คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : [SF] Child #เอ็มนู
SF : Child
Couple : I.M X Shownu #เอ็มนู
R : PG -13
เ้าที่สใสในหอพัอมอนสาเอ็์ ทุนื่นึ้นมาทำิวัรประำวันอัวเอ ีฮยอนฮยอทำอาหาเ้า วอนโฮฮยอออไปวิ่ ูฮอนฮยอับมินมุฮยอเล่นันอยู่ที่ห้อนั่เล่น ฮยอวอนฮยอนอน่อ
ส่วนัวผมายุนนี่นนี้ำลัะไปปลุยอนูฮยอ อาะูน่าแปลใเล็น้อยที่นอย่ายอนูฮยอื่นสายนผม้อไปปลุ แ่เมื่อืนนอนึล่ะมั้
่อนปลุยอนูฮยอ ้อปลุฮยอวอนฮยอที่ปลุยาว่า่อน
“ฮยอวอนฮยอ!!!! ื่นเว้ยยยย”ผมะโนใส่หูนที่หลับสนิทอยู่บนเียั้นสอ เายับัวเล็น้อยแล้วหลับ่อ เฮ้อ~ - -
ผมึ้นไปบนเียับฮยอวอนฮยอแบึ้นหลัแล้วเอาไปทิ้ไว้ที่ห้อรัว เี๋ยวีฮยอนฮยอเห็น็ัารให้ื่นเอ ราวนี้็ถึายอนูฮยอ
“ยอนูฮยอ ฮย๊อ ฮยอ”ผมเินแหปาั้แ่รัวมานถึห้อนอนอเา นั่ลบนเียั้นล่าที่ยอนูฮยอนอนอยู่
เี๋ยวนะ..?
ยอนูฮยอัวเล็ไปหรือเปล่า ทำไมใ้ผ้าห่มทีุ่มนถึหัวถึไ้เป็นแ่้อนลมๆละ ถ้าเป็นยอนูฮยอปิา้อเลยออาผ้าห่มแล้ว
พึบ!
ผมรีบึผ้าห่มออเพื่อลายวามสสัย พอเห็นนที่อยู่ใ้ผ้าห่ม็ถึับะั นใ้ผ้าห่มหน้าาเหมือนยอนูฮยอ แ่นาัวเท่าเ็สามวบำลันอนัวอย่าน่ารั เสื้อยืที่ยอนูฮยอใส่่อนนอนลายเป็นเสื้อัวให่สำหรับเ็น้อยไปเลย
เี๋ยวๆ นี่ลูใรเนี่ย
“ยอนูฮยอ…”ผมเรียเบาๆอย่าไม่แน่ใว่าเ็นนี้ใ่ยอนูฮยอหรือเปล่า พอผมเรียบ เ็นนั้น็ลุึ้นนั่ ยี้า่อนะมอมาที่ผม
“อรุสวัสิ์ ายุนนี่”ัเลย ถึเสียะเล็เหมือนเ็สามวบ นาัวะไม่ให้ แ่นี่ยอนูฮยอ ผมำประโยที่เาะทัผมทุเ้าไ้
“ยอนูฮยอ ยอนูฮยอริๆหรอ”ผมับที่แนอนัวเล็ที่ปิะมีล้ามเป็นมั อนนี้็แ่แนอเ็น้อยเท่านั้น
“ใ่สิ เป็นอะไรอนายน่ะายุน ว่าแ่ทำไมเสียันแปลๆ นาย็ูัวให่ผิปิ ไม่ิ ทุอย่าูให่ไปหมเลย”
“ทุอย่าไม่ไู้ให่ แ่ฮยอัวเล็ล่าหา”
“ห๊ะ?”ยอนูฮยอทำหน้าใส่ผม ผมเลยอุ้มเาึ้นาที่นอนมาส่อระในห้อน้ำ เาถึับอ้าปา้าและวินาที่อมา….
“อ๊า นี่มันเิอะไรึ้น!!!!”
.
.
.
ทุนนั่ล้อมเ็ัวน้อยที่หน้าาเหมือนยอนูฮยอ แ่นี่ือยอนูฮยอริๆนะ ผมสัมผัสไ้ แ่ทุนไม่เห็น้วยับผม
“ลูนายหรอ ายุน”--วอนโฮฮยอ
“เ็นี่มาาไหน เอาส่ำรวให้ามหาพ่อแม่ไหม”--มินฮยอฮยอ
“ส่สถานเลี้ยเ็ีว่า”--ีฮยอนฮยอ
“ปล่อยไว้สนามเ็เล่น็ไ้ ะไ้มีเพื่อนเล่น”--ูฮอนฮยอ
“ปล่อยไว้หน้าหอแหละ ะไ้บๆ”--และฮยอวอนฮยอ
“ทุน นี่ยอนูฮยอนะ ไม่เห็นหรอ เนี่ยๆๆ”ผมอุ้มเ็น้อยที่นั่นิ่ึ้นมานั่บนัแล้วี้ใหู้ใบหน้าที่เหมือนับยอนูฮยอ
“ายุนอ่า ยอนูฮยอัวเท่าบ้าน ะลายเป็นเ็สามวบไ้ไ เอาไปส่ให้ำรวเถอะ”ำพูอมินฮยอฮยอทำผมอยอนูฮยอแน่น
“ไม่ไ้นะ ห้ามเอายอนูฮยอไปไหนทั้นั้น ฮยอ็พูอะไรบ้าสิ”ผม้มมอยอนูฮยอัวเล็บนั เาเยหน้ามอผมนิๆ ่อนะยิ้ม
“ให้ันพูอะไรอะ”เนี่ยเห็นไหม นิสัยยอนูฮยอัๆ ทำไมทุนไม่เ้าใ
“ถ้าใรเอายอนูฮยออผมไปไหน ผมะอาละวาให้หอแเลยอยู”
“ามในาย แ่เลี้ยเอละัน”ีฮยอนฮยอพูแล้วเินาไป แน่นอนอยู่แล้ว ใระให้นอื่นเลี้ยล่ะ นานๆทียอนูฮยอะัวเล็น่ารัแบบนี้
ผม้มมอยอนูฮยอัวน้อยบนั เา็เยหน้ามายิ้มให้ผม โอ๊ยยยยย น่ารั อยาับฟัริๆเลย
“นี่ๆ ไปิน้าวันเถอะ ายุน ันหิวแล้ว”เสียเล็เอ่ยบอผม พร้อมระุแนเสื้อ น่ารัน้อามใเลยรับ
ผมูมือนัวเล็ไปที่ห้อรัวและนั่ลประำที่ัวเอ หันมอยอนูฮยออีที็้อหลุำ
“ฮึบ!”้วยวามที่ัวเล็ลทำให้ารึ้นนั่บนเ้าอี้เอเป็นเรื่อลำบา ยอนูฮยอพยายามปีนึ้นเ้าอี้ แ่็ไม่สำเร็เลยหันมามอหน้าผมอ้อนๆ
“มา เี๋ยวผม่วย”ผมอุ้มเ้าัวน้อยึ้นนั่บนเ้าอี้ ยอนูฮยอหันมายิ้มนาหยีให้ผม ่อนะลมือิน้าวรหน้า ้วยวามที่นิ้วมือเล็ลารใ้ะเียบ็ลำบาึ้นนทำให้อาหารเลอะเ็มัวเาไปหม
เ็นี้ทำอะไร็น่ารัไปหมเลยนะรับ
“เลอะหมเลย ไปอาบน้ำไหมรับ เี๋ยวผมอาบให้”หลัิน้าวเสร็ผม็ถามอีนที่ัวมอมแมมไปหม
“ันอาบเอไ้น่า ถึัวันะสามวบแ่สมอัน24แล้วนะ อายเป็นเหมือนัน”
“ฮ่าๆๆๆ”ยอนูฮยอเ้าไปอาบน้ำ ส่วนผม็ไปหาเสื้อผ้ามาให้เาใส่ ถ้าเสื้อผ้าัวเล็ที่สุในหอะเป็นอมินฮยอฮยอ
“มินมุฮยอ!! ยืมเสื้อให้ยอนูฮยอใส่หน่อยนะ”ไม่้อรอำอนุาผม็้นในู้เสื้อผ้าอเา หาเสื้อที่ัวเล็ที่สุแล้วเอาไปให้ยอนูฮยอใส่
“เสื้อัวให่ั”เ็น้อยทีุ่มัว้วยผ้านหนูเินออมาาห้อน้ำพร้อมับบ่นถึนาเสื้อที่ยัไ็ัวให่สำหรับเา
“นี่เล็สุแล้วรับ”
“แล้วาเอะ”เ้าัวน้อยรับเสื้อไปใส่ วามยาวเลยเ่า แนเสื้อ็ยาวนปิ้อศอ แ น่ารััเลย
“ไม่มีอะฮยอ”
“ือออ แล้วันะใส่อะไรละ”ยอนูฮยอยู้ปาอย่าน่ารั โอ๊ย อับฟัสัทีไ้ไหมเนี่ย
“ฮยอ~ ผมหมั่นเี้ยวฮยอัเลยยยยย”ผมัฟันพูและหยิแ้มเาอย่าหมั่นเี้ยว
“ูนายะอบที่ันเป็นแบบนี้”
“น่ารัีนะรับ ผมไู้แลฮยอแบบที่ไม่เยทำให้มา่อน เพราะอนฮยอัวโ ฮยอูแลผมทุอย่าเลย ผมว่าฮยอเป็นแบบนี้็ีเหมือนัน”
“ันเป็นแบบนี้็ทำานทำารไม่ไ้ันพอีสิ”ัวเล็ๆเินไปทาห้อนอน ผม็เินามไปิๆ
“ไม่้อทำหรอ เี๋ยวผมเลี้ยเอ”
“พอันลับมาัวโ นาย็ไม่เอ็นูันแบบนี้แล้วใ่ไหมละ”
“ั้นมั้รับ ฮ่าๆๆ”นัวเล็ล้มลนอนบนเียอัวเอ พร้อมหาววอ
“นี่ะนอนลาวันแล้วหรอรับ”ผมนั่ล้าๆพื้นที่เียที่เหลือเยอะมาาารที่เาัวเล็ล
“อืม ่วอะ”
“นอน้วยิ”ไม่้อรอำอนุา ผม็ึ้นไปนอน้าๆยอนูฮยอแล้วอเ้าัวน้อยเอาไว้
“นายนี่น่า ทำไมถึอบเ็ไ้มานานี้”
“ไม่รู้สิ ับเ็นอื่นผม็เยๆ แ่ับฮยอผมอยาูแล”ยอนูฮยอุหน้าลับอผม
“อบุนะ ายุนนี่”เสียเล็่อยๆเบาพร้อมๆับระับอเปลือาที่ปิล ผมระับอ้อมอแน่น ่อนะ่อยๆหลับไปเ่นัน
.
.
.
“ายุน ื่นไ้แล้วนะ”ผมลืมาึ้นมา มอไปรอบๆอย่าๆ นี่ือห้ออผม ผมไม่ไ้ื่นมาแล้วอยู่บนเียอยอนูฮยอ เมื่อี้...ฝันหรอ ผมมอหน้านที่มาปลุผมัๆ
“ยอนูฮยอ..”เาอยู่ในนาัวปิไม่ใ่เ้าัวน้อยอผม นี่ผมฝันหรอเนี่ย เออเนอะ นัวเท่าบ้านแบบนี้ะลายเป็นเ็สามวบไ้ไ
“อรุสวัสิ์ ายุนนี่”ถึัวะไม่ไ้เล็เหมือนในฝัน แ่วามน่ารัอเาเหมือนในฝันเะๆเลยรับ
..รอยยิ้มับำพูทัทายยามเ้า อบั..
่อไปนี้ ผมมอเาในมุมอื่นไม่ไ้แล้ว นอา..น่ารั
END
____________
มีสอพี่น้อู่นึรีเวสมา่ะ
อนแรว่าะไม่แ่ เพราะเบลทีมนูเมะ
พอแ่พี่นูเะ เออ เบลว่า็ีนะ 5555
ถ้าไม่ให้พี่นูเป็นเ็เบลเรใล้ามนแ่ไม่ออ่ะ
อให้สนุ่ะ
#หอพัมอ
ความคิดเห็น