[Fic] Addicted to love - 2kim Junseob

ลำดับตอนที่ #6 : Part 5 - Our Flight

Title: Addicted to love<br />
<br />
Author: bell27<br />
<br />
Category: Romantic<br />
<br />
Pairing: Jeajoong x Junsu , junhyung x yoseob<br />
<br />
Rating: NC - 17<br />
<br />
�<br />
<br />
Part 5<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;จุนซู เก็บของเสร็จหรือยัง คุณแจจุงมารับแล้วนะ&quot;เสียงของนางคิมดังจากชั้นล่างเรียกลูกชายคนโตที่ยังไม่ลงมา<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;แปปนึงสิแม่ .... จะเสร็จแล้ววว &quot;คนที่อยู่ชั้นบนตะโกนกลับมาขณะที่กำลังปิดประเป๋าคิตตี้ไซส์ใหญ่สุด � � กว่าจะยัดเสื้อผ้าขาวของเครื่องใช้ที่จำเป็นได้ก็ทำเอาคนที่พึ่งอาบน้ำมาหมาดๆถึงกับเหงืออกเลยทีเดียว<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;อื้ออ พี่จะไปแล้วหรอ&quot;พอได้ยินเสียงดังทำเอาคนที่นอนอยู่บนเตียงต้องตอบด่วยเสียงสะลึมสะลือรวมทั้งตาที่ปิดอยู่<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;อืมม ดูแม่ได่วย แล้วก็อย่าทำให้แม่ลำบากรู้ไหม&quot;หลังจากได้ยินเสียงน้อง � จุนซูก็ลุกขึ้นมานั่งลงบนเตียงข้างๆกับน้องชายก่อนจะลูบผมสีดำสนิท<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;อื้อออ พี่ก้เดิน ทางง ดี ดี น้าาา อย่า ลืม ข๊อองฝาก&quot;โยซอบปลื้อตามอง<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;อื้ม พี่ไปแล้วนะ&quot; ว่าแล้วจุนซูก็ลุกขึ้นยืนแล้วหยิบประเป๋าใบโตกับกระเป๋าสะพายอีกให้ที่เตรียมไว้พร้อมแล้ว �ออกไปด้านนอกห้อง<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;อ๊ะ&quot;จุนซูพึ่งเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมกับประเป๋าใบใหญ่และหนักอยู่ดีๆก็เบาขึ้นมาซะเฉยๆ � ทำให้คนที่อุทานต้องเงยหน้าขึ้นมองว่าเกิดอะไรขึ้น&quot;คุณ&quot;<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;มา ชั้นถือให้&quot;มือถน้าดึงกระเป๋าคิดตี้ใบใหญ่สุดมาถือไว้เอง<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;เดี๋ยว&quot;จุนซูรั้งมืออีกฝ่ายไว้ �<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;เดี๋ยวชั้นถือเอง เร็ว วันนี้รถติด&quot;คนที่เดินถือกระเป๋าไว้เองเดินลงบันไดไปอย่างเริ่งรีบ<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;แม่ฮะ&quot;ร่างเล็กเดินมาถึงชั้นล่างก็รีบเดินตรงไปยังหญิงสาววัยกลางคนที่กำลังเทคันจังไส่ถ้วยอยู่ � � �ร่างเล็กรีบตรงเข้าไปสวมกอดทันที �&quot;แม่ฮะ จุนซูจะไม่อยู่2เดือนนะ แม่ดูแลตัวเองดีๆนะ&quot;<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;จ้าา ไม่ต้องห่วงแม่หรอกนะ ตั้งใจทำงานนะลูกนะ&quot;นางกอดลูกชายแน่น �ก่อนจะผละออกมาลูบหัวลูกชายเบาๆ<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;ฝากดูแลจุนซูด่วยนะคะคุณแจจุง&quot;นางคิมที่เดินมาโดยมีลูกชายเดินควงแขนมาด้วยตรงมาหาชายหนุ่มที่ถือกระเป๋าเดินทางใบโต<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;ครับ คุณแม่ ไม่ต้องห่วงนะครับ&quot;ร่างสูงพูดยิ้มๆ<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;นี่คุณอย่ามะ......&quot;<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;รีบไปเทอะลูกเดี๋ยวไม่ทัน&quot;จุนซูถูกแม่ขัดสะก่อน ทำเอาจุนซูหน้านิ้วคิ้วขมวด แล้วก็ต้องยอมเดินตามร่างสูงที่กำลังจะเดินออกไปนอกบ้าน � �จุนซูเดินถือกระเป๋าสะพายของตน �มองร่างสูงที่เปิดรถอัลพาร์ดรถตู้หรูที่แม้แค่ขับมาคนเดียวก็ยังดูดีและไฮโซ � � � มือหนาที่ถือกระเป๋าเดินทางอย่างมั่นคงก่อนจะทำมันไปวางเบาะสุดท้ายของรถ � � �จุนซูเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังเดินออกจากรถเค้าก็เตรียมตัวจะเข้าไปนั่งในเบาะแถวแรกทันที แต่<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;คิมจุนซู �ใครบอกให้คุณเข้าไปนั่ง&quot;เสียงเข้มบอกทำให้จุนซูที่กำลังจะแหมะก้นลงไปนั้งถึงกับตั้งชะงัก<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;อะไรของคุณนะ จะไปก็รีบๆไปสิ&quot;ชะงักแค่ๆแปปๆจุนซูก็นั่งลงที่เบาะ<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;ตลก นายต้องมานั่งกับชั้นข้างหน้า �มานี่คิมจุนซู&quot;มือไวรีบคว้ามืออีกฝ่าและออกแรงที่จะทำให้อีกฝ่ายออกมาด้านนอกรถได้ � � มืออีกข้างจัดการเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ � และดันตัวอีกฝ่ายเข้าไปนั่งโดยไม่ฟังเสียงโวยวายไดไดทั้งสิ้น<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;คุณ&quot;จุนซูที่มานั่งด้านข้างคนขับแล้วกประตูก็ถูกปิดทันทีทำให้อีกฝ่ายไม่ได้ยินเสียงโวยวายส่วนที่เหลือ � � � �แจจุงปิดประตูเลื่อนก่อนจะเดินไปที่ฝั่งซ้ายที่เป็นที่นั่งประจำคนขับ � �เค้าเปิดประตูงเข้าไปนั่งลงก่อนจะสตาร์ทรถตู้หรู<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;คุณนี่เพี้ยนรึป่าว มากันแค่สองคนเอารถตู้มาทำไม �แล้วทำไมต้องขับเอง �เดี๋ยวก็เหนื่อยหรอก&quot;จุนซูหลังจากที่ขาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จแล้วจุนซูก้ทั่นมากอดอกมองคนที่ดูดกาแฟเย็นจากแก้วร้านกาแฟชื่อดัง<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;เป็นห่วงหรอครับ&quot;พอดูดไปอึกใหญ่ร่างสูงก็หันมายกยิ้ม �ยิ้มหวานไปให้อีกฝ่าย �ทำเอาจุนซูรุสึกร้อนไปทั่วใบหน้า �แต่ร้อนด้วยความหงุดหงินละมั้ง<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;ไม่ตลกนะ คุณแจจุง&quot; จุนซูทำตาเขียวอย่างไม่มีอารมณ์พูดเล่น<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;เผื่อว่านายจะขนของไง.... แล้วก็ไม่แน่จุนกอลกับน้องชายชั้นอาจจะตามไป แล้วชั้นก็ไม่ชอบมีคนขับรถเท่าไหร่ ชั้นว่าเวลาชั้นขับรถแล้วเท่ออก&quot;ร่างสูงหยิบแว่นกันแดดสีดำอันที่ใช้ประจำ � ก่อนจะขยับเกรียร์และอีเบรค �<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;แหวะ หลงตัวเองชะมัดเลย.... �นี่คุณแจจุงคุณมีน้องชายด้วยหรอ&quot;จุนซูเอียงคนมองคนที่มีสถานะเป็นพนักงานขับรถ<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;กำกวมนะครับคุณจุนซู&quot;คนคับหันมายิ้มเจ้าเหล่พร้อมกับยกคิ้วไส่ �ทำเอาคนที่กอดอกอยู่อยากจะเอามือไปทุบๆๆอีกฝ่ายให้น่วม �แต่ก็คงไม่ได้ �<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;ไอ้ลามก&quot;<br />
<br />
�<br />
<br />
.<br />
<br />
.<br />
<br />
.<br />
<br />
.<br />
<br />
�<br />
<br />
++++++++++++++++++++++++++<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
//นอเอเก กก ฮาโก ชิพพึน ฮันมาดี ออนเจนา We always singing just for you โคมาวอ นึลอูรี กยอทึล จีคยอจูน You (you) you (it’s you) thank you (thank you) for you// (โปรโมทเพลงกันต่อคะ 55)<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;โอ้ยยยยย อารายง่าาาา&quot;เสียงโทรศัพทย์ที่หัวเตียงของโยซอบ<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;ฮาโหลลลลล ครายยยอ่าาา&quot;เสียงงัวเงียกรอดไปที่ปลายสาย<br />
<br />
�<br />
<br />
//ยังโยซอบ ตื่นยัง//<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;โอ๊ยยย นายอีกแล้วหรอจุนฮยองง มีไร �คนจะนอน&quot;โยซอบกุมขมับด้วยความหงุดหงิด<br />
<br />
�<br />
<br />
//วันนี้ตอนเที่ยงชั้นจะไปรับนาย//<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;อะไรของนายอะ วันหยุดทั้งทีก็ช่วยหยุดกวนชั้นด่วยสิ &quot;โยซอบเริ่มจะลืมได้เต็มตาแล้ว<br />
<br />
�<br />
<br />
//เตรียมตัวไว้ด้วยล่ะ //<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;เห่ยยย.......&quot;โยซอบยังไม่ทันตอบกลับอีกฝ่ายก็วางไปแล้ว<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;โอ้ยยย ไอ้บ้าาาา&quot;โยซอบตะโกนไส่โทรศัพท์เสียงดังลั้งบ้านก่อนจะมุดกลับเข้าไปใต้ผ้าห่ม<br />
<br />
�<br />
<br />
.<br />
<br />
.<br />
<br />
.<br />
<br />
.<br />
<br />
++++++++++++++++++<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;อ๊ะนี่ชุดของนายนะจุนซู �&quot;ร่างสูงหลังจากจอดรถที่ลานจอดรถของสนามบินอินชอนแล้ว<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;ห๊ะ&quot;จุนซูก้มมองถุงกระดาษที่อีกฝ่ายส่งให้<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;เดี๋ยวชั้นเข็นกระเป๋าให้ แล้วเดี๋ยวชั้นจะเล่าให้ฟัง นายไปหารถเข็นมาให้ที&quot;กำลังเปิดประตูเลื่อนไปหยิบสัมภาระสั่งอย่างรีบเร่ง � จุนซูเองก็รู้และเข้าใจเรื่องของงานจึงไม่อยากให้วุ่นวายมากนัก � ร่างเล็กเดินไปหยิบรถเข็นที่จัดเตรียมไว้มาหาอีกฝ่าย � �เมือรถเข็นถูกนำมาวางไว้ข้างรถสีขาว � � เจ้าของร่างสูงก็น้ำกระเป๋าเดินทางคิตตี้ใบใหญ่ของจุนซูมาวางก่อน �ก่อนจะหยิบกระเป๋าสีดำของตัวเองที่ใบใหญ่ม่ต่างกันมาวางไว้ � � และตามด้วยข้าวของอื่นๆที่จำเป็น �<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;ครบนะจุนซู&quot;ตาคมมองรถเข็นและเช็คอีกรอบ<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;ครบฮะ&quot;จุนซูเองก็ไล่นึกถึงของด้านใน<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;อืม โอเค เราไปกัน&quot;ว่าแล้วแจจุงก็จัดการล๊อกรถแล้วจักการเข็นรถเข็น �ไปยังฝั่งสนามบิน � � �โดยจุนซูเองก็สะพายกระเป๋าเดินตามอีกฝ่ายไป<br />
<br />
�<br />
<br />
�<br />
<br />
&quot;จุนซู เราสองคนต้องเดินไปขึ้นเครื่องเลยนะ อาหารคนมาเตรียมให้แล้ว �แล้วก็เร่องลูกค้ามีผนักงานของชั้นเฝ้าที่ตรงเช็คอินแล้ว � ปะ..ไปกัน&quot;มือหนานั้นเอื้อมไปจับมือบางที่ว่างอยู่ของคนที่เดินขนาบข้างมาซุกไว้ที่ระหว่างแขนแกร่งกับลำตัวหนา �ก่อนจะจับรถเข็นแล้วเข็นต่อ �โดยที่จุนซูก็ยอมเดินตามแต่โดยดี ยอมให้อีกฝ่ายหนีบมือของตนไว้ที่แขนอยู่แบบนั้น<br />
<br />
.<br />
.<br />
.<br />
.<br />
<br />
&quot;ไส่แบบนี้อะนะคุณแจจุง&quot;หลังจากขึ้นมาบนเครื่องบินส่วนตัวที่แจจุงยอมเอามาให้คนอื่นเพื่องานนี้โดยเฉพาะ � �จุนซูเดินออกมาจากห้องน้ำพิเศษที่ไม่ใช่ของผู้โดยสารเพื่อใช้เปลี่ยนชุดตามที่คนที่เป็นเจ้านายสั่ง � � � �ร่างเล็กกว่าสวมกางเกงขายาวสีดำและเสื้อเข้าชุดผ้ายืดสีดำเช่นกัน �แต่ก็มีผ้ากันเปื้อนแบบเมดชิ้นใหญ่ไส่ไว้ที่ด้านหน้าแต่<br />
<br />
&quot;มา เดี้ยวเซือกข้างหลังชั้นผูกให้&quot;แจจุงที่นั่งเฝ้าอยู่ที่เตียงรีบบอกหลังจากสำรวจจุนซูด่วยสายตาแล้ว<br />
<br />
&quot;ฮะ&quot;จุนซูก็ยอมหันหลังแต่โดยดี(จุนซู อันตารายยยย&amp;#12640;&amp;#12640;) เพราะงานก็คืองานและชุดนี้มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรอย่างที่คิดไว้ตอนแรก<br />
<br />
<br />
&quot;เอวนายเล็กเหมือนกันนะ&quot;คนที่ยืนช้อนด้านหลังอยู่นั้นค่อยๆบรรจงผู้ปมและมัดเป็นโบสวยๆ � �ก่อนจะวางคางของตนที่ที่ไหล่ของคนตรงหน้า<br />
<br />
<br />
&quot;อะไรของคุณเนี่ยคุณแจจุง&quot;จุนซูใช้สายตาเหลทอบมองคนที่เอาหน้ามาวางไว้ข้างๆ&quot;อ๊ะ&quot;<br />
<br />
<br />
&quot;......&quot;ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ � จุนซูถูกคนจอมเจ้าเหล่ดึงเข้าไปกอดไว้จากด้านหลัง และยังเอาหน้ามาวางไว้ที่ไหล่อย่างไม่เกรงใจ<br />
<br />
&quot;ปล่อยนะ ปย่อย อื้อ&quot;จุนซูพอรู้ตัวว่าตัวเองถูกลวนลามเสียแล้วก็ต้องดิ้นเป็นพัลวัลแต่ก็สู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้<br />
<br />
&quot;ไม่ปล่อย&quot;ไม่ทันไรริมฝีปากได้รูปก็แตะที่แก้มของอีกฝ่ายทันที<br />
<br />
<br />
&quot;อี๊ คนฉวยโอกาส&quot;จุนซูสะบัดอย่างแรง ซึ่งแจจุงก็ยอมปล่อยแต่โดยดีเพราะเค้าแค่นี้ก็สนุกแล้ว<br />
<br />
&quot;เอาละ เดี๋ยวชั้นเปลี่ยนบ้าง นายลองไปดูอาหารที่เตรียมไว้ละกัน &quot;แจจุงไม่สนว่าจุนซูจะทำหน้ายังไง แล้วก้เริ่มงานต่อ<br />
<br />
<br />
&quot;ได้ฮะ&quot;จุนซูพอเห็นสีหน้าเอาจริงเอาจังของคนตรงกน้าแล้วก็ต้องยอมทำตามอย่างห้ามไม่ได้ เพราะใบหน้าหล่อคมนั้นดูน่าเกรงขามอย่างไม่น่าเชื่อ<br />
<br />
<br />
&quot;มีอะไรน้าาา&quot;ร่างเล็กของจุนซูเดินไปยังท้ายเครื่อง ก้มมองรถเข็นที่อยูในที่ล๊อกอย่างดี �พร้อมกับมีตัวหนังสือกำกับไว้บนกระดาษสีขาวที่แปะไว้ � � �มือบางหยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน และอ่านทวนช้าๆ<br />
<br />
<br />
&quot;ฝั่งซ้ายเป็นข้าวหน้าหมูย่าง แล้วก้มีกิมจิด้วย � ฝั่งขวาเป็นออมเล็ท ไส้กรอกกับถั่วหมัก &quot;จุนซูก้มดูแพกเกจสีม่วงอย่างชอบใจก่อนจะเก็บกล่องอาหารลงไว้อย่างเดิม � ก่อนจะหันไปสนใจรถเข็นอันทัดไปที่มีกระดาษแป๊ะไว้<br />
<br />
<br />
&quot;เครื่องดื่มเป็นน้ำกีวี้ แอปเปิ้ลแล้วก็มีน้ำเปล่า&quot;จุนซูไล่อ่านด้วยรอยยิ้ม � � ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองส่วนที่ไว้ไส่เครื่องดื่มร้อน<br />
<br />
<br />
&quot;กาแฟ ชาเขียว แล้วก้โกโก้ เอ! มีตั้ง3อย่างเลยหรอเนี่ย&quot;จุนซูพยักหน้าไปด้วยหลังจากอ่านเสร็จ � เมื่อรู้แล้วว่ามีอะไรบ้างแต่เอ๊ะ ทำไมมีต้องเล็กๆที่มากล่องอาหารในนั้นมาวางไว้แปลกๆเหนือของชาวบ้านเนี่ย �ทำให้จุนซูต้องเดินเข้าไปดู<br />
<br />
<br />
&quot;อาหารกัปตัน �อัลเฟรโด้กุ้ง กับ ซีซาร์สลัด&quot;จุนซูอ่านตามกระดาษแล้วก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาตะหงิดๆ � กัปตันกินเวอร์ แล้วขับคนเดียวไม่ใช่หรอไงหมอนั่นน่ะ<br />
<br />
<br />
&quot;แต่เอะ มีอย่างละสองกล่องนี่ ของเรารึป่าวน๊าา&quot;จุนซูลองมองเข้าไปอีกก้พบว่าในนั้นในถึงสี่กล่อง จุนซูมาสำรวจเรื่องอาหารแล้วจุนซูก็เดินดูเบาะและห้องน้ำและจัดการว่างและจัดให้เรียบร้อยเสียหน่อยก่อนจะเดินไปยังห้องนอนที่พึ่งออกมาก่อนหน้านี้<br />
<br />
<br />
&quot;คุณแจจุง&quot;ยังไม่ทันได้เดินเข้าไปจุนซูก็เรียกออกมาก่อนตามนิสัย แต่พอเข้ามาแล้วถึงได้เห็นว่าแจจุงกำลังคุยโทรศัพย์อยู่<br />
<br />
<br />
&quot;อืม อีกสัก15นาทีค่อยเปิดเกทนะ อืม �โอเคตามนั้น&quot;แล้วร่างสูงก็กดวางแล้วหันมาหาคนที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่<br />
<br />
<br />
&quot;คือ.....&quot;จุนซูถึงกับพูดอะไรไม่ออกที่เห็นคิมแจจุงไส่ชุดนักบิน<br />
<br />
<br />
&quot;โอเคเรียบร้อยดีใช่ไหม ชั้นเตรียมอาหารเผื่อนายด้วยนะจุนซู �อีก15นาทีผู้โดยสารจะเข้ามาในเครื่องแล้ว นายอย่าลืมไปต้อนรับด้วยนะ ชั้นฝากด้วยนะจุนซู เดี๋ยวชั้นตั้งไปประจำที่แล้ว �&quot;ระหวางที่แจจุงพูดมือหน้านั้นก็จับมือบางมาจับไว้หลวมๆ �แต่เหมือนว่าจุนซูจะไม่รู้ด้วยซ้ำ เพราะสายตาของจุนซูนั้นมองอยู่แค่แจจุงเท่านั้น �<br />
<br />
.<br />
.<br />
.<br />
.<br />
<br />
หล่ะงจากที่ผู้โดยสารจำนวนเพียงแค่19คนเดิจเข้ามาในเครื่องบินแล้ว �จุนซูโค้งต้อนรับอย่างดี � และคอยเดินตรวจดูที่นั่ง �ช่องเก็บสำภาระและพูดคุยกับทุกคนอย่างยิ้มแย้า � �ขุนซูเช็คความเรียบร้อยอย่างละเอียดดีแล้ว � ร่างเล็กจึงจัดการเดินไปที่ห้องบังคับเพื่อไปหาแจจุง<br />
<br />
<br />
<br />
&quot;คุณแจจุง .... �พร้อมแล้วนะฮะ&quot;จุนซูเดินเข้ามาในห้อง เห็นร่างสูงกำลังนั่งเซ็ตอุปกรณ์อยู่<br />
<br />
<br />
&quot;ได้เดี่ยวชั้นเปิดขึ้นจอให้ �อุปกรณ์สาธิตชั้นไว้ตรงที่เก็บสำภาระช่องพิเศษหน้างอันแรกนะจุนซู &quot;แจจุงบอกอย่างเป็นการเป็นงานจุนซูเองก็รับทราบแล้วรีบกลีบไปทำงานของตนต่อ<br />
<br />
<br />
ทันทีที่จุนซูกลับมาเจอผู้โดยสารอีกครั้ง จุนซูหยิบอุปกรณ์สาธิตเรื่องการปติบัติหากเกิดสถานการฉุกเฉินขึ้นไว้ที่ตัว�<br />
<br />
<br />
&quot;สวัสดีครับ ผมกัปตันคิมแจจุง ยินดีต้อนรับสู่เครื่องบินในการดูแลของผมนะครับ � หวังว่าทุกท่านจะได้รับความสะดวกสบายและความสุขกับเที่ยวบินในครั้งนี้ครับ ขอบคุณครับ&quot;เสียงทุ้มดังขึ้น<br />
<br />
&quot;welcome to our airline . �I&#039;m captain Jaejoong Kim. I hope you will get convenience and happiness in this flight. Thank you&quot;<br />
<br />
และวีดีโอสาธิตก็เริ่มฉาย �จุนซูก็เริ่มสาธิตการใช้ไปเรื่อยๆ �ทั้งการสวมหน้ากากออกซิเจน ร่มชูชีบ ประตูทางออก และกสรใช้อุปกรณ์ต่างๆบนเครื่องบิน � �เมื่อวีดีโอฉายจบสัญญาณห้ามถอดเข็มขัดสว่างขึ้น ทำให้จุนซูต้องกลับไปที่ห้องที่มีที่นั่งของเค้า นั้นก็คือห้องบังคับ � � จุนซูเปิดเข้าไปนั่งประจำที่ที่อยู่ด้านหลังของแจจุง ��<br />
<br />
<br />
&quot;จุนซูนายช่วยพูดตามนี้ที&quot;แจจุงส่งกระดาดพร้อมกับสปีคโฟนให้กับจุนซู � � มือบองนับมาอ่านในใจทำความเข้าใจก่อนที่จะออกเสียง<br />
<br />
<br />
&quot;เครื่องบินลำนี้อยู่ภายใต้การดูแลของกับตันคิมแจจุง และผมคิมจุนซูทำหน้าที่เป็นสจ๊วจของเที่ยวบินนี้ �ขอให้ทุกท่านอยู่ประจำที่นั่งและคาดเข็มขัดนิรภัยจนกว่าสัญญานจะดับลง �และกรุณาปิดเครื่องมือสื่อสารทุกชนิด � เที่ยวบินนี้เริ่มออกเดินทางจากสนามบินอินชอนเวลา9.25 และจะไปถึงที่สนามบินนาริตะ ประเทศญี่ปุ่นเวลา 11.30 �&quot;<br />
<br />
&quot;this flight is controlled by Captain Jaejoong Kim. �I&#039;m Junsu Kim,leader of steward. �Please stick on your seat until the red light turned off . And power all devices ,such as :cell phone,mp3 player, laptop etc., off. �Take off time is 9.25 am. from Incheon international airport. And arrive at Narita at 11.30am. &quot;<br />
<br />
จุนซูปิดสปีคโฟน ก่อนจะมองคนตรงหน้าที่กดปุ่มอะไรก้ไม่รู้หลายปุ่ม �และสักพักเครื่องบินลำใหญ่ก็ค่อยๆเคลื่อนตัวช้าๆไปตามรันเวย์<br />
<br />
<br />
<br />
&quot;Take off&quot;<br />
.<br />
.<br />
.<br />
.<br />
<br />
เมืาอเครื่องบินลำใหญ่มาเหนือชั้นเมฆที่ทีสภาพอากาศแปรปรวน � เครื่องบินก็ขับเคลื่อนไปอย่างนุ่มนวล � �และกัปตันผู้ที่บังคับอยู่นั้นก็ยังคงมองไปด้านหน้า �นี่เป็นครั้งแรกที่จุนซูได้เข้ามาในห้องบังคับการบิน ข้างหน้ามีแต่สีฟ้าๆ � ดูไม่รู้เลยว่าเรากำลังจะไปที่ไหน �และแล้วมือหนาก้กดที่ปุ่มอถไรสักอย่างที่ทำให้ไฟสีแดงดับลงและเปลี่ยนมาเป็นสีเขียวแทน ไปสีเขียวบ่งบอกว่าสามารถถอดเข็มขัดนิรภัยได้ ��<br />
<br />
&quot;จุนซู ไปเสิร์ฟอาหารได้แล้ว �แล้วนายก็เอาข้าวของชั้นมาให้กินด้วยนะ หิวอ่ะ&quot; แจจุงหันมาบอก จุนซูก็รู้หน้าที่ดีอยู่แล้ว � ร่างเล็กรีบลุกออกไปทำหน้าที่ของตนเองโดยไม่ทันได้สังเกตว่าภายใต้หน้านิ่งๆของกัปตันนั้นมีรอยยิ้มที่มุมปากอยู่<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
คนตัวบางเดินไปหยิบรถเข็นออกจากที่เก็บออกมาเพื่อจะเข็นมาบริการลูกค้าของทริปนี้ � � �<br />
<br />
&quot;จะรับเป็นเซ็ตข้าวหน้าหมูย่าง หรือเซ็ตออมเล็ตดีครับ&quot;จุนซูเข็นรถมาถามสามีภรรยาคู่หนึ่งที่นั่งอยู่ด้วยกัน<br />
<br />
&quot;ข้าวหน้าหมูย่าง2ครับ&quot;ผู้ซึ่งเป็นสามีก้จัดการสั่งให้เสร็จสรรพ �จุนซูก้มลงหยิบกล่องอาหารส่งให้พร้อมกับรอยยี้ม<br />
<br />
<br />
&quot;จะรับเป็นเซ็ตข้าวหน้าหมูย่าง หรือเซ็ตออมเล็ตดีครับ&quot; จุนซูเข็นรถพร้อมทั้งก้มหน้าลงและยิ้มอย่างร่างเริง<br />
<br />
&quot;ออมเลท1แล้วก็หมูย่าง1คะ&quot;หญิงวัยรุ่นสองคนที่มาด้วยกันคนนึงที่ไม่ได้นั่งติดหน้าต่างสั่งแทนเพื่อน�<br />
<br />
&quot;ได้ครับ&quot; มือเรียวหยิบแพคเกจส่งให้<br />
<br />
<br />
&quot;จะรับเป็นเซ็ตข้าวหน้าหมูย่าง หรือเซ็ตออมเล็ตดีครับ&quot;<br />
<br />
&quot;ออมเล็ทครับ&quot;<br />
<br />
<br />
&quot;จะรับเป็นเซ็ตข้าวหน้าหมูย่าง หรือเซ็ตออมเล็ตดีครับ&quot;<br />
<br />
&quot;ข้าวหน้าหมูย่างครับ&quot;<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
&quot;มาแล้วๆๆ &quot;จุนซูเดินมาพร้อมกับกล่องที่แป๊ะโพสอิทไว้ว่าของกัปตัน และอีกกล่องที่เขียนว่าให้แอร์เข้ามาในห้องพิเศษ<br />
<br />
&quot;นายแกะกล่องให้ชั้นและวก้คลุกสลัดให้ด้วยนะคิมจุนซู&quot;เสียงแจจุงทำให้คนที่พึ่งเดินเข้ามายอมทำตามอย่างว่าง่าย เค้าจุนซูไม่สามารถเห็นหน้าของแจจุงได้ เพราะพนักที่นั่งของแจจุงนั้นสูงพอสมควร<br />
<br />
<br />
<br />
&quot;ได้แล้วฮะ แล้วนี่ก็เฟตตูชินี่อัลเฟรโด้กุ้งของคุณ&quot;จุนซูเดินมาหาแจจุงพร้อมกับจานพล่สติกแบบพิเศษ แต่<br />
<br />
&quot;ใจร้ายจัง ขับอยู่นะ&quot;<br />
<br />
&quot;แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะ&quot;<br />
<br />
&quot;ป้อนไง&quot;เสียงทุ้มตอบแบบไม่ลังเล<br />
<br />
&quot;แล้วผมจะป้อนคุณยังไงคุณแจจุง ผมจะนั่งอะไรป้อนคุณ .... �จะให้ผมยืนป้อนหรอ บ้าและ&quot;จุนซูคิ้วขมวด<br />
<br />
&quot;นายมานี่สิจุนซู&quot;มือหนาชี้ไปที่พื้นที่ว่างด้านข้าง � และจุนซูก็ยอมเดินตามคำสั่งอีกตามเคย ��<br />
<br />
&quot;อ๊ะ! �ตาบ้าาา ทำอะไรน่ะ&quot;จุนซูโวยวายออกมาเสียงดัง เพราะพอเดินไปตามที่อีกฝ่ายบอก �และไวมากแจจุงฉุดเอวของเค้าลงมาจนต้องมานั่งอยู่บนตักของร่างสูงด้วยท่าเจ้าหญิง �แต่ดีนะที่อาหารในมือไม่ได้รับความเสียหายแต่อย่างใด<br />
<br />
<br />
&quot;ป้อนหน่อยสิ นะคร๊าบบบ&quot;แจจุงยิ้มหวานก้มมองคนที่ตอนนี้แยกเคี้ยวอย่างไม่พอใจแล้ว<br />
<br />
&quot;อีตาบ้า!! �ปล่อยสิ กินเองเลยนะ&quot;จุนซูเริ่มดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนแกร่ง<br />
<br />
&quot;นี่เดี๋ยวก้ไปโดนปุ่มหรอกจุนซู&quot;ได้ผล �จุนซูหยุดดิ้นทันที<br />
<br />
&quot;คนบ้า ... กันเองไปสิ อย่าทำให้ผมเดือดร้อนสิ จะขับก้ขับๆ �แล้วมาให้ผมนั่งอย่างนี้คุณจะขับยังไงเล่าา&quot;จุนซูตอบ �แต่ทำได้แค่ถลึงตามองอีกฝ่ายแค่นั้น<br />
<br />
&quot;ชั้นเก่ง แค่นี้ขับได้หรอกน่า&quot;แจจุงกระชับอ้อมกอดมากขึ้น � ยิ่งทำให้คนที่ถูกบังคับไม่มีทางหนีรอด � ขยับก็อาจจะโดนปุ่มไหนสับปุ่มซึ่งอาจจะเกิดอันตรายได้ � มีแต่ปากเท่านั้นแหล่ะที่ขยับได้<br />
<br />
<br />
&quot;ถ้าเก่งจริงกะอีแค่ตักข้าวกินทำไม่ได้หรอไงคุณกัปตัน&quot;จุนซูเถียงอย่างไม่ยอม<br />
<br />
&quot;น่าอย่าช้าสิ นายต้องไปเสิร์ฟเครื่องดื่มนะจุนซู เร็วๆสิ&quot;ใบหน้าคมแกล้งอมลมแก้มป่องแบบงอนๆ แล้วก้อ้าปากเหมือนลูกนก<br />
<br />
<br />
&quot;เอ้า&quot;จุนซูทำคิ้วขมวด �แต่พอเห็นหน้าอ้อนๆของอีกฝ่ายแล้วก้ไม่รู้ทำไมถึงต้องใช้ช้อนตักเส้นเฟตตูชินี่ขึ้นมาก็ไม่รู้<br />
<br />
<br />
&quot;อ้ามม&quot;จุนซูรีบยัดไส่ปากอีกคนทันที �แจจุงเคี้ยวแก้มตุ่ยแล้วก็ส่งยิ้มให้กับจุนซูอย่างไม่สำนึก<br />
<br />
&quot;เอาสลัดด้วยสิ&quot;บอกระหว่างเคี้ยว<br />
<br />
<br />
&quot;อือ&quot;จุนซูก้มลงใช้มือจับส้อมไปจิ้มที่ผักกาดแก้วที่ดูสดสะอาดชุ่มช่ำไปด้วยน้ำสลัดส่งไปให้ร่างสูงกิน � ใบหน้าได้รูปหล่อเหลายิ้มอย่างมีความสุขทำให้จุนซูเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเผลอยิ้มด้วยน้าาา<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
&quot;อุ้ย!&quot;จุนซูอุทานมองที่มุมปากของร่างสูง<br />
<br />
&quot;เช็ดให้ทีสิ&quot;แจจุงทำหน้าอ้อนพร้อมทั้งยื่นมุมปากที่เปื้อนครีมซอสสีขาวไปประชิดใกล้หน้าใสของจุนซู � �จุนซูย่นคอหนีไม่ได้เสียด้วย<br />
<br />
&quot;อาหน้าออกไปสิ เดี่ยวเช็ดให้&quot;จุนซูดิ้นน้อยๆ<br />
<br />
<br />
&quot;เช็ดสะทีสิครับ&quot;แจจุงทำหน้าเหมือนเด็กน้อยขอของ ทำปากบู๋ �แล้วจ้องจุนซูอย่องวาวๆ<br />
<br />
&quot;....&quot;มือบางข้างหนึ่งใช้ปลายนิ้วโป้งเล็กมั้งสองข้างที่หนีบๆเพราะขยับตัวไม่ได้มาก � �เกลี่ยที่มุมปากได้รูปสีสดของร่างสูงอย่างแผ่วเบา � �มีอะไรบางอย่างทำให้จุนซูเลื่อนสายตาขึ้น � แต่แล้วนัยน์ตาหวานของจนซูก็สบกับตาคมอย่างไม่รู้ตัว � � ตาคมของแจจุงสามารถสะกดให้จุนซูหยุดนิ่งภายในแววตาของแจจุงเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้จุนซูต้องมองลุกเข้าไป�<br />
<br />
<br />
&quot;อื้มม &quot;มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ริมฝีปากอิ่มก้ถูกประกบอย่างรวดเร็ว � � จุนซูเหมือนถูกต้องมนสะกดตาของจุนซูปรือปรอย � ลิ้นสากแทรกเข้ามาอย่างง่ายด้ายเล้าโลมไปที่เพดาน กระพุ้งแล้มและเกี่ยวหวัดลิ้นนุ่มนิ่มอย่างเชี่ยวชาญ � �<br />
<br />
&quot;อื้อออ อืมม&quot;ในที่สุดตาจุนซูก็ปิดลง �เสียงครางอื้ออึงในลำคอ � จุบหวานนุ่มทำให้จุนซูควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ ��<br />
<br />
&quot;อ๊ะ! �อื้อ &quot;ร่างสูงหยอกด้วยการผละออกมา แตะลิ้นกันและเกี่ยวไปมาก่อนจะประกบแล้วกดหนักอีกครั้งแล้วครั้งเล่า<br />
<br />
&quot;อื้มมมม อืมม&quot;ลำแขนแกร่งกระชับตัวอีกฝ่ายมากขึ้น พร้อมทั้งกดลงแรงๆอย่างกระหาย �จากก่อนที่นี้ที่นุ่มนวลค่อยๆร้อนแรงสะจนจุนซูอ่อนแรงไปหมดจนแทบขยับตัวไม่ได้ � ��<br />
<br />
<br />
&quot;อื้อ พะ..พอ&quot;จุนซูได้สติอีกครั้งเมื่อร่างสูงรุนแรงมากขึ้น � มือที่เคยอ่อนแรงขยับดิ้น � เพราะหายใจไม่ทัน<br />
<br />
<br />
&quot;อ๊ะ ...&quot; �แจจุงยอมผละออก เพราะแต่นี้พลังในร่างกายก็เหมือนถูกชาร์จ � จุนซูเบือนหน้าหนีเพราะตัวเองเผลอไผลไปไกลเหลือเกิด �ใบหน้าหวานก้มลง<br />
<br />
&quot;เอ่อ... �ผมขอไปเสิร์ฟเครื่องดื่มก่อนนะ&quot;เสียงอู้อี้ๆดังมาจากอ้อมกอดของแจจุง<br />
<br />
&quot;อืม ได้สิ ชั้นเอากาแฟแบบเดิมนะ&quot; �อ้อมกอดของแขนแกร่งคลายออก จุนซูรีบลุกแล้วเดินออกไปจากห้องของกัปตันแทบจะทันที<br />
<br />
<br />
&quot;หึ&quot;เสียงหัวเราะในคอเปลงออกมาพร้อมกับนิ้วโป้งใหญ่เช็ดไปที่มุมปากของตัวเอง<br />
.<br />
.<br />
.<br />
.<br />
<br />
<br />
&quot;ช้า&quot;<br />
<br />
&quot;อะไร! �ผมไปทำงานของผมอยู่นะคุณแจจุง เอากาแฟไปเลยไป&quot;จุนซูวางกาแฟไส่ที่วางเฉพาะของแจจุง � ร่างสูงยกแก้วขึ้นมาดื่มอึกใหญ่<br />
<br />
&quot;เน่! �คิมจุนซู... �ไม่ไส่น้ำตาลมาเรยหรอ&quot;แจจุงคายแทบไม่ทัน<br />
<br />
&quot;เอ้า ฉีกเอาเอง ผมไปเสิร์ฟน้ำผลไม้ก่อน ตั้งใจขับไปสิ&quot;จุนซูทำเสียงดุคนที่หน้ามามองเค้า �จุนซูสะบัดหน้าแล้วเดินไปอีกทางแทน<br />
<br />
<br />
<br />
&quot;...&quot;แจจุงมอบไปด้านหน้าสลับกับมองที่จอเรด้า .... � �ที่จริงทำได้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ �เพราะเครื่องบินลำนี้สามารถขับไปได้อย่างอัตโนมัติ � � &quot;คราวนี้นายเจอฟูลออปชั่นแน่คิมจุนซู&quot;<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
&quot;กรุณานั่นที่ที่นั่งของท่าน ขณะนี้เรากำลังจะทำการลงจอดที่สนามบินนาริตะ ประเทศญี่ปุ่น&quot;<br />
<br />
&quot;please stay on your seat. We will landing in Narita International airport. Thank you&quot;เสียงของจุนซูดังขึ้นพร้อมทั้งไฟสีแดงที่เปิดอีกครั้ง<br />
<br />
<br />
<br />
เครื่องบินลำใหญ่แลนดิ้งลงอย่างนิ่มนวลจนแทบไม่รู้สึกสะแทกแต่อย่างใด �ถือย่ากัปตันเก่งมากๆทีเดียว � เครื่องบินส่วนตัวเองแจจุงกำลังวนไปตามรันเวย์เพื่อไปยังที่จอดของตน<br />
<br />
<br />
&quot;จุนซู .... �เรื่องลูกค้านายไม่ต้องห่วงนะจุนซู ชั้นกับนายเข้าเครื่องไปเก็บเสร็จรถของทัวเราก็จะมา �ชั้นให้เพื่อนชั้นจัดการแล้วนะ � �&quot;<br />
<br />
&quot;ฮะ&quot;<br />
<br />
.<br />
.<br />
.<br />
.<br />
<br />
++++++++++++++++<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
&quot;โยซอบ... �มีคนมาหาน่ะลูก&quot;เสียงของคุณนายคิมทำให้คนที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาต้องทำเอียงคออย่างสงสัย<br />
<br />
&quot;ใครฮะ?!? �&quot;ร่างเล็กยังเอียงคอมองอย่างสงสัยเข้าไปอีก<br />
<br />
&quot;ลงมาสิบูก แม่ยุ่งๆนะ เร็วๆเข้าละเที่ยงแล้ว&quot;<br />
<br />
<br />
&quot;โอ้ยยยย! �อารายเนี่ยยยย&quot;โยซอบหัวเสียเล็กน้อยที่ต้องตื่นก่อนก่อนเวลา(?) � �คนตัวเล็กก้าวลงจากเตียงและหาเสื้อยื้อสีดำมาสวมทับเสื้อกล้ามสีขาว �เข้าห้องน้ำไปล้างหน้านิดหน่อย �แล้วจึงว่างลงมาจากชั้น3ของบ้าน<br />
<br />
<br />
&quot;แม่!!!&quot;โยซอบวิ่งลงมาร้องหาแม่เสียงดัง<br />
<br />
&quot;เห่ยยย&quot;แต่ก้ต้องชะงักกึ้กเหมือนเห็นฝครบ้างคนนั่งเล่นเกมมือถืออยู่บนโตะอาหารที่มองจากบันไดจะเห็นทันที<br />
<br />
&quot;นี่นายพึ่งจะตื่นหนอไง&quot;เสียงทักทำเอาโยซอบอยากจะมุดหน้าหนีออกจากร้าน�<br />
<br />
&quot;นี่พูดมากน่ะ &quot;โยซอบนั่งลงตรงข้ามกับร่างโปร่งมราสวมกางเกงสีดำ รองเท้าสีเขียวข้างนึงสีน้ำตาลข้างนึงและเสื้อสีเทาตัวโคร่ง<br />
<br />
&quot;นายยังไม่แปรงฟัน&quot;<br />
<br />
&quot;ไอ้บ้า ใครใช้ให้มาก่อนเวลาตื่นชั้นละ&quot;<br />
<br />
&quot;แต่ชั้นโทรบอกนายแล้วนะ โยซอบ อย่ามาเถียง&quot;<br />
<br />
&quot;นายมีทุระอะไรก็รีบๆบอกมา&quot;โยซอบกอดอก<br />
<br />
<br />
&quot;วันนี้ชั้นจะต้องไปเอารถ �นายช่วยไปขับรถไปส่งที่บ้านชั้นได้ไหมละ &quot;<br />
<br />
&quot;แล้วทำไมชั้นต้องทำตามที่นายสั่งด่วย นายจุนฮยอง&quot;<br />
<br />
&quot;เพราะนายแพ้ชั้นไง อย่าลืมสิว่านายเป็นเบ้ของชั้น&quot;จุนฮยองยกยิ้มอย่างเป็นต่อ<br />
<br />
&quot;เออ!&quot;โยซอบปฏิเสธไม่ได้ �<br />
<br />
&quot;ไปอาบน้ำแต่งตัวให้มันดีๆสะ &quot;จุนฮยองใช้อำนาจและเสียงแข็งๆ ก้มมองนาฬิกา&quot;ชั้นให้เวลานาย7นาทีเท่านั้น รีบ!&quot;<br />
<br />
&quot;ปัดเป็น10ไม่ได้ไง&quot;<br />
<br />
&quot;ไม่ได้ ชั้นชอบ7 เร็ว ผ่านไป20วิแล้วนะ!&quot;<br />
<br />
&quot;เออ ไปแล้ว&quot;ว่าแล้วโยซอบก้รีบก้าวเท้าวิ่งขึ้นบันไดไปทันที<br />
<br />
<br />
&quot;น้ำจ่ะ&quot;เสียงของหญิงใจดีเจ้าของร้านนำน้ำชาสูตรพิเศษมาวางไว้บนโต๊ะ<br />
<br />
&quot;ขอบคุณครับ &quot;เด็กหนุ่มที่สวมแว่นกันแดดสีชาโค้งหัวอย่างนอบน้อม<br />
<br />
&quot;เป็นเพื่อนของโยซอบหรอจ๊ะ&quot;นางคิมยิ้มอย่างเป็นมิตร<br />
<br />
&quot;ครับ ก็ไม่เชิงหรอกครับ&quot;คำตอบของจุนฮยองทำเอานางคิมแอบปะหลาดใจไม่น้อย �ว่าลูกชายทั้งสองคนมีแต่ผู้ชายมาเกาะแกะ<br />
<br />
&quot;ชื่ออะไรหรอจ๊ะ &quot;<br />
<br />
&quot;คิม จุนฮยองครับ&quot;<br />
<br />
&quot;จ้าา จะสั่งอะไรกินไหมจ๊ะ แม่ไม่คิดตัง..&quot;<br />
<br />
&quot;ไม่เป็นไรครับบ ขอบคุณมากนะครับ คุณน้า&quot;<br />
<br />
&quot;จ้าาา งั้นแม่ขอตัวไปดูแลลูกกค้าก่อนนะจ้ะ&quot;นางยิ้ม �จุนฮยองรีบโค้งอย่างนอบน้อมและเกรงใจมากๆ<br />
<br />
<br />
ระหว่างรอ...จุนฮยองก็หยิบไอแพด2(อีนี่)สีขาวของตนมานั่งเล่นZonbie Smashระหว่างรอ<br />
<br />
<br />
<br />
&quot;เสร็จแล้ว!&quot;โยซอบไส่เสื้อยืดสีขาวทับด้วยเสื้อคลุมสีน้ำตาล �กับกางเกงขาเดปสีดำและรองเท้าสีขาวคู่ใหญ่<br />
<br />
&quot;อือ ไปได้แล้วชั้นรีบ&quot;จุนฮยองยืนขึ้นและปิดเกม � �ร่างที่ตัวสูงกว่าเดินไปโค้งกับเจ้าของร้าน<br />
<br />
&quot;คุณน้าครับ ผมขอพาโยซอบออกไปข้างนอกสักพักนะครับ เดี๋ยวเย็นๆจะมาส่งครับ&quot;จุนฮยองขออนุญาต<br />
<br />
<br />
&quot;จ้าา... �ฝากดูเด็กดื้อด้วยนะจ้ะ&quot;<br />
<br />
&quot;ครับ&quot;<br />
<br />
.<br />
.<br />
.<br />
<br />
&quot;นายจะพาชั้นไปไหน&quot;คนตัวเล็กนั่งอยู่ในรถคันงามสีดำของAudi TT<br />
<br />
&quot;ชั้นจะไปรับรถหน่ะ ... �&quot;<br />
<br />
&quot;แล้วเกี่ยวอะไรกะชั้นไม่ทราบ&quot;โยซอบกอดอกมอง<br />
<br />
&quot;ชั้นจะให้นายขับรถตามชั้นกลับไปที่บ้าน และชั้นจะขับรถคันใหม่ไงละ&quot;จุนฮยองยิ้ม<br />
<br />
&quot;โหหห เชอะ! �ก้ได้&quot;ถึงโยซอบจะทำเปนไม่พอใจ แต่ลึกๆแล้วได้ขับออดี้ทีทีนี่มันเกินฝันแล้ว<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
&quot;มารับรถครับ&quot;จุนฮยองเดินเข้ามาในโชรูมรถนำเข้า<br />
<br />
&quot;ครับ ของคุณจุนฮยองเราเตรียมไว้แล้วครับ เชิญทางนี้ครับ&quot;พนักงานต่างรู้จังจุนฮยองและแจจุงดี เพราะเป็นลูกค้ารายใหญ่ของที่นี่ � �จุนฮยองเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเดินนำไปโดยทีีโยซอบมองไปรอบๆโชว์รูมอย่างตื่นเต้น ไม่เคยเจออะไรที่หรูแบบนี้มาก่อน<br />
<br />
<br />
&quot;เชิญนั่งก่อนครับ&quot;พนักงานเชิญทั้งสองคนนั่งลงที่เก้าอี้สไตล์โมเดิร์น<br />
<br />
&quot;อันนี้ช่วยเซ็นด้วยนะครับ เอกสารการโอนรถ แล้วก็เงินส่วนที่เหลือครับ&quot;เอกสารต่างๆวางลงบนโต๊ะเตี้ยๆที่มีดีไซน์เข้าชุดกัน<br />
<br />
โยซอบมองไปรอบๆ �มีรถนำเข้าสวยๆเต็มไปหมด Acura Audi Bentley Bugatti Cadillac Citroen Chrysler Dodge Ferrari FIAT Jaguar Lamborghini Lexus Lotus Maserati MINI Porsche Rover เอาเปนว่าเยอะ �โยซอบตาลุกวาววว อยากเข้าไปนั่งเข้าไปจับหมดทุกคัน � � แต่ก็ต้องนั่งเก็บอาการ � � แต่ขนาดเก็บอาการแล้วจุนฮยองที่นั่งข้างๆก็แทบจะขำ �ท่าทางเหมือนหมาน้อยพึ่งได้เจอที่ใหม่ งั้นแหล่ะ<br />
<br />
&quot;นี่เช็คส่วนที่เหลือของรถทั้งสองคันนะครับ&quot;จุนฮยองส่งเช็คที่พี่ชายทิ้งไว้ส่งให้และเงินสดค่าใช้จ่ายที่เกินมา � � เงินจำนวนที่เขียนลงไปในเช็คทำเอาตาของโยซอบเบิกกว้าง ��<br />
<br />
&quot;รถเช็คสภาพแล้วนะครับ ... �ทุกอย่างอนุมัติเรียบร้อย �เชิญไปรับรถทางนี้ครับ&quot;พนักงานคนเดิมผายมือไปที่ประตูด้านหลัง � � รถสองคันที่จอดไว้ � เมอซิเดสเบนซ์SLSสีแดงกับLotus Evoraสีฟ้าออกเขียว<br />
<br />
&quot;นี่ครับกุญแจ&quot;พนักงานส่งกุญแจรถทั้งสองให้จุนฮยอง �จุนฮยองเลือกเบนซ์เป็นคันแรกที่จะใช้ �ประตูแบบเปิดขึ้นทำเอาโยซอบปะหลาดใจไม่น้อย � � จุนฮยองเข้าไปนั่ง<br />
<br />
<br />
&quot;นี่โยซอบ เอากุญแจรถชั้นไปแล้วขับตามมา&quot;จุนฮยองโยนกุญแจออดี้ส่งให้โยซอบ �ก่อนจะปิดประตูรถและเช็คด้านในก่อนสตาร์ทรถ<br />
<br />
<br />
&quot;ชริ จะให้นั่งรถไปส่งที่ลานจอดรถหน่อยไม่ได้ &quot;โยซอบเดินอ้อมไปยังลานจอดรถ � เมื่อเห็นออดี้แล้วร่างเล็กเปิดรถเข้าไปนั่ง<br />
<br />
&quot;โว่ยยยยย ได้ขับออดี้แล้วเว่ยยยยย&quot; �โยซอบยิ้มดีใจแล้วสตาร์ทรถ �ทันทีที่เห็นรถสีแดงผ่านที่หน้ารถ �โยซอบก็จัดการออกรถตามไปทันที<br />
<br />
<br />
.<br />
.<br />
.<br />
.<br />
<br />
หลังจากวนไปเอาคันที่2แล้ว � �โยซอบก็ได้ขับเฟอรารี่กลับตามหลังโลตัสคันใหม่เงาวับเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ � โยซอบขอจุนฮยองลองขับเฟอรารี่ก็แค่นั้น � ��<br />
<br />
&quot;เข้าไปหาจุนกอลก่อน&quot;จุนฮยองเรียกโยซอบที่ทำตาโตมองรถในโรงรถอย่าบตื่นเต้น<br />
<br />
&quot;อาห๊ะ&quot;<br />
---------80%<br />
เดะ20มาต่อนะคะ&nbsp&nbsp;ยายด่าแระง่ะ<br />
<br />
&gt;3&lt;<br />
ขอบคุณกั๊บ