[Fic]For give me!! my Junsoo - 2KIM

ลำดับตอนที่ #4 : 3 times

Part 3 ตกเย็นของอีกวัน แจจุงกำลังนั่งคิดถึง รายรับ-รายจ่ายของเดือนนี้ โบนัสเมื่อวานก็ขาดทุนย่อยยับ ไอ้รายรับก็พอจะมีอยู่บ้าง แต่ไอ้รายจ่ายนี่สิมันช่างมากมาย เงินในบัญชีก็เหลือไม่ถึงสองล้าน จะพอค่าเลี้ยงดูจุนซูมั๊ย ถ้าเกิดอยู่ดีๆพ่อตามาถามว่าเลี้ยงลูกเค้าดีมั๊ย จะให้บอกว่าอะไรละ แล้วที่แย่ไปกว่านั้นแจจุงดันเผลอไปสัญญากะออมม่าว่า จะไม่ขอเงินออมม่าอีกหลังจากขอเงินงวดสุดท้ายซึ่งเงินนั้นก็เป็นค่าสินสอดจุนซู ถ้าเกิดจุนซูสุดที่รักไม่พอใจ ผมอาจตายก่อนวัยอันควรก็เป็นได้ ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม "อีแก่........."เสียงดังมาแต่ไกล"กับข้าวววผมเมื่อไหร่จะทำห๊ะ"พอเงยหน้าขึ้นอีกทีคนน่ารักก็มายืนเท้าเอวอยู่ข้างหน้าเสียแล้ววว แค่นั้นยังไม่พอนอกจากแจจุงจะทำหน้าที่เป็นเสาหลักของบ้านทำมาหาเลี้ยงครอบครัว แจจุงยังต้องเป็นพ่อบ้านทำงานบ้าน ไม่ว่าจะทำอาหาร ซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน และอย่างอื่นอีกสารพัด ก็เพราะคุณภรรยาที่น่ารักอย่างคิม จุนซูเนี่ยทางบ้านเลี้ยงมาแบบยุ่งไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม เลายทำอะไรไม่ค่อยจะเป็นนัก อีกอย่างคนที่แสนจะบอบบางแบบนั้นแค่โดนสารเคมีอะไรนิดหน่อยก็แพ้แทบแย่เหมือนกัน สรุป งานบ้านเกือบทุกชนิด คิม แจจุงผู้น่าสงสาร(ในตอนนี้)จะต้องเป็นคนทำทั้งหมด "คร๊าบบบบ จะไปทำแล้ว"ร่างสูงของผู้ที่น่าเห็นใจที่สุดในตอนนี้ลุกขึ้นไปยังห้องครัวโดยเร็วเพราะว่า ตอนนี้คุณนายจุนซูกริ้วอีกแร้ววว พอเปิดตู้เย็นก็แทบเข่าอ่อน "ของในตู้เย็นหายไปไหนหมดอะ"พอเปิดตู้เย็นที่พึ่งผ่อนหมดไปได้ไม่ถึงเดือนก็กับพบเพียงแต่ความว่างเปล่า เห็นแต่ไข่ฟองนึงและซุปไก่สกัด1ขวด "ก็วันนี้ เค้าเช็คดูอะ ของในตู้เย็นมันเสียตั้งหลายอย่างก็เลยเอาไปทิ้ง" "ห๊า.........."หมดอายุงั้นหรอ จำได้ว่าปลากระป๋องมันหมดอายุตั้งปีหน้าไม่ใช่หรอ ดูวันผลิตเป็นวันหมดอายุรึป่าวเนี่ยยยย "งั้นสงสัยต้องไป ซุปเปอร์มาเก็ตงั้นสิ"แจจุงปิดตู้เย็น "ไปด้วยกันนะครับ"ชวนซะหน่อย เอาใจเมีย "จ่ายให้รึป่าว"จุนซูถามไว้เกิด จะได้วางแผนถูก ฮิย๊ะฮ่าๆ "ค...ครับ"เอาแล้วไงแจจุง ได้หมดตัวของจิงแน่งานนี้ ถ้าบอกไม่จ่ายอาจจะโดนงอนมากกว่าเดิม นี่มันอารายยยกันนน "ปะ...ไปกัน"แจจุงเลื่อนมือไปกุมมือจุนซู แต่ก็โดนสลัดออก "ผมเดินเองได้หรอก" เชิ่ดหน้า จะหลอกจับมือช่ายมั๊น ไอ้หัวงูหน้าหม้อ(แล้วมันตัวอะไร) ซุปเปอร์มาเก็ตอยู่ใกล้บ้านมากห่างประมาน1กิโลเมตรได้ แจจุงเลยตัดสินใจปั่นจักรยานไป เป็นการตอบรับนโยบายรัฐบาลและเซฟเงินในกระเป๋าที่ตอนนี้แทบจะไม่พอกิน ไม่รู้จะพอค่าน้ำมันรึป่าว แล้วถ้าเกิดเอารถไปอีกเนี่ย คิม จุนซูอาจจะเหมากลับบ้านทั้งร้านเลยก็เป็นได้ แจจุงปั่นจักรยานอย่างยากลำบาก จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ ก็เพราะคุณภรรยาสุดที่รักแทนที่จะนั่งดีๆ มานั่งกอดอกเชิ่ดหน้าอยู่เนี่ย แทนที่จะเกาะดีๆ ขับไม่ถนัดอย่างแรงอะครับ ขอบอก นี่ถ้าเกิดร่วงลงไปได้รอยแผลซักจุด คงจะนอนไม่หลับแน่ คิมจุนซุแหน่ะ รักสวยรักงามขนาดไหน ทานผู้อ่านทราบกันดีช่ายมั๊ยครับ "จุนซู"ร่างสูงแบรกกระทันหัน ทำเอาจุนซูเกือบจะตกจักรยาน "ขับให้มันดีๆสิ ยิ่งโมโหหิวอยู่นะ"จุนซูตีหลังแจจุงแรงๆหนึ่งที ข้อหาทำให้รมณ์เสีย "โอ๊ยยยยย " แจจุงเจ็บแปล๊บตรงรอยเขียวเหมือหลายวันก่อน "อย่ามาสำออยเรย รีบๆขับเร็วๆ"จุนซูมองอย่างดุดัน จนแจจุงสลดไปเลย "คร๊าบบ"เค้าเลื่อนมือนิ่มๆทั้งสองจองจุนซูมาโอบรอบเอวไว้ "เกาะไว้นะครับ" ก่อนจากจะขับไปยังที่หมายเยี่ยงจรวด จุนซูก็ได้แต่เอาหน้าซบที่หลังกว้าง ขับหวาดเสียวได้อีก คิม แจจุง พอถึงที่หมาย จุนซูก็รีบไปหยิบโบชัวของลดมาดูเป็นอย่างแรก โหวววว น้ำยาปรับผ้านุ่มซื้อ5 แถม 1 น้ำมันพืชราคาพิเศษ ซื้อไม้ม๊อบแถมไม้กวาด ข้อเสนอมันช่างล่อต่ล่อใจเจ้าแม่เค็มอย่างจุนซูซะเหลือเกิน ทำให้จุนซูเดินตรงไปหาของที่จัดรายการโดยเร็ว เพราะมันมีเขียนอยู่ว่า ของมีจำนวนจำกัด แต่.......... "เดี๋ยวก่อนซิครับ เราเอาจักยานมานะ จะเอากลับไปยังไง" นี่ก็เป็นแผนของแจจุงอีกเช่นกันที่เลือกจะเอาจักรยานมา เพราะจะไม่ต้องเสียตังเยอะ "เอาเหอะ น่า พี่ไม่มีปัญญาขน แต่ผมมีปัญญาขน มีหน้าที่จ่ายก็จ่ายๆไปเหอะหน้า"แล้วก็หยิบสินค้าทั้งหมดลงในรถเข็น ผ่านก็แผนกกี่แผนกจุนซูก็เหยิบมันเกือบหมดคงคิดว่าไม่ช่ายเงินตัวเองออกละสิ ถึงได้หยิบเอาหยิบเอา แต่พอเป็นเงินตัวเองเห็นคิดแล้วคิดอีกเน้อออ ผมจะทำไรได้ละคับ คิมแจจุงก็เป็นสามีที่ดีได้แค่นี้แหละ "แค่นี้แหละ"แจจุงก้มมองของในรถเข็น แทบจะอวกออกมาเป็นพอร์คช๊อป นี่จะซื้อจิงๆหรอ "จะยืนบื้อทำซากอะไร ไปจ่ายตังซิ" จุนซูเริ่มชักจะอารมเสีย มีหรือคนที่กัวเมีย(โกรธ)อย่างแจจุงจะไม่ทำตาม "แล้วจะขนกลับบ้านไปไงอะ"หลังจากจ่ายตังเรียบร้อยก็เข็นรถเข็นไปแถวๆจักรยาน "ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย นี่ไง" จุนซูหยิบของที่เบาๆ เช่น ผัก ผลไม้ และ อาหาร มาแขวนไว้ที่แฮนด์ของจักรยาน ส่วนของจำพวกเนื้อสตัวก็บไข่สดก็ไส่ไว้ในตระกร้าด้านหน้า และสุดท้ายจุนซูก็ไปนั่งที่อานและส่งยิ้มพิฆาตมาให้คนถือยืนถือของใช้หนักๆ "ที่เหลือก็............ เดินถือกลับไปนะ คุณสามี"แล้วก็หอมแจจุงอีกที ปั่นหัวคนที่มันสนุกดีเนาะ แล้วก็ป่นจักรยานกลับบ้านโดยไม่สนใจซักนิดว่าคนที่ต้องแบกของเป็นกิโลๆจะเป็นยังไง แจจุงเดินแทบจลากขาเดิน หมดพลังงาน จนถึงบ้านได้สำเร็จก็รีบเปิดประตูทันที เพราะหน้าที่สำคัญก็คือทำอาหารให้คิมจุนซูเสวย แต่แล้ว "อ้าว ไม่กินข้าวแล้วหรอ"เห็นอีกทีคนน่ารักก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดมานอนกลิ้งอยู้หน้าทีวี "ก็เห็นอยู่ว่าใส่ชุดนอนแล้ว กินบะหมี่ไปแล้ว ขืนรอไส้ได้ขาดกันพอดี"แล้วก็หันกลับไปสนใจซีรี่ส์เรื่องโปรดต่อ หลังจากเก็บของที่พึ่งซื้อมาและอาบน้ำเสร็จกะว่าจะไปกินน้ำซะหน่อย "ยาอะไรอะ จุนซู"พอเดินมาก็เห็นคนตัวเล็กกำลังกินยาอยู่ เท่าที่จำได้จุนซูไม่ได้ป่าวอะไรนี่ "เรื่องของผม"จุนซูสะดุ้งโหยงเมื่อแจจุงโผลมาจากไหนก็ไม่รู้ รีบเก็บยานั้นอย่างรวดเร็ว แต่สายตานั้นก็ยังไม่เลิกมองมาทางเค้า"จะมองอีกนานมั๊ย"เค้าหาคำพูดที่ทำให้แจจุงเลิกสนใจและมองไปทางอื่นซะ "ก็จุนซูของแจจุงน่ารักนี่ ไม่ให้มองไดยังไง"แจจุงสรรหาคำหวานๆมาง้อจุนซู "บอกแล้วไงว่าอย่ามายอกันซะให้ยาก"จุนซูเชิ่ดหน้าไปอีกทาง ไม่อยากมองหน้าใครบางคน แต่เมื่อรู้ตัวอีกทีก็ถูกไอ้แขนล้ำนั้นสวมกอดจากด้านหลัง และลมหายใจอุ่นๆรดที่แก้มนั้นด้วย ---ฟอดดด---- เสียงหอมแก้ม "หอมจังเลย"แล้วก็หอมใบหน้าใสนั้น แต่เพราะจุนซูนิ่งไป ทำให้แจจุงได้ใจและหอมแก้มใสๆนั้นอีกรอบ เอ๊ะ กลิ่นไรฟระ มีกลิ่นบางอย่างมาแตะจมูกของแจจุง "จุดทำไมละ " แจจุงยังคงกอดจุนซูอยู่อย่างนั้น แต่ยังไงก็ยังไม่เข้าใจว่าจะจุดยาจุดกันยุงไปเพื่อ... "ไม่เห็นจะมียุ่งให้ไล่ซักตัวเลยนี่" "แล้วใครบอกว่าผมจะไล่ยุง" ตอบด้วยเสียงเรียบเฉย "ก็มันยาจุดกันยุงไม่ช่ายหรอ ไม่จุดไล่ยุงแล้วจะไล่อะไรละ"นอกจากจะยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองแล้วยังจะไปหอมเค้าอีกรอบ "ก็มาไล่พี่ไง ไอ้แก่บ้ากามมมมมมมม"จุนซูหันหลังมาตั้งใจจะเอายาจุดกันยุงไล่จี้ แต่ยังโชคดีท่แจจุงยังไหวตัวและวิ่งหนีได้ทัน แต่สุดท้ายก็คงหนีไม่พ้น จนมุมจุนได้สินะ "มะกี๊หอมเค้าไปกี่ที"จุนซูถามเสียงเรียเฉยกับมือที่กำยาจุด "เอ่อ............."แจจุงกำลังนับอยู่ "เร็วๆ ตอบมา" จี้เข้าไปไกล้ๆอีก "สะ...สาม" และชูสามแล้ว "งั้นดี สามนะ เลือกมาจะเอาตรงไหน สามที่"จุนซูให้แจจุงเลือกว่าจะให้จี้ตรงไหน "เอาไม่จี้ไม่ได้หรอ" ไอ้หนังเหนียวเนี่ยก็เข้าใจ แต่ยังไงหนังเหนียวก็ไม่ได้ด้านนะครับ ไอ้ร้อนๆมาจี้ผมก็แสบเหมือนกันนะ โอ้วววว "เร็วๆ อย่ามาลีลา"จุนซูโชว์สามนิ้วกลับเช่นกัน แล้วมันก็ไม่มีทางเลือก "ครับๆ หลังก็หลัง"แจจุงชี้ที่หลังของตน ยังไงก็ต้องทำใจแล้วละว้า "ได้ ถอดเสื้อมาเลย"แจจุงถอดเสื้ออก และ "เห้ย ทำไม่มันเขียวแบบนี้ละ"จุนซูตกใจไม่ใช่น้อยเมื่อเห็นรอยฟกช้ำที่หลังของชายหนุ่ม "ก็...."อยากจะบอกไปว่า ก็ตัวเองทำ แต่เดี๋ยวโมโหขึ้นมา จะโดนมากกว่าจี้อีกแน่ "แจจุงสุ่มส่ามไปหน่อยอ่าครับ" เกาหัวแอ๊บแบ๊ว "ก็ไม่บอกนะ"จุนซูพาแจจุงมานอนคว้ำบนพรม และถกเสื้อบริเวณหลัง และวิ่งไปหยิบยามาจัดการให้ "โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"เพียงแค่โดนนิดเดียวแจจุงก็เจ็บจะแย่ "ทนหน่อยซิ เดี๋ยวเค้าทาเบาๆนะ"จุนซูค่อยๆลูบคูล์เจลทาบริเวณที่ช้ำให้เบาที่สุด แล้วนอกจจากจะทำแผลให้ จุนซุก็แถมนวดแบบพิเศษให้ เพราะก็เกิดรู้สึกผิดขึ้นมา จุนซูค่อมที่หลังของแจจุงและนวดให้ "อ่า.... จุนซูใจดีจัง"แจจุงเลื่อนมือไปถูๆแถวมือนิ่มๆ และดึงมาจูบ "ซี๊ดดดด โอ๊ยยยยยยยย"จุนซูตีตรงแผลอย่างจงใจ ไอ้คนชอบฉวยโอกาส "ไปไกลๆเลยไป ชริ"จุนซูลุกขี้นและเหยียบแผลซ้ำอีกที และเดินสบัดๆขึ้นไปนอน แจจุงที่นอนเปลือยท่อนบนก็นอกจากจะเจ็บและทรมานและยังแอบคิดอะไรบางอย่าง "อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ท้องรึป่าววะเนี่ยย โอ้ยยย เจ็บโว้ยยย" . . TBC