[ 2Kim ] Short fic

ลำดับตอนที่ #4 : Baby Zygote1

Baby Zygote1


อันนยองครับ ผมคิม แจจุง ผู้ชายที่หล่อที่สุดในปฐพีหรือแบบไร้ที่ติ หล่อแบบเพอร์เฟค หล่อโค่ตตตต หล่อที่สุด หล่อไม่มีใครเกิน หล่อลากไส้ เอาเป็นว่า หล่อพอก้ได้ครับ อายุหรออ ดูหน้าผมแล้วทายสิ หึหึ แหม ทางซะเด็กเชียว จะ25แล้วครับ ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่รักผม พูดง่ายๆ ก็ผมมันเป็นผู้ชายเพอร์เฟคมากๆอ่านะ ช่วยไม่ได้ หึหึ ตอนนี้ผมกำลังนั่งดูทวิตเตอร์ไปเรื่อยๆในแม็คของผม นอกจากหล่อก้ยังรวยอีก หึหึ ไม่มีใครเพอร์เฟคเท่าคิมแจจุงแล้วครับ นั้นแหล่ะ เพียงแค่พิมทวีตลงไปแค่นั้นสาวๆก็รุมแห่กันมารีพลายผม ก้นะ คนมันเพอร์เฟค ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วผมทำบุญด้วยอะไรผมถึงได้ดูดีไปหมดอย่างนี้ อ่า ขอมาสค์หน้าก่อนนอนหน่อยละกัน

**กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินไปหยิบมาสค์ในลิ้นชักก็มีเสียงกรี๊ดแหลมๆร้องออกมาจนหูแทบบอดเลยทีเดียว -แมร่ง กรี๊ดหาอะไรวะ แสบชิหาย- ผมหันไปมองทางตั้นเสียง ไอ้เสียงแหลมๆมันทำเอาขวดเอ็มร้อยห้าสิบร้าวได้ทันตา ผมเริ่มหมงุดหงิด แต่ช่างมันเหอะ ไปทวิตต่อดีกว่าตรู


"กรี๊ดดดดดดดดดดด พี่แจจุง ฮืออออออออออออออออออออออออออ"แล้วประตูห้องนอนของผมก้ถูกเปิดแล้วไอ้เสียงกรี๊ดแหลมๆก็ตามเข้ามาด้วย พร้อมกับไอ้โลมาหน้ากลม ไส่แต่เสื้อวิ่งเข้ามาตรงมาหาผม แล้วยังจะเรียกชื่อกันซะสูงปรี๊ดดด - มึงไปอยู่วงโอเปร่า ไป๊

"อะไรของนายวะ จุนซู"ผมละจากแม็คราคาแพง ย้ำแพง อ่านะมีตังอ่ะ มามองอีอ้วนนี่ ที่วิ่งมาเกาะแขนผมที่นั่งบนโซฟาในห้อง

"พี่แจจุง ฮือออออออออ เค้าปวดท้องงง ฮือออ"จุนซูเขย่าแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามงามๆของผมไปมา

"ปวดท้องก้ไปส้วมดิ มาหาชั้นทำไม"ผมมองหน้าที่มีแต่น้ำตาของมันอย่างเอือมๆ

"ไม่ช่ายครับฮยอง คือว่าแบบ เอ่ออ แบบ"จุนซูเลิกเกาแขนผมซะที แล้วก้เอานิ้วชี้จิ้มกันเหมือนเขินอาย - เขินน่ารักตายล่ะ

"อ๋อ ขี้ไม่ออกว่างั้น จะเอายาสวนช่ะ ชั้นไม่มีหรอก ไปขอไอ้ไก่โน้นนน มันมี"ผมเคยไปยืมไอ้ยูชอนมาครั้งนึง สงสัยจุนซูจะเป็นเอามากนะมันอ่ะ

"ไม่ช่ายยยย คืองี้"แล้วไอ้จุนซูมันก้หันหลังไปหยิบอะไรบางอย่างมาวางไว้ที่ฝ่ามือ

"ไข่ อ๋อ ปวดท้องหิวข้าว เออๆๆเดะไปทำไข่ทอดให้กิน"แหม อะไรก็คิมแจจุงเนอะ หิวก็เอาไข่มาให้กรุส์พร้อมเลย ก้นะฝีมือการทำกับข้าวของผมมัน ยังไงล่ะ ถ้าผมไม่มาเป็นนักร้องผมก็เป็นเชฟระดับโลกไรงี้ ก็นะคนมันเพอร์เฟคอ่ะ ผมหยิบไข่สีขาวๆจากมือจุนซูมา

"ไม่ได้น้าาาาาาาาาาาา ยังพูดไม่จบเลย อย่าเอาไข่เค้าไปนะ"ไอ้อ้วนมันดึงไข่จากมือผมปะซะงั้น พร้อมกับเสียงแหลมปรี๊ดดดดดดดดดดดดดด โอ้ยยย แสบหูว่ะ

"เออ เอาไป หวงไรวะ ไข่ในนี้ชั้นซื้อมาเฟ้ยยย"ช่ายยย ของในตู้เย็นผมเป็นคนซื้อมาทั้งน้นแหล่ะ

"อันนี้ไม่ใช่ไข่พี่ อันนี้ไข่ผมฮะ"จุนซูมันเอาไข่มากอดไว้ มันบ้าไปแล้วแน่ๆ ตั้งแต่ไปทำหัวแดงแระ

"เออ ไข่นายก็ไข่นาย ชั้นจะได้ทวิตต่อล่ะ"ผมตั้งท่าจะไปหยิบแมคแอร์ของผม แต่มันมารั้งแขนผมซะงั้นน อะไรของมันเนี่ยย คนหล่อเซ็งเว้ยย "อะไร"

"เดี๋ยวสิครับพี่แจจุง รู้ไหมผมได้ไข่ใบนี้มาจากไหน"จุนซูเอียงคอมองผม -จะไปรู้ไหม -อยากจะบอกมากเลย -*-

"เหอะ ไม่รุดิ"ผมมองมันกลับ แหม ไม่ได้อยากรู้สักเท่าไหร่หรอกนะ

"ก็ เค้าปวดท้องมากอ่ะ "อีอ้วนมันยังลูบท้องป่องๆของตัวเองประกอบด้วย

"แล้วไง"

"ก็ไปห้องน้ำ"หน้าจุนซูดูกระดี๊กระด๊ามากเหมือนเวลาเล่าเรื่องฟุตบอล

"แล้วไง แล้วไข่มันก็ออกมาจากตัวนายว่างั้น"ผมพูดไปงั้น จุนซูมันท่าจะบ้าไปแล้ว

"ช่ายฮะ พอเบ่งออกมามันก็เป็นไข่นี่แหล่ะพี่ชายยย ฮืออออออออ จุนซูกลัวฮะพี่แจจุง ไข่ออกมาได้ยังไง เค้าไม่เคยกินไข่ทั้งฟองแบบไม่ปอกเปลือกเลยนะ ระบบย่อยเค้าจะมีปันหาป่าว ฮือออๆๆๆ หรือนี่ไข่ของจุนซูจริงๆ หรือว่าจุนซูออกลูกเป็นไข่ หรืออะไรฮะพี่แจจุง ฮืออออออออออออ"จากม๊ะกี๊ที่ทำท่าเหมือนโลมาลงน้ำก็กลายเป็นร้องไห้ฟูมฟาย อารมณ์เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว แล้วแขนงามๆของผมก็กลายเป็นที่ปาดน้ำมูก น้ำลายและน้ำตามัน เอิ่มมม

"มันอาจจะมีใครวางไว้แถวนั้นก็ได้ "ผมปลอมจุนซูมันครับ เพราะผมเป็นเทพบุตรสุดหล่อและแสนดี ผมลูบหัวมันไปด้วย มันก้ร้องห่มร้องไห้อยู่กะไข่ของมันนั้นหล่ะ

"ฮืออออ ไม่หรอกฮะ คือมันเบ่งไม่ออก ผมเลยล้วง แล้วก็เป็นไข่ใบนี้นี่แหล่ะ เจ็บมากจนต้องกรี๊ดเลยฮะพี่ ดูสิยังไม่ได้ล้างเลย"จุนซูเอาไข่ของมันมาชูหลังจากเอาหัวกลมๆออกไปจากแขนผม แต่ไอ้ประโยคสุดท้ายนี่ -สาดดดดดดดด ไม่ได้ล้าง แล้วเอามาให้กรุส์จับ ไอ้จุนซู น่าสลัดหัวมันทิ้งจริงๆ

"เอาไปล้างก่อนสิฟระ"มองหน้ามันแบบเอือมๆ

"ไม่เอาอ่ะ เดะอุณหภูมิไม่พอเหมาะ ไม่รุว่าไข่มันมีชีวิตป่าว อีกอย่างท้องผมออกจะสะอาด "ก็ช่างกล้าพูดนะ -*- ผมเอือมมันเหลือเกิน มันเริ่มเอาหน้าของมันมาซุกอีกแล้ว"แต่พี่แจจุง ฮือออออออออ ออกมาได้ยังไงอ่าาา หรือจะเป็นลูกเค้า เค้าไม่เคยมีอะไรกับใครนะ เค้าเวอร์จินจะตายยย ฮืออออออออออออ ไม่เคยเสียข้างหลังให้ใครเลยนะฮะพี่แจจุง ฮืออออออออออออ"

"หึ แน่ใจได้ไง ว่าตัวเองเวอร์จิ้นอยู่น่ะ"ประโยคเมื่อกี๊ทำเอาผมเริ่มนึกอะไรออก

"ก้.... ไม่รู้ เค้าไม่รู้ๆๆๆ ไม่เคยอ่าาเท่าที่จำได้ ฮืออออ แต่ไข่เค้า จะเอาไงต่อ ฮะพี่แจจุง พี่ชายสุดหล่ออ "หึหึ ถูกต้องจุนซู รู้อยู่หรอกว่าหล่ออะนะ ทำไมคนหล่อเพอร์เฟคอย่างผมจะจัดการไม่ได้เหล่าาา

"เอาไปทอดกิน ชั้นก็กินไม่ลงหรอกนะ แล้วนายยอมได้หรอที่เอาไข่นายไปกินน่ะ เอามาให้ชั้นละกันจุนซู"ผมยิ้มที่มุมปาก มองไข่ในมือจุนซู

"แต่มันไข่ผมนะฮะ พี่แจจุงจะเอาไปทำอะไร"

"อ้าว เอาไปเลี้ยงให้ไง นายคิดว่านายเลี้ยงได้หรอ ถ้าอยู่กะนายไข่ได้แตกกันพอดี"ผมหยิบไข่ที่อยู่ในมือจุนซูมาถือเอง ถือๆไปเหอะ ยังไงก็เปื้อนไปแล้วอ่ะนะ

"พี่จะเลี้ยงให้จริงๆหรอครับ พี่แจจุง"จุนซูกอดแขนผมแน่นมองผมตาแป๋ว

"อืม พี่จะดูแลไข่นายอย่างดีเลยล่ะจุนซู"ผมลูกกลุ่มผมสีทองๆแดงๆของจุนซู ถือโอกาสเช็ดไปเลยละกัน ไม่กล้าดมมือตัวเองเลยจริงๆ

"พี่ชายจุนซูใจดีจังเลยยย ทำไมพี่ชายใจดีจังเลย"จุนซูมันส่งยิ้มสะท้านโลกมาให้ผม ยิ้มนี้บาดขั่วหัวใจเกินไปไหมจุนซู

"ก็เพราะ ........ นายเป็นน้องชั้นไงจุนซู" จุนซูก้มหน้าลง รอยยิ้มหายไปแทบจะทันทีที่ผมพูดจบ เอ้ ทำไมหุบยิ้มหว่าา เป็นไรของมันวะ -*-

แต่ที่ชั้นทำก็เพราะ

.
.
.
.

Flash back ประมาณสองเดือนก่อน


"ฮยอง จุนซูท่าจะไม่สบายหนักอ่ะ"เสียงไอ้ยูชอน เห็นไหมว่ากูกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ เสียบรรยากาศหมด

"แกก็ดูแลไปสิ เพื่อนกันไม่ช่ายไง"ผมก้มลงฉีดน้ำที่ต้นกล้วยไม้พันธุ์หายาก ที่สำคัญแพง อ่ะนะ คนมันมีตัง คนมันเพอร์เฟค

"โหยยย ฮยองผมดูแลคนเป็นที่ไหนเล่าาา ผมจะต้องกลับบ้านแล้ว จุนโฮก็ไม่อยู่ จุนซูอยู่บ้านคนเดียว ปล่อยคนป่วยอยู่คนเดียวได้ไงครับ พี่แจจุงเป็นสุภาพบุภาพบุรษอยู่แล้วช่ายไหมล่ะครับ"ถูกต้องไอ้ปาร์ค ต่อมสุภาพบุรุษทำงาน

"อืม รู้อยู่แล้วล่ะ เดี๋ยวชั้นไปรับมันมาอยู่ด้วย นายกลับไปได้และ รีบกลับไปหาหมาไม่ใช่หรอ"ผมรีบตัดบท

"ครับๆๆ รีบไปรับหน่อยนะ จะเย็นแล้ว ผมไปก่อนล่ะ" ผมมองมันด้วยหางตาจนหายไปจากห้อง อะไรของคิมแจจุงเนี่ยย ว่าจะแต่งเพลงซะหน่อย ต้องออกนอกบ้านซะงั้น ผมเดินเข้าไปในบ้าน หยิบเสื้อคลุมมาสวม แล้วก็หยิบกุญแจรถ รถผมคิดเป็นเงินไทยก็ประมาน 22 ล้านบาท หึหึ ผมกดลิฟท์ลงไปที่ลานจอดรถ เข้าไปนั่ง สตาร์ท แล้วก็ขับรถออกไปที่บ้านของจุนซู


ผมอุ้มจุนซูพาดบ่าไว้ นอนหลับแบบไม่รู้เรื่องเลยย ดีนะที่จุนซูมันเคยให้กุญแจบ้านมันไว้กับผม เห็นตัวบวมๆ แต่จริงๆแล้วจุนซูมันไม่ได้หนักอะไรเลย เวลาจุนซูป่วยทีตัวก็จะยิ่งซูบลงไป จนน่ากลัว ไม่ช่ายว่าผมไม่เป็นห่วงนะ แต่ผมก็ปากหมาไปงั้นแหล่ะ ผมวางจุนซูลงที่เบาะข้างๆ เอนเบาะให้นอนสะบาย แล้วผมก็จัดการขับรถ แล้วอุ้มมันขึ้นห้อง แล้ววางไว้บนเตียงผมนั้นแหล่ะ

"นี่จุนซู ตื่นได้แล้ว กินข้าวต้มก่อน ชั้นทำให้นายนะ"หลังจากผมเข้าไปในครัว ผมก็จัดการทำข้าวต้มสูตรพิเศษเฉพาะคิมแจจุงให้จุนซู

"อื้ม อื้อ พี่แจจุงหรอฮะ ที่บ้านพี่แจหรอ อ๊ะ"ผมเห็นจุนซูท่าจะมึนมาก เลยพยุงให้นั่ง

"เดินไหวไหม งั้นเดี๋ยวพี่เอามาให้นายกินในห้องละกันนะ"ผมเห็นสภาพแล้ว ผมจะต้องเอามาบริการซะแล้ว จุนซูดูไม่ไหวจริงๆ


"อร่อยจังเลยฮะ ขอบคุณพี่ชายนะ แค่กๆ "ใบหน้าขาวซีดยิ้มบางๆ สีหน้าของจุนซูทำเอาผมอดห่วงไม่ได้

"งั้นเดี๋ยวพี่มาเช็ดตัวให้นะ "ผมจับที่แขนจุนซูก็รู้สึกร้อนขึ้นมาทันที

"แค่กๆ ไม่เป็นไรฮะพี่แจจุง ผมจะไปอาบน้ำ"เด็กดื้อทำท่าจะลุกขึ้น แต่ผมก็กดไหล่ของจุนซูไว้ไม่ให้ขัดคำสั่ง

"นอนนิ่งๆ ชั้นจะไปหยิบยา กับกาละมังเช็ดตัว อย่าฝืนเข้าใจไหม"ผมต้องทำเสียงแข็ง ผมเดินไปหยิบยาให้ตู้ยา รินน้ำไส่แล้ว แล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปหากาละมังมารองน้ำอุ่นจากฝักบัว ผมเดินไปหยิบผ้าจากลิ้นชักโยนไส่ในกาละมัน แล้วก็ยกทักอย่างที่เตรียมไว้ไปยังห้องนอนของผมที่มีจุนซูนอนอญู่


"จุนซู อ่าว หลับไปแล้ว "ผมกลับมาจุนซูก็หลับปุ๋ยไปแล้ว ผมวางยากับน้ำไว้ที่โต๊ะเล็กๆข้างเตียงก่อน ผมจัดการเช็ดตัวให้คนป่วย เนื้อตัวจุนซูร้อนไปหมด ผมเองแค่ปวดหัวก็ทรมานจะแย่ แล้วถ้าต้องป่วยขนาดนั้นคงแยามากๆ ผมสงสารจุนซูเหลือเกิน พอผมเช็ดตัวจุนซูเรียบร้อย ผมขอไปอาบน้ำก่อนล่ะ แล้วเดี๋ยวจะเอาคอมมาเล่นที่โซฟาปลายเตียงละกัน




"อื้ม อื้ออ"ผมได้ยินเสียงครางมาจากข้างหลัง ผมหันไปมอง จุนซูปรือตามามองผม

"ตื่นแล้วหรอ "ผมวางคอมไว้ข้างๆแล้วลุขไปหาคนที่นอนอยู่บนเตียง

"อื้อ"จุนซูปรือตามองมาทางผม ผ้าห่มที่คลุมก็ไปกองอยูที่ขา กางเกงตัวบางเกาะอยู่แทบจะหลุดออกจากสะโพก

"กินยาก่อนนะครับ จุนซู"ผมนั่งที่เตียงข้างๆที่จุนซูนอนอยู่

"พี่แจจุง อืออ" แล้วอยู่ดีดีจุนซูก็มาดึงแขนผม

"เป็นอะไร ปวดหัวหรอ" ผมก้มตัวไปทานจุนซู ผมเอามืออีกข้างทราบที่หน้าผาก ตัวยังร้อนอยู่เลย สงสัยจะเพ้อเพราะพิษไข้

"พี่แจจุง จุนซูร้อนจังเลย"จุนซูเอาแขนโอบรอบคอผม มืออีกข้างเกี่ยวที่ขอบกางเกงยางยืดสีฟ้า กางเกงสีฟ้าทั้งหมดกองอยูที่ข้อเท้าบาง จุนซูปรือตามองผม ตาจุนซูนั้นหวานเย้มอย่างบอกไม่ถูก จุนซูบิดกายไปมา มือบางที่ดึงกางเกงลงมะกี๊ กำลังแทรกไปใต้เสื้อของตัวเอง จนเผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบขาวสะท้องแสงนีออน

"จะ..จะ จุนซู"ผมมองจุนซูที่กำลังเลื่อนมือมาที่กางเกงของผม

"พี่แจจุง ฮะ กอดผมหน่อยสิฮะ"ใบหน้าแดงพูดเสียงค่อย เรียวขาบางเอาออกกว้างจนเห็นทุกส่วน ไม่ว่าใคร ที่ตกอยู่ในเหตุการณ์แบบที่เค้าประสบอยู่ก็ต้องห้ามอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่เหมือนผมนั้นแหล่ะ

.
.
.
.


Flash come


หลังจากที่ผมจัดการกับจุนซูแล้ว ผมจัดการจัดแต่งเสื้อผ้าให้จุนซูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วดูเหมือนว่าจุนซูมันจะจำอะไรไม่ได้เลย สงสัยจะไข้ขึ้นจนจำอะไรไม่ได้ละมั้ง .... ผมคิดว่าไข่ใบนั้นเกิดจาก ผม เองแน่ๆ

"พี่แจจุง แล้วจะต้องเอาไข่ผมไว้ไหนฮะ"จุนซูเงยหน้ามา

"นายเอาไปล้างก่อน แล้วเอามาวางไว้บนหมอนนี่"ผมชี้ไปที่หมอนใบเล็กเท่าสมุด

"เอาไปล้าง แล้วน้ำอุณหภูมิเท่าไหร่ฮะ ผมกลัวอ่ะ"จุนซูกำไข่ไว้ในมือ

"เอาน้ำอุ่นๆ นิดนึง ล้างเสร็จก็เอามาวางนะ ส่วนที่เหลือชั้นจะจัดการเอง"ผมมองจุนซูที่เดินออกจากห้องไปอย่างว่าง่าย


"มาแล้วครับ" จุนซูวิ่งเข้ามา รีบส่งไข่สีขาวให้ผม แล้วก็จองที่ไข่ในมือผมไม่วางตา

"นายไปนอนไป พรุ้งนี้ต้องแสดงต่อ เดะไข่นายชั้นจัดการต่อเอง"จุนซูพยักหน้า

"แต่ผมไม่อยากห่างจากมันนี่ครับ รู้สึกเป็นห่วงจัง ขอผมอยู่กับไข่ผมได้ไหม"จุนซูลูบเปลือกไข่สีขาวๆแล้วมองผมตาแป๋ว

"เออๆๆ นายมานอนกับชั้นที่นี่ ไปเอาหมอนกับข้าวของนายมานี่ละกัน"แล้วจุนซูมันก้ยิ้มกว้างซะแทบถึงหู แล้วก็วิ่งจู๊ดดกลับไปเอาของที่ห้อง ผมรู้ว่าจะทำยังไงก็ใข่ใบนี้ แล้วอีกไม่นานจะเกิดอะไรขึ้น ไม่น่าเลยแจจุง ไม่น่าลืมไส่คอนด๊อมเลยกรุ
.
.
.
.


หลังจากผมกลับมาที่พักอีกรอบ วันนี้เหนื่อยสุดๆเลย ผมจัดการเอาไข่ไว้ใต้ผ้าห่ม นั้นจะเป็นสิ่งที่ช่วยได้มากที่สุด ผมกลับมาที่ห้อง อย่างแรกที่ทำคืออาบน้ำ วันนี้แช่แบบจากุซซี่ดีกว่า ผมวางกระเป๋าผมไว้ที่โซฟา เปิดผ้าห่มมาดูไข่สีขาวที่จากเดิมขนาดเท่าไข่เป็ดธรรมดา แต่ตอนนี้ขยายใหญ่ขึ้นมาพอดีฝ่ามือแล้ว โตเร็วเหมือนกันแหะ ผมคลุมผ้าเหมือนเดิม แล้วก็ไปอาบน้ำอย่างที่ตั้งใจ

"อ่าสบายจัง"กว่าผมจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปชั่วโมงกว่าๆ ผมไส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ หึหึ อยากเห็นกันล่ะสิ ก้ผมมันผู้ชายเพอร์เฟคอ่ะนะ ผมไส่แต่เสื้อกล้ามกับกางเกงยาวนอน สิ่งที่ผมจะทำต่อคือ เปิดคอมครับ แต่


*ครืด

"อะไรวะ" ผมหันไปมองบีบีของผม

"เพื่อไรวะ"เมสเสจจากจุนซู เดินมาหาง่ายกว่ามั๊ย ผมเปิดอ่านข้อความของมันดู

-พี่แจจุง ฮืออๆๆ ช่วยด้วย มาหาเค้าที่- แล้วพ่อหนุ่มอย่างฮีโร่ก็ต้องไปช่ายมะ อีกแล้ว ผมเดินออกไปเพื่อไปที่ห้องของจุนซู


"ฮืออออออออออออออออออออออออ พี่แจจุ๊งงงงง"พอผมเปิดเข้าห้องมันปุ๊บมันก็วิ่งมาปานจรวจมาแต่ไกล แล้วมากระโดดกอดคอผม -ไอ้จุนซู หายใจไม่ออกเว้ยยยย--

"อะไรของนาย ว่าไงล่ะ"ผมเหลือบมองไหล่ของผมที่มันมุดหน้าอยู่ เอาอีกแล้วไง ไหล่ผมแฉะอีกแล้ว พึ่งอาบน้ำ อ้ายยยจุนซู๊วววว

"ฮึกๆ เค้าปวดท้อง พี่มาช่วยเค้าหน่อย" จุนซูน้ำตานอง ถ้าน้ำตานองอย่างเดียวจะไม่ว่าอะไรนะ แต่ทำไม่น้ำมูกน้ำลายต้องไหลด้วยวะ ผมล่ะอยากผลักหัวมันออกไปเจงๆ

"ยังไงล่ะ"ผมเริ่มสงสัยว่าปวดอะไรอีก หรือว่า....

"มันเหมือนว่ายังไม่หมดอ่ะ ฮืออออออออออ" เอาแล้วไงคิมแจจุง ผมอ้าปากค้าง หงึก ซวยแล้วกรุ ทีเดียวทำไมได้เยอะจังวะ "ฮือออ พี่แจจุงเอาออกให้หน่อย มันเอาไม่ออกอ่ะ"

"เหอะๆ" นั้นคือสิ่งที่ผมต้องรับผิดชอบช่ายไหม -*-

"ทำไงบ้างอ่ะพี่แจจุง เอาออกที่ไหน"จุนซูเงยหน้าออกจากไหล่ผม สบตาผมแล้วอมลมที่แก้ม

"เตียง"ไม่รุอ่ะ ผมตอบแบบใช้กระดูกสันหลังสุดๆ แล้วมันก้พยักหน้าแล้วเดินไปนอนที่เตียงรอ ผมอยากจะเดินกลับห้องจริงๆ

"ถะ...ถอดกางเกงหรอครับ"จุนซูนอนถามผม ไม่ถอดแล้วจะเอาออกมาได้ไหม -*-

"อืม"แล้วมันก็ยอมถอดกางเกงนอนพร้อมกางเกงใน แล้วก็หนีบขา ทำหน้าแบบว่าอายยยสุดชีวิต

"กางขาออกสิ"มองมันแบบนิ่งๆ แล้วจุนซูก็ค่อยๆแยกขาออกจากกัน ชั้นเห็นนายมาหมดแล้วจุนซู

"พี่แจจุง ปวดท้องง่าา"จุนซูหลบสายตาผม พอขาอ้าออกกว้าง จะว่าไปขาจุนซูก็เรียวดีเหมือนกันนะ ท่านี้ผม อ๊าา ชักอยากซะแล้วสิ

"อ้าออกอีก กว้างๆ" ผมอยากเห็นช่องทางสีชมพูชัดๆ แล้วจุนซูก็ใช้มือจับที่ขาพับของตัวเอง เพื่อให้อ้าออกกว้าง "จะเริ่มแล้วนะเด็กดี อย่าร้องดังนักล่ะ"

"ทำไมล่ะฮะ ยูชอนไม่อยู่ซะหน่อย"ยังจะมีหน้ามาปรือตามองอีกนะ

"ไปปาร์ตี้หมู่ที่ไหนซักที่อ่ะ คืนนี้ไม่กลับหรอก"

"อื้อ อือ" ผมเอาหน้าหล่อๆของผมเข้าไปประชิดกับหว่างขา ปลายลิ้นของผมแตะไปที่ช่องทางสีหวานเมือนอมยิ้มรสสตอเบอร์รี่ พอผมแค่เอาลิ้นแตะเท่านั้นแหล่ะ ผมรู้สึกทันทีว่าตัวคนตรงหน้าผมสะดุ้งทันที ชักสนุกสะแล้วสิ

"อ๊า อ๊ะ "ผมเลียช่องทางที่เต้นตุบๆอยู่ ผมกดลิ้นเข้าไปช้าๆ

"อื้อ พี่แจจุง อ๊ะ"ผมแทรกเข้าลิ้นไป น้ำลายจะทำให้พื้นผิวลื่นขึ้น

"หึหึ"ผมผละออกมา แล้วค่อยๆเอานิ้วกลางสอดเข้าไป

"อือ อึ๋"จุนซูหลับตาแน่น ผมเอานิ้วเข้าไปแค่ข้อครึ่งผมก็เจอของแข็งๆบางอย่างแล้ว

"อีกนิ้วนะจุนซู"ผมเอานิ้วชี้เข้าไป หมุนวนไปช้าๆให้ช่องทางชินตัว จากนั้นผมก็แทรกลิ้นเข้าไปอีก เพื่อให้ช่องทางนั้นเปียกชื้น

"ฮะ อี้"จุนซูพยักหน้าเปิดทางให้ผมกว้าง ผมหันไปเห็นบางอย่างที่ตั้งชูชันขึ้นมา แต่มันยังไม่ใช่เวลา ตอนนี้ต้องทำอย่างอื่น

"ไส่อีกนะครับ"จุนซูพยักหน้าเหมือนไร้สติ ผมเอานิ้วชี้ของมืออีกข้างแทรกเข้าไปอีก แล้วตามด้วยนิ้วกลาง ผมใช้สองนิ้วหมุนวนไปมา

"อ๊ะ อ๊ะ จุนซูไม่ไหวแล้วว อื้อ"ใบหน้าใสมีเหงื่อผุดพราวเต็มไปหมด

"เอามันออกมาจุนซู เบ่งเข้าสิ"ผมแหวกช่องทางที่เริ่มขยายให้กว้าง

"อืออ อ๊ออออ"จุนซหายใจเข้าแล้วจิกเข้าที่ไหล่ของผมอย่างแรง พอผมเห็นว่าเปลือกสีขาวๆค่อยๆออกมา ผมก็ค่อยๆดึงนิ้วออก ทีละนิ้วๆๆ

"อื้ออ พี่แจจุง ฮืออออ เจ็บจังเลย ฮืออ"จุนซูหน้าซีดไปหมด ผมปล่อยให้จุนซูออกแรงเอง ผมขึ้นไปคร่อมบันตัวจุนซูก่อนจะไปจูบที่ขมับ

"ค่อยๆจุนซู "ผมจับมือของจุนซูไว้ จุนซูบีบแน่น

"อือ พี่แจจุง ฮือออ เจ็บ"ขนาดของไข่ใบนี้ใหญ่พอพอกับไข่ใบก่อนหน้านี้

"ไม่ต้องกลัวนะ ออกแรงหน่อยสิจุนซู"จุนซูยิ่งบีบมือแจจุงแน่น ผมช่วยผ่อนคลายให้กับจุนซูโดยการกำส่วนที่ตื่นตัวอยู่ของอีกฝ่ายตอนนี้

"อื้ออ"จุนซูผ่อนคลายมากขึ้นจนออกมาได้เกือบถึงครึ่ง

"อีกนึดจุนซู"ผมขยับมือขึ้นลง จุนซูกำมืออีกข้างของผมแน่น ผมขยับมือถี่ขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊ะ อ๊าาา"ไข่สีขาวใบใหญ่ออกมาสู่โลกภายนอก พร้อมกับของเหลวสีขาวพวยพุ่งออกมา

"อ๊ะ พี่แจจุง ยังมีอีก ฮือออ"จุนซูบีบมือผมต่อ พร้อมกับเริ่มเบ่งออกมา เนื่องจากช่องทางที่ผ่านมาเมื่อกี้ทำให้เคยชินอยู่ก่อนแล้วทำให้ไข่ฟองต่อไปออกมาอย่างง่ายดาย

"แฮ่กๆๆ "จุนซูรู้ว่าหมดแล้ว แรงทั้งหมดเฮือดหาย จุนซูปล่อยกายทิ้งลงกับเตียงแล้วหอบหายใจ ผมเอื้อมไปช้อนไข่สีขาวสะอาดที่ใหญ่พอดีฝ่ามือทั้งสองใบไว้ในอ้อมแขน -ได้สามเชียวหรอ กรู-

"จุนซู โอเคไหม"ผมก้มมองจุนซูืที่นอนหลับตาหอบหายใจ

"ฮะ พี่แจจุงมาอยูกับผมได้ไหม คืนนี้"จุนซูยกแขนขี้นมาวางที่ต้นขาผม

"ได้ งั้นชั้นไปเอาของมาก่อน"ผมลุกขึ้นยืน

"เอาไข่อีกใบมาด้วยนะฮะ ผมอยากอยู่กับมันอ่ะ"จุนซูที่นอนเหนือยหอบปรือตามาทางผมเพื่อกำชับ

"ได้ แล้วชั้นจะรีบกลับมา"ผมเดินออกมาเพื่อกลับไปที่ห้อง โอ๊ยยย อยากจะบ้าา ตอนนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว ตอนแรกว่าจะไม่ทนแล้วจัดการต่อ แต่แค่นี้ยังสามเลย ถ้าขืนทำต่อ ได้ตายเพราะค่าเทอมแน่ๆเรยย ไอ้แจจุง ตอนนี้ผมขอไปจัดการกับน้องชายที่รักขนาดคิงไซส์ของผมก่อนนะ จุนซู.... ไม่น่าเอาออกท่านั้นเรยกู๊


กลับมาที่ห้องจุนซูผมก็ยังเห็นจุนซูยังนอนอยู่ที่เดิม

"เจ็บมากเลยหรอ จุนซู"จุนซูไม่ขยับเขยื้อนพร้อมกับใบหน้าขาวซีดเซียว ผมเป็นห่วงขึ้นมาตะหงิดๆ

"ฮะ ขยับตัวไม่ไหวเลย"จุนซูพยักหน้า ผมเลยวางไข่ไว้บนเตียงอีกฝั่ง แล้วช้อนตัวจุนซูขึ้นมา แล้ววางลงพอดี ผมจัดจุนซูนอนหนุนหมอนให้สบาย

"อ๊ะ พี่แจจุง ไม่ต้องหรอกฮะ"จุนซูพยายามปรามผมที่กำลังหยิบชั้นในตัวบางมาสวมกลับให้ "ผมเจ็บฮะ"

"อ้าวหรอ" ผมเลยต้องโยนกางเกงในของนันกลับไปที่เดิม ผมจัดการห่มผ้าให้จุนซู "นอนได้แล้ว พรุ่งนี้เดี๋ยวก็หาย เดี๋ยวพี่เอายามาให้นะ"

"ไม่เป็นไรฮะ ดึกแล้ว พี่แจจุงมานอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องกลับเกาหลีแล้ว"จุนซูทำหน้าหงอยๆ ก่อนจะเงยหน้ามาส่งยิ้มบางๆให้ผม ผมจึงหยิบไข่ทั้งสามใบที่ใหญ่ขึ้นมาอีกไว้ที่อ้อมอก แล้วผมก็มุดเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับจุนซู

"ราตรีสวัสดิ์นะจุนซู"ผมตะแคงหันหน้าไปทางจุนซู แล้ววางไข่ทั้งสามใบไว้ตรงกลาง

"โอ ยา ซุ มิ ฮะ"จุนซูยิ้มหวาน แล้วหลับตาลง ผมเองก็เลื่อนมือไปปิดไฟที่มีสวิชอยู่ที่หัวเตียง แล้วก็ปิดไฟที่หัวเตียง

.
.
.
อีกวัน

"พี่แจจุง ฮือออออออออออออออออออออออออ" หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ แล้วกำลังเก็บข้าวของต่างๆยัดลงกระเป๋า อยู่ดีดีจุนซูก็วิ่งมาแล้วสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำเท่านั้น

"อะไรของนาย"ผมที่กำลังพยายามปิดกระเป๋าเงยหน้ามองจุนซู วิ่งได้แล้วนี่ แล้วก็ตรงมากระโดดกอดผมอีกแล้วช่ายไหม แล้วก็เอาน้ำมมูกมาป้ายไหล่กรุ -*-

"พี่แจจุง ฮือออออๆๆๆ พี่ดูนี่สิ"แปลกแฮะ มันไม่เอาน้ำมูกเช็ดไหล่ตรู มันผละออกมาแล้วก็ปลดเชือกรัดเอวออก

"อะไร จะให้ชั้นดูอะไร"อย่านะคิมจุนซู อย่าหาว่าพี่ไม่เตือน หรือว่า "เห้ยยย อย่าบอกนะว่าออกมาอีกอ่ะ"

"ป่าวซะหน่อย เดี๋ยวก่อนสิ"จุนซูมันแหวกตรงกลางแล้วเอาเสื้อลงไปเกี่ยวไว้ที่ศอก จนเห็นไหล่นวลทั้งสองข้างและยอดอกสีชมพู แล้วจุนซูก็เลื่อนมือลงมาเลื่อยๆ ๆๆ แล้วพอลงมาใต้ราวนม มือจุนซูก็หายไป O.O ผมนึกออกแล้ว

"จะ...จุนซู"

"ฮือออออออออ พี่แจจุง ผมมีกระเป๋าหน้าท้องงง หรือๆๆ พ่อของลูกคือจิงโจ้ฮะพี่แจจุง จุนซูไม่ใช่คนหรอออ ฮือออออออออ พี่แจจุง ช่วยด้วยย"ยังไม่ทันขาดคำ มันเอาหน้ามันมาซบไหล่ผม แล้วเอาไปเช็ดน้ำมูกอ่ะ เฮือกกกกก ......

"จุนซู ทำใจดีๆ ใจเย็นๆ ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ"ผมลูบหัวจุนซูเบาๆอย่างนุ่มนวล แต่จริงๆแล้วผมอยากดึงผมส้มๆของมันแล้วเอาไปกองไว้ข้างๆจริง

"ยังไงล่ะฮะ ฮืออออ "เงยหน้า แล้วก็ถูๆๆเนียนๆเพื่อเช็ดต่อ -*- คิมแจจุง .... ท่องไว้ นายเป็นคนเพอร์เฟค

"ก็พี่กลุ้มใจอยูนะว่าเราจะเอาไข่กลับไปยังไง ไม่รู้จะผ่าน ตม. ได้ไหม ถ้านายมีกระเป๋าหน้าท้องอย่างนี้ ก็เอาไข่ไส่ไว้สิ "

"อ่าา ใช่ๆๆๆๆ ขอบคุณนะฮะ" แล้วจุนซูก็หาย กลับออกไป -*- จุนซูมะคืนล่ะจะเป็นจะตาย แปปเดียววิ่งได้แล้ว รุงี้มะคืนทำต่อก็ดี เซ็งว่ะ ส่วนผม เล่นบีบีต่อดีกว่า หึหึ

.
.
.

+++++++++++++++++++



"เย้ๆๆๆ ถึงเกาหลีแล้ววววววววววว"อีโลมาทำท่าดี๊ด๊าเหมือนตอนเจอน้ำทะเล

"จะกลับยังไงกัน"ผมในถานะที่ใหญ่ที่สุดในที่นี้ถาม ((อะไรใหญ่คะเฮียยย)) "ฉันจอดรถไว้ที่แอร์พอร์ท"

"ผมมีคนมารับนะ"ยูชอนยิ้มหวานแบบที่น่าหมั่นไส้สุดๆ

"อะไร หาผัวใหม่ได้แล้วหรอไง"ผมดูจากอาการดี๊ด๊าของยูชอนที่ดูจะหน้าพองโตพอพอกับจุนซูก็พอจะเดาออก ((เรื่องนี้มิกกี้ก็โดนน -*- ))

"ได้แล้ว ก็ของเค้าดีอ่ะ เร้าใจแบบนี้ มีใหม่ได้เรื่อยๆแหล่ะ โฮะะะๆๆๆ ไปก่อนนะสองคิม คนมารับและ"ผมมองเห็นรถหรู จอดข้างๆยูชอนแบบพอดีเป๊ะ แล้วคนขับที่น่าจะเป็น สามีคนใหม่ของยูชอน โอ้วว หล่อนะ ดูท่าทางจะรวยด้วย อ่ะนะ ไอ้ชอนแมร่งรสนิยมสูง ก้ต้องหารวยๆแหล่ะนะมันอ่ะ แต่ผัวมันดูยังไงก็ดูเพอร์เฟคไม่เท่าคิมแจจุงคนนี้หรอก หึหึ

"จุนซู นายล่ะ"ผมลืมไปว่ามีอีกคนยืนอยู่ข้างๆผม เอิ่มม จากที่ดี๊ด๊ากลับเกาหลีมาแล้วตะกี๊ ตอนนี้หน้ามันกำลังดราม่า ก้มหน้าก้มตาหงอยซะงั้น

"ผมไม่รู้ฮะ"จุนซ๔มันก้มหน้าก้มตาตอบ อะไรฟระ เป็นไรอีกเนี่ย

"ตกลงมีคนมารับไหม หรือจะกลับกะพี่"ผมถาม เพราะถ้ายืนนานได้โดนรุมแน่ๆ

"คนอย่างผมไม่มีใครมารับหรอกฮะ"อ่าวว พูดแบบนี้ ... มันน้อยใจใครครับเนี่ยย

"งั้นนายกลับกะพี่ละกัน"แล้วผมก็เดินนำจุนซูไปยังลานจอดรถ พอถึงรถหรู ไฮโซมีระดับของผม อ่ะนะ คนมันมีตังอ่ะ ผมกดที่รีโมทเพื่อปลดล๊อก แล้วยัดกระเป๋าเดินทางสองใบที่ผมเข็นมาทั้งของผมและจุนซูลงท้ายรถ


"เฮ้อออออออออ โล่งแล้วว"พอมานั่งประจำที่เรียบร้อยจุนซูก็ถอนหายใจ แล้วหน้าท้องที่จุนซูแขม่วมาตั้งแต่เอลเอ จนถึงเกาหลี ตอนนี้ป่องไม่ต่างจากคนท้อง

"จุนซู นายหยิบตังให้ชั้นในกระเป๋าตังซักห้าหมื่นหน่อยสิ"ผมบอกคนข้างๆ จุนซูเอื้อมไปหยิบกระเป๋าตังของผมที่อยู่ในกระเป๋าใบใหญ่ที่เบาะหลัง แล้วหยิบแบงค์หมื่นมาห้าใบ จอดไว้หลายวันกี่วอนวะเนี่ย -*- แต่ไม่เป็นไร ผมมีตังอ่ะนะ

"นายกลับบ้านเลยใช่ไหม"คนขับรถหน้าตาดีอย่างผมถาม

"พี่แจจุงฮะ ผมไปอยู่กับพี่ซักพักได้ป่าว" พระเจ้า กูอีกแล้ว -*- ((พี่ นั้นเมียพี่นะ โฮกกก))

"ไมอ่ะ"

"ก็เรื่องไข่นี่แหล่ะ เอากลับบ้านไม่ไหวนะ ผมยังไม่พร้อมจะอธิบายกับพี่จุนโฮฮะ"จุนซูมันลูบท้องตัวเองด้วย แล้วมองหน้าผมตาละห้อย ดูน่าสงสาร อะไรของคิมแจเนี่ย ((แจ พี่ต้องับผิดชอบอยู่แล้ววนะ))

"ไปเอาของอะไรไหม "ผมต้องทำช่ายมะ -*- ((เออล์))

"ไม่ต้องฮะ บ้านพี่แจจุงมีทุกอย่างแหล่ะ ผมรู้ อิอิ" ไม่ต้องมาอิอิ -*-

"พี่แจจุงรำคาญผมรึป่าวฮะ ผมขอร้องพี่เยอะไปไหม"กำลังขับจากอินชอนอยู่ดีดี ทำไมนายถามแบบนี้หล้าาา รู้สึกดูเป็นคนเลวยังไงก็ไม่รุว่ะ

"ไม่หรอก คิดมากน่าา " ผมเคยบอกหรอว่ารำคาญมันอ่ะ

"ขอบคุณพี่แจจุงนะฮะ" มาไม้นี้ เอิ่มม..... พี่ใจอ่อนแล้วนะจุนซู

"พี่แจจุง ผมจะมีลูกแล้วแต่ผมยังไม่มีคนรักเลย ทำยังไงจะมีได้อย่างยูชอนฮะ ถ้าพวกเขาเกิดมาผมก็ไม่รู้จะบอกกับเขายังไง"จุนซูวางมือไว้ที่หน้าท้องกลมๆที่มีใข่สามใบอยู่ด้านใน

"นายก็ไปให้ไอ้ยูชอนมันสอนซะสิ"ผมพอนึกถึงยูชอนมันแล้วก็ เอิ่ม.... ยูชอนมันเปลี่ยนสามีไม่เลือก ไปปาร์ตี้สวิงกิ้งเดือนละสองสามครั้ง ไอ้ยูชอนนี่มันสุดยอดจริงๆ ผมเคยลองมาแล้ว 55

"งั้นก็ไม่ยากอ่ะจิ"จุนซูเริ่มยิ้มกว้าง ผมรู้สึกหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้ ถ้าจุนซูจะทำแบบยูชอนผมไม่โอเคหรอกนะ

"หึ ยากหน่อยนะจุนซู ต้องเรียนรู้มารยาแปดร้อยเล่มเกวียน และ ศึกษาร้อยกระบวนท่าจากมัน หนังสือมันหนานะ ไม่ไหวหรอกจุนซู"ได้ผมจุนซูหงอยลงทันที

"ง่าาาา ผมจะหาพ่อให้ลูกยังไงล่ะเนี่ยยย "จุนซูอมลม ไม่ยอมให้นายไปหาใครมาแทนชั้นหรอกจุนซู

"ไม่ต้องหาหรอกน่าาา เชื่อพี่สิ"จุนซูก้มหน้า ก่อนจะพยักหน้าเล็กๆ เห้ยยยย ผมไปจำกัดสิทธมันปะเนี่ย

"ได้ฮะ เอ่ออ พี่แจจุง ผมเอาไข่ออกมาได้ไหม ทรมานลำไส้มากเลยอ่ะ"จุนซูที่บวมเหมือนท้องแปดเดือนเงหน้ามาแล้วขอผม ใครห้ามแกวะ -*-

"เออ น่าจะเอาออกได้ตั้งนานและจุนซู"จุนซูดึงชายเสื้อขึ้น ถูกๆหน้าท้องแบนราบสามสี่ครั้ง จากนั้นแผ่นผิวหนังก็จะค่อยๆแยกกัน จนเห็นไข่สีขาวๆที่อยู่ด้านใน ผมที่ขับรถอยู่บนเส้นทางที่มุ่งไปยังโซลต้องหันหลังไปหยิบหมอนอิงที่เบาะหลังมาให้เพื่อรองรับวัตถุที่บอบบาง จุนซูล้วงเข้าไปแล้วหยิบใข่ทั้งสามฟองออกมาวางบนหมอนอย่างเบามือ

"ใหญ่ขึ้นเยอะเรยฮะพี่แจจุง เมื่อไหร่จะฟักซักทีนะ"จุนซูลูบ ถูไข่เหมือนอย่างกะขูดมะพร้าว

"อีกสี่วัน"

"พี่แจจุงรู้ได้ไงฮะ"

"ปะ..ป่าว ก็แค่เดาเฉยๆ" เกือบไปแล้วไอ้แจจุง -*-

"อยากรู้จังว่าลูกจุนซูจะหน้าตาเป็นยังไง ตั้งสามคน "จุนซูยิ้มพร่ำเพ้อต่อไป

"คงจะไม่ปกติเหมือนนายนั่นแหล่ะ"ผมหวังว่าจะไม่เป็นอย่างที่พูดหรอกนะ ลูกผมต้องออกมาเพอร์เฟคเหมือนผม หึหึ ถึงจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ

"อะไร....ปกติจะตายยย "จุนซูหันมาค้อนวงโต

"งี้แหล่ะ คนบ้ามักจะบอกว่าตัวเองปกติ"ผมไม่เคยเห็นมันจะปกติซักที

"อะไรอ่ะ พี่แจจุง งอนแล้วว"จุนซูหันเชิ่ดหน้าไปอีกทาง เออ งอนก็กลับบ้านไปดิ -*-

"งั้นชั้นไปส่งบ้านนายละกัน" ผมแกล้งเปลี่ยนเลนส์

"อ๋าา ไม่เอานะ ไม่งอนก็ได้"จุนซูเวลาตื่นตูมตลกว่ะ ชอบแกล้งจุนซูมันจริงๆ

"จุนซู นายมีการคันแถวๆสะโพกไหมจุนซู"ผมพึ่งนึกได้เกี่ยวกับอาการของจุนซู

"เริ่มๆฮะ คันนิดหน่อย แต่ไม่มาก"ผมไม่อยากจะนึกว่าต่อไปอะไรจะเกิดขึ้น

"แล้ว มึนๆหัวบ้างไหม"

"ไม่นะฮะ"

"อืมม งั้นก็ดี แวะซื้ออะไรก่อนไหม หรือจะกลับเลย"พอถึงโซลแล้ว ระหว่างที่รถติดผมหันถาม จะได้แวะร้านประจำ

"ไม่แวะได้ไหม ผมเหนื่อยๆอ่ะ อยากกลับไปนอนแล้วว"

"อืม นายเอนเบาะนอนไปก่อนก็ได้"ผมว่ารถคงติดอีกยาวแน่เรยงานนี้

"งั้นจุนซูนอนก่อนนะ ถึงแล้วปลุกด้วยน้าาา ตั้งใจขับรถนะ อิอิ"แล้วมันก็เอนเบาะนอน กอดไข่สามใบแน่น ตะแคงนอนหลับพริ้ม ผมเองก็ชอบมองเวลาที่จุนซูมันนอนพริ้มหลับแบบนี้ เหมือนกำลังฝันหวานอะไรอยู่ น่าแกล้งจริงๆ



พอผมขับมาจอดที่ลานจอดรถใต้ดินในบ้านผม ผมถอยจอดอย่างเชี่ยวชาน ผมว่าผมเปลี่ยนอาชีพไปแข่งรถดีหมายยย..... พอจอดเรียบร้อย ผมหันไปมองคนข้างๆที่หลับแบบ... เอิ่มมม หลับแบบจริงๆจังๆจนผมไม่กล้าปลุกเลย ถ้าเป็นจุนซูเมื่อ สามสี่ปีที่แร้วผมคงจะอุ้มไปแล้วแหล่ะ แต่นี่คือจุนซูคนปัจจุบันที่บวมขึ้นแบบไม่ทราบสาเหตุ ผมว่าผมขนของเข้าบ้านก่อนดีกว่า กระเป๋าผมมีสองใบ แล้วของจุนซูอีกสองใบ ผมเปิดเข้าไปในบ้าน วางของสัมภาระที่สามารถขนมาได้วางไว้

"อื้ออออออ"พอกระผมจะไปดึงไข่ที่อยู่ในท้อง คุณเทอก็กอดแน่นซะ

"จุนซู ตื่นได้แล้ว" ผมกระซิบที่ข้างหู

"อื้ออ ไม่อาวว อุ้มหน่อยยน้าาา"จุนซูละเมอเพ้อ แล้วก็ดิ้นหนี

"จุนซู ชั้นอุ้มนายไม่ไหว ไอ้อ้วนนน"ผมเรียกแล้ว เขย่าแล้ว และ...

"ครอกก ฟี่ ...ครอก ฟี่"มันก็ยังมีหน้าจะกรนต่อ แล้วปัดมือผม -*- งั้นนอนในรถไปละกัน ไปล่ะ




ผมเปิดประตูรถไว้ให้จุนซูมันมีอากาศถ่ายเทอยู่ แล้วเดินบันไดขึ้นมาในบ้าน เปิดแม็คเล่นเน็ตดีกว่ากรู ...........



หนึ่งชั่วโมงผ่านไป


"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พี่แจจุง ไหนบอกจะปลุกเค้าไง ไหงทิ้งเค้าไว้ในรถ หนาวนะ" จุนซูแบกไข่สามฟองเดินเข้ามาในบ้าน วิ่งตรงมาหาผม ผูดเสียงสูงปรี๊ดดดดดดดดดด แล้วก็ปาดน้ำมูกไปด้วย

"ใครบอกว่าชั้นไม่ปลุกนาย"ผมเงยจากจอมามองจุนซูที่ทำหน้าหมุ้ยหัวฟู

"ไม่รุอ่ะ พี่ไม่ยอมปลุกให้ผมตื่นล่าาา เค้าปวดหลังนะ"จุนซูวางไข่ลงข้างๆกับแจจุงแล้วหันมาทำหน้างอนๆ

"แล้วไง"ผมท้าวคางและฟังมันบ่นต่อไป

"ยุงกัดหน้าเค้าเป็นเม็ดแดงเรยยเห็นไหมมม ก็รู้ว่าเค้าแพ้ยุงนะ"จุนซูบ่นฉอดๆอยู่ข้างๆ -*- ทำไมขี้บ่นจังวะแมร่ง

"ขอโทษครับคุณจุนซู กระผมผิดเอง " ผมขี้เกียจเถียงมันล่ะ -*-

"ถูกกต้อง งั้นผมไปนอนนะ ผมปวดตัวยังไงก็ไม่รุอ่ะ ปวดกระดูกไปหมดเลยยย "นั้นแหล่ะ เลิกบ่นแล้ว มันหาวเสียงดังแล้วก็อุ้มไข่ไปทีห้องนอนผม -*- จะมานอนห้องตูอีกแร้วเหรอะ ที่บ้านผมก็มีห้องนอนอยู่อีกนะ แต่มันมาทีไรก็มานอนด้วยทุกที -*- ขออย่างเดียวอย่ามายั่วกรุแบบนั้นอีกนะจุนซู อย่าหาว่าพี่มิเตือน


และผมก็กลับมานั่งเล่นคอมต่ออย่างมีความสุข

//I'm still in love still in love but She's thinking of everyone but The very one I should move on but Who's still in love// เฮือกกกก บรรยากาศเงียบๆแบบนี้ แล้วมีคนโทรมา ไอ้เพลงโซโล่ของผมแบบว่า หลอนดีว่ะเห้ย

"ครับแม่"ออมม่าโทรมา ก้นะลูกชายสุดที่รักไรงี้

"นิดหน่อยครับแม"

"วันนี้กินไรครับ ตอนกลางวัน "อ้อนวันละนิด จิตกระผมแจ่มใส มรดกของตระกูล จะได้ ฟอร์มี ออนลี่

"เออ แม่ครับ คือถ้าแจจุงจะมีหลานให้ออมม่าแล้ว จะได้บ้านและที่ดินทั้งหมดใช่ม้าา"

"ผมจะถามว่า ....."

.
.
.

"โสม6ปี "ผมเอาโสมหกปีแห้งราคาแพงเว่อๆ ไส่ลงไปในหม้อข้าวต้ม ข้าวต้มสูตรคิมแจจุง ไส่โสมตามที่ออมม่าบอกก ไม่ได้จะกินเองหรอกกก วันนี้ว่าจะจิบเหล้าแทนข้าวเย็นนี่แหล่ะ

"ไส่้ไข่ด้วยละกัน"ว่าแล้วผมก็หยิบไข่ในตู้เย็นที่เหลือฟองสุดทายมาตอกไส่หม้อ แล้วรอซักพักก่อนแล้วจึงดับแก๊สสส จะหอมอะไรขนาดนี้


ผมเทข้าวต้มไส่ถ้วยลายสวย จากนั้นก็ไปหยิบน้ำเตรียมจัดโต๊ะอาหาร ผมจะเอาอะไรจัดแจกันดี .... เปลี่ยนเป็นจุดเทียนดีกว่า ผมหยิบเทียนที่อยู่ในแก้วมาวางไว้กลางโต๊ะกินข้าวเล็กสำหรับสองคน ผมวิ่งไปหยิบช้อนมาวางเคียงไว้ข้างๆชามใบโต ผมรินน้ำเย็นไส่แก้วที่ผมเตรียมไว้ให้จุนซู อ่าาา อ่าาา แค่นี้พอไหมเนี่ยยย ..... อ่าใช่ๆๆๆ ผมเอาซอสวาดรูปบนข้าวต้มหน่อยละกัน เห้ยย ทำไมต้องวาดรูปหัวใจด้วยวะเนี่ย เอาเหอะ น่าจะครบแล้ว ไปเรียกไอ้อืดก่อน

"จุนซูมากินข้าวเย็นเร็ววว"ผมตะโกนเรียกคนที่อยู่ในห้อง แล้วผมก็ได้ยินเสียงบิดขี้เกียจน้อยๆจากด้านใน พร้อมกับร่างอวบๆที่เดินตาปิดหัวกระเซอะกระเซิงออกมา แล้วก็นั่งลงบนโต๊ะฝั่งที่ไม่มีถ้วย

"จุนซู นายนั่งฝั่งโน้นน"ผมก็กำลังเดินไปหยิบเหล้าราคาแพงในกล่องหันมามอง จุนซูมานั่งที่ผมซะงั้น

"อ่าวว ก้เหนมีข้าว ผมเรยคิดว่าของพี่ ของผมหรอกหรอ"จุนซูลืมตาเกาหัวแล้วมองมา

"อืม พี่ทำให้หน่ะ วันนี้จะกินเหล้า "ผมแกะกล่องแล้วเอาขวดเหล้ามาวาง

"งั้นหรอฮะ"จุนซูลุกไปนั่งประจำที่ ตาจุนซูเบิกกว้างที่เห็นข้าวต้ม "โหห น่ากินจังเรย"

"ไส่โสมบำรุงด้วยนะ กินเยอะๆนะจุนซู "ผมยิ้ม เพราะต่อจากนี้จุนซูจะต้อง.... คงต้องดูแลอย่างดีล่ะน้าา ผมกินเหล้าแล้วก็มองจุนซูตักข้าวต้มเข้าไปอย่างเอร็ดอร่อย เพลินดีเหมือนกัน

"อร่อยจังเรยย มีอีกปะอ่ะ"จุนซูพึ่งคิดจะเงยหน้าจากชาม

"เห้ยยย จุนซูกินแปปเดียวอ้วนขนาดนั้นเรยหรอ"ผมเห็นจุนซูรูปท้องโตของตัวเอง เห้ยยย กินแค่นั้นถึงกับท้องป่องเลยหรอ โสม6ปีมันบำรุงเลือดไม่ใช่หรอเห้ยยย

"บ้า เค้าเอาไข่ไส่กระเป๋าตาหาก เพื่อสิ่งที่เค้ากินจะส่งถึงลูก แล้วอากาศเย็นจะตายจะได้อุ่นๆไง "จุนซูลูบท้อง ก้มหน้าลงเล็กน้อยย ผมไม่เคยเห็นจุนซูเป็นแบบนี้ สายตาที่มองลงไปที่ท้องผมรู้สึกได้ถึงความรัก จุนซูอมยิ้มเล็กๆ จุนซูดูสวยงามอย่างบอกไม่ถูก

"งะ...งั้นหรอ"ผมรู้สึกหวั่นไหวเจงเจง

"อีกตั้งสี่วัน ผมอยากจะเห็นหน้าพวกเขาแล้วอ่ะพี่แจจุง"จุนซูเงยหน้ามาทำถ้านึกไปเรื่อยๆ พร้อมอมยิ้ม "ทำไมพี่แจจุงรู้ได้ไงว่า4วังอ่าา"

"ก้ ... เอาเหอะ ชั้นชอบเลขสี่ น่าจะสี่แหล่ะ "จึ๊กก... อย่าพึ่งถามอย่างนี้สิฟระ ยังไม่พร้อมจะบอก

"อ่าา .... อ๊ะ อ๊ะ ซี้ดด คันเอวจัง" จุนซูล้วงเข้าไปในกางเกงนอนเพื่อเกา โอ้วว ชิท... อย่าพึ่งออกมาเรยนะ ผมเริ่มจะเครียด

"อย่าเกาสิจุนซู เดี๋ยวแตกพอดี แค่นี้ก้ปลิไม่พอหรอ"ผมจิบเหล้ามอง ถ้าเกาแรงจนมัน ... ก็แย่กันพอดี

"แรงอ่ะพี่แจจุง สะโพกเค้าไม่ได้แตกซะหน่อย "จุนซูไม่ยอมรับความจริงที่ว่า สะโพกสวยนั้นเต็มไปด้วยรอยสีขาวเป็นทางๆ "พี่แจจุง ผมอยากได้พอก้า"

"ไม่เป็นไรหรอกหน้าา ตอนนี้นายก้อย่าเกา ไว้พี่ออกจากบ้านจะไปซื้อให้ แต่ตอนนี้อยากกินเหล้า ขี้เกียจอยู่ "ผมว่าคมคงไม่แตกไปมากกว่านี้หรอกนะ เหอะๆ แต่ตอนนี้ขี้เกียจไปไหนและ อยากนั่งอยู่บ้าน

"งืออออออออออ ก้ได้ฮะ"จุนซูมุ้ยหน้าแล้วลูบท้องตัวเองป้อยๆ "อ่าา อุ่นในท้องดีจัง"

"ก้โสมไง รู้สึกดีใช่ไหม"ผมมองจุนซูที่หลับตารับความรู้สึก

"ฮะ ชอบจัง เอ่อออ...พี่แจจุงฮะ ผมไปอาบน้ำก่อนนะ ปวดตัวยังไงก็ไม่รู้อ่าา"จุนซูลุกทำท่าจะหยิบถ้วยและแก้วน้ำไปเก็บ แต่

"จุนซู ไม่ต้องๆๆ เดี๋ยวพี่เก็บเอง นายไปอาบน้ำนอนได้แล้ว"ผมจับมือจุนซุที่จะก้มหยิบจาน แล้วทำหน้าโหดดด ไม่เคยเห็นแจจุงเวอร์ชั่นโหดล่ะสิ 55555

"ไม่เป็นไรฮะ จุนซูเกรงใจ เดี๋ยวทำเอง"จุนซูก้ยังจะต้านแรงของผม -*- ไอ้นี่

"มาเกรงใจไรตอนนี้ ช้าไปปะจุนซู เอาเหอะ พี่บอกให้ไปอาบน้ำ"สำเร็จ ผมดึงถ้วยจากจุนซูไม่ได้ "เดี๋ยวนี้"

"ก้ได้ เชอะ"จุนซูสะบัดก้นไปอีกทาง "เดี๋ยวก่อน"

"อะไร"ผมมองมันที่สบัดตูดกลับมา

"เอาไปถือเลย"จุนซูมันถกเสื้อขึ้นแล้วลูบๆที่ใต้ราวนมจุนผนังค่อยๆหลุดออก จุนซูหยิบใข่ใบเท่าถ้วยสามฟองยัดไส่มือแจจุง "ผมจะอาบน้ำ"

"เออ"ผมเอาไข่มากอดใว้ จุนซูก้สะบัดก้นกลับแล้วเดินอย่างกระฟัดกระเฟียด อะไรวะ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เรย -*- แปรปรวนว่ะเห้ยย


พอจุนซูเข้าห้องน้ำปุ๊บ ผมก็จัดการเอาใข่สามฟองไปซุกไว้ใต้ผ้าห่มในห้อง จากนั้นผมก็รีบวิ่งไปที่ตู้ยา เพือหาบางอย่างก่อนจะกลับมาล้างจานและทำความสะอาดบ้านบ้างอะไรบ้าง

"อยู่ไหนฟระ รกสัส"แจจุงคุ้ยตู้ยาอย่างกับขุดดิน

"เจอแระ" ผมเจอไอ้แคลเซี่ยมฟู่ๆแล้วครับ รสส้มๆๆๆ

"ไปล้างจานดีกว่า"ผมหยิบกระปุกส้มๆมาวางไว้บนโต๊ะก่อน แล้วเดี๋ยวเคลียร์ทีหลัง "วันนี้คึกว่ะ"((อะไร??))

.
.
.

"จุนซู กินนี่ก่อนค่อยนอน" แจจุงหยิบน้ำเย็นไส่แล้วตรงเข้ามาหาจุนซูที่กำลังจะก้มตัวลงนอน

"อะไรฮะ"จุนซูเงยหน้ามากระพริบตา งงๆไส่ผมครับ -*- ผมยกแก้วขึ้นมา

"กินซะจุนซู บำรุงกระดูก"ผมหย่อนเม็กสีส้มๆให้มันฝู่ๆ

"ไส่ลงไปทำไมอ่าา กินป่าวๆน่าจะอร่อย"จุนซูแว้ดๆไส่ผม

"จะบ้าหรอไง เดี๋ยวลิ้นได้พัง กินซะ แล้วก็นอนดีๆ"ผมมองส่งแก้วให้จุนซู จุนซูก็ทำหน้าเสียดางสะเหลือเกินที่อดกินป่าวๆ -*- ผมก็เลยจะการห่มผ้า แล้วก็จัดหมอนให้เข้าที่ทั้งของจุนซูและของผมเอง

"ขอบคุณครับ พี่แจจุง" จุนซูส่งแก้วคืนให้ผมแล้วยิ้มหวาน ...อย่ายิ้มอย่างนี้ได้ไหม

"นอนได้แล้ว "มือของผมยกขึ้นลูบหัวจุนซูโดยอัตโนมัติ

"พี่แจจุง หยิบไข่จุนซูมาให้หน่อยสิฮะ"จุนซูชี้ไปที่กองผ้าห่มที่อยู่บนอีกฝั่งของเตียง

"อืม" ผมอ้อมไปหยิบแล้วส่งให้จุนซู" นายจะทำอะไร จุนซู"

"เอามาใส่ในกระเป๋าฮะ ลูกจะได้อุ่นๆ"จุนซูค่อยๆเอาไข่ทีละใบไส่ในท้อง เห้ยยย มันอาจจะ............

"เห้ยย อย่านะจุนซู "ผมห้าม ไม่งั้นอาจจะงานเข้าไปกันหมด

"ทำไมล่ะฮะ จุนซูอยากให้ลูกอุ่นๆอ่ะ"จุนซูไส่เข้าไปหมดแล้ว แล้วก็ลูบปิดผนังเรียบร้อย.... ไม่ทันแล้ว

"หึๆๆ พี่เตือนนายแล้วนะจุนซู"นายแย่แน่จุนซูเอ๊ยยย

"ทำไมเล้าาา พี่ก้บอกมาสิ"จุนซูมุดใต้ผ้าห่มแล้วก็ยื่นหน้าออกมาถาม ผมที่นั่งอยู่ที่ขอบเตียงได้แต่ส่ายหัว หึหึ เดี๋ยวก้รู้

"ช่างมันเถอะจุนซู นอนซะ ชั้นจะไปเก็บบ้านซักหน่อย" ผมเอื้อมไปหลีไฟหัวเตียงแล้วปิดไฟดวงใหญ่ที่สวิตท์อยู่ที่หัวเตียง ก่อนจะลุกขึ้น

"พี่แจจุง... รีบมานอนนะฮะ"จุนซูดึงมือของผมไปลูบแก้มอย่างออดอ้อน

"อื้มม จุ๊บ"ผมยิ้มให้ ก่อนจะก้มหน้าลงไปจุ๊บเบาๆที่หน้าผาก เวลาอ้อนก้น่ารักเหลอเกินนะจุนซู .............

.
.
.
+++++++++++++++++++++++


"ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"




TBC
-----------------------------------------------