ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 - เลือกแหวน
Chapter 2
"ชริ"เซฮุนจิ๊ปากอย่างหงุดหงิคขณะที่กำลังนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำสีทองอร่ามที่เต็มไปด้วยน้ำนมภายในห้องน้ำ โดยมีบรรดาแม่บ้านคอยขัดผิวด้วยมะขามและขมิ้น
"คุณหนูยกแขนขึ้นหน่อยคะ"เซฮุนที่กอดอกแบะปากต้องยื่นแขนออกไปเพท่อให้แม่บ้านเอาสมุนไพรทา
"น้องฮุนหลับตาหน่อยคะลูก" แม่บ้านกว่าห้าคนว่าแย่แล้ว ยังมีคุณแม่อีกคนที่นั่งกำกับอยู่ใกล้ๆ แถมยังบรรจงสครับและนวดหน้าให้อีกต่างหาก
"เมื่อไหร่จะเสร็จฮะแม่ ปลุกผมตั้งแต่เจ็ดโมง วันนี้วันเสาร์นะแม่ โอ่ยยย"
"แค่วันเดียวเอง"
"ตัวน้องฮุนจะเปื่อยแล้วนะ แช่เป็นชั่วโมงแล้วววววววว กะแค่เจอว่าที่ลูกเขยแม่จะจัดเต็มอะไรเล่าาาา"เซฮุนบ่นอุบอิบ แต่คุณนายโอทำเป็นไม่ได้ยินก่อนจะเอาน้ำอุ่นมาล้างที่หน้าเซฮุน
"วันนี้ลูกต้องแต่งตัวน่ารักๆหน่อยนะคะ"หลังจากเสร็จการบำรุงความงามแล้วเซนาจูงเด็กตัวขาวเข้ามาในห้องเสื้อผ้า
"แม่เลือกมาเลยเหอะ"เซฮุนที่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำกอดอกมองคุณแม่ที่ตอนนี้หน้าบานเป็นจานดาวเทียมแล้ว
"น้องฮุนเลือกเถอะคะ แม่จะต้องไปดูแลที่ห้องครัวเสียหน่อย แม่ให้เวลาอีก45นาทีเท่านั้นนะคะ " ว่าแล้วคุณแม่คนสวยก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ร่างสูงโปร่งได้แต่ยืนทำหน้าบูดบึ้งอยู่หน้ากระจก
"ชริ " เซฮุนยืนท้าวเอวเปิดตู้เสื้อผ้าทุกบานเพื่อดูเสื้อผ้าทั้งหมดที่มี ตาหวานกวาดมองไปทั่วก่อนจะหยิบเสื้อกับกางเกงมาโยนพาดไว้ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
.
.
.
.
"รอกันไปเถอะ ไม่ลงไปให้โง่หรอก แบร่"
--------------------------------
ภานในเพนท์เฮาส์สุดหรู คนตัวสูงที่นอนอยู่บนเตียงนิ่งๆหลังจากตื่นมาได้พักใหญ่ เมื่อคืนลองเช็คพิกัดของบ้านตระกูลโอจากจีพีเอสแล้วว่าอยู่ไม่ได้ไกลมาก ตอนนี้ก็เก้าโมงแล้ว จื่อเทายังคงนอนเล่นอยู่บนเตียงสีดำสไตล์โมเดิร์น
#ครืด …… มือถือที่หัวเตียงสั่นหลายทีทำให้คนที่นอนมองเพดานเงียบๆต้องหยิบมากดรับ
"ว่าไงครับแม่" จื่อเทาพูดเสียงเนื่อย
[อยู่ไหนแล้วพ่อตัวดี]
"อยู่บ้านอยู่เลย"จื่อเทาตอบไปตามความจริง
[แล้วนี่อาบน้ำรึยัง]
"ยังครับ กำลังจะลุกแล้ว"จื่อเทารีบตอบดักทางก่อนที่จะโดนบ่น
[เร็วๆล่ะ นี่เก้าโมงที่เกาหลีแล้ว ถึงบ้านน้าเซนาแล้วส่งเมสเสจมาบอกแม่ด้วย]
"ครับๆ งั้นผมไปอาบน้ำแล้วนะ ทันแน่นอน"จื่อเทาตอบปลายสายและลุกขึ้นจากเตียงขนาดคิงไซส์โดยไม่ลืมที่จะคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำ
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว วันนี้จื่อเทาแต่งตัวสบายๆ นอกจากซื้อเพนท์เฮาส์บริษัทรับแต่งบ้านยังสามารถสั่งให้ซื้อเสื้อผ้าได้ด้วย ทำให้ไม่ต้องเตรียมอะไรมามากในการย้ายเข้ามาอยู
ร่างสูงหยิบรายการในวันนี้ขึ้นมดูว่าต้องทำอะไรบ้าง ….. ขณะที่เลื่อนๆรูปที่แคปไว้ในจอไอแพดเรื่อยๆ ก็เจอกับรูปว่าที่คู่หมั้น ริมฝีปากได้รูปยกยิ้มที่มุมปากทันที
"หวังว่าตัวจริงจะน่ารักเหมือนในรูปนะ โอเซฮุน"
.
.
.
.
จื่อเทาขับรถจากบ้านมาจนถึงบ้านหลังใหญ่ของตระกูลโอได้ทันเวลาพอดีเป๊ะ
"สวัสดีคะ น้องจื่อเทา"ทันทีที่รถหรูจอดที่ด้านหน้าประตูบ้าน เจ้าของบ้านก็เดินออกมาต้อนรับอย่างเป็นกันเอง
"สวัสดีครับ"ร่างสูงโค้งอย่างมีมารยาททันทีที่ได้พบกับคุณนายโอ
"ไม่ได้เจอแป๊ปเดียว น้องจื่อเทาโตเป็นหนุ่มหล่อขนาดนี้เลยนะเนี่ย เข้าบ้านมาเลยจ้า"ว่าแล้วคุณแม่คนสวยของบ้างก็เดินควงแขนแขกของบ้านเข้ามานั่งที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องโถง
"น้องเทากินอะไรมารึยังคะ"
"ยังเลยครับ"
"งั้นดีเลยจ่ะ น้าทำอาหารไว้หลายอย่างเลย "
"ฝากด้วยนะครับ" เจ้าของใบหน้าคมยิ้มอย่างเป็นมิตร
"ป้าฮารา …. ทำไมเซฮุนยังไม่ลงมาอีก ไปตามมาให้ทีคะ"คุณนายของบ้านหันไปบอกกับแม่บ้านเก่าแก่ของบ้านที่เดินเอาน้ำเย็นมาเสิร์ฟ ก่อนจะหันมายิ้มหวานให้กับแขก "น้องเทาพึ่งบินมาเมื่อคืนใช่ไหมคะ เหนื่อยแย่เลย"
"สบายมากครับคุณน้า.... เมื่อคืนนอนเยอะแล้วครับ" บทสนทนาดำเนินต่อไปเรื่อยๆ แม้จะไม่ได้เจอกันหลายปี ทั้งคู่ยังคุยกันได้อย่างออกรสออกชาติ
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงดังจากบนบ้านทำให้ทุกคนหันไปมอง
"มาแล้วคะ"เสียงคุณแม่บ้านพร้อมกับแม่บ้านคนอื่นๆจัดการพาคุณหนูของบ้านมาตามคำสั่งของคุณนาย "พวกเราขอโทษนะคะคุณหนู"
"ขอบใจมากนะทุกคน"เซนายังคงยิ้มและหันมามองลูกชายของตนที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ "เข้ามานั่งนี่คะลูก"
"เหอะ"เซฮุนเดินกระแทกเท้าเข้ามาและนั่งลงแรงๆโดยไม่สนใจแขกของบ้านแม้แต่น้อย
"น้องเทาคะ นี่น้องเซฮุนคะ " รอยยิ้มหวานยังไม่หายไปจากใบหน้าอ่อนเยาว์ขอเซนา "น้องเทาเจอเซฮุนครั้งสุดท้ายก็ตอนน้องเทาสี่ขวบนั้นแหล่ะคะ"
"ครับ ….. "ตาคมจ้องไปที่ใบหน้าใสที่หงิกงอเมื่อถูกขัดใจพร้อมกับยกยิ้ม
"เซฮุน…. ทำหน้าดีๆสิคะ นี่พี่จื่อเทา"
"รู้แล้ว!"เซฮุนมองจื่อเทาและโค้งให้นิดหน่อยก่อนจะกลับไปนั่งกอดอกเหมือนเดิม จะไม่ให้หน้าหงิกได้ยังไงละ สองคนที่คุยกันนั้นคุยกันด้วยภาษาจีนเป็นไฟ เขารู้เรื่องที่ไหนละ
.
.
.
.
"กับข้าวอร่อยไหมจ๊ะ?"คนที่นั่งหัวโต๊ะหันมายิ้มหวานให้จื่อเทา จนเจ้าของร่างเพรียวบางต้องแบะปากที่แม่เอาแต่สนใจคนอื่นมากกว่า
"อร่อยมากเลยครับ..... เป็นอาหารเกาหลีที่อร่อยที่สุดเลยตั้งแต่ได้ทานมา"
"ฮ่าๆ มาฝากท้องบ้านน้าบ่อยๆได้เลยนะ๗๊ะ ไม่ต้องเกรงใจ"
"ครับบบบบบ"
"แม่ฮะ นี่บ่ายโมงแล้ว"เซฮุนที่นั่งหน้าหงิกงอตลอดมื้ออาหารเช้าควบกลางวัน
"อ๊ะ ตายจริง …… บ่ายโมงแล้ว " หญิงสาวคนเดียวที่นั่งบนโต๊ะอาหารก้มมองนาฬิกาพร้อมกับอุทาน "ลูกๆจะต้องไปเลือกแหวนที่ร้านxxxxxx "
"ครับ"จื่อเทาที่รู้รายละเอียดทุกอย่างเป็นอย่างดีหันมายิ้ม
"งั้นไปกันเถอะจะ เดี๋ยวจะเกินเวลานัด" ว่าแล้วทุกคนที่นั่งอยู่ก็ลุกขึ้นยืน
"นั้นแม่จะไปไหนน่ะ" เซฮุนที่ถูกแม่บ้าน(อีกแล้ว)ดันตัวมาถึงหน้าประตูหันไปมองคุณแม่ที่เดินไปอีกทาง
"แม่ต้องไปหาคุณป๋าที่บริษัทจ่ะ ไปเลือกแหวนได้แล้วคะ"คุณแม่คนสวยโบกมือก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานทิ้งให้เซฮุนยืนเบิกตากว้าง
"เชอะ "เซฮุนบ่นก่อนจะเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับด้วยตนเองไม่ต้องมีใครบังคับแต่อย่างใด
.
.
.
ภายในรถทั้งคนขับและคนที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถต่างคนต่างเงียบ แม้กระทั้งเสียงแอร์ก็ยังได้ยิน
"เราควรมาทำความรู้จักกัน ดีกว่าไหม"ผู้ที่เป็นคนขับเป็นผู้เปิดบทสนทนา
"พูดเกาหลีได้ก็ไม่บอก"
"ก็พอได้"
"ตอบคล่องชะมัด แล้วก็ไม่บอกแต่แรก ปล่อยให้เงียบทำไม"พอได้มีโอกาสเซฮุนก็เริ่มบ่น
"โอเคๆ ….. ฉันฮวางจื่อเทา กะ…. "
"รู้แล้ว!" เซฮุนพูดห้วนๆ
"ขอฉันแนะนำตัวก่อนได้ไหม " จื่อเทาพูดเสียงแข็ง
"ก็บอกมาสิ" เซฮุนจำต้องลดโทนเสียงลงมา
"ฉันฮวางจื่อเทา ตอนนี้อายุ21ตามเกาหลี พึ่งทำเรื่องย้ายมาเรียนที่มหาวิทยาลัยโซล ฉันเรียนคณะวิศวะ เรียนภาษาเกาหลีพอจะใช้ในชีวิตประจำวันได้ นายละ"
"ชื่อโอเซฮุน มีพี่ชายหนึ่งคน ตอนนี้อายุ19 อีกหกเดือนจะอายุ20 เรียนที่เดียวกับนาย คณะนิเทศ"เซฮุนตอบแบบกระชับที่สุด
"เท่าที่เรียนมา เขาบอกว่าที่เกาหลีเคร่งเรื่องการเรียงลำดับอายุ...... นายควรเรียกฉันว่าพี่ไม่ใช่หรอ"
"ไม่อยากเรียก เป็นไรไหมล่ะ"เซฮุนหันมายกคิ้วใส่คนขับรถที่สวมแว่นกันแดดเห็นแล้วเซฮุนหมั่นไส้
"หึ"ร่างสูงที่จับพวงมาลัยหัวเราะในลำคอ ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก
……………. ดื้อแบบนี้ ค่อยสนุกหน่อย
.
.
.
.
----------------------------------------
ณ ร้านแหวนเพชรชื่อดังในย่านธุรกิจ
"สวัสดีค่ะ คุณจื่อเทา กับคุณเซฮุน" พนักงานในร้านขนาดใหญ่โค้งให้ลูกค้าวีไอพีอย่างรู้หน้าที่ "เชิญด้านนี้ค่ะ"
คนสองคนที่กำลังจะเป็นคู่หมั้นกันในอนาคตเดินตามพนักงานสาวเข้ามาในห้องพิเศษด้านในที่มีโซฟา และขนมรับรองอย่างดี เนื่องจากคุณแม่คนสวยของเซฮุนจัดการติดต่อร้านเพชรอันดับ1ของเกาหลี ทั้งสองนั่งลงบนโซฟาพนักงานอีกคนก็เดินมาพร้อมกับน้ำผลไม้
"อันนี้เป็นแคทตาลอกของทางร้านนะคะ ถ้าสนใจแบบไหนสามารถไปดูของจริงได้คะ" พนักงานที่ดูแลตั้งแต่เข้ามาใน้ร้านหยิบหนังสือรูปเล่มอย่างดีสี่เล่มไว้ข้างๆกับขนมเบอเกอรี่สำหรับบริการลูกค้า
"นายเลือกเองเลยละกัน" เทาเหล่มองคนข้างๆที่พอเห็นแบบก็ทำตาลุกวาวแล้วรีบหยิบขึ้นมาดูด้วยความตื่นเต้น "นายเลือกให้ฉันด้วยนะ"
"ไรอ่ะ งานหมั้นเค้าคนเดียวที่ไหน มาช่วยกันดูสิ เอาเปรียบหรือไง"เซฮุนเงยหน้าจากแคทตาลอกทันทีพร้อมกับทำหน้าดุ
"ก็เห็นถือมาดูอยู่คนเดียวคิดว่าจะเลือกคนเดียวซะอีก"
"ก็เอาไปสิ มีตั้งหลายเล่ม" เซฮุนหยิบเล่มอื่นไปวางไว้ที่ตักคนข้างๆอย่างแรง
"อย่างนี้เขาเรียกว่าดูด้วยกันหรอไง โอเซฮุน" จื่อเทายกยิ้มทันที่ทีเห็นหน้าหงิกงอของเซฮุนอีกรอบ
"ชริ" สุดท้ายร่างบางก็ต้องเขยิบไปนั่งชิดกับคนตัวใหญ่กว่า ก่อนจะวางเล่มที่ตนกับลังดูอยู่มาไว้ตรงกลาง
ผ่านไป 1 ชั่วโมง 25นาที
"เอาอันนี้ได้ปะ" เซฮุนสุดท้ายเซฮุนก็มัวแต่เลือกของ คอมเมนต์แต่ละอันจำลืมไปว่าคนข้างๆนั้นเป็นคนที่พึ่งเคยเจอกันครั้งแรก
"อืม สวยดี"
"แล้วชอบปะเนี่ยยยยย " เซฮุนหันไปสบกับตาคมของคนข้างๆ
"ที่นายเลือกมาก็สวยหมดนั่นแหล่ะะ แน่ใจใช่ไหม งั้นไปดูของจริงดีกว่ามั้ง"
"เอางั้นก็ได้ ไปเหอะ เริิ่มหิวแล้วด้วย"เซฮุนที่ถ่ายรูปแบบที่ชอบเอาไว้ สุดท้ายเป็นว่าเซฮุนเป็นคนเลือกทุกอย่าง เด็กน้อยดูจะสนุกกับการเลือกเหมือนเด็กเล่นขายของ
"พี่ฮะ ขอดูสี่แบบนี้หน่อย" เซฮุนส่งรูปที่ถ่ายไว้ให้พนักงานในร้านดูเพื่อจะไปเอาตัวอย่าง
"ได้คะ ซักครู้นะคะคุณเซฮุน"
"…….." เซฮุนที่กำลังตื่นตาตื่นใจกับเครื่องเพชรตรงหน้านั้นไม่รู้เลยว่าเจ้าของร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆกำลังยกยิ้มที่มุมปาก ลำแขนใหญ่วางอยู่ที่เอวบางโดยที่คนตัวขาวนั้นไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย
-----------------------------------------------
หลังจากที่ไปส่งว่าที่คู่หมั้นถึงหน้าบ้าน วันนี้นอกจากจะได้ไปซื้อแหวนหมั้นแล้ว ยังถือโอกาสได้กินข้าวเย็นกับเด็กน้อยที่ขึ้นชื่อว่าเป็นว่าที่ภรรยา ก่อนกลับก็แวะซื้อของที่แหล่งชอปปิ้งก่อนจะกลับมาที่เพนท์เฮาส์
"ครับแม่ วันนี้เรียบร้อยดี"
[เป็นไงล่ะ น้องเซฮุนเป็นยังไง]
"น่ารักดีนะครับแม่"เทาพูดไปก็ยกยิ้มไป
[ฮ่าๆ พรุ่งนี้แม่ถึงเกาหลีตอน11โมง มารับแม่ด้วยละกัน]
"ครับๆๆ …… ผมง่วงแล้วขอนอนก่อนนะ" จื่อเทาแกล้งทำเสียงหาวใส่ก่อนจะกดวางอย่างรวดเร็ว.......
"หุ่นดีชะมัด"
.
.
.
.
-----------------------------------
ณ สนามบินอินชอน
"ชักช้าจริงๆลูกคนนี้"หญิงตัวสูงที่มาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางเดินตรงมาหาลูกชายที่ปล่อยให้เธอยืนรอกว่าสิบนาทีใกล้ๆกับประตูทางออก
"โธ่ แม่ครับ …….. ผมพึ่งมาอยู่เกาหลีสองวันนะครับ มันก็ต้องมีหลงกันบ้าง"ลูกชายแสนขี้อ้อนเดินเข้าไปกอดแม่ที่ไม่ได้เจอกันพักใหญ่
"ไปเถอะ แม่นัดรับชุดงานมั่นของลูกเอาไว้แล้ว"
"เหอะ มาถึงก็พูดเรื่องหมั้นเชียวนะแม่" จื่อเทาที่เดินนำหน้ามายังรถที่จอดเอาไว้ในลานจอดฝ่ังตรงข้ามกับสนามบิน
"แหมมมม ก็ใกล้ถึงแล้วนี่ ถ้าลูกชอบน้องเซฮุนก็ดี จะได้ง่ายๆหน่อย"
"ช่ายซิ๊ ….. แต่น้องเขาก็น่ารักดี แต่เอาแต่ใจไปหน่อยนะ"คนที่ประจำที่คนขับตอบ
"จะได้รู้ แม่เลี้ยงเราลำบากแค่ไหน เราเองก็เอาแต่ใจน้อยเมื่อไหร่ …… " คุณหญิงแห่งตระกูลฮวางยิ้มกับหน้าบึ้งๆเหมือนเด็กของลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
"ว่าแต่แม่ไปที่บ้านผมใช่ไหม"
"ไม่อ่ะ แม่จะไปนอนโรงแรมเครื่อตระกูลโอที่เราจะจัดพิธีหมั้น"
"เอางั้นก็ได้ครับ"
"อ้ออออ เอากระเป๋าไปเก็บก็พาแม่ไปที่บ้านน้าเซนาด้วยนะ......... แม่อยากจะเจอหน้าลูกสะใภ้แม่ตัวเป็นๆ เคยเห็นต้อนเล็กๆ คงจะน่ารักน่าดู"
.
.
.
.
-----------------------------------
TBC
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น