[Fic]For give me!! my Junsoo - 2KIM

ลำดับตอนที่ #2 : I'm so angry

Part 1 "อะ...ไอ้พี่แจจุง" จุนซูตะโกนลั่นด้วยความตกใจ และโมโห "จะ..จุน..จุนซู"ชายหนุ่มหันตามเสียงเรียกและต้องอ้าปากค้าง "ไอ้ เฒ่าหัวงู"ร่างเล็กรีบเดินไปหาร่างสูงตรงหน้า "นี่แน๊ะ" "โอ๊ยยย โอ๊ยยย"ร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดเพราะโดนจุนซูบิดหูเข้าให้ "มานี่เลย"มือเล็กบิดกระชากหูอีกฝ่ายเพื่อให้ห่างออกจากหญิงสาว แต่หญิงสาวก็ยังตามมา จุนซูหยุดเดินกระทันหัน "จุนซู พี่..อุ๊บ"แจจุงพยายามอธิบายแต่เสียงกลับหายเข้าไปในโพรงปากอีกฝ่ายเมื่อจุนซูประกบจูบปิดปาก ลิ้นร้อนดูดุนไปมา แต่แล้วก็ต้องละออก "จะยืนดูอีกนานมั๊ย"คนตัวเล็กตะโกนเชิงไล่ส่งให้หญิงสาวที่ยืนอึ้งกับฉากเลิฟซีนเมื่อครู "ชอบดูนักหรือไง ผัว-เมียเค้าจะพลอดรักกันหน่ะห๊ะ"จุนซูทำท่าจะกดจูบต่อ แต่หญิงสาวคนนั้นก็เดินหนีไปเสียแล้ว ร่างสูงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แอดดีใจเล็ก ..นานหึงพี่ใช่มั๊ย นายหึงพี่.... หัวกลมๆหันหน้ากลับมามองผู้กรณีที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะสำนึก "ไอ้แก่ ยังจะมายิ้มอีกนะ"จุนซูดึงหูแจจุงลงมาอีกครั้ง"ไหนบอกว่าเลิกแล้วไง ไอ้นิสัยเก่า นะหน๊ะ"เสียงแหลมเล็กตะคอกใส่คนรักและมือเล็กก็บิดแรงมากขึ้น "อะ..โอ๊ยย"แจจุงร้องลั่นอย่างเจ็บปวด"จุนซูมันไม่ช่าย ยะ.."แจจุงยังไม่ลดความพยายามแต่ก็โดนขัดสะก่อน "หยุด หยุดไปเลยนะ คำแก้ตัวโง่ๆนั้น เค้าไม่อยากฟัง"จุนซูปล่อยมืออกหันหลังหวังจะเดินออกไปจากตรงนั้น "เดี๋ยวจุนซูฟังแจจุงก่อนนะ"รั้งแขนร่างเล็กไว้ "ไม่ๆ ไม่ ไม่ฟัง ไม่อยากฟัง หนวกหู รำคาญ"จุนซูพยายามดึงแขนแจจุงอออก "นะครับ ฟังพี่ก่อน"แจจุงออกแรงดึงจุนซูเข้ามากอด "บอกว่าไม่ไง ไปไกลๆเลย ไม่อยากเห็นหน้า" จุนซูสบัดตัวหนีแต่ก็ไม่หลุด ....ชอบให้เล่นแรงๆใช่มั๊ย... ปั๊ก ! "โอ้ยยยยยย"ร่างสูงทรุดลงไปกับพื้น ส่วนผู้กระทำก็เดินกระทืบเท้าออกไป "โอ้ววว ซี๊ด "แจจุงโดนเตะผ่าหมากไปเต็มๆ ถึงกับต้องคลานออกจากสวนสนุกกันเลยทีเดียว +++++++++++ แจจุงขับรถถึงบ้านก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่ม เมื่อถึงบริเวณบ้านเค้าเห็นไฟในบ้านยังคงเปิดอยู่ทำให้พอชื้นหัวใจอยู่บ้างว่าคนรักยังคงรอตนอยู่ พอเปิดประตูก็พบแต่ความว่างเปล่า "กลับมาแล้วครับ"ชายหนุ่มพยุงตัวเองมาที่โซฟาอย่างยากลำบาก เนื่องจากความจุกเมื่อตะกี๊ยังคงปวดและระบมอยู่ 'RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr' "อะไรอีกฟระ"แจจุงลากขาไปรับโทรศัพท์ แต่เมื่อโดนตรงนั้นมันรู็้สึกปวดขึ้นมาไม่น้อย "ฮาโหล"น้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์นัก //สวัสดีครับ คุณเพื่อน//เสียงกวนๆดังขึ้นทำให้เจ้าตัวรู้ว่าไม่ใช่ใครที่ไหนใช่เลย --จอง ยุนโฮ-- "เออ มีไร"เค้าไม่ชอบไอ้เสียงกวนๆของยุนโฮซะจิงๆ //ไอ้มีก็มีหรอก ว่าแต่นายเหอะ ไมอ่ะ เสียงอย่างกะขโมยขึ้นบ้านงั้นอะ เห้ย// "เหอะๆ ขึ้งกว่านั้นอีกว่ะ เห้ย"แจจุงเริ่มกุมขมับเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันนี้ //อะไรอะ ไฟไหม้ หรือ รถหาย อะไร เห้ย// "ปากหรอว่ะเห้ย เฮ้ออออออออออออ"เค้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ "โดนเมียโกรธตาหาก เห้ย" //อ้าว ทำไมเห้ย// "เอาเหอะ รีบๆว่าธุระของนายมาดีกว่าเห้ย"คนสวยตัดบทเพราะไม่อยากคุยนาน ยิ่งพูด คิมแจ ยิ่งเครียด //เออๆ คือว่า.... พรุ่งนี้มีประชุมด่วนรอแต่แผนโครงการนายอะ เริ่ม7โมงเช้า เห้ย// "หาา...อะไรกันนักกันหนาว่ะ ปวดหัวววว้อยส์ เห้ย"แจจุงยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ เมื่อนึกถึงงานที่ดองไว้เกือบ3เดือน ซึ่งเค้าทำไปยังไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ //ไม่รู้แล้ว เจอกัน ช้าได้แค่10นาทีเท่านั้นนะ สู้ๆ ฝันดี บ๊ายบาย เห้ย//พูดจบก็วางไปทันที แจจุงเริ่มชักกลุ้มจนเริ่มปวดหัว...วันนี้มันวันอะไรวะเนี่ย...ซวยชิป... แจจุงรีบมุ่งหน้าไปหายามาทานโดยเร็ว ไม่งั้นอาจะแย่กว่านี้ "อยู่ไหนน๊าา"คุ้ยหายาในตู้ ซึ่งยาในตู้ก็ไม่ใช่น้อยๆ "พาราเซดตามอล ไม่น่าจะเอาอยู่มั๊ง"เค้าคิดว่ายาแก้ปวดธรรมดาไม่น่าจะเอาอยู่แน่ จึงคุ้ยหายาชนิดต่อไป "คีโตโคนาโซล มันมีเป็นยากินด้วยหรอเนี่ย"หยิบยาแผงสีเห็นมาดู ...ปกติผมเห็นแต่ยาทานะ ไอ้ยาเชื้อราเนี่ย... แล้วก็เริ่มหาชาที่ต้องการต่อ "ร๊อกซิโท เหอะๆ ผมไม่ได้เป็นภูมิแพ้ ไม่ใช่ๆ"ดูแล้วก็วาง และหยิบแผงต่อไป "แก๊สเตอร์ เหอะๆ ผมไม่ได้เป็นโรคกระเพราะ ไม่ใช่ๆ" "รอล่าทาดีน ไม่ใช่อีก อยู่ไหนฟระเห้ยยยย"แจจุงเริ่มชักจะอยากจะเอายาปาทิ้งผาพวกนี้ซะ แต่ไม่ได้ เดี๋ยวคุณนายคิมจุนซูไปวีนแตกอีก "อ่า อะม๊อกซี่ มันน่าจะหายละมั๊ง"มือเรียวหยิบแผงยาแก้อักเสบแคปซูลสีส้มดำสลับกับมองที่กางเกงของตน และค้นหายาแก้ปวดต่อแต่กลับเจอยาชนิดหนึ่งที่ไม่คิดว่าจะมาอยู่ในบ้านหลังนี้ "ด...ดะ..ไดแอน "มือแจจุงสั่นอย่างเห็นได้ชัด ....อย่าบอกนะว่า นายคิดอะไรบ้าๆแบบนี้ละแจจุงเอ๋ย ไม่ใช่ๆๆ.... และรีบวางยานั้นให้พ้นสายตา "ไดเฟน ไม่ใช่" "นอฟ๊อก ไม่ใช่" "นี่ไง เจอซะที ไอ้ยาบ้าาา"หยิบยาที่มีเขียนไว้ว่า *ไอฟูเฟ้น ยาแก้ปวดที่มีฤทธิ์แรงกว่าพาราเซตตามอล แจจุงกำยาสองชนิดกรอกเข้าปากและตามด้วยน้ำอีก1แก้วก่อนจะเดินกลับมานั่งที่โซฟาตัวเดิม "โอ้ยย ไรก๊านนนน"กุมขมับอีกรอม เริ่มกลุ้ม เพราะโน๊ตบุ๊กตัวสำคัญดันเอาไว้ที่ห้องนอนซะนี่ เรื่องจุนซูยังพอไหว แต่จะให้ปีนบันไดทั้งๆที่ระบมขนาดนี้ แจจุงอยาก ตายยยยย แต่สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือก ยอมเจ็บดีกว่าตกงานละว้าาาา พอตะกายมาถึงชั้นบนได้สำเร็จร่างสู่งเดินกระเพกๆมายังหน้าห้องนอนของตนและคนรักอย่างลำบาก เค้าแนบหูฟังเสียงภายในนั้น แต่ก็ได้ยินเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศเท่านั้น คิมแจสูดหายใจเข้าเต็บปอดก่อนจะพูดประโยคต่อไป "จุนซูครับ" "........................................" "จุนซู" "............" "จุนซูื้ที่น่ารักของแจจุง" "รำคาญ เรียกอยู่ได้คนจะหลับจะนอน"ในที่สุดก็มีเสียงตอบรับ แต่ดูจะเป็นเสียงที่ไม่ค่อยจะพอใจซักเท่าไหร่ "เปิดประตูให้พี่หน่อยได้มั๊ยครับ คนดี"แจจุงพยายามทำเสียงให้หวานที่สุด "...................." "นะครับ นะนะ จุนซู" "..................................................." "จุนซูครับ จะโกรธพี่ก็ได้นะ แต่ตอนนี้แจจุงมีงานด่วนจริงๆ หยิบคอมให้แจจุงหน่อยได้มั๊ย"แจจุงลอบฟังเสียงตอบรับ แต่กลับได้ยินเสียงโครมคราม กับ เสียงกระทืบเท้า 'เอาแล้วไง' ทันใดนั้นประตูสีขาวนวลก็ถูกเปิดออก คนตัวเล็กหิ้วกระเป๋าโน๊ตบุ๊ก "เอาไปเลยนะ"แทนที่จะส่งให้ดีๆ คนตัวเล็กกลับโยนให้ซะงั้นไม่คิดจะสนใจเลยว่ามันจะราคาเท่าไหร่ แต่ดีที่แจจุงรับไว้ได้ทัน ไม่งั้นมีหวังได้หมุนเงินไม่ทันแน่ แค่ค่าผ่อนรถกะค่าของที่คุณนายเอาไปซื้อก็จะไม่พอกินอยู่แร้วว ถ้าต้องซื้อคอมไหม่อีก นี่ไม่ต้องกินมันและ ข้าว เนี่ย "เอานี่ไปด้วย แล้วก็ไม่ต้องมาเรียกนะ จะ นอน "จุนซูปาผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนไส่หน้าแจจุงซ้ำอย่างแรงและปิดประตูไส่หน้าดังหลั่น จะได้สำนึกขึ้นมาบ้าง หลังจากลงมา แจจุงก็รีบปั่นงานอย่างเร่งด่วน แต่ก็อดคิดไม่ได้ ปกติจุนซูไม่เคยโกรธอย่างนี้นิ คิดแล้วมันกลุ้ม จะกินยาแก้ปวดอีกซักเม็ดก็คงไม่ได้ เพราะมันมีคำเตือนไว้ว่า ครั้งละ6 ชั่วโมง เวรกรรม ผ่านมาเกือบสองชั่วโมง ในที่สุดงานก็เสร็จเพราะว่า คิมแจจุง นอกจะจะหล่อเริ่ด ยังมีความสามารถในการปั่นงานขั้นเทพ ถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้คงไม่เสร็จหรอกก นี่ก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้ว เค้าคลานไปถึงห้องน้ำและจัดแจงอาบน้ำเตรียมเข้านอน ซึ่งที่นอนในวันนี้ของแจจุงก็คือโซฟาตัวเดียวในห้องนั่งเล่น และเอนหัวลงนอน 'ปวดหลังแน่ ไอ้บ้าแจจุง'มีการด่าตัวเองก่อนนอน . . . ++++++++++++++++++++ ในห้องนอน จุนซูนอนกลิ้งไปกลิ้งมาราวๆสามชั่วโมงได้ นับแกะก็แล้ว เล่นมือถือก็ยังนอนไม่หลับ 'สงสัยต้องกิยาแล้วมั๊ง เรา' เค้าลุกขึ้นจากเตียงเพื่อมุ่งหน้าไปที่ตู้ยาชั้นล่าง "ทำไม่รกงี้ละเนี่ย ฮึ่มๆ"เมื่อเห็นสภาพของตู้ยาที่เหมือนโดนคุ้ยซะจนแทบดูไม่ได้ "อยู่ไหนน๊า"ค่อยหยิบยาที่กองๆไว้มาดู และจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบ "เอ๊ะ!" จุนซูหยิบยาที่เคยซ่อนไว้มาดู "มาอยู่นี่ได้ไง" คนตัวเล็กรีบเก็บยัดไส่กระเป๋าเสื้อโดยเร็ว //ครอก..ฟี้.......zzZZZzZZZ//เสียงกรนดังมาแต่ไกล ดังซะจนต้องตกใจและหันมองทางต้นเสียง คนน่ารักเดินไปใกล้โซฟา คิมแจจุงคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักของตนกำลังนอนอื๊ดเป็นปลาวาฬ "อี๊ๆๆ ทุเรสที่สุดเลย"ภาพที่เห็นคือ ขาของแจจุงข้างหนึ่งก่ายพาดอยู่ที่พนักพิงของโซฟา อีกข้างยันอยูที่พื้น แค่นั้นยังไม่พอ แขกล้ำๆที่เป็นมัดกล้ามวางอยู่ที่หน้าพาก ส่วนอีกแขนนะหรอ ถกเสื้อเกาพุง จุนซูจึงต้องไปหาผ้าห่มมาปิดภาพอุจาดทุเรสๆนี้ แต่เมื่อเดินกลับมา แจจุงก็เปลี่ยนท่านอนซะงั้น 'ไม่ได้แกล้งหลับใช่มั๊ย อีแก่' จุนซูชักเริ่มกังวล ท่านอนจากเดิมเปลี่ยนเป็นนอนขัดสมาธิ มือเล็กยกผ้าห่มเพื่อห่มให้คนที่นอนไม่รู้เรื่องรู้ราว "โอ๊ะ!" ข้าศอกเผลอไปโดนที่จุดกึ่งกลางลำตัวของอีกฝ่าย "ปะ..เปียก งั้น หรอออ" "อื้ม... นายนี่เซ็กซี่ชะมัดเลย" เสียงละเมอครางดังขึ้นให้ได้ยิน "อ๊า.... อย่างนั้นแหละครับ" จุนซูคิ้วชนกันในทันทีที่ได้ยินจบประโยค "เซ็กซี่งั้นหรอ" จุนซูลุกขึ้นนั่งบนตัวของแจจุงและ "ไอ้แก่ ไอ้เฒ่า ตาย ตายซะเถอะ อย่าอยู่เล้ย ตายๆๆๆๆๆๆๆๆ"ร่างเล็กโมโหจัดจึงบีบคอร่างสูงและเขย่าอย่างบ้าคลั่ง "โอ๊ยๆๆ "แจจุงตื่นขึ้นเพราะแรงกดทับและแรงบีบที่คอ " ไอ้หน้าหม้อ ไอ้หน้าปลาไหล ไอ้หน้าไห ไปตายซะ"เค้าเขย่าแรงขึ้นเรื่อยๆ "โอ๊ย จุนซู... พี่เจ็บ โอ้ยยย"แจจุงเริ่มชักหน้าซีดด "ฝันอารายห๊า ไอ้บ้ากาม"จุนซูยังไม่ยอมปล่อย "เจ็บ โอ๊ยยยๆ"คราวนี้แจจุงแทบไม่มีแรง ทำให้จุนซูตกใจมาก "ห๊า เจ็บตรงไหนฮะ"เปลี่ยนจาหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว "ตะ...ตรงๆ ตรงนี้"มือเรียงเลื่อนไปชี้ที่หว่างขาของตน เพราะจุนซูทับบริเวณนั้นไปเต็มๆ มันยังไม่หายเจ็บเลย "ไอ้บ้า ไอ้หื่น" จุนซูกลับเข้าใจเป็นอีกอย่าง และเตะแจจุงหล่นหน้าคว่ำกับพื้นซะงั้น ยังกระโดดเหยียบทับหลังคนที่นอนเจ็บอยู่ แล้วก็กลับห้องไป "โอ๊ยยย ซี่โครงจะหักมั๊ย เวรกรรมอารัยกันนี่ โอ๊ยๆๆๆ" แจจุงนอนครวญครางอยู่อย่างั้น สงสัยต้องนอนพื้นแทน 'ผมลุกไม่ไหวจิงๆ คร๊าบบบ ซี๊ด' . . . TBC ------------------------