[ 2Kim ] Short fic

ลำดับตอนที่ #6 : Second wife - Mama's day [special part]

Title: I love you (Mama)
Author: bell27
Category: Romantic
Pairing: 2Kim (ft. Jaechun)
Rating: PG-13
Note : ภาคต่อของ Second wife ค่ะ


I love you

ในรถคันสวยเด็กน้อยตัวเล็กนั่งอมลมหันหลังให้คนขับหน้าหวาน ส่วนคนขับเองก็ได้แต่มองสลับกับขับรถ

"อินฮวาน อย่ามางอแงกับคุณแม่นะ วันนี้เราต้องไปอยู่กับคุณยายก่อน แล้วเดี๋ยวตอนเย็นคุณแม่ค่อยมารับ เข้าใจคุณแม่หน่อยสิครับ "จุนซูต้องการให้ลูกไปอยู่กับคุณแม่ของตนบ้างเนื่องจากวันนี้มีงานเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง จุนซูถูกเชิญให้ไปจัดบูธ เป็นเหตุให้เจ้าตัวน้อยเนี่ยนั่งหน้างอแบบนี้

"ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ม้ายยยย "เด็กชายหน้ากลมปิดหูส่ายหัว

"เนี่ยคุณยายคิดถึงอินฮวานมากเลยน้า แล้ววันนี้ก็ทำกิมจิกับพีบิมบับเอาไว้ด้วย ถ้าอินฮวานไม่ไปคุณยายก็ต้องเททิ้งให้เจ้าชยากี้กินท้องแตกแน่เลย"จุนซูทำเสียงให้ฟังดูซอฟลง

"กิมจิ?"เด็กน้อยหันขวับมาหาทันที "กิมจิแตงกว่าหรอฮะ"

"ช่ายจ๊ะ สูตรคุณนายคิมเชียวน้าา"จุนซูลูบกลุ่มผมนุ่มเส้นเล็กไปด้วย

"แล้วพีบิมบับไข่สุกมั๊ยฮะ"อินฮวานยังถามต่อ สายตานั้นดูซุกซนเหมือนกำลังมีแผนอะไรซํกอย่าง

"ไม่หรอกครับ แบบไข่แดงเยิ้มๆ"จุนซูบรรยาซะ จนได้ยินเสียงโครกครากจากพุงน้อยๆของลูก

"อ่า.... งั้น... ไปก๊ะ ได้"เสียงอ้อมแอ้มดังขึ้น

"ลูกใครเนี่ยน น่ารักจังเลย หื้ออ"จุนซูยื่นจมูกหอมแก้มย้อยๆอย่างหมั่นเคี้ยว

"ก็ลูกคุณพ่อแจจุงกับคุณแม่จุนซูไงฮะ" อินฮวานเองก็จุ๊บแก้มคุณแม่คนสวย(?)



.
.
.


ไม่นานจุนซูก็พาลูกชายสุดน่ารักของเค้ามาถึงบ้านหลังใหญ่ร่วมสมัย ร่างเล็กของจุนซูจับมือลูกชายที่สะพายกระเป๋าเป้เต็มไปด้วยของเล่นและข้าวของที่ต้องใช้ การบ้าน จุนซูเดินมาหยุดที่ประตูบานใหญ่ถอดแว่นกันแดดทรงทันสมัยเก็บในกระเป๋าแบรนแนมราคาแพง ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

"สวัสดีครับแม่"จุนซูทักหญิงสาววัยกลางคนที่กำลังดื่มน้ำชาอยู่บนโซฟาตัวใหญ่

"หวัดดีฮะ คุณยาย"เด็กน้อยรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กไปนั่งบนตักผู้สูงวัย

"คิดถึงยายบ้างมั๊ยห๊ะเรา"คุณนายคิมมองคุณหลานด้วยสายตาเอ็นดู โดยใช้แขนขวาช้อนที่หลังหลานรักไม่ให้หงายหลังลงไป

"คิดถึงจิ"เด็กที่มีความสามารถในการอ้อนผู้ใหญ่ ใช้แก้มใสๆถูไปมาที่บ่าภายใต้เสื้อผ้าไหมจากเมืองไทย

"จุนซูจะมารับลูกกี่โมงล่ะ"

"ก็คงเย็นๆล่ะครับ "จุนซูก้มมองนาฬิกาฝังเพชรที่ข้อมือ

"งั้นก็เอาลูกมานอนนี่เลยสิ"คุณยายยิ้มหวานก้มมองหลานคนเดียวที่นั่งตาแป๋ว

"ไม่ได้หรอกแม่ เดี๋ยวคุณแจจุงมาไม่เจอลูกจะบ่นเอา"จุนซูรีบหาข้ออ้าง เพราะคืนนี้อยากนอนกอดลูกอ่าา เดี๋ยวจะถูกยึดลูก จุนซูรีบตัดบท " จุนซูไปแล้วนะฮะแม่ คุณแม่ไปก่อนนะ อย่าดื้อกับคุณยายล่ะ"จุนซูหอมแก้มนุ่มนิ่มสองข้างก่อนจะเดินออกไปอย่างรวดเร็วปานจรวด

.
.
.



ขณะที่อินฮวานกำลังต่อจิ๊กซออยู่ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับคนตัวสูงใหญ่หอบข้าวของเข้ามา

"หวัดดีฮะ ลุงจุนโฮ"อินฮวานลุกเดินไปหา

"อ้าว ใครมาส่งเนี่ย"จุนโฮพี่ชายของจุนซูวางข้าวของลงพลางลูบหัวหลานชาย

"คุณแม่ฮะ"อินฮวานยิ้มหวาน "แล้วนี่ซื้ออะไรมาเยอะแยะฮะ" นิ้วป้อมๆชี้ที่ถุงใบใหญ่

"จุ๊ๆ หามบอกคุณยายนะ"จุนโฮเอานิ้วชี้แตะที่ปาก

"ฮะ"อินฮวานพยักหน้า

"ลุงซื้อรังนกกับนมเสริมแคลเซี่ยมมา จะทำกระเช้าให้คุณยายเราน่ะ กะจะเซอร์ไพร์วันแม่ซะหน่อย"

"งั้นให้อินฮวานช่วยนะฮะ"อินฮวานอาสาช่วย

"ไม่เป็นไรๆ เราเล่นไปเถอะ "ด้วยความน่าเอ็นดูของเด็กน้อยทำให้จุนโฮต้องหยิกแก้มนิ่งอย่างหมั่นเคี้ยว ก่อนจะจัดแจงของที่พึ่งซื้อมา




"ลุงจุนโฮฮะ ยืมมือถือหน่อยจิฮะ"อินฮวานพละจากจิ๊กซอ มาสะกิดที่คนตัวใหญ่ที่กำลังเรียงขวดรังนก

"อ่ะ นี่"จุนโฮล้วงเครื่องมือสื่อสารออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้



อินฮวานพอได้มือถือก็รีบวิ่งไปที่กระเป๋าลายเบ็นเท็นหยิบสมุดเล่มเล็กสีแดงๆมาเปิดหา พอแจตัวเลขที่เคยจดไว้ก็รีบใช้ปลายนิ้วจิ้มๆหน้าจอทัชสกรีนเพื่อต่อไปยังเบอร์ที่ต้องการ พอเจ้าเด็กขี้อ้อนเช็คเรียบร้อยก็กดปุ่มโทรออกสีเขียวๆ

(แจจุงพูด) เสียงเย็นจากปลายสาย

"แดดดี๊ฮะ อินฮวานเอง"

(อื้ม มีอะไรล่ะ ห๊ะเรา)พอรู้ว่าเป็นลูกชายเสียงนั้นดูเปลี่ยนไปทันที

"แดดดี๊อยู่ไหนฮะ"

(อยู่ที่ทำงาน)

"แล้วว่างมั๊ยฮะ"

(ทำไมครับ จะให้พ่อทำอะไร หื้ม)

"ป๊ามารับผมทีสิฮะ"

(ทำไมล่ะ แล้วนี่อยู่ไหน)

"อยู่บ้านคุณยายครับป๋ม"

(อ้าว แล้วแม่เราล่ะ)

"ไปจัดงานสัตว์เลี้ยงฮะ เอาเป็นว่าแดดดี๊รีบมารับอินฮวานนะ แค่นี้ล่ะ เจอกันฮะ"ว่าแล้วอินฮวานก็รีบวางสายแล้วคืนมือถือให้จุนโฮโดยเร็ว "ขอบคุณฮะ"

"อื้อ ไม่เป็นไร"จุนโฮเพียงยิ้มไห้แล้วก็กลับไปสนใจกับการเรียงขวดรังนก





"อินฮวานมากินข้าวเที่ยงลูก"คุณยายคนสวยอดีตนางงามเกาหลีตะโกนเรียกหลานมาทานของโปรด

"ฮะ แปปนะ"อินฮวานจัดแจงยัดข้าวของลงกระเป๋าให้เรียบร้อย แอบมีแผนจะหนีเที่ยวสิ ฮีๆ พอคิดว่าทุกอย่างครบอินฮวานก็รีบไปที่โต๊ะอาหารประจำบ้าน ไม่สิ คฤหาสน์หลังนี้

"ล้างมือรึยังเนี่ย"จุนโฮที่กำลังช่วยคุณนายคิมจัดโต๊ะเอ่ยถามอินฮวาน เด็กน้อยก็เชื่อฟังเป็นอย่างดีรีบวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำอย่างว่าง่าย


"คุณยายฮะ คลุกให้หน่อยๆ"มือน้อยๆดันถ้วยข้าวยำส่งให้คุณยายคลุกให้ "ขอบคุณฮะ น่ากินจังเลย ทานล่ะน้าา"


"ว๊ากกกกก ร้อนๆๆๆๆๆ"รีบมากไปหน่อยพอตักมาคำแรกยายเองก็ยังไม่ทันจะห้ามข้าวร้อนก็ลวกเอาทำให้ต้องคายออกแล้วกินน้ำตามยกใหญ่

"ใจเย็นๆก็ได้ลูก"คุณยายแสนใจดีริน้ำให้คุณหลานเพิ่ม

"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวลุงจุนโฮแย่ง แบร่"พอหายก็ยังมีแรงเถียง แล้วก็ก้มลงตั้งหน้าตั้งตากินใหม่



*ปิ๊นๆ เสียงแตรรถดังจากด้านนอก

"ไปดูสิใครมา"คุณนายใหญ่ในบ้านถามคนที่มีหน้าที่รับใช้ แต่ยังไม่ทันได้เดินออกไปก็.............


"สวัสดีครับคุณแม่"ร่างสูงถือถุงที่มีกล่องเค้กเข้ามาโค้งตามมารยาทก่อนจะมานั่งลงข้างๆเด็นน้อยที่เงยหน้ามายิ้มแป้น

"อ้าว แจจุงมาได้ไงเนี่ย"คุณนายมองหน้าสามีลูกชายด้วยความแปลกใจ

"พอดีอินฮวานโทรให้มารับครับ ผมเลยซื้อเค้กมาฝาก"แจจุงส่งกล่องเค้กให้

"แอบมีแผนหรอห๊ะ"จุนโฮมองหน้าหลานจับจมูกรั้นๆเบาๆ

"ไม่ต้องลำบากก็ได้จ้า จะกินด้วยกันมั๊ย"คุณนายคิมยิ้ม รับเค้กมาวางไว้ที่ตัก

"ไม่เป็นไรครับ"แจจุงยิ้มตอบคุณสูงวัย

"เดี๋ยวป๊ะป๋ากินกับอินฮวานก็ได้ฮะคุณยาย " เด็กน้อยบอก ปากเล็กๆก็ก้มลงกินต่อไม่สนใจใคร แบ่งหรอ เหอะๆ



"ป๋มไปแล้วนะฮะ"อินฮวานส่งกระเป๋าให้ร่างสูงถือก่อนจะโค้งตัวน้อยๆให้คุณนายคิม

"ผมกลับก่อนละกันครับ"แจจุงเอ่ยเรียบๆหลังจากรับกระเป๋าใบเล็กๆของลูกมาสะพาย

"จ๊ะ ขับรถดีๆนะ นี่ฝากให้จุนซูด้วย"คุณยายของอินฮวานส่งถุงกิมจิของโปรดหลานส่งให้ลูกเขย

"ครับ" แจจุงรับมา แล้วเดินจูงลูกชายตัวน้อยน่าตาน่ารักไปยังรถหรูเปิดประทุนเปอโย307ของเค้า


.
.
.


"อินฮวาน วันนี้หอมกันยัง"แจจุงที่ขับรถถามลูกท่ยิ้มแป้นมาตลอดทาง

"555 ยังเลยฮะ อื้ม"อินฮวานขยับตัวขึ้นไปหอมแก้มคุณพอทั้งสองข้าง

"อื้อ"แจจุงหอมลูกกลับทั้งสองข้างเช่นกัน "แล้วนี่จะให้พ่อพาไปไหนฮะเรา มีแผนอาไร"

"ไม่ได้มีแผนซะหน่อยฮะ เค้าเรียกว่ามี แพลน ตาหาก พ่อเรียนภาษาประกิตบ้างป่าวเนี่ย"เด็กชายนั่งยิ้ม มีย้อนด้วย

"ครับ อินฮวานคนเก่ง สรุปว่าไง"แจจุงยีหัวลูกชายจอมยอกย้อน

"แดดดี๊อย่าพึ่งบอกหม่ามี๊นะ สัญญานะ"เด็กชายยกนิ้วก้อยขึ้นมา

"อื้อ สัญญา ว่ามาสิ"แจจุงยกมือขวามาเกี่ยวก้อย ตาดูทาง มือข้างนึงบังคับพวงมาลัย อีกมือเกี่ยวก้อยกับนิ้วเล็กๆ ส่วนหูก็กำลังรอฟัง

"ก็จะวันแม่แล้วไงฮะ ป๋มอยากทำของให้หม่ามี๊อ่ะ แดดดี๊รู้มั๊ยฮะว่าคุณแม่ของอินฮวานชอบอะไรหรอ"เด็กน้อยตาประกายวาววับ

"ไม่รู้สิ"คำตอบของแจจุงทำเอาเด็กน้อยหงอยลงทันที

"งั้นหรอฮะ" อินฮวานคอตกก้มมองตักตัวเอง

"อะไรกัน ล้อเล่น มาให้พ่อหอมอีกแล้วเดี๋ยวจะบอก"แจจุงมองทางสลับกับลูกที่นั่งขางๆ

"อื้ม"อินฮวานยื่นหน้าไปทางคนขับกอดรอบคอแกร่งให้คุณพ่อกดจมูกลงไป



"แล้วหม่ามี๊เค้าชอบอะไรหรอฮะ"อินฮวานวางคางลงที่ไหล่กว้าง

"ไว้ถึงห้างแล้วพ่อจะพาไปซื้อนะ"แจจุงลูบหัวกลมๆที่ซุกอยู่ที่บ่า

"แดดดี๊ตอบไม่ตรงคำถามฮะ"เด็กน้อยอมลมแก้มป่อง

"ใครสอนให้หัดยอกย้อนหื้ม ยังไงก็ได้รู้แน่ๆ สัญญาถึงแล้วบอก"ร่างสูงยกนิ้วก้อยขึ้นมา

"ก็ได้ฮะ"อินฮวานยอมเกี่ยวก้อยด้วย

"อยากไปถึงเร็วๆมั๊ย"

"อยากฮะ"

"งั้นจับดีๆนะ"แจจุงยกยิ้มกับอินฮวาน ร่างสูงเปลี่ยนเกียร์ใช้แขนกันที่อกลูกไม่ให้ขยับไปกระแทกก่อนจะเหยียบคันเร่งจนความเร็วรอบถึงเลขห้าเลยทีเดียว



.
.
.



"แดดดี๊ หล่อแล้วฮะ"อินฮวานนั่งกอดอกอยู่ในรถขณะรอคุณพ่อสุดหล่อกัมลังจัดผมเผ้าตัวเองอยู่หน้ากระจกมองหลัง ภานในลานจอดรถ

"อายุเท่าไหร่แล้วหื้ม"แจจุงหันมาถามลูกชายช่างจรรนรรจา

"ห้า "ไม่เพียงแค่พูดอย่างเดียว มือเล็กๆอวบๆก็ยกขึ้นโชวว์หมดทุกนิ้ว

"ห้าขวบหัดประชดแล้วหรอ แม่เรานี่ยังไงสอนลูกแบบนี้"

"แดดดี๊ก็เป็นเหมือนกันแหละ ชริ"อินฮวานกอดอกเชิ่ดหน้า ท่าทางแบบนี้มันถอดมาเหมือนจุนซูเด๊ะ

"ไปๆ ถึงแล้ว ไปซื้อของกันได้แล้ว"แจจุงดับเครื่องยนต์หยิบกระเป๋าตังกับโทรศัพท์มือถือไปเท่านั้น




"สรุปหม่ามี๊ของอินฮวานชอบอะไรกันแน่ฮะ"เสียงใสถามขึ้น ระหว่างที่กำลังเดินจูงมือกัน

"ชอบ..ต้นมะพร้าว"แจจุงตอบคุณลูก เค้ามุ่งหน้าตรงไปยังร้านข้ายเกี่ยวกับอุปกรณ์งานฝีมือ

"อ้าว ทำไมแดดดี๊ไม่พาอินฮวานไปร้านขายต้นไม้ล่ะ"อินฮวานทำหน้าสงสัย

"นี่อินฮวาน เรากับคุณแม่เราอยู่คอนโดนะ จะเอาที่ไหนไปปลูกต้นมะพร้าวเล้า เราไปหาอย่างอื่นที่น่าสนุกกว่านี้ดีกว่า เนอะ"แจจุงขึ้นมาถึงชั้น4 ชั้นที่เต็มไปด้วยงานฝีมือมากมายหลายชนิด

"งั้นพ่อก็ พาป๋มไปเลยฮะ"อินฮวานเปลี่ยนมายิ้มทันทีที่ได้ยินคำว่า น่าสนุก


หระหว่างที่เดินดูในร้านต่างๆสายตาจากหลายๆคู่จับจ้องที่สองพ่อลูกที่เดินไปหัวเราะไปกันอยู่สองคน คุณพ่อสุดหล่อเดินนำโดยมีลูกชายน่าตาจิ้มลิ้มเดินตาม ทำให้มีเสียงซุบซิบของเหล่าสมาคมแม่บ้านว่างงานที่เมื่อปากว่าเมื่อไหร่จำต้องเมาธ์และเมาธ์ อยากรู้เหลือเกินว่าใครน้าที่จะมีสามีที่ดูอบอุ่นแล้วหล่อขนาดนี้แถมมีลูกชายน่ารักอีกตาหาก



"เหลือสีอาคิลิก"แจจุงก้มมองของในถุงเช็คของด้านใน หลังจากเดินดูจนทั่วอินฮวานกับเค้าตัดสินใจว่าจะทำพวงกุญแจรูปต้นมะพร้าวจากดินญี่ปุ่น

"เครื่องเขียนชั้นล่างฮะ"ตอนนี้คนที่เดินตามคงจะเป็นแจจุงแล้วสินะ



"ครบแล้ว กลับบ้านกันดีกว่าฮะ แดดดี๊"อินฮวานกอดถุงอุปกรณ์ต่างไว้ โรคเห่อไม่มีใครเกินจริงๆ

"เดี๋ยว พ่อยังไม่ได้แม่เราเลยว่ารับอินฮวานมาแล้ว" แจจุงหยิบมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงขาเดปสีดำ


(พี่แจจุงมีไรรึป่าวฮะ)เสียงี่ฟังดูเร่งรีบกับเสียงดังมาจากปลายสาย

"ฉันรับอินฮวานมาแล้วนะ"แจจุงพูดด้วยเสียงราบเรียบ

(งั้นหรอฮะ รับมาได้ยังไง)จุนซูสงสัยเป็นอย่างมาก

"เอาเหอะน่า ตอนนี้อยู่ซุปเปอร์มาเก็ตจะเอาอะไรมั๊ยจะได้ซื้อไปให้"แจจุงยังคงเสียงเรียบไม่เปลี่ยน

(งั้นจุนซูเอานมจืดแกลลอนนึง กับ สตอเบอร์รี่สด แล้วก็เชอร์รี่สีแดง แค่นั้นแหละฮะ)

"อืม เดี๋ยวซื้อไปให้ แค่นี้นะ"แจจุงกดวางสาย "ไปซื้อของชั้นล่างกัน"





.
.
.





พอเสร็จทุระจากห้างสรรพสินค้า แจจุงก็ขับรถกลับมายังคอนโดที่เค้าซื้อให้กับจุนซูและลูก เด็กน้อยสงสัยจะเดินเยอะไปหน่อยเลยหลับไม่รู้เรื่องซะงั้นนี่ พอได้ที่จอดแจจุงก็ปลุกแต่กว่าจะฟลุกได้แจจุงก็ถึงกับเหงื่อตก อินฮวานตื่นมาก็จับมือพ่อไม่ปล่อย แจจุงได้แต่แบกของที่ซื้อมาถือด้วยมือขวา มือซ้ายก็ต้องทำหน้าที่จูงเด็กขี้เซาเดินหลับตาด้วยความง่วง

"อินฮวานจะนอนก็นอนในห้องสิ"แจจุงกระซิบที่หูเล็กของคนที่นอนซุกอยู่ที่อกของเค้า

"ฮะ หาวว"อินฮวานพยักหน้า เช็ดคราบน้ำลายก่อนจะเดินตาปิดตรงไปยังประตูห้องนอน



ร่างสูงส่ายหัวน้อยๆลอบขำกับพฤติกรรมของลูก เค้าลุกขึ้นเก็บข้าวของที่พึ่งซื้อมาให้เรียบร้อย นมสดที่เค้ารู้ว่าจุนซูสั่งนั้นเป็นของอินฮวานแจจุงเก็บใส่ตู้เย็นอย่างเรียบร้อย ตามด้วยสตอเบอร์รี่และเชอร์รี่ ส่วนงานฝีมือที่อินฮวานจะทำพวงกุญแจนั้นแจจุงนำมันไปเก็บไว้ที่โต๊ะทำงานของเค้า โต๊ะทำงานที่เค้าใช้ทุกครั้งที่มาค้างกับจุนซู ด้วยความที่แจจุงเป็นคนค่อนข้างเจ้าระเบียบจึงไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของของเค้าโดยไม่รับอนุญาต ดังนั้นถ้าเก็บไว้จุนซูคงจะไม่แอบมารื้อดูแน่นอน

ทุกอย่างเรียบร้อยแจจุงก็ถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออกเหลือเพียงผ้าเช็ดตัว แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำชำระร่างกายให้สะอาด เข้าไปไม่นานแจจุงก็ออกมาหยิบกางเกงนอนจากห้องแต่งตัวในบ้านมาสวม ร่างสูงเดินออกมานั่งลงที่โซฟาตัวเดิม หยิบซีดีหนังไซฟายเรื่องหนึ่งใส่เครื่องเล่น ตาคมมองนาฬิกาบอกเวลาว่าตอนนี้สองทุ่มสี่สิบเข้าไปแล้ว แจจุงดูหนังไปเรื่อยๆแก้เบื่อ



"กลับมาแล้วฮะ"ร่างเล็กกลับมาด้วยสภาพที่เรียกได้ว่า เหนื่อยแสนสาหัส ผมเผ้ายุ่งเหยิงกับข้าวของที่แบกกลับมา แจจุงเพียงแค่มองแล้วก็หันกลับไปสนใจทีวีต่อ


"เหนื่อยมั๊ยฮะ "จุนซูเดินมาหาแจจุง มือเล็กบีบที่ไหล่กว้าง

"ไม่เท่าไหร่ ไม่ต้องสนใจฉันหรอก ไปอาบน้ำซะ"แจจุงตอบเสียงเรียบตาคมจ้องทีวีไม่กระพริบ

"ฮะ แล้วอินฮวานล่ะ?"ใบหน้าเนียนมองซ้ายขวาก็ไม่มีวี่แววของเจ้าตัวป่วน

"นอนอยู่ในห้อง"เสียงเย็นๆดังขึ้น

"งั้นหรอ"จุนซูมองไปที่ประตูห้อง ส่วนตัวเองนั้นก็หยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนเข้าไปในห้องน้ำ




ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงจุนซูสวมชุดนอนยาวกับกางเกงขาสั้นสุดสบาย กลิ่นหอมของสบู่และแชมพูสระผมอบอวนไปทั่วห้อง เจ้าของร่างขาวอวบเดินไปนั่งลงที่โซฟาข้างๆคนที่นอนยืดขาดูหนัง

"จะนอนบนตักจุนซูมั๊ยฮะ"ร่างเล็กถามตากลมหันไปส่งสายตาออดอ้อนไปน้อยๆ

"ก็ดี"ว่าจบศีรษะของร่างสูงก็เอนลงไปหนุนที่ตักของจุนซู จนกระทั้งหนังจบจุนซูก็พึ่งรู้ว่าคนที่หนุนตักอยู่นั้นหลับไปแล้ว แจจุงซุกที่ตักเสียงหายใจสม่ำเสมอนั้นกับตาที่ปิดสนิทช่างดูสบายเหลือเกิน จุนซูไม่รู้จะทำยังไงจึงต้องปลุกคนตัวสูง



"พี่แจจุง ตื่นดีกว่าฮะ ไปนอนในห้องดีกว่านะ"จุนซูจับใบหน้าหล่อเหลาส่ายไปมา

"อื้ม"แจจุงขืนแรง ดิ้นครางไม่พอใจ แขนแกร่งเปลี่ยนท่าหันเข้าทางจุนซูโอบกอดเอวบางไว้

"ไม่เอานะ ไม่งอแงสิ๊ คุณตื่นเถอะ"จุนซูเขย่าแขนที่เต็มได้ด้วยมัดกล้ามแรงๆ

"อื้อ ตื่นก็ได้วะ"แจจุงขยี้ตาสะบัดหัวแรงๆยันตัวลุกขึ้น

"คุณไปนอนในห้องก่อนฮะ เดี๋ยวจุนซูจัดการเอง"จุนซูยิ้มหวานให้แจจุงที่ตอนนี้กำลังอารมณ์ไม่ดี ร่างสูงเดินกุมขมับตาปรือเดินเข้าห้องไปอย่างว่าง่าย จุนซูมองก็อดขำไม่ได้คนตัวเล็กเดินไปปิดสวิตส์ต่างๆเปิดไฟเช็คทุกอย่างอย่างละเอียด



จุนซูเดินเข้ามาในห้องนอน ก่อนจะล้มตัวลงนอนริมข้างๆแจจุง แต่ระหว่างกลางนั้นก็มีตัวน้อยนอนหลับปุ๋ยคั่น จุนซูมองหน้าแจจุงในความมืด แม้ภายในห้องจะมืดสนิทแต่เค้าก็สามารถมองหน้าคนรักของเค้าได้อย่างชัดเจน จุนซูดึงตัวอินฮวานเข้ามาในอ้อมกอด กดจมูกลงที่หน้าผาก กำลังจะหลับได้แล้วเชียวมือหนาของอีกคนก็ยื่นมาโอบเอวบาง จุนซูอมยิ้มคืนนี้ต้องฝันดีแน่ๆ

.
.
.
++++++++++++



"อิ่มแล้วฮะไปกันได้แล้ว"อินฮวานกินข้าวต้มกับกิมจิเป็นมื้อเช้า ส่วนคนที่นั่งหัวโต๊ะสวมสูทสีดำดูมีภูมิฐานก็กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์จิบกาแฟไปพลางๆเพื่อรออีกคน

"เดี๋ยวสิครับลูก แม่หยิบของแปปเดี๋ยวจะเสร็จแล้ว"จุนซูตะโกนจากอีกฝากของบ้านเพราะตอนนี้เค้ากำลังหาบัญชีของที่ร้าน

"หม่ามี๊เดี๋ยวมาสามครั้งแล้วฮะ"อินฮวานเอ่ยดุๆ เพราะคุณพ่อสุดหล่อของเค้าบอกว่า เป็นเด็กห้ามพูดว่าเดี๋ยว

"จ้าๆ เจอแล้ว ไปกันเหอะ"จุนซูหยิบของลงกระเป๋าหนังอย่างรีบร้อน เดินตาเหลือกมาหาลูกชายช่างพูด อินฮวานยังสวมถุงเท้าไม่เสร็จด้วยซ้ำ แล้วจะเร่งกันเพื่อ แจจุงเองก็เพียงเก็บหนังสือพิมพ์และจิบกาแฟต่อไป พ่อลูกคู่นี้นี่มันอะไรกันน้านนน



"ไปกัน"พอสวมถุงเท้าเสร็จอินฮวานก็เดินสะกิดๆแขนของแจจุง ร่างสูงวางแก้วกาแฟลงหยิบกระเป๋าโน๊ตบุ๊กมาถือกับกระเป๋าลายเบ็นเท็นตามเด็กตัวเล็นในชุดเครื่องแบบนักเรียน จุนซูเองก็เดินตามไปติดๆ






ลงมาถึงรถทุกคนต่างนั่งประจำที่ แจจุงบอกจุนซูว่าวันนี้จะมาส่งที่งานสัตว์เลี้ยงวันสุดท้ายนี้เอง คิมแจจุงนั่งที่ฝั่งคนขับ จุนซูนั้งที่ข้างคนขับ ส่วนอินฮวานก็ตักนิ่มๆของคุณแม่ไง

"ของครบนะ"จุนซูถามเมื่อใกล้จะถึงโรงเรียนแล้ว

"ครบสิฮะ"อินฮวานยิ้มแป้น

"ทำไงก่อน"รถเลี้ยงมาในเขจรั้วโรงเรียน จุนซูยื่นหน้าไปหาเจ้าชายตัวน้อยของเค้า

"รู้แล้วหรอกฮะ"อินฮวานแตะที่แก้มเนียน

"พ่อบ้างซิ"แจจุงเองก็ยื่นไปหาลูกบ้าง

"จุ๊บ"อินฮวานจุ๊บอย่างได้ใจ

"บ๊ายบายฮะ แดดดี๊ หม่ามี๊"อินฮวานลงจากรถโดยมีคนครูเวรมารับถึงประตูรถ อินฮวานโบกมือยิ้มแป้นทำเอาทั้งจุนซูและแจจุงอมยิ้มได้ไม่น้อย


"วันนี้ชั้นรับลูกเองนะ"แจจุงบอกโดยไม่มองคนที่ถูกถามแม้แต่น้อย ในเมื่อรถมีกันอยู่สองคนจะให้หันไปมองหาใคร

"ฮะ "จุนซูได้แต่พยักหน้า ก้มมองมือของแจจุงที่วางอยู่ที่หน้าขา เรียกรอยยิ้มหวานๆจากจุนซูให้ปรากฎขึ้น ถึงแจจุงจะดูเย็นยาแต่จุนซูรู้ว่า แจจุงแค่เป็นคนแสดงอารมณ์ไม่ค่อยเก่งมากกว่า

.
.
.


+++++++++++++++++++++


"สวัสดีฮะ คุณป๊ะป๋า"เลิกเรียนปั๊บแจจุงก็รีบมารับลูำกชายแสนน่ารักของเค้า พอเด็กน้อยลงมาจากชั้นเรียนก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาคุ้นตากับชุดเมื่อเช้า

"ไงเรา ตั้งใจเรียนไหม"แจจุงลุกขึ้นยืนจับมือเล็กๆไว้

"ไม่เห็นได้เรียนเลย วันนี้นอนทั้งวันฮะ"อินฮวานยิ้มดันตาหยี แจจุงเห็นแล้วก็ต้องหยิกแก้มย้อยๆเบาๆ

"วันนี้เรามีนัดอะไรกันไว้จำได้รึป่าว หื้ม"แจจุงเดินจับมืออินฮวานไว้เพื่อพามายังรถหรูคันเดิม

"วันนี้ทำของขวัญให้คุณแม่ฮะ"อินฮวานยิ้มกว้างยิ่งกว่าเดิม "อ๊ะ งั้นแดดดี๊รีบกลับบ้านเลยฮะ เดี๋ยวทำไม่ทัน"



แจจุงถูกเจ้าเด็กน่าตาจิ้มลิ้มข้างๆเร่งให้รีบพากลับบ้าน พอถึงยังไม่วายโดนเร่งอีกแหน่ะ

"แดดดี๊เร็วๆฮะ "อินฮวานที่วิ่งนำหน้าเลยต้องวิ่งกลับมาออกแรงดึงคนตัวใหญ่ด้วยแรงอันน้อยนิด


"ยังไงก็ต้องรอลิฟท์อยู่ดีแหละ"แจจุงกับลูกชายที่ยืนขมวดคิ้วอยู่หน้าลิฟท์มองหน้ากัน




"ถึงแล้วไงเนี่ย"พอเข้ามาด้านในห้องก็ยังถูกดึงอีก แจจุงรั้งไว้หย่อนตัวลงนั่งที่โซฟากลางห้อง

"แดดดี๊เก็บของไว้ไหนฮะ "อินฮวานดูรีบร้อนซะเหลือเกิน เขย่าตัวแจจุงคาดคั้นจะเอาคำตอบ

"ในลิ้นชักโต๊ะทำงาน"พอบอกเสร็จอินฮวานก็วิ่งไปหยิบทันที

"เจอแล้วห้าาาาาาาาาา"พอเจอของแล้วอินฮวานก็ตะโกนวิ่งกลับมาพร้อมถุง


"แล้วมันต้องทำยังไงล่ะฮะ"อิฮวานหยิบก้อนดินญี่ปุ่นขึ้นมา

"ก็ผลมกับสีที่ต้องการ แล้วก็มาปั้นเป็นก้อนเหมือนดินน้ำมัน"แจจุงสาธิตวิธีทำให้ดู เค้าหยดสีเขียวอ่อนลงในดินญี่ปุ่นที่แผ่อยู่ที่ฝ่ามือ แจจุงใช้นิ้วบีบจนสีกับดินรวมเข้าด้วยกันแล้วส่งให้อินฮวานจัดการต่อ

"โหห "อินฮวานมองก้อนดินในมือ แจจุงเลื่อนกล่องสีไปทางอินฮวานเพื่อเป็นการบอกนัยๆว่า ที่เหลือจัดการเองนะ ร่างสูงผละจากกองสีกลางบ้านมาหยิบโน๊ตบุ๊คมากาง เค้าแอบมองลูกเป็นระยะๆ อินฮวานดูมสมาธิมากๆ สายตานั้น สายตาที่จ้องมองก้อนดินในมือมันเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น มือเล็กๆสองข้างบรรจงปั้นก้อนดินสีน้ำตาลเป็นทรงกระบอก สีเขียวอ่อนปั้นเป็นลูกกลมๆสามสี่ลูก สีเขียวเข้มปั้นเป็นแผ่นวงรียาวๆ ทั้งหมดถูกนำมาต่อกันเป็นตั้นมะพร้าวขนาดเล็กที่อาจจะมีรูปทรงที่พิลึกไปหน่อย แต่ก็ดูรู้ละกันว่ามันเป็นต้นมะพร้าว มือเล็กเปื้อนสีเช็ดเหงื่อที่หน้า




"แดดดี๊ เสร็จแล้วฮะ"อินฮวานส่งผลงานสุดภูมิใจนี้ให้แจจุงดู

"สวยนี่"แจจุงดูรอบๆ วางไว้ที่ข้างๆ "รอมันแห้งก่อน แล้วก็เก็บของให้เรียบร้อยด้วยนะ" แจจุงชี้ที่กองสีที่เกลื่อนทั่วพื้นห้อง

"ฮะ ไปเก็บแล้ว" อินฮวานเดินไปเก็บอุปการ์ลงกล่อง แต่ดูจะไม่เรียบร้อยเหมือนเดิมซักเท่าไหร่ เด็กน้อยรีบกลับมานั่งจ้องต้นมะพร้าวจำลองจากฝีมือของคนเอง รอว่าเมื่อไหม่จะแห้งซักทีน้าาา


"เมื่อไรจะเสร็จซักทีฮะ"อินฮวานที่นั่งจ้องมานานถามคุณพ่อที่นั่งทำงานข้างๆ

"เสร็จแล้วแหละ ใส่ที่ห้อยก่อน"แจจุงหยิบเหล็กที่เป็นห่วงต่อๆกันไว้สำหรับทำพวงกุญแจมาปักลงที่ยอดของต้นมะพร้าว "นี่ไงเรียบร้อน"

"สวยจังเลยคร๊าบบบ"อินฮวานดูของในมือแจจุง ก่อนจะยิ้มหวาน แจจุงมองแล้วก็ต้องกดริมฝีปากลงที่แก้มนุ่มนิ่มของเด็ก



.
.
.


"มาแล้ว"จุนซูกลับมาในสภาพที่ไม่ต่างจากเมื่อวานเท่าไหร่เดินเข้ามาในห้อง

"ไปอาบน้ำนอนเถอะ ที่เหลือฉันจัดการเอง"แจจุงเอ่ยปากก่อนจะเดินจูงจุนซูไปห้องน้ำ

++++++++++++++++++++



"หม่ามี๊ วันนี้ต้องไป รร.กับอินฮวานนะ แดดดี๊ด้วย วันนี้มีงานวันแม่ล่ะ"อินฮวานจูงคุณแม่มาหาคุณพ่อที่นั่งกินกาแฟอยู่ที่เดิม

"อื้อ แน่นอน"แจจุงวางกาแฟ

"วันแม่หม่ามี๊ต้องไปนะ"อินฮวานเขย่าแขนคุณแม่

"จ้าจ้า ไปได้แล้ว"จุนซูเร่งทุกคน

"ไปไปกัน เย้"อินฮวานดูจะร่าเริงที่สุดเลยย



.
.
.


ในกิจกรรม เค้าให้คุณแม่ของนักเรียนทุกคนนั่งเรียงกัน จุนซูก็ไปนั่งประจำที่โดยมีตากล้องมือดีชื่อคิมแจจุงมาด้วย


"มาแล้วฮะ"ห้องอินฮวานพึ่งจะได้ลงมา เด็กน้อยรีบวิ่งดุ๊ดิ๊กมานั่งตรงหน้าจุนซู พร้อมกับทางโรงเรียนก็เปิดเพลงที่มีความหมายเกี่ยวกัยแม่มาเปิดด้วย



"แม่ฮะ"อินฮวานจับมือคุณแม่มากุมไว้


"ผมรักหม่ามี๊นะ ผมจะไม่งอแงแล้วฮะ จะเป็นเด็กดี "อินฮวานกอดเอวจุนซูแน่น

"แม่ก็รักลูกนะ"จุนซูกอดลูบหลังเล็กๆด้วบ

"ผม..ฮึก...ทำ ให้ แม่ฮะ"อินฮวานหยิบพวงกุญแจต้นมะพร้าวให้จุนซู "แม่ต้องใช้นะ"

"อื้อ แน่นอนสิ สวยขนาดนี้ เนอะ"จุนซูยิ้มทั้งน้ำตา ในมือมีผ้าเช็ดหน้า จุนซูถูกับตาบวมช้ำของลูก บทเพลงที่ฟังแล้วตื้นตัน ซาบซึ้งถูกเปิดและเปิดไปเรื่องกว่าหลายเพลงทำให้บรรยากาศในนั้นดูซาบซึ้งอย่างบอกไม่ถูก จุนซูกอดอินฮวานแน่น ห้องทั้งจุ๊บไปทั่วหน้าเล็กๆของเด็ก แต่มีอย่างหนึ่งที่จุนซูไม่ทันสังเกต รอบยิ้มอบอุ่นของแจจุงนั้นกำลังยิ้มมาทางจุนซูตลอดเวลา

.
.
.


"โอเคนะ"จุนซูยังคงซาบซึ้ง

"ฮึก... โอ เค"จุนซูโชว์นิ้วท่าโอเค

"อื้อ มานอนนี่มา"แจจุงดึงหัวกลมๆของจุนซูมาซบที่ไหล่ เพื่อให้จุนซูหลับไปไม่ต้องน้ำตาไหลอยู่แบบนี้


.
.
.
END
----------------------