[FIC][EXO] High Society Engagement - TAOHUN

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 - หน้าที่ว่าที่ภรรยา 100%

Chapter 6

 

 

 

 

 

ณ บ้านตระกูลโอ

 

 

 

"สวัสดีค่ะน้องจื่อเทา"คุณนายโอที่กำลังสั่งให้แม่บ้านเอากระเป็าเดินทางไปเก็บที่รถเบนท์ลีย์เพื่อเตรียมตัวไปขึ้นเครื่อง   

 

"สวัสดีครับคุณน้า สวัสดีครับคุณจุนมยอน" จื่อเทาโค้งให้คนทั้งสอง

 

"น้องฮุนอยู่บนห้องคะ น้าขอโทษนะคะน้องเทาต้องลำบากแน่เลย" หญิงสาวมองว่าที่ลูกเขยที่ยกกระเป๋าเดินทางออกมาวาง

 

"ไม่เป็นไรครับ" ถ้าเทียบกับการได้แกล้งลูกแมว   มันคุ้มยิ่งกว่าอีก

 

"แม่ต้องไปแล้วละจ่ะ ฝากน้องด้วยนะคะ" หญิงสาวบกก่อนจะไปดึงตัวลูกชายคนโตที่มัวแต่เอานิ้วไถจอไอแพดเช็คราคทองคำ

 

 

 

"เดินทางปลอดภัยนะครับ"จื่อเทาโค้งให้คุณแม่ยายและพี่เขยที่กำลังเดินออกไปขึ้นรถ

 

 

เจ้าของร่างสูงรับน้ำเย็นจากคุณแม่บ้านมาดื่ม    ตาคมมองคนสวนของบ้านกำลังจัดการนำกระเป๋าเดินทางของเขาเดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านเพื่อนำไปเก็บไว้ที่ห้องของคุฯหนูจมเอาแต่ใจที่ป่านน้ยังไม่เสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.

.

.

.

.

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห่ยยยยยยย" ร่างเรียวบางทีภายใต้เสื้อคลุมอาบน้ำสีเขียวลายสติชที่หัวมีผ้าเช็กผมพัดรอบเพราะพึ่งสระผม

 

"………" คนที่นั่งกอดอกอยู่บนเตียงมองนิ่งๆ พร้อมกับยกยิ้ม    มือหนายกกระเป๋าเดินทางขึ้นมาวางบนเตียง

 

"อะไรของนายเนี่ยยยย เข้ามาได้ยังไง ออกไปนะ"เซฮุนเดินมาท้าวเอวตรงหน้าร่างสูง

 

"ยังไม่ทันได้เก็บของเลย"จื่อเทาเปิดกระเป๋าเดินทางออกต่อหน้าต่อตาคนที่กำลังทำคิ้วขมวด

 

"อะไรรรรรเนี่ยยยยยย เอามาทำไม ห๊ะ"

 

"ก็คุณแม่สั่งให้พี่มานอนเป็นเพื่อนน้องฮุนไงครับ"

 

"ไม่ต้อง!" 

 

"เห็นทีจะไม่ได้" จื่อเทายังคงลอยหน้าลอยตา    ร่างสูงหยิบกางเกงในยี้ห้อดังของตนออกมาจากกระเป๋าทำเอาแก้มใสๆของเซฮุนแดงระเรื่อ   ใบหน้าหวานเสมองไปทางอื่น "ตู้เสื้อผ้าอยู่ตรงไหนละ จะได้เอาไปเก็บ"

 

"เคยเดินดูแล้วไม่ใช่หรอ เดินไปหาเองสิ"เซฮุนกอดอกเชิ่ดหน้าพร้อมกับแบะปากอย่างไม่พอใจ

 

"เน๊……. ว่าที่ภรรยาของผม เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของนาย อย่าลืมสิ"

 

"ไม่-มี-ทาง แบร่;P ไม่ทำให้หรอก     " เซฮุนกอดอกตั้งท่าจะเดินหนีแต่ทว่า  "อ๊ะ!!!!!!  จะทำอะไร"

 

"โอเซฮุน....... " คนตัวบางถูกจับให้นอนราบไปกับพื้นเตียงโดยมีร่างสูงขึ้นไปนอนทาบทับ  "ตอนนี้นายเป็นคู่หมั้นของฉัน"

 

"แล้วไง ……..  ปล่อยนะะะะ" ร่างบางด้านล่างดิ้นแรงๆหลายทีแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

 

"ต่อไปนายก็จะต้องเป็นเมียฉัน" จื่อเทาเริ่มคุมตัวเองให้เบามือไม่ได้แล้ว   มือหน้าทั้งสองกอบกุมมือบางเอาไว้ไม่ให้ประทุสร้าย

 

"ไม่มีทางหรอก "

 

"ตอนนี้พี่ก็ทำได้นะครับ ….. งั้นพี่จะทำให้นายเป็นเมียพี่ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป" ว่าแล้วใบหน้าคมก็ก้มลงไปที่ซอกคอขาวที่โผลมานอกเสื้อคลุมอาบน้ำ

 

"อร๊ากกกกกก ออกไปนะะะ" เซฮุนดิ้นไปมาเหมือนจิ้งจกหงายท้อง

 

"…………"ใบหน้าคมเปลี่ยนไปซุกไซ้อีกข้าง    แค่อยากจะแกล้งเด็กเอาแต่ใจแต่กลิ่นหอมๆของอีกคนทำให้เขาเริ่มไม่อยากจะหยุด

 

"อื้อปล่อยยยยยยนะะะ อร๊ากกกกก หยุด"

 

"จุ๊บ" ปากได้รูปแตะไปที่ไหปาหร้าสวยที่เผยให้เห็นเนื่องจากการดิ้นทำให้ชุดคุลมเริ่มเปิดกว้าง

 

 

 

"ปล่อยนะะะ เจ็กผิวคล้ำ"

 

"อะไรนะ?" คนที่กำลังเคลิบเคลิ้มเงยหน้าขึ้นมาทันที

 

"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ คนบ้า โรคจิต มีกางเกงในลายเสือดาว ชิบกินเนื้อคน ออกไปนะ"

 

"นี่โอเซฮุน. . . . " จื่อเทาถึงกับยกยิ้มกับคำพูดของคนตรงหน้า   ไมรู้ทำไมถึงรู้สึกว่าน่ารักมากกว่าน่าหงุดหงิดนะ ทั้งที่เป็นคำแง่ลบทั้งนั้น    มือหน้ายกขึ้น มาหยุดที่แก้วใส  นิ้วโป้งยกขึ้นลูบเบาๆที่ริมฝีปากสีชมพูสด   "พูดอีกสิ"

 

"นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ชอบให้คนว่าหรอ ……… คนบ้า โรคจิตมากๆ หน้าเหมือนแพนด้า คนขี้เก็ก   คน…นน….. อื้ออออ"ตาคมจ้องมองปากสีชมพูเป็นธรรมชาติกำลังขยับขึ้นลงสรรหาคำบ่นออกมา   ปากนั้นดูน่าสัมผัสจนอดใจไม่ไหว    ปากได้รูปที่มักจะชอบยกยิ้มที่มุมปากแตะลงบนปากอิ่มนุ่ม

 

"อืม"จากที่แค่ติดกัน  แต่ความนุ่มทำให้ต้องใช้ลิ้นที่เต็มไปด้วยต่อมรับรสเข้าไปสัมผัสมากขึ้น   แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ให้ความร่วมมือ

 

"อื้อ  อืออออออ "แต่แล้วก็พยศได้ไม่นาน   ร่างสูงเพียงแค่ใช้มือลูบไปที่ติ่งไตสีชมพูที่โผล่พ้นจากชายเสื้อทีเดียว   ก็ทำให้ริมฝีปากที่ปิดสนิทเปิดได้อย่างง่ายดาย    จื่อเทาอาศัยจังหวะนี้เพื่อแทรกลิ้นร้อนหื่นกระหายเข้าไป

 

"อืม" ความหวานทำให้เข้าของผิวสีเข้มพอใจไม่น้อย

 

"อื้อ  อือออออ อืม"เซฮุนที่ไม่รู้ภาษีภาษาครางออกมา    สักพักเทาก็เริ่มรู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มหายใจไม่ทัน     ใบหน้าคมจึงต้องผละออกมา

 

"หึหึ …… ไง "ร่างสูงยกยิ้มอย่างผู้มีชัย

 

"บ้า บ้า บ้าที่สุดเลยยยย"เซฮุนที่ปากบวมเจ่ออมลมแก้มป่อง เมื่อถูกขโมยจูบ

 

"ต่อไปนี้จำไว้นะครับน้องฮุน ว่าน้องฮุนเป็นว่าที่ภรรยาพี่จื่อเทา ไว้มาต่อวันหลัง สายแล้ว"

 

"เออออออ......... จะลุกออกไปจากฉันได้ยังฮะ คนแก่เรื่องมาก"

 

"นี่โอเซฮุน...... บอกกี่ทีแล้ว ว่าฉันอายุมากกว่านาย เรียกให้เพราะๆสิ"

 

"ไม่!!!! แล้วจะทำไมละ"เซฮุนมองกลับคนด้านบนอย่างไม่กลัว

 

"งั้นวันนี้ไม่ต้องไปเรียนมันแล้ว …… มาเป็นเมียฉันเถอะเซฮุน"   ร่างสูงไม่มีสีหน้าพูดเล่น  ใบหน้าคมก้มลงอีกครั้ง

 

"อร๊ากกกกกก พี่จื่อเทาฮะ พอเถอะฮะ"สุดท้ายคนน่ารักก็พูดออกมาแต่โดยดี

 

 

"ก็แค่นี้ แล้วก็ต้องเรียกตลอดด้วย อย่าหาว่าไม่เตือน"   ร่างสูงยอมผละออกมาและนั่งลงที่เตียงอีกมุม   เพื่อให้อีกฝ่ายได้ลุกไปแต่งตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คิดว่ากลัวตายละ" เซฮุนหลังจากเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว    เสียงแหบๆบ่นอยู่คนเดียว   แต่นิ้วเรียวกลับลูบไปที่ริมฝีปากบวมเจ่อของตัวเองหลายที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ …… จะแต่งตัวไปประกวดนางงามหรอ คุณเซฮุน" เสียงตะโกนจากข้างนอกทำให้เซฮุนที่นั่งกดมือถือเล่นในห้องแต่งตัวยกยิ้ม   ที่จริงเสร็จเป็นชาติแล้ว   แค่จะแกล้งให้อีกคนรอนานๆ รอให้ตายๆไปเลย

 

 

 

" เสร็จแล้ว เหอะะะะ"เซฮุนยอมเปิดประตูออกมา   

 

"นานชะมัด คิดว่าอารมณ์ค้างซะแล้ว"จื่อเทาลุกขึ้นจากเตียงมายืนข้างๆกับเซฮุนที่ใส่ชุดไปเรียนเรียบร้อยพร้อมกับกระเป๋าผ้าใบเล็ก

 

"คนทะลึ่ง" มือบางยกขึ้นทุบแขนคนท่พูดจาน่าเกลียด

 

"………"จื่อเทาไม่พูดอะไรปล่อยให้อีกคนฟาดแขนต่อไป  แรงที่ส่งมาเหมือนเป็นการนวดไปในตัว "รีบเดินสิครับคุณหนู สายจะแย่แล้ว"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.

.

.

.

 

 

 

 

ภายในรถ ที่ตอนนี้ติดแหงกเพราะผมตก และรถติดยามเช้า

 

 

 

 

 

 

"นี่เซฮุน"

 

"ไร"

 

"ที่จริงแม่นายบอกว่า ถ้านายไม่ยอมไปนอนคอนโดพี่ ก็ให้พี่มานอนกับนาย จะเปลี่ยนไปนอนที่คอนโดก็ได้นะ"

 

"ไม่เลือกอะไรทั้งนั้นแหล่ะ นายมีแต่ได้กับได้อยู่คนเดียวนี่" เซฮุนแบะปากอีกรอบ

 

"พี่สั่งให้นายพูดว่าอะไรนะ  ลืมแล้วหรอไง อยากโดนลงโทษหรอ"

 

"เผด็จการชะมัด" เซฮุนสะบัดหน้าไปอีกทางนั้นคือนอกหน้าต่าง "แล้วมันต่างกันยังไงละ"

"นอนบ้านนายเราต้องนอนด้วยกัน  แต่ถ้านอนคอนโดพี่.....ก็จะเป็นส่วนตัวหน่อย ว่ายังไงละ" จื่อเทาอธิบาย

"เหอะะะะะ มีแต่ทางเลือกที่ไม่น่าเลือก "

"แล้วแต่นะ ...... คิดออกเมื่อไหร่ก็เมสเสจมาละกัน   แต่พี่ว่าวันนี้เราคงได้โดดเรียนแน่ๆเลยนะครับที่รัก" ตาคมมองฝนที่กระหน่ำเทลงมาเหมือนน้ำตก   และรถก็ติดแบบแทบจะจอดนิ่งๆมาเป็นชั่วโมง   แล้วเปิดฟังวิทยุมีข่าวรายงานว่ามีอุบัติเหตุแถวๆนี้ด้วย

"แหว่ะ...... ใครเป็นที่รักของพี่จื่อเทาไม่ทราบ"

"แก้มแดงทำไมละครับ" เจ้าของใบหน้าคมขันมามองตุ๊กตาหน้ารถพร้อมกับยิ้มหื่น(?)

"ไอ้บ้า ขับรถไปดิ "  เซฮุนเห็นว่าถูกจ้องอยู่    คนน่ารักจึงต้องจัดการใช้มืองามๆดันแก้มอีกคนแรงๆให้หน้าหันไปอีกทาง















50%

-------------

สรุปว่ารถยังคงติดแบนรกแตก    วันนี้ตามตารางจื่อเทาจะต้องเลิกเรียน 11.30 แต่ตอนนี้ก็สิบเอ็ดโมงเข้าไปแล้ว     คงไม่ได้ไปเรียนแน่ๆ   ส่วนเซฮุนก็มีเรียนถึงเที่ยงครึ่ง   แต่ยังไม่ถึงไหนเลย

 

 

"โอ่ยยยยยย รถติดขนาดนี้ดับเครื่องแล้วนอนเลยดีกว่า"เซฮุนที่กอดอกเชิ่ดหน้าอยู่ด้านข้างคนขับบ่นตลอดทาง

 

"ใจเย็นๆสิครับ"

 

"มันน่าหงุดหงิดนี่ ติดอะไรนักหนาก็ไม่รู้ เสียเวลาชะมัด"

 

"งั้นหาอะไรทำฆ่าเวลาไหมครับ"คนขับหันมายกยิ้ม

 

"หยุดความคิดลามกเดี๋ยวนี้นะ"เซฮุนแค่มองสายตาเหมือนจะกลืนกินของอีกฝ่ายก็พอจะสัมผัสได้ถึงความไม่น่าไว้ใจ

 

"ฮ่าๆ"ร่างสูงที่นั่งประจำที่คนขับหัวเราะอย่างอารมณ์ดี  ที่ทำให้อีกคนหน้าหงิกงอแถมแบะปาก  "งั้นไปหาอะไรกินกันไหม.... เริ่มหิวแล้ว "

 

"ก็ดี จะกินให้หายหงุดหงิดเลย"

 

"แถวนี้มีอะไรแนะนำไหม" จื่อเทามาอยู่ที่นี่แค่ไม่นานทำให้ยังไม่รู้ว่าตลอดทางที่จะไปมหาลัยที่ใหม่มีอะไรน่าสนใจบ้าง   จึงต้องหันถามตุ๊กตายาง เห่ยยไม่ใช่ ตุ๊กตาหน้ารถที่น่าจะไปมาเส้นทางนี้บ่อย   เขาเพียงแค่ขับตามจีพีเอสเท่านั้น

 

"ตรงซอยข้างหน้าเห็นปะ เลี้ยวไปของกินเพียบเลย เคยขับรถมากินตอนบ่ายๆ"  นิ้วเรียวสวยชี้ไปที่ซอยเล็กๆด้านซ้ายมือ   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"กินพิซซ่าไหม อยากกิน"จื่อเทาบอกคนที่เดินอยู่ข้างๆ   หลังจากได้ที่จอดชิดริมถนนแล้ว

 

"ก็ได้"

 

"โอเค . . ." ว่าแล้วร่างสูงก็เดินไปสั่งพิซซ่าทันที  ส่วนเซฮุนก็เดินไปหาที่นั่งที่ว่างอยู่

 

 

 

 

 

"แล้วจะเอายังไง........ จะนอนที่บ้านพี่หรือบ้านนาย" หลังจากที่จ่ายตังหลังจากสั่งเรียบร้อย     ร่างสูงมานั่งลงฝั่งตรงข้าม

 

"ไม่รู้ ยังไม่ได้คิด"ใบหน้าหวานนิ่งไป  มือสวยจัดการรินน้ำใส่แก้วสแตนเลสมาดื่ม

 

"ถ้าวันนี้ยังไม่ให้คำตอบ แสดงว่าคืนนี้พี่ต้องไปนอนบ้านนายนะ"

 

"แยๆๆ ถ้าวันนี้ยังไม่ให้คำตอบ แสดงว่าคืนนี้พี่ต้องไปนอนบ้านนายนะ แหมๆๆๆ "เซฮุนกล่าวประชดพูดตามอีกคนอย่างล้อเลียน "นอนห้องคนสวนไปเถอะ"

 

"อะไรนะ โอเซฮุน"

 

"ไม่มีอะร๊าย ……. ขับรถมาเหนื่อยๆกินน้ำหน่อยสิฮะพี่เทาของน้องฮุน"มือบางยกแก้วน้ำเย็นส่งให้คนตรงหน้า  ก่อนที่พิซซ่าหน้าแฮมจะถูกนำมาวางระหว่างกลาง






"นี่....... กินถาดเดียวไม่พอหรอ" เซฮุนมองคนตรงหน้าอย่างอึ้งๆที่กินไปเกินครึ่งถาดแต่ยังบ่นว่าไม่อิ่ม

"กลัวคืนนี้จะไม่มีแรง"

"............." เซฮุนรู้สึกโลกนี้ช่างอยู่ยากเข้าไปทุกที กระดกโค๊กดีกว่า

 

 

 

.

.

.

.

-----------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

สุดท้ายสองคนก็มาจนถึงล๊อตเต้ซีนิม่าจนได้

 

 

 

 

"บ้าปะ มาดูหนังแล้วใส่แว่นกันแดด" คนน่ารักที่เดินขนาบข้างหันมาบ่น   ตั้งแต่ออกจากรถมาก็ไม่คิดจะถิดแว่น

 

"เอาเหอะน่า …… เอาไปสิ"ว่าแล้วมือหน้าก็หยิบแว่นกันแดดอีกอันมาให้

 

"ไม่ได้บ้าสักหน่อย เหอะะะ" เซฮุนเดินนำไปอย่างเชิ่ดๆ 

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรกันก็ไม่รู้ มองอยู่ได้"เซฮุนกอดอกอย่างไม่พอใจระหว่างรอร่างสูงเดินไปซื้อตั๋วหนัง   "เพราะคุณนั่นแหละ ที่แต่งตัวปะหลาดๆเข้ามาใหห้าง"

 

"นี่……. คุณเซฮุนครับ    ได้ดูทีวีบ้างรึเปล่าหืม?"   

 

"อะไรอีกละ   มีอะไรก็พูดมาดิ" เซฮุนมัวแต่กอดอก ไม่คิดจะสนใจป๊อปคอร์นกับน้ำที่อยู่ใยมือของร่างสูงแม้แต่น้อย "โอ่ยยยย  อะไรเนี่ยยยยยไ

 

 

 

 

"ดูสิ"ลากร่างคนน่ารักมาจนถึงหน้าร้านหนังสือพิมพ์       

 

"อะไรเนีย"มือบางหยิบยกหนังสือพิมพ์ล่าสุดของวั้นนี้ขึ้นมาดู "เห่ยยยยยยย"

 

"เป็นยังไงละครับที่รับ หื้ม" ใบหน้าคมแกล้งยื่นเข้าไปใกล้ๆ   คนที่เบิกตากว้าง

 

"นี่มันอะไรกันเนี่ยยยยย "เซฮุนหยิบหน้าสือหน้าแรกขึ้นมาดูอย่างตกใจ  ที่มีรูปภาพจากงานหมั้นเมื่อวาน

 

"แล่้วยังจะเอาแว่นไปสวมไว้ไหมครับคนสวยของจื่อเทา"มือหนาหยิบแว่นกันแดดเรย์แบนสีดำออกมากส่งให้

 

"เชอะะะ" เนี่ยงจากมาคิดๆดูแล้วก็ต้องยอมๆ มือบางจึงจัดการนำแว่นมาสวมด้วยทั้งๆที่อยู่ชั้นโรงหนังที่ไม่ได้มีแสงจ้าอะไรขนาดนั้น   "แล้วใครคนสวยไม่ทราบ"

 

"ถ้าไม่ใช่คนสวย แล้วอะไรสวยหรอหื้ม........ จูออนหน้าวอกสวยหรอ"

 

"นี่ พูดใหม่เดี๋ยวนี้เลยนะ คนบ้าาา ใครจูออน"

 

"เดี๋ยวนะ โอเซฮุน "ร่างสูงดันร่างบางให้เดินผ่านที่ตรวจบัตรเข้าไป  "นายพูดว่าอะไรนะ"

 

"แก่แล้ว สงสัยหูจะตึง"

 

"อยากจะต่อจากเมื่อเช้าหรอครับที่รัก ได้สิ เข้าโรงเมื่อไหร่ได้มีความสุขแน่"จื่อเทาแกล้งกระซิบเสียงกระเส่า

 

"บ้าไปแล้ว พี่เทาไม่กล้าหรอก "คนที่ปากดีรีบชิงเข้าไปด้านในโรงหนังก่อนทันที 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แสบนักนะ"คนที่เดินตามเข้ามาอย่างไม่รีบร้อนบอกหลังจางพึ่งเดินมานั่งประจำที่

 

"แบร่~~~~ อยากทำอะไรก็เชิญ   งั้นฉันร้องจริงด้วย"เซฮุนคิดว่าภายในนี้น่าจะปลอดภัยที่สุด

 

"ร้องยังไงหรอ? อิไตๆ หรือเปล่า"

 

"คนลามก จะบ้าหรอ......  อื้อออ"สุดท้ายโอเซุนก็เสียทีจนได้  จื่อเทาอาศัยจังหวะท่ีอีกคนกำลังอ้าปากโวยวายรีบประกบปากลงไปทันทีเพื่อสั่งสอนตามหลักสูตรของฮวางจื่อเทา

 

 

 

"อืมมม อื้อออออ"

"อืมม"

 

 

"เป็นไงครับ"จื่อเทาถอนจูบออกมาหลังจากช่วงชิงความหวานจากอีกฝ่ายเป็นกับแกล้ม

 

"……………" ไม่มีเสียงตอบรับใดใด  มีแต่มือบางฟาดรัวๆไปมี่คนข้างๆ  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หึ ……. คิดจะดื้อกับพี่ มันไม่ง่ายหรอกเด็กน้อย

 

 

(ใบหน้าจื่อเทาภายในความมืดหลังจากได้จัดการกับเด็กน้อยแบบเบาๆ)

 

.

.

.

.

-----------------------------------------

100%

 

TBC


ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์คะ
เจอกันอีกทีตอนหน้า คิดว่าน่าจะพรุ่งนี้ ฮ่าๆ
วันนี้ง่วงมาก ไม่ไหวแร้วววว
เอาใจช่วยน้องฮุนกันเยอะๆนะคะ ฮ่าๆ