รักสุกเซี้ยวของยัยตัวเล็ก

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1

~บอกได้ไหม ทำไมใจร้ายได้ขนาดนั้นทำไมเธอทำไมกับฉันเหมือน...~

"ฮาโหล ครายอ่ะ" -_- ฉันพูดเสียงงัวเงียก็คนมันง่วงนิน่า...
"โหล ยัยมิวเหรอฉันนัทนะเว้ย แกอยู่ไหนอ่ะ">O< อ้อ ยัยนัทเพื่อนตัวเเสบของฉันนะเอง
"อยู่บ้าน มีไรว่ะโทรมาทำไมเเต่เช้าเนี่ย หะ" นี่มันเพื่อง6โมงครึ่งเองน้า ฉานง่วงงงงง.......
"เฮ้ยเเกตื่นได้เเล้ว มาโรงเรียนเหอะนะ"
"ทำไมอ่ะ ทำไมต้องไปตอนนี้"-_-
"ฉันคิดถึงเเกอ่ะนะ คิกๆ">O<
                
                               มันบ้าป่ะเนี่ยหรือว่าO_O

"เเกเปงดี้เหรอ???"
"จะบ้าเหรอย่ะ ปิดเทอมตั้งนานอ่ะเเกไม่ได้เจอกันนานนนนนนนนนเลยนะ"
"เออๆเดี๋ยวไป เจอกันที่เดิม"
"โอเคจ้า"
      อะไรว่ะ นี่ฉันต้องไปโรงเรียนเเต่เช้าเลยเหรอเนี่ย 
ไอนัทะไอนัท - - ........ไม่เปงไรไหนๆก็ตื่นเเละ ไปอาบน้ำเลยดีกว่า  

                 เมื่ออาบน้ำเสร็จเราก็ต้องลงมากินข้าวใช่ม่ะ เเต่ฉันไม่กินอ่ะทำไมมีไรป่ะ
ไปกินที่โรงเรียนตอนพักกลางวันทีเดียวเล้ย
                เอาละ Go......To.....School.............................
             
                        ----------------------------------------------------------------------------------------------

ที่โรงเรียน

"กรี๊ด..ยัยเตี้ยมาเเว้วววววววววววววว" เสียงเเป๊นๆอย่างงี้ยัยนัทเเน่นอน
เเล้วทำไมต้องเรียกฉันว่ายัยเตี้ยด้วยล่ะ  ฉันไม่เตี้ยซะหน่อย สูงตั้ง153 เเน่ะ รู้มั้ย- -

"ทำไมต้องเรียกฉันอย่างงั้นด้วยอ่ะเเกTT^TT"
"โอ๋ๆ...ไม่โกรธนะคนดี " ตบหัวเเล้วลูบหลังเรอะ
"เออ" เเล้วทำไมฉันต้องยอมมันด้วยฟ่ะ....ให้ตายเถอะ  ชิ
"ไปกันเถอะมิวไปเข้าเเถวกันได้เเล้ว ยัยเปลรออยู่น้า"


ณ.ห้องเรียน
"มิวเเกจะนั่งกะใครอ่ะ " เปลสาวเรียบร้อยยยยยยยยยยถาม
"ไม่รู้ดิฉันนั่งคนเดียวก็ได้ เปลนั่งกับนัทเหอะ"
"อืม จ้ะ"
ว่าเเต่ยัยนัทมันไปไหนหว่า  (O_O  ) (  O_O)
"มิว เปล ฉันมาเเล้วววว"
ตายยากชะมัด  - -
"หายไปไหนมาล่ะ นัท"
"เราไปขอเบอร์ รุ่นพี่มานะ เปลน่ารักมากก...เลยนะสนมั้ย">_<
อ้อลืมบอกไปยัยนี่บ้าผู้ชาย - -
"ไม่อ่ะจ้ะ "
เเต่คุณหนูเปลนะต้องเจอคนถูกใจจริงๆเท่านั้นล่ะ ถึงจะบอกพวกเรา-*-
 
พักกลางวัน

"เปล นัท เจอกันโต๊ะเดิมนะ"
"ได้ๆ"
  โอย ปวดฉี่ชะมัด -  - ฉันรีบเดินกึ่งวิ่งไปห้องน้ำข้างโรงอาหารทันที
เเต่เพราะความไม่ระวัง จึงไปชนใครคนนึงเช้า
"โอ้ยใคร ว่ะไม่มีตาดูทางรึไงว่ะ"อึ๋ย !เสีงผู้ชายนี่หว่า
"เอ่อโทษนะค่ะ พอดีรีบนะค่ะ"
"รีบไปตายรึไงว่ะ"เขาพูดพร้อมๆกับหันหน้ามาทางฉัน
 OoO เจ้สดุ้ล ...พระเจ้าไม่ต้องช่วย กล้วยไม่ต้องทอดกันเเล้วล่ะ
หล่อจัง โดยเฉพาะดวงตานี่ คมสุดๆเลย ผิวขาวดูดีสูงเท่กรี๊ดดดดด......
เเต่เดี๋ยวก่อน.ไอหล่อนี่มันพูดจากวนบาทาจังเเหะ.....
ถึงหล่อมากเเค่ไหนไอมิวคนนี้ไม่ยอมใครง่ายๆนะเว้ย
   "เเล้วนายจะให้ฉันทำยังไงล่ะหะไอเปรตเอ้ย"
555 ก็นานนั่นนะ สูงจะตาย น่าจะ180กว่าๆมั้ง เเต่ฉันนะ 153นะ เเล้วท่านผู้อ่านไม่สงสารฉันเหรอค่ะ
ที่ต้องมาเงยหน้าเถียงกะมันนะ>O<
   "พูดงี้ก้อสวยดิ  เต่เธอทำไมเตี้ยจังล่ะ555 ฉันสูงก้อดีกว่าเตี้ยนะ เเล้วเธอเตี้ยเท่าไหร่ละ"
กรี๊ดดดดดดดดดดดด................นายนี้มันย้อนฉัน ไม่ยอมมมม
"153 มีไรป่ะ"
"โห เตี้ยจังเลยอิอิ "
"ไม่มีไรเล้วใช่ป่ะงั้นไปนะ"
"เฮ้ยเดี๋ยวเดะ เธอนี่น่าจะอยู่ม.4ใช่มั้ยหะ"
ใช่ฉันอยู่ม.4เล้วเกี่ยวไรกะนายด้วยเล่าหะ
"ใช่"
"งั้นฉันก็เป็นพี่เธอเพราะฉันอยู่ม.5 นะน้องเอ๋ย"
ใครน้องเเกย่ะ ฉันมีพี่ชายคนเดียวย่ะ  ชิ
"ฉันมีพี่ชายคนเดียวย่ะ"
"งั้นเหรอ นี่เธอฉันชื่อฟรีนะ เธอล่ะ"ใครถามนายเนี่ย-  -
"มิว ฉันไปกินข้าวก่อนล่ะ ไม่ต้องตามมานะนายนะ"
เเล้วฉันก็เผ่นเเน่บไปในทันที  อ๊ากกกกกกกกก........


"ไปไหนมานะ มิวตั้งนานเชียว" เปลเอ่ยถามเมื่อเห็นฉันเดินมา
"ห้องน้ำนะ"
"อ่ะนี่ ข้าวมันไก่ของโปรดเธอนะ ฉันซื้อมาให้ก่อนเดี๋ยวมันหมดนะ"
โอ้นางฟ้าของฉัน เปลจ๋าฉันรักเธอนะTT^TT
"ขอบใจนะเปลจ๋า"
"ชิ  เเล้วฉันล่ะมิวฉันซื้อน้ำฝรั่งของโปรดเเกมาให้เหมือนกันนะT^T
"เออจ้า "
 หิวชะมัดฉันลงมือ กิน กิน กิน เเละก็กินอย่างรวดเร็ว
โหะๆ อิ่มจังตังค์อยู่ครบ ^ O^

ว่าเเต่ฉันลืมเเนะนำตัวใช่มั้ยล่ะ ฉันชื่อนางสาว พิมพ์ชนก มงคลวิสุทธิ์  ชื่อเล่น มิว
อายุ16ปี เรียนอยู่ม.4/3 สายอังกฤษ-คอมฯ 
 
 ทีนี้ก็ถึงเวลานอน ตอนนี้เเค่เที่ยงครึ่งเอง อีก15นาทีถึงเข้าเรียน เวลาเหลือเฟือ
 เเล้วฉันก็เข้าสู่ห้วงนิทรา   คร้อกกก.......ฟี้    คร้อก.......ฟี้

"อยู่นี่เอง น้องมิวตัวเเสบ" น้องงั้นเหรอ เฮียมิกเคยเรียกฉันว่าน้องมิวด้วยเหรอ
ไม่นิไม่เคย งั้นฉันต้องฝันไปเเหงมๆ นอนต่อดีกว่า
"มิว ตื่นดิว่ะ มิวตื่นนนน" อ๊าก....ไอนัทบ้า
"ว้อยย....มีไรว่ะ"
  
เอ๋ทำไมมันไม่พูดอ่ะทั้ง2คนเลย ไอนัท เปลเเกเป็นใบ้ไปแล้วเหรอเหรอ  โอ้ไม่นะTToTT TT^TT
เเต่เเล้วทั้งคู่ก็พยักเพยิดไปทางด้านข้างของโต๊ะ  ทำไมต้องทำหน้าเคลิ้มฝันอย่างงั้นด้วยล่ะ
ถ้าเป็นยัยนัทคนเดียวฉันคงไม่เเปลกใจหรอกนะ  เเต่นี้ยัยเปลก็เป็นไปด้วย
สงสัยเชื้อบ้าต้องเเพร่กระจายไปสู่เปลเเน่ๆเลย 
 เเล้วเมื่อฉันหันไปทางนั้นก็พบกับ อ๊ากกกกกกก..........เปรตวัดสุทัศน์คราวนี้มันมา3 ตัวเลยวุ้ย
  นายนั่นนะเอง นายฟรี กับเพื่อนๆอีก2คน-  -

"อ้าว  นายนะเอง มีไรล่ะ"
"เเหมคนกันเองนะ มิวขอนั่งด้วยซิ"
"ไม่ได้/ได้ค่ะ" เฮ้ยไอเพื่อนบ้า ทำไมให้มันนั่งเล่า >O<
"ขอบคุณจ้ะ"
ชิ..ใครให้นายนั่งย่ะ
"หวัดดีเพื่อนๆของมิว พี่ชื่อฟรีนะ อ๊ะ นี่เพื่อนพี่ ชื่อไบร์ทกับเค นะ"^ _ ^
"ค่ะ หนูชื่อนัท ส่วนนี้ เปลค่ะ"^o^
ไม่อยากจะพูดเลยอ่ะค่ะ กลุ่มนายนั่นนะ หล่อๆ น่ารักทั้งนั้น เลยอ่ะ>_<
โดยเฉพาะคนชื่อไบร์ท ตี๋ อินเตอร์สเปก ฉันเลย กรี๊ดดดด..........
"น้องมิวอยู่ห้องไหนหรอค่ะ" ^_^ กรี๊ดด พี่ไบร์ทพูดค่ะด้วยอ่ะ น่ารักจัง
" 4/3ค่ะ พี่ไบร์ทล่ะค่ะ"
"5/1ห้องเดียวกับฉันนะ เเล้วก็อย่าทำ หน้าตาอย่างงั้นได้มั้ย หะ"
 นายนั่นพูดเสียงเหนื่อยหน่าย กวนส้นมากกกก
 "ใครถามนายย่ะ ฉันถามพี่ไบร์ทนะ เเล้วหน้าตาอย่างงั้นนะ ทำไมมันเป็นยังไง ว่ะ"
"ป่าวนิไม่มีไรน้องเตี้ย "
อ๊ะไอนี่ ฉันไม่อยากต่อปากต่อคำกับนายหรอกนะ ชิ
"เปล นัท ขึ้นห้องเร็ว"
"อืมๆ"
"ไปนะค่ะ พี่ไบร์ท พี่เค^_^"
"จ้ะ แล้วเจอกันนะ"
 อ๊ายขอให้เจอกันเร็วๆละกันค่ะ เเต่เจอเเค่พี่คนเดียวนะค่ะ นายฟรีไม่เกี่ยว คิกๆ