คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
We we're thinking we would never be apart
With your name tattooed across my heart
Who would have thought it would end up like this?
Where everything we talked about is gone
And the only chance we have of moving on
Is trying to take it back
Before it all went wrong
Before the worst, before we met
Before our hearts decide
It's time to love again
Before too late, before too long
Let's try to take it back
Before it all went wrong
เราคิดว่าเราจะไม่มีวันพรากจากกัน
พร้อมด้วยชื่อของเธอที่สลักอยู่บนหัวใจฉัน
ใครจะไปคิดล่ะว่ามันจะจบลงแบบนี้?
ที่ที่ทุกๆอย่างที่เราเคยพูดถึงมันเลือนหายไปจนหมด
และโอกาสเดียวก่อนที่เราจะก้าวเดินต่อไป
คือการพยายามจะคว้าเอาสิ่งที่เราเคยมีกลับมา ก่อนที่มันจะผิดพลาดไปหมด
ก่อนมันจะเลวร้ายสุดๆ ก่อนที่เราจะพบกัน
ก่อนที่หัวใจเราจะตัดสินใจ
ถึงเวลารักกันอีกครั้ง
ก่อนที่มันจะสายไป ก่อนที่มันจะนานเกินไป
เรามาพยายามคว้ามันกลับมาเถอะ
ก่อนที่ทุกๆอย่างจะผิดพลาดไปหมด
The Script - Before The Worst
บนโลกนี้ล้วนแต่มีคำถามที่หาคำตอบได้ยากคำถามนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น
ระหว่างความทรงจำที่ดีกับความทรงจำที่เลวร้าย คิดไม่ตกเลยนะว่าอะไรที่ทำให้คนเรารู้เจ็บปวดและบอบช้ำมากกว่ากัน หลายๆคนก็คงคิดว่าจะต้องเป็นความทรงจำที่เลวร้ายสิ มันคือเรื่องราวในอดีตที่ทำให้เราเสียใจเชียวนะ คิดถึงแล้วแค้น คิดแล้วก็เจ็บปวดเสียใจ ใครที่ทำให้เราเสียใจเราจะจำไปตลอดแล้วก็คงจะเกลียดจนไม่อยากจะเห็นหน้าเลยล่ะ
แต่ในทางกลับกัน ความทรงจำที่ดีนะ มันคือเรื่องราวในอดีตในเต็มไปด้วยความสุข ความดีใจความสบายใจ นึกถึงทีไร ก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวทุกครั้งไป ... มันก็น่าจะเป็นสิ่งที่ดีสิ
แต่ถ้าคนในความทรงจำไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วล่ะ ? มันจริงที่พอคิดถึงแล้วรู้สึกมีความสุขด้วยกันทุกครั้งไปแต่ในความเป็นจริงสิ่งเหล่านั้นก็เป็นเพียงเรื่องที่ เคย เกิดขึ้นเพียงเท่านั้นเอง
คนเราเองก็เกิดมาพร้อมกับความโลภ นึกถึงเรื่องราวพวกนั้นอย่างเดียวเพียงพอหรอ ก็ไม่ เรารู้สึกอยากย้อนกลับไปยืนในจุดนั้น จุดที่มีความสุข จุดที่มีความรัก อยู่กับคนที่รัก แต่เราก็ไม่สามารถทำได้..
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกห่อเหี่ยวแล้วใช้ไหมล่ะ ?
แล้วเจ้าสิ่งที่เรียกว่าความทรงจำดีดีเนี่ย มันเป็นสิ่งที่เราเองยังอยากเก็บไว้ แม้ว่าตอนสุดท้ายที่เรานึกถึงมันเราจะรู้สึกเสียดาย และเจ็บปวดก็ตาม มันจะวนลูปไปเรื่อยๆนึกถึงมีความสุข พอรู้ว่ามันไม่มีอีกแล้วก็เกิดทุกข์ นั่นล่ะ เป็นสิ่งที่ฉุดรั้ง การเริ่มต้นใหม่ เพราะตราบใดที่เรายังคงรู้สึกดีกับความทรงจำเดิมๆ คิดถึงแต่เรื่องเดิมๆ สร้างวิมานความสุขหลอกตัวเองไปวันๆ เมื่อไหร่กันล่ะ เราจะหลุดพ้นจากวังวนแห่งความเศร้าจากการจากลาเสียที เมื่อไหร่กันล่ะ ที่เราจะเปิดใจต้อนรับเรื่องราวใหม่ๆสักที
สำหรับผมแล้ว “ความทรงจำที่เลวร้าย ไม่ทำร้ายเราเท่ากับความทรงจำที่สวยงาม ที่เรารู้ทั้งรู้ว่ามันไม่มีทางเกิดขึ้นอีกครั้ง
ห่วงหาเพียงใด ต้องการมากเท่าไหร่ สิ่งที่คว้าได้มากลับกลายเป็นเพียงแค่อากาศ”/
สวัสดีครับผมชื่ออีจุนโฮ อ่า
ที่เวิ่นๆมาทั้งหมดนั้นมันคือสัจธรรมที่ผมก็เพิ่งค้นพบเองครับผมมักจะใช้เวลาไปกับการนั่งเหม่อคิดถึง
อดีต น่ะครับ คิดถึงที่ไรก็เผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัวทุกทีเลยล่ะครับ
แต่น่าเศร้านิดหน่อยที่ผมทำได้แค่คิดถึง จริงอยู่ที่เราสองคนจบกันไปแบบไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
ตอนช่วงแรกของการเลิกรามันเป็นเรื่องยากมากที่จะไม่ร้องไห้ด้วยความเสียใจ
แต่พอเวลาผ่านไปผมก็พยายามจะเกลียดเขา เพื่อให้ตัวเองได้เข้มแข็งขึ้น
แน่นอนว่าผมทำไม่ได้หรอก ผมเกลียดเขาไม่ลง ไม่ว่าเรื่องที่เราจะเลิกรากันไปนั้นมันจะทำให้ผมรู้สึกแย่แค่ไหน
แต่สุดท้ายผมก็ได้แต่ย้ำว่าเขาไม่ผิด คนผิดมันก็คือผมเอง
คนที่ทำให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้มันก็คือผมเองนี่แหละ ทฤษฏีเวลาจะช่วยเยียวยาทุกสิ่งน่ะ
มันเป็นเรื่องจริงนะ ตอนนี้ผมไม่เสียใจแล้วล่ะ แต่เวลาน่ะไม่ได้ทำให้ลืมหรอกนะ
มันแค่ช่วยเยียวยาความรู้สึกบางอย่างให้จางหายไปเท่านั้นเองความรู้สึกบางอย่างที่ไม่ใช่
ความรัก มันจางไปบ้างแล้วล่ะ แต่ ความรัก มันยังชัดเจนอยู่เสมอ
ผมเคยคิดนะว่ามันเป็นเรื่องน่าอายมากๆ ที่เรายังคงคิดถึงเขา
ในขณะที่เขานั้นมีคนอื่นไปแล้ว ไม่เคยมองมาที่เราเลยสักครั้งนับจากจบไป
เหมือนเป็นคนไม่รู้จักกัน มันแย่นะที่ยังอ่อนแออยู่แบบนี้ แต่ทำยังไงได้ล่ะ
ในเมื่อความสุขของผม คือการเฝ้ามองความเป็นไปของเขา จะบอกว่าแอบรักแฟนตัวเองก็คงจะไม่ผิดนัก
อ่า ไม่สิ แฟนเก่า ต่างหากล่ะ เป็นสถานะที่..... ไม่อยากจะได้เลยแฮะ
ถ้าย้อนเวลากลับไปตอนนั้นได้ ผมคงจะไม่พูดแบบวันนั้นแน่นอนเลย ผมสาบานได้
ผมรักเขามากจริงๆ
-คำสารภาพของอีจุนโฮ-
มันผ่านมานานแล้วล่ะจากวันนั้นที่ผมตัดสินใจจบความสัมพันธ์กับชานซองลง
มันเป็นรักครั้งแรกของผม แฟนคนแรก และอกหักครั้งแรก
ที่เขาว่ารักแรกมันลืมยากคงจะจริงนะ นี่ผ่านมา 3 ปีกว่าได้ละ ผมยังไม่ลืมวันแรกที่เราบอกว่ารักกันเลยด้วยซ้ำ การเป็นคนความจำดีก็เป็นข้อเสียเหมือนกันนะเนี่ย
ในวันนั้นเราไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกันใหญ่โต
เป็นวันที่ผมคิดว่าผมตัดสินใจผิดพลาดมากที่สุดในชีวิต ด้วยอารมณ์โมโห
ผมบอกเลิกชานซอง ..... มันหันหลังเดินจากผมไป ใช่ ความรักเดินจากผมไปแล้ว
ผมไม่ได้ร้องไห้หนักมากนัก
มันเป็นความรู้สึกจุกที่อกเกินกว่าจะขยับตัวทำอะไรทั้งนั้น หลังจากวันนั้นผมพยายามเกลียดเขา
โทษว่ามันเป็นความผิดของเขาที่ทำให้รักเรามันต้องจบลงแบบนี้ เขามันคนเลว เป็นคนที่ไม่ค่าพอที่จะได้รับความรักจากผม
เลิกรักเขา แล้วลืมเขาไปซะ ผมคิดอย่างนั้น
จนวันนี้ผมยังทำไม่ได้เลย
แล้วไอความรู้สึกที่อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
อยากมีชานซองเคียงข้างกายเหมือน นี่มันคือบ้าอะไร แถมยังเพิ่มขึ้นทุกๆทีอีกต่างหาก
ช่างน่าหงุดหงิดนัก !
50% 22 มิถุนายน 2558
100% 26 กันยายน 2558
Talk
ขอโทษที่มาช้ามากกกก แบบมากกกกกก เลยนะคะ คือไม่ค่อยว่างเลย
ชี้แจงเรื่องคนเชียนก่อนนะคะ คือ เขียนฟิคเรื่องนี้เรื่องแรกค่ะ ไม่อยากให้คาดหวังอะไรมากนัก คือเขียนไม่เก่งเลยค่ะ แถมเขียนไม่ค่อยออกอีกต่างหาก
ที่มาช้านี่ไม่ได้เล่นตัวอะไรนะคะ คือทำแผ่นที่จดพล็อตเรื่องหายค่ะ ...... Orz แล้วเป็นคนที่ขี้ลืมมากๆ เลยลืมไปน่ะค่ะว่าจะเขียนอะไรบ้าง
ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว ว่างแล้วค่ะ จะพยายามเขียนมันออกมาให้ดีนะคะ ขอไปตบตีกะความคิดตัวเองก่อนนะคะ
ชี้แจงเรื่องฟิค เรื่องนี้จุนโฮจะเป็นคนที่มีความย้อนแย้งในตัวเองสูงมากค่ะ(พอๆกะคนเขียนเลย) ดังนั้นความคิด การกระทำ ในแต่ละช่วงเวลามันจะไม่คงที่นะคะ แบบจะย้อนไปย้อนมาน่ะค่ะ คือเดาได้ค่อนยากว่าจะคิดอะไรแบบไหนน่ะค่ะ เป็นคนที่ย้อนแย้งมากจริงๆ ปากแข็งนิดๆนะคะ แต่บอกเลยว่าเรื่องนี้นุ้งโฮใจอ่อนนน ส่วนชานซองยังไม่เปิดตัวเลย..... รอก่อนนะคะ ขอคนเขียนตบตีกะความคิดตัวเองก่อนค่ะ
หากอ่านแล้วมันวนไปวนมาต้องขอโทษด้วยนะคะ คนเชียนมันมึนๆเบลอๆน่ะค่ะ
ในส่วนอินโทรก็จะออกแนวเวิ่นๆไปก่อนนะคะ เนื้อเรื่องตามะล็อตจะเริ่มขึ้นใตอนไป ไอไอไอไอ ซึ่งไม่รู้จะเขียนออกมาได้ไหม T^T
ความคิดเห็น