[FIC][EXO] High Society Engagement - TAOHUN

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 - เพนท์เฮาส์

Chapter 3

 

 

 

 

"คิดถึงคุณน้องมากเลยค่ะ" 

 

"เหมือนกันค่ะ "หญิงวัยสี่สิบทั้งสองคนเดินตรงเข้าไปกอดกันและกันอย่างสนิทสนม" น้องฮุนสวัสดีคุณแม่พี่จื่อเทาเขาสิลูก"

 

"สวัสดีฮะ" เซฮุนโค้งอย่างมีมายาท  พร้อมกับยิ้มหวานแบบผู้ดี

 

"หนูเซฮุนโตขึ้นน่ารักจริงๆนะเนี่ย  น่ารักกว่าในรูปตั้งเยอะ"หลินหวี่หรือคุณหญิงแห่งตระกูลฮวางลูกศีรษะกลมของว่าที่ลูกสะใภ้อย่างเอ็นดู

 

"ขอบคุณฮะ"เซฮุนได้แต่ยิ้มรับ  และโค้งขอบคุณ    ……. ก็คนมันไม่รู้ภาษาจีนนี่

 

 

 

 

 

 

"น้องฮุนคะ  คุณแม่กับคุณป้ามีเรื่องจะต้องคุยกันนิดหน่อยนะจ่ะ เป็นเรื่องของผู้ใหญ่น่ะจ่ะ น้องฮุนชวนพี่เทาไปเดินชมบ้านสิจ๊ะ"ว่าแล้วเจ้าของบ้านก็หันมายิ้มกับลูกชายที่นั่งเชิดหน้าอยู่อีกฝั่ง

 

"ก็ได้ครับ"เนื่องจากวันนี้มีแขกซึ่งเป็นผู้ใหญ่  ทำให้ซุนไม่อยากจะแสดงท่าทางที่ดูไม่เหมาะสมออกไป  จำต้องทำตามที่แม่สั่งเพื่อภาพลักษณ์จะออกมาได้ดูดี    ใบหน้าหวานหันไปมองผู้ชายอีกคนที่กำลังส่งยิ้มดูไม่น่าไว้ใจมาให้  "พี่จื่อเทาฮะ ….. เราออกไปเดินเล่นกันดีกว่าฮะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อยากดูตรงไหนล่ะ เดี๋ยวจะพาไป"หลังจากเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นที่มีไว้สำหรับพักผ่อน  น้เสียงอันแสนไพเราะ(?)ของเซฮุนก็เปลี่ยนไป

 

"แน่ใจหรอ"

 

"ก็แน่ดิ จะไปดูตรงไหนของบ้านก็บอกมา"เซฮุนท้าวเอวมองคนที่ยืนอมยิ้ม

 

"ถ้าฉันอยากไปดูห้องนอนนายล่ะ"คนตัวสูงแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนที่ทำหน้าหงิกเหมือนแมวโดนยาเบื่อ

 

"บ้า!!!!!" เซฮุนผลักอกคนที่ถือโอกาสยื่นหน้าเข้ามาใกล้ออกไป

 

"ไหนบอกว่าอยากดูตรงไหนก็พาไปไง" เทายังคงแกล้งเด็กตรงหน้าต่อ

 

"เอาที่อื่นนนนนน ห้องนอนไม่ได้"เซฮุนพูดเสียงแข็ง

 

"ทำไมล่ะ? ห้องนอนซกมกหรอไง"

 

"ไม่ใช่ซักหน่อย....."คิ้วสวยของเซฮุนขมวดเข้าหากัน  "ก็ได้ อยากดูนักใช่ไหมละะะะ ได้ "

 

"ฮ่าๆ ก็ดี   เราจะได้รู้จักกันมากขึ้นไงโอเซฮุน"คำพูดของจื่อเทาทำเอาตาหวานค้อนวงโต  คนที่กำลังอารมไม่ดีเดินนำไปยังบันไดพร้อมกับเสียงกระแทกปึงปึงจากฝ่เท้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ห้องนายหรอ"ทันทีที่ปนะตูสีขาวสะอาดเปิดออก   จืเทามองไปรอบๆห้องนอนสีฟ้าสดใส    เห็นของเซฮุนยังคงดูเหมือนห้องเด็กประถมไม่มีผิด   มีแต่ข้าวของเครื่องใช้สำหรับเด็ก 

 

"ก็ใช่น่ะสิ  ถามอะไรปัญญาอ่อน" เซฮุนที่กอดอกไม่สบอารมณ์เท่าไหร่หันไปอนเสียงห้วนๆ

 

"แต่งเองหรอ"

 

"ก็ใช่น่ะสิ แล้วก็ไม่ต้องมาวิพากย์วิจารย์ด้วยนะ"เซฮุนเดินกอดอกและจ้องไปที่ร่างสูงแขกไม่ได้รับเชิญที่กำลังเดินสำรวจห้องของเขาอย่างไม่คลาดสายตา

 

"น่ารักดีนะ"จื่อเทาหันไปดูที่โต๊ะเขียนหนังสือที่มีสีเทียน สีไม้ลายการ์ตูนอยู่มากมาย ไหนจะวอลเปเปอร์และรูปภาพ

 

"รู้แล้วน่า"  เซฮุนเสหน้าไปทางอื่นเพ่อกหลบใบหน้าที่ยิ้มออกมาเนื่องจากเป็นครั้งแรกที่มีคนชมห้องนอนของตน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จะดูอีกนานไหม"เซฮุนยืนกอดอกพิงประตูส่งสายตาจิกอยู่นานเป็นชั่วโมงแล้ว   แต่คนที่วุ่นวายห้องคนอื่นเขายังคงหยิบนู่นหยิบนี่ึขึ้นมาดู

 

"ทำไมนาฬิกาแขวนผนังมาวางอยู่ตรงนี้ล่ะ" ตาคมมองไปที่นาฬิกากลมๆที่วางอยู่บนลิ้นชัก

งยน

"เออช่าย พึ่งเอามาเปลี่ยนถ่านนี่"ว่าแล้วคนตัวขาวก็เดินไปหยิบนาฬิกาสีชมพู

 

"จะทำอะไรน่ะ?"จื่อเทามืองเด็กหนุ่มเจ้าของร่างผอมบางเดินไปลากเก้าอี้เลื่อนจากโต๊ะคอมมา

 

"……….." เซฮุนไม่ตอบ   ขาขาวก้าวขึ้นไปยืนบนเก้าอี้  มือบางที่มีนาฬิกายกขึ้นสูงเหนือกับศีรษะ

 

 

 

 

 

"เห่ยยย เซฮุน ระวัง!!!!" จื่อเทาเห็นว่าเก้าอี้มีการขยับเขยื้อน

 

"เหวอออออออออออ" เซฮุนยอมรับว่าตอนนี้ตนกำลังสูญเสียการทรงตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คุณหนูอยู่ในห้องไหมคะ …….. ว๊ายยย ตาเถรยายชี"คุณแม่บ้านในชุดยูนิฟอร์มแม่บ้านเปิดประตูเข้ามาพอดี

 

สิ่งที่ทำให้ตกใจคือ คุณหนูเล็กของบ้านนอนอยู่บนตัวของแขกคนสำคัญที่กำลังจะมาเป็นลูกเขยของบ้าน    และทั้งคู่กำลังแนบชิดกันบนเตียง      ใบหน้าของคนทั้งสองต่างตกใจไม่แพ้กัน

 

 

"ป้าขอโทษนะคะที่มาขัดจังหวะ พอดีคุณผู้หญิงท่านให้มาตามคะ  ป้าขอตัวนะคะ"พูดจบก็ออกไปจากห้องทันที    ทิ้งให้ชายทั้งสองคนได้แต่จ้องตากันและกัน

 

 

"ไปสิ แม่เรียกแล้วไม่ใช่หรอไง"เซฮุนเริ่มได้สติขึ้นมา

 

"จะลุกได้ยังไงละ นายนอนทับอยู่" จื่อเทาบอก  ที่จริงเขาไม่อยากจะลุกไปไหนด้วยซ้ำ  เพราะกำลังได้สัมผัสเอวบางๆกับสะโพกอวบๆของคนด้านบนยังไม่ทันได้หนำใจเลย

 

"…….."เซฮุนที่ดูจะไม่รับรู้ถึงการถูกลวนลามลุกขึ้นจากตัวหนาๆของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว   "ลุกมาสิ ให้ผู้ใหญ่รอนานๆได้ไง น่าเกลียดชะมัด"

 

 

 

"หึ" เทาหัวเราะในลำคอ   และเดินตามคนตัวเล็กกว่าออกไป    ……. พูดเหมือนตัวเองไม่เคยทำเลยนะเด็กน้อย

 

 

 

.

.

.

.

 

 

"วันนี้คุณแม่จะพาคุณป้ากับพี่จื่อเทาไปทานมื้อเย็นที่ภัตตาคารจีนนะคะลูก"เมื่อเด็กสองคนเดินตามกันเข้ามาในห้องพักผ่อนของบ้าน

 

"ครับ"เซฮุนพยักหน้ารับรู้และส่งยิ้มหวานที่คิดว่าผู้ใหญ่ต้องประทับใจไปให้กับคุณป้าซึ่งเป็นแม่ของจื่อเทานั้นแหล่ะ

 

"ตอนนี้ไปกันเลยดีกว่า สี่โมงเย็นแล้ว ……. คุณพี่คะพอดีว่าเซฮุนเขาไดเอ็ทน่ะค่ะ กินอาหารหลังหกโมงเย็นไม่ได้"

 

"จะได้เอ็ททำไมละคะ น้องฮุนผอมจะแย่แล้วนะเซนา"คุณแม่ของจื่อเทาโอบจับไปที่เอวบางๆของเซฮุน    เซฮุนได้แต่ยิ้ม  เพราะฟังไม่ออกว่าเขาพูดอะไรกัน

 

 

"ฮ่าๆ น้องฮุนไปอยู่กับเจ้าเทาก็แย่น่ะสิ จื่อเทาต้องแย่งข้าวน้องแน่ๆเลย ฮ่าๆ "

 

"ไม่หรอกคครับ …." 

 

"ฮ่าๆ ฮ่าๆ"บรรยากาศแสนเป็นกันเองของคนสามคนเท่านั้น ส่วนเซฮุนได้แต่ยิ้มเป็นตุ๊กตาบาร์บี้เพราะไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกัน

 

 

 

 

 

 

.

.

.

.

 

 

 

 

---------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

ภายในภัตตาคารอาหารจีนสุดหรูบนชั้นสูงสุดของโรงแรมชื่อดังย่านไชน่าทาวแทบอินชอน

 

 

"สั่งเลยนะคะ ตามสบายเดี๋ยวเซนาเลี้ยงเองคะ" หลังจากที่ทั้งสี่คนเดินทางด้วยรถตู้ของบ้านพร้อมกับพนักงานขับรถ     เซนาหรือคุณนายโออาสาเป็นเจ้ามือ

 

"งั้นคุณพี่ไม่เกรงใจแล้วนะคะ....... ฮ่าๆ"หลินหวี่หยิบเมนูอาหารขึ้นมาอ่าน  "ขอเตือนนะคะ จื่อเทานี่กินเก่งสุดๆเลย "

 

"ฮ่าๆ หรอคะ …….. ไม่ต้องเกรงใจนะลูก อยากกินอะไรสั่งเลย"

 

"ขอบคุณมากครับ" ฮวางจื่อเทาที่นั่งข้างๆกับแม่ของตนยิ้มก่อนจะเอาใจคุณแม่คนสวยด้วยการช่วยเลือกและอ่านเมนูเป็นภาษาเกาหลีให้ฟัง

 

"เซฮุนอยากกินอะไรคะ"

 

"แม่พี่ถามว่าอยากกินอะไร"เซฮุนจัดการแปลภาษาจีนให้คนที่นั่อยู่ตรงหน้า

 

"ผมกินได้หมดแหล่ะครับ"เซฮุนไม่แม้แต่จะมองหน้าจื่อเทา ใบหน้าหวานหันไปที่ข้างๆแทน

 

"งั้นเอาเป็น...... ปลาหิมะนึ่งซีอิ้ว ราดหน้าเป๋าฮื้อ ขาห่านตุ๋น ปลิงทะเลน้ำแดง เป็ดปักกิ่ง แล้วก็ชุดรวมติ่มซัม"คุณหญิงแห่งตระกูลฮวางสั่งโดยที่มีลูกชายรูปหล่อคอยแปลให้กับพนักงานซึ่งเป็นชาวเกาหลี

 

"น้องเทาจะเอาหมูหันไหมจ๊ะ " คุณนายโอเปิดเมนูไปเจอพอดีจึงถามว่าที่ลูกเคย

 

"ก็ดีครับบ"

 

"น้องเซฮุนไดเอทไม่ใช่หรอ  เอาอะไรที่เป็นผักๆหน่อยไหม" คุณแม่คนสวยของจื่อเทามองเซฮุนอย่างเป็นห่วง

 

"น้องฮุนจะเอาเมนูผักไหมคะ คุณป้าท่านบอกว่าเห็นเซฮุนไดเอท"เซนาจัดการแปลภาษาจีนให้ลูกชาย

 

"อ่าาา …….. ไม่เป็นไรครับ มื้อเดียวเองทานได้ครับ" เซฮุนยิ้มหวานอีกเช่นเคย

 

"สั่งน้ำส้มคั้นให้เซอุนหน่อยสิเซนา ต้องบำรุงหน่อย"

 

"ได้คะคุณพี่"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จื่อเทา ตักอันนี้ให้น้องหน่อยสิจ๊ะ ผักกับหอยเนี่ย"

 

"ได้ครับ"

 

"ขอบคุณฮะ"เซฮุนพูดกับจื่อเทาด้วยเสียงแสนจะเพราะพริ้ง

 

 

 

"ตักอันนี้ด้วยสิ"

 

"นั้นด้วย"

 

 

 

 

"ขอบคุณฮะ"

 

 

 

 

 

 

 

เมื่ออาหารในจานแต่ละจารเริ่มพร่องลงไปเยอะแล้ว      ก็เริ่มมีบทสนทนาขึ้นอีกครั้ง

 

"เรื่องเรียนน้องจัดการให้จื่อเทาหมดแล้วนะคะ"

 

"ขอบคุณมากๆเลยนะ . . . เรียนที่เดียวกับน้องฮุนใช่ไหม

 

"ใช่คะ พรุ่งนี้ไปเรียนวันแรกได้เลย"เซนายิ้ม  "โอเคใช่ไหมคะ น้องเทา"

 

"ครับ ผมไม่ใช่คนเรื่องมากอยู่แล้วครับ"   คำตอบของจื่อเทาทำเอาคุณแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆต้องเหลือบมองเล็กน้อย   นี่คือไม่ใช่คนเรื่องมาก

 

"พรุ่งนี้ไปมหา'ลัยวันแรก อาจจะไปไหนมาไหนไม่ถูก พรุ่งนี้ไปกับเซฮุนไหมคะ" คุณนายโอพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองลูกชายที่แสนจะน่ารักที่กำลังเล็มเนื้อปลากิน   เพราะไม่รู้ว่าตัวเองนั้นจะพูดอะไรด้วย

 

"แม่ว่าดีนะตาเทา ……. "

 

"เอางั้นก็ได้ครับ  แต่ว่าน้องเซฮุนจะโอเคหรือเปล่านี่สิ" 

 

"น้องฮุนคะ พรุ่งนี้หนูไปมหา'ลัยพร้อมพี่เทานะคะ ช่วยแนะนำพี่เขาหน่อย"เซนาหันมาพูดภาษาเกาหลีกับลูกโยเป็นประโยคคำสั่งมากกว่าคำถาม

 

"ห๊ะ"เซฮุนอ้าปากค้าง

 

"คุณพี่คะ น้องว่าคืนนี้ให้น้องฮุนไปอยู่กับจื่อเทาไหมคะ"คำถามของแม่เซฮุนทำเอาเจ้าของใบหน้าคมเข้มถึงกับยกยิ้มที่มุมปาก

 

"จะดีหรอคะ"

 

"น้องว่าดีนะคะ จะได้ช่วยกันด้วย แค่วันเดียวเองคะ"

 

"งั้นลองถามหน้าฮุนสิคะ" 

 

"เซฮุน ….. คืนนี้ลูกไปนอนที่บ้านพี่จื่อเทานะลูก เดี๋ยวกลับบ้านแวะเอาของแล้วไปพร้อมกับพี่เขาเลย"

 

"ห๊ะ"เซฮุนเิกตากว้างเข้าไปอีก  ส่วนคนที่เข้าใจทั้งสองภาษาได้แต่ยกยิ้มพอใจ

 

"น้องโอเคค่ะคุณพี่  " 

 

 

 

 

 

เซฮุนเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าหลังจากหมั้นไปจะรอดจากการถูกจับแต่งงานไหม   ดูเหมือนงานนี้แม่ของเขาดูจะชอบใจเหลือเกิน

 

 

 

 

 

.

.

.

.

 

 

--------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถึงบ้านพี่เขาแล้วโทรบอกแม่นะคะ" พอมาถึงบ้าน แม่บ้านก็จัดกระเป๋าให้เซฮุนสำหรับการไปค้างที่บ้านจื่อเทาเสร็จสรรพ    สรุปเซฮุนเพียงแค่ย้ายจากรถตู้ของบ้านไปนั่งที่รถพอชของร่างสูงได้ทันที

 

"เชอะ"เซฮุนสบัดหน้าไม่มองคุณแม่แม้แต่น้อย   คนที่ทำหน้าหงำงอเดินเข้าไปนั่งรถที่เคยนั่งอย่างงอนๆ

 

"แม่ฝากน้องด้วยนะคะ"

 

"ไม่เป็นไรครับ ผมดูแลน้องเซซฮุนได้ คุณน้าเข้าไปพักผ่อนเถอะครับ" ทายาทตระกูลฮวางโค้งอย่างเรียบร้อยก่อนจะเข้าไปนั่งประจำที่ในรถ

 

 

 

 

 

 

"ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้นละ บ้านฉันมีทุกอย่างน่าา"คนขับหันไปมองคนข้างๆที่เอาแต่กอดอกแบะปาก

 

"เหอะะะะะะ นายนี่ไม่คิดจะปฏิเสธบ้างหรอไง"เซซฮุนหันเหล่มองและเชิ่ดหน้าขึ้น

 

"ไม่เห็นจะเสียหายอะไรนี่" 

 

"เหอะะะ"เซฮุนเปลี่ยนมาอมลมแก้มป่อง

 

"แลกกันไง ……. คืนนี้พี่จะให้นายมาดูห้องนอน   แฟร์ดีนะ"

 

"คิดว่าอยากนักหรอไงละ ……. พูดอะไรล่อแหลมชะมัด "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เซฮุนตาลุกวาวตั้งแต่เห็นตึกเพนท์เฮาส์ของจื่อเทา    ยิ่งตอนที่ได้ขึ้นลิฟท์มากับรถ  เด็กน้อยจากที่หน้าหงิกงอกลายเป็นสีหน้าสนอกสนใจภายในพริบตา

 

"นายอยู่ที่นี่คนเดียวหรอ ใหญ่ชะมัดเลย"เซฮุนมองไปรอบๆบ้านของจื่อเทาอย่างสนอกสนใจ

 

"อืม คนเดียว........ บ้านนายใหญ่กว่านี้อีกไม่ใช่หรอ" เทาที่เดินถือกระเป๋ามาให้คนตัวขาวตอบ

 

"อยากอยู่แบบน้มากกว่า ใหญ่แต่ไม่ได้ใหญ่เกิน" ตาใสของเซฮุนเป็นประกาย

 

 

"ไปดูห้องนอนของนายก่อนละกัน"ว่าแล้วคนตัวสูงก็เดินนำไปที่ชั้นสอง

 

 

 

 

 

"ห้องนอนของฉันเป็นห้องใหญ่สุด ห้องขนาดรองลงมาฉันเอาไปทำฟิตเนส ห้องรับรองนี้เลยไม่ใหญ่มาก โอเครึเปล่า"

 

"โอเคเลย "เซฮุนมองไปรอบๆ ห้องโทนสีชมพูอ่อนติดวอลเปเปอร์และของตกแต่งหลายอย่าง "น่ารักดี แต่งเองหรอ"

 

"เปล่าหรอก สั่งให้เขาแต่งให้น่ะ ก็พึ่งจะมาเกาหลี"คนที่น้ำกระเป๋าเป้ของเซฮุนมาวางจัดการอธิบาย

 

"โด่ววววว ไอ้เราก็คิดว่าแต่งเอง "

 

"แล้วชอบไหม"

 

"ก็ชอบ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"งั้นก็มาอยู่ด้วยกันที่นี่เลยสิ ว่าที่ภรรยา"







"ไม่มีทางหรอก เชอะะะะะ ใครเป็นภรรยานายกัน"

"เดี๋ยวก็รู้" ปากได้รูปยกยิ้มอย่างไม่น่าไว้ใจ

"เห่ยยยยยย จะทำอะไรรรร" อยู่ดีๆร่างบางก็ถูกทาบทับให้นอนราบไปกับพี้นเตียงขนาดสามฟุตครึ่ง

".............. เทสก่อนเข้าหอไง"

"ออกไปนะ อร๊ากกกกกกกกกกกกกกก "เซฮุนดิ้นพล่าน  แต่แรงกดทับจากคนด้านบนเยอะจนดิ้นไม่ได้   ใบหน้าคมเข้มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ    จนคนที่นอนอยู่ด้านล่างหลับตาแน่น

"ฮ่าๆ"  เสียงหัวเราะทำให้เซฮุนลืมตาขึ้นมา   "แค่นี้ก็กลัวหรอไงเด็กน้อย"

"อะไร ใครกลัว ปล่อยนะะะคนบ้า"

"วันนี้ยังไม่ทำอะไรหรอก    ไว้วันเข้าเรือนหอ เอะ....... หรือวันหมั้นดี จะได้รู้ไงว่าใครเป็นภรรยา"

"ไม่ได้อยากรู้สะหน่อย ออกไปนะะ"เซฮุนทุบไหล่จื่อเทารัวๆ

"ฮ่าๆ งั้นไปอาบน้ำเถอะ ห้องน้ำอยู่ตรงนั้น  ห้องนี้มีห้องนำในตัว"   












"แม่นะแม่     ลูกเกือบไปแล้วไหมละ คุณป๋ากลับมาเมื่อไหร่จะฟ้องให้หมดเลยยยยคอยดู" เซฮุนบ่นอุบอิบก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมไปอาบน้ำ




.
.
.
.
.
---------------

TBC