ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8 - ครบสองเดือน
Chapter 8
ผ่านไปกว่าสองเดือนแล้วหลังจากงานหมั้นระหว่างทายาทสองตระกูลแต่ต่างเชื้อชาติ จื่อเทามาฝากท้องทุกเย็นที่บ้านของตระกูลโอแทบทุกวัน อันเนื่องมาจากผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายรวมถึงเจ้าตัวเองก็รู้สึกชอบใจที่ได้เห็นหน้าหงิกๆงอๆของโอซฮุนเวลาไม่พอใจ จนตอนนี้จื่อเทาแทบจะกลายเป็นลูกของบ้านตระกูลโออีกคนไปแล้ว จุนมยอนพี่ชายของเซฮุนกับจื่อเทาก็สนิทกันโดยใช้เวลาเพียงไม่นาน นอกจากนี้ยังมีข้อตกลงใหม่ที่น่าสนใจมากๆนั่นก็คือการอยู่ด้วยกันก่อนแต่งงานเหมือนที่หลายๆคู่ในยุคสมัยใหม่ชอบทำ
วันธรรมดาเซฮุนจะต้องไปอยู่ที่เพนท์เฮาส์ของจื่อเทาเนื่องจากใกล้มหาลัยมากกว่า ส่วนวันเสาร์อาทิต์เซฮุนจะกลับมาอยู่บ้าน แต่บางวันจื่อเทาก็จะมานอนด้วย สาบานได้่าตลอดสองเดือนที่ผ่านมาเซฮุนยังคงรอดปลอดภัยดี
"เซฮุน มารยาทบนโต๊ะอาหารคือไม่ควรกินเสียงดัง" พี่ชายที่กลับบ้านหลังจากไปทำโปรเจคที่สิงคโปร์กล่าวตักเตือนน้องชายที่กินเคาะช้อนเสียงดัง
"ไม่กินก็ได้"เซฮุนที่มีใบหน้าหงิกงอวางช้อนหลังจากตั้งใจใช้ช้อนกินแล้วเคาะจานเสีงดังๆเพื่อสร้างความรำคาญให้ใครบางคนที่นั่งคุยกับคุณนายของบ้านและลูกชายคนโตอย่างออกสออกชาติ ทุกคนทำเหมือนโอเซฮุนไม่มีตัวตน
"ตามใจ"พี่ชายกลับไม่สนใจแล้วหันไปคุยเรื่องรสนิยมการดื่มกบน้องเขยต่อ
"ช่ายสิ๊ เห๊อะ"เซฮุนกอดอกแล้วหันไปดูดน้ำแตงโมปั่นที่สั่งแม่บ้านให้ใส่ไข่มุกมาพิเศษกินให้หายร้อน เซ็งจริงๆ
"เอออใช่ น้องฮุนคะ....... อาทิตย์หน้าเริ่มสอบมิทเทอมแล้วใช่ไหมคะลูก" คุณนายโอหันมาถามลูกคนที่กำลังทำหน้าตาบึ้งตึง
"อือ"เซฮุนตอบด้วยท่าทางงอนๆ
"พวกวิชาแนวๆวิทยาศาสตร์ก็ให้พี่เทาติวให้สิคะน้องฮุน"
"ไม่จำเป็น น้องฮุนจะไปติวกับชานยอลทีบ้านพี่คริส"เซฮุนสะบัดหน้าไปทางอื่น
"จะไปกวนน้องชานยอลกันแฟนเขาทำไมคะน้องฮุน ไม่น่ารักเลย"คุณแม่ส่ายหน้า
"น้องฮุนไม่เคยน่ารักหรออออกกกกกก เชอะ" ว่าแล้วเด็กน้อยของบ้านก็ลุกจากโต๊ะอาหารไปด้านนอกห้องพร้อมด้วยใบหน้าที่แสนจะบึ้งตึง
"สงสัยจะงอนอีกแล้ว ลูกคนนี้"
"เดี๋ยวผมจัดการเองครับคุณแม่" จื่อเทาลุกขึ้นจากโต๊ะกินข้าวเพื่อตามใครบางคนออกไป
"น้องฮุนครับ"เจ้าของร่างสผุงเดินตรงมานั่งลงข้างๆพร้อมกับวาดแขนไปโอบรอบไหล่บางอย่างถือวิสาสะ
"อย่ามาจับ"คนที่ทำหน้าบึ้งตึงสะบัดไหล่พร้อมกับเชิ่ดหน้าไปอีกทาง
"หวงพี่กับคุณแม่หรอ หื้ม" จมูกโด่งยื่นเข้าไปประชิดกับแก้มใสๆ
"หลงตัวเองชะมัด ออกไปไกลๆเลย"เซฮุนเอามือดันหน้าคนที่ชอบฉวยโอกาสให้ออกไปไกลๆ
"ถ้าอิ่มแล้วก็ไปลาคุณแม่กับพี่จุนมาฮอเถอะ แล้วกลับบ้านของเรากัน"
"ไม่กลับ!" เซฮุนที่ตอนนี้ย้ายสัมโนครัวไปอยู่ที่เพนท์เฮาส์ของจื่อเทาหันมาใช้มือกับเท้าดันร่างของเทาออกห่าง
"หรือว่่าจะให้อุ้มไป"
"อย่ามาขู่ ไม่กลัว"
"หรออออออ"
"อร๊ากกกกกกกกกก ปล่อยยยยยยย" อยู่ดีๆร่างบางก็ลอยขึ้นมาเหนือพื้นอย่างรวดเร็ว แขนแกร่งยกเด็กดื้อขึ้นมาชิดอกก่อนจะยกยิ้มให้คนที่ดิ้นไปดิ้นมาอย่างเหนือกว่า
"พี่เคยบอกแล้วว่าพี่ทำอะไรทำจริง"
"แน่จริงก็อุ้มจนถึงบ้านเลยสิ เหอะ" เซฮุนเริ่มคิดว่าอุ้มไปแบบนี้ก็สบายดี คนน่ารักแยกเขี้ยวใส่แต่แขนบางก็โอบรอบคอแกร่งเอาไว้
.
.
.
.
.
++++++++++++++++++++++
เซฮุนและจื่อเทามาถึงเพนท์เฮาส์สุดหรู
"อุ้มไปสิ แน่จริงปะละ"เซฮุนที่ยังคงนั่งกอดอกเป็นตุ๊กตาหน้ารถหันไปแควะใส่คนข้างๆที่กำลังเปิดประตูรถคาเอาไว้เพื่อไปเปิดประตูบ้าน
"หึหึ"ร่างสูงลอบหัวเราะในลำคอ ก่อนจะหันกลับไปปิดประตูฝั่งคนขับแล้วจึงเดินอ้อมไปอีกฝั่ง มือหนาส่งกุญแจรถหรูให้เซฮุนก่อนจะช้อนตัวเจ้าหญิงของตนขึ้นมาแนบอก "ล๊อกรถให้ด้วยครับคุณหนู"
"อือ" เซฮุนที่ถูกอุ้มอยู่ในท่าเจ้าหญิงกดรีโมทเพื่อล๊อกรถ
"ไอ้บ้าพี่เทา!!!!!!!!"
"ครับ?"ใบหน้าคมยกยิ้มที่มุมปากมองคนในอ้อมกอดที่กำลังดิ้นไม่หยุด
"ห้องฉันอยู่โน่นนน ปล่อยนะ เลิกอุ้มเดี๋ยวนี้ อร๊ากกกกก" เซฮุนที่กำลังเสียทีคนเจ้าเหล่ อีกฝ่ายกลับอุ้มเขาเข้ามาให้ในห้องอีกห้องซึ่งเป็นห้องของจื่อเทา
"ปล่อยก็ได้"
"ไอ้บ้าพี่เทาาาา " หลังนวลสัมผัสได้ถึงฝูกนิ่ม เทาปล่อยร่างบางลงอย่างที่พูด แต่ทว่าปล่อยลงบนเตียงนี่สิ
"ครับบบบบ เรียกเพราะๆสิเด็กน้อย ไม่งั้นจะโดนทำโทษ"ร่างสูงลงไปคร่อมด้านบนของเซฮุน ยิ่งเห็นหน้ามุ้ยๆของคนตรงหน้าแล้วก็อยากจะฟัดให้ร้องไห้กันไปข้าง
"พี่จื่อเทาปล่อยน้องฮุนนะฮะ " เซฮุนไม่มีทางเลือก จำต้องหยุดดิ้นแล้วช้อนสายตามองร่างสูง
"งั้นไปอาบน้ำนะครับ คนดี"จื่อเทาก็รู้ว่านี่คือวิธีเอาตัวรอดเด็กๆของเซฮุน แต่เขายังไม่อยากทำอะไรมากตอนนี้ ร่างสูงเพียงแค่จรดริมฝีปากลงบนหน้าผากสวย ก่อนจะจัดการอุ้มร่างบางขึ้นมาแนบอกอีกครั้ง ก่อนจะพามาส่งถึงหน้าห้องน้ำ
"หึหึ" จื่อเทากอดอกยกยิ้มเบาๆอยู่ที่หน้าห้องน้ำ
.
.
.
.
.
.
.
.
ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงในการขัดสีฉวีวรรณของโอเซฮุน ส่วนจื่อเทาอาบน้ำในห้องน้ำสำหรับรับแขกเสร็จนานแล้ว ร่างสูงนอนเหยียดขาเอาหลังพิงหัวเตียง ปลายเท้ากระดิกไปมาอย่างอารมณ์ดี
"อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้บ้าพี่เทา" ร่างสูงขมวดคิ้วกับคำพูดไม่เพาระๆ แต่ก็กลับมายกยิ้มอีกที
"อะไรหรอครับ" ใบหน้หล่อคมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
"ล๊อกห้องชาวบ้านเขาได้ยังไง ห๊ะ"เซฮุนหัวเสียที่หลังจากอาบน้ำกำลังว่าจะเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองก็พบว่าประตูถูกล๊อก เสื้อผ้าก็อยู่ในห้องนอน
"งั้นหรอ"
"คนบ้า เปิดห้องให้เดี๋ยวนี้นะ " เซฮุนที่สวมใส่เสื้อคลุมอาบน้ำพูดด้วยเสียงที่คิดว่าโหดที่สุดแล้ว ร่างสูงยอมลุกจากเตียงทำให้เซฮุนรู้สึกว่าตัวเองนั้นยิ่งใหญ่ที่สุดในที่นี้ แต่
"เอานี่ไปใส่ "จื่อเทาเพียงแค่เปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบเสื้อสีดำตัวโคร่งออกมาพร้อมกับบ๊อกเซอร์
"บอกให้ไปเปิดห้อง ไม่เข้าใจหรออออออ "
"หึหึ ……. อยากเปิดก็มาเอากุญแจเองนะ" ร่างสูงยกกุญแจออกมาจากกระเป๋ากางเกงนอนก่อนจะยัดกลับเข้าไปใหม่
"เอามานะะะะะ" เซฮุนไม่ยอมแพ้ แต่ร่างสูงอาสัยความไวกว่า ขายาวรีบวิ่งออกไปด้านนอกห้องแต่งตัว
"มาเลยน้องฮุน ……. พี่พร้อมจะให้นายล้วงแล้ว" ร่างสูงที่ได้โอกาสหนีมาก่อนนอนลงบนเตียงกว้าง เสื้อนอนที่เคยสวมอยู่ถูกถอดออกเผยให้เห็นแผ่นอกแกร่งและหน้าท้องซิกแพ็ก เซฮุนที่เสียเปรียบพึ่งออกมาจากห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนชุดเล็กน้อยถึงกับหันหน้าหนีภาพตรงหน้า
"คนบ้า โรคจิต"เซฮุนมองคนที่นอนเปลือยบนอย่างรับไม่ได้ ใบหน้าหวานหันไปทางอื่น
"อยากได้กุญแจก็มาหยิบเองสิครับ "
"เหอะ ไปนอนโซฟาข้างล่างก็ได้ "
"........ ฝันดีนะครับเด็กน้อย คืนนี้นอนสบายจังเลย อ่าา....ส์ " ร่างสูงยืดแขนกับขา
"ไม่ยอมหรอก"เซฮุนเห็นท่าทางสบายอารมณ์ของจือเทาแล้วก็เกิดอาการหมั่นไส้อีกครั้ง เรียวขาขาวสวยเปลี่ยนทิศจากที่กำลังเดินไปที่หน้าประตูก็ต้องหันกลับมา
"เปลี่ยนใจแล้ว นอนกับพี่เทาดีกว่า" ว่าแล้วเซฮุนก็จงใจกระโดดลงไปบนเตียงเพื่อทับลงไปแรงๆที่แขนกับขาของอีกคนแรงๆ ร่างบางยกยิ้มซะใจไม่น้อย แต่หารู้ไม่ว่าอีกฝ่ายรู้สึกชอบใจมากกว่าเจ็บซะอีก
"อื้ออออ "หลังจากที่ห่มผ้าและปิดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เซฮุนก็ต้องร้องครางออกออกมาเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสอุ่นๆที่เรียวขา
"หึหึ" จื่อเทาที่ยังไม่ได้หลับสนิทหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเลิกชายเสื้อของเซฮุนที่ปกปิดบั้นท้ายอวบให้สูงขึ้น มือใหญ่ขย้ำแก้มเนื้อกลมเบาๆ
"พี่ให้เวลาอีกแค่สี่เดือนเท่านั้นนะ เด็กดื้อ"
.
.
.
.
.
++++++++++++++++++++++++
"โอ่ยยยย ฉันจะบ้าตายแล้วนะชานยอลลลลลลล" เซฮุนบ่นกับเพื่อน
"เอาเถอะน่าาา เซฮุน"มือใหญ่เท่าใบตานของชานยอลตบลงเบาๆที่หลังเพื่อน
"พอๆๆ โอ่ยยยยยยย"เซฮุนที่ถูกตบหลังปลอบใจแต่รู้สึกเจ็บอย่างกะถูกเคาะปอด ยกมือขึ้นห้ามเพื่อน "เมื่อไหร่ฉันจะเอาคืนไอ้บ้าพี่เทาได้ซักที "
"ใจเย็นๆนะ "
"ไม่แล้วววว ไม่ทนแล้ว นี่ชานยอลลลลลลลลล จะทำยังไงดี"เซฮุนเอามือทุบโต๊ะหลายทีอย่างอัดอั้น
"ปล่อยวางเถอะนะเซฮุน "
"ไม่ มี ทาง เข้าใจมะะะะะ ไปหาพี่คริสป๊าย" เซฮุนได้แต่กอดอก และทำปากยื่น
"กำลังจะไปหาพี่คริสอยู่แล้ว ไม่ต้องมาไล่เลยฮวางเซฮุน"
"ชานยอลลลล!!!!!"
"แก้มแดงทำไมครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"
"ไปเลยนะะะะ ไปอยู่กับแฟนเงิงๆของนายเลย"
"ไปล่ะ วันนี้มีคัดตัวแทนทีมบาสคณะวิศวะ >_____< เออนี่เซฮุน พี่เทาก็ลงสมัครด้วยนี่"
"เกี่ยวอะไรกับฉันไม่ทราบ" เซฮุนทำเป็นไม่สนใจ มือบางเก็บอุปกรณ์การเรียนลงกระเป๋า
"ยังไงนายก็ต้องกลับพร้อมพี่เทาไม่ใช่หรอ …. งั้นก็ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ นะ " ชานยอลที่ได้ค่าจ้างในการลากตัวโอเซฮุนมากโข เรื่องงานแบบนี้ขอให้บอก
"ไม่เป็นไร ฉันจะไปรอหมอนั่นที่หอสมุด"
"น่านะะะะ เซฮุนน่าาาาา ไปกับฉันเถอะ นายก็รู้ว่าตั้งแต่ฉันคบกับพี่คริส ฉันก็เสียวโดนตบทุกวันเลย ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ เซฮุนนะ" ชานยอลทำตาโตบ๊องแบ๊ว
"เหอะ"
"นะเซฮุน ถ้าเกิดฉันโดดแฟนคลับพี่คริสดักทำร้ายละ นะไปกับฉันนะ"
"เอออก็ได้"
.
.
.
.
.
++++++++++++++++++++++++
ณ โรงยิม
"ไปนั่งตรงนั้นกัน"ชานยอลชี้ไปทีอัฒจรรย์ชั้นที่สองใกล้ๆกับที่นั่งของผู้สมัคร
"ก็ได้"
ตั้งแต่ร่างของเด็กหนุ่งทั้งสองคนที่เดินเข้ามาเรียกความสนใจให้กับคนทั้งสนามไม่น้อย เพราะทุกคนรู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเจ้าของใบหน้าหวานทั้งสองดี
ปาร์คชานยอล พิธีกรและโฆษกประจำคณะนิเทศปี1 แฟนของคริสหรือ อู๋ อี้ฟาน วิศวะอินเตอร์ปี3 ที่ฮ๊อตสุดๆ
โอเซฮุน ที่มักจะนิ่งและชูคอสูง เรียกได้ว่าเป็นคุณหนูไฮโซที่ใครๆก็ว่าหยิ่ง แต่มีใบหน้าหวานและที่สำคัญยังเป็นคู่หมั้นของฮวางจื่อเทาปี 2 ที่มีเกรดสะสมจากที่จีนสูงมากๆ แถมยังหน้าตาหล่อคมและรวยสุดๆ
จากเดิมที่สองคนนี้ถูกหมั่นไส้มากอยู่แล้ว พอมาอยู่ด้วยกันในที่ๆมีนักศึกษาทั้งมหาวิทยลัย ยิ่งเพิ่มความหมั่นไส้เข้าไปอีกเป็นทวีคูน
"พี่คริสสสสส สู้ๆนะฮะ" ทันทีที่คริสอู๋เดินเข้ามาให้สนามพร้อมกับเสื้อสำหรับเล่นบาส ชานยอลถึงกับยิ้มกว้าง ตากลมโตเป็นประกายและดี๊ด๊ามาก
"ครับ" พี่คริสขยิบตากลับมาให้แฟนคนน่ารัก ทำเอาชานยอลอายม้วนส่วนเซฮุนที่อยู่ข้างๆได้แต่แบะปากเบื่อกับความหวานแสนโอเวอร์
"เบื่อสายตาพวกนั้นชะมัดเลยอ่ะ เซฮุน"ชานยอลสะกิดเพื่อนคนข้างๆ เพราะกำลังรับรู้ถึงสายตาจิกๆจากรอบด้าน
"อยากมองก็มองไปสิ หึหึ"เซฮุนเริ่มจะหัวเราะชั่วร้ายตามจื่อเทายกยิ้ม ก่อนจะหันกลับไปมองพวกสาวๆที่มองจ้องตนตอกกลับด้วยสายตาเย้ยหยัน
"พี่เทาฮะ มานั่งนี่สิ" ร่างสูงของใครบางคนกลับเดินมาได้จังหวะเหลือเกิน มือบางชี้ไปที่ที่ว่างชั้นล่าง
"…….."ร่างสูงยิ้มหวานกลับก่อนจะหันไปมองชานยอลที่ขมุบขมิบปากว่า อยากลืมค่าจ้างที่เหลือ ร่างสูงจึงยอมนั่งลงที่ด้านหน้าร่างบาง
"สู้ๆนะฮะ"เซฮุนค่อยๆก้มลงเอาแขนเรียวคล้องคอร่างสูงอย่างออดอ้อน ใบหน้าหวานเกยคางที่แขนของตนและหันเข้าหาจื่อเทา
"ครับ"
"จุ๊บ"ใบหน้าคมถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจ ที่อยู่ๆริมฝีปากอวบอิ่มก็มาแนบอยู่ที่แก้มของเขา
ตาคมเหลือบมองไปตามสายตาของเด็กน้อยก็พบว่ากำลังมองกลุ่มเด็กสาวฝั่งตรงข้ามอย่างเยาะเย้ย
ร้ายนักนะ
.
.
.
.
.
จากการที่ได้ดูจื่อเทาแข่งบาสในวันนี้ เซฮุนปฏิเสธไม่ได้เลยว่าอีกฝ่ายเล่นดีขนาดไหน ฝีมือแทบจะเท่าๆกับพี่คริสที่เป็นถึงหัวหน้าทีม ผลก็ออกมาแล้วว่าจื่อเทาได้เป็นตัวจริงของทีมบาสคณะแล้ว
"ที่รักครับ" เสียงอันแสลงหูทำให้คนที่นั่งดูการ์ตูนอยู่ต้องขมวดคิ้ว
"อะไร" เซฮุนตอบไปแบบห้วนๆ
"ให้รางวัลหน่อยสิ"
"ทำไมต้องให้ ไม่ใช่เด็กสามขวบซักหน่อย"
"ใจร้ายชะมัด" ร่างสูงทำหน้าน้อยใจ ซึ่งเซฮุนเองก็พึ่งเคยเห็น ใบหน้าหง้ำงอของร่างสูงทำเอาเซฮุนกระตุกวาบไปไม่น้อย
"แล้วอยากได้ไรอ่ะ ห้ามลามก ห้ามทะลึ่งด้วย"
"เอาแบบวันนี้"
"วันนี้อะไร? นวดขา ?"
"จุ๊บแก้มอีกทีสิ"
"………"เซฮุนนิ่งไปทันที
"นะ ครับ …… ให้รางวัลหน่อยสิ"
"จุ๊บ" เซฮุนแตะริมฝีปากลงบนแก้มกร้าน ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบันไดไปยังห้องนอนของน
--------------------------------
TBC
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น