ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : second wife
Title: second wife
Author: bell27
Category: Romantic , preg
Pairing: 2Kim (feat. Jaechun)
Rating: PG - 13
Note : เฮือกกก โปรดใช้วิจารณยาน ในการอ่านนน
^
^
ป๋ม เด็กชายคิม อินฮวานคร๊าบบบบ
second wife
*ติ๊งน่องๆ .... // +
"คร้าบบ รอซักครู่ครับ"เสียงกริ่งดังขึ้น ร่างเล็กที่กำลังเตรียมอาหารเช้าต้องรีบดับเตาไฟฟ้า ถอดผ้ากันเปื้อนพาดกับเค้าเตอร์อย่างลวก แล้วรีบเปิดประตู
"คุณ!!!" เมื่อเปิดประตูก็พบกับใครบางคนที่ไม่คาดคิด
"...." ร่างสูงเดินเข้ามาภายในไม่พูดไม่จา หยิบหนังสือพิมพ์บนชั้นวางของมาอ่านที่หัวโต๊ะกินข้าวหน้าตาเฉย
"ทำไมไม่บอกจุนซูก่อนละฮะ"ร่างเล็กถาม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ
"ทำไมต้องบอกล่ะ ที่นี่เป็นของชั้น นายก็เป็นของชั้น ทำไมต้องรายงาน"คำพูดแรกที่ทำเอาจุนซูหน้าเหวอไปเลยทีเดียว
"ก็ .. ผมจะได้เตรียมอะไรไว้ให้คุณไง"จุนซูพอเริ่มหายจุกจากคำพูดเมื่อซักครู่ ก็รีบอธิบาย "คุณไม่ได้เอากุญแจมาหรอฮะ"
"ถ้าเอามาก็ไขเข้ามาตั้งนานแล้ว"แจจุงพับหนังสือพิมพ์เก็บสีหน้าดูจะไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ "แล้วอินฮวานล่ะ"
"ยังไม่ตื่น งั้นจุนซูไปปลุกนะ" จุนซูลุกขึ้นยืน แต่มือเย็นเฉียบกลับดึงรั้งไว้
"ไม่ต้องหรอก รอให้ตื่นเองดีกว่า นายไปชงกาแฟให้ชั้นปะ " แจจุงสั่ง ก่อนจะหยิบคอมที่หยิบมาด้วยเปิดไฟล์งานสะสางไปพลางๆ
จุนซูเดินมาที่เคาท์เตอร์หยิบถุงกาแฟบดเทลงบนเครื่องชงกาแฟแบบอัด มือบางบิดไปที่ฮาร์ดความเข้มสูงสุดก่อนจะกดปุ่มรอให้หยดกาแฟหยดลงในแก้วที่เตรียมไว้ จุนซูจ้องมองคนตรงหน้าจากตรงนั้นด้วยความรู้สึกมากมายเค้ารู้ดีว่าคนตรงหน้ามีครอบครัว มีหน้าที่มากมายที่ต้องดูแลอยู่แล้ว แต่เพียงอารมณชั่ววูบมันก็ทำให้ชีวิตของเค้าต้องบาปกับการต้องตีท้ายครัวชาวบ้าน เค้าต้องอยู่อย่างหน้าทนแบบนี้มากว่าห้าปีแล้ว จุนซูเองก็รู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่เค้าก็ไม่เคยขัดหัวใจตัวเอง ได้ซักครั้ง ในเมื่อเค้ารักคนตรงหน้ามากเหลือเกิน
จนกาแฟหยดมาถึงครึ่งแก้ว จุนซูกดปิดที่สวิทด้านหลัง เค้าเทนมสดลงไปพอประมานตามด้วยนมข้นหวานเอีกเล็กน้อย กาแฟรสชาติเข้มแบบที่เค้ารู้ดีว่าแจจุงชอบมันแค่ไหน จุนซูคนจนให้สีเท่ากันน่ารับประทาน จุนซูนำมันไปวางข้างๆมือของแจจุง
"ได้แล้วฮะ"จุนซูยิ้มอย่างจริงใจ
"อื้ม ชงอร่อยขึ้นนะ" แจจุงชิมกาแฟอึกหนึ่ง รสชาติมันหวานนิดๆแบบที่เค้าต้องการ
"หรอฮะ"จุนซูยกยิ้มกับคำชมที่ได้รับ เค้าจัดแจงหยิบถ้วยชามสำหรับอาหารเช้า "คุณจะกินข้าวด้วยกันมั๊ยฮะ"
"คงจะไม่"แจจุงยังคงไม่ละจากจอสี่เหลี่ยม
"ครับ" ได้ยินดังนั้นจากจานข้าวที่มีอยู่สามใบจำต้องเอาเก็บไปเหลือเพียงแค่สอง จุนซูตักข้าวที่พึ่งหุงสุกใส่จานทีละใบ
*แอ้ดด..ดด.ด.ดด ////****
"แดดดี๊...."ประตูห้องนอนในตัวถูกเปิดออก เด็กตัวเล็กหน้าตาน่ารักในชุดนอนสีแดงลายหมี ขยี้ตากลมๆก็ต้องเบิกกว้างพร้อมกับรอยยิ้มมีความสุข
"อินฮวาน เดี๋ยวล้มนะลูก"จุนซูรีบวางทัพพีตั้งใจจะไปจับเด็นจอมซุ่มซ่าม
--ปั๊ก-- นั้นไง ล้มไปแล้ววว เด็กจอมซนสะดุดขาตัวเองล้มลงแต่ดีที่ไม่ได้ถึงกับหัวฟาด อินฮวานลุกขึ้นยืนวิ่งกระโดดไปนั่งที่ตักของคนที่เค้าเรียกว่า แดดดี๊
"ป๋มคิดถึงแดดดี๊จังฮะ"เด็กน้อยกอดคอแจจุงแน่นด้วยความคิดถึง
"ครับ แดดี๊ก็คิดถึงเรา ไหนมาหอมทีสิ"แจจุงหอมแก้มซ้ายขวาหลายที "เมื่อกี๊เจ็บรึป่าวเรา"
"ไม่เลยฮะ ฮวานกินนมทุกวันตามที่ดี๊สั่งเลยฮะ"อินฮวานยกแขนทำท่าแบ่งกล้ามให้ผู้เป็นพ่อดู
"ฮ่าฮ่าๆ...ดีมาก"แจจุงลูบหัวด้วยความรักตามด้วยหอมแก้มอีกฟอด
"ไปแปรงฟันดีกว่านะลูก จะได้กินข้าวกัน"จุนซูวางจานข้าวลงที่โต๊ะ ยื่นมือเตรียมพาลูกไปอาบน้ำแปรงฟันให้เรียบร้อย
"ม่ายยเอาอ่า หม่ามี๊ ป๋มจะอยู่กะป๊า"เด็กดื้อเกาะแขนแกร่งแน่นทำท่าจะไม่ยอมปล่อย
"อย่าดื้อกับคุณแม่สิ เดี๋ยวแม่จะไม่ให้พ่อมาหานะ เร็วๆเลยไปอาบน้ำแปรงฟัน"จุนซูใช้เงื่อนไขเพื่อให้อินฮวานยอมทำตาม แล้วก็เป็นไปตามนั้น อินฮวานกระโดดลงมาจับมือจูงคุณแม่เข้าห้องน้ำไป
จุนซูเดินออกมาหลังจากจัดการความสะอาดในช่องปากให้ลูก เค้าปล่อยให้อินฮวานอาบน้ำต่อเอง จุนซูนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม
"จุนซู"แจจุงพึ่งผละจากคอม เรียกชื่อคนข้างๆก่อนจะหยิบซองสีน้ำตาลมาวางไว้ที่กลางโต๊ะ "อ่ะ นี่"
"เอ๋ ? "จุนซูเปิดซองออกมาพบกับเงินจำนวนมาก "เงิน?"
"ค่าเทอมลูกไง "แจจุงเตรียมเงินไว้สำหรับค่าเทอมจำนวนหลายล้านวอน โรงเรียนที่ดีที่สุดเพื่อให้ลูกคนนึงของเค้าจะได้รับการศึกษาที่ดี
"มะ..ไม่เป็นไรฮะ จุนซูจ่ายเองได้"จุนซูเฃปิดซองรีบส่งคืนเพราะเค้ามีปัญญาพอที่จะหาเงินเท่านั้นได้ อีกอย่างเค้าไม่อยากเป็นภาระสำหรับแจจุง
"นายอย่าทำให้ชั้นรู้สึกเหมือนเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบได้มั๊ย อินฮวานก็ลูกชั้นเหมือนกัน เอาไปซะ"แจจุงสั่งเงินกลับให้จุนซู
"ก็ได้ฮะ" จุนซูจำต้องรับไว้อย่างไม่เต็มใจ แต่เพื่อความสบายใจของแจจุง
"ถ้าไม่พอก็โทรมาบอกละกันเดี๋ยวจะโอนมาให้"แจจุงกล่าวเสริมก่อนจะกลับไปสนใจหน้าจอคอมเช่นเดิม จุนซูลุกขึ้นไปเพื่อจะเอาซองเงินไปเก็บไว้ที่เซฟหลังตู้
"เห้ย ทำไมเดินแก้ผ้างั้นอ่ะลูก"แจจุงเงยหน้ามาก็เห็นอินฮวานเดินเปลือยออกจากห้องน้ำ
"มี้ไม่ยอมหยิบให้ป๋มครับ แดดดี้"ฟ้องครับฟ้อง
"ไหงงั้นอ่ะ คุณแม่วางไว้ที่อ่างไง ไม่เห็นหรอ"จุนซูคิ้วขมวด อยู่กับพ่อนี่ดี๊อที่หนึ่ง
"ถ้าเห็นก็ไส่ออกมาแล้วสิฮะ แบร่"อินฮวานแลบลิ้น รีบวิ่งกลับเข้าห้องน้ำ
"ฮ่าฮ่าๆ "แจจุงส่ายหัวน้อยๆกับความไฮเปอรืเล็กๆของอินฮวาน
"อินฮวานน .... กับข้าวเย็นหมดแล้วนะลูกก" จุนซูท้าวคางตะโกนเรียก
"เสร็จแล้วฮะ มาแล้วว"เด็กชายตัวเล็กวิ่งออกจากห้องน้ำด้วยชุดเสื้อสีครีมแขนสั้นกับกางเกงลายทหารพราน วิ่งกระโดดโหยงเหยงมีความสุขมาประจำที่
"กินเสร็จเดี๋ยวดี๊พาไปซื้อของเล่นกับเครื่องเขียนที่ห้างนะลูก โอเคมั๊ย"แจจุงหันมาบอกข้อตกลงยื่นนิ้วก้อยขึ้นมา
"ฮะ"อินฮวานยื่นมือมาเกี่ยวก้อยเช่นกัน "ทานล่ะฮะ" อินฮวานหยิบช้อนกับซ้อมยกมือสุดแขนมองจานข้าวอย่างมุ่งหมั่น ก่อนจะก้มตักเข้าปากคำโต
"เบาๆสิลูก ไม่มีใครแย่งหรอก เดี่ยวติดคอ"จุนซูอดเป็นห่วงไม่ได้ กินไม่สนใจใคร ยิ่งนิสัยเคี้ยวไม่ละเอียดแล้วกลืนเนี่ย จุนซูเป็นห่วงที่สุด
"นั้นสิ ไม่ต้องรีบยังไงพ่อก็ต้องพาเราไปอยู่แล้ว"แจจุงกล่าวเสริม เค้าเองก็กลัว ดูสิ กินแปปเดี๋ยวเกินครึ่งจานแล้ว
"ก็มันหย่อยนิฮะ ไม่เชื่อแดดดี๊ชิมสิ"อินฮวานตัดข้าวผัดไส้กรอกสูตรคุณนายจุนซูพูนช้อนยื่นไปทางแจจุง "อะ..อ้ำ"
"หง่ำๆ อื้อ อย่อยๆ"แจจุงกินเข้าไปหนึ่งคำ เคี้ยวหงับๆกลิ่นหอมของน้ำมันงาช่วยเพิ่มความกลมกล่อมของรสชาติได้เป็นอย่างดี
"ติดแก้มแหนะ"จุนซูเห็นเม็ดข้าวสองเม็ดติดที่แก้มของคนรัก
"..."แจจุงยื่นหน้าไปหาจุนซู มือบางหยิบเม็ดข้าวสองเม็ดนั้นออก พรางยิ้มให้เค้าอย่างอ่อนโยน เป็นรอยยิ้มที่แจจุงหลงไหลในตัวจุนซูคนนี้ " ขอบใจ "
"ฮะ"จุนซูยิ่มกว้างกว่าเดิม ก่อนจะก้มหน้ากินข้าวผัดฝีมือตนเอง เจอไส้กรอกเค้าก็ตักมันไส่จานอินฮวาน เพราะเค้ารู้ว่าลูกน้อยของเค้าชอบกินมัน
.
.
.
หลังจากมื้อเช้า เวลาเกือบๆสิบเอ็ดโมง จุนซูหยิบใบที่บอกอุปกรณ์ทั้งหมดที่อินฮวานที่ต้องใช้ในวันเปิดเทอมพรุ่งนี้ จุนซูเดินพาเด็กน้อยน่าตาคล้ายกับตัวเองอย่างกะแกะ มายืนรอที่หน้าคอนโดมิเนี่ยมสุดหรูที่เค้าอาศัยอยู่เพื่อรอแจจุงที่กำลังจะวนรถมารับ จนรถจี๊ปสีเขียวเข้มจอดเทียบหน้าพวกเค้า จุนซูก็อุ้มคุณลูกชายขึ้นไปนั่งบนตักของตนที่ฝั่งข้างคนขับ
ขับมาได้ซักพักทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบอินฮวานเด็กที่มีนิสัยร่าเริงไม่ชอบอยู่นิ่งเลื่อนมือไปเปิดวิทยุ เปิดความดังเสียงระดับเจ็ด เลื่อนคลื่นไปเรื่อยๆ โดยผู้ปกครองทั้งสองก็ไม่ได้ว่าอะไร จนเปิดไปคลื่นหนึ่งที่กำลังเปิดเพลงBalloon ของวงทงบังชินกิ วงที่โด่งดังไปทั่วเอเชีย เพลงนี้เป็นเพลงที่อินฮวานชอบมากจนต้องร้องตาม
"จี นา กา พอ ริน ออ ริน ชี จอ เรน"เสียงเจื้อยแจ้วของอินฮวานก็ไม่ได้สร้างความรำคาญอะไรมาก มือเล็กที่กำมืออยู่ใกล้ๆปากตัวเองเลื่อนไปหาคนที่ถูกนั่งทับอยู่ "มี๊ร้องฮะ"
"พุง ซอ นึล ทา โก นา รา กา นึน เย ปึน กุม โต กู ออท จี"จุนซูร้องตามคำขอ
"แดดดี๊ร้องฮะ"อินฮวานยื่นมืออีกข้างไปทางคนขับ
"โน รัน พุง ซอ นี ฮา นือ รึล นัล มยอน"แจจุงร้องตาม เพราะทุกครั้งที่มาหาอินฮวานก็ร้องมันแต่เพลงนี้ จนแจจุงร้องได้ไปแล้ว ทุกคนในรถร้องเพลงด้วยกันไปตลอดทาง
.
.
.
"ปะ ถึงแล้ว"จุนซูอุ้มอินฮวานลงเดิน จูงเข้ามาในห้าง
"แดดดี๊ล่ะฮะ"อินฮวานมองไปรอบๆ
"คุณพ่อเราเค้าหยิบของอยู่ เดี๋ยวเราไปเดินดูอะไรดีกว่านะ"จุนซูพาลูกไปดูทางอื่นเพราะเค้ารู้ว่าแจจุงคงจะเดินไปหาที่สูบบุหรี่แถวๆนั้นแหละ
.
.
.
"มี๊ค๊าบบ ป๋มจะเอาอันนี้อ่าา"อินฮวานถือกล่องสีไม้จำนวน60สีมาให้จุนซูดู
"อิฮวานเราอยู่อนุบาลเองน๊าา คุณแม่ว่าเอาแค่24สีก็พอแล้ว"จุนซูโน้มน้าวอย่างใจดี แต่ก็ทำเอาเด็กน้อยหน้ามุ้ย ก้มหน้าเดินเอาสีไปเก็บที่ชั้นวางดังเดิม
"อินฮวานไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพ่อซื้อให้เอง"แจจุงที่เดินตามมาหยิบกล่องที่อินฮวานถือมาเมื่อกี๊ไส่ตะกร้า "อยากได้อะไรก็ไส่มาเลยนะเรา "
"ฮะ"อินฮวานยิ้มแฉ่งวิ่งจุ๊ดไปหยิบของที่อยากได้
"เดี๋ยวลูกก็เสียนิสัยหมด"จุนซูบ่นแจจุง
"เอาเถอะ ให้ชั้นได้ดูแลเค้าบ้าง"
.
.
.
หลังจากซื้ออุปกรณ์การเรียนสำหรับวันเปิดภาคเรียนเรียบร้อยย อินฮวานบอกว่าอยากเล่นน้ำที่สวนน้ำชั้นบนของห้างมีหรือแจจุงจะไม่ตามใจ ถึงกับลงทุนซื้อชุดว่ายน้ำ เว่นตา หมวกให้ใหม่เลยทีเดียว
"อย่าไปน้ำลึกนะ"จุนซูเดินพาลูกมาที่ขอบสระ คอยจับตอนตัวเล็กเดินลงสระ
"วันนี้จะนอนกับจุนซูรึป่าวฮะ"จุนซูเดินกลับมานั่งข้างๆแจจุงที่โต๊ะเล็กๆริมสระ เพื่อคอยดูว่าลูกชายจอมซนจะแอบหนีไปเล่นที่ไหนรึป่าว ก่อนจะเริ่มคำถาม
"อื้อ แต่ตีห้าก็จะไปแล้ว"แจจุงยังคงแน่นิ่ง
"แล้วคุณยูชอนไม่ว่าเอาหรอฮะ"จุนซูถามถึงคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคนตรงหน้า
"ไม่ต้องไปสนใจเค้าหรอก"แจจุงเริ่มจะหัวเสียไม่อยากคุยถึงบุคคลที่สาม "แล้วก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเค้า ชั้นรำคาญ"
"ผมไม่เคยคิดจะยุ่งอยู่แล้วฮะ"จุนซูเอนหัวซบที่ไหล่กว้าง
"ดี"แจจุงเหลือบมองเล็กน้อย
.
.
.
"แดดดดี๊ป๋มเอา โคนฮะ" เสร็จจากการได้ลงเล่นน้ำสมใจ อินฮวานก็อ้อนขอที่จะขี่คอแจจุง เดินผ่านร้านไอติมระหว่างจะไปรอจุนซูที่กำลังไปจ่ายค่าโทรศัพท์
"ได้สิ" แจจุงเดินไปร้านไอติม "เอาโคนหนึ่งแล้วก็ สตอเบอรี่ซันเดย์ครับ"
"ได้แล้วค่ะ"พนักงานส่งสองอ่างที่สั่งให้
"อย่าหยดลงหัวพ่อนะ"แจจุงกำชับ เค้าไม่อยากหัวเหนียว
"ไม่ทันแล้วฮะ สองหยดแล้ว"อินฮวานหัวเราะคิกคักๆ
"นี่คุณ ให้ลูกกินไอติมได้ไง เดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดี ดูลิ น้ำมูกไหลแล้ว"จุนซูหลังจากทำธุระเสร็จ กลับมารีบหยิบทิชชู่มาเช็ดจมูกอินฮวาน
"แม่เราขี้บ่นชะมัดเลยเนอะ"แจจุงถามคนที่แบกอยู่ เด็กน้อยพยักหน้า "อ่ะ กินสิ ซื้อมาให้"
"ชิ"เข้ากันดีจริง จุนซูเดินเชิ่ดนำหน้า พร้อมกับเสียงหัวเราะตามหลังมาด้วย
.
.
.
ตกดึกจุนซูอาบน้ำแปรงฟันให้ทั้งตัวเองและอินฮวานเพื่อเตรียมตัวเข้านอน
"ไม่เอาอ่ะ ป๋มจะนอนกะดี๊กะมี๊ ไม่เอาอ่ะ ไม่นอนคนเดียว"วันนี้จุนซูให้ลูกมานอนห้องของแต่เองแต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ยอม
"ก็ได้ๆ"จุนซูใจอ่อน พาอินฮวานมายังห้องนอนอีกห้อง
"ครอก..ฟี่"พอหัวกระทบหมอนเท่านั้นแหละ อินฮวานก็หลับปุ๋ยด้วยความเหนื่อยปนกับไข้ต่ำๆ
"อ้าว หลับไปแล้ว"แจจุงที่พึ่งอาบน้ำเสร็จตั้งใจจะเข้านอนเปิดประตูก็เห็นลูกชายหลับปุ๋ยไปแล้ว
"อื้อ สงสัยจะเพลีย"จุนซูที่นอนกอดลูกอยู่สูดกลิ่นหอมจากหัวกลมๆ
"งั้นหรอ"แจจุงล้มตัวลงนอนช้อนกอดจุนซูจากด้านหลัง
"อื้อ"จุนซูขมวดคิ้วเมื่อแจจุงกำลังซุกไซร้ไปตามลำคอ "ไม่เอาฮะ ลูกนอนอยู่นะ" จุนซูเบี่ยงตัวหนีเล็กน้อย กลัวลูกจะตื่น
"ก็เบาๆสิ"
.
.
.
"มี๊ฮะ แดดดี๊ไปไหน"อินฮวานนั่งกินคอร์นเฟคในรถถามคนขับ เพราะตั้งแต่ตื่นก็เจอเพียงแต่คุณแม่ของเค้าคนเดียว
"ไปทำงาน"จุนซูรีบเร่งความเร็วเพราะเค้าดันตื่นสายเสียนี่ เปิดเทอมวันแรกรถก็ติดอีกตาหาก
"ที่ไหนฮะ แบ้วกลับเมื่อไหร่"หนูจำไมยังไม่หยุดถาม
"นิการากัว กว่าจะกลับก็กลางๆเดือนหน้าครับ รอได้ม๊ย คนเก่ง"จุนซูใช้มืออีกข้างลูบผมนุ่มของลูกที่พยักหน้ายิ้ม
"ของครบนะ ปะ ถึงแล้ว ต้งใจเรียนนะครับ"จุนซูจอนรถคันหรูที่หน้าโรงเรียนอนุบาล โบกมือลาเทวดาตัวน้อย ที่ดีใจกับการได้พบเพื่อนๆอีกหลังจากปิดเทอมไม่เจอกันถึงเกือบสามเดือน
"คร๊าบบบ"อินฮวานโบกมือ จากนั้นก็หันหลังไปเล่นกับเพื่อน
พอส่งลูกเสร็จเรียบร้อยจุนซูตั้งใจจะกลับมาที่ร้านอาบน้ำตัดขนและภลิตภัณฑ์เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงที่เค้าเป็นเจ้าของแต่คนที่ให้ทุนก็คงไม่ต้องบอกว่าใคร แต่ยังไม่ทันถึงก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
"มีอะไรรึป่าว ฮยอกแจ"เสียงพนักงานดีเด่นประจำเดือน เค้าได้ยิ่นเสียงโวยวายมาจากปลายสาย
//"คุณจุนซูครับ คุณยูชอนมาอาละวาดอีกแล้วครับ เอายังไงดี" พูดด้วยเสียงหอบแห่กๆ
"บอกให้คังอิน กับ ชินดง จับโยนออกไป"จุนซูสั่งการ ก่อนจะวางสายเพราะแยกก่อนถึงร้านไฟเขียวแล้ว
จุนซูชลอรถ ภาพตรงหน้าคือลูกน้องร่างยกษ์สองคนจับคนที่ชื่อปาร์คยูชอน ที่ชอบมาต่อว่าเค้าที่หน้าร้านอย่างนี้บ่อยๆ ทำตัวเหมือนคนไม่มีการศึกษา จุนซูไม่เคยเอาเรื่องอะไร เพียงแค่เฉยๆ จุนซูรู้ว่ายังไง ปาร์คยูชอนก็ทำอะไรเค้าไม่ได้อยู่แล้ว แต่ครั้งนี้นับว่าเป็นครั้งที่พันที่คนๆนี้มาอาละวาทด่าทอเค้าอยู่ที่หน้าร้าน หึ ตัวเองดูแลไม่ดีเองมากกว่า.....
จุนซูยกยิ้มเมื่อร่างบางของยูชอนถูกลูกน้องของเค้าโยนออกมาจนนั่งแหมะอยู่กับพื้น จุนซูดึงเบรคมือลง เท้าขวาวางไว้ที่คันเร่ง มือซ้ายจับที่เกียร์รถ จากนั้นก็เลื่อนจากตัวเอ็นเป็นตัวDี เหยียบไปสุดแรงจนความเร็วรอบขึ้นถึงเลข5 พุ่งไปทางคนที่ล้มอยู่ตรงหน้า
*เฟี้ยวว.....
จุนซูตั้งใจแค่เฉี่ยว ตาสีหวานชะเง้อมองกระจกมองหลัง พบว่าปาร์ค ยูชอนนอนกลิ้งอยู่ริมฟุตบาต
"หึ รู้จักคิม จุนซูน้อยไป"จุนซูยกยิ้ม เปลี่ยนที่หมายจากคอนโดเป็นที่ห้างสุดหรูที่มีแต่ของเบรนเนมเพื่อจะช๊อปให้หายคันมือ
จบล่าาค่ะ
------------------------
Author: bell27
Category: Romantic , preg
Pairing: 2Kim (feat. Jaechun)
Rating: PG - 13
Note : เฮือกกก โปรดใช้วิจารณยาน ในการอ่านนน
^
^
ป๋ม เด็กชายคิม อินฮวานคร๊าบบบบ
second wife
*ติ๊งน่องๆ .... // +
"คร้าบบ รอซักครู่ครับ"เสียงกริ่งดังขึ้น ร่างเล็กที่กำลังเตรียมอาหารเช้าต้องรีบดับเตาไฟฟ้า ถอดผ้ากันเปื้อนพาดกับเค้าเตอร์อย่างลวก แล้วรีบเปิดประตู
"คุณ!!!" เมื่อเปิดประตูก็พบกับใครบางคนที่ไม่คาดคิด
"...." ร่างสูงเดินเข้ามาภายในไม่พูดไม่จา หยิบหนังสือพิมพ์บนชั้นวางของมาอ่านที่หัวโต๊ะกินข้าวหน้าตาเฉย
"ทำไมไม่บอกจุนซูก่อนละฮะ"ร่างเล็กถาม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ
"ทำไมต้องบอกล่ะ ที่นี่เป็นของชั้น นายก็เป็นของชั้น ทำไมต้องรายงาน"คำพูดแรกที่ทำเอาจุนซูหน้าเหวอไปเลยทีเดียว
"ก็ .. ผมจะได้เตรียมอะไรไว้ให้คุณไง"จุนซูพอเริ่มหายจุกจากคำพูดเมื่อซักครู่ ก็รีบอธิบาย "คุณไม่ได้เอากุญแจมาหรอฮะ"
"ถ้าเอามาก็ไขเข้ามาตั้งนานแล้ว"แจจุงพับหนังสือพิมพ์เก็บสีหน้าดูจะไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ "แล้วอินฮวานล่ะ"
"ยังไม่ตื่น งั้นจุนซูไปปลุกนะ" จุนซูลุกขึ้นยืน แต่มือเย็นเฉียบกลับดึงรั้งไว้
"ไม่ต้องหรอก รอให้ตื่นเองดีกว่า นายไปชงกาแฟให้ชั้นปะ " แจจุงสั่ง ก่อนจะหยิบคอมที่หยิบมาด้วยเปิดไฟล์งานสะสางไปพลางๆ
จุนซูเดินมาที่เคาท์เตอร์หยิบถุงกาแฟบดเทลงบนเครื่องชงกาแฟแบบอัด มือบางบิดไปที่ฮาร์ดความเข้มสูงสุดก่อนจะกดปุ่มรอให้หยดกาแฟหยดลงในแก้วที่เตรียมไว้ จุนซูจ้องมองคนตรงหน้าจากตรงนั้นด้วยความรู้สึกมากมายเค้ารู้ดีว่าคนตรงหน้ามีครอบครัว มีหน้าที่มากมายที่ต้องดูแลอยู่แล้ว แต่เพียงอารมณชั่ววูบมันก็ทำให้ชีวิตของเค้าต้องบาปกับการต้องตีท้ายครัวชาวบ้าน เค้าต้องอยู่อย่างหน้าทนแบบนี้มากว่าห้าปีแล้ว จุนซูเองก็รู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่เค้าก็ไม่เคยขัดหัวใจตัวเอง ได้ซักครั้ง ในเมื่อเค้ารักคนตรงหน้ามากเหลือเกิน
จนกาแฟหยดมาถึงครึ่งแก้ว จุนซูกดปิดที่สวิทด้านหลัง เค้าเทนมสดลงไปพอประมานตามด้วยนมข้นหวานเอีกเล็กน้อย กาแฟรสชาติเข้มแบบที่เค้ารู้ดีว่าแจจุงชอบมันแค่ไหน จุนซูคนจนให้สีเท่ากันน่ารับประทาน จุนซูนำมันไปวางข้างๆมือของแจจุง
"ได้แล้วฮะ"จุนซูยิ้มอย่างจริงใจ
"อื้ม ชงอร่อยขึ้นนะ" แจจุงชิมกาแฟอึกหนึ่ง รสชาติมันหวานนิดๆแบบที่เค้าต้องการ
"หรอฮะ"จุนซูยกยิ้มกับคำชมที่ได้รับ เค้าจัดแจงหยิบถ้วยชามสำหรับอาหารเช้า "คุณจะกินข้าวด้วยกันมั๊ยฮะ"
"คงจะไม่"แจจุงยังคงไม่ละจากจอสี่เหลี่ยม
"ครับ" ได้ยินดังนั้นจากจานข้าวที่มีอยู่สามใบจำต้องเอาเก็บไปเหลือเพียงแค่สอง จุนซูตักข้าวที่พึ่งหุงสุกใส่จานทีละใบ
*แอ้ดด..ดด.ด.ดด ////****
"แดดดี๊...."ประตูห้องนอนในตัวถูกเปิดออก เด็กตัวเล็กหน้าตาน่ารักในชุดนอนสีแดงลายหมี ขยี้ตากลมๆก็ต้องเบิกกว้างพร้อมกับรอยยิ้มมีความสุข
"อินฮวาน เดี๋ยวล้มนะลูก"จุนซูรีบวางทัพพีตั้งใจจะไปจับเด็นจอมซุ่มซ่าม
--ปั๊ก-- นั้นไง ล้มไปแล้ววว เด็กจอมซนสะดุดขาตัวเองล้มลงแต่ดีที่ไม่ได้ถึงกับหัวฟาด อินฮวานลุกขึ้นยืนวิ่งกระโดดไปนั่งที่ตักของคนที่เค้าเรียกว่า แดดดี๊
"ป๋มคิดถึงแดดดี๊จังฮะ"เด็กน้อยกอดคอแจจุงแน่นด้วยความคิดถึง
"ครับ แดดี๊ก็คิดถึงเรา ไหนมาหอมทีสิ"แจจุงหอมแก้มซ้ายขวาหลายที "เมื่อกี๊เจ็บรึป่าวเรา"
"ไม่เลยฮะ ฮวานกินนมทุกวันตามที่ดี๊สั่งเลยฮะ"อินฮวานยกแขนทำท่าแบ่งกล้ามให้ผู้เป็นพ่อดู
"ฮ่าฮ่าๆ...ดีมาก"แจจุงลูบหัวด้วยความรักตามด้วยหอมแก้มอีกฟอด
"ไปแปรงฟันดีกว่านะลูก จะได้กินข้าวกัน"จุนซูวางจานข้าวลงที่โต๊ะ ยื่นมือเตรียมพาลูกไปอาบน้ำแปรงฟันให้เรียบร้อย
"ม่ายยเอาอ่า หม่ามี๊ ป๋มจะอยู่กะป๊า"เด็กดื้อเกาะแขนแกร่งแน่นทำท่าจะไม่ยอมปล่อย
"อย่าดื้อกับคุณแม่สิ เดี๋ยวแม่จะไม่ให้พ่อมาหานะ เร็วๆเลยไปอาบน้ำแปรงฟัน"จุนซูใช้เงื่อนไขเพื่อให้อินฮวานยอมทำตาม แล้วก็เป็นไปตามนั้น อินฮวานกระโดดลงมาจับมือจูงคุณแม่เข้าห้องน้ำไป
จุนซูเดินออกมาหลังจากจัดการความสะอาดในช่องปากให้ลูก เค้าปล่อยให้อินฮวานอาบน้ำต่อเอง จุนซูนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม
"จุนซู"แจจุงพึ่งผละจากคอม เรียกชื่อคนข้างๆก่อนจะหยิบซองสีน้ำตาลมาวางไว้ที่กลางโต๊ะ "อ่ะ นี่"
"เอ๋ ? "จุนซูเปิดซองออกมาพบกับเงินจำนวนมาก "เงิน?"
"ค่าเทอมลูกไง "แจจุงเตรียมเงินไว้สำหรับค่าเทอมจำนวนหลายล้านวอน โรงเรียนที่ดีที่สุดเพื่อให้ลูกคนนึงของเค้าจะได้รับการศึกษาที่ดี
"มะ..ไม่เป็นไรฮะ จุนซูจ่ายเองได้"จุนซูเฃปิดซองรีบส่งคืนเพราะเค้ามีปัญญาพอที่จะหาเงินเท่านั้นได้ อีกอย่างเค้าไม่อยากเป็นภาระสำหรับแจจุง
"นายอย่าทำให้ชั้นรู้สึกเหมือนเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบได้มั๊ย อินฮวานก็ลูกชั้นเหมือนกัน เอาไปซะ"แจจุงสั่งเงินกลับให้จุนซู
"ก็ได้ฮะ" จุนซูจำต้องรับไว้อย่างไม่เต็มใจ แต่เพื่อความสบายใจของแจจุง
"ถ้าไม่พอก็โทรมาบอกละกันเดี๋ยวจะโอนมาให้"แจจุงกล่าวเสริมก่อนจะกลับไปสนใจหน้าจอคอมเช่นเดิม จุนซูลุกขึ้นไปเพื่อจะเอาซองเงินไปเก็บไว้ที่เซฟหลังตู้
"เห้ย ทำไมเดินแก้ผ้างั้นอ่ะลูก"แจจุงเงยหน้ามาก็เห็นอินฮวานเดินเปลือยออกจากห้องน้ำ
"มี้ไม่ยอมหยิบให้ป๋มครับ แดดดี้"ฟ้องครับฟ้อง
"ไหงงั้นอ่ะ คุณแม่วางไว้ที่อ่างไง ไม่เห็นหรอ"จุนซูคิ้วขมวด อยู่กับพ่อนี่ดี๊อที่หนึ่ง
"ถ้าเห็นก็ไส่ออกมาแล้วสิฮะ แบร่"อินฮวานแลบลิ้น รีบวิ่งกลับเข้าห้องน้ำ
"ฮ่าฮ่าๆ "แจจุงส่ายหัวน้อยๆกับความไฮเปอรืเล็กๆของอินฮวาน
"อินฮวานน .... กับข้าวเย็นหมดแล้วนะลูกก" จุนซูท้าวคางตะโกนเรียก
"เสร็จแล้วฮะ มาแล้วว"เด็กชายตัวเล็กวิ่งออกจากห้องน้ำด้วยชุดเสื้อสีครีมแขนสั้นกับกางเกงลายทหารพราน วิ่งกระโดดโหยงเหยงมีความสุขมาประจำที่
"กินเสร็จเดี๋ยวดี๊พาไปซื้อของเล่นกับเครื่องเขียนที่ห้างนะลูก โอเคมั๊ย"แจจุงหันมาบอกข้อตกลงยื่นนิ้วก้อยขึ้นมา
"ฮะ"อินฮวานยื่นมือมาเกี่ยวก้อยเช่นกัน "ทานล่ะฮะ" อินฮวานหยิบช้อนกับซ้อมยกมือสุดแขนมองจานข้าวอย่างมุ่งหมั่น ก่อนจะก้มตักเข้าปากคำโต
"เบาๆสิลูก ไม่มีใครแย่งหรอก เดี่ยวติดคอ"จุนซูอดเป็นห่วงไม่ได้ กินไม่สนใจใคร ยิ่งนิสัยเคี้ยวไม่ละเอียดแล้วกลืนเนี่ย จุนซูเป็นห่วงที่สุด
"นั้นสิ ไม่ต้องรีบยังไงพ่อก็ต้องพาเราไปอยู่แล้ว"แจจุงกล่าวเสริม เค้าเองก็กลัว ดูสิ กินแปปเดี๋ยวเกินครึ่งจานแล้ว
"ก็มันหย่อยนิฮะ ไม่เชื่อแดดดี๊ชิมสิ"อินฮวานตัดข้าวผัดไส้กรอกสูตรคุณนายจุนซูพูนช้อนยื่นไปทางแจจุง "อะ..อ้ำ"
"หง่ำๆ อื้อ อย่อยๆ"แจจุงกินเข้าไปหนึ่งคำ เคี้ยวหงับๆกลิ่นหอมของน้ำมันงาช่วยเพิ่มความกลมกล่อมของรสชาติได้เป็นอย่างดี
"ติดแก้มแหนะ"จุนซูเห็นเม็ดข้าวสองเม็ดติดที่แก้มของคนรัก
"..."แจจุงยื่นหน้าไปหาจุนซู มือบางหยิบเม็ดข้าวสองเม็ดนั้นออก พรางยิ้มให้เค้าอย่างอ่อนโยน เป็นรอยยิ้มที่แจจุงหลงไหลในตัวจุนซูคนนี้ " ขอบใจ "
"ฮะ"จุนซูยิ่มกว้างกว่าเดิม ก่อนจะก้มหน้ากินข้าวผัดฝีมือตนเอง เจอไส้กรอกเค้าก็ตักมันไส่จานอินฮวาน เพราะเค้ารู้ว่าลูกน้อยของเค้าชอบกินมัน
.
.
.
หลังจากมื้อเช้า เวลาเกือบๆสิบเอ็ดโมง จุนซูหยิบใบที่บอกอุปกรณ์ทั้งหมดที่อินฮวานที่ต้องใช้ในวันเปิดเทอมพรุ่งนี้ จุนซูเดินพาเด็กน้อยน่าตาคล้ายกับตัวเองอย่างกะแกะ มายืนรอที่หน้าคอนโดมิเนี่ยมสุดหรูที่เค้าอาศัยอยู่เพื่อรอแจจุงที่กำลังจะวนรถมารับ จนรถจี๊ปสีเขียวเข้มจอดเทียบหน้าพวกเค้า จุนซูก็อุ้มคุณลูกชายขึ้นไปนั่งบนตักของตนที่ฝั่งข้างคนขับ
ขับมาได้ซักพักทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบอินฮวานเด็กที่มีนิสัยร่าเริงไม่ชอบอยู่นิ่งเลื่อนมือไปเปิดวิทยุ เปิดความดังเสียงระดับเจ็ด เลื่อนคลื่นไปเรื่อยๆ โดยผู้ปกครองทั้งสองก็ไม่ได้ว่าอะไร จนเปิดไปคลื่นหนึ่งที่กำลังเปิดเพลงBalloon ของวงทงบังชินกิ วงที่โด่งดังไปทั่วเอเชีย เพลงนี้เป็นเพลงที่อินฮวานชอบมากจนต้องร้องตาม
"จี นา กา พอ ริน ออ ริน ชี จอ เรน"เสียงเจื้อยแจ้วของอินฮวานก็ไม่ได้สร้างความรำคาญอะไรมาก มือเล็กที่กำมืออยู่ใกล้ๆปากตัวเองเลื่อนไปหาคนที่ถูกนั่งทับอยู่ "มี๊ร้องฮะ"
"พุง ซอ นึล ทา โก นา รา กา นึน เย ปึน กุม โต กู ออท จี"จุนซูร้องตามคำขอ
"แดดดี๊ร้องฮะ"อินฮวานยื่นมืออีกข้างไปทางคนขับ
"โน รัน พุง ซอ นี ฮา นือ รึล นัล มยอน"แจจุงร้องตาม เพราะทุกครั้งที่มาหาอินฮวานก็ร้องมันแต่เพลงนี้ จนแจจุงร้องได้ไปแล้ว ทุกคนในรถร้องเพลงด้วยกันไปตลอดทาง
.
.
.
"ปะ ถึงแล้ว"จุนซูอุ้มอินฮวานลงเดิน จูงเข้ามาในห้าง
"แดดดี๊ล่ะฮะ"อินฮวานมองไปรอบๆ
"คุณพ่อเราเค้าหยิบของอยู่ เดี๋ยวเราไปเดินดูอะไรดีกว่านะ"จุนซูพาลูกไปดูทางอื่นเพราะเค้ารู้ว่าแจจุงคงจะเดินไปหาที่สูบบุหรี่แถวๆนั้นแหละ
.
.
.
"มี๊ค๊าบบ ป๋มจะเอาอันนี้อ่าา"อินฮวานถือกล่องสีไม้จำนวน60สีมาให้จุนซูดู
"อิฮวานเราอยู่อนุบาลเองน๊าา คุณแม่ว่าเอาแค่24สีก็พอแล้ว"จุนซูโน้มน้าวอย่างใจดี แต่ก็ทำเอาเด็กน้อยหน้ามุ้ย ก้มหน้าเดินเอาสีไปเก็บที่ชั้นวางดังเดิม
"อินฮวานไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพ่อซื้อให้เอง"แจจุงที่เดินตามมาหยิบกล่องที่อินฮวานถือมาเมื่อกี๊ไส่ตะกร้า "อยากได้อะไรก็ไส่มาเลยนะเรา "
"ฮะ"อินฮวานยิ้มแฉ่งวิ่งจุ๊ดไปหยิบของที่อยากได้
"เดี๋ยวลูกก็เสียนิสัยหมด"จุนซูบ่นแจจุง
"เอาเถอะ ให้ชั้นได้ดูแลเค้าบ้าง"
.
.
.
หลังจากซื้ออุปกรณ์การเรียนสำหรับวันเปิดภาคเรียนเรียบร้อยย อินฮวานบอกว่าอยากเล่นน้ำที่สวนน้ำชั้นบนของห้างมีหรือแจจุงจะไม่ตามใจ ถึงกับลงทุนซื้อชุดว่ายน้ำ เว่นตา หมวกให้ใหม่เลยทีเดียว
"อย่าไปน้ำลึกนะ"จุนซูเดินพาลูกมาที่ขอบสระ คอยจับตอนตัวเล็กเดินลงสระ
"วันนี้จะนอนกับจุนซูรึป่าวฮะ"จุนซูเดินกลับมานั่งข้างๆแจจุงที่โต๊ะเล็กๆริมสระ เพื่อคอยดูว่าลูกชายจอมซนจะแอบหนีไปเล่นที่ไหนรึป่าว ก่อนจะเริ่มคำถาม
"อื้อ แต่ตีห้าก็จะไปแล้ว"แจจุงยังคงแน่นิ่ง
"แล้วคุณยูชอนไม่ว่าเอาหรอฮะ"จุนซูถามถึงคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคนตรงหน้า
"ไม่ต้องไปสนใจเค้าหรอก"แจจุงเริ่มจะหัวเสียไม่อยากคุยถึงบุคคลที่สาม "แล้วก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเค้า ชั้นรำคาญ"
"ผมไม่เคยคิดจะยุ่งอยู่แล้วฮะ"จุนซูเอนหัวซบที่ไหล่กว้าง
"ดี"แจจุงเหลือบมองเล็กน้อย
.
.
.
"แดดดดี๊ป๋มเอา โคนฮะ" เสร็จจากการได้ลงเล่นน้ำสมใจ อินฮวานก็อ้อนขอที่จะขี่คอแจจุง เดินผ่านร้านไอติมระหว่างจะไปรอจุนซูที่กำลังไปจ่ายค่าโทรศัพท์
"ได้สิ" แจจุงเดินไปร้านไอติม "เอาโคนหนึ่งแล้วก็ สตอเบอรี่ซันเดย์ครับ"
"ได้แล้วค่ะ"พนักงานส่งสองอ่างที่สั่งให้
"อย่าหยดลงหัวพ่อนะ"แจจุงกำชับ เค้าไม่อยากหัวเหนียว
"ไม่ทันแล้วฮะ สองหยดแล้ว"อินฮวานหัวเราะคิกคักๆ
"นี่คุณ ให้ลูกกินไอติมได้ไง เดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดี ดูลิ น้ำมูกไหลแล้ว"จุนซูหลังจากทำธุระเสร็จ กลับมารีบหยิบทิชชู่มาเช็ดจมูกอินฮวาน
"แม่เราขี้บ่นชะมัดเลยเนอะ"แจจุงถามคนที่แบกอยู่ เด็กน้อยพยักหน้า "อ่ะ กินสิ ซื้อมาให้"
"ชิ"เข้ากันดีจริง จุนซูเดินเชิ่ดนำหน้า พร้อมกับเสียงหัวเราะตามหลังมาด้วย
.
.
.
ตกดึกจุนซูอาบน้ำแปรงฟันให้ทั้งตัวเองและอินฮวานเพื่อเตรียมตัวเข้านอน
"ไม่เอาอ่ะ ป๋มจะนอนกะดี๊กะมี๊ ไม่เอาอ่ะ ไม่นอนคนเดียว"วันนี้จุนซูให้ลูกมานอนห้องของแต่เองแต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ยอม
"ก็ได้ๆ"จุนซูใจอ่อน พาอินฮวานมายังห้องนอนอีกห้อง
"ครอก..ฟี่"พอหัวกระทบหมอนเท่านั้นแหละ อินฮวานก็หลับปุ๋ยด้วยความเหนื่อยปนกับไข้ต่ำๆ
"อ้าว หลับไปแล้ว"แจจุงที่พึ่งอาบน้ำเสร็จตั้งใจจะเข้านอนเปิดประตูก็เห็นลูกชายหลับปุ๋ยไปแล้ว
"อื้อ สงสัยจะเพลีย"จุนซูที่นอนกอดลูกอยู่สูดกลิ่นหอมจากหัวกลมๆ
"งั้นหรอ"แจจุงล้มตัวลงนอนช้อนกอดจุนซูจากด้านหลัง
"อื้อ"จุนซูขมวดคิ้วเมื่อแจจุงกำลังซุกไซร้ไปตามลำคอ "ไม่เอาฮะ ลูกนอนอยู่นะ" จุนซูเบี่ยงตัวหนีเล็กน้อย กลัวลูกจะตื่น
"ก็เบาๆสิ"
.
.
.
"มี๊ฮะ แดดดี๊ไปไหน"อินฮวานนั่งกินคอร์นเฟคในรถถามคนขับ เพราะตั้งแต่ตื่นก็เจอเพียงแต่คุณแม่ของเค้าคนเดียว
"ไปทำงาน"จุนซูรีบเร่งความเร็วเพราะเค้าดันตื่นสายเสียนี่ เปิดเทอมวันแรกรถก็ติดอีกตาหาก
"ที่ไหนฮะ แบ้วกลับเมื่อไหร่"หนูจำไมยังไม่หยุดถาม
"นิการากัว กว่าจะกลับก็กลางๆเดือนหน้าครับ รอได้ม๊ย คนเก่ง"จุนซูใช้มืออีกข้างลูบผมนุ่มของลูกที่พยักหน้ายิ้ม
"ของครบนะ ปะ ถึงแล้ว ต้งใจเรียนนะครับ"จุนซูจอนรถคันหรูที่หน้าโรงเรียนอนุบาล โบกมือลาเทวดาตัวน้อย ที่ดีใจกับการได้พบเพื่อนๆอีกหลังจากปิดเทอมไม่เจอกันถึงเกือบสามเดือน
"คร๊าบบบ"อินฮวานโบกมือ จากนั้นก็หันหลังไปเล่นกับเพื่อน
พอส่งลูกเสร็จเรียบร้อยจุนซูตั้งใจจะกลับมาที่ร้านอาบน้ำตัดขนและภลิตภัณฑ์เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงที่เค้าเป็นเจ้าของแต่คนที่ให้ทุนก็คงไม่ต้องบอกว่าใคร แต่ยังไม่ทันถึงก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
"มีอะไรรึป่าว ฮยอกแจ"เสียงพนักงานดีเด่นประจำเดือน เค้าได้ยิ่นเสียงโวยวายมาจากปลายสาย
//"คุณจุนซูครับ คุณยูชอนมาอาละวาดอีกแล้วครับ เอายังไงดี" พูดด้วยเสียงหอบแห่กๆ
"บอกให้คังอิน กับ ชินดง จับโยนออกไป"จุนซูสั่งการ ก่อนจะวางสายเพราะแยกก่อนถึงร้านไฟเขียวแล้ว
จุนซูชลอรถ ภาพตรงหน้าคือลูกน้องร่างยกษ์สองคนจับคนที่ชื่อปาร์คยูชอน ที่ชอบมาต่อว่าเค้าที่หน้าร้านอย่างนี้บ่อยๆ ทำตัวเหมือนคนไม่มีการศึกษา จุนซูไม่เคยเอาเรื่องอะไร เพียงแค่เฉยๆ จุนซูรู้ว่ายังไง ปาร์คยูชอนก็ทำอะไรเค้าไม่ได้อยู่แล้ว แต่ครั้งนี้นับว่าเป็นครั้งที่พันที่คนๆนี้มาอาละวาทด่าทอเค้าอยู่ที่หน้าร้าน หึ ตัวเองดูแลไม่ดีเองมากกว่า.....
จุนซูยกยิ้มเมื่อร่างบางของยูชอนถูกลูกน้องของเค้าโยนออกมาจนนั่งแหมะอยู่กับพื้น จุนซูดึงเบรคมือลง เท้าขวาวางไว้ที่คันเร่ง มือซ้ายจับที่เกียร์รถ จากนั้นก็เลื่อนจากตัวเอ็นเป็นตัวDี เหยียบไปสุดแรงจนความเร็วรอบขึ้นถึงเลข5 พุ่งไปทางคนที่ล้มอยู่ตรงหน้า
*เฟี้ยวว.....
จุนซูตั้งใจแค่เฉี่ยว ตาสีหวานชะเง้อมองกระจกมองหลัง พบว่าปาร์ค ยูชอนนอนกลิ้งอยู่ริมฟุตบาต
"หึ รู้จักคิม จุนซูน้อยไป"จุนซูยกยิ้ม เปลี่ยนที่หมายจากคอนโดเป็นที่ห้างสุดหรูที่มีแต่ของเบรนเนมเพื่อจะช๊อปให้หายคันมือ
จบล่าาค่ะ
------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น