[Fic]For give me!! my Junsoo - 2KIM

ลำดับตอนที่ #12 : Indiginant

Part 11 ยูชอนดูรูปที่แจจุงกินข้าวอยู่กับหญิงสาวชาวต่างชาติ สายตาของแจจุงบ่งบอกได้ทันทีว่าผู้ชายยคนนี้เจ้าชู้ไม่ใช่เล่นเลย แต่ผม ปาร์ค ยูชอน หรือจะใช้ ชอง ก็ได้ ผมก็เป็นแค่ภรรยาของชองยุนโฮ และก็เป็นแค่เพื่อนของคิมจุนซู ผมจะไปทำร้ายพี่ชายที่น่ารักอย่างคิม แจจุงได้ลงหรอ ถ้าจุนซูของขึ้นทำร้ายร่างกายพี่เค้าอีกละ ผมไม่มีสิทธิ์ที่จะไปยุ่งกับครอบครัวของพวกเค้าหรอก ผมจึงเก็บรูปๆนั้นไส่กระเป๋ายุนโฮดังเดิม . . ++++++++++++++++ แจจุงเจอเรื่องที่แสนจะเครียดจัด ไอ้เพื่อนตัวแสบมนดันถ่ายรูปที่ผมไปกินข้าวกับลูกค้าเจ้าชางมิน มันจะแบ็กเมผมครับ มันขู่จะเอาไปให้จุนซูด้วยถ้าผมไม่เอาของขัวญให้มัน สงสัยวันเกิดมันคงจะเอาหม้อยักษ์ให้เป็นของขวัญ เห็นมันไม่มี ต้องเข้าใจคนมันจน เฮ้ออออ กลับมาถึงบ้านคุณนายจุนซูก็กำลังอาบน้ำอยู่อย่างสบายอารมณ์ อารมณ์นี้ก็ดีครับแต่ถ้าอารมณ์อื่น เช่น อารมณ์เสียไรงี้ผมคงจะโดนข้อหาอะไรเพิ่มอีกแน่ๆ ไอ้เรื่องที่จุนซูกินยาคุมเนี่ยผมไม่คิดอะไรหรอก ก็แค่กินาให้ครบ ไม่ให้ลืมก็พอระดับฮอร์โมนจะได้ปกติ จะว่าไป กินก็ดีเหมือนกันนะ ถ้ากินแล้วสวยใสก็เชิญเถอะ เมียผมสวย โอ๊ะ จุนซูออกมาแล้ว โอ้ยยยยยทำไมวันนี้มันเมื่อยๆน้าาาา อิอิ "คนสวยครับ"ยังไม่ทันได้เอ่ยชื่อ เจ้าตัวก็หันกลับมาซะแล้ว "อะไร"ตอบแบบนี้ท่าทางจะอารมณ์ไม่ดี แต่ก็ช่างเถอะ "วันนี้แจจุงทำงาน เหนื๊อยเหนี่อย เหมื่อยจังเลย นวดให้หน่อยได้มั๊ย้นาาา"แจจุงคลายเนคไทออกก่อนจะเดินมาสวมกอดจุนซูจากด้านหลัง "ได้สิ ไปนอนดีๆเดี๋ยวนวดให้"จุนซูที่ใส่ชุดนอนอาบน้ำสั่ง แล้วเดินขึ้นชั้นบนไปใส่เสื้อผ้ามาทำตามคำขอ "เฮ้ยไอ้แก่ ถอดเสื้อทำไมอะ"จุนซูตกใจเมื่อเห็นคนที่นอนแผ่อยู่กลางบ้านถอดเสื้อออกจนหมด ร่างกายท่อนบนเปลือยป่าว คิดจะทำอะไรของเค้า "ก็แจจุงร้อนนี่ ก็จุนซูไม่ให้เปิดแอร์ไม่ใช่หรอ ช่วยกันประหยัดไฟไง แจจุงก็เลยถอดเสื้อ"แจจุงตอบหน้าเป็น ทำเอาคิ้วหนาทั้งสองข้างของจุนซูขมวดชนกัน เหมือนกับกระทบอะไรแบบนั้ คิดจะว่าผมงกใช้มั๊ย เดี๋ยวเหอะ "ดี วันหลังทำกับข้าวก็ใช้ถ่านนะ ช่วยกันประหยัดแก๊สไง"จุนซูประชด ก่อนจะหยิกแขนแจจุงแรงๆด้วยหวามหมั่นไส้ แจจุงตอนนี้เลยต้องสงบปากสงบคำ ให้จุนซูได้นวดต่อไป . . . ++++++++++++++++++ ร่างบางออกมาเปิดร้อนประมาณ เกือบเที่ยงได้ จุนซูมาเช็ดกระแสตอบรับของเค้กสตอเบอร์รี่ประจำฤดูนี้ ซึ่งก็ท่าทางจะแรงเกินคาดด้วยกำไรเป็นกอบเป็นกำ ต้นทุนก็ไม่ได้จ่ายกำไรก็ได้ อะไรมันจะเริ่ดกว่านี้ ไม่มี (ถามเอง ตอบเอง ดีจิงๆ //คนแต่ง) "อ้าว ยูชอน"จุนซูตกใจที่ยูชอนมาหา "มากินกาแฟเฉยๆ เดี๋ยวก็ไปดูลูกค้าท่ร้านแล้ว เอาเอ็กเพรสโซ่นะ"ยูชอนนั่งลงที่มุมประจำและนั่งอ่านหนังสือไปพลางๆ "ได้แล้ว จุนซูชงเองอร่อยชัวร์"จุนซูมากับท่าทางที่มั่นใจสุดๆ และวางกาแฟ "แน่ใจว่าไม่เค็ม"ยูชอนแกล้งแซว ยกแก้วมาดูให้สมจริง "จะบ้าหรอไง กาแฟบ้านใครเค้าใส่เกลือ เอะ หรือนายกำลังว่าชั้นเค็ม"จุนซูที่นั่งฝั่งตรงข้ามเริ่มจะหงุดหงิดแล้ว"ชั้นมันงกมากเลยหรอไง ทำไม่มีแต่คนว่าชั้นงก คนเราประหยัดไม่ได้่หรือไงกัน" "ใช่ เอ้ย อย่าคิดมากสิ อย่างงี้ก็ดีแล้วจะได้มีเงินเก็บ"ยูชอนปลอบเพราะจุนซูจู่ๆก็เงีบยไป แล้วก็คิดผิด "ถูกกกต้องที่สุดเลยละยูชอน ถ้าในโลกมีคนแบบชั้นเยอะๆ โลกนี้คงจะน่าอยู่"จุนซูผู้ที่ได้ชื่อวว่าบ้ายอ พอโดนชมเข้าหน่อยก็กระดี๊กระด๊า เอาเข้าไป นั้นหัวเราะอีก บ้าได้อีดเพื่อนชั้น /ครื๊ดๆๆๆ ๆๆๆๆ (เสียงโทรศัพท์สั่น) "ว่าไงหมี"ยูชอนรับโทรศัพท์ของตนที่ปิดเสียงไว้ //"ที่รักครับ หมียุนลืมโน๊ตบุ๊คไว้ที่บ้านอ่า ยูชอนเอามาให้หน่อยได้มั๊ยครับ" "ได้สิ เดี๋ยวเอาไปให้นะ แค่นี้ก่อน ละกัน"ยูชอนกดวางสายไป แล้วเปลี่ยนทิศมาหาเพื่อนรัก "จุนซูชั้นไปก่อนนะ ไปเอาของให้หมีขี้ลืม "ยังไม่ทันได้ลุกไปก็....... "เดี๋ยวสิ ค่าเอ็กเพรสโซ่ด้วยคุณนายชอง"มือข้างนึงจับข้อมือเพื่อน อีกมือแบมือ "งกกกก "ยูชอนพูดอย่างไม่เกรงใจ เหลืออดแล้วเนี่ย ก่อนจะหยิบเงินปึกนึงมาตีทีมือจุนซูทีนึงด้วยความหมั่นไส้ "5555 ล้อเล่นๆ คืนไปเหอะ"จุนซูเอาเงินคืนให้ยูชอน "แต่......"ยูชอนหน้าหงิดไป ว่าแล้วรายนี้ไม่ยอมให้อะไรฟรีๆอยู่แล้ว "ให้ชั้นไปด้วยคนสิ พักนี้ไม่ได้ตะลอนไปไหนกับนานาลย ไปนะๆๆๆๆๆ"จุนซูทำหน้าร้องขออย่างกับเด็กๆ "โอเคๆ ไปแค่บริษัทยุนโฮเองนะ"มีหรือยูชอนจะกล้าขัดใจ "อื้ม ไปแค่นั้นก็ได้"จุนซูถอดผ้ากันเพื่อนประจำร้านออกก่อนจะไปสั่งพนักงานประจำอย่างซึงรี . . ++++++++++++++++++ "ไอ้แจจุงแกจะโวยวายหาอะไรห๊ะ ชั้นก็ให้ยูชอนไปเอามาแล้วไง"ยุนโฮบอกอย่างลำคาญ "ถ้าเกิดจุนซูเห็นรูปนั้นขึ้นมาแกตายแน่ไอ้หมีควาย"แจจุงพูดอย่างร้อนใจ ไอ้เพื่อนนี่บอกว่าทันทีที่ได้ของขวัญมันจะเอารูปนี้มาให้ แล้วมันดันลืมไว้ที่บ้านอีก แล้วแทนที่จะไปเอาเองให้ยูชอนไปเอาเนี่ยนะ ไม่รู้ว่าจะถึงหูจุนซูมั๊ยถ้าถึงเฮ้อ ไม่อยากจะเสด "แกคงตายก่อนชั้นอะ ฮ่าฮ่า"ยุนโฮกวนกลับคับ ใครจะไปกัวม้านนนไอ้แจจุง "ไม่ขำโว้ยยย ถ้าชั้นเป็นอะไรขึ้นมาจะค่าโรงบาลแกออกเรยนะ ไอ้นี่"แจจุงพูดอย่างจริงจัง ใครจะไปขำออก เมียชั้นไม่ได้ใจเย็นเหมือนนายนะเว้ยไอ้ยุนโฮ้..... /RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr/ "หัวหน้าคะ คุณยูชอนมาพบคะ เชิญเข้าไปเลยนะคะ"เสียงเลขาสาวหน้าห้องโอนสายมา "อื้ม เข้ามาเลย"สงสัยจะมาแล้ว เร็วได้ใจจิงๆ มีร่างบางกับร่างเล็กเดินเข้ามาในห้องสองหัวหน้าที่แยกไว้อย่างส่วนตัว เพราะสองฝ่ายนี้ต้องทำงานประสานกันอยู่แล้วจึงต้องเอาหัวหน้าสองแผนกมาอยู่ร่วมกันและที่ดียิ่งกว่านั้นสองคนนี้สนิมกันเหลือเกิน ยูชอนถือประเป๋าโน๊ตบุ๊คนำหน้ามา ส่วนร่างที่ตามมาเนี่ยดิทำเอาคนที่นั่งซดกาแฟดำถึงกับสำลัก ชิปxายแร้วไงตรู มะ.....มาได้ไง โอ้ววว ม่ายยยยยยยยยยยย แจจุงมองจุนซูที่เดินตามเข้ามา ในห้องนี้มาอะไรที่จุนซูไม่รู้อีกเยอะแยะ ถ้ามาเห็นอะไรดดีๆเข้าคิมแจก็ตายสิครับ ยังไม่ได้เตรียมตัวเลย "ห้องพี่แจจุงสวยดีจัง ไม่เห็นเคยพามาเลยนี่ เชอะ"หลังจากสำรวจจนทั่วห้องจุนซูก็ถึงกับโมโหไม่เคยพามาที่ทำงานเลย เลขาหน้าห้องก็เป็นสาวแล้วก็สวยสะด้วย ชิ มันต้องมีอะไรแน่ๆ ไม่น่าไว้ใจ "เอ่อ คือ แจจุงเห็นจุนซูต้องเฝ้าร้านไง"แจจุง ตอแหลได้อีก แถไปตามน้ำ ส่งยิ้มเจือนๆไปให้ "งั้นหรอ"จุนซูตอบแล้วก็เดินหยิบนู้นดูนี่อยู่ทั่วห้องเหมือนนักสืบยังไงอย่างงั้น ผมเสียวหลังชอบกน ส่วนคู่ทูยูหรอชวนกันออกไปกินข้าวกลางวันสวีทหวานแหววข้างนอกโน้นแล้ว ทิ้งให้คิมแจผู้กลัวเมีย ต้องอยู่กะเมียสองต่อสอง ทำงี้ได้ไงอ่าาาาา "จุนซู เราไม่ไปกินข้าวกางวันกันหรอ"ชายหนุ่มถามให้จุนซูเลิกสนใจกับลิ้นชักเค้าสักที คือแบบมันมีพวกจดหมายจากสาวๆอยู่อะไรแบบนี้อยู่ ดีนะที่คิดเพื่อไว้เลยซ่อนไว้ลึกๆหน่อย "ถ้าหิวก็ไปกินซิ "จุนซูแค่หันกลับมามองและกลับไปสนใจกับของในลิ้นชักต่อ ไม่ได้การณ์แล้วคิมแจจุง "ไปกับแจจุงน้าาา นะครับ"เพื่อให้จุนซูหยุดแจจุงเลยไปสวมกอดจากด้านหลัง "นะๆๆๆ หิวแล้วววว จุ๊บ"เรียวปากจุมพิตที่แก้มอย่างออดอ้อน "ก็บอกว่าหิวให้ไปกินก่อนไง ไม่ได้ยินหรอ "จุนซูไม่ได้สะบัดไล่แจจุง แต่กลับใช้สายตาไล่แทน แต่ด้วยความด้านและความกลัวจึงต้องขอกอดต่อไป "ปล่อยนะ ไอ้แก่ ปล่อยเซ่"จุนซูเริ่มชักทนไม่ไหวเพราะแจจุงค่อยๆออกแรงกอดมากขึ้น มือเล็กตีแรงๆ แต่ก็ไม่เป็นผล จึงกลับไปคุ้ยอย่างเดิม "น้าาา นะครับ คนน่ารักของแจจุง"แจจุงยังไม่เลิกล้มความต้องการที่จะเบี่ยงเบนความสนใจ "ไปกินอาหาร...ญี่ปุ่นกัน แจจุงเลี้ยง"ถ้าไม่ใช้มุกนี้มีหวังได้เจออะไรดีๆแน่ อ่าตังข้าพเจ้าหร่อยหรอ "เออๆ ลุกไปก่อนซิ" จุนซูสะบัดแจจุงที่นั่งเกาะเหมือนคางคกผสมพันธุ์อยู่ที่หลังอย่างลำคาญ"เค้าจะได้ลุกได้ไงเล้า หิวแล้ว" "ครับๆ ๆ"แจจุงลุกออกมา เหมือนยกภูเขาออกจากอก "ระวัง !!!!"จุนซูไม่ทันระวัง สดุดลื่นแต่ดีที่แจจุงรับไว้ทัน แขนเล็กเกาะแน่นด้วยความตกใจ "โอ๋ๆ จุนซู ไม่เป็นไรแล้ว"แจจุงลูบหัวจุนซูไปด้วย ดูจุนซูจะตกใจ ก็กอดแน่นขนาดนี้ ถ้ารู้ว่าทำแบบนี้แล้วมันทำให้จุนซูที่น่ากลัวหายไป รู้งี้แกล้งอย่างงี้บ่อยๆก็ดีซิ "ปล่อยซิ หิวแล้ว"จุนซูก้มมองที่แผ่นกระดาษแผ่นหนึ่งใต้รองเท้าของเค้าที่ทำให้เค้าเกือบเสียโฉม แจจุงผละออกมาจูงมือเค้า "ไปกันเถอะ อ้าว .... กระดาษอะไรหรอ"แจจุงเห็นจุนซูก้มหยิบกระดาษสีขาวๆเล็กๆ อะไรหว่ามองไม่เห็น .... หรือผมจะแก่แล้วจริงๆวะเนี่ย "เรื่องของผม"พอเอากระดาษนั้นใส่กระเป๋ากางเกงก็เดินดุ่ยๆนำหน้าไปโน้นนแล้ว เอาใจยากจังวะเห้ย . . . ++++++++++++++++++++++++ ในรถ เล็กซัส IS 250 ของยูชอน "นั่งอืดเชีย "ยูชอนแซวผู้โดยสารที่นั่งจับพุงอยู่นานสองนาน แถมทำหน้าเครียดอีกตาหาก "ชิ ..พอเลยนะ ไม่งั้นชั้นจะงอนนายเลยคอยดู"จุนซูเบ้ปาก มาทักเค้าอืด ยิ่งกลัวอ้วนอยู่ด้วย "อย่างอนน้าาา ก็เล่นกินไปซะขนาดนั้น ดูดิ"ยังไม่เลิก ยูชอนยังชี้ที่พุงน้อยๆของจุนซูอีกตาหาก "นายก็รู้นิสัยชั้นอยู่แล้วนี่ว่าของฟรีอะ แล้วอาหารญี่ปุ่นอีก โคตรจะอืดเลยอ่าาา แล้วน้ำหนักจะขึ้นอีกมั๊ยเนี่ย กลุ้มอ่าาา เฮ้ออออ"จุนซูถอนหายใจ "ช่าย ลืมไปเลย"ร่างเล็กล้วงกระเป๋าหยิบกระดาษสีขาวออกมา "อะไรอะ"ยูชอนเองก็สนใจว่าไอ้นึกออก แล้วกระดาษนั้นอะไร จุนซูคลี่มันออก และอ่านให้ฟัง . . . "...สวัสดีค่ะ คุณแจจุง ขอบคุณสำหรับช่อดอกไม้ค่ะ ไว้ดิฉันว่างจะชวนไปนัดทานข้าวด้วยกันนะคะ จาก ..ลี โฮริน " "โทรหาโฮรินได้ทุกเมื่อนะคะ (02)xxxxxxxx" 'แควกๆ' จุนซูฉีกกระดาษทิ้ง และขย้ำเป็นก้อน "ฮึ่ม ไอ้แก่.................."จุนซูโวยวายดังลั่นรถ ยูชอนปิดหูแทบไม่ทัน "ใจเย็นสิจุนซู"ยูชอนเอามือข้างขวาที่จำเกียร์มาวางที่หน้าตักจุนซู "ดูมันทำดิ.... มิน่าละ ถึงได้ทำสายตาระแวงใส่ชั้น"จุนซูหน้าแดงด้วยความโมโห "นายนี่ก็คิดมากไปได้ แค่เนี้ย ถามจิงเหอะนายไม่คิดจะถามพี่เค้าก่อนรึงัย ทำอยากกะคนมีเมนส์ นายนี่"ยูชอนกลับมาเป็นคนที่บ่นแทน "ไม่รู้ละ ชั้นจะไปเคลียร์ ขอบคุณที่มาส่ง ไว้คุยกัน ไปละ" เนื่องจากค่อนข้างมึดแล้วเลยเปลี่ยนใจกลับบ้านแทน ซึงรีอยู่ ไม่ต้องห่วงร้านแล้วว . . . "กลับมาแล้ว"แจจุงเดินมาพร้อมกับกระเป๋าโน๊ตบุ๊คและชุตสูทสีดำบาดที่บ่า "เรามีเรื่องต้องคุยกัน"เสียงเย็นๆแหบๆของจุนซูทำเอาคนที่กำลังเดินไปหาไรกินต้องชะงัก "อะไรหรอ จะคุยเรื่องว่าลูกเราจะให้เข้าโรงเรียนไหนงั้นหรอครับ"แจจุงตอบขำๆโดยไม่ได้หันมองสายตาและท่าทางของจุนซูเลยว่าสบอารมรึป่าว ยังคงก้มหน้าก้มตาหาของกิน ทำไมปวดท้องงี้ฟระ สงสัยมันหึวมากแน่ๆ "จะบ้าหรอไงเล้า"แวบนึงจุนซูกลับรู้สึกเขินขึ้นมา แต่เราต้องมาเครียร์กับไอ้แก่นี่ไม่ช่ายหรอ" ไอ้แก่ มานี่ก่อนเลย" "คร้าบบบบ"แจจุงเดินมาหาตามที่จุนซูบัญชา แม่นางจุนซูกำลังกริ้วห้ามขัด แล้วนี่เค้าไปทำอะไรอีกละเนี่ย หรือไอ้ยุนโฮบ้ามันหลุดปาก อะไรเยี่ยยย "ใครชื่อ โฮริน บอกผมมานะ"จุนซูจับเนทไทของแจจุงหวังจะดึงให้หายใจไม่ออกตายเลย "คะ...คือ..เอ่อ"แจจุงอ้ำๆอึ้งๆ โฮรินหรอ...ก็ คือ... แฮะๆ คนที่ผมว่าเค้าน่ารักดีเฉยๆครับเลยแอบส่งดอกไม้ไปให้ แต่ตอนนี้มันคงไม่ใช่เวลามาบอก แหะๆจุนซูครับคนนี้เป็นคนที่แจจุง บลาๆๆ แบบนี้หรอ ให้ตาย แจจุงโดนเชือดของจริงแล้ววันนี้ จะแถว่าไรดีวะเนี่ยเวรกรรม ร่างโปรงทรุดตัวตามแรงดึงที่คอไปนั่งลงคุกเข่ากับพื้น"คะ..คือ แจจุง แจจุงไม่รู้ ใครหรอ" มุกนี้มันคงจะได้ รึป่าว "ไม่ต้องลอยนะ แล้วนี่มันคืออะไรกัน"มือเล็กปาก้อนกระดาษใส่หน้าของแจจุง "หึ หรือว่าที่ผ่านมาพี่โกหกผม โกหกผมมาตลอดเลยรึป่าว"น้ำใสๆมันเริ่มออกมา จากความโกรธเริ่มกลายเป็นความสับสน หลอกกันหน้าด้านๆ "จุนซู"เมื่อแจจุงเห็นหยาดน้ำตาก็เลื่อนมือมากุมจุนซู แต่ก็เลื่อนมือหนี "ไม่ต้องมายุ่ง"จุนซูปาเนคไทกระแทกอกแกร่งก่อนจะเดินลุกออกจากโซฟา "จุนซู พี่ขอโทษ จุนซู "ร่างสูงกอดคนรักแน่น ไม่ได้ตั้งใจจะโกหก ถึงยังไงคนที่น่ารักและคนที่ผมรักมากที่สุด ยอมให้ได้ทุกอย่างก็มีแค่จุนซูคนเดียวเท่านั้น "ปล่อย" จุนซูบอกเรียบๆ "ไม่ พี่ขอโทษ"แจจุงกอดแน่นยิ่งขึ้น "ไม่ปล่อยดีๆใช่มั๊ยอีแก่"จุนซูทนไม่ไหวแล้ว จึงต้องตีเข้าไปเต็มท้องน้อย "โอ้ยยย"แจจุงล้มไป ปวดมาก ปวดมากๆๆๆๆๆ "โอ้ยจุนซู แจจุงปวดท้อง" ทีแรกจุนซูไม่ได้สนใจจนกระทั้งหน้าของแจจุงเริ่มซีดนั้นแหละ "ปวดตรงไหน ห้ามมาสำออยนะ"จุนซูเขย่าที่แขนของแจจุง "ปวดตรงนี้"แจจุงเลื่อนมือไปที่อกข้างซ้าย "อย่ามาเน่านะ งั้นไม่พูดด้วยแล้ว"จุนซูจะลุกหนีอีกแต่ "โอ้ยยย จุนซู แจจุงปวดตรงนี้"แล้วเลื่อนมือไปที่ท้องน้อยด้านขวา "ไม่ไหวแล้ว" "เห้ย ..." . . . TBC -------------------