ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7 - ห้องนอน
Chapter 7
สุดท้ายโอเซฮุนก็ตัดสินใจไม่ได้ซักทีว่าจะเอายังไง สุดท้ายก็สรุปว่าคืนนี้จื่อเทาจะต้องมาสิงสถิตทีบ้านตระกูลโออย่างที่ได้พูดไว้ตอนแรก
"ห้องก็มีเยอะแยะ จะมานอนห้องคนอื่นเขาทำไมก็ไม่รู้..... ประสาท"เซฮุนกอดอกแบะปากอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือข้างๆเตียงนอน ตาหวานจ้องมองคนที่สวมเสื้อกล้ามลายแดงน้ำเงินกับกางเกงนอนยางยืดสบายๆที่นอนเหยียดขาเอาหลังพิงอยู่บนเตียงลายเบนเทน
"………." ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงแกลงทำเป็นไม่ได้ยิน พลางนั่งเลื่อนจอไอแพดไปเรื่อยๆ
"ชริ" เซฮุนสบทออกมาอย่างเซ็งๆ ทำไมต้องมานั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะคอมด้วยก็ไม่รู้ แต่ถ้าไปนอนที่เตียงก็ไม่ปลอดภัย แต่ถ้าเดินไปที่อื่นก็เสียหน้า ใครจะยอมสละเตียงสุดที่รักให้คนอื่นละ "นี่พี่เทาฮะ นอนบนเตียงคนอื่นไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอฮะ"
"ทำไมล่ะ ……. สปริงเตียงก็ดีออก จะให้รู้สึกอะไร" ใบหน้าคมละจากไอแพดมามองด้วยสีหน้าอามณ์ดี ก่อนจะกลับไปฮัมเพลงเบาๆและเล่นเกมไปเรื่อยๆ แต่ตาคมก็คอยลอบสังเกตุปฏิกิริยาของเด็กดื้อตลอดเวลา
"เชอะะะะ" ความอดทนที่นั่งเชิ่ดหน้ากอดอกอยู่นานก็เริ่มหมดความอดทน คนตัวบางที่ใส่เสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงนอนผ้าสำลีเดินตรงไปที่เตียงนอนก่อนจะกระโดดลงไปนอนให้สปริงเด้งกระแทกอีกคนให้หายหงุดหงิด
"นอนดีๆสิครับน้องฮุน" จื่อเทาแกล้งพูดเพราะๆ ที่เห็นอีกคนนอนกอดอกแบะปาก
"มีคนเบียดจะนอนดีๆได้ยังไงละ เตียงเลยแคบเรย เหอะะะ"เซฮุนตะแขงหันหลังให้คนที่สร้างความหงุดหงิด
"งั้นโยนหมอนข้างทิ้งละกันนะ ที่นอนจะได้กว้างขึ้น"ร่างสูงจุดการหยิบหมอนข้างที่คั่นอยู่ระหว่างกลางทิ้งกับพื้นอย่างรวดเร็ว
"เห่ยยยยย ใครบอกให้โยนทิ้งห๊ะะะะ"เซฮุนที่เคยมีอะไรวางแนบอยู่ที่หลังถึงกับรีบพลิกตัวกลับมาเพราะชักจะเสียวตรูด #ไม่ใช่ร่ะ
"หึหึ" จื่อเทายกยิ้ม เมื่อเซฮุนพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากัน แขนแกร่งก็จัดการล๊อกแอวบางๆเอาไว้
"เห่ยยยยย ปล่อยนะ"คนที่แทบไม่ได้ตั้งตัวสำหรับถูกกอดดิ้นพล่าน
"อย่าดิ้นสิ"คนที่เชี่ยวชาญเรื่องฉวยโอกาสกอดรัดคนตัวบางแน่น
"ปล่อยนะ ปล่อยยยยย........ "
"อย่าดิ้น"แขนแกร่งกอดรัดคนตัวบางแน่นจนแทบไม่มีพื้นที่ให้อากาศเข้ามาแทรก ริมฝีปากได้รูปขยับเข้าไปใกล้ใบหูนิ่ม "ถ้าดิ้นมากๆแล้วไปโดนตรงนั้น...... แล้วตื่นขึ้นมาจะแย่เอานะ"
"คนบ้า คนลามก บ้ากาม"สุดท้ายเซฮุนก็ต้องยอมหยุดดิ้นทันทีแต่ปากยังขยับได้ "อ๊ะ"
"เซฮุนนา"เทาจุ๊บลงไปเบาๆประชิดหู แถมยังพูดด้วยเสียงแหบพร่าจนทำเอาร่างเพรียวตัวแข็งทื่อ "พี่เริ่มมีอารมณ์แล้วนะ"
"อย่านะ....... นอนนิ่งๆแล้วก็ได้ เชอะ"เซฮุนยอมนอนนิ่งๆ
"งั้นฝันดีนะครับ …. จุ๊บ"ร่างสูงจัดการท่านอนให้หันหน้าเข้าหากันบนเตียงกว้างก่อนจะแตะริมฝีปากลงบนหน้าผากของคนที่ทำหน้าหงิก เซฮุนจำต้องนอนเพราะถ้าลืมตาก็ต้องเห็นหน้าคมๆของจื่อเทาอยู่ตรงหน้า แค่นี้ก็หน้าร้อนจนจะระเบิดแล้ว
"น่ารักชะมัด" เพียงไม่นานก็ดูเหมือนว่าคนในอ้อมกอดจะหลับไปแล้ว และดูจะหลับสบายเสียด้วย ใบหน้าหวานซุกอยู่ที่อกอุ่นเหมือนลูกแมวน้อย เวลาหลับแล้วก็ไม่มีฤทธิ์
.
.
.
.
-----------------------------------------------
"แหมมมม....... มาเรียนได้แล้วหรอคะคุณนายฮวาง"ทันทีที่โอเซฮุนเดินเขามาที่คณะก็พบกลุ่มเพื่อนที่กำลังนั่งกินขนม เสียงแสนทุ้มต่ำชวนให้น่าจับทุ่มก็ดังลอยมา
"อะไรรรรร เดะโดน" เซฮุนแยกเขี้ยวใส่ชานยอล
"ก็เห็นว่าหลังงานหมั้นนี่หายไปเลย เมื่อวานก็ขาด โดนจัดหนักหรอ"
"พวกนายหยุดพูดกันได้ยัง เหอะะะะะะ"เซฮุนกระแทกก้นนั่งลงไปแรงๆด้วยความหงุดหงิด
"เซฮุน อย่างอนเราสิ ล้อเล่นนน"จงอินรีบทำหน้าออดอ้อนเพื่อน
"แล้ววันนี้มายังไงเนี่ย ทำไมเช้าผิดปกติ"แบคฮยอนหันมาถามอย่างสงสัย
"ก็มากับอีตาบ้านั่นนะสิ พูดแล้วอารมณ์เสีย"เซฮุนแบะปากอีกแล้ว
"ทำไมอ่ะ …….." คนแทบจะทั้งโต๊ะพูดขึ้นพร้อมกัน
"ก็เมื่อคืน..... อุ๊บ"เซฮุนปิดปากตัวเองแต่ดูเหมือนจะไม่ทันแล้ว
"เห่ย นายกับพี่เขา..... อยู่ด้วยกันอ๋อ"คำถามของจงอินทำเอาเซฮุนหน้าแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
"ไม่พูดกับพวกนายแล้วววววว " ใบหน้าหวานสะบัดไปอีกด้านก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาอ่านเพื่อหลบการตอบประเด็น
"พี่คริสมาเล่าว่า ….. พี่จื่อเทาคู่หมั้นเซฮุนตอนนี้ฮ๊อตที่คณะมากเลยนะ มีสาวๆตามเพียบ" ชานยอลกำลังคุยเม้ามอยกับคนที่โต๊ะ ส่วนเซฮุนถึงแม้จะทำเป็นว่าเล่นเกมในมือถือ แต่คำพูดของชานยอลเขาได้ยินมันชัดเจน
หึ ……… สาวๆพวกนั้นไม่มีทางได้เกาะแกะไอ้บ้านั้น ต้องทำให้หมอนั่นลิ้มลองรสชาติการอยู่แบบขาดเรื่องอย่างว่า
.
.
.
.
.
+++++++++++++++++++++
"นี่เซฮุนน่า"ชานยอลที่นั่งอยู่ข้างๆสะกิดเจ้าของร่างบางที่กำลังกินอมยิ้ม ส่วนมือก็จดสไลด์ "จะหมดคาบแล้ว ก่อนกินข้าวไปเอาหนังสือเป็นเพื่อนเค้าหน่อยจิ"
"ที่ไหนอ่ะ"เซฮุนที่สวมแว่นสายตาปลอมๆหันมาถามและวางปากกาปลายขนนกหันไปมองเพื่อน
"ไปเอาสรุปแคลที่พี่คริสน่ะ" ชานยอลยิ้มหวานก่อนจะอมลมจะแก้มป่อง ทำเอาเซฮุนหมั่นไส้เป็นอย่างมาก
"ไปตึกวิศวะฯ?"
"ช่ายแล้ว"
"อือ ไปด้วยก็ได้" หลังจากให้คำตอบไปแล้ว โอเซฮุนก็หยิบแป้งฝุ่นมาทาที่หน้าและทาลิปมันที่ปากอิ่ม ก่อนจะดูเวลาอีกครั้ง
หึหึ ฮวางจื่อเทา น้องฮุนจะไปหาแล้วนะ
.
.
.
.
ณ ตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์
"พี่คริสสสสสสสสสสสสสสส" เสียงต่ำๆแต่ดี๊ด๊าของปาร์คชานยอลทำให้คนที่กำลังยืนเก็กหล่อเป็นพระเอกเอ็มวีแต่กระเป๋าห้อยสารพัดตุ๊กตาอยู่ที่ใต้ตึกใกล้กับหน้าห้องน้ำชาย จุดนัดพบประจำของพี่คริสกับน้องยอล
"พี่เอามาให้แล้วนะครับ พยายามลายมือสวยๆแล้ว"พี่เงิงยิ้มหวาน
"ไม่เป็นไรครับ ไว้สงสัยตรงไหนเดี๋ยวน้องยอลถามในคาคาโอ้นะฮะ" ชานยอลยิ้มโชว์ฟันสิบสองซี่
"แต่ถ้าไม่เข้าใจโทรได้เลยนะครับ"
"ฮะ พี่คริสอ๊ะะะ" เซฮุนได้แต่ทำหน้าแบะๆ เพราะต้องมายืนฟังบทสนทนาเหมือนจะจีบกันของคนทั้งสอง ใบหน้าหวานหันไปทางอื่นเพราะเริ่มทนบรรยากาศสีชมพูไม่ไหวแต่ทว่า
"ไอ้บ้าพี่เทา"เซฮุนพูดกับตัวเองเบาๆ นัยน์ตาหวานเหลือบไปเห็นคนที่มีใบหน้าคมเข้มซึ่งเป็นจุดเด่นอยู่แล้วผิวก็ยังเข้มเหมือนมาจากประเทศแขกมากกว่าเอเชียตะวันออก กำลังเดินมาตามทางโดยมีนักศึกษาสาวประมาน7-8คนรายล้อมอยู่รอบ
มือบางกำเอาไว้แน่น ……. ขาเรียวรีบเดินตรงไปยังภาพตรงหน้าทันที
"พี่เทาฮะ"เสียงแสนคุ้นเคย(?)ทำให้เจ้าของชื่อที่กำลังยิ้มให้กับทุกคนหันมามอง อยู่ดีๆร่างเพรียวบางของเซฮุนก็ค่อยๆแทรกเข้ามา แขนเรียวคล้องไว้กับแขนแกร่งที่เป็นมัดกล้ามสวย แก้มใสแนบบนลาดไหล่อยากออดอ้อน "พี่เทาฮะ …….. วันนี้น้องฮุนมาหาที่ตึกเลยนะเนี่ย "
"น้องฮุนไม่เห็นต้องลำบากเลยครับ" จื่อเทาเลื่อนมือลงไปกอดเกี่ยวทีเอวบางเมื่อได้โอกาส
"ไม่เป็นไรหรอกฮะ"เซฮุนยิ้มหวานตาเป็นรูปพระจันทร์
"ได้ยังไงกันครับ พี่ควรจะต้องไปรับน้องฮุนมากกว่า"จื่อเทาค่อยๆเลื่อนมือลงไปจับที่สะโพกอวบ
"ไม่เห็นเป็นไรเลยฮะ ผมเป็นว่าที่'ภรรยา'พี่เทานะฮะ อย่าลืมสิ" เซฮุนทำทุกวิธีทางเพราะอยากจะให้พวกผู้หญิงที่ยังมาเกาะแกะให้ออกไป
"เซฮุนหิวแล้วหรอครับ" จื่อเทาอาศัยความวัย ร่างสูงนั่งอยู่ที่ทีนั่งใต้โถงตึกก่อนจะดึงตัวคนเอวบางให้นั่งลงบนตัก
"ไม่หิวหรอกฮะ แต่น้องฮุนคิดถึง"เซฮุนใช้มือคล้องคอจื่อเทาอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ "เอ่ออออ....... พี่ๆจะยืนดูคนเขารักกันอีกนานไหมฮะ"
"เอ่ออออ........" เด็กสาวทั้งหลายที่ยืนมองอยู่ได้แต่พยักหน้ากันรัวๆแล้วเดินจากไปด้วยหน้าแดรกจุด
"ฮีๆๆๆๆๆๆๆ" เซฮุนหัวเราะอย่างชอบใจ โดยลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในท่าล่อแหลมขนาดไหน
"อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เซฮุนถึงกับต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ๆก็มีสำมผัสเปียกชื้อที่คอสวย
"นายมาทำให้พี่หิวเองนะเด็กน้อย"
"อร๊ากกกกก ปล่อยนะไอ้บ้าพี่เทา อร๊ากกกก เลียคอคนอื่นทำไม อี๊ "เซฮุนเริ่มดิ้น
"อยากให้ปล่อยหรอออ"จื่อเทากลับยิ่งกอดรัดเอวบางของคนที่นั่งตะแคงอยู่บนตักแน่นขึ้น
"เออดิ อึดอัดดด ปล่อยยนะ"
"จุ๊บปากพี่ก่อนสิ แล้วจะปล่อย"
"บ้า ใครจะไปทำเรื่องน่าอายแบบนั้นกันละ"
"ไม่ทำก็อยู่กันท่านี้แหล่ะครับที่รัก คนจะได้รู้ว่าเรารักกัน....... มากแค่ไหน"
"ไอ้บ้าาาา ปล่อยนะ ปล่อยยยยยยยย"
"จุ๊บสิ พี่จะได้เจริญอาหาร " จื่อเทาแกล้งทำปากจู๋
"ไม่ ไม่มีทางหรอก"เซฮุนดิ้นไปดิ้นมา "ช่วยด้วยยยยยย..... ช่วย อื้อออ"
"อืม"ทันที่ที่โอเซฮุนแหกปากร้องไม่ทันดัง ปากได้รูปก็รีบฉกชิงความหอมหวานของริมฝีปากอิ่มสวยอย่างรวดเร็ว
"อือ"เซฮุนทั้งทุบทั้งตีไปที่ไหล่กว้างแต่ก้ไม่สามารถช่วยอะไรได้ ภาพจูบอันแสนดูดดื่มปรากฎสู่สายตาคนทั้งคณะวิศวะ และเพื่อนรักที่ชื่อชานยอลก็ไม่พลาดที่จะถ่ายรูปเก็บเอาไว้
"ได้มากกว่าจุ๊บอีก คุ้มจริงๆเลยนะ"หลังจากผละจูบออก จื่อเทาก็ยอมปล่อยตามสัญญา
"คนหน้าไม่อายยยยยยยย "เซฮุนได้แต่บ่น ก่อนจะเดินกระทืบเท้าออกไปจากอาคารเรียน โดยมีชานยอลเดินตามไปติดๆ
"น่ารักจริงๆเลย" จื่อเทาลูบปากตัวเองเบาๆและนึกถึงคนที่อวดเก่งทำกร่างเมื่อก่อนหน้านี้
.
.
.
.
-------------------------------
TBC
พี่เทาน่ากลัวมากกกกก ณ จุดนี้
พี่เทาน่ากลัวมากกกกก ณ จุดนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น