ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC][EXO] High Society Engagement - TAOHUN

    ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 - โดนแม่บังคับ

    • อัปเดตล่าสุด 25 ก.ค. 56


    Chapter 1
     
     
     
     
    "เป็นอะไรเนี่ย"ทันทีที่ร่างผอมเพรียวยิ่งกว่าพรีเซ้นเตอร์เนเจอร์กิ๊ฟเดินเข้ามาในภาค  เพื่อนๆที่กำลังนั่งเล่นไวไฟมหาวิทยาลัยหันมาทักเมื่อเห็นหน้าบูดบึ้งของเพื่อน
     
    "ชริ"เซฮุนแบะปากก่อนจะมานั่งร่วมโต๊ะ
     
    "เป็นอะไร หน้าหงิกเลย  เอาน่าาา"ชานยอลที่นั่งดีดกีต้าตบบ่าเพื่อนเพราะเซฮุนโดนขัดใจทีไรก็ทำหน้าแบบนี้ตลอด
     
    "อยากจะบ้าตาย"เซฮุนพูดด้วยเสียงกระชากสุดๆ
     
    "เป็นอะไรอ่ะ"แบคฮยอนละจากกระจกหลังจากที่พึ่งกรีดอายไลน์เนอร์มามองเซฮุน
     
    "แม่จะให้ฉันหมั้น"
     
    "ห๊ะ"เสียงคนทั้งโต๊ะหันมาพูดพร้อมกัน
     
    "ใครรรรร???"พี่คริสพี่ชายคนสนิทพิเศษของชานยอลที่มาเฝ้าทุกเช้าหันมาถาม
     
    "คนจีนตระกูลฮวางอะไรก็ไม่รู้ ผมไม่สนใจอ่ะพี่คริส ยังไงก็ไม่หมั้นหรอก"เซฮุนแบะปากอย่างที่ชอบทำ   ก่อนจะหยิบมือถือมาเล่นเกมเพื่อจะได้เลิกคิดเรื่องนี้
     
     
     
    "ไปเรียนกันเถอะ เก้าโมงแล้ว"จงอินที่นั่งหลับพึ่งตื่นหันมาบอกทุกคนที่กำลังก้มดูแต่โทรศัพท์
     
    "ไปเหอะ"เซฮุนยืนขึ้นหยิบข้าวของของตนโยนเข้ากระเป๋าอย่างใส่อารมณ์
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    "ตะกูลฮวางงั้นหรอ"ร่างสูงหลังจากไปส่งยาหยีที่หน้าบันไดเดินกลับไปที่คณะของตัวเองพร้อมกับพยายามนึกถึงอะไรบางอย่าง
     
    .
    .
    .
    .
    .
     -----------------------------------------
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    "อะไรกันฮะแม่!!!!!"    ทันทีที่ขับรถกลับมาถึงบ้าน   เซฮุนมองคุณแม่ที่กำลังนำชุดประจำชาติเกาหลีจำนวนมากหลายหลายรูปแบบเข้ามา
     
    "น้องฮุนต้องเลือกค่ะ "  เซนายิ้มหวาน  แจ่กลับเป็นรอยยิ้มที่มีอะไรแอบแฝงซึ่งเซฮุนเกิดมายังไม่เคยเห็นมาก่อน
     
    "เลือกทำไมฮะแม่"เซฮุนทำเสียงอ่อนลง
     
    "คุณแม่ได้ฤกษ์มาแล้ว..... น้องฮุนจะต้องหมั้นกับคุณจื่อเทาวันอังคารนี้"คุณแม่ยังสาวพูดเสียงเรียบ
     
    "ไม่เอาฮะ น้องฮุนจะไม่หมั้น ไม่มีข้อแม้"เซฮุนส่ายหน้ารัว
     
    "ถือว่าแม่ขอนะเซฮุน แค่หกเดือน ….. หมั้นไว้ก่อน แล้วค่อยว่ากัน"
     
    "บอกว่าไม่ก็ไม่สิฮะ"ร่างบางทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาและหันหน้าหนี
     
    "เซฮุน…. แม่ไม่เคยขออะไรลูกมาก่อน แต่อันนี้แม่ขอ แต่ถ้าลูกยังดื้อ แม่จะส่งไปฟิลิปปินส์แน่ๆ แม่ไม่ล้อเล่นนะ"คุณนายโอไม่เคยมีสีหน้าที่จริงจังขนาดนี้มาก่อน  ทำเอาเซฮุนหน้าเสียไปเลยทีเดียว
     
    "คุณแม่"เซฮุนหันกลับมามองผู้เป็นแม่
     
    "เซฮุนนา....... แม่ขอร้องนะ  เพื่อคุณปู่ของลูก"หญิงสาวเดินเข้าไปกอดลูกชายคนเล็ก
     
    "ก็ได้!!" เซฮุนยอมแพ้พร้อมกับแบะปากอีกแล้ว
     
    "งั้นเลือกชุดนะคะลูก เลือกได้แล้วมาบอกคุณแม่ แล้ววันพรุ่งนี้แม่จะพาว่าที่คู่หมั้นของลูกมาที่บ้าน"
     
    "ห๊ะ" เซฮุนว่าเสียงสูง  แต่ก็ไม่ทันแล้ว   คุณแม่ที่ตามใจเขามาตลอดเดินออกไปจากห้องพักผ่อนของบ้าน  โดยที่รอบตัวมีชุดฮันบกหลายสีหลายลายเหมือนไปลองที่ร้าน
     
     
     
     
     
    "ฮ่ยยยยยย" เซฮุนหยิบฮันบกสีชมพูหวานออกมา   แล้วทิ้งตัวบนโซฟาหลุยอย่างเซ็งๆ
     
     
    .
    .
    .
    .
    .
    -----------------------------------
     
     
     
     
     
     
     
     
    ขณะเดียวกัน 
    เจ้าของร่างสูงกับใบหน้าคมคายภายใต้แว่นกันแดดราคาแพงเดินเข้ามาในคอนโดมิเนียมในย่านธุรกิจ
     
    "ผมฮวางจื่อเทา"ขายาวก้าวตรงไปยังล๊อบบี้ของเพนท์เฮาส์สุดหรู
     
    "นี่คะ"พนักงานสาวสวยหยิบคีย์การ์ดกับกุญแจส่งให้หลังจากตรวจสอบหลักฐานการโอนเงิน  พาสปอร์ตและอีเมล
     
     
     
     
     
    ร่างสูงรับของทั้งหมดมาไว้ในมือก่อนจะเดินตรงไปยังPorche Panameraสีดำด้านที่จอดเอาไว้ตรงที่จอดvisitor     ร่างสูงจัดการสตาร์ทรถก่อนจะตรงไปยังลิฟท์พิเศษสำหรับเอารถ  เพื่อจะนำรถไปจอดในบ้านของผู้พักอาศัย     
     
    จื่อเทานำรถไปจอดไว้หน้าประตูเพนท์เฮาส์หลังจากขับรถออกมาจากลิฟท์    จากนั้นร่างสูงก็หยิบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่อยู่ท้ายรถมาวางก่อนจะใส่คีย์การ์ด ใส่รหัสอีกที และไขกุญแจ    
     
     
     
    "เห้อออออ" จื่อเทาวางกระเป๋าก่นอจะตรงไปยังโซฟาตัวยาวกลางบ้านทิ้งตัวลงและเอามือเกยหน้าผากและถอนหายใจแรง      ตาคมแหงนมองเพดานสีขาวอย่างเหนื่อยอ่อน
     
     
     
     
    ที่จริงเขาเรียนหนังสืออยู่ที่มหาวิทยาลัยฮ่องกง    ที่จริงก็อาศัยอยู่คนเดียวอยู่แล้ว    แต่ว่าเขาโดนแม่ให้ย้ายมาเรียนที่นี่อย่างกระทันหัน   แค่นั้นยังไม่พอยังจะต้องไปแต่งงานกับเด็กผู้ชาย    ….. ซึ่งเขาเองก็ยังไม่พร้อม และเขาไม่รู้จักเด็กคนนั้นเลยซักนิด  ถึงแม่จะบอกว่าผมเคยเจอเขาตอนยังเด็กมากๆก็เถอะ
     
     
    #ครืดด
     
     
    "……………" เสียงข้อความเข้าทำให้จื่อเทาต้องหันไปหยิบไอโฟนสีขาวจากกระเป๋ากางเกงออกมาดู   ก่อนจะปาเครื่องมือสื่อสารนั่นทิ้งด้วยอารมณ์หงุดหงิด  
     
     
     
    'จื่อเทาลูก..... พรุ่งนี้อย่าลืมไปหาคุณน้าเซนาที่บ้านตอนสิบโมง   แม่ส่งพิกัดจีพีเอสไปให้แล้ว'
     
     
     
     
     
     
     
    .
    .
    .
    .
    .
     
     
     
     
     
     
     
     
    "นี่นะหรอ โอเซฮุน" จื่อเทามองรูปถ่ายที่แม่ของตนส่งมา  โดยไม่รู้ตัวเลยว่าสายตาที่มองรูปนั้นเต็มไปด้วยความหลงไหลอย่างเห็นได้ชัด






    "จะว่าไป........ ก็น่ารักดีแหะ"
     
     
     
    -------------------------------------------------
     
     
     
     
    "อะไรอีกอ่ะแม่"เซฮุนที่กำลังนอนอ่านการ์ตูนอยู่บนเตียงหันมามองคนที่กำลังเดินเข้ามา
     
    "แม่เอาครีมมาให้จ่ะ " ว่าแล้วเซนาก็หยิบครีมบำรุงผิวราคาแพงหลายชนิดมาวางข้างๆโต๊ะข้างๆเตียง
     
    "อ่ะไรอ่าาา"มือบางมราจับการ์ตูนถูกดึงโดยผู้เป็นแม่
     
    "เดี๋ยวคุณแม่ทาครีมให้น๊ะจ๊ะ...... พรุ่งนี้เราต้องไปเลือกแหวนมั่นกับพี่จื่อเทา ดังนั้นลูกแม่ต้องดูดี" 
     
    "เหอะ" เซฮุนได้แต่วางการ์ตูน แบะปาก ปล่อยให้คุณแม่คนสวยจัดการทาครีมแถมยังจับมาร์กหน้า   แล้วก็มีคนรับใช้ที่บ้านมานวดเท้าให้อีก
     
    "น้องฮุนลูกแม่ผิวดี๊ดี..... ปากก็ชมพูสุขภาพดี เหมือนใครเนี่ย"
     
    "……….." เซฮุนได้แต่คิดในใจ   บางทีแม่ก็หลงตัวเองไปนะ........
     
     
     
     
     
     
     
     
    "พรุ่งนี้เช้าลูกต้องตื่นแปดโมงเช้านะ แม่จะให้ป้าฮารามาเตรียมน้ำนมให้เซฮุนอาบ  พรุ่งนี้พี่จื่อเทาว่าที่คู่หมั้นของลูกจะมาตอนสิบโมง"หลังจากเก็บอุปกรณ์ประทินผิวเสร็จ  คุณนายโอไม่ลืมที่จะบอกคุณลูกชายด้วยเสียงอารมณ์ดี
     
    "แม่มาปลุกละกัน ผมง่วงละ ปิดไฟให้ด้วยนะแม่"เซฮุนหลังจากถูกจับทานู่นทานี่  หน้าขาวใสกับปากสีชมพูยิ่งดูสุขภาพดีมากขึ้นไปอีก    ร่างบางเสแสร้งทำเป็นหาววดๆ
     
    "รีบๆนอนก็ดี พักผ่อนเยอะๆจะได้สดชื่น"เซนาลูบหัวลูกชายคนคนเล็กของบ้านที่เอาผ้าห่มมาคลุมตัวเตรียมจะนอน    "อ้อ…… แม่เอารูปพี่จื่อเทาใส่ในแทปแบล็ตลูกแล้วนะ ดูไว้นะคะน้องฮุน"
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    หลังจากที่นอนหลับตานิ่งๆแกล้งเป็นว่าหลับอยู่นานใบหน้าหวานก็โผล่ออกมานอกผ้าห่มสีฟ้าสดใสลายปลานีโม่      แขนเรียวเอื้อมไปที่หัวเตียงเพื่อเปิดไฟ   ก่อนจะหยิบแทปเบล็ตสีขาวที่ชารจเอาไว้ออกมา
     
     
     
     
     
     
    "นี่น่ะหรอ? ฮวางจื่อเทา เหอะ"
    "ทำจมูกล่ะสิ ขอบตาก็ดำ...... เป็นพวกหื่นกามรึเปล่าก็ไม่รู้ บรึ๋ยยย"




    "ขี้เก็กชะมัดยาก"
    .
    .
    .
    .
     
    --------------------
     
    TBC
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×