คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [SF] จุดอ่อนของฮยองวอน #ฮยองวอนโฮ
SF : ุอ่อนอฮยอวอน
Couple :Wonho X Hyungwon #2วอน
R : PG-15
...ผม วอนโฮ ผู้ปป้อมอนสาเอ็รับ...
ผมมัะแนะนำัวแบบนี้เสมอเวลาออาน เพราะผมมั่นใว่าผมสามารถปป้อและูแลเมมเบอร์ในวไ้
ผมมั่นใว่าผมสามารถูแลไม่ให้หอไฟไหม้ไ้ ถ้าายุนน้อเล็ะุเทียนอนนอน
ผมมั่นใว่าผมสามารถเป็นบ้าไปับมินฮยอไ้ ถ้าเา้อารเพื่อนเล่น
ผมมั่นใว่าผมสามารถุมน้อๆแทนลีเอร์ยอนูไ้เวลาเาไม่อยู่
ผมมั่นใว่าผมสามารถนั่แ่เพลับูฮอนเป็นั่วโมๆไ้ ถ้าเา้อาร
ผมมั่นใว่าผมสามารถิมอาหารเมนูแปลๆที่ีฮยอนิึ้นมาไ้โยที่ไม่ท้อเสียเหมือนเมมเบอร์นอื่น
แ่มีนนึที่ไม่เยอให้ใร่วยหรือผมไม่้อยื่นมือเ้าไป่วยอะไรเาเลย
...แ ฮยอวอน..
ฮยอวอนสามารถเ้นไ้โยไม่้อมีำแนะนำาผมหรือนอื่นๆ
ฮยอวอนทำอาหารินเอไ้โยไม่้อรอีฮยอน
ฮยอวอนสามารถนอนหลับไ้แม้เมมเบอร์ะเสียั ไม่้อให้ผมอยุนอื่นๆให้เียบ
ฮยอวอนสามารถัารทุอย่าไ้ แม้ะเป็นนี้อาย แ่็สามารถทำรายารสออมาไ้ี โยที่ไม่้อพึ่ใร
และอีมามายที่บ่บอว่า....เาแ็แร่
เพราะั้น..วันนี้ผมะหาุอ่อนอเา
ในมือผมอนนี้มีแมลที่ทุนแหยมา ยเว้นผม ผมะเอาไปหลอฮยอวอน...ฮิฮิฮิ
ผมเินเ้ามาให้ห้อนอนที่ฮยอวอนำลันอนเป็นผู้ป่วยิเียที่วันๆไม่ทำอะไรนอานอนเยๆอยู่บนเีย แม้ไม่ไ้หลับ็ไม่ลาเีย บนเียั้นสอนั้นมันมีอะไรีนัหนานะ
"ฮยอวอน"ผมเยหน้าึ้นไปเรียเา เา็ะโหน้าลมามอ
"รับ?"ผมแบมือที่มีแมลนอนายอยู่ให้ฮยอวอนูและะให้เาในหายหลั
"แมลหรอรับ ลอเอาไปให้ีฮยอนูสิ น่าะไ้รับเสียรี๊ลับมา ฮ่าๆๆ"อ่า....นอาไม่ลัว ยัแถมำแนะนำให้ผมอี แ็แร่ริๆ
ผมเินออาห้อนอนอันแสนสุอฮยอวอน ีฮยอนเินผ่านมาพอี ้วยวามหุหิที่แล้ฮยอวอนไม่ไ้ เลยโยนแมลในมือใส่ีฮยอนแม่
"อ๊า"เ้าัว็แหปาไปามระเบียบ ีฮยอนลัวแมลอย่าที่ฮยอวอนพูริๆ้วยสินะ - - น่าเ็บใะมัเลย ที่ำแนะนำอฮยอวอนมันใ้ไ้ผล
"ฮยอ ทำไรเนี่ย"ายุนที่เินผ่านมามอามหลัีฮยอนที่วิ่แหปาหายไป้าในห้อรัวอย่าๆ แล้วหันมาถามผม
"นั้นสิ ันำลัทำอะไรอยู่วะเนี่ย"ผมแ่อยาหาุอ่อนอฮยอวอนนะ แ่เ้าัวแ็แ่รเินไปนลายเป็นว่าผมอยาะหาวิธีแล้ อยาเห็นอนหมอนั้นนมุมไปะไ้
"ฮ่าๆ วอนโฮฮยอ แปลนัเลย"โนนที่แปลบอว่าัวเอแปลแล้วรู้สึเ็บี๊ๆเลยรับ
"นี่ายุน นายพอะรูุ้อ่อนอฮยอวอนบ้าไหม"
"ุอ่อนหรอ ลัวผีมั้รับ"
"ริหรอ อบใๆ"พอไ้ำอบ ผม็ลับเ้ามาในห้อที่ฮยอวอนนอนอยู่อีรั้ ฮยอวอนไม่น่าะรู้ัวว่าผมเ้ามา ถ้ารู้ะทัไปแล้ว ผมเลยเอาผ้าุมัวและไฟายส่อหน้า ัารปีนึ้นไปั้นสอ
"แบร่!"ผมโผล่หน้าไปหลอฮยอวอนเ็มที่ ะให้ใลัวรี๊ร้อเสียัแล้วผม็ะำอย่าสะใ
"........."แ่มันเียบ...ที่เียบเพราะฮยอวอนหลับอยู่...หลับสนิทเลย
ว๊า แ็แร่ริๆผู้ายนนี้ T0T พอ!! เลิ!!! ไม่แล้แล้ว็ไ้
ผมปีนลาเียอย่าผิหวั โยนผ้าับไฟายไว้ที่เียัวเอ และำลัะออาห้อ ถ้าไม่ไ้ยินเสียอนบนเียะ่อน
"วอนโฮฮยอหรอ"เสียแหบพร่าออีนทำผมหันวับ อนที่เ้ามารั้แรเพราะมุ่มั่นที่ะแล้เลยไม่ไ้สัเ ผมรีบปีนึ้นไปบนเียแล้วนั่้าๆนที่นอนอยู่ ่อนะเอามือวัไ้...ัวร้อนี๋เลย
"นายไม่สบายนี่ฮยอวอน"
"ฮยอเามาทำไมนัหนาเนี่ย ผมอุส่าห์ไม่ออไปเพราะลัวนอื่นะิ ออไปเลยนะรับ"ฮยอวอนลุึ้นันผมลาเีย แ่ผม็ืนัวไว้
"นายไม่สบายะปล่อยให้อยู่นเียวไ้ไ"
"ผมูแลัวเอไ้ ินยาไปแล้ว พัสัแปป เี๋ยว็หาย ออไปเถอะรับ เี๋ยวฮยอิไ้ผม"พูบฮยอวอน็ล้มัวลนอนลุมโปร่ แม้แ่อนไม่สบายยัไม่อ้อนให้ใรูแลเลย แ็แร่นน่าเป็นห่ว
ผมำใเินออาห้อมานั่ที่โฟาเียบๆ ฮยอวอนินยาไป ไ้ิน้าว่อนหรือเปล่านะ ไ้ึ้นนานั้นะไม่ลุมาินแน่ๆ เป็นอะไรทำไมไม่บอใร ริๆเลย เ็นนี้
"ีฮยอน ทำ้าว้มให้หน่อยสิ"ผมเินเ้ารัวมาบอีฮยอนที่ำลัทำ้าวเที่ยให้ทุนอยู่ ีฮยอน็หันมามอๆ
"้าว้ม? ฮยอไม่สบายหรอ"
"เปล่า แ่นึอยาิน"ฮยอวอนลัวนอื่นเป็นห่วเลยไม่บอใร ผมเอ็ไม่อยาให้นอื่นัวล ็เลยโหีฮยอนไปแบบนั้น
ผมย้าว้มที่ทำเสร็ใหม่ๆมาที่ห้อ เปิประูเ้าไป็เอฮยอวอนนั่พิหัวเีย มอมาที่ประูอยู่่อนแล้ว
"ะแล้วว่าฮยอไม่ปล่อยผมนอนป่วยอยู่แบบนี้ ้อหายาไม่็้าวมาให้ผมแน่ๆ ิถูริๆที่ยัไม่หลับ"ฮยอวอนานลาเียมารับ้าว้มในมือผม
"นายนี่เหมือนะไม่ใส่ใแ่ทำไมรู้ทุอย่าเลยนะ รู้แม้ระทั่วามิัน"
"็ผมเ่ไรับ ออไปไ้แล้ว เี๋ยวิผม ฮยอยิ่เป็นนป่วย่ายอยู่"ฮยอวอนผลัผมออาห้อแล้วปิประูหายเียบไปเลย
สามโมเย็น
เรามีอัรายารเพลัน อนแรผมัวลมาๆเรื่อที่ฮยอวอนไม่สบาย แ่พอถึเวลานัหมาย เา็ออมาาห้อ้วยท่าทาปิสุ
"นายไม่เป็นไรแน่นะ"ผมระิบถามฮยอวอนที่นั่บนรถ้าๆผม ฮยอวอนหันมายิ้มอ่อนๆให้ผม่อนะอบ
"ไม่เป็นไรรับ หายแล้ว"
"แน่ในะ ัวยัอุ่นๆอยู่เลย บอเมเนเอร์ฮยอไม่ีว่าหรอ"หลัายมือวัไ้็รู้สึว่ามันยัอุ่นๆอยู่ผม็เอ่ยถาม ลัวน้อะเป็นลมัเลย ูาสีหน้า็ไม่รู้้วยสิว่ายัป่วยอยู่หรือเปล่า เพราะปิหน้าฮยอวอน็ูเหมือนนป่วยอยู่แล้ว
"ไม่เป็นไรริๆรับ แ่นี้เอ"
รึมๆๆ!
รถที่เรานั่ันอยู่เิารสั่นสะเทือนเนื่อาสภาพถนน แ่นั้นไม่ใ่ประเ็น ประเ็นือผมที่ำลัระิบับฮยอวอนอยู่ในระยะใล้ ทำให้ปาผมเียไปโนแ้มเา
"อโทษๆ รถมันโรเรน่ะ"ผมรีบอโทษฮยอวอนทีู่อึ้ อึ้มา อึ้แบบ้าอยู่แบบนั้นเลยน่ะรับ ่อนะไ้สิแล้วหันมาบอผม
"มะ..ไม่เป็นไร"ฮยอวอนหันหน้าออหน้า่าเหมือนี้เียุยับผม ั้นผมวรปล่อยให้น้อพัผ่อน
ในห้อพัศิลปินที่วุ่นวาย ผมที่แ่หน้าทำผมเสร็เป็นนแร็ำลันั่ิน้าว ้าๆันมีฮยอวอนที่ยัไม่ถึิวแ่หน้านั่ินอยู่้วยัน
"ินเยอะๆ ะไ้หายป่วยไวๆ"ผมีบิมบับให้ฮยอวอนสามิ้น ฮยอวอน็หันมามอื่นๆแล้วรีบหลบาทันที
"ะ...อบุรับ"ว่าบเ้าัว็ยมือลูบแ้มัวเอแล้วเินไปนั่ินที่อื่น
...อะไรวะ....
ทำไมฮยอวอนเินหนีผมแบบนี้ละ แล้วไอ้ท่าทาสุภาพ นอบน้อมเินเหุแบบนั้นมันืออะไรัน นี่ผมทำอะไรผิไปหรือเปล่า
"ฮยอ"ผมหันไปมอามแรสะิที่ไหล่ มินฮยอเรียแล้วนั่ล้าๆผม ่อนะยิ้มริ่ม
"ยิ้มอะไรอนาย"
"ฮยอไปทำอะไรฮยอวอนเาหรือเปล่ารับ"
"็เปล่านี่ เท่าที่ำไ้ ทำไมหรอ"
"ท่าทาฮยอวอนที่มี่อฮยอ มันเหมือนอาารแพ้สินิพที่หมอนั้นเยเป็นเลย"
"แพ้สินิพ?"
"เรื่อนี้ไม่มีใรรู้นะรับ แ่ผมะบอฮยอ ฮยอวอนเาเยโนรุ่นพี่ที่บริษัทเ่าสินิพ หลัานั้นฮยอวอน็ะมีอาารแบบนี้ือเาเินนไม่ล้าสู้หน้าน่ะรับ"
"เรื่อริหรอเนี่ย"ที่เป็นแบบนี้เพราะอนที่นั่บนรถแล้วปาผมันไปโนแ้มเาสินะ ฮ่าๆๆ น่ารัะมั
"ถามแบบนี้ แสว่าทำอะไรฮยอวอนริๆสินะ"
"อุบัิเหุน่ะ"พูบผม็ิน้าว่อไม่สนใมินฮยอที่อยารู้นลไปนอนิ้นับพื้น
....เอแล้ว ุอ่อนอแฮยอวอน...
เราลับมาที่หอ หลัาาราานเสร็สิ้น ทุนอาบน้ำเรียมเ้านอนผมที่รออาบนสุท้ายเลยเ้าไปหาฮยอวอนที่อาบน้ำเสร็แล้วเรียมะนอน
"ฮยอวอนอ่า~"
"รับ?"ฮยอวอนเยิบให้ผมที่ปีนึ้นไปนั่บนเียอเา เยิบแบบ..เยิบหนีอะรับ เห็นแล้วน่าแล้เป็นบ้า
"ทำไมนายูเรๆันัเลยละ นี่ันทำอะไรผิหรือเปล่า"ผมยื่นหน้าเาไปถามใล้ๆ ฮยอวอน็ทำเป็นมอไปทาอื่นอย่าไม่สนใทั้ๆที่หน้าแไปหมแล้ว
"เปล่า...เปล่ารับ ฮยอไม่ไ้ทำอะไรผิเลย"
"หรอ แล้วทำไมนายถึเมินันแบบนี้ละ หืม?"ผมเอียหน้าามฮยอวอนที่เมินหน้าหนี
"นะ..นี่ฮยอะแล้ผมใ่ไหมรับ"
"รู้้วยหรอ"
"รู้รับ ั้แ่เ้าแล้ว้วย เลิแล้ผมเถอะ ไม่ไ้ผลหรอ"พูทั้ๆที่หน้าแแล้ว็ถอยหนีนหลัิฝาแบบนี้ ใระเื่อ
"นายนี่มันน่าหมั่นเี้ยวเป็นบ้า"ผม้มลหอมแ้มไอ้นที่เบียำแพหนีผม เ้าัวสะุ้ หันวับมอหน้าผม
"ฮยอ!!!"
"ว่าไนะ เอาอีทีหรอ ไ้ๆ"ผม้มลหอมแ้มอี้า ฮยอวอน็ิ้นลุลั มันน่าับฟัริๆ พับผ่าสิ
"ย๊าห์ อย่าเล่นแบบนี้นะฮยอ"ยิ่ห้ามเหมือนยิ่ยุรับ ผม้มลฟัแ้มฮยอวอนอย่าหมั่นเี้ยว
...แล้ฮยอวอนสำเร็แล้วรับ ทุน....
ความคิดเห็น