[Fic]For give me!! my Junsoo - 2KIM

ลำดับตอนที่ #3 : Baby I'm sorry T-T

Part 2 เช้าวันใหม่ที่แสนสดใส "ห้าวววว..........."จุนซูตื่นขึ้น แต่วันี้มันรู้สึกง่วงผิดปกติ เพราะเมื่อคืนแถบไม่ได้นอน จุนซูอาบน้ำแต่งตัวไปเปิดร้าน จุนซูเปิดร้านเบการี่เล็กๆอยู่ไม่ห่างจากบ้านมากนัก เนื่อจากไม่อยากขับรถไป เปลืองน้ำมัน เปลืองตัง (ที่แท้น้องแกงกนี่เอง) "หึ ไปแล้ว ดีจัง"ลงมาก็ไม่พบคนรัก ถึงกับยิ้มออก "น่าจะครบแล้วมั๊ง"จุนซูเช็กของก่อนออกจากบ้าน แล้วก็ปั่นจักรยานออกไป . . ++++++++++++++ "มาแต่เช้าเลยยูชอน"จุนซูทักเพื่อสนิทและเป็นลูกค้าประจำ "11โมง นี่เช้าหรอจุนซู ชั้นพึ่งจะรู้เนี่ย"ทำเอาจุนซูเสียselfไปพอสมควร "เชอะๆ"ร่างเล็กเดินกระฟัดกระเฟียดไปนั่งฝั่งตรงข้าม "นายอย่าลืมนะยูชอน" "ลืมไรอะ" ยูชอนชักงง 'อะไรของมัน' "นี่นายลืมจิงๆช่ายมั๊ยเนี่ย นายค้างค่าเค้กชั้นไว้ไง "จุนซูแบมือทวงเงินที่ยูชอนค้างไว้เมื่อคราวก่อน "เออล์"ยูชอนหยิบกระเป๋าตังใบหรูออกจากกระเป๋ากาเกง หยิบเงินจำนวนหนึ่งส่งให้ 'ดูดิ เพื่อนไคร น่าคบจิง ขนาดเพื่อนยังจะเอาเนอะ งกๆๆๆๆๆ' "นี่ ยูชอน แปลไอ้พวกนี้ให้หน่อยจิ"จุนซูส่งคู่มือโทรศัพท์เครื่องใหม่ "ห๊า... นายซื้อโทรศัพท์??? หิมะจะตกที่ซาอุมั๊ยเนี่ย"ยูชอนตกใจจริงๆ เพราะคนมหาเค็มอย่างจุนซูเนี่ยนะ จะยอมควักเงินซื้อ ให้ตายก็ไม่น่าเชื่อ "อย่ามาเว่อน่ายูชอน ไม่ได้ซื้อเองหรอก ชางมินเอามาให้ตาหากละ"ยิ้มพร้อมกับโชว์โทรศัพท์ "ชั้นก็ว่างั้นแหละ"ยูชอนเดาไม่ผิดจริงๆ "เป็นไงละ สวยช่ายม้า.."อวดครับอวด "เออๆ สวยมาก สวยมากๆ"ประชด แต่ดูจุนซูจะคิดว่าเค้าชมจริงๆ 'U got the worng number...............' โทรศัพท์ของจุนซูดังขึ้น สายตาหวานจ้องมองหน้าจอ แต่เหมือนเห็นเบอร์ที่โทรมากก็กดสายทิ้งทันที 'U got the worng number...............' แล้วก็กดสายทิ้งอีก "ใครโทรมาหรอ"ยูชอนชะเง้อดู "ไอ้เฒ่าโทรมา นี่ถ้าโทรมาอีกช่วยบอกให้หน่อยนะว่า ชั้นไม่อยากคุยด้วย" "เอางั้นจิงอะ" "จิงดิ" 'U got the worng number...............' //เย้ จุนซูรับแล้ว คือ....// น้ำเสียงดูจะดีใจเป็นที่สุดแต่ "เอ่อ ผมยูชอนครับ พี่แจจุง" //"งั้นหรอ" ตอนนี้ฟังเสียงแจจุงดูจะเศร้าลง"แล้วจุนซูล่ะ ยอูชอน"// "เอ่อ จุนซูเค้าบอกว่าไม่อยากคุยอะครับ" ยูชอนตอบตามที่จุนซูสั่ง //"งะ..งั้นหรอ งั้นก็....""เดี๋ยวเว้ยเพื่อนคิม"มีอีกเสียงนึงแทรกขึ้นจากปลายสาย "ที่รักครับ หมียุนเองน๊า"// "ว่าไง หมีอ้วน"รอยยิ้มหวานๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของยูชอน //.ยุนยุนจะบอกว่า วันนี้ยุนยุนกลับบ้านดึกหน่อยนะ ทุ่มนึงได้แหละ จะรอมั๊ยครับ"//ยุนโฮก็ยิ้มอยู่เช่นกัน "ก็ต้องรอซิ" ยูชอนนั่งบิดไปบิดมา "แล้วกินข้าวบ้านช่ายมั๊ย" //"ครับ" ก้มมองนาฬิกา "แล้วเจอกันครับ"// ยูชอนวางสายแล้วส่งคืนให้จุนซู "นี่ๆ ให้มันน้อยๆหน่อย เดี๋ยวมดขึ้นกันพอดี อิจฉานะเนี่ย"จุนซูพูดแซวพลางเช็ดโทรศัพท์ไปด้วย "แล้วนี่นายกับพี่แจจุง ทะเลาะกันหรอ"ยูชอนถามอย่างสงสัย "มั๊ง ไอ้แกหัวงู มันต้องเจอแบบนี้ซะบ้าง"จุนซูดูหงุดหงิดเมื่อได้ยินชื่อของแจจุง และกำมือแน่น "นายเล่าให้ชั้นฟังได้มั๊ยจุนซู ว่ามันเกิดไรขึ้น" ยื่นมือไปกำมือจุนซูหลวมๆ "อื้อ เล่าก็เล่า คือเรื่องก็มีอยู่ว่า....." . . +++++++++++++++++ "ไอ้เพื่อนเวร โทรศัพท์ไม่มีรึงัย" แจจุงคว้าโทรศัพท์ตัวเองกลับมา "ไร นิดเดียวเองนะเว้ย"ยุนโฮเบ้ปาก "นี่คุยตั้งสองนาที จ่ายมาเลยนะเฟ้ย"แจจุงแบมือทวงเงิน "นี่มันจะงกทั้งผัวทั้งเมียเรยรึงัย" "แล้วจะทำไม แค่ค่ารถ ค่าบ้านก็จะไม่พอกินอยู่แล้ว ไหนจะต้องเลี้ยงดูลูกเมีย ชั้นไม่ได้รวยเหมือนนายนะเว้ยยย" แจจุงฟุบลงกับโต๊ะห้องประชุม "อย่ามาทำเป็นพูดดีไอ้คุณคิม น้องเค้ายังไม่หายโกรธนายใช่มั๊ยละ ถึงให้หน้าเป็นตูดแบบนี้"ยุนโฮพูดแทงใจดำ ก่อนจะตีหลังเพื่อนเพื่อให้กำลังใจ "โอ๊ยยย ไอ้เจี้ย เจ็บ"แจจุงลูบหลังตัวเองเบาๆ ตบแรงไปนะไอ้เพื่อนทึก อยากด่ามากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้อยู่ใหนห้องประชุม โอ้ยยย เมื่อวานยังไม่หายเลย "อ้าววว ไปทำไรมาอะ หรือเมื่อคืนหนักไปหน่อย? "ยุนโฮฟุตโต๊ะเช่นกัน "หนักมากอะ ปวดไปทั้งตัว"แจจุงบีบบริเวณต้องแขนตัวเองไปด้วย "อ้าววว แล้วไหนบอกว่าน้องเค้าโกรธนายไง"ยุนโฮเกาหัว ..ตกลงมันไงละเนี่.... "ก็เออดิ เล่นซะข้าปวดไปทั้งตัว" "แล้วตกลงมันเป็นไง เอ็งเล่าให้ข้าฟังดิวะ"ยุนโฮก็อยากรู้เหมือนกัน ตกลงโกรธไรกัน "เออดี ก็คือ..............." . . +++++++++++++++ "เรื่องมันก็เป็นอย่างที่เล่าอะ"เมื่อเล่าจบก็หยิบเค้กชิ้นโตเข้าปาก "นายไปทำกับพี่เค้าอย่างนั้นได้ไงอะ ไม่กัวพี่เค้าเป็นหมันหรือซี่โครงหักรึงัยห๊ะ"ยูชอนตกใจมากเมื่อได้ฟัง "กัวไมอะ ไอ้แก่นั้นหนังเหนียวจะตายไป ทึกด้วย"หน้าจุนซูนิ่งมาก ก่อนจะกรอกนมเข้าปาก "ทึก ? งัยอะ"จุนซูหัวเราะขึ้นมาซะเฉย ....มันปกติดีรึป่าววะเนี่ย.... "ก็คราวก่อนชั้นเจอมันไปกินข้าวกะหญิงที่ไหนไม่รู้ กลับมาเลยเอาไม้เบสบอลไล่ทุบ มีดไล่แทง นายรู้มั๊ย" ....กรูจะไปรู้มัย...ยูชอนแอบคิด "มันไม่เป็นไรเลย ก็แค่บ่นปวดวันเดียว" ยูชอนเบิกตากว้าง ...มีดไล่แทง??? เข้าค่ายพยายามฆ่าแล้วนะนั้น.... "นี่มันไม่เกินไปหน่อยหรอ นายจะแน่ใจได้ยังไงว่ามันเป็นอย่างที่นายคิดอะ" ชอนนี่รู้ดีว่าจุนซูเป็นคนยังไง แต่จิงๆแล้วจุนซูเป็นคนใจเย็นนี่ แต่ไม่รู้ทำไมจริงๆ "ไม่รู้ แต่ชั้นเชื่อในสิ่งที่ชั้นเห็นหน่ะ"จุนซูตอบและหยิบทิชชู่เช็ดปาก "แล้วนายแน่ใจหรอ ถามพี่เค้ารึยัง"ยูชอนต้องการเตื่อสติเพื่อน ""ไม่จำเป็นหรอก ไอ้พี่แจจุงมันกะล่อนขนาดไหนนายก็รู้นี่"จุนซูอธิบาย "ฮึ คนเราหน๊ะ ถ้ารักกันก็ต้องเชื่อใจกันซิ ใช่มั๊ยคิม จุนซู . . +++++++++++++++++++++++ "ก็อย่างที่บอกอะ ไอ้หน้าหมี เฮ้อออออออออ" "ของนายยังใช้ได้อยู่มั๊ยวะ เจ็บน่าดู"นึกแล้วยุนโฮละเสียวแทน "ก็เออดิ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจ็บขนาดนี้อะ" พูแล้วก็จี๊ดขึ้นหัว "เมียเอ็งนี่โหดชะมัด แล้วนายยังไหวอยู่ปะ"ยุนโฮถามอย่างเป็นห่วง "ไหว แค่นี้ยังน้อย แต่ไม่เป็นไร ของข้าดีเว้ยยย" แจจุงยกยิ้มที่มุมปาก "อะไรของเอ็งวะ" ยุนโฮเกาหัว "เคยโดนเอามืดไล่แทง เอาไม้ถูพื้นฟาด อะโด่ ข้าโดนมาหมด แต่ไม่เป็นไร" "ห๊า ซาดิดไปป่าววะ แล้วทำไมไม่เป็นไรละ" ยุนโฮตกใจพอๆกะยูชอนแล้วตอนนี้ "ก็ตอนที่ไปเมืองไทย เห็นเขาบอกกันว่าสักแล้วหนังเหนียวก็เลยไปสักอะ มหาอุต ไรเนี่ย ได้ผลว่ะ"แจจุงชี้ตรงบริเวณที่สัก "ทำไม่ชวนวะแม่ง แล้วทำไมแกไม่บอกน้องเค้าไปวะ" "หลายรอบแล้ว แต่ก็โดนขัด"แจจุงดูเริ่มเครียดอีกรอบ "นายยังพยายามไม่พอนะแจจุง" ถ้าพยายามจิงๆมันก็ต้องได้แหละน่า "แล้วจะให้ทำไงอะ เซ็งๆๆๆๆ ประชุมเสร็จไปแดกเหล้ากันมะเพื่อน"แจจุงชักชวนเพื่อนรักไปแก้เซ็งด้วยกัน "นานมันก็เป็นซะอย่างนี้อ่าน้า น้องเค้าถึงได้โกรธ ทำอะไรไม่เคยจริงจัง"มหายุนโฮเริ่มบรรยายธรรม "คงไม่ไปหรอก ชั้นบอกเมียไปแว้วว่ากลับทุ่มนึง อีกอย่างชั้นไม่ได้ไปสักเหมือนแกนะเว้ย เกิดน้องยูชอนเอามืดไล่แทงขึ้นมา ชั้นก็ตายดิ" "เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออออออ"แจจุงถอนหายใจยาว "นี่มานอนอืดเป็นพยูนเชีย ชีวิตนายคงเจริญหรอก "ยุนโฮด่าซ้ำครับ . . +++++++++++++++ หลังจากกลับจากร้านจุนซูลอบมองนาฬิกาบอกว่าเป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว ซึ่งปกติจะเป็นเวลาที่คนรักของตนกลับบ้าน แต่ก็ไม่มีวี่แววของรถสีดำที่คุ้นตา ไม่ใช่ว่าไม่รักแต่ก็อยากจะสั่งสอนให้รู้ซะบ้างว่า คิม จุนซู หน๊ะไม่ได้ยอมเสมอหรอกนะ แต่ที่มารอในวันนี้ก็เพราะว่ารอข้าวเย็นหรอกนะ ถ้าสมมติว่าเค้าทำอาหารได้ดีขึ้นกว่านี้อีกซักนิด ป่านนี้คงอาบน้ำนอนแล้ว ทุ่มนึงแล้วก็ยังคงเป็นเช่นเดิม จุนซูคิดไปต่างๆนานา ....ไปไหน แอบไปมีกิ๊ก แอบไปกินเหล้า หรือไป ฯลฯ...... จุนซูถือโทรศัพท์ขึ้นมาดู จะโทรตามดีมั๊น้า หลังจากนั้นไม่นาน รถของแจจุงก็จอดอยู่ที่หน้าบ้าน ร่างสูงเดินเข้ามาภายในบ้าน "จุนซูครับ" แจจุงเดินไปหาจุนซูที่นั่งอยู่ที่โซฟา "มีไร" จุนซูสบัดหน้าเชิ่ดไปอีกทาง "ไปกินข้าวนะ แจจุงเลี้ยง" แจจุงพึ่งได้โบนัสมาเลยกะว่าจะถือโอกาศง้อคนรักด้วย จุนซูถึงกับคิดหนัก ไปกินของฟรีหรอ นั้นแหละที่ต้องการ แต่ถ้าไปก็เสียฟอร์มแย่สิ แล้วไหนจะไอ้แก่นี้ เค้าเองยิ่งขี้ใจอ่อนอยู่ด้วย ถ้าเกิดง้อถูกใจก็แย่สิ มีหวัง...โอ้ยย ไม่อยากคิด แต่ยังไงซะของฟรีต้องมาก่อน สู้ๆ เพื่อของฟรี "ไปนะ ไปนะ"แจจุงเห็นสีหน้าของจุนซูแล้วอยากจะหอมซักสามที แต่ก็ไม่ได้ ในใจก็รู้อยู่แล้วว่าจุนซูต้องไปแน่ ก็คุณนายจุนซูหน๊ะเห็นคำว่า แถม ถูก กับ ฟรี เจ๊แกต้องยอมอยู่แล้ว "เออ"สั้นๆ ได้ใจความ จุนซูเดินกระแทกเท้าไปขึ้นรถของแจจุงทันที ส่วนผู้เป็นเจ้าของก็จัดแจงปิดล๊อกบ้านให้เรียบร้อยก่อนจะตามมานั่งที่ด้านฝั่งคนขับ บรรยากาศภายในรถดูจะเงียบผิดปกติ เพราะปกติแล้วจุนซูเป็นคนพูดเก่ง มันจะเล่าให้ฟังเรื่องต่างๆที่ได้เห็นได้ทำว่า ไปทำอะไร ที่ไหน กับใคและอย่างไร วันนี้คนตัวเล็กได้แต่นั่งมองไปนอกกระจก มือของจุนซูวางไว้บนหน้าตัก แจจุงเลื่อนมือขวาหวังจะไปกุมมือเล็กๆนั้น แต่จุนซูกลับรู้ทันชักมือมากอดอกแทน แจจุงเลี้ยวรถมาจอดในร้านอาหารอิตาเลี่ยนร้านหนึ่งซึ่งรู้จักเจ้าของร้านจึงพอมีส่วนลดพอสมควร "นิ มากินร้านแพงๆแบบนี้มีตังจ่ายพอรึงัย"จุนซูถามหลังจากดับเครื่อง ถ้าเกิดสั่งเยอะไม่พอจ่าย ก็ต้องไปล้างจานงั้นสิ มือเค้ายิ่งบางแล้วก็แพ้ง่ายด้วย "พออยู่แล้ว แจจุงมีให้จุนซูไม่มีวันหมดอยู่แล้ว"แจจุงเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้าใสที่กำลังแดงระเรื่อ "ผมไม่ขำนะ"จุนซูจ้องหน้า แต่ถ้าหากว่าหน้าของเค้าทำตามได้ดั่งใจซักนิดก็คงดี ตอนนี้มันเริ่มชาไปหมดแล้ว นี่แหละสาเหตุหลักที่ไม่อยากเข้าใกล้ ไม่อยากเก็นหน้าอีกฝ่าย กะอีแค่คำหวานๆนั้นก็ทำเอาใจอ่อนไปเสียดื้อๆ "ไม่แกล้งก็ได้ พึ่งได้โบนัสมา เรยอยากพามีกินไงครับ"แจจุงดึงกุญแจออก "จองไว้รึป่าวคะ"เสียงพนักงานต้อนรับถามลูกค้าที่พึ่งเดินเข้ามา "ครับ ชื่อ คิม แจจุง"แอบส่งสายตาแทะโลมให้พนักงาน หญิงสาวก้มหน้า แต่ "โอ้ยยยยย....."ที่ต้นแขนโดนบิดเข้าไปเต็มแรง "ช่วยพาไปหน่อยครับ"จุนซูบอกพนักงานคนที่ก้มหน้าอยู่ "คะๆ เชิญทางนี้คะ"พนักงานสาวเดนพาทั้งสองไปที่มุมเงียบสงบด้านนอกที่จัดเป็นมุมๆ บนโต๊ะอาหารประดับด้วยดอกกุหลาบสีแดง ลมพัดเย็ฯสบาย "เอาไรดีครับจุนซู"แจจุงยื่นส่งให้ แต่แทนที่รักรับดีๆ จุนซูกับกระชากแทน "ผมเอา..............."แทบไม่มองเมนู เหมือนจะคิดไว้ก่อน"ทีโบนสเต็กขอเป็นแวล์ดานด์ สลัดล๊อบสเตอร์ ลาสัญญ่าเนื้อ ผักโขมอบชีสสสส ไก่อบ พิซซ๋าเอาหน้าฮาวาเอียน สปาเก็ตตี้ไวท์ครีมซอส เฟรนฟราย ซุปเห็ด เครื่องดื่มขอเป็นน้ำส้ม"จุนซูยิ้มหวานแล้วส่งเมนูคืนให้แจจุง เค้าแทบสะอึก คิดถูกคิดผิดวะเนี่ย "งั้นผมเอาพอร์คช๊อปละกันแล้วก็โค๊ก" หันกลับไป เห็นจุนซูทำท่าจะหยิบเมนูอีก "แค่นี้ละครับ" ต้องรีบก่อนที่จะเสียเงินไปมากกว่านี้ จนอาหารมาเต็มโต๊ะ จุนซูก็ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว ไม่สนใจเลยว่าตอนนี้มีคนกำลังมองอยู่ นี่จุนซูไปอดตายมาหลายเดือนงั้นละ "จุนซู" แจจุงเรีกเบาๆ "จุนซู" คราวนี้เลยต้องสกิด "จะเรียกหาอะไร"จุนซูเงยหน้ามอง คนกำลังเอ็นจอย เสียอารมณ์เลย แจจุงเลื่อนมือไปที่ใบหน้าใส ปลายนิ้วเกลี่ยที่มุมปาก ปาดเอาครีมซอสที่เปื้อนอยู่ คนตัวเล็กแข็งทื่อไปชั่วขณะ "เปื้อนแล้ว"และก็เอานิ้วที่ปาดซอสมาเตะที่ปลายลิ้นของตน "อร่อยจัง" "ทุเรส สกปรก จะกินก็บอกสิ เอ้า เอาไปเลย ผมไม่ได้หวงขนาดนั้นสะหน่อย ชริๆ"จุนซูเลื่อจานสปาเก็ตตี้ให้ แต่ตอนนี้หน้าจุนซูแดงไปหมดแล้ว "แฟนใครน่ารักจัง"แจจุงจิ้มมะเขือเทศเข้าปาก และยิ้มให้ "ไม่ต้องมาชมซะให้ยาก ผมรู้ตัวอยู่แล้วแหละว่าน่ารักหน่ะ"จุนซูเบ้ปาก แต่แจจุงกลับขำขึ้นมา "หยุดนะ จะกินไม่กิน" "ครับๆ กินๆ"ทั้งสองนั่งกิน ไม่ช่ายสิ ยัด กันจนหมด "เช็คบิลด้วยครับ"ร่างสูงเรียกพนักงาน "ทั้งหมด xxxxxxx วอน ค่ะ" พนักงานส่งบิลพร้อมกับบองราคาที่ทำเอาแจจุงแทบอาเจียน "นะ..นี่ครับ"มือเรียววางบัตรเครดิตลงบนถาด "ไหนบอกว่ามีเงินไง"จุนซูเขม่ง ในบอกว่ามีตังไหงใช้บัตรเครดิต "ก็มี พรุ่งนี้ไปจ่ายไง"แจจุงยิ้มเจือนๆ "งั้นก็ดี เอาไปจ่ายให้ผมด้วย มันเต็มแล้วอะ" คนน่ารักส่งบัตรเครดิตที่ตัวเองใช้จนวงเงินเต็มให้อีกฝ่าย นี่แหละที่ทำให้คนสวยไม่มีจะกิน เมื่อจุนซูนั่งลงในรถปุ๊บก็หลับไปทันที ก็อย่างที่เขาบอกกันว่า หนังท้องตึง หนังตาหย่อนนี่แหละ ตาคมแอบมองคนรักที่นอนหลับพริ้มอยู่ข้างๆ ก่อนจะเลื่อนมือของตนมากุมไว้หลวมๆ จนถึงบ้านจุนซูก็ยังคงหลับอยู่ แล้วดูจะหลับสบายซะด้วยสิ ทำให้แจจุงแทบไม่อยากปลุก เอาวะ อุ้มก็อุ้ม ชายหนุ่มอุ้มคนรักอย่างทุลักทุเลมาจนถึงห้องนอน หลังจากนั้นก็วางจุนซูลงบนเตียงอย่างเบามือ นี่ถ้าเกิดตื่นมาเกิดเจอเค้า อาจจะแย่แน่ สายตาของแจจุงจ้องมอง ใบหน้าหวานรับกับริมฝีปากอิ่มที่มันช่างดึงดูดเหลือเกินจนแทบไม่อยากละสายตา ไม่ได้นอนกอดตั้งหลายคืน แอบมานอนด้วยดีมั๊ย แต่แล้วใบหน้าสวยก็ค่อยๆลดระดับต่ำลงๆ จนหายใจรดกัน เรียวปากสีกุหลาบตั้งใจจะประกบจูบคนตรงหน้า แต่......... "หยุดนะไอ้แก่" จุนซูตื่นขึ้นซะก่อน ---- ปั๊ก----- จุนซูเตะเข้าไปที่ท้องน้อยร่างสูง พร้อมกับทำหน้ายักษ์ไส่ สุดท้ายคนที่ยืนจุกอยู่ก็ต้องเดินไปหยิบ หมอน ผ้าห่ม ผ้าเช็ดตัว และ ชุดนอน ออกไปนอนที่โซฟาเมื่อวาน หลังจากแจจุงออกไป จุนซูลุกขึ้นนั่งคิ้วขมวด "คิดจะลักหลับหรอ ฝันไปเถอะ"แล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอนเช่นกัน . . . TBC