[Fic] Addicted to love - 2kim Junseob

ลำดับตอนที่ #10 : Part - 7 Onzen [NC-2Kim]

Title: Addicted to love
Author: bell27
Category: Romantic
Pairing: Jeajoong x Junsu , junhyung x yoseob
Rating: NC - 17


Part 7

"ถึงแล้ว เฮ้! นาย"หลังจากที่ถอยเข้าที่จอดรถเรียบร้อย

"อ๊ะถึงแล้วหรอ"คนที่นอนเอนเบาะกระพริบตาถี่ๆ

"อือ... ลงกัน เดี๋ยวเข้าห้องน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวขึ้นเรือ"จุนฮยองดับเครื่องก่อนจะเปิดประตูแล้วยืนสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด

"จุนกอล ตื่นเถอะครับ"โยซอบสะกิดเด็กน้อยในอ้อมกอด

"งือออออ "เด็กน้อยร้องครางอย่างงัวเงีย

"ปะ... �เราไปข้ามเกาะกัน"โยซอบยิ้มให้จุนกอล �ก่อนจะเปิดประตูรถ

"ที่นี่ที่ไหนหรอฮะ"เด็นตัวเล็กขยี้ตาหลังจากลงมายืนอยู่ข้างๆรถ

"เดี๋ยวเราจะข้ามไปเกาะนามิกันนะจุนกอล"

"อาจุนฮะยองงงง~~~"เสียงงอแงร้องเสียงดัง

"อะไร"คนที่เดินมาอยู่หน้ากระโปรงรถกอดอกเหลือบมอง

"อาจุนฮยอง ผมไม่มีแรงเดิน อุ้มมมจุนกอลหน่อย อู๊มมม อุ้ม"จุนกอลเดินเซๆเหมือนเด็กหัดเดินไปกอดต้นขาของอา

"ไม่ต้องเลย~ �ชั้นไม่ใช่พ่อนาย"จุนฮยองกอดอกก้มมอง

"น้าาา น้าครับบบ คุณอาสุดหล่อ " �แก้มยุ้ยๆถูกับกางเกงยีนเดปอย่างอ้อนๆ

"เออ ~ �ขี่คอพอ"ว่าแล้วร่างโปร่งก็ย่อตัวลง

"น้าจุนฮยองใจดีที่สุดเลย"ริมฝีปากจิ้มลิ้มแตะที่แก้มกลมๆของคุณอาสุดหล่อ~ ก่อนจะกระโดดขี่คอ

"อย่าดิ้นมาก"คนที่ลุกขึ้นยืนทำสีหน้าไม่สบอารมเล็กๆ �ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของโยซอบ จนอดยกยิ้มไม่ได้ � �

"ไปเถอะ... �เดี๋ยวไม่ทัน"โยซอบนำไปยกจุดที่สำหรับขึ้นเรือทันที






"โว่วววววว เรือใหญ่จังเลย"เด็นตัวน้อยโดดลงจากหลังของคุณอาเพื่อมองดูน้ำ

"เรื่อของพ่อนายที่พูซานใหญ่กว่านี้อีก"จุนฮยองที่จับมือเล็กๆนั้นอยู่

"จิงหรอฮะ ใหญ่เท่าปลาวาฬไหม"เด็กตัวเล็กทำตาโต

"เคยเห็นปลาวาฬหรอไงเรา~ �ไว้ไปถามพ่อนายดู"จุนฮยองมองไปนอกเรือเฟอรรี่

"พี่โยซอบฮะ ที่นี่อากาศดีจังเยย"เด็กน้อยยิ้มมองไปนอกเรือแล้วยิ้มมีความสุข

"น่านสิเนอะ พี่ไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว ฮ๊าาา อากาศดีจัง"โยซอบสูดหายใจเข้าไปเต็มปอดก่อนจะมองไปด้านนอก � โดยมีสายตาของใครบางคนคอยมองอยู่


"อาจุนฮยองงงง กอลอยากนั่งรถอย่างนี้อ่ะ"เด็กตัวเล็กที่มือทั้งสองข้างจับไว้กับโยซอบและจุนฮยอง � �จุนกอลเขย่ามือคุณอาก่อนจะชี้ไปที่รถจักรยานสามล้อที่มีไว้ให้เช่าแล้วทำหน้าอ้อนๆ

"แล้วใครจะปั่นให้นาย"คุณอาชอบทำหน้าโหดก้มลงถาม

"อาจุนฮยองสุดหล่อไงครับ"ริมฝีปากเล็กแตะที่แก้มตุ่ยๆของร่างโปร่งก่อนจะยิ้มหวานทำท่าอ้อน

"เห้อออออ ก็ได้"สุดท้ายก็ใจอ่อนทุกทีสิน่า �

"เย้ พี่โยซอบเราไปนั่งกันดีกว่าฮะ"เด็กน้อยฉุดแขนบางแล้วปีขึ้นไปนั่งที่ด้านหลังที่มีเบาะนั่งอย่างดีอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ผู้เคราะห์ร้ายที่ได้แต่มองแล้วจ่ายตัง แล้วทำหน้าที่ปั่นด้านหน้า

"สบายกันเหลือเกินนะ"คนที่ขึ้นคร่อมบนอาหันหลังมองที่นั่งด้านหลัง ก่อนจะบ่นอุบอิบแล้วจึงเริ่มปั่นต่อไป

.
.
.

"อาจุนฮยอง ป๋มไปซื้อไอติมกินได้ป่าว"หลังจากเอาสามล้อจอดไว้ข้างทาง มีร้านบริการนักท่องเที่ยวขนาดเล็ก �เด็กน้อยก็เริ่มง้องแง๊งอีกแล้ว

"มีตังหรอไง"

"ม่ายยยมี"

"เอ้า รีบๆซื้อ เดี๋ยวจะเย็นสะก่อน เป็นหวัดพ่อนายด่าชั้นเละ "จุนฮยองหยิบแบงค์ย่อยๆออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้เด็กน้อย "ก่อนได้ต้องทำอะไรก่อน?"

"ขอบคุณคร๊าบบบบ"เด็กน้อยยกยิ้ม ก่อนจะได้รับ จุนกอลวิ่งเข้าไปในแผงขายไอศกรีม�

"เหนื่อยไหม �น้ำ"โยซอบเดินมาพร้อมกับน้ำแล้วส่งให้

"เปิดแล้วป้อนให้ด้วยสิ"จุนฮยองมองแล้วยกยิ้มที่มุมปาก

"เป็นง่อยหรอไง นายน่ะ เอ้า "โยซอบเปิดขวดแล้วส่งให้แต่

"อย่าลืมผมพนันของเราสิ คิมโยซอบ"จุนฮยองยกยิ้มเพราะเขาได้เปรียบ �ทำให้อีกฝ่ายต้องยกขวดน้ำขึ้นมาจ่อที่ปากเขาแล้วเอียงตามคำสั่งด้วยสีหน้าไม่พอใจ มันยิ่งทำให้คนอย่างจุนฮยองยิ่งสนุกเข้าไปอีก


"นี่ฮะ �ไอติมรสช๊อกโกแลต"จุนกอลเดินมาพร้อมกับไอติมก้อนใหญ่บนกรวย

"นั้นรูปปั้นๆๆๆ ถ่ายรูปกันดีกว่าฮะ"แล้วเด็กตัวน้องก็จับมือคนอาจอมโหดให้วิ่งตามอย่างมีความสุข � ทั้งสองอาหลานหาท่าแอคกันอยู่นาน จนคนที่ถือกล้องเริ่มจะเซ็ง �แต่หารู้ไม่ว่าตอนนี้ตัวเองก็แอบยิ้มอยู่


"พี่โยซอบไปถ่ายรูปกะอาจุนฮยองจิฮะ เดี๋ยวช่างภาพจะถ่ายรูปให้ คิคิ"เด็กตัวเล็กวิ่งมาพร้อมกับหยิบมือถือของจุนฮยองที่มาใช้ถ่ายรูปมาเครียมตัวจะถ่ายรูป


"..."
"..."สองคนยืนข้างกันอยู้ที่ริมสระน้ำข้างๆรูปปั้น

"ชิดๆกันหน่อยสิฮะ"จุนกอลบอก ทำให้สองคนที่ยืนเก้ๆกังๆต้องขยับเข้าหากันเพียงเล็กน้อย

"ชิดอีกฮะ"จุนกอลมีการโบกมือแบบช่างภาพสะด้วย

"..."
"..."สองคนขยับจนชิดกัน

"โอเคล่ะครับ �1 2 3 แช๊ะ"�



.
.
.
+++++++++++

"จุนซู"เสียงทุ้มดัดให้หวาบหวิวที่สุดพูดเสียงประชิดใบหู พร้อมทั้งไล้เลียหูเล็กของคนที่นอนหลับอยู่

"อื้อ"คนที่ถูกรบกวนได้แต่ขยับใบหน้าหนี � แล้วยิ่งซุกเข้าหาแผงอกแกร่งที่โผล่จากชุดยูคาตะเพื่อหาความอบอุ่น

"จุนซูอ่าา ตื่นได้แล้ว"เสียงดัดให้แหบผร่ายังคงรบกวนคนที่นอนคิ้วขมวดต่อไป

"..."จุนซูยิ่งรำคาญหนักจึงต้องซุกและขยับเข้าหาอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว � แจจุงที่นอนลูบหัวจุนซูไปด้วยได้แต่ยกยิ้ม �

"จุนซู จะไม่ตื่นจริงๆหรอ? �หื้มมม"แจจุงพูดแกล้งคนในอ้อมกอด ก่อนจะหอมแก้มอีกฝ่ายที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง � ตอนนี้ใกล้ถึงเวลารับประทานอาหารเย็นแล้ว

"ไม่ตื่นจริงๆสินะ"แจจุงยังเห็ยอีกคนนอนซุกที่อกของตน �ลมหายใจอุ่นสมำ่เสมอรดที่อก � ใบหน้าคมยกยิ้มก่อนจะขยับมือที่ลูบหัวกลมๆของอีกฝ่ายลดระดับลงเรื่อยๆ �โดยมือหนานั้นไม่ได้ลูบผ่านเนื้อผ้า แต่มือนั้นพลุบหานไปในชุดที่อีกฝ่ายสวมอยู่ ฝ่าม่อสัมผัสได้ผิวหนังเนียนนุ่มอุ่น �แจจุงไล้มือจากหลังเนียนลงมา

"อื้อ"คนที่นอนหลับสนิทบิดกายขยับหนีสัมผัสร้อนที่รบกวนการนอน แต่ทว่าแจจุงยังไม่ยอมหยุด มือหนาต่อยๆขยับลงมาจนถึงเอว

"..."จุนซูเริ่มขยับตัวบิดกายเล็กน้อย แจจุงยกยิ้ม หัวกลมๆที่นอนหนุนแขนเค้ามีการขยับซุกเข้าหามากขึ้น�

"หึหึ"แจจุงขยับมือลงไปอีก �จนมาอยุดที่บั้นท้อยอิ่มเนื้อแน่น �มือหนาออกแรงขย้ำเบาๆ �พร้อมกับยกยิ้ม �"จุนซู �ไม่ตื่นจรืงหรอ "


"อื้ม �... �อ๊ะ"จุนซูครางหวาน เพราะไม่รู้ตัว พร้อมกลับผลิกหน้าขึ้นมา

"ไม่ตื่นอีกหรอ "แจจุงยงคงขย้ำมืออย่างเมามัน �ก็เสียงครางของอีกฝ่ายมันน่าฟังเหลือเกิน

"อื้มมมมม อื้ออ"ตาคมจ้องมองริมฝีปากอิ่มแดงสดที่ยั่วยวนอยู่ตรงหน้าอย่างชั่งใจ ก่อนจะตัดสินใจยึดริมฝีปากนั้นมาจูบอย่างหนักหน่วง � �เนื่องด้วยอีกฝ่ายอ้าปากครางหวานยิ่งทำให้สอดไส่ลิ้นเข้าไปได้ง่ายขึ้น �

"อื้ออออ"ตาหวานที่เคยปิดสนิทสะสึมสะลือขึ้นมา เปลี่ยนเป็นเบิกตาโพรง � �มือที่เคยอ่อนยวบมีแรงขึ้นมาก่อนจะพยายามดันตัวอีกฝ่ายให้ออกห่าง � � แจจุงก็ยอมผละจูบออกอย่างง่ายดาย�

"คนลามก ปล่อยนะ เอามือออกไป"จุนซูโวยวายเสียงดัง เพราะมือของคนตรงหน้าวางอยู่ที่บั้นท้ายของตน �

"หึหึ"แจจุงแกล้งขย้ำแรงๆก่อนจะยอมปล่อยมือง่ายๆ เพราะแค่ได้เห็นสีหน้าหงุดหงิดของจุนซู เค้าก็รู้สึกพอใจอย่างบอกไม่ถูก �

"คุณมันโรคจิต ออกไปนะ �อออกไป"จุนซูพดหลุดพ้นจากการกอบกุม คนตัวเล็กกว่าได้แต่ดันอีกฝ่ายแล้วปาชุดเครื่องนอนไส่แจจุงอย่างไม่ย้งมือ

"เบาๆสิจุนซู ชุดไหลหมดแล้ว"แจจุงยกยิ้ม มองคนตรงหน้า

"ไอ้คนโรคจิต ตอนไหนเนี่ย"จุนซูชะงักมือ ก้มมองตัวเอง ชายชุดยูคาตะไหลมากองที่ข้อแขน � �เผยให้เห็นอกขาวเนียนเรียบและไหล่นวล � จุนซูรีบจัดชุดให้เรียบร้อย "ใครอนุญาติให้คุณมาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผม"

"นายเดินละเมอถอดเสื้อมายั่วชั้นน่ะสิ �คิมจุนซู"แจจุงยิ้มที่มุมปาก


"อย่ามาเพ้อเจ้อนะ"จุนซูถึงกับชา � เค้าทำอย่างนั้นจริงหรอ?

"นายไม่เจ็บสะโพกใช่ไหมจุนซู � ขอโทษที่รุนแรงไปหน่อยนะ"แจจุงขยับตัวเข้าไปใกล้ แล้วดึงตัวอีกคนเข้าไปกอด

"ปล่อยนะ ตาบ้าๆๆๆๆๆ อย่ามาหลอกผมนะให้ยากเลย คนลามก"จุนซูเริ่มชักจะไม่แน่ใจ � รู้สึกปวดสะโพกขึ้นมายังไงก็ไม่รู �ไม่ๆๆๆๆๆๆ มันไม่ใช่ความจริง�

"เดี๋ยวชั้นพาอุ้มเข้าห้องน้ำไหม จุนซู เดี่ญวอีกครึ่งชั่วโมงต้องออกไปรอลูกค้าที่ห้องอาหารนะ"แจจุงยังคงโอบจุนซู แกล้งทำสีหน้าเป็นห่วงจนจุนซูหมั่นไส้

"ไม่ต้อง ออกไปนะ"จุนซูผลักอกแกร่งก่อนลุกขึ้น แล้วก็ต้องทรดหวบลงไป

"บอกแล้วว่าต้องให้ชั้นอุ้มไป"แจจุงรับอีกฝ่ายไว้ได้ทัน � หลังจากนั้นแจจุงก็ยกตัวอรกฝ่ายขึ้นแล้วพาไปยังห้องน้ำในห้อง � �จุนซูพอเข้าห้องน้ำก็รีบเดินไปนั่งบนชักโครกก่อนจะนั่งนึกว่า มันเกิดอะไรขึ้น สวนคนที่ยืนพิงผนังหน้าห้องน้ำ กอดอกยกยิ้ม แล้วหัวเราะในลำคอ

.
.
.

"ออกมาแล้วหรอ คิมจุนซู"แจจุงที่นั่งจิบชาหันมองคนที่เดินออกจากห้องน้ำ"ทำไมไม่เรียก หื้ม.. �ถ้าปวดสะโพกขึ้นมาแล้วล้มจะว่ายังไง"

"คุณอย่ามาเพ้อเจ้อนะ"จุนซูทำคิ้วขมวด เค้าเข้าไปตรวจสภาพของตัวเองในห้องน้ำพบว่า อาจจะมีรอยแดงเป็นบางจุด แต่ตรงนั้นมันหม่เจ็บสะหน่อยนึง อย่าหมาหลอกกันซะให้ยากหน่าคิมแจจุง

"เพ้อเจ้ออะไรกัน ... ยอมรับความจริงหน่อยสิที่รัก ผมพยายามนุ่มนวลสุดๆแล้ว คงไม่เจ็บมากแล้วช่ายไหม"แจจุงแกล้งพูดด้วยเสียงกระเซ่า �นั้นทำให้ความมั่นใจของจุนซูลดลงไปมากทีเดียว �.... �หรือเค้ามีอะไรกับตาบ้านี่จริงๆ?

"หยุดพูดเรื่องนี้นะ!!! �ทำงานได้แล้ว ผมไม่มีเวลาล้อเล่นกับคุณนะ!!"

"ครับๆๆๆๆ งั้นเราไปรอลูกค้าที่ห้องอาหารนะครับ ผมสั่งอาหารไว้แล้ว เชิญคุณจุนซูทางด้านนี้ครับ"ผู้บริหารสวมบทพนักงานโรงแรมและเดินนำอีกฝ่ายตรงไปยังห้องอาหารที่จัดเป็นแบบสไตล์ญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม ที่มีอาหารวางไว้อยู่แล้ว�

"ยิ้มหน่อยสิครับที่รัก"แจจุงกระซิบข้างๆ"อย่าลืมสิ มีลูกค้าที่นายต้องดูแลนะ ยิ้มสิ"

"พอใจรึยัง"จุนซูหันมาฉีกยิ้มอย่างประชดให้คนที่มือไม้ชอบมาจับนู่นนี่อยู่เรื่อย �

"น่ารักจังเลย"แจจุงแกล้งชมก่อจจะยิ้มให้ลูกค้าที่เริ่มทยอยเข้ามาพร้อมกันที่ห้องอาหารส่วนตัวที่จัดแยกไว้ให้ใกล้ชิดกับธรรมชาติมากที่สุด

"หึหึ"แจจุงกอดหัวเราะในลำคอทันทีที่มองไปทางคนที่กำลังพูดคุยอย่างเป็นกันเองกับลูกค้า
.
.
.

++++++++++++


"จะกินข้าวเย็นที่ไหนกันดี"จุนฮยองถามขณะที่ทุกคนพึ่งออกมาจากห้องน้ำหน้าทางขึ้นเรือ

"จุนกอลอยากกินข้าวผัด"เด็กน้อยที่จับมือคุณอาไว้บอกพร้อมกับอมลมแก้มป่อง

"อาหารพื้นๆแบบนั้น งั้นกินที่บ้าน"

"ม่ายอาววววว กอลอยากไปกินที่อื่นนนน"เด็กน้องเริ่มงอแง

"งั้นไปกินที่ร้านชั้นไหม?"โยซอบเสนอ

"ก็ดีนะ"จุนฮยองเดินนำไปที่รถก่อนจะเปิดรถเข้าไปนั่ง �และผู้โดยการก็ขึ้นไปนั่งตาม"ว่าไง"

"จุลกอนอยากไป อยากไปกินบ้านพี่โยซอบ"

"งั้นเอาตามนี้ นางสั่งกับข้าวไว้เลยสิ ไปจะได้กินเลย ชั้นเริ่มจะหิวแล้วด่วย นักรถกลับก็เกือบชั่วโมง"คนขับที่สตาร์ทรถแล้วทำเสียงบ่นๆเหมือนคุณลุงพูดมาก

"จะกินอ่ะไรล่ะ ชั้นจะได้สั่ง จะสั่งทำงานก็สั่งทีเดียวให้เสร็จสิ"โยซอบหันมองคนที่ชอบทำตัววางอำนาจ

"อะไรร้านนายอร่อยก็สั่งๆมาเหอะ แล้วก็สั่งข้าวผัดให้จุนกอลด้วย จุนกอลนายจะเอาอะไรอีกไหม"จุนฮยองขับรถออกมาจากลานจอดรถ สีหน้าโหดเวลาหิว

"เอา~~~ ต๊อกด้วย กอลอยากกินต๊อก"จุนกอลหันไปยิ้มกับโยซอบ

"ครับ เดี๋ยวพี่โทรสั่งให้"โยซอบลูบหัวเด็กชายตัวน้อย�

"นี่!!! สั่งด้วยว่ามาถึงให้มาเสิร์ฟด้วยนะ สั่งโค๊กให้ชั้นด้วย"คนขับที่ขับด้วยอารมโมโหหิวหันมาพูดแทรก

"เอออออ"โยซอบตอบอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะหยิบเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาเพื่อโทรไปหาแม่ที่อยู่ที่ร้าน

.
.
.

"กิมจิสาหรายร้านนายอร่อยอ่ะ"จุนฮยองหบังจากกินเมนูจานเด็ดของร้าน3อย่างไปจนหมดเกลี้ยงไม่เหลือซาก ยังนั่งกินข้าวคลุกสารพัดกิมจิอย่างเอร็ดอร่อย �"คุณแม่ทำกิมจิอร่อยมากเลยครับ"

"ขอบคุณมากจ่ะ"คุณแม่ของโยซอบเข้ามานั่งร่วมโต๊ะด้วยอย่างเป็นกันเอง �จนทำให้ลูกชายคนเล็กของบ้านแอบน้อยใจไม่ได้

"ข้าวผัดก็อาหย่อยมากฮะคุณยาย"จุนกอลที่พึ่งเงยหน้ามาจากถ้วยที่จัดไว้สำหรับเด็กขึ้นมายิ้มหวาน แก้มน้อยๆเปื้อนด้วยคราบอาหารและเม็ดข้าว�

"เลอะหมดแล้วครับจุนกอล เดี๋ยวพี่เช็ดให้นะ"โยซอบที่นั่งอยู้ข้างๆหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดที่แก้มให้

"ขอบคุณฮะ"เด็กน้อยยิ้มก่อนจะก้มลงกินต๊อก

"น้องจุนกอลกินเยอะๆนะ อยากกินอะไรเดี๋ยวคุณยายทำให้กิน"หยิงวัยกลางคนก้มมองเด็กน้อยอย่างเอ็นดู

"งั้นๆเด็กๆกินข้าวกันไปก่อนน๊ะจะ แม่ขอไปดูในครัวก่อน"

"ครับ คุณแม่"จุนฮยองเงยหน้ามายิ้มอย่างสุภาพ ก่อนจะก้มลงกินต่อ


"นี่นายไปอดอาหารมาจากไหน"โยซอบมองจานที่แทบไม่เหลืออะไรของจุนฮยองอย่างทึ่ง �กินเข้าไปได้ยังไงน่ะ?

"ชั้นขับรถมาทั้งวัน ไหนจะปั่นสามล้อให้พวกนายนั่งอีกนะ ชั้นเสียพลังงานไปตั้งเท่าไหร่ เอาเถอะ ... �ร้านแม่นายทำอร่อยมาก"

"รู้อยู่แล้วน่า ... �"โยซอบไม่อยากจะพูดต่อ � หันไปสนใจน้องจุนกอลแทน




"เก็บตังดิโยซอบ"จุนฮยองดูดโค๊กขวดที่3 ดูดเข้าไปอึกใหญ่จนหมดขวด

"อื้อ"โยซอบลุกขึ้นเพื่อไปหานางคิม เจ้าของร้าน


"ไม่เป็นไรจ่ะ แม่ไม่คิดเงิน"คุณแม่ผู้ใจดียิ้ม

"ไม่เป็นไรครับ ผมจ่ายตังดีกว่า กินไปตั้งเยอะ"จุนฮยองไม่เคยเจอใครใจดีขนาดนี้ ยิ่งทำให้เกงใจมากขึ้นไปอีก

"ไม่เป็นไรจ่ะ ถือว่าแม่เลี้ยงน้องจุนกอลละกันเนอะ แม่ไม่คิดตังจ้า"

"ขอบคุณมากครับ"จุนฮยองเองก็อยากจะจ่ายตังนะ แต่ก็ไม่อยากทำลายน้ำใจผู้ใหญ่



"อื่มจัง �เออะ!"จุนฮยองใช้มือลูบพุงตัวเอง

"อี๊ ทุกเรส เลอน่ะหัดปิดปากบ้างอะไรบ้าง"
"เดินมาส่งแค่นี้นะ"โยซอบเดินมาส่งจุนฮยองที่อุ้มเด็กที่หลับสนิท

"อืมมม พรุ่งนี้เดี๋ยวชั้นมารับ"

"ตามใจ.... �"

"ชั้นไปก่อนล่ะ เจอกันในฝันนะ "จุนฮยองทิ้งท้าย ก่อนจะเดินขึ้นรถไป

.
.
.
++++++++++

"ไม่เอานะ ผมจะไม่นอนห้องเดียวกับ คุณ!!!!"เสียงโวยวายดังขึ้นทันที่ที่กลับมาถึงห้องพักอีกครั้ง

"เต็มทุกห้องแล้วคิมจุนซู ไม่เป็นไรหรอกน่า.... "แจจุงดันตัวอีกฝ่ายเข้าไปในห้องเดิมได้สำเร็จ

"ไม่เอา ผมไม่อยากจะเสี่ยง!!! � ออกเลยนะ!!!"จุนซูพยายามดันแผงอกอีกฝ่ายที่กำลังเดินตรงเข้ามาประชิดตัว

"นี่ อย่าเรื่องมากนักสิ .. �แค่คืนเดียวน่า จุนซู ไปแช่ออนเซ็นสิ"แจจุงพยายามเปลี่ยนเรื่องให้กับคนที่พยศ

"แล้วไงล่ะ "จุนซูไม่สนใจ �พยายามขืนตัวออกมาเท่านั้น

"ก็ห้องเรามีออนเซ็นส่วนตัวน่ะสิ"

"ห๊ะ จริงหรอ?"จุนซูหยุดการทำร้ายร่างกายอีกฝ่าย ก่อนจะเปลี่ยนมาทำหน้าสนอกสนใจ

"จริงสิ นายไปแช่ไหม เปิดที่ระเบียงห้องนอนไปก็เป็นออนเซ็นส่วนตัวแล้ว"แจจุงหลอกล่อ

"ไหนๆๆๆ"ทำทีที่ได้ยิน จุนซูไม่รอช้า รีบเดินไปดูตามที่แจจุงบอก
"มีจริงๆด้วย"

"นายลงไปแช่ก่อนสิ เดี๋ยวชั้นว่าจะไปสูบบุหรี่ซักหน่อย"แจจุงยิ้ม

"อื้ออออ ก็ได้ คุณไปทำธุระของคุณเถอะ ผมจะลงไปแข่แล้ว"จุนซูบอกปัดๆ � เมื่อเห็นร่างสูงเดินออกไปแล้ว �จุนซูก็เริ่มถอดชุดยูคาตะออก �แล้วค่อยๆหย่อนร่างกายที่เปลือยเปล่าลงไปในน้ำที่มีอุณหภูมิสูง

.
.
.

เจ้าของร่างสูงเดินออกมาสูบบุหรี่ข้างนอกในจุดที่อนุญาติให้สูบบุหรี่ได้ �มือหนาหยิบเครื่องมือสื่อสารออกมาด้วย�

"นอนรึยังคนเก่งของพ่อ" แจจุงกดเพื่อโทรหาลูกชายตัวน้อยที่เกาหลี

+ปะป๋าาาา จุนกอบคิดถึงป๊ะป๋า


"ไว้จบเทอมเดี๋ยวจุนกอลตามมาหาพ่อนะ ตั้งใจเรียนเข้าล่ะ"


+ฮะ � ป๋มจะสู้เพื่อป๊ะป๋า�

"อื้มม อย่าดื้อกับอาจุนฮยองนะ เข้าใจไหม"

+คร๊าบบบบบป๋ม

"รีบไปนอรได้แล้วเด็กดี พรุ่งนี้จะได้ไปโรงเรียนแต่เช้า พ่อรักลูกนะ"

+ผมก็รักป๊ะป๋าแจจุงนะ งั้นกอลไปนอนแล้วนะ"

แจจุงกดวางสาย ก่อนจะนำบุหรี่ไปวางไว้ในที่เขี่ย ก่อนจะยกยิ้ม





ร่างสูงยกยิ้มหยู่หน้าระเบียงห้อง � �มือหนาค่อสๆเชื่อนบานประตูออกช้าๆ � �เพื่อให้เงียบที่สุดเดี่ยวใครบางคนจะรู้ตัว �เจ้าของร่างสูงก้มมองแผ่นหลังขาวเนียนที่เริ่มจะเป็นสีแดง ก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อคลุมของตนออก


"เห่ยยยยยยยยยยยย" จุนซูอุทานดัง ทันที่ที่มีร่างใครบางคนช้อนอย่ด้านหลัง

.
.
.

(NC แปะเมลไว้นะคะ)
TBC
++++++++++

หายไปนานนนน คิดถุงงงงงงงงค่าาา55555
>3<  เดอะมาต่อเน้ คนอ่านที่น่าร๊อกกก