คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : [SF]ของขวัญ #HYUNGWONHO
SF : อวั
Couple : Wonho X hyungwon
R : PG-13
เ้าวันที่ 1 มีนา แฮยอวอนื่นึ้นมา้วยวามสใส ลอบมอไปทั่วห้อนอนที่ใ้ร่วมับเมมเบอร์นอื่นๆ และ็้อถอนหายใอย่าโล่อ เมื่อเห็นว่ายัไม่มีรูทเมทนไหนื่นเลย
ยัไม่มีใรอวยพรวันเิวอนโฮฮยอสินะ ีล่ะ
ฮยอวอนทำารปีนลาเียั้นสออเา มานั่ปัหลัปัานที่เียอนร่าหนา นั่มอใบหน้าหล่อเหลาที่ำลันอนหลับฝันี
“ทำอะไรน่ะฮยอวอน”
“ู่ว~”ฮยอวอนรีบยนิ้วี้แนบที่ริมฝีปาัวเอบอให้อีนที่้มลาเียั้นสอเียบเสียล ีฮยอนทำหน้า มอฮยอวอนสลับับนที่หลับอยู่ เลยัสินใปีบันไลมาุยับฮยอวอนีๆ
“อะไรอนาย”ีฮยอนพูออมาเป็นเสียลม เพื่อให้เบาที่สุแบบที่ฮยอวอน้อาร นัวบา็หันไปยิ้มแ่ให้ีฮยอน
“รออวยพรวันเิวอนโฮฮยอ”
“แหม ไอ้เรา็นึว่าเรื่อให่”
“เรื่อให่ิ ัน้อไ้บอสุสัน์วันเิเานแร พวนายห้ามบอ นว่าันะบอแล้ว เ้าใไหม”ฮยอวอนี้หน้าเพื่อนอย่าเอาริเอาั
“้าๆ ั้นเี๋ยวันออไปื้ออมาทำอาหารเลี้ยวันเิวอนโฮฮยออนายล่ะัน”
“เยี่ยม”ฮยอวอนูนิ้วโป้ให้ พร้อมยิ้มอย่าถูใ ีฮยอนส่ายหน้าับวามี๊๊าอเพื่อน ่อนะเินไปปลุนที่นอนอยู่เียั้นล่าออีฝั่นึ
“อัปป้า ื่น ไปื้ออับผมหน่อย”ยอนู ลืมามออย่าๆ ่อนะัวเียบอนที่เ้ามาัเวลานอนอเา
“ออมม่า~ อนอนอีแปปนะ”
“ไม่ไ้ ลุ! เี๋ยวนี้!”
“ร้าบบบ”่อ้านไป็เท่านั้น ยัไีฮยอน็นะยอนูอยู่วันยัน่ำ แม่็ือแม่ เ้าใไหม ทุน
“อัปป้า ออมม่า”พอสอนนั้นออไป ฮยอวอน็พูนเียวอย่านึหมั่นไส้ มาทำเป็นรับไม่ไ้ที่เารออวยพรวันเิวอนโฮฮยอนแร ทีัวเอเล่นเป็นพ่อแม่ันล่ะ โถ่~
ลับมานั่มอหน้าหล่อๆที่ยัไม่มีวี่แววว่าะื่นัน่อ วอนโฮยัหลับหลอยู่ในวามฝัน ฮยอวอน็ยัหลอยู่ับใบหน้าเนียนๆ ิ้วรๆ ปาทีู่เ็ี่ วนใเ้นแรนั่น
แ่...ทำไมเาไม่ื่นสัที ือฮยอวอน่วแล้ว
สุท้าย ฮยอวอน็ือฮยอวอน าระื่นเ้ามันไม่ใ่เรื่อ่ายๆ ฮยอวอนนอนล้าๆอีนและหลับไป ็ไหล่ว้าๆอวอนโฮท่าทาะหนุนแล้วหลับสบาย พอนอนลไป มัน็สบายนหลับไปเลย
“อืม~”หลัาที่ฮยอวอนหลับไปไ้ไม่นาน วอนโฮ็รู้สึัวื่น หันมอ้าๆที่มีลูลินอนบเาอยู่ ริมฝีปาอร่าหนา็เผลอระุยิ้มึ้นมาทันที
น่ารั ไม่รู้หรอว่าฮยอวอนมานอนรนี้ไ้ไ แ่ เวลานี้ ือฮยอวอนน่ารัมา
มือาวๆที่วาอยู่บนอเา ารยับัวเล็น้อยามัหวะารหายใที่สม่ำเสมอ ริมฝีปาที่เผยออย่าไม่รู้ัว มูรั้นอนื้อเียบ นายาวเป็นแพร น่ารัเินไปแล้ว
ุ๊บ
สุท้ายวอนโฮ็อใไม่ไหว รริมฝีปาลที่ปาสีมพูสวยและพลิัวเอเพื่อที่ะไ้รวบนัวบาเ้ามาอ โอาสที่ะไ้ทำแบบนี้หาไม่ไ้่ายๆนะ ฮยอวอนหวัวะาย
ัวหอมๆอฮยอวอนทำวอนโฮื่นเ็มา อรัอีนแรึ้น ยิ่อยิ่หมั่นเี้ยว อยาะฟัริๆเลย!!
แ่อไ้ไม่นาน อีน็รู้สึัวื่น ไม่ื่นสิแปล ็วอนโฮเล่นอแน่นะะรวมร่าันอยู่แล้ว พอเห็นว่าัวเอโนออยู่ ร่าาย็ออแรผลัอัโนมัิ
“ย๊าห์!! ฮยอทำอะไรเนี่ย”
“อเราไ เรามานอนให้ฮยออเอนะ ฮุฮิ เ้านี้เป็นเ้าที่ีัเลย”วอนโฮลุึ้นนั่ ยิ้มอย่าเ้าเลห์แบบที่อบทำ นโนฮยอวอนทุบับึ
“ไม่ไ้มานอนให้ฮยออ ผมแ่มารออวยพรวันเิฮยอนแร แ่ฮยอลวนลามผมอะ”
“ฮยอทำอะไร”
“อไ ฮยออผม นี่แหน่ะๆ ายะ”นี่แ่รู้ว่าอยัทุบวอนโฮเอาเป็นเอาายนานี้ ถ้ารู้ว่าอีนแอบุ๊บ้วย มีหวัวอนโฮเป็นศพแน่
“ถ้าไม่หยุทุบนี่ะุ๊บริๆนะ”
ฮยอวอนหยุมือทันทีที่วอนโฮพูแบบนั้น แม้แ่ท่าทาแบบนี้ วอนโฮยัิว่าน่ารัเลย หลมาเินไปแล้วนะ ิน โฮอ
อ่า...แบบนี้ไม่เรียหล แบบนี้เรีย รั
“วอนโฮฮยอ….”
“รับ?”วอนโฮอบรับเสียหวานที่เรียเาเหมือนอ้อนๆ้วยวามอ่อนโยน ฮยอวอนเยหน้าึ้นาารมอััวเอมายิ้มให้วอนโฮอย่าริใ
“สุสัน์วันเินะรับ อให้พี่มีวามสุ สุภาพแ็แร หวัสิ่ใอให้สมปราถนา”
“ถ้าฮยอหวัว่าะไ้ฮยอวอนเป็นอวัวันเิ ฮยอะไ้ไหม”
“No!”
“ฮ่าๆๆ อบแบบไม่ิเลยนะเรา”
“ฮ่อฮ่อ อยู่ับผมลอไปนะ วอนโฮฮยอที่รั วอนโฮฮยออผม โฮอฮยออผม ิโน่ฮยออผม ืออออ”พอไอ้รเสีย’ือ’ฮยอวอน็พุ่ัวเ้ามาอวอนโฮแน่น
ถ้าเ้ามาอเอ แสว่าอนุาให้ออบไ้ แ่ห้ามอโยไม่ไ้รับอนุา วามฮยอวอนนี้…
“อบุนะรับ ฮยอวอนนี่ที่รั ฮยอวอนอฮยอ น้อแอฮยอ บน้อยอฮยอ”
“อยาไ้อะไรเป็นอวัวันเิรับ”ฮยอวอน้อนาเยหน้ามออีนทั้ๆที่ยัอันอยู่ วอนโฮ็้มหน้าลมาอบนัวบาในอ้อมอ้วยเสียนุ่มๆ
“อยาไ้ฮยอวอน”
“นี่ ่วยหยุหื่นสัแปปไ้ไหม”
“เอ้า ็ไม่ไ้อยาไ้อะไรแล้ว นอาเรา ะให้ฮยออบอย่าอื่น ฮยอ็โหสิ โหไม่ีนะรู้ไหม”
“ั้นใหุ้๊บทีนึ”
“บอ่อนนะ ถ้าุ๊บแล้วมันไม่ใ่แ่ทีเียวหรอ”วอนโฮยิ้มเ้าเล่ห์ที่มุมปา ่อยๆยับใบหน้าเ้าหาอีนเพื่อไม่ให้ร่าบาไหวัวทัน
“ฮยอ ผมยัเ็อยู่นะ”
“็นี่ไ ฮยอะสอนวิถีีวิแบบผู้ให่ให้”
“ไม่เป็นไร อบุ - -”ฮยอวอนเพิ่รู้สึว่าใบหน้าอเาสอนใล้ันึ้นเรื่อยๆ นมูนันแล้ว พอะีัวออ็โนรั้เอวไว้
“รู้สึัว้าไปแล้ว แฮยอวอน มาเป็อวัวันเิให้ฮยอะีๆ หึๆๆ”
*ัภาพไปที่โมไฟ
END
_____________
สุสัน์วันเินะพี่ินโฮออน้อแ
อให้มีวามสุมาๆ
ร่าายแ็แร อย่าป่วยเลยนะ~ ♡
#หอพัมอ
ความคิดเห็น