My Storage

ลำดับตอนที่ #1 : Sweet Heart My Love รักนะยัยจอมยุ่ง

HashTag

Application

[ใบสมัครของพระเอก/นางเอก]

" กรี๊ดดดดดดดด นี่มันห้องนอนหรือสถานที่ทิ้งขยะยะ! ทำไมถึงได้สกปรกอย่างนี้!! "

บทที่สมัคร :: นางเอกคนที่ 1

ชื่อ-นามสกุล :: เชร่า ซิเดเรีย (Shera Siderea)

ชื่อเล่น :: เชร่า (Shera)

อายุ :: 21 ปี

รูปร่างหน้าตา :: ผมสีชมพู ดวงตาสีชมพู ผิวขาวอมชมพู สูง 170 หนัก 54

อาชีพ :: ดีไซเนอร์

นิสัย :: ขี้บ่นและขี้โวยวาย เจออะไรไม่พอใจจะบ่นก่อนเป็นอย่างแรก ไม่ว่าจะเป็นใคร ถ้าทำอะไรไม่เข้าหูเธอ สิ่งแรกที่เธอทำก็คือ จะโวยวายออกมา ถึงแม้คนคนนั้นเธอจะไม่รู้จักก็ตามทีเถอะ เจ้าระเบียบเรียกท่านแม่ทวด มีความเนีบยทุกระเบียบนิ้ว เจออะไรที่ไร้ความเป็นระเบียบเธอจะไม่รอช้า จะรีบวิ่งปรี่เข้าไปหาสิ่งนั้น ก่อนที่จะทำให้มันเป็นระเบียบในทันที ไม่ว่าสิ่งนั้น คนนั้น หรือสถานที่นั้นๆ เธอไม่รู้จัก ไม่เคยพบเจอมาก่อน เธอก็ไม่สน เพราะเชร่านั้นทนไม่ได้กับความไร้ระเบียบเป็นอย่างมาก และนอกจากนั้น เธอยังเป็นคนที่จู้จี้จุกจิกมากเสียด้วยอีก เจออะไรนิดๆหน่อยที่ไม่เข้าตา ไม่เข้าหู เธอก็จะหันไปบ่น หันไปโวยวานใส่สิ่งๆนั้น คนคนนั้นในทันที แม้จะเป็นจุดเล็กๆน้อยเธอก็ไม่เว้นเลยสักนิด และที่สำคัญเชร่นั้นเป็นคนที่หูตาไวมากเป็นพิเศษ สามารถจับผิดคนอื่น หรือเห็นในสิ่งที่คนอื่นมักไม่เห็น หรือมองข้ามไปได้อย่างน่าอัศจรรย์ เชร่าเป็นคนที่ใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆของสิ่งต่างๆ นั้นจึงทำให้เธอยิ่งดูเป็นคนเจ้าระเบียบ และจู้จี้จุกจิกมากขึ้นไปอีก ใครทำอะไรเล็กๆน้อยที่ไม่เข้าตา แม้จะแอบทำอยู่ห่างๆ หรือแอบทำไม่ให้เชร่าเห็น ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าทำไม่สำเร็จหรอก เพราะไม่ว่ายังไง ถ้ามีเรื่องอะไรที่ไม่เข้าตา ไม่เข้าหูเธอ เธอจะอัพสกิลความหูตาไวมากขึ้นเป็นเท่าตัว และจับผิดสิ่งๆนั้นได้อย่างน่าตกใจ แม้แต่ฝุ่นไม่กี่เม็ดก็เห็น เอา! คิดดู ความโหดของเชร่ายังไม่จบลงเพียงเท่านี้ เพราะอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เธฮดูน่ากลัวมากขึ้นไปอีก นั่นก็คือ..เชร่าเป็นคนที่มือหนักมากๆ มือหนักในที่นี้ไม่ได้หมายถึงหนักเป็นกิโลกรัมอย่างกับหินนะ - - แต่มือหนักในที่นี้คือ ฝาดใครแล้วจะเจ็บมากๆ คือตีคนอื่นไปเบาๆ นิดเดียว แต่เขาก็สามารถเจ็บได้ เพราะด้วยความที่ว่าเธอเป็นคนมือหนัก เพราะฉะนั้น เรื่องตบตีขอให้บอก เชร่าไม่มีวันแพ้หรือเป็นรองใครแน่นอน ตัวเชร่านั้นสู้คน เธอไม่ยอมคนง่ายๆ และเธอก็เกลียดการยอมคนมากที่สุด เธอเกลียดการถูกดูถูกเหยียดยามเป็นที่สุด เชร่านั้นรักในสักดิ์ศรีของตนเอง ศักดิ์ศรีของความเป็นลูกผู็หญิงคือสิ่งที่เชร่ารักษาและให้ความสำคัญมากที่สุด ใครจะมาเหยียดยามไม่ได้เด็ดขาด เธอรักของพวกนี้มากกว่าชีวิตของตนเองเสียอีก เธอยอมตายเพื่อรักษาเกียรติเหล่านี้ไว้เลยนะ ขอบอก! ถ้ามีใครมาดูถูกหรือเหยียดยามเธอ เชร่าจะของขึ้นในทันที และไม่ต้องรอช้า เพียงไม่กี่วินาที ใบหน้าของคนคนนั้นก็จะมีรอยแดงจากการตบของเชร่าอยู่อย่างแน่นอน แต่ถึงกระนั้นเชร่ากลับมีสัมมาคาราวะมากพอสมควร เธอรู้ว่าอะไรที่ควรทำไม่ควรทำ แต่ในบางครั้งเธอก็เลือกที่จะไม่ทำในสิ่งที่ตนเองรู้ เพราะในบางเรื่องมันก็อดทนไม่ได้จริงๆ เห็นอย่างนี้เชร่ามีมารยาทพอสมควรนะ เธอมักจะให้เกียรติผู้อื่นเสมอ แต่ให้เกียรติในที่นี้ เธอก็จะให้เฉพาะคนที่ควรให้ล่ะนะ เชร่าเป็นคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่พอสมควร เธอมีสติปัญญานึกคิดที่ฉลาดพอสมควร เธอรู้ว่าอะไรที่จะเป็นผลดีและผลเสียต่อตน เห็นอย่างนี้ในบางครั้งเชร่าก็มีความใจเย็นนะ แต่จะใจเย็นในเฉพาะเรื่องที่เธอเห็นว่าควรจะใจเย็นเพียงเท่านั้น และมันต้องเป็นเรื่องที่สำคัญจริงๆ อย่างเช่นเรื่องคอขาดบาดตายเป็นต้น แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่นอย่างเช่นความเป็นระเบียบ และการดูถูก เธฮก็ไม่ใช่ใจเย็นกับเรื่องเหล่านี้นะ ออกจะใจร้อนไปด้วยซ้ำไป เรียกได้ว่าเชร่านั้น มีทั้งความใจเย็น และความใจร้อนอยู่ในตัว แปลกไหมล่ะ? อืม แปลกเนอะ เชร่าเป็นคนที่เข้าทำนอง "ปากร้ายแต่ใจดี" แม้ภายนอกจะทำเป็นบ่นๆ ระเบียบๆ จู้จี้จุกจิกไปเรื่อย แต่ที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อตัวของคนคนนั้นเอง ไม่ใช่เพราะผลประโยชน์ของตนเองแม้แต่อย่างใด เชร่ามีความหลงใหลในการออกแบบเสื้อผ้า มีความหลงใหลในจินตนาการต่างๆที่ถูกร่างของมาเป็นรูปแบบ เชร่านั้นวาดรูปค่อนข้างสวยเลยทีเดี๋ยว ทำให้เธอเลือกที่จะมาเป็นดีไซเนอร์

ประวัติ :: ไม่ต้องเขียนเนอะ

ลักษณะการพูด :: แทนตัวเองว่า " ฉัน " แทนคนอื่นว่า " คุณ/นาย/เธอ " ลงท้ายด้วยคำว่า " ยะ/ย่ะ/คะ/ค่ะ " เป็นบางครั้งบางคราว เช่น

" สกปรก! สกปรกที่สุดเลย!! ไปจัดการทำความสะอาดเดี๋ยวนี้นะ!! "

" กรี๊ดดดดดด ทุเรศที่สุด ไปจัดการทำให้มันดูดีและเรียบร้อยเดี๋ยวนี้! ณ บัดนาว!! "

งานอดิเรก :: ดีไซน์และออกแบบเสื้อผ้า / วาดรูปเล่น

ของที่ชอบ :: ความเป็นระเบียบ / ดีไซน์และออกแบบเสื้อผ้า / วาดรูป (จะมีความสุขกับสิ่งที่ทำ จะยิ้มออกมาอย่างพอใจนิดหน่อย เป็นรอยยิ้มบางๆ)

ของที่ไม่ชอบ/เกลียด :: ความไร้ระเบียบทุกอย่าง (จะโวยวาย วีนแตก บ่นออกมา) / การถูกเหยียดยาม (อันนี้จะด่าออกมาในทันที และจะปรายตามองด้วยความรังเกียจ โกรธเป็นฝืนเป็นไฟ)

แพ้ :: ไม่มีค่ะ

จุดแข็ง :: มือหนัก / ความเป็นผู้ใหญ่ / ความใจเย็นในเรื่องที่สำคัญ

จุดอ่อน :: ความใจร้อนในบางเรื่อง / การถูกดูถูกเหยียดยาม เพราะถ้าโดนดูถูกจะทำอะไรไม่ถูก สมองจะไม่สั่งการ เพราะจะโกรธมาก และระเบิดออกมาราวกับพายุที่บ้าคลั่ง

ของพกติดตัว :: สร้อยคอมือ

อาวุธ :: กึ่งหอก หึ่งคฑา

ความสามารถพิเศษ :: หูไวตาไว / มือหนัก

ธาตุแห่งเวทย์มนต์ :: ลม

สกิลการโจมตี :: เรียงจากน้อยไปมากเนอะ

- The Wind = เป็นการสร้างลมขึ้นมาแบบธรรมดาค่ะ สร้างสายลมขึ้นมาเฉยๆนั่นแหละ เป็นสายลมที่ไม่ได้แรงมากนัก อ่อนๆถึงปานกลางนิดหน่อย ใช้สำหรับสร้างความเย็นให้ตัวเองค่ะ(?) ไม่เสียพลังเวทย์เลย

- The Windy = ความแรงมากขึ้นกว่าอันที่แล้ว มีความแรงมากพอที่จะสร้างความดันอากาศที่มาก ที่สามารถพัดสิ่งต่างๆ (ที่ไม่ได้หนักมากเท่าตึก ต้นไม้ จะเป็นพวกคน พวกสิ่งของที่สามารถเคลื่อนย้ายได้ อะไรพวกนี้) ให้ลอยออกไปได้ตามทิศทางที่ต้องการ สามารถกำหนดทิศทางของลมของตนเองได้

- The Blade Of Wind = สร้างใบมีดขึ้นมาจากลมค่ะ เป็นใบมีดที่มองไม่เห็นและแหลมคมเหมือนใบมีดจริงๆ ใช้ในการลอบทำร้ายศัตรูได้ดีที่สุด

- The Wing Of Windy = เป็นการโจมตีที่เริ่มเป็นขั้นสูง ลักษณะการโจมตีคือ เริ่มแรกศัตรูจะลอยขึ้นบนอากาศอย่างไม่มีสาเหตุ ความสูงสามารถกำหนดเองได้ ศัตรูจะไม่สามารถขยับตัวเลย  จากนั้นก็จะมีลมที่มีแรงดันมหาศาลดันเข้ามาอย่างไม่ยั้ง สร้างความเสียหายมาก มีศัตรูบางคนที่ตายเพราะท่าการโจมตีนี้ด้วย เมื่อโจมตีเสร็จได้สักพัก ก็จะปล่อยศัตรูลงมาสู่พื้นดินอย่างแรก เมื่อใช้ท่านี้จะขยับไม่ได้เป็นเวลา 3 วัน และไม่สามารถใช้พลังเวทย์ได้อีก จนกว่าพลังเวทย์จะฟื้นฟู

- The Storm Of Dead = เป็นการโจมตีขั้นสูงสุด เริ่มแรงคือลมในบริเวณศัตรูจะเอาอาศัยที่เป็นออกซิเจนออกไปจากบริเวณนั้น ทำให้ศัตรูหายใจไม่ออก และจากนั้น สายลมที่รุนแรงดุจดั่งพายุก็จะพัดโถมเข้ามาหาศัตรู และพายุนี้จะฉีกกระชากร่าง เนื้อ หนัง ของศัตรูให้เป็นชิ้นๆ จนสลายไปเหลือแต่โครงกระดูก เป็นการโจมตีที่ไม่ค่อยได้ใช้นัก เพราะใช้อาจจะเสียพลังเวทย์ไปเกือบหมดทั้งตัว เสี่ยงต่อการเสียชีวิต

เพิ่มเติม :: เวลาเชร่าใช้เวทย์ มักจะร่ายเวทย์จากคฑา / เวลาเชร่าโกรธจะโกรธแบบพายุที่บ้าคลั่ง

เหตุการณ์จำลอง ( ตัวละครตอบ )

ร่างของเชร่าตกลงมาในที่ไหนสักแห่งที่เต็มไปด้วยสีเทา เชร่าค่อยๆลุกขึ้นมาจากพื้นพร้อมกับ

สำรวจร่างกายของตนเอง..ปรากฏว่าเชร่าไม่รู้สึกเจ็บหรือมีบาดแผลแม้แต่น้อย ในขณะที่เชร่า

กำลังรู้สึกแปลกใจอยู่นั้น จู่ๆก็มีอัญมณีชิ้นใหญ่ชิ้นหนึ่งโผล่ขึ้นมาตรงหน้าเชร่าอย่างกระทันหัน

เชร่าชะงักไปชั่วครู ก่อนที่จะกลับมาตั้งสติ ตั้งท่าเตรียมต่อสู้กับสิ่งตรงหน้าทุกเมื่อ เมื่อมันแสดงพิรุธออกมา เชร่าเงียบ บรรยายกาศรอบข้างก็พลอยเงียบตามไปด้วย เธอมองอัญมณีตรงหน้านานพอสมควร ก่อนที่จะเอ่ยปากพึมพำออกมาเบาๆว่า " อะไรกันเนี่ย ฉันกำลังฝันอยู่ใช่ไหม แล้-- " ยังไม่ทันที่เชร่าจะได้พึมพำจบประโยค อัญมณีตรงหน้าก็ขั้นขึ้นมาเสียก่อน

" เจ้าอย่าเพิ่งถามอะไรทั้งสิ้น เพราะเจ้ามาที่นี่ก็เพื่อให้ข้าถามคำถาม เอาล่ะ.. " อัญมณีตรงหน้าเปล่งเสียง

พูดออกมาอย่างแปลกประหลาดอย่างที่ไม่ควรจะเป็น

เชร่าเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนที่เตรียมตั้งท่าจะต่อสู้ให้พร้อมเพรียงมากกว่าเดิม เธอมองสิ่งประหลาดที่มีรูปร่างคล้ายอัญมณีตรงหน้าด้วยความไม่ไว้ใจ อัญมณีไม่ควรจะพูดออกมาได้ เชร่าคิด ก่อนที่จะหันมาทบทวนคำพูดของอัญมณีตรงหน้าต่อไป " พูดอะไรเอาแต่ใจสิ้นดี.. " เธอพึมพำเบาๆ

" ข้ามีคำถามแค่ 2 ข้อเท่านั้น..ข้อแรก..เจ้าคิดยังไงกับแม่มด/พ่อมดผู้ที่เป็นฝ่ายตรงข้ามกับเจ้า " อัญมณี

ตรงหน้าพูดคำถามของตนออกมาอย่างไม่ลังเลและเร็วจนเชร่าแทบตั้งตัวไม่ทัน

เชร่ารีบประมวลผลกับคำถามที่ได้ยินอย่างรวดเร็วจนเกือบจะแทบตั้งตัวไม่ทัน เป็นคำถามที่แปลก เชร่าคิด ฝ่ายตรงข้ามอย่างนั้นหรือ เชร่านึกย้อนไปถึงเมื่อครั้นยังเยาว์วัย เธอถูกปลูกฝังมาโดยตลอด..ว่าเหล่าสายเลือดที่ชั่วช้าที่สุดคือสายเลือดผู้อยู่ฝั่งตรงข้ามกับตน หรือเรียกง่ายๆก็คือแม่มด/พ่อมดดำ เธอถูกปลูกฝัง มาคนเหล่านั้นเป็นตัวอันตราย น่ารังเกียจ และสมควรควรค่าแก่การกำจัดทิ้งไปหายไปจากโลกนี้เสีย มันดูเป็นความคิดที่โหดร้ายเกินความจริง นี่คือสิ่งที่เชร่าคิดมาตลอด " ฉันไม่รู้หรอกนะ..ว่าฝ่ายตรงข้ามที่ว่านั่นมันเป็นอย่างไร ฉันไม่รู้หรอก..ว่าพวกเขาชั่วร้ายอย่างที่ฉันเคยได้ยินมาตลอดหรือเปล่า แต่ฉันเชื่อว่า แม้พวกเขาจะเป็นฝ่ายตรงข้าม พวกเขาก็คงเหมือนพวกเรา ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาชั่วร้าย แต่ในขณะเดียวกัน..ฉันก็ไม่เชื่อว่าพวกเขาเป็นคนดี ฉันไม่เชื่อ..เพราะฉันไม่เคยเห็น ไม่เคยรับรู้ ไม่เคยสัมผัสด้วยตัวเอง และสิ่งที่ฉันไม่ได้เห็นด้วยตาของตนเองนั้น ฉันจะไม่มีวันเชื่อหรือฟันธงตามสิ่งที่ตนเองได้ยินมาเด็ดขาด เพราะไม่ว่ายังไง ถ้าขึ้นเชื่อว่าเป็นฝ่ายตรงข้าม นั่นก็หมายถึงพวกเขาเป็นศัตรูกับพวกเขา คงไม่มีใครที่ไหนที่จะเหล่าส่วนดีของศัตรูออกมาให้พวกพ้องของตนเองฟังหรอกใช่ไหมล่ะ? เพราะฉะนั้น..ก็ไม่แปลก ที่สิ่งที่ฉันได้ยินมาจะเป็นเรื่องจริงบ้างเท็จบ้าง..คำตอบแค่นี้คงพอใช่ไหม เฮ้อ เหนื่อย " เชร่าพูดก่อนที่จะหยึดเงียบไปเพื่อพักหายใจ ก็สมควรที่จะเหนื่อยละนะ เล่นพูดแบบไม่เว้นวรรค์ให้หายใจเลยนี่สิ

เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้นอัญมณีตรงหน้าก็เงียบไป..นั่นทำให้อากาศรอบตัวของเชร่าเย็นขึ้นมาอย่าง

ฉลับพลัน ก่อนที่อัญมณีอันนั้นจะเอ่ยขึ้นมาอีกว่า " ข้อสอง..ระหว่างความรักกับหน้าที่..เจ้าจะเลือกอะไร "

คำถามของอัญมณีทำให้เชร่านิ่งเงียบไป ควรจะตอบว่าอย่างไรดี เธอคิด มันสำคัญทั้งสองอย่าง " ถ้าเป็นไปได้ก็อยากเลือกทั้งสองอย่าง.. " เธอพูดขึ้นมาลอยๆ ก่อนที่จะเริ่มจมดิ่งลงสู้ความคิดของตนเอง หน้าที่ คือสิ่งที่สำคัญ หน้าที่คือตัวบ่งชี้ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร เกิดมาเพื่อใคร เกิดมาเพื่อทำอะไร หน้าที่คือสิ่งที่จะกำหนดว่าตัวเรานั้นมีคุณค่าต่อโลกใบนี้มากแค่ไหน แต่.. ไม่ว่ายังไง มันกลับไม่สำคัญเท่ากับอีกสิ่ง " ความรัก ฉันเลือก..ความรัก " เชร่าพูดออกมาอย่างไร้สติ เธอพูดออกมาราวกับเสียงกระซิบที่พูดกับตัวอง ใช่..เธฮเลือกความรัก ถ้าไม่มีความรัก เธฮนั้นก็ไม่สามารถเกิดขึ้นมาลืมตาโลกใบนี้ได้ ถ้าไม่มีความรัก..เธอก็ไม่สามารถเกิดมาเพื่อทำหน้าที่ของตนเองได้ ถ้าไม่มีความรัก..ตัวเธอนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากเครื่องจักรชั้นดีที่มีหน้าที่ทำตามคำสั่งอย่างเดียว ถ้าไม่มีรัก..ก็ไม่มีหน้าที่ ความรักทำให้หน้าที่เป็นหน้าที่ที่สมบูรณ์ สมบูรณ์ในหลายๆเรื่อง และที่สำคัญ ความรัก..คือการใส่ใจ ใส่ใจในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ถ้าไม่มีความรัก นั่นก็เท่ากับว่าสิ่งที่เราทำลงไปนั้นช่างไร้ความหมายเสียเหลือเกิน..

เมื่ออัญมณีได้ยินคำตอบดังนั้นเจ้าตัวก็หัวเราะออกมาอย่างดังสนั่นและกึกก้องไปทั่วบริเวณ มันหัวเราะ

ออกมาเสมือนกับเจอเรื่องสนุก..ก่อนที่จะหายตัวไปและทิ้งคำพูดหนึ่งไว้ว่า " แล้วข้าจะค่อยดู! ว่าเมื่อถึง

วันนั้นเจ้ายังจะเลือกคำตอบในวันนี้อยู่ไหม! ว่ะฮ่ะฮา! "

ยังไม่ทันที่เชร่าจะได้ตอบกลับไป จู่ๆภาพตรงหน้าก็เริ่มเลือนรางอย่างไม่มีสาเหตุ เธอล้มลงไปกับพื้น มือไม้เริ่มอ่อนจนไม่สามารถควบคุมตนเองได้ สติเริ่มขาดๆหายๆ จนในที่สุด ทุกอย่างก็ดับวูบไป

....

...

..

เชร่าตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนของตนเอง เสียนกร้องจากนอกหน้าตาเป็นสัญญาณบ่งบอกได้ดีว่านี่เช้าแล้ว เชร่ามองไปรอบๆเพื่อสำรวจอีกครั้ง ก่อนที่จะพึมพำออกมาว่า " ฝันไป..จริงๆด้วยแหะ " แม้เธอจะพูดออกไปอย่างนั้น แต่ลางสังหรณ์และจิตใต้สำนึกของเธอมันกลับสวนทางกันกลับคำพูดของเธอ เธอคิดว่ามันไม่ใช่ความฝัน เสียงจากเบื้องลึกของจิตใจต่อต้านขึ้นมาเสียงดัง เชร่าสะบัดหัวเพื่อไร้ความคิดที่พุ่งซานของตนเอง ก่อนที่จะลุกขึ้นไปทำกิจวัตรประจำวันของตนเองดังเดิม " เลิกคิดได้แล้วยัยเชร่า มันเป็นแค่ฝัน อย่าไปคิดมาก.. "

คุยกับผปค.

สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่อมัดหมี่ค่ะ ผปค.ชื่ออะไรค่ะ

- เบลาห์ค่ะ เรียกเบลฯเฉยๆก็ได้ค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้ล่ะค่ะ?

- ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน สาเหตุที่มาสมัครเพราะมันน่าสนใจค่ะ

ถ้าไม่ติดตาม หรือไม่เม้นเพื่อแสดงตัวเลย เราจะเอาลูกผปค.ออกในทันทีนะคะ

- ค่ะ

ไรท์อาจจะอัพช้าหน่อย อย่างน้อยก็สัปดาห์ละครั้งนะคะ

- โอเคค่ะ

มีอะไรอยากจะบอกไรท์มั้ยคะ?

- ไม่มีค่ะ

ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ