คืนหนึ่ง...
ร้อยแก้ว
ผู้เข้าชมรวม
266
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
คืนหนึ่ง
แสงจันทร์พราววาวแสง
ฉันทิ้งตัวลงด้วยอ่อนแรง
แสงดาวระยิบยับ
ต้อนรับค่ำคืนแห่งความเหงา
ทุกข์ระทมตรมเศร้า
หวลคำนึงถึงเรื่องเก่า
ใจเฝ้าวนเวียนพว้าพวัง
หิ่งห้อยตัวน้อย
พราวแสงอยู่โดดเดี่ยว
สาดแสงแข่งดวงดาว
ร่ำวจีปราศัย
กล่าวทักทายเพื่อนเก่า
เจ้าดวงดาวเพื่อนเกลอ
ค่ำคืนยาวนาน
สวรรคบันดาลแล้วหรือ
ฉันอ้อนวอนจนอ่อนแรง
ขอพรจากดวงดาว
ดวงดาวเจ้าเอ๋ย
เจ้าเคยอยู่เคียง
ไม่ห่างเหินทุกค่ำคืน
ใยเล่าเจ้าทอดทิ้ง
ฉันอยู่บนพื้นดิน
ส่วนเจ้าล่องลอยไป
ไกลสุดแสนไกล
บนโลกใบใหญ่
ในค่ำคืนอันมืดมิด
ฉันนั่งเศร้าเดียวดาย
อยู่เพียงลำพัง
มีสายลมห่มนอน
มีบทกลอนเป็นเพื่อน
แสงดาวสาดส่อง
จ่องมองลงมา
สบตากับฉัน
เราสบตากัน
จนสิ้นแสงดาว
คำคืนมืดมิด
เงียบสนิทจนน่ากลัว
ใจสลดหดหู่
เงยหน้ามองท้องฟ้า
เวลาล่วงเลย
ความในใจใครเฉลย
ยังคงเฝ้ารอ ตลอดมา
(อัมพวา)
ผลงานอื่นๆ ของ อัมพวา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ อัมพวา
ความคิดเห็น