เมียหลวง

ลำดับตอนที่ #5 : เมียหลวง - หวานน / อดีต

    

Gun  Part ..

"พี่กัน ๆ มีเด็กมาสมัครงานอะ ไปรายงานท่านประธานดิ "

"วันนี้ท่านประธานบอกว่า จะไม่เข้าบริษัทน่ะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง "

"โอเค ๆ ให้ไปเจอที่ไหนล่ะ "

"เดี๋ยวเจอที่ห้องฉันล่ะกัน "

"โอเคคะ เดี่ยวจัดให้ " ผมเดินกลับไปที่ห้องเลขา ฯ ของผมเอง สงสัยล่ะสิ ทำไมผมมีห้องส่วนตัว ก็ผมทำงานที่นี้มานานแล้ว จะเรียกว่า คนเก่าคนแก่ เลยก็ได้ -.,- แต่ผมยังไม่แก่นะ ฮ่า ฮ่า

"ก็อก ๆ "

"เชิญ ! " ผมเอ่ยเสียงเข้มออกไป แต่เมื่อเจอหน้าผู้สมัครใหม่ก็ต้องช็อค !

"เห้ย !!! ลุงไอ้ถ่าน ! "

"ไอ้เด็กกวนประสาท ! "

"ลุงมาทำไรที่นี้เนี่ย ขายประกันหรอ "

"ขายบ้านป้าแกสิ !  ออกไป ฉันไม่รับนาย ! "

"เห้ย ! ได้ไง ลุงอย่าเอาความแค้นส่วนตัว มารวมกับงานดิ ! "

"ไม่ได้รวมเว่ย แต่ไม่รับ มีอะไรไหม "

"หึ ! หรือว่าลุงกลัวว ลุงกลัวผมแกล้งใช่ไหม ลุงถ่าน ! "

"ค ะ  ใครกลัวนายย !! "

"กลัวล่ะเซ่ !! "

"กะ กะ กะ กลัวที่หนายยยย TT "   รู้ทันอีก ! ให้ตายสิ

"งั้นก็รับผมเข้าทำงานสิ "

"อะไร ! ง่ายไปไหม นายอ่ะ ทำอะไรเป็นบ้าง "   ไอ้เด็กบ้านั่นนั่งลงกับเก้าอี้ก่อนจะจ้องหน้าผมเหมือนต้องการอะไรสักอย่าง

"ความสามารถพิเศษของผมงั้นหรอ ... ผมจูบเก่ง สนใจจะลองไหม "

"หะ เห้ย !  มะ ... อุ้บ ! "  ปากของผมโดนประกบทันที ให้ตายสิ สัมผัสนี้ ถ้าผมบอกว่าผมโหยหามานานคุณจะเชื่อผมไหม

"เป็นไง ผมจูบเก่งจริงไหม "

"เอ่อ ... - / / -  มะ ... "

"อย่าปฏิเสธเลย ผมรู้ว่าลุงโหยหามัน "

"แกอย่ามาเรียกฉันว่าลุงนะ ! "

"อ่ะ ๆ แล้วอยากให้เรียกว่าอะไรล่ะ ... ที่รัก ไหม "

"หึ ! ไอ้เด็กกวนประสาท ! ฉันชื่อ กัน ! ฉันเป็นพี่ของนาย นายต้องเรียกฉันว่า พี่กัน ! "

"โอเค ๆ พี่กันก็พี่กัน ... อยากเรียกว่า ที่รัก อ่ะ ได้ไหม"

"ผลั้ว !! อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นนายนะ ไอ้เด็กกวนประสาท"

"อะไรพี่กัน ผมมีชื่อนะ ผมชื่อ ไอซ์ "

"ระ เรื่องของนายสิ ใครอยากรู้ "

"หรืออยากจะโดนจูบอีกรอบ  ปากหวาน ๆ อย่างนี้จะชิมให้หายหวานเลย "

"บะ บ้าสิ ! ไอ้เด็กลามปาม "

"แล้วสรุปรับผมไหมเนี่ย "

"ไอซ์จะให้พี่รับไอซ์เพราะไอซ์จูบเก่งเนี่ยนะ ?  ประสาท ! "

"เอ้า ไอซ์ทำอย่างอื่นเก่งนะ ลองไหม -.,,- "  สายตาแทะโลมถูกส่งมายังร่างกายของผมจนผมต้องตวาดใส่หน้าไอซ์

"หยุด ! นายทำอะไรเป็นบ้างล่ะ "

"ก็บัญชี คีย์งาน หาข้อมูล หรือไม่ก็ เรื่องงงงง "

"พอ ! พรุ่งนี้นายลองก่อนล่ะกัน ... กลับบ้านไปได้แล้ว "

"กลับก็ได้ เดี๋วพรุ่งนี้มาใหม่นะ "

"จะไปไหนก็ไป "

"ก่อนไปขออีกรอบได้ไหม "

"ไอ้ ด ... จุ้บ ! " ริมฝีปากบางแตะริมฝีปากของผมเบา ๆ อย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินออกจากห้องด้วยความยียวน

"หว๊านนน หวานนน "

"ไอ้เด็กกวนประสาทเอ้ย ! "  จะด่าไปก็ไม่ทันแล้ว ให้ตายสิ ทำไมผมต้องมานั่งจับปากตัวเองพร้อมนึกถึงสัมผัสที่น่าค้นหานั่นด้วยว่ะ ไอ้เด็กบ้าเอ้ย ! อย่าให้เจอนะ ฉันฆ่านายแน่ !!

 

Zen  Part ...

"นายท่าน ตื่นสิ ! "

"ง่วงงงง "

"ตื่นน เซนจะลุกไปดูนายหญิง ไม่รู้ป่านี้ทานอาหารเช้ารึยัง"

"โอเค ดูแล้วกลับมาหาที่ห้องด้วยนะ "

"เอ่อ นายท่านนี้มันห้องนายหญิงนะครับ เซนว่านายท่านกลับไปนอนที่ห้องนายท่านเองดีกว่าไหม "

"เออเนาะ ลืมไป เดี่ยวใส่เสื้อผ้าก่อน "   เออว่ะ ลืมไปว่า โป๊อยู่  TT 

"เร็ว ๆ นะ เซนไม่อยากเห็นอุบาตตา "

"โถ่ ทีเมื่อคืนนะ ! ไม่อยากจะพูดดด "

"ทุเรศ ! รีบใส่ รีบไป "


"ก็อก ๆ "  เงียบบ สงสัยคงจะดูแลพี่ดน่อยู่มั่ง

"เซน ๆ พี่ว่า อย่าพึ่งเข้าไปเลย เผื่อเข้าไปเจอเขากำลังง้อกันจะทไงเล่า !ขัดคอ "

"เอ้า แล้วพี่เก่งจะไปนอนไหนเนี่ย "

"ไม่นอนแล้ว เดี่ยวไปอาบน้ำห้องเซนแล้วเราไปเที่ยวกัน ! "

"ห๊ะ ! แต่เซนต้องทำงาน "

"เซนกล้าขัดคำสั่งพี่หรอ "

"โอเค เซนผิดเองแหละ - -"

"ดีมาก งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ "

"อืมม เดี่ยวเซนไปเตรียมอาหารเช้าให้นะครับ "

"อืมม "  หลังจากที่พี่เก่งเดินไปแล้ว ผมก็แอบแง้มดูในห้อง้วยความเป็นห่วง แต่ทั้งคู่ยังหลับไม่รู้เรื่องอยุ่เลย เอาเถอะ ขอให้คืนดีกันเร็ว ๆ นะครับ นายท่าน นายหญิง

Geng  Part  ...

"เก่งขาาาา ! "  เสียงใครว่ะ 

"เบลเองคะ พี่เก่งงง คิดถึงพี่เก่งจังเลยยย "  ใบหน้าของเบลอยู่ดี ๆ ก็เอามาซูกที่แขนผม ให้ตายสิ เอาออกไป ! เดี่ยวเซนมาเห็น !

"เอ่อ ... เบลพี่ว่าเบลล์ ... "

"พี่เก่งอาหาร ดะ ... เอ่อ ขอโทษที ไม่รุ้ว่ากำลังจู๋จี๋กันอยู่ "  เอาแล้ว เก่งงานงอก TT

"ดี ! รู้แล้วก็ไปสิย่ะ ! เจ้านายเค้าจะคุยกัน ขี้ข้าอย่างแกอย่าเสร่อ ! "

"เบล ! "

"อะไรล่ะคะเก่งง "  เบลพูดพลางเอาแขนเล็กของเธอมาควงแขนผม

"งั้นเซนขอตัวนะ ! "  เซนพูดกระแทกเสัยงเล้กน้อย ก่อนจะเดินกลับไปในห้องครัว 

"เบล ปล่อยพี่ก่อน "

"ก็ได้คะ "

"เบลมาที่นี้ทำไม "

"ก็มาหาพี่ไงคะ โถ่ ไม่คิดถึงเบลหรอคะ "

"เบล เรื่องของเรามันจบลงไปนานแล้วนะ คุณจะกลับมาทำไม "

"ก็ เบลล คิดถึงคุณ "

"ไป ! มาทางไหน กลับไปทางนั้น ! "

"พี่เก่ง !!! อย่ามาไล่เบลนะ "

"กลับไปซะ โน่นประตู  "

"พี่เก่ง ! "

"กลับไปเถอะเบล  ... "

"แล้วพี่เก่งจะเสียใจที่วันนี้ พี่เก่งไล่เบล "  เธอไม่พูดเปล่า หากแต่มองค้อนผม 1 ที ก่อนจะเดินออกจากบ้านไป

ใช่แล้วหล่ะ ผมเคยเป็นแฟนกับเบลมากก่อน และผมก็เคยรักเธอ มาก มากกว่าชีวิตของผมเอง แต่ เธอกลับไปมีคนใหม่ ให้ตายสิ !

ย้อนกลับไปเมื่อ 1 ปีกว่า ...

'เห้ย ! เก่ง วันนี้วันเกิดเบลล์มึงเอาไรให้แฟนมึงวะ '

'โหย ให้ยังน้อยไป วันนี้กูจะขอแต่งงานเลยก็ว่าได้ ฮ่า ฮ่า '

'เห้ย ! เอาจริงหรอว่ะ '

'เออดิ คนนี้กูรักจริงว่ะ น้องเค้ามาแล้ว กูไปก่อนนะ '

'เออ ๆ ... '

'เบล ๆ ทางนี้ ๆ ... '

'คะ พี่เก่ง กลับกันรึยังคะ '

'เอ่อ เบลพี่มีไรจะบอก '

'อะไรหรอคะ '

'คือออ '  ผมทรุดตัวคุกเข่ากับพื้นและหยิบแหวนเพรชออกมาก่อนจะเอ่ยขึ้นเบา ๆ

'เบล์แต่งงานกับพี่นะครับ ... พี่รักเบลนะ '

'เอ่อ ... พะ พี่เก่งงง '

'เอ้า เบล์ อยู่นี้เองหรอ พี่ตามหาตั้งนาน ' เสียงของชายนิรนามเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มของเบล์

'เอ่อ คือ พี่เก่ง นี่คือ พี่สิงโต แฟนใหม่เบล์อ่ะคะ คือ ขอโทษนะคะ เบล์คงแต่งงานกับพี่ไม่ได้ '

'ใครกันหรอเบล์ ' สิงโตเอ่ยถาม

'อ๋อ เพื่อนน่ะคะ ไปกันเถอะคะ เสียเวลา '

'ครับ ๆ '  และแล้วร่างทั้งสองก็โอบเอวกันและเดินจากไปทิ้งไว้เพียงแต่ร่างที่หัวใจแตกสลายอยู่คนเดียว

'ทำไมกัน ! เราก็คบกันมาหลายปี ! แต่ทำไมเบล์กลับไปมีคนอื่น ! ทำไม !!!!!!! " และหลังจากนั้นผมก็ไม่เคยเจอเบล์อีกเลยจนกระทั่งถึงวันนี้

กลับสู่ปัจจุบัน ...

ให้ตายสิ ผมต้องรีบไปง้อเซนนี่หว่า !  จะทันไหมเนี่ย 

"เซนน ! " ผมวิ่งหาเซนทั่วบ้านก็ไม่พบ สงสัยคงจะนั่งอยู่ตรงสวนหลังบ้านแน่เลย ที่นั้นเวลาผมกับเซนงอนกันก็จะไปนั่งรอให้ฝ่ายตรงข้ามมาง้อเสมอ ใช่ ! เซนต้องที่นั้น

และเมื่อวิ่งไปที่สวนหลังบ้านผมก็เจอเซนจริง ๆ ผมยิ้มออกมาอย่างสบายใจที่เจอเซน หากแต่เมื่อเดินไปใกล้เซนเท่านั้นแหละ

"เพี้ย !! "  เซนตบหน้าผมจนหันไปข้างนึง ให้ตายสิ ! เกิดมาพ่อแม่ยังไม่เคยแตะต้อง TT

"ซะ เซนน "

"มีเค้าแล้ว ยังจะมาหาเซนอีกทำไม "

"เซน มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ "

"พอ ! พี่เก่ง เซนไม่อยากฟังเหตุผลควาย ๆ ของพี่เก่งแล้ว "

"เซน ฟังพี่สิ เซนน "  เซนร้องไห้จนตาบวมไปหมดแล้ว ให้ตายสิเก่ง ! ทำไมนายเลวขนาดนี้ว่ะ

"ไม่ ! เซนไม่ อุ้บ ! " ผมปิดปากของเซนทันที ก่อนที่เซนจะพูดอะไรอีก 

"พี่กับเบล์เราจบกันตั้งแต่ปีที่แล้ว เซนเชื่อใจพี่เถอะนะ เซนไว้ใจพี่ พี่จะไม่ทำให้เซเนสียใจ พี่กับเบล์เราไม่ได้เป็นอะไรกันจริง ๆ "

"เซนนน "

"เซนไม่ต้องพูดอะไร เซนแค่ให้โอกาสพี่ก็พอ เซนเชื่อใจพี่นะ "

"กะ ก็ได้ ! แต่พี่เก่งต้องยืนยันก่อน ว่า พี่เก่งรักเซน และ พี่เก่งยังไม่มีใคร "

"ครับ พี่รักเซน และ พี่ไม่มีใครอื่นนอกจากเซน เพราะพี่รักเซน คนเดียวเท่านั้น !! "  สิ้นสุดประโยคของผมเท่านั้นแหละเซนก็โผเข้ากอดผม ให้ตายสิ ! เวลานี้ ใครจะไปรู้ล่ะ ผมมีความสุขมากแค่ไหน ผมดีใจมากแค่ไหนที่วันนี้ ผมมีเซน 

---------------------------------------------------------------------------

หวาน ๆ บวก ดราม่า เล็กน้อยนะคะ (:

ไรเตอร์นั่งอัพตอนเที่ยงคืน หวังว่าตัวสะกดคงไม่ตกเยอะ (มั้ง ?)

เดี่ยวจะมาอัพใหม่นะคะ 

ขอเม้น + โหวต ได้บ้างอะไรบ้างก็ดีนะ (: