Do you love me,prince?(Season2)

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : ถ้าฉันหายไป..

 ----อีกด้านของปราสาท----

  "ไอ้กบ !! ให้ฉันได้อธิบายก่อนสิ !!" เบลเฟกอลตะโกนเรียกร่างเล็กนามว่าฟรานที่กำลังวิ่งหนีตนอยู่ข้างหน้าให้หยุดฟัง "นี่ ! แกกำลังเข้าใจผิดนะ !!" ร่างสูงรีบวิ่งเข้าไปคว้าตัวร่างเล็กตรงหน้าเข้ามาในอ้อมกอด ทำให้ร่างเล็กถึงกับเซไปด้านหลัง "ฟังฉันพูดก่อนสิ.."

 
"meไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว ! ปล่อยmeนะ !!" ร่างเล็กพยายามขัดขืนในการกระทำของร่างสูงที่กอดไว้แนบแน่นในอ้อมอกกว้าง แต่นั่นไม่ได้ทำให้ร่างสูงสะเทือนเลยแม้แต่น้อย "ถ้าวันนึง...meทิ้งรุ่นพี่ไป รุ่นพี่จะรู้สึก ฮึก.." ร่างเล็กเริ่มสะอื้นน้ำตาคลอ ทำให้ร่างสูงถึงกับชะงัก

 
"อย่าพูดแบบนี้ แล้วก็ไม่ต้องร้อง" ร่างสูงทำอะไรไม่ถูกทำได้เพียงแค่โอบกอดร่างเล็กไว้แนบแน่น "เมื่อกี้..."

 
"หยุดพูดได้แล้วmeไม่อยากฟัง !" เมื่อร่างสูงเริ่มต้นอธิบายร่างเล็กก็รีบขัดออกมาทันที "meอยากอยู่คนเดียว .." ร่างเล็กเอ่ยสิ่งที่ต้องการให้ร่างสูงที่กอดตนอยู่ได้รับรู้ และหวังว่าร่างสูงจะทำตามที่ตนร้องขอ


  "อืม.. ได้สิ" ร่างสูงทำตามที่ร่างเล็กในอ้อมกอดขอ และค่อยๆคลายกอดออกทั้งๆที่ใจนั้นไม่ได้อยากปล่อยร่างเล็กเลยสักวินาทีเดียว เมื่อร่างสูงคลายกอดออกแล้วร่างบางก็วิ่งออกไปนอกปราสาทแทบจะทันที และวิ่งไปยังบ้านของอาจารย์ตนเองกลางป่าลึก เพื่อหวังอาศัยสักระยะ


เป็นดั่งที่ร่างเล็กหวัง อาจารย์ที่ร่างเล็กนึกถึงมีนามว่า 'โรคุโด มุคุโร่' กำลังยืนรถน้ำดอกไม้ในกระถางสวยอยู่หน้าบ้าน ร่างเล็กไม่รีรอรีบวิ่งเข้าไปกอดอาจารย์ของตนอย่างแนบแน่น ทำให้เจ้าของเรือนผมสีน้ำเงินอมม่วงสะดุ้งเฮือก "ละ...ลูกศิษย์ มาได้ยังไงกันครับ" ผู้ที่โดนกอดหับควับไปในทันที

 
"ฮึก.. me.. ทะเลาะกับรุ่นพี่อีกแล้วครับ" ร่างเล็กถึงกับน้ำตาไหลพราก ทำให้ผู้เป็นอาจารย์ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่หันไปกอดร่างเล็กไว้เพื่อเป็นการปลอบหวังให้หยุดร้อง "meขออาศัยอยู่ที่นี่สักพักได้มั้ยครับ" ร่างเล็กมองผู้เป็นอาจารย์พร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม


  "คึหึหึ ได้สิครับ เราเข้าไปคุยกันข้างในบ้านดีกว่านะครับ" มุคุโร่ยิ้มให้ร่างเล็กน้อยๆก่อนจะพาร่างเล็กเข้าไปคุยในบ้าน "นั่งก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะไปเอาขนมมาให้" มุคุโร่ผายมือไปทางโซฟาสีน้ำตาลอ่อนๆแลดูคลาสสิคเหมาะกับบรรยากาศภายในบ้าน


  "ครับ" ร่างเล็กรับคำแล้วเดินไปนั่งอย่างช้าๆ ซึ่งบัดนี้น้ำตาที่เคยไหลนั้นแห้งเหือดไปแล้ว ร่างเล็กมองไปรอบๆบ้าน พลางหยุดสายตาอยู่ที่กรอบรูปที่ตรงกลางมีรูปอาจารย์ของตนกับชายหนุ่มหน้าตาดีผมสีขาวเป็นประกาย ใต้รูปเขียนด้วยลายมือสวยว่า 'Love forever Byakuran Mukuro' .. ร่างเล็กเดินไปหยิบรูปนั้นมาดูใกล้ๆ ทำให้นึกถึงรุ่นพี่เบลเฟกอลที่ตนหนีมา


  "...ศิษย์ ลูกศิษย์ครับ" มุคุโร่เรียกร่างเล็กที่กำลังเหม่อให้รู้ตัว ทำให้ร่างเล็กถึงกับสะดุ้ง "เป็นอะไรไปครับ คึหึหึ"


  "ปะ..เปล่าครับ ไม่มีอะไร" ร่างเล็กรีบวางรูปนั้นไว้ที่เดิมแล้วกลับไปนั่งที่โซฟาพร้อมกับมุคุโร่ที่นำถาดคุ้กกี้และน้ำผลไม้วางบนโต๊ะกลมหน้าโซฟา "อาจารย์ทำเองเหรอครับ น่ากินจังเลย" ร่างเล็กมองไปยังคุ้กกี้ในจานกระเบื้องลวดลายสวยงามไม้แพ้หน้าตาของคุ้กกี้


  "คึหึหึ ครับ พอดีผมว่างเลยฝึกทำน่ะ" มุคุโร่ยิ้มให้กับร่างเล็กที่ดูสนใจคุ้กกี้ที่ตนทำอยู่ไม่น้อย "ทานได้เลยนะครับ" มุคุโร่เดินไปนั่งข้างๆลูกศิษย์ของตน แล้วค่อยๆบรรจงถอดหมวกกบของร่างเล็กออกไปวางไว้ที่โซฟาเล็กๆอีกตัว

 
"ทานล่ะนะครับบบ~" ร่างเล็กเริงร่าขึ้นมาทันทีแล้วหยิบคุ้กกี้เข้าปาก "อร่อยจังเลย" ร่างเล็กทำหน้าเคลิบเคลิ้มกับคุ้กกี้ที่ตนยัดเข้าปากไปเมื่อกี้

 
"แล้วลูกศิษย์ที่น่ารักของผมหนีออกมาจากปราสาททำไมกันครับ" มุคุโร่เริ่มยิงคำถามแรกใส่ร่างเล็กที่กำลังกินอยู่ ทำให้ร่างเล็กถึงกับชะงักแทบจะทันที


  "...คือแบบนี้ครับ......"  ร่างเล็กเริ่มเล่าเหตุการณ์ต่างๆให้ผู้เป็นอาจารย์ของตนฟัง.......


----ทางด้านปราสาท----


เจ้าของเรือนผมสีทองที่เรียกตัวเองว่าเจ้าชายนามว่า 'เบลเฟกอล' กำลังกระวนกระวายอย่างยิ่งหลังจากตามหาร่างเล็กทั่วปราสาทแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา "ไปไหนของมันนะ.. ไอ้กบนี่" ภายในใจร่างสูงนั้นเป็นห่วงร่างเล็กเป็นอย่างมาก 'หรือว่ามันจะทิ้งฉันไปอย่างที่บอก....'


...PART 2 END...

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จบจบจบจบจบจบ กว่าจะจบตอนสอง แต่งสดด้วยยยย TT

เอาเป็นว่าคราวนี้จะมาอัพเรื่อยๆน้า รีดเดอร์เม้นแนะนำและติชมด้วยนะฮร๊ะ ~ *0*

บ๊ายบายยยยยยยยยยย ~~