ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 - การ์ดงานหมั้น
Chapter 4
"อยากกินอะไร"หลังจากที่อาบน้ำในตอนเช้าเสร็จ เจ้าของบ้านออกมานั่งรอที่โซฟาโถงใหญ่ เมื่อคนตัวเล็กกว่าลงมาจากชั้นบนร่างสูงจึงเดินนำเซฮุนมาที่ห้องครัว
"มีแต่อาหารแช่แข็งเนี่ยนะ"เซุนมองไปที่ตู้เย็นสี่บานขนาดใหญ่ที่ตู้บานหนึ่งมีแต่อาหารแช่แข็ง
"อือ . . . ทำกับข้าวไม่เป็น"จื่อเทาตอบพร้อมกับหยิบสปาร์เก็ตตี้คาโบนาร่าสองกล่องออกมาจากตู้ "จะกินไรอ่ะ จะได้เวฟ"
"เหอะะะ เอายากิโซบะละกัน"เซฮุนบอกเสร็จก็รีบย้ายตัวเองไปนั่งที่โต๊ะอาหารขนาดพอดี ส่วนจื่อเทาก็ยังคงเป็นเจ้าบ้านที่ดีคือการเวฟอาหารและหยิบนมมารินให้แขกส่วนตนเองกลับกินน้ำหวาน
"กินคนเดียวสองกล่องเลยหรอ"เซฮุนจิบนมแก้วใหญ่และหันไปมองร่างสูงที่กำลังเทสปาร์เก็ตตี้สองกล่องลงในจานใบใหญ่
"อืม กินกล่องเดียวมันไม่อิ่ม"ร่างสูงบอกก่อนจะเอายากิโซบะมาเทใส่จานก่อนจะเดินมาเสิร์ฟให้เซฮุนถึงที่ "เมื่อคืนนอนสบายหรือเปล่า"
"ก็ดี …… "เซฮุนตอบไปอย่างนั้น จริงๆแล้วลึกๆเขาปฏิเสธไม่ได้ว่าชอบมากๆ หลับสบาย แถมห้องยังสามารถมองกรุงโซลได้ชัดมาก
"อ่ะนี่"
"อะไรอ่ะ" เซฮุนรับซองคล้ายๆกับซองแพกเกจกระดาษA4มาอย่างงงๆ
"เปิดดูเองสิ"จื่อเทาบอกก่อนจะตักเส้นสปาร์เก็ตตี้เข้าปากต่อ
"เห่ยยย ตอนไหนเนี่ยยย"เซฮุนหยิบกระดาษจำนวนมากออกมาจากซอง สิ่งที่ปรากฎอยู่รงหน้าคือ การ์ดงานหมั้น ที่จัดทำมาอย่างดี
"ไม่รู้เหมือนกัน เอาไปแจกเพื่อนๆนายด้วย"
"ไม่แจกหรอก เหอะะะะ"เซฮุนวางปึกการ์ดงานหมั้นอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะกินเล็มผักในจานอาหารกิน
"หึหึ" เทาหวเราะเบาๆและเหลือบมองคนที่นั่งกินอาหารอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างมีเลศนัย
.
.
.
.
.
-------------------------------
สองคนที่กำลังนั่งอยู่ในรถหรู
"คณะวิศวะอยู่ตรงข้ามกับคณะฉัน"เซฮุนชี้นิ้วบอกบริเวณจุดต่างๆของมหาวิทยาลัยให้อีกฝ่ายดู
"ที่อาคารจอดรถอยู่ตรงนี้ไปจอดเลย"มือบางชี้ไปที่ตึกข้างๆกับคณะของตน
"ไปเองได้ใช่มะ"เซฮุนเดินนำอีกฝ่ายมาจนถึงชั้นล่างของอาคารจอดรถ
"อืมได้ เลิกแล้วจะไปรอที่คณะนาย"
"เซฮุนนนนนนนน "ทันทีที่ร่างโปร่งบางผิวขาวดังหิมะเดินมาถึงโต๊ะที่นั่งประจำของกลุ่มเพื่อนก็ถูกคนที่นั่งอยู่ก่อนเรียกอย่างพร้อมเพรียง "พรุ่งนี้นายจะหมั้นหรอ"
" พวกนาย........." ยังไม่ทันจะนั่งเสียงของชานยอลก็ทำให้เซฮุนเบิกตากว้าง
"พวกเราทุกคนได้รับSMSเชิญไปงานหมั้นนายพรุ่งนี้กันหมดเลย"
"ห๊ะะะะะ"เซฮุนได้แต่งงเป็นไก่ตาแตก
"ไหนการ์ดละ เห็นเขียนว่าจะแจกการ์ดอีกรอบ " ชานยอลบอกพร้อมกับยื่นกาแลกซี่โน๊ตส่งให้เซฮุนดู ข้อความนั้นถูกส่งมาในนามของบริษัททางบ้าน คิ้วสวยถึงกับขมวดเข้าหากันด้วยความหงุดหงิด
"เซฮุน"เสียงแหบของใครบางคนทำให้คนทั้งโต๊ะที่กำลังมุงดูการ์ดเชิญหันไปมองเป็นตาเดียว
"จะ…. จื่อเทา "เซฮุหันไปมองคนที่มาได้ไม่ถูกเวลาสุดๆ
"หนังสือนายมันมาอยู่ในกระเป๋า"ร่างสูงหยิบหนังสือเรียนที่เซฮุนฝากเอาไว้ตอนเดินออกมาจากรถส่งคืนให้
"เอามาสิ" เซฮุนคว้าหนังสือมาถือเองอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยวก่อนสิ"
"อะไรอีก"
"เซฮุนน่า" ใบหน้าคมยื่นเข้าไปใกล้แขนแกร่งโอบรอบเอวบางอย่างรวดเร็ว มือหนาทาบอยู่บนสะโพกผายของร่างบาง ก่อนนิ้วจะล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงด้านหลัง "อันนี้เบอร์โทรศัพท์ฉัน เลิกแล้วโทรมานะ"
"รีบไปเลยนะ" เซฮุนทำหน้ายักษ์ใส่ก่อน เจ้าของใบหน้าคมยิ้มหวานก่อนจะหันหลังกลับไปทางคณะของตน
"แหมๆๆๆๆ สนิทกันไวจังน้าาา"ชานยอลทำเสียงล้อเลียน
"นั้นสิๆๆๆ หยุดเสาร์อาทิตย์สองวันยังร้อนแรงขนาดนี้"
"หยุดเลยนะพวกนายยยยย!!!!" คนตัวบางโวยลั่นพร้อมกับทำหน้าโหด แต่แก้มใสนั่นกลับมีสีแดงระเรื่อ
"ฮ่าๆ คู่หมั้นนายนี่หน้าตาดีนะเนี่ย"จงอินมองตามแผ่นหลังกว้างตาเป็นมัน
"นั้นสิ หน้าคมสุด"
"หล่อมากๆเลยแหล่ะ"
"เปลี่ยนเรื่องเหอะน่าาาา " เซฮุนที่ฟังเพื่อนๆในโต๊ะต่างชมคนที่ทำให้ต้องมานั่งร้อนที่ใบหน้าแบบนี้
.
.
.
.
"ทำไมพึ่งมา"คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะใต้ตึกคณะนิเทศอยู่เป็นชั่วโมงๆ
"ก็ยังไม่อยากเจอนี่นา" เซฮุนแลบลิ้น เพราะจงใจจะทิ้งให้อีกคนรอนานๆ โทษฐานที่ทำให้เขาอับอายคนทั้งภาค
"วันนี้ฉันให้นายแค่วันเดียว วันอื่นอย่ามีอีกละกัน"เทาบอกขณะที่หยิบหนังสือในมือร่างบางมาถือเอง
"คิดว่ากลัวหรอไง?"
"ไว้เราหมั้นกันเมื่อไรเดี๋ยวก็รู้เอง"เป็นอีกครั้งที่จือเทายกยิ้ม
"เห็นก็พูดแบบนี้ตลอด.... ไม่เห็นจะทำอะไรได้เลย" เซฮุนท้าทาย
"ตอนนี้ฉันกับนายยังไม่ได้เป็นอะไร ทำไปติดคุกเปล่าๆ เด็กน้อย.... ไว้ผ่านงานหมั้นไปก่อน"
"เหอะ พรุ่งนี้แล้วนะ แล้วจะรอดูละกันคนขี้เก็ก" เซฮุนจิ๊ปากแล้วจึงเดินนำร่างสูงไปทีลิฟท์ของอาคารจอดรถ
"วันนี้เป็นยังไงบ้างอะเรียนวันแรก" อย่างน้อยโอเซฮุนก็ยังมีน้ำใจถามคนที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถ
"ฉันก็ไปยื่นเอกสารตามที่นายบอก เรียนวันนี้ก็ดีนะ อาจารย์ที่นี่พูดเข้าใจง่ายดี"
"อืม มีอะไรก็ถามได้"เซฮุนโหมดน้ำใจงามทำเอาคนขับแปลกใจไม่น้อย
"ขับรถไปไหนเนี่ยยย นี่มันไม่ใช่ทางจะกลับบ้านนะ"เซฮุนหลังจากที่ก้มหน้าก้มตาส่งข้อความหาเพื่อนเพลินลืมดูทาง ใบหน้าหวานถึงได้เงยหน้ามาดูทาง
"วันนี้ต้องไปเอาแหวน จำไม่ได้หรอ"จื่อเทาที่ขับรถตามจีพีเอสบอก และขับต่อไปอีกไม่ไกล รถหรูก็ถึงร้านเครื่องเพชรชื่อดังที่เขาทั้งคู่จองแหวนเอาไว้
"ไม่อยากจะจำนี่"เซฮุนแบะปาก แต่ก็เดินนำหน้าจื่อเทาเข้าไปในร้าน
"มารับแหวนครับ"ร่างสูงเดินตรงไปที่เคาท์เตอร์พร้อมกับใบเสร็จและใบจองแหวน
"ซักครู่นะคะ เชิญคุณจื่อเทานั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ" พนักงานสาวผายมือไปที่โซฟาหรู ทั้งเซฮุนและจื่อเทาจึงนั่งลงเพื่อรอให้พนักงานไปหยิบของและจัดการแพกเกจ
"อยากได้หรอ"จื่อเทาแอบสังเกตุคนน่ารักที่นั่งอยู่ข้างๆที่เอาแต่จ้องนาฬิกาเพชรที่อยู่ในตู้
"แค่เห็นว่าสวยดี"
"ถามว่าอยากได้ไหม"
"ไม่รู้! " เซฮุนไม่อยากจะตอบจึงบอกไปอย่างนั้น ใจจริงอยากได้ อีกใจไม่มีตัง
"ผมขอดูนาฬิกาเรือนนั้นหน่อยครับ" จื่อเทาเหมือนจะไม่ทนใจคำตอบที่เซฮุนบอก ใบหน้าหวานเบิกตากว้าง อยากจะรั้งอีกคนเอาไว้ แต่ก็ทำไม่ได้
"ได้คะ"
"ไม่ได้อยากได้ขนาดนั้นซะหน่อย" เซฮุนบ่นอุบอิบขณะที่กำลังลองนาฬิกาเพชร
"ชอบไหมละ" จื่อเทายืนช้อนอยู่ด้านหลังเอามือข้างหนึ่งโอบไว้ที่เอวบาง ส่วนอีกมือจับไปที่ข้อมือบางให้พลิกไปมา
"ก็ชอบ"
"งั้นไปจ่ายตังละ"
"เห่ยยยยย บ้าหรออออไงห๊ะ ใครจะซื้อ"เซฮุนที่ตอนนี้มีเงินอยู่น้อยนิดพยายามห้าม
"เดี๋ยวฉันจะซื้อให้นายเอง รอรับแหวนตรงนี้นะ ไปจ่ายตังก่อน" พอพูดเสร็จร่างสูงก็เดินไปที่แคชเชียร์อย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เซฮุนก้มมองนาฬิกาต่อไป
ตาคมลอบมองคนน่ารักของเขาที่กำลังก้มดูนาฬิกาเรือนใหม่ระหว่างที่ตัวเขากำลังรอจ่ายตัง สายตาดูมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด........ ตอนนี้จื่อเทาจะขอตามใจไปก่อน เพื่อให้อีกฝ่ายไว้ใจตนมากขึ้น หลังจากนี้ค่อยว่ากัน
.
.
.
.
-----------------------------------
ณ บ้านตระกูลโอ
"ไหนดูสิคะลูก แหวนหมั้น"เมื่อทั้งคู่มาถึงบ้านในช่วงเกือบค่ำ โอเซนาก็เดินตรงมารับลูกชายถึงที่รถ และประโยคแรกที่พูดคือ..... เรื่องแหวน จนได้
"อ่ะ ดูให้เต็มที่เลยนะ"เซฮุนบอกประชด และส่งแหวนราคาแพงไปให้ดู
"อื้ม ลายก็โอเคนะ ไปๆน้องฮุนไปอาบน้ำนอนเลยดีกว่า พรุ่งนี้งานหมั้นแล้ว เร็วๆไปลูก เดี๋ยวเที่ยงคืนนี้คุณป๋าจะกลับมาเพื่อไปงานของลูกนะ"
"งั้นไปนอนก่อนนะ เหนื่อยมาก"เซฮุนรีบเดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน เพราะวันนี้นอกจากไปเอาแหวนแล้ว ยังต้องแอบไปฟิเนสเป็นเพื่อว่าที่คู่หมั้น
"น้องฮุนไม่ทำให้จื่อเทาลำบากใช่ไหมคะ"คุณแม่ของเด็กซนถาม
"ไม่หรอกครับ "
"คืนนี้รีบพักผ่อนนะลูก วันนี้คุณแม่เราเห็นว่าจะไปช่วยเราเตรียมตัวในงานวันพรุ่งนี้ที่บ้านน่ะ"
"ครับ งั้นผมกลับก่อนนะครับ" จื่อเทาเองก็อยากจะอาบน้ำนอนแล้วเหมือนกัน เพราะอยากให้ถึงพรุ่งนี้ไวไว คงจะมีอะไรที่สนุกกว่านี้แน่ๆ
.
.
.
.
'พรุ่งนี้เจอกันที่โรงแรมนะเด็กน้อย....... ห้ามหนีละ ถ้าหนีแสดงว่าโอเซฮุนไม่เด็ด ฝันดี'
นิ้วใหญ่กดรัวๆลงไปบนไอโฟนก่อนจะกดส่งอย่างรวดเร็ว..... ประโยคนี้น่าจะทำให้เซฮุนไม่มีความคิดที่จะโดดได้แน่ๆ
---------------------------------
"เหอะ …… ใครไม่เด็ด คอยดูละกันไอ้บ้าขึ้เก็ก"หลังจากอ่านข้อความที่ได้รับ เซฮุนก็ยังคงบ่นตามประสา แต่ถึงอย่างนั้น ข้อมือบางยงคงมีนาฬิกาเพชรสวมอยู่ โลกบ้าเห่อนี่มันห้ามกันยากจริงๆ
.
.
.
.
----------------
TBC
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น