คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 14 สรุปคดี
"เฮีย"ผมเรียเฮียที่ำลัยืนรน้ำ้นไม้ในสวนบ้านผม พอเาหันมาเห็นผมเท่านั้นแหละ
"อมิน ^0^"เาพุ่เ้ามาอผมแน่น
"ิถึัเลย ไม่ไ้เอันั้วันนึแหนะ"ผมออบเา วามเหนื่อยที่ผมแบมาทั้วันทั้ืนหายวับไปับาเลย
"นายผอมลนะเนี้ย ิน้าวบ้าหรือเปล่าน่ะเรา ฮยอนฮยอเลี้ยีเท่าันไหมเนี่ย พวแฝแล้อะไรนายหรือเปล่า มินวูละวนนายุยทั้วันเลยล่ะสิ"
"เฮีย ถามเยอะัเลย ี้เียอบ-3-"ผมยมือ้าที่ใส่เฝือปิปาหาว โอย ผมนี่อนอนเป็นอาีพริๆสินะ
"อมิน!"
"รับ? 0.0"ผมถามอย่าใที่อยู่เฮีย็เรียื่อผม
"ทำไมมีเลือิที่เฝือ้วยละ มีเยอะ้วย ำปโนอะไรมา"
"อ๋อ เรื่อมันยาว เี๋ยวผมเล่าให้ฟันะ ผมึ้นไปนอน่อน หาว~"ผมเินหาวึ้นั้นบนไปเลย อเรียมใ่อนโน่าแปป - -
ผมื่นึ้นมาราวๆสอทุ่มแล้วเล่าทุอย่าให้เฮียฟัโยไม่มีปิบัสันิ แล้ว็เลยโนบ่นไปามระเบียบว่าทำอะไรไม่รััวเอบ้าละ เสี่ยเหินไปบ้าละ -3-
"เฮียเ้ามาเป็นเ็เทรนวันที่เท่าไรอะ"ผมถามหลัาเาบ่นผมเสร็
"31 รา ทำไมหรอ"
"แล้วเฮียเห็นประธานเอ่อ...อย่านั้น ับเ็เทรนเมื่อไหร่"
"อย่านั้น? อ๋อ ัน็ำไม่่อยไ้ประมาวันที่ 9 สิหามั้"
"เฮียรู้ไหมว่าผู้หินนั้นือใร"
"เอ่อ..."เฮียมีท่าทาหนัใ ผมรู้ว่าเาเป็นสุภาพบุรุษ ถ้าพูมาแล้วทำให้ผู้หิเสียหาย เฮีย็ะไม่พู
"มาอึมใ่ไหม"
"นายรู้?"
"แ่เาน่ะรับ"
"ยัไ"
่อ
"เฮียเ้ามาเป็นเ็เทรนวันที่ 31 รา มาอึมเ้ามาวันที่ 3 สิหา เธอมีอะไรับวันที่ 9 สิหา แล้วเฮียเห็นเ้า วันที่ 1 สิหา เธอไ้เบิว์ วันที่ 12 เธอหายไปพร้อมับประธานบอทุนว่าเธอีสัาไปแล้ว ่อมาวันที่ 14 สิหา เฮีย็เิอุบัิเหุ"
“นายเาถูทุอย่าเลย”
“แล้วประธานมีลูน้อนสนิทหรืออะไรไหมรับ เฮียเยบเห็นบ้าไหม”
“ไม่เยนะ เอ๊ะ! มีนนึ น่าะวันที่ 13 ันเห็นประธานุยับผู้ายนนึใส่หมวันน็อเลยไม่รู้ว่าเป็นใร”
“ั้น็ลัวเลย ประธานใ้วิธีสปรหาวามสุับเ็เทรนอย่ามาอึม แล้วเฮียไปเห็นเ้า ประธานเลยะ่าเฮียและมาอึมทิ้ แ่ที่ะ่าเฮียมันมีอีเหุผมนึือ ถ้าประธานโนับไ้ว่าบริหารบริษัทแบบนั้น บริษัทะโนเทโอเวอร์เป็นอพ่อเฮีย”
“ทุอย่าลัวเหลือแ่หลัาน”
“โอยยยย ปวหัวัเลย”ผมล้มลนอนแผ่บนเียอย่าเหนื่อยล้า
“ปวหัว็พอ นอนีว่า พรุ่นี้นาย้อเ้าบริษัทอี”
“นี่ผมยัไม่ไ้บอหรอว่าผมโนประธานับไ้แล้วว่าเ้าไปสืบ”เฮียที่ำลัะล้มัวลนอนเ้ัวึ้นมานั่อย่าใ
“ริอะ! เรื่อแบบนี้ทำไมไม่บอให้เร็วว่านี้”
“ลืมอะ แหะๆ ^^;”
“่อไปนี้ห้ามออาบ้านเ้าใไหม เพราะประธาน้อ้อเล่นานนายแน่”
“รับๆนอนเถอะ”ผมอผิำพูนินึนะรับ ผมอหาหลัานให้ไ้่อน อโทษนะรับ
ผมื่นแ่เ้าเพื่อแอบออาบ้านไม่ให้เฮียรู้ ทิ้โทรศัพท์ไว้ที่บ้าน้วย ะไ้โทรมาามไม่ไ้ วันนี้ผมะไปสิอยู่หอพวบอยแบรน์ เพื่อูล้อวรปิผมะหาหลัานให้ไ้เลย
พวบอยแบรน์้อเ้าบริษัทห้อนี้เลยเหลือผมนัู่ออมเล็ๆที่ายในห้อประธานนเียว ผมหยิบหูฟัึ้นมาใส่ เอ๊ะ! ประธานุยโทรศัพท์อีแล้ว
(ศพมาอึมถูเอแล้ว ทำไมแเอามาทิ้ใล้บริษัทอย่านี้วะ ันบอให้เอาไปทิ้ไลๆไม่ใ่หรอ) โอ๊ะ พูออมาเ็มๆเลยว่าเป็นนสั่
(แล้วเรื่อิมฮยอนอที่สั่ให้ไปหาที่โรพยาบาลเป็นไบ้า)
(บ้านอมินหรอ หึ ราวนี้ไม่้อันัารเอ)แย่แล้วๆ
แร็~
“ลับมาแล้วรับ”พวบอยแบรน์เินเ้าห้อมาันทีละน
“เป็นไไ้อะไรบ้าไหม”
“ไ้หลัานแล้วรับ ผม๊อปใส่แผ่นไว้แล้ว ผม้อรีบลับบ้าน เฮียอยู่ในอันราย”ผมหยิบุแรถแล้วรีบออาหอมา
ประธานบอะัารเอ้อหมายถึเาะลมือเอแน่เลย ถ้าเป็นแบบนั้น ถ้าผมรีบับรถให้ถึบ้าน่อน เฮียน่าะยัปลอภัย
____________________________
ความคิดเห็น