[Fic]For give me!! my Junsoo - 2KIM

ลำดับตอนที่ #5 : Oh! my god

Part 4

�

เอ๊กกิเอ๊ก (เสียงไก่ขัน)

�

จุนซูตื่นแต่เช้า ไม่รู้เพราอะไรถึงได้ตื่นได้ ปกติแล้วถ้าไม่สิบโมงไม่มีทางลุกหรอกรายนี้ หิ๊ว หิวกะว่าจะหาอะไรกินซะหน่อย

�

สองขาก้าวลงมายังชั้นล่างตั้งใจจะไปที่ตู้เย็น เมื่อวานไปซื้อของมาแว้ววค่อยดีหน่อย ไม่อดตายแล้วเรา แต่สายตาก็ดันไปสดุดกับร่างใครคนนึง ที่นอนเปลือยท่อนบนกางแขนกางขาน่าเกลียดอยู่กลางบ้าน จุนซูเห็นเป็นต้องเปลี่ยนใจมาดูชายหนุ่มที่นอนอืดเป็นศพ เพราะเห็นแล้วมันทุเรสเกินกว่าจะรับได้

�

�

"ตายยังอะ" แจจุงนอนคว่ำอยู่บนพรม โดยมีโน๊ตบุ๊กส่วนตัววางอยู่ไม่ไกลนัก สงสัยคงนอนเล่นคอมแล้วเผลอหลับไปแหง๋ๆ แต่ดูท่าแจจุงจะนิ่งไปผิดปกติจุนซูเลยเอาเท้าเขี่ยๆ

�

"เห้ย หรือว่าตายจิงๆ"เมื่อลองเขี่ยดูก็ยังคงนิ่ง จุนซูเริ่มใจแป๊ว

�

"โล่งอก"จุนซูนั่งลง เอานิ้วไปจ่ออยู่ที่รูจมูก เห็นว่าคนตรงหน้ายังหายใจอยู่ก็โล่งอก นี่ถ้าตายไป จุนซูจะทำไงละ บ้านหลังนี้จุนซูก็ต้องผ่อนต่องั้นสิ แบบนั้นไม่เอาหรอก 555 ล้อเล่นๆ ผมก็รักของผมนะ ถ้าพี่แจจุงตายไปผมก็อยู่ไม่ได้หรอก

�

ใบหน้าหวานเหลือบไปมองนาฬิกา ตอนนี้จะแปดโมงเช้าแล้วด้วย ที่ทำงานนายเข้าแปดโมงนี่ ยังไม่ตื่นอีกนะ มานอนอืดอยู่งานการไม่คิดจะทำ(ใครกันนแน่ ) เห็นทีต้องใชมาตรการการปลุกวิธีใหม่ซะแล้ว ฮิย๊ะฮ่าฮ่า

�

จุนซูลุกขึ้นไปที่ห้องครัวหยิบกระบอกน้ำ1ขวด กับน้ำแข็งก้อนใหญ่ๆออกมาจากตู้เย็น "ไม่ตื่นก็ให้มันรู้ไป"มือเล็กเปิดฝากระบอกและค่อยเอียงขวด น้ำหยดลงบนหลังที่เขียวช้ำทีละหยดที่ละหยด

�

"ไม่ตื่น แหะ"ว่าแล้วก็วางน้ำแข็งมือก้อนเบอเริ่มลงบนหลังกว้าง แค่นั้นยังไม่พอ ยังไปยืนบนก้นเค้าอีกแหนะ

�

"โอ้ยยย"และก็ได้ผล แจจุงตื่น (ไครไม่ตื่นก็ตายแล้ววว)

�

"รีบๆลุกไปเลยนะ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว"จุนซูท้าวเอว

�

"ครับๆ จะลุกแล้ววว"ตอบไม่ค่อยจะเต็มเสียง ปวดจะแย่แล้ว เย็นหลังด้วยย

�

"งั้นก็ ลุกกก ซะสิ"จุนซูกระโดดลงมาจากหลังแจจุงแต่ก็ยังยืนท้าวเองอยู่ ทุกทีเลยเวลามีอารม คิม จุนซูก็มักจะท้าวเอว แจจุงรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ก็คนที่ยืนอยู่บนก้นผมคือ คิม จุนซูสุดเซ็กซี่ของผมนะครับ ไม่ใช่เด็ก3ขวบ ที่มายืนแล้วไม่หนัก ไอ้น้ำแข็งก็เย็น ชาไปทั้งหลังแล้วครับเนี่ย

�

�

�

ระหว่างที่รอแจจุงอาบน้ำ จุนซูจ้องมองคอมที่วางอยู่ อยากรู้จังว่าแจจุงเปิดอะไร เลยขอแอบเปิดดูหน่อยนะ อิอิ

�

"เห้ย"พอเปิดมาดูก็เห็นคอมพิวเตอร์มันเปิดอินเทอร์เน็ตคาไว้ แต่ที่มันทำให้ตกใจยิ่งกว่าคือ มันไม่ใช่คลิปอย่างว่า มันไม่ช่ายรูปผู้หญิงอื่น แต่มันคือเว็บบอร์ดๆหนึ่งที่มีหัวข้อกระทู้ว่า 'ลักษณะและอารมณบุคคลตั้งครรภ์' ความคิดแรกที่เกิดขึ้นในหัวกลมๆก็คือ ...ไอ้แก่ มันไปทำใครท้องรึป่าว... นั้นหน่ะสิ ทำให้คนตัวเร็กต้องลุกโดยอัตโนมัติไปยืนรอหน้าห้องน้ำ

�

"มันหมายความว่ายังไง ห๊ะ"แจจุงที่ไส่ผ้าเช็ดตัวตัวปิดท่อนล่างถึงกับงง (โอ้วว อยากเห็น)

�

"หื้ม ? อะไรครับ"ไม่ค่อยเข้าใจว่าจุนซูพูดหมายถึงอะไร เค้าไปทำอะไรผิดอีกอะเนี่ย แล้วก็ไส่เสื้อไปด้วย

�

"ไม่ต้องมาทำมึน ไอ้นั้นหมายความว่างัย"ใบหน้าสวยหันตามมือเล็กๆน่าจับของจุนซู ที่ชี้ไปทางโน๊ตบุ๊ก "ไป ทำใครท้องห๊ะ"

�

"ปล่าวซะหน่อย ก็ คือออออ.........."แจจุงไม่กล้าบอก "มัน..... ฟังดูบ้าไปหน่อยอะนะ อย่าไปสนเลย"

�

"ไม่รู้ บอกมาเดี๋ยวนี้เลย นี่คือ คำสั่ง"จุนซูจิกลงไปที่แขนแจจุงแรงๆ

�

"ก็ ช่วงนี้แจจุงว่า คืออ จุนซูอารมเหมือนคนท้องเลยอะ"แจจุงก้มหน้าตอบ

�

"แล้วนายไปรู้ได้ไงว่าผมอารมเดียวกับคนท้อง เคยท้องรึไง" จุนซูคลายมือออก

�

"ก็ป่าว ก็แจจุงมีพี่ตั้ง8 หลานอีกโหล จะไม่รู้ได้ไงเล่า ยิ่งเปิดเช็คดูในเน็ตก็ใช่อีก ออมม่าพี่จะได้เป็นย่ากะเค้าบ้าง เห็นเป็นแต่ยาย"แจจุงก้มลงไปจุมพิตบนหน้าผากของจุนซู เบาๆ

�

"จะบ้าหรอจุนซูแอบเขินขึ้นมาซะงั้น ไม่ได้นะจุนซูต้องรักษาภาพภรรยาจอมโหดนะ...คนน่ารักแอบคิดในใจ นี่แอบเผลอยิ้มออกไปด้วย โอ้ยย ชาที่แก้มรุยอะ "อย่าให้จับได้นะว่าไปทำใครท้อง"จุนซูเก็บอาการเขินเอาไว้แล้วเงยหน้าพูดต่อ

�

"ไม่มีหรอก ใครจะไปน่าฟัดเท่าจุนซูของแจจุงละ"ก้มลงไปหอมแก้มสุดที่รักข้างละที "พี่ไปและ " จากนั้นก็รีบหยิบข้าวของไปทำงานทันที นี่แปดโมงครึ่งแล้ววว ตายแน่

�

.

�

.

�

++++++++++++

�

�

ณ ที่ทำงานแจจุง แอนด์ ยุนโฮ

�

�

"นี่คุณเพื่อน นายมาสายไป1ชั่วโมง 1 นาที 32 วินาทีนะเว้ย"นี่แหละคำทักทายจากยุนโฮ แจจุงที่แบกของมาเจอคำทักของมันเข้าไปถึงกับหน้าหงิก ....เป็นผอ. รึงัยวะแม่ง...

�

"นี่ นายพูดให้มันเบาๆไม่เป็นรึงัยวะ กูอายเค้านะเว้ย"คนหน้าสวยย่อลงที่โต๊ะทำงานข้างๆยุนโฮ

�

"อะไร มึงเนี่ยนะอาย มึงอะออกจะด้านนนน"ได้กวนคนนี่มันสนุกดีจังสำหรับยุนโฮ แต่สำหรับแจจุงโดนมันกวนแล้วแม่ง หมั่นไส้ชะมัด ดูคนเรา ฮึ่ย

�

ขณะที่เปิดคอมชงกาแฟก็เตรียมจะทำงานต่อแต่ก็เพราะว่า

�

"จะอวก"

�

"อะไรของมึงอีกอะ กินกาแฟแค่นี้จะอวก อะไรติดคอ มาเดี๋ยวยุนโฮเอาออกให้"

�

"บ้านมึงดิ แพ้ท้องแทนเมียเว้ย"แจจุงทำท่าจะอาเจียนจิงๆ

�

"ห๊า...." ตอนนี้หมี งง

�

"โน้นๆ กูเห็นแล้วจะอวก"แจจุงชี้ไปที่หน้าจอคอมของไอ้เพื่อนตัวแสบ รูปมันเป็นรูปที่ยุนโฮกำลังหอมแก้มยูชอนของมันอยู่ มันชักจะเกินหน้าเกินตากันไปหน่อยแล้วมั๊ง ไอ้เพื่อนบ้า

�

"อะไรกัน ออกจะน่ารัก อิจฉาละซิ ชั้นพึ่งได้ข่าวมาว่าเมียมึงเค้าไม่มองหน้ามึงเรยไม่ใช่หรอ"ยุนโฮหันมายักคิ้ว2ที

�

"ข่าวมั่ว มะเช้าหอมไปตั้ง2ที ขอบอก"มองหน้าไอ้หน้าหนีมันแล้วอยากจะข้าคน

�

"อย่ามาสเตอแถวนี้นะเว้ย ทีมึงละ หน้าจอโทรศัพท์มึงไม่ใช่รูปสุดรักสุดสวาทมึงรึงัย แหม กูเห็แล้วก็จะ แพ้ท้องแทนเมียเหมือนกันเว้ย"ไอ้รูปจุนซูมันแอ๊บแบ๊วเนี่ยยุนโฮเห็นก็จะอวกเหมือนกันแหละ

�

"อะไร เมีกูน่ารักเว้ย" หันคอมมาโชวรูปจุนซู >>>>>

�

�

"เมียกูสวยกว่า" หันโน๊ตบุ๊คมาโชวเช่นกัน >>>

�

�

"เมียกูน่ารักกว่า"เปิดอีกรูปมาโชว >>>

�

�

"เมียกูสวยกว่า" ยุนโฮก็ไม่น้อยหย้า >>>

�

�

"เมียกู"

�

"เมียกู"

�

"พอเลย กูไม่อยากจะเถียงกะมึงแล้วไอ้ยุนโฮ สรุป เมียกูน่ารัก เมียมึงสวย จบ คนกำลังใช้ความคิดอยู่นะเว้ย"แจจุงรีบตัดบท ขี้เกียจเถียงกะมันและ ยังไงจุนซูของผมก็สวยน่ารักที่สุดอยู่แล้ว

�

"มึงเนี่ยนะมีความคิด"ยุนโฮเบ้ปาก เอานิ้วจิ้มหน้าผากแจจุงเล่น

�

"พอเลย ไปจิ้มสุดเถิกของมึงเหอะ มึงดูนี่"แจจุงเลื่อนมือไปหยิบป้ายตำแหน่งที่เขียนว่า - หัวหน้าฝ่ายผลิต - ขึ้นมาจ่อที่ตาไอ้คุณหน้าหมี "แหกตาดู กูมีนะเว้ย ความคิด"

�

"เออมีก็ได้ แต่ยังไงก็น้อยกว่ากู มึงดูนี่"ยุนโฮเลื่อนมือไปหยิบป้ายตำแหน่งที่เขียนว่า -หัวหน้าฝ่ายการเงิน - ขึ้นมาจ่อที่ตาไอ้คุณหน้าสวย "แหกตาดู ว่ากูมีความคิดมากกว่ามึง"

�

"ฮึ่ย มันก็เท่ากันแหละวะ แล้วมึงก็หุบปากไป เลิกกวนตีนกูเลยนะเว้ยย"แจจุงเก็กหน้าโหดไส่แล้วก็เริ่มทำงาน และก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จา ไอ้เพื่อนบ้ามันจะกวนกูได้ทุกคำเลย งั้นไม่พูดมันแล้วว เดี่ยวมันจะได้เจอทีนของจิง

�

"เห้ย อย่างอนดิๆ ว่าแต่นายคิดเรื่องอะไรอยู่อะเห็นมันเงียบไปก็เลยชวนคุย เวลาแจจุงเงียบมันวังเวงชอบกน

�

"จุนซูท้อง"แจจุงพูดเสียงเย็น พอเห็นหน้าไอ้ยุนโฮก็เกียบจะหลุดขำ จากตาเท่าเม็ดก่วยจี๊ตอนนี้แทบกระเด็นออกจากเบ้า หมีกลายพันธุ์เป็นบลูด๊อกรึงัยอะเนี่ย "เห้ย กูแค่สงสัยเว้ย อย่าเอ็ดไป" เห็นหน้ามันก็พอจะรู้ว่ามันคงจะตกใจมาก เออ แต่หน้ามันฮาว่ะเห้ย

�

"ไอ้บ้า ถ้าเมียมึงท้อง กูกะน้องชอนนี่ก็มีลูกกันเป็นกุรุสแล้ว"ยุนโฮอยากจะเอาอะไรไล่ตีมัน นี่หรอคนมีความคิด

�

"ดูทำหน้า เดอะซิม เคยเล่นมั๊ย ทำไมจะไม่ได้"แจจุงเถียงสุดใจขาดดิ้น

�

"อ้าวว ถ้างั้นลูกเกิดมาก็ต้องเป็นตัวสีเขียวครึ่งคนครึ่งเอเลี่ยนอะดิ จะเอาหรือไง"เออออไม่กับมันหน่อย

�

"ก็ต้องเอาดิวะ ลูกกูทั้งคนนะเว้ย แต่ขอนึกก่อนไม่ได้พาน้องเค้าไปส่องดาวที่ไหนนี่หว่า"แจจุงเอานี้วจิ้มคางระหว่างนั่งคิด

�

"เพ้อเจ้อไปใหญ่แล้ว มันจะเป็นไปได้ยังไง"ยุนโฮส่ายหัว มันจบปริญญามาได้ยังไงวะ

�

"มึงไม่รู้อะไร น้องจุนจังข้องชั้นช่วงนี้อารมแปรปรวน"

�

"ก็เพราะเค้าเห็นหน้าอนาถๆของนายไง เห็นแล้วมันหน้าหมั่นไส้ ขนาดกูยังรู้สึกเรยมึง"ผมก็เลี่ยนหน้ามัน(ก็หน้าแจจุงเค้าหวานนี่คะ) ที่ผมกวนตีนมันทุกวี่ทุกวันเนี่ย ผมไม่ผิดนะ หน้ามันกวนตีนผมก่อนอะ

�

"อย่างนี้แถวบ้านแกเรียกอนาถหรอวะ เอาแว่นไปไส่เลยไป อย่างนี้เค้าเรียกว่า หล่อระดับเทพ โว้ยยย(อันนี้เห็นด้วย 55)สายตาไห้ยุนโฮ อะไรกัน แถวบ้านผมเค้าเรียกหล่อ มันอิจฉาในความหล่อของป๋มอะครับ

�

"เออๆ เอาเหอะ มามัวแต่อู้งานอยู่ได้ ผอ.มากูไม่รู้นะเว้ย"ยุนโฮรีบทำไห้มันจบๆ

�

"เอออออออออออออออออออ"แจจุงตะโกนคำว่าเออไส่หูตึงๆของไอ้ยุนโฮ

�

.

�

.

�

.

�

++++++++++++

�

ณ ห้างสรรพสินค้า

�

"วันนี้จะมาซื้ออะไรหรอ"ยูชอนถามเพื่อที่วันนี้ชวนมาเดินห้าง

�

"ช่วงนี้หน้าสตอเบอรี่ไง กะว่าจะมาซื้อไป"จุนซูตั้งใจว่าจะไปคิดเมนูใหม่โดยใช้สเตอเบอรรี่เลยชวนยูชอนมา เพราะที่จิงยู้ชอบเปิดร้านขายพวกเครื่องประดับราคาแพงๆ พวกเพชร เพลตตินั่ม อยู่ที่ห้างแห่งนี้ซึ่งมันไกล้กับที่ทำงานยุนโฮ

�

"งั้นหรอ"พยักหน้าทำความเข้าใจ และช่วยเพื่อนหยิบสตอเบอรรี่ไส่ตะกร้า

�

"นี่ยูชอนมันเลือกไงอะ" ต้องสีแดงๆ ไม่ช้ำ แบบนี้ปะ"จุนซูหยิบแพ็คนึงให้ดูเป็นตัวอย่าง

�

"อื้ม ประมาณนี้แหละ แล้วจะเอาไปทำไรบ้างอะ"เอาไปเยอะแยะจะกินหมดรึงัยอะเนี่ย

�

"ก็จะเอาไปตกแต่งเค้กสำหรับหน้าหนาว แล้วก็สมูตตี้อะ 6แพ็คพอมั๊ย"

�

"พอแหละ แต่ระวังหน่อยนะสารเคมีมันเยอะ เอาไปล้างหลายๆรอบหน่อย" จุนซูยกมือทำท่าโอเค และเดินไปจ่ายตัง

�

"โหหห วันนี้จุนซูจ่ายตังเอง ฝนตกชัว คอนเฟิร์ม "ปกติจุนซูก็มักจะอ้อนให้จ่ายให้ทุกที

�

"ฮิย๊ะฮ่าฮ่า บัตรใบนี้ไอ้แก่แจจุงมันจ่าย ไม่ใช่เงินชั้น"ว่าแล้วก็ส่งบัตรเครดิตให้พนักงาน

�

"ว่าแล้วไง"เค็มอีกแล้วไง

�

�

�

�

ตะวันกลางหัว ติ๊งต๊อง

�

"หิวแล้วอ่า ชั้นหิวข้าวแล้วอะ"แล้วหันไปยิ้มให้ยูชอน

�

"อืมเดี๋ยวดูละกันว่าจะกินอะไร" ยูชอนเดินไปยังชั้น3 เป็นชั้นที่เต็มไปด้วยร้านอาหาร

�

"อ้าวว แล้ววันนี้นายไม่แวะไปหาหมอหรอ"ปกติเวลามาเดินทีไรจุนซูก็จะไปหาหมอที่คลินิกรักษาผิวหน้าทุกที

�

"ไมอะ หน้าชั้นไม่ใสขึ้นบ้างเลยหรอ"จุนซูหน้าหงิดเมื่อได้ยินยูชอนพูด

�

"จิงๆด้วย ไปทำไรมาอะ ใส(หัวไป) แล้วก็ไม่มีสิวเลย"ยูชอนยอมรับว่าไม่ได้ยอ หน้ามันใสขึ้นจิงๆ

�

"รอกินข้าวเสร็จก่อนแล้วจะบอก แต่นายห้ามไปบอกใครนะ สัญญา"จุนซูยกนิ้วก้อยขึ้นมา

�

"ได้ซิ" เกี่ยวก้อยสัญญา

�

�

//I I I I did it did it did it did it for love //

�

"แปปนะจุนซู"แล้วก็เดินไปอีกทาง

�

จุนซูหยุดมองที่ร้านอาหารอินเดียร้านหนึ่ง กลิ่นหอมๆมาชวนน้ำลายสอจิงๆ ในร้านจัดสีฉูดฉาด แต่คนในร้านดูบางตามาก คงเพราะเป็นวันธรรมดา จุนซูยืนมองจานโรตีที่พนักงานเดินไปเฟิร์ฟผ่านกระจก และก็ไปหยุดอยู่ที่โต๊ะหนึ่ง ที่มีหญิงสาวหน้าตาสวยหน้าดูไม่ค่อยจะคุ้นแต่ใอ้หนุ่มหน้าสวยที่นั่งอยู่ด้วยนั้นสิ เห็บปุ๊บก็รู้เลยว่าใคร ทำเอาจุนซูควันออกหู โมโหหิว "ไอ้แก่ ยังไม่เข็ดอีกนะ"

�

ร่างเล็กของจุนซู เดินตรงเข้าไปในร้านทันที

�

"สวัสดีค่ะ กี่ท่านคะ"พนักงานต้อนรับถามผู้ที่มาใหม่

�

"ผมมากับโต๊ะนั้นอะครับ"จุนซูชี้ไปที่โต๊ะของแจจุง

�

"เชิญทางนี้คะ"พนักงานในชุดระบำหน้าท้อง พาจุนซูไปยังโต๊ะเป้าหมาย

�

�

และก็มาหยุดที่โต๊ะของแจจุง เหมือนสองคนที่นั่งอยู่จะไม่สนใจสิ่งรอบข้าง มือเรียวของชายหนุ่มหยิบโรตีชิ้นบางและค่อยๆยื่นมือส่งมันไปป้อนให้หญิงสาวผู้นั้น หญิงสาวก็หลับตารอโรตีชิ้นนั้น แต่

�

"จะรับอะไรเพิ่มรึป่าวคะ"พนักงานถามจุนซู ทำเอาคนนั่งอยู่ก่อนต้องหันไปมอง จุนซูยิ้มแช่งให้ ตรงตามที่คิดไว้

�

"จะ...จุนซู"โรตีที่ถืออยู่ในมือร่วงลงไปหล่นที่จานพอดิบพอดี แจจุงอ้าปากหวอ

�

.

�

.

�

.

�

++++++++++++++++++

�

"ว่าไงยุนโฮ" ยูชอนรับสายจากคนรัก

�

//"อยู่ที่ร้านรึป่าว"//ยุนโฮตั้งใจจะไปหายูชอนที่ร้าน

�

"ป่าวๆ ลงมากินข้าวกะจุนซู"

�

//กินไปยังอะครับ มากินข้าวกับยุนโฮนะ ยุนโฮคิดถึง"//

�

"ยัง จะกินที่ไหนละ"

�

//"ร้านอาหารอินเดียร้านนั้นอะ แจจุงก็ไปด้วยนะ ชวนจุนซูไปด้วย//

�

"โอเค เจอกันครับ"วางสายยูชอนก็แอบยิ้ม

�

�

มาถึงก็เจอยุนโฮที่ยืนรออยู่แล้ว

�

"จุนซูละ "เพราะยุนโฮเห็นแค่ยูชอน

�

"อ๋อ ไม่รู้อะ เดี๋ยวไปสั่งอาหารรอก่อน ค่อยโทรตาม"ยูชอนยิ้มหวานให้(รักเพื่อนดีจิง)

�

"งั้นหรอ"ยุนโฮยิ้มตอบ

�

"ไปกันเหอะ หิวแล้ว"ยูชอนดึงยุนโฮให้เดินตาม

�

"ไม่เห็นต้องรีบเลยยูชอน อยากอยู่ด้วยกันนานๆ"ริบฝีปากได้รูปปะกิบที่หน้าผากเถิกๆ เอ้ย หน้าผากมน

�

"บ้า ก็อยู่ด้วยกันทุกวันนี่ บ้า บ้า บ้า "ยูชอนก้มหน้าเก็บอาการเขิน "ไปกันได้แล้ว"

�

�

เมื่อถึงร้านดังกล่าว แวบแรกที่มองเข้าไปด้านใน

�

"ไอ้หมี นั้นน จุนซู" ยุนโฮมองตามมือสุดที่รัก ก็เห็นหนุ่มรางเล็กยืนท้าวเอวอยู่ที่หัวโต๊ะ จากนั้นก็เหลือบไปเห็นคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ แจจุงเพื่อนเค้ายื่นมือไปทางเด็กฝึกงานคนใหม่ที่เจ้านายให้เค้าและแจจุงคอยดูแล ส่วนสีหน้าไอ้แจจุงตอนนี้นะหรอ ตกใจยิ่งกว่าเจอพีเดเตอร์อีกอะครับ

�

แล้วยิ่งได้ยินมันเล่าให้ฟังถึงความโหดของจุนซู ทั้งไล่ฟาด ไล่แทง ไล่จี้ ครั้งนี้ได้โดนไล่ยิงแน่ ฟันธง

�

�

"ซวยแล้วไง ไอ้แจงานเข้า"

�

----------------------

�