คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Bad : 11
...วามใร่เิาอารม์าม
...วามรัเิาวามรู้สึ
ารมาเที่ยวทะเลเริ่มไม่สนุสำหรับผม อาะับฮยอวอน็้วย เมื่อนที่ร่วมโ๊ะอาหารมีมินฮยอและีฮยอนเ้ามา อนแรผมไม่เยเื่อที่ฮยอวอนบอเลยว่ามินฮยออบผม แ่อนนี้ผมรู้สึเื่อึ้นมานิๆแล้วล่ะ
ถ้านไม่ไ้ิอะไร ไม่มอ้วยสายาเ็บปวนานั้นอนที่ผมป้อนุ้ให้ฮยอวอน ไม่อไปเ้าห้อน้ำพร้อมับสีหน้าที่บ่บอว่า ไม่ไหวแล้วแบบนั้น
“พี่โฮอรับ”พอมินฮยออไปห้อน้ำ ฮยอวอน็ามไป ในโ๊ะอาหารนี้ึเหลือแ่ผมับีฮยอนเท่านั้น ีฮยอนเอ่ยเรียผม้วยน้ำเสียที่เป็นัวล ผมรู้เลยเรื่อที่เาะพู้อเป็นเรื่อมินฮยอแน่ๆ
“ีฮยอน พี่อถามหน่อยไ้ไหม”
“รับ?”
“มินฮยออบพี่ใ่ไหม”ีฮยอนเียบไปสัพั มอไปทาห้อน้ำอย่าลัเลว่าะบอวามลับอเพื่อนีไหม
“..รับ มินฮยออบพี่ อบมา..นเลิเป็นเพื่อนับฮยอวอน”สิ่ที่ีฮยอนพู ทำผมใเล็น้อย ฮยอวอนไม่เยบอผมเลยว่าวามสัมพันธ์ับมินฮยอเป็นยัไ ฮยอวอนไม่เยเล่าอะไรให้ผมฟัเลย ไม่เยบออะไร แม้แ่วามรู้สึที่ะสับสนมาแน่ๆ
“แล้วนี่ปล่อยให้สอนนั้นหายไปในห้อน้ำแบบนั้นะีหรอ ะไม่ทะเลาะันหรือไ”
“ผมว่าะี ถ้าสอนนั้นไุ้ยัน มันมีวามเป็นไปไ้อยู่สอทารับ ทาแรือเ้าใัน ลับมาเป็นเพื่อนันเหมือนเิม หรือไม่็ทาที่สอือ พั ทุอย่าพั บาทีีอาะลามมาที่วามสัมพันธ์อพี่ับฮยอวอน้วย ไม่ว่าะเิอะไรึ้น พี่้อเ้มแ็นะรับ”
ูเหมือนีฮยอนะูสถานาร์ออ ใเอนไปทาที่สอมาเลยสินะ ไม่นาน มินฮยอ็เินออาห้อน้ำมา้วยใบหน้านิ่เย นิ่นูน่าลัว
“ไป ีฮยอน ลับัน”พูแ่นั้น็เินออาร้านไปโยไม่รอีฮยอนหรือไม่แม้แ่ะมอหน้าผม้วย้ำ
“พี่โฮอรับ รีบามไปูฮยอวอนเถอะ ผมไม่แน่ใว่ามินฮยอะไม่ไ้ทำอะไรฮยอวอน ผมลับนะรับ”ีฮยอนล่าวลาแล้วรีบวิ่ามมินฮยอไป ผมเอ็รีบวิ่เ้ามาในห้อน้ำเหมือนัน
ภาพที่ผมเห็นทำใร่วไปอยู่าุ่ม ฮยอวอนนั่ร้อไห้อยู่ับพื้นห้อน้ำราวับะาใ ใบหน้าเปื้อนน้ำาทีู่น่าสสารอเา ทำผมรีบเ้าไปประอเาที่แทบะลไปนอนร้อไห้ับพื้นอยู่แล้ว
“ฮยอวอน! เป็นอะไรหรือเปล่า”
“พี่โฮอ ฮึ มินฮยอ...มินฮยอเาเลียผมแล้ว ฮือๆๆ เาไม่รัผมแล้ว ฮือๆๆ”
“ไม่เป็นไรนะฮยอวอน ไม่ร้อนะรับนี โอ๋ๆๆ”ผมไม่รู้ว่ามินฮยอทำอะไรฮยอวอน ผมไม่รู้ว่าระหว่าที่ผมุยับีฮยอนมันเิอะไรึ้นบ้า ฮยอวอนถึไ้มีสภาพแบบนี้
แ่ไม่ว่าะยัไ ผม้อรู้ให้ไ้ว่ามินฮยอทำอะไรฮยอวอน
“ฮึ มินฮยอละรับ”
“ลับไปับีฮยอนแล้ว เราโอเหรือเปล่า ไหวไหม”ผม่อยๆประอัวฮยอวอนึ้นยืน ฮยอวอนมอหน้าผมและร้อไห้หนัว่าเิม ผมรู้ว่าเาำลัิอะไรอยู่ ถ้ามินฮยออบผมริๆ และมีเรื่อถึั้นแหัแบบนี้ ฮยอวอนพร้อมะทิ้ผมเพื่อให้มินฮยอลับมาแน่ๆ
“พี่โฮอรับ ผมรัพี่นะ”ฮยอวอนอผมแน่น ผมภาวนาว่าำพูหลัานี้ ะไม่ใ่ำบอเลิแบบที่ผมิไว้
“พี่็รัฮยอวอน”
“พี่โฮอ..”
“รับ?”
“เราเลิันไหม..”ผมรู้สึเหมือนัวา ำบอเลิานที่ผมรัหมใ ำบอเลิานที่ำลัร้อไห้อย่าหนั อผมแน่นราวับว่าอยาให้ผมอบปิเสธ แน่นอน ถึฮยอวอนยืนยันะเลิับผมให้ไ้ ผม็ไม่เลิหรอ
“พี่ไม่เลิ พี่ไม่รู้หรอนะว่าเิเรื่ออะไรึ้นับเราสอน พี่ไม่รู้้วยว่าถ้าเราเลิับพี่เราอาะสบายใว่า หรือเราอาะไ้มินฮยอืนมา เราอาะมีวามสุว่า แ่พี่อเห็นแ่ัวหน่อยเถอะ พี่ไม่มีทาเลิับเรา พี่เื่อว่าพี่ทำให้เรามีวามสุไ้มาว่าารที่เราไ้มินฮยอืนมา”
“ฮึ ฮือๆๆๆๆ ฮึ ฮือออออ”ฮยอวอนอบผมลับมา้วยเสียร้อไห้ราวับะาใ อผมแน่นว่าเ่า
ในวามสัมพันธ์ที่มีน้อะเ้ามาแทร เรา้อเ้มแ็้วยันทั้สอฝ่าย ผมรู้ว่าฮยอวอนไม่ใ่นเ้มแ็นานั้น แ่่อให้ฮยอวอนอ่อนแอแ่ไหน ผม็ะ่วยประอเาไปเอ
ฮยอวอนนั่ึมมาลอทาลับบ้าน มันทำผมเป็นห่วและนึโรธมินฮยอึ้นมาในใ ไม่รู้หรอว่าทำอะไรฮยอวอน แ่แ่เห็นฮยอวอนร้อไห้็นึโรธึ้นมาะั้น
“เราไม่เป็นไรแน่นะ ฮยอวอน”ระหว่าิไฟแผม็หันไปุยับฮยอวอน เ้าัวบาอผม็หันมายิ้มให้ ยิ้มที่มอยัไ็ูฝืน
“ผมโอเ”เสียแหบพร่า อบาแ้ำ ทำผมรู้สึเ็บี๊ๆในใ ผมเอื้อมไปเ็ราบน้ำาที่หาาให้อีน ยิ้มบาๆให้ อยาบอให้อีนรู้ว่าผมยัอยู่้าๆเาเสมอ
ผมส่ฮยอวอนลับบ้าน แม่เาใเล็น้อยที่เห็นฮยอวอนในสภาพอิโรยแบบนั้น แม่ทำท่าะ่าผม แ่ฮยอวอน็พูแ้ให้นแม่เ้าใและเห็นว่าฮยอวอนไม่ไหวแล้ว แม่เลยไม่ไ้ถามอะไรมา
ผมลับมาที่บ้าน พ่อแม่ผมไม่่อยอยู่บ้านหรอ ที่อยู่บ้านลอ็ะมีุย่าที่นอนอยู่ที่ห้อั้นล่า พี่น้อ็ไม่มี บ้านหลัให่นี้เลยูเียบเินไปสำหรับผม ผมึ้นมาบนห้อ เปิไลน์แทหาฮยอวอนทันที
W.H พี่ถึบ้านแล้วนะรับ
Chae รับ
นอนพัเถอะรับ ับรถมาทั้วัน
นี่็สามทุ่มแล้ว
W.H รับ เรา็นอนพัผ่อนเถอะ
อย่าิมานะ
Chae รับ ฝันีนะรับ
ผมรัพี่นะ
W.H รัเหมือนัน ฝันีรับ
ผมปิห้อแทอฮยอวอนแล้วเปิห้อแทอมินฮยอึ้นมา พอเห็น้อวามมามายที่ผมุยับเามาลอแบบไม่ิอะไร พอรู้ว่าเาอบผม วามรู้สึผิ่อฮยอวอน็แวบึ้นมาเลย ถ้าฮยอวอนรู้ว่าผมุยับนที่อบผมมาลอ แมึนอผม้อเสียใแน่ๆ
W.H มินฮยอ
Husky ะมาถามเรื่อฮยอวอนสินะรับ
W.H นายทำอะไรฮยอวอน
Husky ทำไมถึไม่ิว่าฮยอวอนทำผมบ้าล่ะรับ
W.H นอย่าฮยอวอนะทำอะไรไ้
รีบอบมา นายทำอะไรฮยอวอน
Husky เหอะ เอันพรุ่นี้ที่สวนสาธาระแถวหมู่บ้านพี่
ำไ้ไหมรับว่าเรานัันไว้
ผมนั่นึอยู่สัพั็ถึับร้ออ๋อ ‘ั้นอาทิย์หน้ามาร้อให้ฟัหน่อย อเวลาพี่ฝึสัอาทิย์ละัน โอเ๊’ เมื่อราว่อนที่เอมินฮยอ ผมเป็นนเอ่ยวนเอะ้วย อ่า! ิน โฮอ ทำไมแโ่แบบนี้นะ ถ้าฮยอวอนรู้้อโรธมาแน่ๆเลย
W.H ถ้าพี่ไป นายะบอเรื่อทั้หมที่เิึ้นใ่ไหม
Husky แน่นอนรับ
W.H และวามสัมพันธ์อเรา้อบในวันนั้น
ถ้าฮยอวอนรู้ว่าพี่ยัุยับนายอยู่
เา้อไม่พอใแน่ๆ
Husky มัน็แล้วแ่สถานาร์
ฝันีนะรับ
ารบอฝันีเป็นารับท พรุ่นี้เรื่ออมินฮยอะบ มินฮยอะไม่มีสิทธิ์เ้ามายุ่วุ่นวายับวามสัมพันธ์อผมับฮยอวอน อาะูโหร้ายับมินฮยอ แ่เพื่อที่ะบับฮยอวอนไ้นาน ทำแบบนี้ือทาเลือที่ีที่สุ
วัน่อมา
ผมับรถไปรับมินฮยอที่บ้าน เาึ้นรถมา้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ในะที่ผมไม่มีอารม์ะยิ้ม ลอทาเราสอนไม่ไุ้ยอะไรันเลย นมาถึสวนสาธาระในหมู่บ้านอผม
“ไหนว่าะเล่นี้าร์ให้ผมร้อเพลไรับ”พอผมลรถโยที่ไม่ถือี้าร์ที่วาอยู่เบาะหลัลมา้วย มินฮยอ็เอ่ยถาม
“นายิว่าอนนี้พี่มีอารม์เล่นี้าร์หรือไ”เาพยัหน้าหึๆแบบไม่ไ้สะทบสะท้านอะไร มินฮยอลรถมาเิน้าๆผม มอไปทั่วสวนสาธาระ หยิบโทรศัพท์ึ้นมาถ่ายรูปนั่นนี่ ผม็ไม่ไ้สนใอะไร นมาถึม้านั่ ผมนั่ลปัหลั มินฮยอ็นั่ล้าๆผม
“ว่าไ ะพูมาไ้หรือยัว่าเรื่อมันเป็นยัไ”ผมหันมอมินฮยอนิๆ เามีสีหน้าเศร้าึ้นมาทันที นูน่าสสาร
“เอาั้แ่แรเลยล่ะัน วันนั้นที่ฮยอวอนไปถามื่อพี่อะ ผมเป็นนให้ไปถามเอ เพราะผมอบพี่ อนพี่มาอไลน์ผมน่ะ ผมีใมาเลยนะ แ่พี่มาอเพราะอยาไ้ไลน์ฮยอวอนไ ผม็ิมาลอว่าถ้าเราไ้เอันบ่อยๆ อยู่้วยัน พี่อาะอบผมึ้นมาบ้า”
“ึ่ไม่ใ่”ผมพูย้ำให้มินฮยอไ้รู้ ผมรู้ว่ามันโหร้ายมาที่ผมพูรๆแบบนี้ แ่็อยาให้เารู้ไว้ว่าผมไม่มีทารัเา
“็นั่นแหละรับ ผมพยายามหาเรื่อุยับพี่ในไลน์ พยายามวนไปนู่นไปนี่ ามพี่ไปในที่ที่พี่อยู่เพราะิว่าอาะไ้เอัน ูโรินะรับ ผมรู้ว่าารมายุ่ับแฟนเพื่อนแบบนี้มันไม่ี แ่พี่วระเป็นแฟนผมไม่ใ่หรอ”
“ไม่มีทา พี่ไม่ไ้อบนาย ถึพี่ไม่บับฮยอวอน พี่็ไม่บับนายหรอนะ”
“อันนั้นผมรู้ แ่ฮยอวอนมันรู้ว่าผมอบ มัน็ไม่วรบับพี่ มันทำร้ายวามรู้สึผมไปแล้ว ผมไม่สามารลับไปเป็นเพื่อนมันไ้แล้ว วันนั้นที่ทะเล มันเ้ามาอโทษผม สำหรับมันอาะ่าย แ่สำหรับผมมันไม่่ายเลยที่ะลับไปุยเล่นับมันเหมือนเิมไ้ ผมอโทษนะรับที่ทำให้ฮยอวอนร้อไห้”
“ถ้าพี่ะให้เราเลิิ่อัน นายะโอเไหม ่อนหน้านี้ที่พีุ่ยับนายในไลน์ทุวันเพราะพี่ไม่รู้ว่านายอบพี่ แ่อนนี้พี่รู้แล้ว พี่็วรทำในสิ่ที่พี่วรทำมาั้นานแล้ว ถ้าฮยอวอนรู้ว่าพีุ่ยับนายมาลอ ฮยอวอน้อิมาแน่ๆ”
“รับ ผม็ว่าผมเริ่มปลแล้วล่ะ ฮยอวอนือนที่ผมรั พี่็เหมือนัน ผม้อยินี้วยสินะ อให้บันนานๆนะรับ”มินฮยอยิ้มให้ผม ถึะูฝืนไปหน่อย แ่็รู้สึอบุที่ยอม่ายๆแบบนี้ ผมวามือลบนหัวเาโยไปมาเหมือนเป็นารปลอบ
..สบายใไ้แล้วนะ ฮยอวอน พี่เลียร์หมแล้ว
่อ
ผมเินผ่านสวนสาธาระเพื่อะลับไปที่รถ ไปส่มินฮยอเสร็็ว่าะแวะเ้าไปหาฮยอวอนที่บ้าน อนนี้นอนิมานเส้นเลือในสมอแไปแล้วมั้
บรื้นนน
เสียรถทำผมและมินฮยอที่เิน้าๆหันไปมอ รถมอเอร์ไ์ันหนึ่ำลัวิ่มาทานี้ ผมรีบุมือมินฮยอให้หลบรถ สายา็เหลือบไปเห็นบ่อน้ำั ถ้ามอ’ไ์ันนั้นับมาเหยียบรนี้ น้ำระเ็นเปียเราสอนแน่ ิไ้ันั้น ผม็ำลัะุัวมินฮยอให้หลบ
่า!!
ไม่ทันแล้ว….
มอ’ไ์ันนั้นับมา้วยวามเร็ว เหยียบน้ำที่ัอยู่อย่าแรนระเ็นเปียผมสอนหมเลย ไม่มีหันลับมาอโทษหรืออะไรทั้สิ้น นี่มันสวนสาธาระนะเว้ย ับนานี้ไปสนามแ่ไหม แม่ เปียหมเลย
“ฮึ ฮือๆๆๆ”ผมใับเสียร้อไห้ รีบหันไปมอน้าัว มินฮยอนั่ลับพื้นอเ่าร้อไห้อย่าหนั ผมรีบนั่ยอๆเ็ร่าายน้อว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ไอ้มอ’ไ์ันเมื่อี้อาะเี่ยวโนัวมินฮยอ็ไ้
“มินฮยอ เป็นอะไร เ็บรไหนหรือเปล่า”
“...เ็บที่หัวใ ฮึ วันนี้มันวันเหี้ยอะไรวะ ฮือๆๆๆ เอแ่เรื่อเหี้ยๆ ฮือๆๆ ีฮยอน...อยู่ไหน ฮึ ทำไมมันเ็บแบบนี้ ฮือๆๆ”มินฮยอร้อไห้ไปสถบไปนฟัไม่รู้เรื่อ แ่รวมๆ็เสียใเรื่อวันนี้แหละ อนแรเห็นไม่ร้อไห้นึว่าไม่เสียใ ที่แท้ำลัอทนอยู่สินะ
“พี่อโทษนะ”ผมปลอบน้อเาไ้แ่ำพูสั้นับมือที่ลูบผมเาเบาๆ ผมไม่สามารถทำให้เาสมหวัไ้ ผมไม่สามารถรัเาไ้ ถึเาะน่าสสาร็เถอะ
ผมูมือมินฮยอที่เินสะอึสะอื้นลับมาถึรถนไ้ พอเปิประูรถะให้เาเ้าไปนั่ มินฮยอ็ะัมอผมอย่าไม่แน่ใ
“ผมัวเปื้อนอะ ฮึ.. ผมลับเอ็ไ้นะ”
“ไม่้อเลย เี๋ยวพี่ไปส่ ่อนอื่น้อไปเปลี่ยนเสื้อ่อน”ผมยัมินฮยอเ้าไปในรถ โีที่รถผมเป็นเบาะหนัเลยไม่เลอะอะไรมา
ผมับรถมาที่บ้านัวเอเพื่อหาุให้น้อเปลี่ยน ผมเอ็ะเปลี่ยน้วยเหมือนัน เพราะอย่าที่บอไว้ ไปส่มินฮยอเสร็ ผมะไปหาแมึนที่รั่อ
“บ้านพี่ไม่มีใรอยู่เลยหรอรับ”มินฮยอมอไปรอบๆห้อรับแอบ้านผม บ้านผมมันเียบเป็นปิอยู่แล้ว นาวันนี้วันหยุ็ยัเียบเลย พ่อแม่ผมทำานทุวัน
“มีุย่าอยู่ห้อสุนู้นน่ะ ุย่าเินไม่่อยไหวแล้ว ไปเปลี่ยนุันเถอะ”ผมับมือมินฮยอะพาึ้นไปบนห้อนอนอผม แ่มินฮยอ็ะั
“แบบนี้ะีหรอรับ ถ้าฮยอวอนรู้..”
“มันเป็นเรื่อสุวิสัยริๆนี่นา ไป ึ้นห้อ”ผมลามินฮยอที่มีทีท่าืนัวนิๆ แ่็ยอมเินามมา ผมปล่อยมินฮยอยืนเอ๋ออยู่ลาห้อนอนอผมแล้วไปหาเสื้อผ้ามาให้เาใหม่ ูานาเสื้ออผมและัวมินฮยอแล้ว พอใส่ายเสื้ออยู่ประมาเ่า เพราะเาัวเล็ ถึะสู็เถอะ
“ไปอาบน้ำ่อน็ไ้นะ เสื้อผ้าที่นายใส่ไ้หายามาเลย”
“เอ่อ..แ่..”ทำไมอยู่ๆ็ลายเป็นนีี้เรใึ้นมานะ มินฮยออ่า ผมละาู้เสื้อมาหามินฮยอที่ยืนอยู่ลาห้อที่เิมไม่ยับไปไหน ผมูมินฮยอเ้ามาในห้อน้ำ เ้าัว็ยัูๆ
“อในห้อน้ำนี้ใ้ไ้ทุอย่า สบู่ ยาสระผมอะไรใ้ไปเถอะ ผ้านหนูอยู่นั่น เี๋ยวพี่เอาเสื้อผ้ามาให้ โอเ๊”
“อบุรับ”ผมเินออาห้อน้ำมาพร้อมปิประูห้อให้และมาหาเสื้อผ้า่อ
ทำไมเสื้อผ้าผมมีแ่ัวให่ๆ ิภาพมินฮยอใส่แล้วล อย่าเสื้อัวนี้ ทั้ัวให่ทั้ยาว พอิภาพมินฮยอ ภาพฮยอวอน็ลอยมา ทำไมพอิภาพฮยอวอนใส่แล้วน่ารััวะ ไอ้บ้าโฮอนี่แหลแฟนมาไปเปล่าวะ
“พี่..พี่โฮอ เสื้อผ้าผมอะ”เสียเรียอมินฮยอทำผมหันไปมอ มินฮยอเินออาห้อน้ำมาในสภาพผ้านหนูพันรอบเอวหลวมๆ เป็นภาพที่ใรๆเห็นแล้ว็้อลืนน้ำลาย
ัวาวๆ หน้าท้อแบนๆมีล้ามเนื้อเล็น้อย ไหล่บาๆ ผมสีทอเปียๆลู่ับใบหน้า ใผมระุวูบเลยรับ แ่ผม็รู้แหละว่านั่นน้อและผม็มีแฟนแล้ว ไม่วริแบบนี้ับใร
“แปปนึนะ”ผม้มหน้าั้ใหาเสื้อผ้า่อ พยายามระับอารม์ในัวที่ำลัะื่นึ้นมา แ่็เหมือนสิะแ เมื่อหันไป้าัวอีที มินฮยอ็มานั่้าๆแล้ว
ลิ่นสบู่หอมๆที่ผมอบลอยมาเะมู หน้าื่อๆที่นั่เท้าามอผม มินฮยออนนี้น่ารัแมารับ แ่ผมยัมีสิมาพอ หาเสื้อผ้า่อนไ้เสื้อยืมาัวนึับาเาสั้นอีัว ผมส่ให้มินฮยอและเรียมะลุไปอาบน้ำ
“พี่โฮอหน้าแเียว เป็นอะไรหรือเปล่ารับ”มินฮยอับ้อมือผมที่ำลัะลุึ้นไว้ ถามผม้วยใบหน้าื่อๆนั่น ยิ่สัมผัสามืออุ่นอเายิ่ทำผมแทบทนไม่ไหว
“เปล่า..นายแ่ัวไปนะ พี่ไปอาบน้ำ่อน”
“เี๋ยว....!!!”ผมที่ำลัะลุถูมินฮยอึไว้นเสียหลัล้มลไปร่อมมินฮยอพอี มินฮยอหลับาปี๋้วยวามลัว ่อนะ่อยๆลืมาึ้นมามอผม้าๆ วาเหมือนลูหมาำลัะโนรัแแบบนั้นทำผมใสั่น
“พี่โฮอ..”มินฮยอเรียื่อผมเบาๆ ่อนะส่มือมารั้ท้ายทอยผมที่ร่อมเาอยู่ให้่ำล ผมรู้ว่าเหุาร์หลัานี้ะเิอะไรึ้น ผมรู้ว่าผมวรปิเสธ ...แ่ร่าายผมลับไม่ทำ
ริมฝีปาอเราแะันเบาๆ ยิ่ทำให้อารม์อผมพลุ่พล่าน าทีู่บธรรมาอย่าอ่อนโยน แปรเปลี่ยนเป็นเร้าร้อนและรุนแร ผมูเม้มริมฝีปาล่าอมินฮยอหนัๆนเาส่เสียราในลำอเบาๆ ยิ่ทำผมเลิไปให่
ริมฝีปายัูบันอยู่ แ่มือผม็ไม่ไ้อยู่นิ่ ผมเลื่อนมือสัมผัสเนื้อายเปือยเปล่าอเา สัมผัสร้อนผ่าวาัวเาทำใผมเ้นรัว ยิ่มินฮยอระุ้วยวามใ ผมยิ่ไ้ใ ผมูบมินฮยอหนัๆ ย้ำๆ ่อนะส่ลิ้นร้อนเาไปหยอล้อนทีู่ะเ็มใให้ผมเ้าไปเหลือเิน
ฮยอวอนไม่เยให้ผมไ้มาเท่านี้ มาสุฮยอวอน็ให้แ่หอมแ้ม พอมีนที่พร้อมะให้ผมเ้ามา มันเลยทำให้ผมเผลอไผลไปับสิ่เหล่านี้ และไม่สามารถหยุมันไ้...
_______100%
No comment
ไม่รู้ะทอร์อะไรเลย
เิ่าันามสบาย่ะ 5555
#เพื่อนรัฮยอี้
ความคิดเห็น