ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7 คุณเป็นใครหรอครับ
ผมรีบบึ่รถมาถึโรพยาบาล แ่แล้ว็้อเิอาารมึน นี่ผม้อไปที่ไหนละ ห้อผู้ป่วยหรอ แ่เา็อนะน่าะอยู่ห้อไอียูสิ ั้นไปูที่ห้อไอียู่อนละัน
"อโทษนะรับ นป่วยที่รถว่ำแล้วเิอาาร็อในวันนี้อยู่ที่ไหนหรอรับ"
"ุือุอมินสินะะ"
"ใ่รับ"
"เิรอหน้าห้อไอียูเลย่ะ"ผมมานั่ที่เ้าอี้หน้าห้อไอีย สอมือุมมับ
"อย่าเป็นอะไรนะเฮีย"
"ุอมินอยู่แถวนี้ไหมะ"นาพยาบาลนนึออมาาห้อไอียู
"อยู่รับ ผมเอ"ผมลุพรวึ้นไปยืนรหน้าเธอทันที
"อนนี้นไ้ปลอภัยแล้วนะะ ที่็อน่าะเป็นอาารอบสนอ เาอาะฟื้นในเร็วๆนี้่ะ"
"ริหรอรับ!"
"แ่อาะนะะ"แล้วเธอ็เินผ่านหน้าผมไป เฮียะฟื้นแล้ว ผมวระีใใ่ไหม แ่ทำไมมันรู้สึโหว่ๆละ
่อ
ผมนอนเฝ้าร่าเฮียมาสอวันแล้วแ่็ยัไม่มีวี่แววว่าเาะฟื้นและไม่มีวี
แวววิาเฮียเลยสันิ พอไม่มีเายอมรับเลยว่า 'เหา'
ผมับรถลับมาบ้าน้วยสมอที่ว่าเปล่า ผมวระทำยัไ่อีละ
"อ้าวอมินฮยอ"ผม้าวลารถปุ๊บ็มีเสียเรียผม่อผมะเินเ้าบ้าน
"นายมาทำอะไรที่นี"
"ธุระน่ะรับ"วัมินอบ แล้ว็มีผู้ายนนึเินลารถที่ออยู่ แล้วมายืน้าๆวัมิน ถ้าำไม่ผิน่าะื่อฮยอน"แล้วฮยอมาทำอะไรหรอรับ"
"นี่บ้านัน ัน็ลับบ้านสิ"พอผมอบแบบนั้นทั้สอน็หันมอหน้าันแปลๆ นผม้อเอ่ยถาม "ทำไมหรอ"
"เอ่อ..ือ ฮยอรู้ัิมฮยอนอไหมรับ"
"..."ผมอึ้ไปั่วะและเลือที่ะเียบ พวเาำลัะมาทวเฮียืยใ่ไหม นี่ำลัเป็นลาร้ายสินะ
"ไ้โปร บอพวเราเถอะว่าฮยอนออยู่ไหน ถ้าไม่มีฮยอนอ พวเราอยู่ันไม่ไ้แน่ๆ ฮยอนอเป็นสมาิวพวเรานะ"ุฮยอนพู้วยท่าทีอ้อนวอน
"เฮ้อ~เ้ามา้าใน้อนสิรับ"ผมเินนำเ้ามาในบ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วให้พวเารออยู่ที่ห้อรับแ้าล่า
ถ้าผมำลัฝัน อนนี้ผมใล้ื่นแล้ว ื่นมาเอวามริ ที่ผมใ้ีวิธรรมา เป็นนัแ่เพล ไม่เห็นวิา ไม่้อ่วยน และไม่มีนที่ื่อิมฮยอนอ
่อ่ะ
ผมพาสอนนั้นมาที่โรพยาบาล พอเห็นสภาพอเฮียทั้สอน็อึ้ไป ผมเล่าทุอย่าให้ทั้สอนฟั แม้แ่เรื่อที่ผมเห็นวิา
"พวุะไม่เื่อ็ไ้นะ อนแรผมยัไม่เื่อัวเอเลย"ผมยัำไ้อยู่เลย ที่ผมิ่าัวเอประสาทหลอน น่าำ หึๆ
"ผมเื่อนะ"วัมินพู
"แล้วทำไมุถึไม่บอเราั้แ่แรว่าเอฮยอนอแล้ว"
"อโทษนะรับุฮยอน ที่ไม่ไ้บอพวุทำให้้อวุ่นวายันไปหม แ่ที่ผมไม่บอเพราะผมไุ้ยและปรึษาับเฮีย..เอ่อ ิมฮยอนอน่ะรับเาไม่้อารให้ใรรู้และผมเอ็สสัยนใล้ัวอเา้วย อโทษนะรับ"
"รับ ไม่เป็นไร ผมะยัไม่บอใรที่ผมเอัวฮยอนอแล้ว ผมเอ็สสัยว่าเรื่อที่เิึ้นไม่ใาอุบัิเหุเหมือนัน อนนี้ผมับวัมินำลั่วยันสืบอยู่และผมหวัว่าถ้าฮยอนอฟื้นึ้นมาแล้วะำอะไรไ้บ้า"ุฮยอนบอ
สัพัทั้สอน็อลับไป่อน เพราะ้อรีบลับหอ่อนะโนเมเนเอร์่าไปมาว่านี้แล้ว็ะไปบอ่าวยอมินับมินวู้วย
"ฮยอรับ ผมวรทำยัไ่อี"ผมทำไ้เพียุยับร่าที่ไร้วิา
อนนี้ผมสับสนไปหมแล้ว เรื่ออแอลโผมยัทำใไม่ไ้้วย้ำ เฮียยัะมาทิ้ผมให้อยู่นเียวอี ผมอโทษที่อนนั้นปมเสียในี่เ่าใส่เฮีย ผมอโทษ ผมสัาว่าะไม่ี่เ่าแล้ว ลับมาอยู่ับผมเถอะ
"อือ~"เสียราัวเียัาเียนไ้ ผมรีบลุวิ่ไปที่เียทันที
"เฮีย!ฟื้นแล้วหรอ"ผมับมือเฮียึ้นมา เฮียปรือามอไปรอบๆแล้วมาหยุที่ผม
"..."
"เฮีย"ผมเรียเสียเบาและเริ่มลัวสิ่ที่ะเิึ้น
"ุ..เป็นใรหรอรับ"ประโยแรที่ผมไ้ยินทำผมแทบทรุ นี่ือสิ่ที่ผมลัวมาลอ เาำผมไม่ไ้..ใ่ไหม
"เฮียำผมไม่ไ้หรอ ผมอมินไ"เามอผมแล้วมวิ้ว
"เราเยรู้ััน้วยหรอรับ"ประโยที่สอทำผมเ็บยิ่ว่า เาำผมไม่ไ้ริๆ ้อทำใ
"เี๋ยวผมามหมอให้นะรับ"ผมปุ่มเรียนาพยาบาลแล้วเินออาห้อมาโยมีสายาอเฮีย้อมออยู่ลอเวลา
ผมเินมาเรื่อยๆนท้อฟ้าเริ่มมื เวลาแบบนี้ผมวระเห็นใรที่ยืนอยู่้าายผมสิ แ่อนนี้ผมยืนอยู่นเียว
'ุ..เป็นใรหรอรับ'
'เราเยนู้ััน้วยหรอรับ'พอนึถึสอประโยนี้ าผม็อ่อนแรน้อทรุัวนั่ล้าฟุบาท ประโยที่แทน้วยำว่า'ุ'มัน่าอย้ำวามห่าเหินีริๆ
"เฮียรับ..ฮึ..ฮยอ ฮือๆ"ถ้าเป็นวามฝันริๆ ผมอหลับ่อไ้ไหม อย่าให้ผมื่นึ้นมาเอวามริที่โหร้ายแบบนี้เลย
่อ
ผมพึนึึ้นไ้ว่าเลยวันที่ผม้อเ้าบริษัทไปส่เนื้อเพลมา 1 สัปาห์แล้ว แ่านอผม็ยั้าอยู่ที่ท่อนสุท้ายที่แ่้าไว้่อนแอลโาย ผมไม่มีอารม์ะแ่่อแล้ว
ูรอบๆห้อผมสิ ทั้ๆที่ทุอย่ายัอยู่เหมือนเิม แ่แ่ไม่มีเฮียทำไมผมลับเหมือนรู้สึอยู่ในห้อที่ว่าเปล่า ไม่มีใรเลย
Rrrrrr
เสียโทรศัพท์ผมัึ้น ทำให้น้ำาที่ำลัะไหลหยุล แ่พอไ้เห็นื่อที่ปราบนหน้าอโทรศัพท์ น้ำาผม็ลับำหลเป็นสาย 'แม่'
"แม่รับ ฮึ ฮืออออออ"ผมปล่อยโฮใส่ปลายสายทันทีที่รับโทรศัพท์
(อมิน ร้อไห้ทำไมลู)เสียปลายสายูเป็นห่วนผม้อหยุร้อ
"ผมิถึัเลย ฮึ"
(ร้อไห้เป็นเ็ไปไ้ ิถึแม่็มาหาแม่สิ พ่อ็รอเอเราอยู่นะ)
"ผมยัทำานไม่เสร็เลยรับ เลยำหนมาั้ 1 อาทิย์ เรี๊ยเรียรับแม่"
(สู้ๆนะอมิน มันือานที่ลูรั แม่เื่อว่าลูทำไ้ อย่าพึ่ท้อนะ)
"อบุรับแม่"
(ปัหาอย่าไปมับมันมา ถ้าแ้ไม่ไ้็ปล่อยมันไป แม่รู้ว่ามันยาใน่วแร แ่ถ้าผ่านไปไ้มัน็ะีไม่ใ่หรอ)
"รับแม่ รัแม่นะรับ ว่าๆเี๋ยวผมไปหา"
(โอยยยย ไม่้อลำบาหรอลู นอนไ้แล้วนะ มันึแล้ว)
"รับ ฝันีรับแม่"
(ฝันี้ะ)ผมนั่ยิ้มมออโทรศัพท์ที่ับไปแล้ว ใ่สิ มันยัไม่ถึเวลาที่ผมวระอ่อนแอ เรื่ออิมฮยอนอมันยัไม่บ
เมื่อืนผมนั่แ่เพลนเสร็แล้วเ้าบริษัททันที บอรๆผมไม่ล้าส่อระเลย ลัวเห็นัวเอแล้วหัวใวาย อนอนมาี่วันแล้วเนี่ย
"ออนุารับ"ผมเปิประูห้อประธานเาไป หน้าเาูเรียไม่มีราศีอารเป็นประธานเลยสันิ
"เรื่อิมฮยอนอนายสืบถึไหนแล้ว"เ้ามา็ถามถึเฮียเลยนะ
"็รู้อะไรมานิหน่อยรับ"
ึ!!!
"ริหรอ! นายรู้อะไรมา!"ประธานทุบโ๊ะแล้ว้อผมเม็
"ผมถามรมทาหลวมารับ เมื่อเือน่อนมีอุบัิเหุเิึ้น รถสปอร์สีแับพุ่น้นไม้ นับสลบถูนำัวส่โรพยาบาล"ผมโหเป็นเรื่อเป็นราว รมทาหลวะไปรู้เรื่อไ้ไ ในเมื่อวันนั้นผมไม่ไ้แ้วามหรือเรียรถพยาบาลเลย้วย้ำ
"แล้วถูส่ที่โรพยาบาลอะไร"
"ไม่ทราบรับ ผมรู้มาแ่นี้ เาไม่ยอมบออะไรผมเลย"
"นายไปสืบมาอี"ผมพยัหน้าแล้ววาแผ่นเพลไว้บนโ๊ะแล้วเินออมา เาลืมไปแล้วว่าผมนัแ่เพลไม่ใ่นัสืบ
นัสืบหรอ...ริสิ! ในเมือเฮียำผมไม่ไ้ ผม็ปราัวเป็นนใหม่ที่เาไม่รู้ัไปเลยสิ
่อๆ
ผมรีบับรถมาที่โรพยาบาล พอึ้นมาถึห้อผู้ป่วย ทุน็อยู่ันพร้อมหน้าเลย แ่เฮียหลับอยู่
"ทุนรับ ผมมีเรื่อให้่วย"ผมเล่าเรื่ออประธานให้พวเาฟัว่าผมสสัยพฤิรรมแปลๆอประธาน
"าที่ฟัมา ถ้าเอามาโยับเรื่อที่ผมับวัมิน่วยันสืบ ็เ้าันไ้ีเลยนะ"ุฮยอนพู
"รับ??"ุฮยอนับวัมินอยู่ในบริษัทลอเวลา เอาเวลาที่ไหนไปสืบัน
"วามริผมับฮยอนฮยอโ้อมแล้ว็เอาเวลาไปสืบและามหาฮยอนอฮยอน่ะรับ"วัมิน
"แล้วพวนายไ้อะไรมาบ้า"ผมถาม
"วันที่ฮยอนอหายัวไปเป็นวันปาร์ี้อพวเราและประธาน พวเราินเลี้ยันโยปราศาแอลอฮอลเพราะ 3 มินยัไม่บรรลุนิิภาวะึ่ัเหุผลที่ว่าฮยอนอเมาแล้วับนเิอุบัิเหุไปไ้เลย ผมับวัมิน็เลยไปอูารถอฮยอนอที่อู่เพราะไม่มีใรแ้วามหรืออะไร รถเลยยัอยู่สภาพเิม ผมเลยอให้เา่วยเ็สภาพรถูวามผิปิ"ฮยอน
ผมเป็นนเอารถส่อู่แถวานเมือเอ แล้วเป็นนบอเอ้วยว่าไม่้อไปยุ่ับรถนว่าผมะสั่
"ูาสภาพรถแล้ววามเสียหายภายนอมีมา แ่ถึภายนอะถูนแรแ่ไหน็ะไม่มีผลระทบับัวเรื่อมานั ผลารเ็สภาพรถภายในัวเรื่อ สายเบรารับ"วัมินอ่าน้อมูลาใบในมือ
"ูารูปถนน ถ้าสายเบรา แ่ทาโ้เล็รหน้าบ้านุ็สามารถ้ิอุบัิเหุไ้แล้ว"ุฮยอนอธิบาย่อ
"แ่มัน็ไม่เี่ยวอะไรับประธานนี่รับ ถ้าประธานหายไประหว่าปาร์ี้็ว่าไปอย่า แ่เา็อยู่ับเราลอนะรับ"มินวู
"ฮยิ็แ่สสัยประธานเยๆยะไม่ไ้ฟันธหรอว่าเป็นเา แ่ถ้าเป็นเาริๆ็ไม่ลมือเอหรอ"ผมพู
"็รินะรับ แ่ถ้ามันเป็นอุบัิเหุริๆละ แล้วอีอย่าทาที่เิอุบัิเหุ็นละทาับับหอเรา แล้วฮยอนอฮยอไปทำอะไรทานั้น"ยอมิน
"ผมะลอถามเาถ้าเาื่น ผมอยาให้ทุนบอเาว่าผมเป็นนัสืบ ไ้ไหมรับ"ทุนพยัหน้าพร้อมัน
ถ้าเี่ยวับรถ ที่โรรถอบริษัทมีล้อวร แ่เป็นถึประธานบริษัทะรอบอบพอที่ะไม่ให้ล้อถ่ายินะ แ่ถึยัไ็น่าลอู
่อ้า
ผมรีบับรถมาที่โรพยาบาล พอึ้นมาถึห้อผู้ป่วย ทุน็อยู่ันพร้อมหน้าเลย แ่เฮียหลับอยู่
"ทุนรับ ผมมีเรื่อให้่วย"ผมเล่าเรื่ออประธานให้พวเาฟัว่าผมสสัยพฤิรรมแปลๆอประธาน
"าที่ฟัมา ถ้าเอามาโยับเรื่อที่ผมับวัมิน่วยันสืบ ็เ้าันไ้ีเลยนะ"ุฮยอนพู
"รับ??"ุฮยอนับวัมินอยู่ในบริษัทลอเวลา เอาเวลาที่ไหนไปสืบัน
"วามริผมับฮยอนฮยอโ้อมแล้ว็เอาเวลาไปสืบและามหาฮยอนอฮยอน่ะรับ"วัมิน
"แล้วพวนายไ้อะไรมาบ้า"ผมถาม
"วันที่ฮยอนอหายัวไปเป็นวันปาร์ี้อพวเราและประธาน พวเราินเลี้ยันโยปราศาแอลอฮอลเพราะ 3 มินยัไม่บรรลุนิิภาวะึ่ัเหุผลที่ว่าฮยอนอเมาแล้วับนเิอุบัิเหุไปไ้เลย ผมับวัมิน็เลยไปอูารถอฮยอนอที่อู่เพราะไม่มีใรแ้วามหรืออะไร รถเลยยัอยู่สภาพเิม ผมเลยอให้เา่วยเ็สภาพรถูวามผิปิ"ฮยอน
ผมเป็นนเอารถส่อู่แถวานเมือเอ แล้วเป็นนบอเอ้วยว่าไม่้อไปยุ่ับรถนว่าผมะสั่
"ูาสภาพรถแล้ววามเสียหายภายนอมีมา แ่ถึภายนอะถูนแรแ่ไหน็ะไม่มีผลระทบับัวเรื่อมานั ผลารเ็สภาพรถภายในัวเรื่อ สายเบรารับ"วัมินอ่าน้อมูลาใบในมือ
"ูารูปถนน ถ้าสายเบรา แ่ทาโ้เล็รหน้าบ้านุ็สามารถ้ิอุบัิเหุไ้แล้ว"ุฮยอนอธิบาย่อ
"แ่มัน็ไม่เี่ยวอะไรับประธานนี่รับ ถ้าประธานหายไประหว่าปาร์ี้็ว่าไปอย่า แ่เา็อยู่ับเราลอนะรับ"มินวู
"ฮยิ็แ่สสัยประธานเยๆยะไม่ไ้ฟันธหรอว่าเป็นเา แ่ถ้าเป็นเาริๆ็ไม่ลมือเอหรอ"ผมพู
"็รินะรับ แ่ถ้ามันเป็นอุบัิเหุริๆละ แล้วอีอย่าทาที่เิอุบัิเหุ็นละทาับับหอเรา แล้วฮยอนอฮยอไปทำอะไรทานั้น"ยอมิน
"ผมะลอถามเาถ้าเาื่น ผมอยาให้ทุนบอเาว่าผมเป็นนัสืบ ไ้ไหมรับ"ทุนพยัหน้าพร้อมัน
ถ้าเี่ยวับรถ ที่โรรถอบริษัทมีล้อวร แ่เป็นถึประธานบริษัทะรอบอบพอที่ะไม่ให้ล้อถ่ายินะ แ่ถึยัไ็น่าลอู
่อๆ
ีสาม
ผมย่อเ้าบริษัท แน่นอนว่าผมอยู่บริษัทนี่มานานผมรู้ว่าล้อวรมีรไหนบ้า ผมไม่ให้ถ่ายิไ้หรอ
ที่ผมเลือเวลานี้ไม่ใว่ามันเป็นเวลาที่เหมาะหรืออะไรหรอ แ่ผมนอนไม่หลับ ผม้อื่นีสามทุวันมันเลยลายเป็นวามเยิน
เป็นไปอย่าที่ิ มีนเฝ้าอยู่ ีนะผมเรียมยาสลบมา ผมหยิบผ้าเ็หน้าแล้วเทยาสลบลไป โอ๊ย รำาเฝือัเว้ย ทำอะไรไม่ถนัเลย
ผม่อยๆย่อไป้าหลั แ่แล้ว...
"เฮ้ย!ใรวะ"ิยหายแล้ว!้าหน้าพี่ยามมันเป็นระสะท้อนเห็นผมที่ำลัย่ออยู่้าหลัพอี
"พี่ อโทษนะ"
พลั่!
ผมใ้ท่อนแนวาฟาลที่้นอพี่ยามอน่าแรทีเียว สลบไปเลยรับ ผมเลยเอายาสลบโปะอีทีันฟื้น เาะำหน้าผมไ้ไหมเนี่ย
ผมเปิลิ้นั่าๆู มันมีเทปล้อวรั้แ่เปิบริษัทนอนนี้เลยล่ะ แล้วเทปอเมื่อเือนที่แล้วมันอยู่ไหนว่ะ
รื~
'เือนสิหา วันที่ 14'
เอแล้ว!โหยยยย สาธุ อให้มีเบาะแสอะไรบ้าเถอะ
ผมลับมาถึบ้าน ็แทบอยาะนอนหลับให้ายไปเลย เฮ้อ~ เหนื่อยะมัเิมาไม่เยิที่ะโมยอใร ทำไมผม้อทำเพื่อเฮียนานี้้วยเนี่ย
ถึะอยานอนแ่็นอนไม่ไ้ ผมนัู่เทปล้อวร นมาถึเวลาีสอรึ่ รถสอร์สีแอเฮีย็ยัออยู่ปิ นีสอห้าสิบเฮีย็ับรถออไป
ล้อวร็ถ่ายอยู่ลอมัน็ไม่มีใรยุ่ับรถเฮียนี่หว่า
ผมรอูใหม่อีรอบ เอ๊ะ! ภาพอนีสอสี่สิบมันสะุแปลๆ ผมย้อนูใหม่อีรั้
ราวนี้ผมมอที่เวลาแทนที่ะเป็นภาพ เวลาเลือนไปเรื่อยๆ
02:35 น.
02:36 น.
02:40 น.
เฮ้ย!! ทำไมเลมัน้ามวะ
หรือว่าะโนั่อ โธ่เว้ย! อุส่าห์เสี่ยเป็นเสี่ยายไปโมยมาไม่มีประโยน์อะไรเลยหรอเนี่ย
มาิๆูแล้วถึั้นั่อวิีโอ ้อมีวามำเป็นมานะถึทำแบบนี้ และ้อำนานมา้วย ั่อเนียนมาแ่ัวเลมันเปลี่ยนไม่ไ้แล้วทำไมไม่ทิ้เทปมันไปเลยวะ โอ๊ยยย ปวหัว นอนีว่า
ผมื่นมาเที่ยะวันรหัวเป็ะ เลยลุไปอาบน้ำ ารอาบน้ำอผม็ยัลำบาเ่นเยเพราะไอ้เฝือเ้าปัหานี้ ผมไปให้หมอเอาออีว่า
ิไ้ันั้นผมึมาที่โรพยายาลให้หมอเอาเฝือออให้ อนแรหมอะไม่เอาออให้เพราะยัไม่รบสอเือน แ่พอเอ็เรย์ูแล้วมันหายแล้ว ็เลยถอให้
พอถอแล้วโล่ึ้นเยอะเลยนะเนี่ย อืมมมม ผมะไปไหน่อีละ ไปเยี่ยมเฮียหน่อยีว่า
็อๆๆๆ
รู้สึแปลๆนะที่้อมาเาะประูห้อเฮียแบบนี้ ปิอยาเ้าไป็เินเ้าไปเลยอะ
"มาพอีเลย ผมำลัะโทรามพอี"ทันทีที่ผมเปิประูเ้าไป ุฮยอน็เอ่ยทัแล้วเินมาหาผมที่หน้าประู
"มีอะไรหรอรับ ถึ้อโทรามผม"
"ฮยอนออยาุย้วยนะ"พูบเา็เินออาห้อไป ปล่อยผมไว้อย่านั้น
ผมเินเ้าไป็เอเานั่พิหัวเียแล้วยิ้มให้ผมอยู่ ผมเินไปนั่ที่เ้าอี้้าเียเา
"เอ่อ...ุฮยอนบอว่าุอยาุยับผมหรอรับ"ผมพูอย่าไไม่แน่ในั ทั้ๆที่นี่็ือเฮียอที่ผมรู้ัแท้ๆ แ่ทำไมมันให้วามรู้สึอึอัแบบนี้นะ
"ใ่"
"ทำไมหรอรับ"
"วันแรที่ผมฟื้นมา ผมเห็นหน้าุเป็นนแร ผมเลยถามฮยอนฮยอว่าุเป็นใร เาบอุเป็นนัสืบ ทำไมถึมาสืบเรื่ออผม?"ใผมหายวูบ เาำลับอให้ผมเลิยุ่เรื่ออเา
"ถ้าุไม่พอใผมเลิ..."
"เฮ้ย!ผมไม่ไ้หมายวามแบบนั้น เอ่อ..ยัไีละ เอ้อ นายมาสืบเรื่ออันไ้ยัไ"
"แล้วมัน่าันรไหน"ผมบ่นเบาๆ ท่าทีอเฮียที่รนลัวผมะเสียวามรู้สึเือบทำผมหลุำ เฮัยอยัไ็ือเฮียออะเนอะ
"- - เอาเป็นว่านายรู้ัันไ้ยัไีว่า"
"็ุมารถว่ำที่หน้าบ้านผม ผม็เลย้อรับุมาูแลและผมเป็นนัสืบ ็เลยสืบเรื่ออุเพื่อามหาาิ แ่ลับเอีะ่อน"โหเป็นุเป็นะเลยู - -
"ีอะไร"
"ุถูลอบทำร้าย"
"ันหรอ"เาี้ที่ัวเอแล้วทำท่าเหมือนไม่เื่อ ผมเลยพู่อ
"ถ้าุอนุาให้ผมสืบ่อ ผม็ะสืบ แ่ถ้าไม่ผม็ะเลิ"หัวใผมเ้น้วยวามล้นระทึ ถ้าเาอบว่าไม่ผมั้ใว่าะหายไปาีวิเาเลย
"ถ้าันไม่ให้นายสืบ่อละ"
"ผม็ะเลิยุ่ับุแล้วส่่อารูแลุใหุ้ฮยอน"
"แล้วถ้าให้นายสืบ ันะไ้เอนายบ่อยๆใ่ไหม"
"ใ่ ใริผมอยาใหุ้ออาโรพยาบาลแล้วไปอยู่บ้านผม้วย้ำเพื่อวามปลอภัย"
"ั้นันให้นายสืบ่อ"ทันทีที่ผมไ้ยินประยนี้บผมแทบอยาะรี๊ระโโลเ้นแล้วยิ้มให้แ้มปริไปเลย แ่ผมทำไ้แ่นั่อยู่นิ่ๆเท่านั้น
"เรื่อ่าว่า้าไม่้อนะรับ ผมไม่ิ"
"อบในะ ่าแ่ันะไ้ไปอยู่บ้านนายเมื่อไรละ"
"ะไปอยู่ับผม ร่าายหายีแล้วหรอรับ"
"หายแล้วนี่ไ"แล้วเา็เบ่ล้ามโว์นผม้อยิ้มำ
"แ่ยัไ็้อรอหมออนุา่อนนะรับ"
"เ้าใแล้วๆ"พูบเราสอน็เียบ ้วยวามที่ผมอึอัผมเลยมอไปรอบๆห้อ แ่เฮียลับเอาแ่มอหน้าผม
"มออะไรหรอรับ ผมเห็นุมอผมแบบนี้ลอเลย"ผมทำใล้าถามไป เผื่อเาะำอะไรไ้บ้า
"ันว่า...ันเยรู้ันายนะ"
"เฮียำผมไ้หรอรับ!!"ผมลุึ้นเท้าเียอย่าใ
"เมื่อี้นายเรียันว่าอะไรนะ 'เฮีย'หรอ"
"อ่อ เปล่ารับ"ผมนั่ลที่เ้าอี้ามเิม
"นึออแล้ว!"ผมสะุ้สุัวที่อยู่ีๆเฮีย็ะโนออมา"ันเยเอนายที่บริษัท"
"ผมเป็นนัแ่เพลที่นั้นน่ะรับ"
"อ้าว แล้วไหนบอเป็นนัสืบ"
"็ส่เพลไปแล้ว ่วนี้ว่าเลยพลันัวมาเป็นนัสืบไ เฮ้ย! เี๋ยวิ เราไม่เยเอันที่บริษัทไม่ใ่หรอ อนุเ้ามาเป็นเ็เทรน ผมแ่เพลอยู่นะไม่ไ้เ้าบริษัท"
"หรอ แ่ภาพที่ันำไ้ันเินามนายอยู่นะ"อ่อ สสัยะเป็นอนที่เป็นวิาแล้วทะเลาะับผมราวนั้น
"ั้น่าเถอะ ุนอนไ้แล้ว เป็นนป่วย็ทำัวให้สมานะหน่อย ะเที่ยืนอยู่แล้ว"เา้อหน้าผมเหมือนพยายามะนึแ่็ยอมล้มัวลนอนแ่โยี
"นาย็พัผ่อนบ้านะ เี๋ยวร่าายะแย่เอา อบาำหมแล้วน่ะ"ผมหันไปมอเฮีย้าๆ
'นายไม่ไ้นอนมา 3 วันแล้วนะ เี๋ยวร่าายะแย่เอา อบานายำเป็นหมีแพน้าแล้ว รู้ัวไหม'ประโยที่เฮียเยพูับผม ทำให้ผมหวนิถึอีรั้ ไม่ว่าะเป็นิมฮยอนอในอนไหน็ยัเป็นห่วผมอยู่เสมอ
"เ้าใแล้วรับ เี๋ยวผมะลับไปนอนเี๋ยวนี้แหละ"ผมเม้มปาลั้นเสียสะอื้น แล้วรีบเินออมาาห้อ
ไม่ไหวแล้ว ผมหยุเินแล้วนั่พิำแพ น้ำาผมไหลลมาอีแล้ว ผมไม่มีแระเินแล้ว ทั้ๆที่อยาะวิ่เ้าไปอแ่ผมทำไ้แ่เม้มปาลั้นเสียสะอื้นั้นหรอ ทำไม ทำไมๆๆ ทำไมเรื่อแบบนี้้อมาเิึ้นับผม้วย!!!
--------
รบแล้ว 100%
พอเห็นนเม้นเ้าหน่อย็รีบปั่นเลย
มันให้วามรู้สึเหมือนมีนรอ
อ่านอยู่ อนหน้ามันะมีา
เือบๆเรท16 เอาริๆแ่าแบบนั้นไม่เป็น
ั้นฟันธไ้เลยว่าไม่มีเอ็นี แ่็มีาฟินนะเอออออ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น