารวยน้า”มือขนาดใหญ่ล้วงเหรียญทองขึ้นมายั่ว ชีนะเห็นหน้าชายแปลกหน้าแล้วใจไม่สู้ดี นอกจากพูดแล้วยังตรงเข้ามาคว้ามือชีนะอย่างแรง
“เฮ้ย เจ้า! ปล่อยข้านะ”เมื่อเห็นคู่ต่อสู้ไม่ทันระวัง ปลายนิ้วอันแข็งแกร่งของชีนะก็ตรงเข้าสกัดจุดสำคัญทันที! ร่างใหญ่ทรุดฮวบแต่ไม่ถึงกับหมดสติ ชีนะไม่รอช้ากวาดขาขึ้นใส่คางไม่ยั้ง เพราะจุดสำคัญโดนกระแทก กำลังทั้งหมดที่มีจึงหายไปเช่นเดียวกับสติที่ดับวูบลง
“เฮ่อ.... ตกใจหมดเลย”ชีนะเป่าลมออกจากปากด้วยความโล่งใจ แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ชายคนนี้... คนต่อไปต่างหากที่อยากจะเอ็นดูชีนะมากกว่าชวนดื่ม
“อย่างงี้ก็สวยเซ่....”ถึงแม้ชีนะจะมีวิชาติดตัวบ้าง แต่ถ้าให้จัดการร่างกายที่ได้รับการฝึกฝนนั้น ปลายนิ้วเล็กๆของเธอไม่มีทางต้านแรงได้แน่
“มานี่!! นังตัวดี”ร่างหนาง้างมือหมายจะจัดการหญิงสาว แต่ชีนะไม่ยอมแน่ เธอเอี้ยวตัวหลบหวังกระแทกที่ท้ายทอย ฝ่ามือเรียวตรงเกร็งกล้ามเนื้อหมายปลิดสติ แต่กล้ามเนื้ออันแข็งแกร่งของชายตรงหน้า ไม่ได้หมูอย่างที่เธอคิด เขาไม่ได้หมดสติตามที่หวัง แต่กลับทำให้ชายตรงหน้าโมโหมากขึ้น! หมัดขนาดใหญ่พุ่งพรวดเข้าใส่หน้าชีนะ สาวน้อยหมดทางสู้ ยกแขนขึ้นอันตรายด้วยความกลัว
พลั่ก!!!!!!!!!!
“อั่กกก....อา...... เจ็บ.....”ไม่ใช่ชีนะที่ร้องด้วยความเจ็บปวด... เชอเร็นต่างหากที่รี่เข้าไปรับหมัดและครูดไปกับพื้นไกลทีเดียว ถึงกระนั้น เขาก็ไม่ยอมปล่อยห่อผ้าสีดำ
“เชอเร็น!~”
“....มะ ไม่เป็นไร... ทำไมอยู่กับคุณแล้วผมเจ็บตัวทุกทีเลย”เชอเร็นพยุงตัวขึ้นช้าๆ... เลือดสดประปรายตามริมฝีปาก
“พวกนายก็เหมือนกัน... รังแกผู้หญิง ไม่ใช่ข้อดีของสุภาพบุรุษนะ”เชอเร็นกล่าวอย่างไม่เกรง
“แล้วยังไงเล่า!!~”เป้าหมายเปลี่ยนจากชีนะเป็นเชอเร็นแทน มือขนาดใหญ่ตะบันทำร้ายเชอเร็นไม่ยั้ง เชอเร็นไม่มีทางสู้ได้แต่หลบและรับอย่างเดียว แต่นั่น จะเพียงพอหรอ.... เอเรียสเองก็โดนทำร้ายเช่นเดียวกับชีนะ ทั้งคู่ไม่สามารถรับมือกับศัตรูที่มีอาชีพเหนือกว่าพวกเขาได้... นักดาบ
“เอ้า ไม่เห็นเก่งเหมือนปากเลยนี่ ลุกขึ้นมาสิ เจ้าหนู”เสียงยียวนเรียกเชอเร็นที่กองอยู่บนพื้น ใบหน้ามีแต่รอยช้ำไปทั่ว
“อ่อนแอกว่าผู้หญิง ก็ไม่ใช่ข้อดีของสุภาพบุรุษเหมือนกัน.... นู่นไง”ฟันซี่ใหญ่เผยออกมาจากรอยยิ้มชั่วร้าย นิ้วอ้วนกลมชี้ไปทางเอเรียสและชีนะที่นอนสลบไม่ได้สติจากฝีมือคนเหล่านั้น
“......................................”
“ไงล่ะ.... แค้นรึไง เจ็บใจ? รึว่าอะไรดีล่ะ...”เชอเร็นไม่สนใจ อุ้มร่างชีนะที่หมดสติด้วยแรงที่เหลือไปที่ต้นไม้ริมทาง ก่อนจะแบกเอเรียสไปด้วยอีกคน
“นี่ก็เกือบจะพ้นเมืองเดนอสแล้ว.... อีกอย่าง เพื่อนผมก็หมดสติไม่รู้เรื่อง”
“ถ้าไม่ทำแบบนี้ ผมเองก็จะเป็นอันตราย .. เพื่อนของผมเป็นคนดี... ไม่อยากให้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้” ดวงตาสีน้ำเงินมองชีนะอย่างอ่อนโยนก่อนจะหันมาหาคู่ต่อสู้...
“ตานั่น สีน้ำเงินเหมือนพวกนักดาบผู้ดี.... มองแล้วหงุดหงิดชะมัด สงสัยต้องควักทิ้งแล้วมั้ง!!!~”ไม่พูดพร่ำทำเพลง ดาบขนาดใหญ่ก็ทิ้งตัวใส่ร่างเชอเร็นทันที ด้วยความเร็วและแรงสร้างความมั่นใจว่าคู่ต่อสู้ตัวจ้อยที่อยู่ตรงหน้าคงไม่เหลือชิ้นดี แต่ว่า...
“ผมไม่ถนัดรุก ชอบรับมากกว่า”
ไม่จริง!!!!!!! บนดาบขนาดใหญ่นั่น...ปรากฏร่างอันบอบบางของเชอเร็นที่ยืนอยู่บนสันดาบด้วยปลายเท้าข้างเดียว... ปลายเท้าอันแข็งแกร่งยันร่างสูงให้เหยียดตรงสง่างามบน ผมยาวถึงเอวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อยปลิวไปตามแรงลม ลูกน้องที่เฝ้าดูอยู่ถึงกับตะลึง!
‘ทำไม! เมื่อกี้ยัง....’
“ดาบคุณหนาดี ผมยืนได้เลยเห็นไหม ^^”
“ฮึ่ย!~”ชายร่างยักษ์ไม่ยอมแพ้ ตวัดดาบเพื่อปัดเชอเร็นทิ้งไป
“ดาบหนามาก แถมยังหนักอีกต่างหาก คงภูมิใจที่ตัวเองกวัดแกว่งได้ดังใจน่ะสิครับ คุณนักดาบ”เชอเร็นเปลี่ยนมายิ้มแป้มบนพื้นแทน ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้
“แต่นี่....รู้ไหม”เชอเร็นมองศัตรูอย่างใจเย็นก่อนลูบดาบไปมา
‘อะไรกันหมอนี่!~ ไม่มีจิตเลยรึไง ทำไมเราสัมผัสไม่ได้!!!~ เข้ามาจับดาบของเราได้ง่ายดายขนาดนั้น’
“ถ้าผมเคาะดาบแบบนี้... จะรู้ว่าดาบมีคุณภาพมากขนาดไหน”เสียงแก๊งๆจากการเคาะเบาๆที่ดาบ พลัน... แท่งเหล็กขนาดใหญ่ที่หนามากกว่า 3 เซนต์ก็แตกละเอียด! เหลือเพียงด้ามดาบที่จับด้วยมืออันสั่นระริกด้วยความกลัว
“ไปซะ... ผมไม่อยากทำร้ายใคร...”เชอเร็นหันหลังให้อย่างไม่คิดสู้ ผิดกับคนด้านหลังที่วิ่งกันอุตลุต เจ้าของดวงตาสีน้ำเงินมองไปที่เพื่อนร่วมทาง 2 คนซึ่งหมดสติอยู่... ก่อนจะลงไปนอนข้างๆ รอสหายตื่นขึ้นมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน.....
หลังจากเปลือกตาบางได้ปิดลง เป็นเวลานานพอสมควรกว่าที่ทั้ง 3 จะตื่น กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็มาอยู่ในกระท่อมของชาวบ้านผู้หนึ่งเสียแล้ว
“อ่าว ตื่นแล้วรึ...”เสียงเรียบปนความรู้สึกดีใจทักขึ้น เมื่อเห็นหนุ่มนักข่าวตื่นขึ้น
“อา..... เมื่อยจัง อึ้บบบ เฮ่อ เอ๊ะ ที่นี่....ที่ไหนเนี่ย....ยาย....แบกข้ามาหรอ”เอเรียสลุกขึ้นบิดขี้เกียจ
“ไม่ใช่ยาย หลานยายนู่น ยายแก่แล้วจะไปมีเรี่ยวแรงได้ไง แล้วเป็นไงบ้าง ไปสู้กับเจ้าพวกนักเลงหัวไม้ทำไม เจ็บรึเปล่า”มือเหี่ยวย่นส่งชาร้อนๆมาให้เอเรียส
“ข้าน่ะแข็งแรงจะตาย เรื่องแค่นี้หมูมาก!~”เอเรียสยกชาขึ้นซดดังๆให้ชื่นใจ
“เหอ เหอ คนหนุ่มก็ดีอย่างนี้แหละ มีแรงไว้โม้ให้ฟุ้งกระจาย ข้าน่ะ ดูพวกเจ้าอยู่ตั้งนานแล้ว เห็นเจ้าโดนเก็บคนแรกเลย”
“ยายเห็นหรอ ว้า งี้ข้าก็หน้าแตกสิ โม้ไปแล้ว ว่าแต่ใครเป็นคนช่วยพวกข้าหรอ”เอเรียสยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพื่อถามความจริงจากผู้สูงอายุ
“เอ้า! ก็.....”ไม่ทันได้เอ่ยความจริง “ใคร”ที่ว่าก็ตื่นขึ้นมาเสียก่อน
“อือ.... ที่นี่ ที่ไหนเนี่ย แล้วข้ามานอนที่นี่ได้ไง - -*”เชอเร็นลืมตาขึ้นช้าๆ มือลูบใบหน้าเพื่อบรรรเทาอาการปวดจากบาดแผล
“นี่บ้านยายเค้า หลานยายเค้าอุ้มพวกเรามานอนที่นี่น่ะ เจ้าเป็นไงบ้าง ดูท่าจะโดนหนักน่าดู รู้ว่าไม่มีฝีมือแล้วยังแส่ไม่เข้าเรื่องอีก”เอเรียสปรามอย่างขัดใจ
“ถ้าคุณโตมาท่ามกลางเรื่องราวแบบนี้.. ได้เห็นคนตัวใหญ่ทำลายคนตัวเล็ก เห็นความบ้าระห่ำของการใช้กำลังกดความเจริญให้น้อยลง แม้แต่มด เอเรียสเองก็ยังไม่อยากจะฆ่า.... อีกอย่าง ชีนะเป็นคนที่มีจิตใจดี ผมก็เลย...”
“เลยอยากอนุรักษ์ไว้...”เอเรียสพูดต่อ
“อนุรักษ์อะไรยะ!!”ชีนะที่นอนฟังมานานแล้วทนไม่ไหว ขว้างหมอนใส่เอเรียสด้วยความขุ่นเคืองใจ ซ้ำยังลุกขึ้นมากระโดดโลดเต้น เพราะพิษบาดแผลยังไม่หายดี ร่างกายไร้เรี่ยวแรงของเธอจึงล้มลง..
“อย่าเพิ่งกระโดดโลดเต้นสิครับ ชีนะนอนเฉยๆล่ะดีแล้ว... คุณเองโดนไปเยอะ ถึงจะเป็นหมอแต่ว่าก็ต้องดูแลตัวเอง นะครับ^^”แขนอันแข็งแรงรับชีนะไว้อย่างนุ่มนวล ก่อนจะวางลงบนพื้นไม้..
“คนที่เจ้าควรห่วงคือตัวเจ้าเอง ไม่ใช่ข้า... ถ้ารู้ว่าสู้ไม่ได้ก็ไม่ต้องรับแทนข้า ข้าไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร อีกอย่าง ข้าก็เป็นแค่ผู้หญิงที่เคยทำแผลให้เจ้า แถมยังเอาเจ้ามาเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระแบบนี้อีก ถ้า...”ชีนะไม่ยอมหยุดบ่น ใบหน้าเจ้าหล่อนมีเลือดฝาดสูบฉีดไปทั่ว เนื่องจากร่างกายของเธอถูกโอบด้วยเชอเร็น
“หวา... พอแล้วครับๆ ผมผิดเองคร้าบบบ ต่อไปผมจะระวังตัวครับ T^T”
“ผู้หญิงอะไร จะตายอยู่แล้วยังมาบ่นอีก เฮ่อ น่าจะเอาไปเทียมเกวียน ถึกแบบนี้คงใช้งานดี 555+”เอเรียสหัวเราะชอบใจกับความคิดของตน
“นี่!! ฉันเป็นผู้หญิงบอบบางนะยะ!~”ไม่ทันได้ด่าต่อ เชอเร็นก็จับปอยผมที่ร่วงลงมาทัดหูชีนะ ก่อนจะพูดอย่างอ่อนโยนเพื่อเป็นการยุติศึก
“ถ้ารู้ว่าเป็นผู้หญิง บางที ชีนะก็อยู่เฉยๆ ทิ้งภาระให้ผู้ชายปกป้องบ้างก็ได้นะครับ ทำแบบนี้ ถ้ามีแผลเป็นแล้วก็คงไม่ใช่เรื่องดี”
“...เอ่อ......เอ้อ! รู้แล้วน่า”ชีนะเบือนหน้าไปอีกทาง
“งั้นผมขอไปดูสัมภาระก่อนนะ ยายคร้าบ สัมภาระของผมอยู่ข้างนอกใช่ไหมครับ”เชอเร็นยืนขึ้นก่อนจะเดินออกไปตรวจข้าวของ ยายหยักหน้ารับงงๆกับบทสนทนา... ‘ก็เจ้าเองไม่ใช่หรอ ที่ช่วยพวกนั้นน่ะ’
ทั้ง 3 พักอยู่ที่กระท่อมสักพักเพื่อให้ขาตนเองมีเรี่ยวแรง ก่อนจะล่ำราพร้อมกับขอบคุณและออกเดินทางต่อ บรรยากาศยังเป็นเช่นเคย ทั้งชีนะและเอเรียสยังคงทะเลาะกันเหมือนเด็ก โดยมีเชอเร็นห้ามเป็นระยะ แต่หากสังเหตสีหน้าเชอเร็นดีๆ จะเห็นว่า....ใบหน้าขาวซีดนั้นมีความกังวลปกปิดอยู่
หลังจากเดินทางจนพ้นเมืองเดนอสเรียบร้อยแล้ว เนื่องจากทุนทรัพย์ไม่อำนวยจึงต้องมานอนในป่า รวมถึงเมืองที่อยู่ถัดไปก็อีกไกล ชีนะรับหน้าที่ทำอาหาร โดยให้เชอเร็นและเอเรียสออกไปหาฟืน
“โว้ยย แม่นั่นเอาแต่ใจจัง สั่งได้สั่งดี”เอเรียสพูดพลางก้มเก็บเศษไม้
“ฮ่ะ ฮ่ะ ผู้หญิงก็แบบนี้ล่ะครับ ทนๆไปเถอะ”
“ผู้หญิงที่ข้าพบไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย ทุกคนก็ดูเป็นกุลสตรี รักสวยรักงาม ปรนนิบัติบุรุษเพศ แต่ยัยนี่ไม่มีเล้ย~”เอเรียสส่ายหัวอย่างละอาใจ
“เอ่อ... เอเรียส.... ผมพูดตรงๆนะ”
“หืม มีไร”
“เรื่องตอนนั้น... อย่าเอาไปเขียนข่าวนะครับ ผมขอร้อง”เชอเร็นมองหน้าเอเรียสด้วยความตั้งใจจริง ‘ไม่อยากให้ใครต้องเดือดร้อนอีกแล้ว... จะไม่ยอมให้ใครโดนทำร้ายโดยมีผมเป็นสาเหตุ...ไม่ยอม...’
“เรื่องตอนไหน? ไอยักษ์นั่นน่ะหรอ จะข้าจะเขียนอะไรล่ะ นักเดินทางทั้ง 3 ถูกทำร้ายจากชายฉกรรจ์ มันคงไม่มีใครสนหรอก 55+”
“คุณเองก็ตื่นอยู่... ไม่ใช่หรอ เอเรียสมีฝีมือนะ ไม่ล้มง่ายๆเพราะกำลังแบบนั้นหรอก”
“วู้ยยย ข้าไม่รู้ ยายคนนั้นยังเห็นเลยว่าข้าโดนเก็บคนแรก เจ้านี่เพ้ออะไร ข้าก็แค่นักข่าวที่ใช้ชีวิตไปวันๆ เท่านั้นแหละ จะไปมีปัญญาไปทะเลาะกับพวกนั้นได้ไง อย่ามัวมาพูดไร้สาระเลย กลับกันเถอะ ข้าเมื่อยเต็มทีแล้ว”เอเรียสตัดบทและเดินจากไป ทิ้งให้เชอเร็นทวนการกระทำของตัวเองอีกที
‘โทษทีว่ะเชอเร็น ถ้าข้าไม่ทำแบบนั้นแล้วข้าจะรู้ได้ไง.... นับวันเจ้าจะน่าสนใจขึ้นทุกทีแล้วนะ ... ต้องรู้ให้ได้ ว่าเจ้าเป็นใคร....’
‘ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ... สิ่งที่ผมพูด... ในเมื่อคุณรู้....ผมก็อยากให้คุณลิ้มลอง....สิ่งที่ผมปกปิด...’
ทั้งคู่รีบสาวเท้ากลับไปหาชีนะที่กำลังง่วนกับการเตรียมอาหาร ทั้งเถาวัลย์ ดอกไม้ หญ้า ตั้งแต่รากยันยอดถูกหมอชีนะเก็บมาเรียบ เอเรียสเห็นถึงกับแหย ส่วนประกอบของต้นไม้ถูกเทลงในหม้อขนาดกลางที่เตรียมมา(โดยให้ผมแบก - -*) น้ำสะอาดจากแหล่งน้ำใกล้ๆกลายเป็นน้ำเขียวคล้ำเมื่อส่วนผสมเริ่มรวมตัวกัน
‘แม่เจ้าโว้ย มันจะกินได้ไหมเนี่ย T^T’
“เอ้า!~ เสร็จแล้ว”ชีนะยิ้มอย่างภูมิใจ มองดูของเหลวที่เดือดปุดๆอยู่ข้างหน้าพร้อมกับตักใส่จาน(ผมแบกมาอีกล่ะ) ส่งให้เอเรียสคนแรก ดวงตาสีดำมองลงไปในภาชนะถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อก ‘ถึงจะหิวยังไง แต่ลิ้นข้ายังไม่พร้อมที่จะชิมเจ้านี่’
“ทำให้กินแล้วก็กินเข้าไป มันมีประโยชน์ ไม่ตายหรอก.. จะเดินทางมันก็เงี้ยแหละ”ชีนะกล่าวพลางส่งอีกถ้วยให้เชอเร็น เชอเร็นรับมาอย่างจำใจ สิ่งแรกที่รับรู้ คือกลิ่นมันไม่เลวเลย... ถึงแม้สีจะไม่น่าลองเท่าไหร่ แต่เห็นหญิงสาวตั้งใจทำก็จำเป็นต้องกิน
“เอาวะ!~”เอเรียสตะโกนเรียกกำลังใจก่อนจะตักขึ้นมาชิม .. ช้อนแรก...
เอื๊อก!!!~
เสียงกลืนทำเอาทั้งคู่ที่นั่งมองตะลึง... สรรพสิ่งเงียบไปชั่วครู่...
“เอ๊ะ... มันก็อร่อยดีนี่”เอเรียสนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะตักขึ้นมาอีกช้อน
“อื้ม... ใช้ได้นะเนี่ย เป็นเรื่องเดียวที่เจ้าทำได้รึเปล่า”
“ขอบใจ”ชีนะหยุดเถียงและยิ้มหวานให้ ดวงหน้าขาวผ่องของชีนะดูน่ารักไม่ใช่น้อย ทำเอาเอเรียสใจเต้นไปชั่วขณะ เชอเร็นยิ้มบางๆก่อนจะตักกินบ้าง.. ถึงแม้จะไม่ใช่อาหารที่อร่อยเหมือนตามร้านค้าทั่วไป แต่ก็ยังพอประทังชีวิตไปวันๆได้ หลังจากจัดการกับอาการหิวของตัวเองแล้ว...
“ข้าไปอาบน้ำก่อนนะ ถ้าข้าจับได้ว่าพวกเจ้าแอบดูข้าล่ะก็!!~ มื้อหน้าข้าจะใส่ยาอย่างอื่นไปด้วย เข้าใจไหม!”
“เฮ่อ... ถึงเจ้าจะเปลือยหมดร่าง ข้าก็แยกไม่ออกอยู่ดีว่าด้านไหนหน้าด้านไหนหลัง 555+”
“เอเรียส!! เลิกยั่วข้าแปบนึงได้ไหม ฮึ่ยย เดี๋ยวข้าอาบน้ำเสร็จจะมาทะเลาะกับเจ้าต่อ ตอนนี้ข้าคันไปทั้งตัวแล้ว เหอะ!~”ชีนะสะบัดหน้าเดินตรงไปที่ริมน้ำทันที ปล่อยให้เอเรียสนินทาตัวเองอยู่ด้านหลัง
ถึงจะมืดแล้ว แต่ยังมีแสงนวลสวยของดวงจันทร์สาดส่องมาบ้าง สัตว์ร้ายนั้นถือว่าน้อยมากหากพูดถึงสัตว์ใหญ่ เพราะยังห่างเมืองเดนอสมาไม่ไกลนัก ชีนะมองซ้ายมองขวาไม่เห็นใครจึงปลดเสื้อของตัวเองวางไว้ที่โขดหิน ร่างขาวเพรียวย่างก้าวลงน้ำอย่างสบายใจ ผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบไว้ด้านบน เสียงฮัมเพลงดังขึ้นแทรกเสียงสายน้ำ.. เวลาผ่านไปพอควรก่อนที่เสียงเพลงจะหยุดลงเมื่อเห็นเงาดำเคลื่อนไปที่พุ่มไม้
ชีนะเขม่นตามองและฮัมเพลงต่อเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย เท้าบางของเธอเขี่ยหาก้อนหินเล็กๆเพื่อทำอะไรบางอย่าง....อย่างเช่น
“นี่แหนะ!~”มือขาวหยิบก้อนหินจากเท้าก่อนจะขว้างไปเต็มแรงที่เป้าหมาย
“โอ๊ยยยย”เสียงนุ่มทุ้มแบบนี้เธอจำได้ เชอเร็น!! ชีนะรีบขึ้นจากน้ำและแต่งตัวให้พอมิดชิดด้วยเสื้อขาวบางๆ วิ่งสุดแรงไปที่เชอเร็นซึ่งไม่คิดหนี
“แง๊!~ ผมขอโทษคร้าบบบบ วันหลังไม่ทำแล้วครับ แง T^T ชีนะอย่...”ไม่ทันสิ้นเสียง ชีนะจับข้อมือของเชอเร็นก่อนจะเบือนหน้าหนี ดึงร่างสูงให้เดินมาที่ริมน้ำ...
“เอ๊ะ... ชีนะ....”เชอเร็นมองตามงงๆ เห็นหญิงสาวเดินลากตนไปโดยไม่พูดจา
“นอนลงสิ...”ชีนะหันมองบอกด้วยเสียงหวานจ๋อย... แก้มของเธอขึ้นสี...เมื่อเอ่ยปากจบ เชอเร็นอึ้งไปชั่วครู่..และ.
“ได้คร้าบบบ”เชอเร็นบรรลุถึงจุดประสงค์ รีบนอนลงบนพื้นทันที ชีนะนั่งลงตามช้าๆโดยมีดวงตาสีน้ำเงินมองไม่วางสายตา ‘ไม่น่าเชื่อ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ดีจายยยย T^T’
“ถอดเสื้อซะ.. แล้วนอนคว่ำด้วย”ชีนะก้มหน้างุดไม่ยอมสบสายตา ส่วนคำพูดเจ้าหล่อนก็ทำเอาชายหนุ่มสติแตกกระเจิง
“ชีนะ....ชอบแบบนี้หรอครับ....แหะ แหะ แปลกใจจัง ให้ผมอยู่ข้างล่างยังพอทน แต่ถ้าผมนอนคว่ำแล้วชีนะจะทำยังไงครับ ท่าใหม่หรอ แหะ แหะ”เชอเร็นยกมือขึ้นเกาหัวด้วยความสงสัย ชีนะไม่ตอบอะไร นิ้วเรียวยาวของเธอถูกวาดขึ้นสูงก่อนปะทะใบหน้าเชอเร็นอย่างแรง!
“โอ๊ยยยยย นี่ชีนะชอบแบบซาดิสม์หรอครับเนี่ย อ๊ากกกกก เจ็บบบบ!!~”ครั้งเดียวยังไม่พอ ชีนะจึงแถมแบคแฮนด์ไปอีกที
“คิดอะไรยะ!! ข้าไม่คิดอะไรกับเจ้าซะหน่อย!! ทำตามที่ข้าบอกนั่นแหละ”ชีนะแว้ดสุดเสียง ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อจากความอาย
“คร้าบ # - - #”เชอเร็นทำตามอย่างว่าง่าย ถอดเสื้อบางๆออกทันที ทันทีที่ชีนะเห็นแผ่นหลังเชอเร็น... สิ่งแรกที่ติดใจคือแผลเป็นจำนวนมากที่ประทับอยู่ทั่วร่าง ความอ้อนแอ้นภายใต้เสื้อผ้านั่นถูกเผยออกมา เห็นชัดถึงกล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวยเป็นระเบียบ สร้างความแปลกใจให้กับหญิงสาวเป็นอย่างมาก
“โห... เจ้านี่มัน... โดนทำร้ายมาทั้งชีวิตเลยรึไง”
“ว้า ทำไงได้ล่ะครับ ผมไม่ใช่พวกสู้คนนี่นา แล้วชีนะจะ..”นิ้วเรียวยาวสัมผัสแผ่นหลังกว้างเบาๆ สัมผัสอบอุ่นนั่นให้เสียงเชอเร็นหายไป..
“เวลาเจ้าพูด กล้ามเนื้อเจ้าจะสั่นสะเทือน เงียบก่อนแปบนึง ข้าจะนวดให้... ตอบแทนที่เจ้า...เข้ามาช่วยข้าตอนนั้น.......ขอบใจนะ”เสียงหวานกล่าวขอบคุณก่อนที่จะเริ่ม ‘นวด’ จากสัมผัสแผ่วเบากลายเป็นมีกำลัง... นิ้วทั้งสิบขยับเป็นจังหวะ ไล้จากหัวไหล่บีบเบาๆลงมาถึงกลางหลัง นิ้วชี้วนไปมาเบาๆเพื่อกระตุ้นกล้ามเนื้อให้ตื่นตัวสร้างความสำราญให้คนข้างล่างเป็นจำนวนมาก อีกทั้งมืออันอ่อนนุ่มของเจ้าหล่อนก็ใช้ได้ดีเกินคาด น้ำเปล่าๆที่ถูกใช้แทนน้ำมันชโลมไปทั่วหลัง ความเย็นจากของเหลวถ่ายทอดลงสู่ผิวหนังสลับกับความร้อนจากมือที่ยังคงวนเวียนอยู่กลางหลัง มือเรียวปาดน้ำเบาๆก่อนจะออกแรงอีกครั้ง...จนกระทั่ง....เสร็จสิ้นคำขอบคุณ
“เอ้า! เสร็จแล้ว.. เป็นไงบ้าง ดีขึ้นไหม”ชีนะยิ้มอย่างภูมิใจ
“สุดยอดเลยชีนะ.... แค่นวดนี่นะ... แล้วทำไม...”เชอเร็นแปลกใจไม่หาย นอกจากจะหายเมื่อยแล้ว เหมือนมีพลังบางอย่างไหลเข้ามาช่วยบรรเทาอาการเหนื่อยล้า อีกทั้งวิธีการนวดแปลกๆแบบนั้น ถ้าเป็นหมอธรรมดา... ทำไม่ได้แน่!
“ยังไงข้าก็เป็นหมอนะ... แต่เจ้าเนี่ย... เห็นอ้อนแอ้นแบบนี้ แต่กล้ามเนื้อเจ้าไม่เห็นเป็นแบบที่คิดเลย”
‘ใช่....กล้ามเนื้อเจ้าแข็งแรงทุกส่วน แถมยังมีประสิทธิภาพ... เหมือนถูกฝึกฝนมาเป็นอย่างดี...’
“แปลกหรอครับ ผมเป็นช่างตีดาบนา เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีบ้างแหละน่า กลับกันเถอะ ^^”เชอเร็นเอ่ยชวนก่อนจะใส่เสื้อให้เรียบร้อย
“อะ อื้ม เดี๋ยวแต่งตัวแปบนึง”ชีนะลุกขึ้นไปยังที่ลับตาโดยไม่ลืมหยิบเสื้อผ้าไปด้วย
อีกฝากหนึ่งคือเอรียสที่นั่งคิดอะไรอยู่คนเดียว...มองดูห่อผ้าสีดำสนิทของเชอเร็น ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของนักข่าว ตอนนี้จึงเป็นโอกาสดีที่จะได้ชมดาบยาวที่เชอเร็นหวงนักหวงหนา ทันทีที่หยิบมา... มือใหญ่รับรู้ถึงน้ำหนักมหาศาลที่หนักเกินดาบธรรมดา หัวใจเต้นถี่ไม่เป็นจังหวะ เหมือนสิ่งที่อยู่ในมือตนไม่ใช่ดาบ แต่เป็นสัตว์ร้ายสักอย่างที่กำลังขู่คำราม... แต่ความพยายามไม่ได้ถดถอยลงไปแม้แต่น้อย เอเรียสกระตุกเชือกที่มัดแน่น เมื่อผ้าสีดำถูกปลดลง... ความมันเงาของปลอกดาบสีดำก็เผยขึ้นมา ดวงตาสีดำเบิกโพลงด้วยความตกใจกับความสวยงาม มือสั่นระริกเข้าไปสัมผัสด้ามดาบอย่างหลงใหล พลัน! ความรู้สึกบางอย่างแทรกเข้าแล่นพล่านในร่างกาย กล้ามเนื้อที่เคยแข็งแรงอ่อนยวบดุจต้องพิษจนเอเรียสไม่สามารถถือดาบได้....
‘มันอะไรน่ะ…..’
‘ทันทีที่คุณได้จับกีเวล.. คุณคงจะเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด... เอเรียส’
ความคิดเห็น