[Fic]For give me!! my Junsoo - 2KIM

ลำดับตอนที่ #13 : Appendicitis

Part 12 "โอ้ยยย จุนซู แจจุงปวดไม่ไหวแล้ว" เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างยากเย็นด้วยความเจ็บปวดที่ท้อง มันปวดมากปวดจิงๆจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว มือหนาได้แต่กุมท้องน้อยเอาไว้ แต่ดูเหมือนคนที่เรียกหาเพียงแค่อุทานเล็กๆแล้วก็คิ้วขมวดซะอย่างงั้น ปวดท้องจะแย่อยู่แล้ว แต่ทุกอย่างยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ร่างสูงนอนบิดไปมาอย่างทรมาน แต่คนตรงหน้าก็ยังนิ่งเฉย "จุนซู แจจุงไม่ไหวแล้ว ปวดมากเลยจุนซู จุนซูคร๊าาาบบบบบบบ"แจจุงก็ยังคงโวยวายอยู่อย่างเดิม แขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามโอบเอวบางของจุนซูที่นั่งพับเพียบแน่น จะตายยแล้วเว้ยยยย "จะโวยวายทำไมล่าาา ผมไม่เชื่อพี่หรอก จะทำไรอีกล่ะ พี่มันคนโกหก ขี้โม้ ผมไม่เชื่อ รีบลุกมาเคียร์เดี๋ยวนี้เลย"จุนซูกอดอกเชิ่ดหน้าหนีคิดจะเปลี่ยนเรื่องงั้นหรอ ผมไม่ยอมหรอก "จุนซู แจจุงไม่ได้โกหกน้าา ปวดจะตายแล้วครับบ พาแจจุงไป โรงบาลที"เสียงแหบพร่าของแจจุงเอ่ยเบาๆอย่างลำบาก ค่อยๆยกศรีษะของตัวเองหนุนตักคนรักอย่างอ้อนๆ เพื่อจะเห็นใจกันมั๊ง อ๊ากกก "แจจุงปวดท้อง" "........." "แจจุงปวดท้อง" "........." จนกระทั้งแจจุงกอดแน่นขึ้น หลับตาแน่น ทำให้คนตัวเล็กหันมอง "เห้ย พี่ปวดจริงๆหรอ"จุนซูเห็นหน้าซีดๆของแจจุงบวกกับน้ำเสียงที่ดูแปลกไป "ไม่ได้จะมาล้อผมเล่นนะ" "ครับ พี่ไม่ไหวแล้ว"แจจุงร้องเสียงสูง "ไปโรงบาลลลลลลล โอ้ยยยยยย" จุนซูรีบลุกขึ้นวิ่งไปหายาธาตุมาให้แจจุงกระดกไปหนึ่งอึกก่อนจะค่อยดึงแขนแจจุงให้ลุกตาม แต่แจจุงก็หนักไม่ช่ายน้อยแถมยังไม่ยอมลุกอีก "ลุกสิ ไปขึ้นรถ"จุนซูดึงเท่าไหร่ก็ไม่ขึ้น เลยต้องลากไป " พี่ลุกไม่ไหวจริงครับ"แจจุงกุมท้องพยายามจะลุกแต่มันก็ปวดเกินทน จุนซูจึงต้องไปขอความช่วยเหลือจากคู่สามี-ภรรยาบ้านข้างๆที่สุดแสนจะมีน้ำใจอุส่าสละแรงมาช่วยตน พยุงคนป่วยที่ร้องจะเป็นจะตายขึ้นรถ แถมยังจะช่วยพาไปให้อีกแต่คนมันแกรงใจ ดึกๆดื่นๆแบบนี้พวกเค้าควรจะนอนพักมากกว่า "ขอบคุณมากฮะ"จุนซูโค้งให้กับเพื่อนบ้านที่น่ารัก แล้วหันกลับมาหาคนป่วย "พี่แจจุง กุญแจรถพี่อยู่ไหน" จุนซูเอ่ยถามแจจุงที่นอนอยู่เบาะหลังของรถเจ้าตัวหนั้นแหละ เหตุที่ว่าคิมจุนซูเป็นคนชอบอะไรกระจุกกระจิกเล็กๆน่ารักปนหรูหรา รถที่เหมาะกะเค้าก็คือมินิคูเปอร์ ดีนะที่สามีผ่อนให้ไม่งั้นคนประหยัดอย่างจุนซูไม่ใช้หรอก ด้วยความที่มันมีแค่2ประตูแถมเล็ก ใครจะยัดร่างใหญ่ๆอย่างกะนักเพาะกล้ามของแจจุงได้ "ข...ข้างทีวี" ร่างสูงนอนบิดไปบิดมาตอบ จุนซูหายเข้าไปในบ้านแล้วออกมา พร้อมกับสตาร์ทรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูซีรี่7สีดำสุดหรูของแจจุงออกไปอยากรวดเร็ว บ้านเบิ้นไม่คิดจะปิด (ดูรถที่สองสามีภรรานี่ขับ ไม่ให้หนี้ท่วมหัวได้อย่างไร ฮ่าฮ่า) . . . . ณ โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด พนักงานนำส่งยกร่างคนป่วยมานอนบนเตียงเข็นของทางโรงพยาบาล และรีบพาไปที่ห้องฉุกเฉินโดยเร็ว หลังจากหาที่จอดรถได้จุนซูก็รีบวิ่งมาหาแจจุงที่นอนกระสับกระซ่ายอยู่ในห้องขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้ป่วยมากมาย ทั้งขาหัก โดนยิง เสียงเอะอะโวยวายดังเต็มห้อง ยิ่งเสียงคนที่ร้องด้วยความเจ็บปวดจุนซูก็ถึงกับน้ำคลอ จับมือแจจุงแน่น แจจุงเป็นอะไรกันแน่ "สวัสดีฮะคุณลุง" คุณลุงของจุนซูเป็นหมอประจำของที่นี่ทำให้จุนซูสามารถเข้ามาให้ห้องฉุกเฉินได้ "จุนซู ไม่ต้องห่วง ลุงจะดูแลสามีเราให้ดีที่สุด"คุณลุงผู้ใจดียิ้มให้หลานที่น่ารัก ให้สบายใจเพราะตอนนี้จุนซูร้องไห้ซะแล้ว ก่อนจะหันไปดูร่างสูงที่ถูกกุมมืออยู่ "คุณหมอผมปวดท้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"แจจุงร้อง นิ้วเรียวชี้ที่บริเวณที่ปวด "ตรงนี้งั้นหรอ"คุณหมอมือหนึ่งจ้องมองมือแจจุงที่ชี้ไปที่บริเวณท้องน้อยด้านขวา "โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"แจจุงร้องลั่งเพราะคิม จียง(คิดชื่อไม่ออกอย่างแรงค่ะ) กดไปตรงท้องน้อยอย่างแรง "ตอนกด กับ หลังกด ตอนไหนเจ็บกว่ากัน" ลุงของจุนซูถาม "ตะ..ตอนกด ชี๊ด ค..ครับ"แจจุงนิ่วหน้า เจ็บมากจนน้ำตาเล็ด "ฮือออ คุณลุง พี่แจจุงเป็นอะไรฮะ ..ฮึก... เมื่อไหร่จะหาย"จุนซูสะอื้น สภาพแจจุงตอนนี้น่าสงสารมาก ใบหน้าเจ็บปวดทำเอาจุนซูปวดที่อกอย่างบอกไม่ถูก "ยังปวดอยู่ใช่มั๊ย"จียงถามซ้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แจจุงพยักหน้ารับ มือของแจจุงเลื่อนไปปาดน้ำตาของจุนซู "งั้นลุงบอกละกันนะจุนซู" "ฮะ ฮึกๆ" "แจจุงเป็น Appendicitis (แอฟ-แพน-เด๊ก-ไซ-ติส)" "คือ ฮึก...อะไรฮะ ลุง"จุนซูกำมือแจจุงแล้วมองหน้าพี่ชายของมารดาอย่างใจจดใจจ่อ "ไส้ติ่งอักเสบ" "ห๊าา แล้วจะต้องทำไงฮะ"ทั้งที่ในใจก็รู้อยู่แล้วว่าไอ้ไส้ติ่งอักเสบมันมีวิธีอยู่ทางเดียวเท่านั้น "ผ่าตัด" "ไม่มีทางอื่นหรอฮะ"จุนซูไม่อยากจะเสี่ยง และคำตอบที่ได้ก็คือส่ายหน้าของคุณลุงของเค้า "ถะ...ถ้า ผะ..ผ่าแล้วจะ ..จะหายใช่มั๊ยฮะ"จุนซูมองหน้าแจจุงขณะถาม "ก็ต้องตัดทิ้งแล้วมันก็จะไม่เป็นอีก เราอยากจะผ่าเลยรึป่าว ห้องผ่าตัดว่างอยู่พอดีเลย"คำพูดติดตลกของจียงไม่ได้ช่วยให้สองคนนี้รู้สึกดีขึ้นแม้แต่น้อย "ผมขอผ่าเลยครับ ผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว"ตอนนี้แจจุงไม่คิดอะไรแล้ว ผ่าก็ผ่า ไม่เอาหรอก ปวดแบบนี้ "ได้ เรากินอาหารครั้งสุดท้ายตอนกี่โมง " "ก่อนมาจุนซูให้พี่เค้ากินยาธาตุไปน่ะฮะ"จุนซูพูดแทนแจจุง "งั้นก็ยังผ่าไม่ได้ต้องรออีก 5 ชั่วโมง งั้นลุงเปิดห้องพิเศษให้นอนรอละกันนะ"พูดจบคุณหมอก็เดินหายไปทำธุระให้ . . . "ฮืออออ พี่แจจุง รอไหวมั๊ย"ร่างเล็กถามขณะผูกเชือกชุดคนไข้ให้แจจุง แจจุงหลับตาก่ายหน้าผากส่วนมืออีกข้างก็จับแขนจุนซูไว้ "พี่รอได้ครับ จุนซูกลับบ้านไปนอนเถอะ อีกตั้ง5ชั่วโมง "แจจุงลูบหัวคนรักที่นั่งร้องไห้ขี้มูกโป่ง อยู่บ้านเห็นโหดดจัง "ฮึก ... ไม่เอาหรอก"จุนซูส่ายหัวรัว "ทำไมครับ ไม่ต้องห่วงแจจุงหรอก"แจจุงยิ้มให้ อย่างน้อยก็เป็นห่วงละว้าาา น่ารักจังเมียใคร "ป่าว เค้ากัวพี่หม้อพยาบาลตาหาก ไอ้แก่หน้าหม้อ"อารมณ์เป็นห่วงหายไปซะงั้น ตอนแรกก็เป็นห่วงแหละ แต่ยิ้มได้แล้วนี่ ไอ้ยิ้มแบบนี้จุนซูไม่ไว้ใจ สันดานเก่าอีแก่นี่มันแรง "โหยยย คิดว่าจะเป็นห่วง โอ้ยยยย"แจจุงขอเล่นละครก่อนเหอะ ตอแหลเพื่อตัวเอง "ปวดหรอ เดี๋ยวจุนซูไปตามคุณลุงนะ" จุนซูลุกขึ้นแต่ก็โดนแจจุงรั้งไว้ "ไม่เป็นไรหรอกครับ นอนอยู่กับแจจุงนะ อีกตั้ง5ชั่วโมง"ร่างสูงเขยิบตัวหวังจะเพิ่มที่ว่างให้คนรัก "จะบ้าหรอ ตัวเองปวดท้องอยู่นะ เบียดเดี๋ยวก็ปวด"จุนซูกัวว่าจะปวดท้องมากขึ้นอีก "โธ่ นอนกอดจุนซูแจจุงจะได้หลับไง จะได้ไม่รู้สึกปวด"พอได้ฟังจุนซูก็ยอมปีนเตียงไปนอนด้วยอย่างว่าง่าย เห็นนอนบ่นจะได้หายบ่นซะที ชิ . . . +++++++++++++++++++++ ณ บ้านทูยู "ยุนโฮ จุนซูลืมของไว้อ๊ะ ขับไปคืนดีมั๊ย"ยูชอนพึ่งนึกได้ขณะนอนเล่นกันอยู่บนเตียงขนาดคิงส์ไซส์ "ไปตอนนี้เลยหรอ"ยุนโฮเบ้ปาก นี่สามทุ่มแล้วนะ "ไม่ต้องทำหน้าเป็นหมีงอนเลยนะ จุนซูใช้ตกแต่งร้านพรุ่งนี้ไม่เอาไปให้วันนี้จะเอาไปให้วันไหน"ยูชอนลุกขึ้นนั่งดึงแขนหมีอืด "ครับๆลุกแล้วๆ"ยุนโฮลุกอย่างเซ็งๆคว้ากุญแจรถเดินตามยูชอนลงไปชั้นล่าง "แล้วยูชอนไม่โทรหาจุนซูก่อนหรอ"คนขับถามผู็โดยสาร ป่านนี้ครอบครัวอืดไม่นอนอืดกันหมดแล้วหรอ "ไม่หรอก วันนี้พี่แจจุงได้นอนเฝ้าหน้าบ้านชัว "ยูชอนนึกถึงเหตุการณ์วันนี้ ไม่นอนในห้องโถง ก็ต้องนอนนอกบ้าน ชัว "เอ๊ ทำไมละครับ ไอ้แจจุงมันมีอะไร"ยุนโฮเลี้ยวรถออกจากปากซอยบ้านตัวเอง "ช่างเหอะ มองหน้าอยู่ได้ "ยูชอนส่งสายตาดุๆกลับไป ให้ตายเคะเป็นแบบนี้ทุกคนเรยรึป่าววะ ยุนโฮคิด . . "อ้าว ยูชอนรถไอ้แจไม่อยู่ บ้านก็ไม่ปิด"คุณหน้าหมีจอดรถที่หน้าบ้านสีชมพูหวานแหววของเพื่อน "ห๊า สภาพไม่ไว้วางใจ เกิดอะไรขึ้นรึป่าว"ยูชอนเปิดประตูรถเข้าไปในบ้าน รู้แต่เพียงว่าบ้านไม่ล๊อก ไปไหนกันนะสองคนนี้ "หมี โทรหาพี่แจจุงสิ"ยูชอนสั่ง ส่วนตัวเองก็กดหาจุนซูเช่นกัน "รับมั๊ย" "ไม่เลยครับ" ไม่มีใครรับสายเลยซักคน ///ติ๊งน่อง/// "ขอโทษนะฮะ"ยูชอนกดออดบ้านข้างๆจุนซู "เอ่อ พอจะรู้มั๊ยครับว่าสองคนนี้เค้าไปไหน" ยูชอนเกรงใจที่มากดกริ่งตอนดึกๆแบบนี้ "พอดีคุณแจจุงปวดท้องค่ะ หนูจุนซูเลยพาไปส่งโรงพยาบาลเมื่อตอนสองทุ่มแล้วล่ะจ๊ะ"คุณนายข้างบ้านพูดอย่างใจดี "หาาาาาาาาาาาาาาาา" "หาาาาาาาาาาาาาาาา" . . . TBC ---------------------------------