เมียหลวง

ลำดับตอนที่ #4 : เมียหลวง - ผิดคำพูด

   

(c) เครดิตตามรูปเลยนะคะ

Grace  Part ..

"เกรซ ไปทานมื้อเย็นกัน "

"ไม่ดีกว่านะคะ เดี๋ยวภรรยาคุณจะว่าเอาได้ "   พูดไปงั้นแหละ เล่นตัว ฮ่า ฮ่า คนอย่างฉันน่ะหรอ ? จะปฎิเสธนักธุรกิจร้อยล้าน หน้าตาก็หล่อ หึ ! เนี่ยแหละ พ่อของลูกในอนาคต 

"โถ่เกรซซซ "   มือเรียวโอบรอบเอวฉันอย่างรวดเร็ว หึ ! ภรรยาไม่อยู่นี้ ร่าเริงเลยนะท่านประธาน

"โถ่ ท่านประธานคะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้า จะซวยเอานะคะ "  เกรซเสแสร้งทำหน้าตาน่าสงสารใส่คนร่างสูง

"เกรซ อย่าคิดอย่างนั้นสิครับ ป่ะ ๆ เดี๋ยวพาไปเลี้ยงข้าวนะ "

"เอ่อ ... "  หึ ! ไดอยู่แล้วว แต่ยังไงก็ต้องเล่นตัวสักนิด

"ไปนะครับ ... คนดี อย่าดื้อนะ "  ท่านประธานสุดหล่อพูดพลางดึงเกรซเข้าไปกอดอย่างหนักแน่น ทำให้คนในออ้มกอดยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะแสร้งผลักออก พร้อมตีหน้าเศร้า

"แต่ เกรซซซ .... "

"เกรซ กลัวอะไรครับ "

"กะ ก็ได้คะ เกรซไปก็ได้ "  เกรซตีหน้าเศร้าหนักกว่าเดิมทั้ง ๆ ที่ในใจเธอยิ้มอย่างสะใจ

"ป่ะ ! งั้นเราไปกันเลยนะ "  ท่านประธานพูดพลางโอบเอวเกรซ ไปทานข้าวพร้อมกัน

- เธอตกเป็นผู้ต้องหาาา -

"เอ่อ เดี๋ยวเกรซขอตัวไปรับโทรศัพท์แปปนะคะ  ท่านประธาน "

"อืมม "   เมื่อเดินออกมาจากท่านประธานแล้วก็กดรับโทรศัพท์พลางกรอกเสียงใส่ปรายสายอย่างหงุดหงิด

"จะโทรมาทำไมกวาง พี่ทำงานอยู่นะ ! "

[เอ่อ คือ กวางจะถามว่าพี่จะทานมื้อค่ำกับกวางไหมคะ กวางจะได้ทำรอ]

"ไม่ต้อง !! ฉันมาทานกับท่านประธานแล้ว "

[พี่เกรซคะ เค้ามีภรรยาแล้วไม่ใช่หรอคะ]

"แล้วไง ! ใบหย่าก็มี จะกลัวอะไร ! พี่อยากได้ พี่ก็ต้องได้ "

[พี่เกรซ มันบาปนะคะ]

"แกจะบ้ารึไง จะอะไรหนักหนา ห้ะ ! ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้นะ ! "

[เอ่อ ... เอาเถอะคะ พี่โตแล้วพี่คงคิดเองได้ แต่กวางแค่จะบอกพี่ ... เค้ามีภรรยาแล้ว แค่นั้น]

"ฉันบอกแล้ว ใบหย่าก็มี ! ฉันจะเอา แล้วใครจะทำไม ! "

[เฮ่ออ ... คะ งั้นเท่านี้นะคะ สวัสดีคะ]    ' ตื้ด ' 

"หึ ! กวางแกคิดว่าพี่สาวแกจะแย่งผู้ชายคนนี้มาจากเมียเค้าไม่ได้รึไง แกดูถูกฉันเกินไปแล้ว น้องสาว !! " เกรซพึมพำก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะอาหาร

"เอ่อ ขอโทษนะคะ ท่านประธาน พอดีแม่โทรมา "

"อ๋อ ครับ ๆ งั้นทานต่อนะ "   

"คะ " เกรซฉีกยิ้มกว้างไปให้ท่านประธาน ก่อนจะตักโน่น ตักนี้ให้อย่างเอาใจ

หลังจากทานอาหารเสร็จ ...

"เดี่ยวผมไปส่งที่บ้านนะ "

"เอ่อ จะดีหรอคะ "   หึ ! ฉันก็ต้องเล่นตัวบ้างอะไรบ้างแหละ !

"ดีกว่ากลับคนเดียวนะเกรซ เดี๋ยวไปส่ง "

"อ่ะ โอเคคะ "  หึ ! ยังไงคุณก็ต้องไปส่งฉันอยู่ดีแหละ ! ท่านประธาน

Rit  Part  ....

"เอ่อ นายหญิงครับ ผมว่าทานก่อนจะดีไหมครับ นี่มัน จะสี่ทุ่มแล้วนะครับ "  พ่อบ้านเซนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นผมรอพี่โน่กลับมากินข้าวเย็นด้วยกันตั้งแต่ 6 โมง !

"ไม่เป็นไรหรอก ... เฮ่อ ... วาโย กินไปก่อนเลยนะ ริทไม่กินแล้ว "

"แต่ว่า ... ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้าไม่ใช่หรอ "  วาโยเอ่ยถาม

"ไม่เป็นไร ริทไม่หิว "  ผมพูดก่อนจะเดินขึ้นห้องไปพักผ่อน ให้ตายสิ ทำไมยังไม่กลับอีกนะ !

ผมล้มตัวนอนลงบนเตียงด้วยหัวใจที่ออ่นล้า ทำไมกันนะ ! ทุกวันก็กลับมาทานข้าวเย็นด้วยกันทุกวันนิไม่ว่าจะติดงานหนักมากแค่ไหน พี่โน่ก็จะกลับมาทานข้าวพร้อมกันทุกครั้ง แต่วันนี้ ? ทำไมกันนะ 

- ก็ใช่สิ ฉันมันไม่ดีเท่าเขา -

"ฮัลโหลครับ "

[เอ่อ ขอสายเรืองฤทธิ หน่อยครับ]

"ริทพูดสายอยู่ครับ "

[อ๋อ ริทนี้พี่รุจนะ จำได้หรือเปล่า]

"จำได้สิครับ เย่ ! พี่รุจหายไปนานเลยนะครับ ริทคิดถึงพี่รุจมากเลยนะครับ "

[พี่ก็คิดถึงริทนะ แต่พี่ไม่ค่อยว่างเลย ขอโทษทีนะริท]

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ริทให้อภัยพี่ชายคนนี้เสมออ "  ปลายสายเงียบไปกับคำว่า ' พี่ชาย ' ก่อนจะเอ่อยออกมา

[ริท ... พี่ คิดถึง ริทนะ]

"ครับ ริทก็คิดถึงพี่รุจนะ ! "

"คุยกับใครน่ะริท !!! "  เสียงพี่โน่เอ่ยขึ้นหลังจากที่เปิดประตูเข้ามาในห้องเจอกับริทที่กำลังคุยโทรศัพท์กับพี่ชายต่างสายเลือดอยู่

"เอ่อ ... พี่รุจงั้นเท่านี้ก่อนนะครับ ราตรีสวัสนะครับ "

[ครับ ฝันหวานนะริท พี่ ระ ..] ' ติ้ด ' ยังไม่ทันที่พี่รุจจะพูดจบผมก้รีบชิงวางสายก่อน จะพูดอะไรของเขานะฟังไม่ทันรีบวางไปซะก่อน

"ว่าไงริท คุยกับใคร ! " ริทไม่ตอบอะไร เพียงแต่ ล้มตัวลงนอนพร้อมหันหน้าหนีอย่างจงใจ ทำให้พี่โน่ไม่พอใจ

"ริท !!! พี่พูดไม่ได้ยินหรือไง "  แขนเล็กของริทถูกกระชากอย่างแรง จนตัวของร่างบางถูกดึงให้นั่ง

"โอ้ย ! ริทเจ็บ "

"พูดได้แล้วหรอ "

"ปล่อยริท ริทเจ็บ ! "

"เมื่อกี้ริทคุยกับใคร ชู้ใช่ไหม "

"จะบ้ารึไง ... "

"ถ้าไม่ใช่แล้วใคร .. เพื่อนรึไง !  แต่เพื่อนบ้าบออะไร คิดถึงกันซะขนาดนั้น หึ ! คิดจะมีชู้หรือไงริท ! แค่พี่ยังไม่พอใช่มะ ... "    

"เพี้ย !!  หยุดคำพูดต่ำ ๆ ของพี่ไว้แค่นั้น พอที !  "

"ระ ริท ! "  มือเรียวลูบไปตามรอยแดงที่โดนตบไปเมื่อกี้นี้ ก่อนจะเอ่ยเสียงสั่น

"เรื่องแค่นี้ ริทตบพี่เลยหรอ ห๊ะ ! " 

"ริทเจ็บ ! ปล่อยริทททท "  แขนร่างบางโดนกระชากอีกครั้งจนเป็นรอยแดงเต็มไปหมด

"แค่พี่ยังไม่พอใช่ไหม ! ต้องไปหาใครอีก ลีลาพี่มันไม่พอให้ริท หยุดที่พี่งั้นหรอ ร่านน ! "

"เพี้ย !! เมื่อกี้ ริทคุยกับพี่รุจ ! พี่ชายต่างสายเลือดของริท แล้วที่บอกว่าคิดถึง  เพราะเราไม่ได้เจอกันตั้ง 5 ปี พอใจหรือยัง ! "  เมื่อร่างบางพูดเสร็จก็สลัดมือออกอย่างไม่ใยดี ก่อนจะเดินออกจากห้องไป 

"ระ ริทททท "

"ตามริทมาทำไม !! ไม่เชื่อใจริทไม่ใช่หรอ ! ใช่สิ ริทมันไม่พอ ริทมันร่าน ริทมันน .... "  ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรออกมาอีก ปากร่างบางก็ถูกปิดด้วยปากของร่างสูง สัมผัสเร่าร้อนป่าเถื่อนถูกส่งมาให้ร่างบางอย่างต่อเนื่องก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสัมผัสออ่นหวาน ลิ้นร้อนตวัดชิมความหวานจากโพรงปากอย่างโหยหา

"ระ ริทท พี่ขอโทษษ "

"หึ ! "  ผมไม่ตอบอะไร หสกแต่เพียงเดินชนพี่โน่และกลับเข้าห้องนอนไป

"ริททท พี่ขอโทษ หายโกรธพี่เถอะนะ "

"หุบปาก ! ริทจะนอน ! อ้อ คืนนี้ออกไปนอนข้างนอกห้อง ริทไม่ต้องการใช้อากาศหายใจร่วมกับพี่ ริทรังเกียจ ! "

"ระ ริทท โกรธพี่ขนาดนั้นเลยหรอ "

"ออกไป !  จะไปไหนก็ไป !  ออกไปปปปปป "  ผมตวาดสุดเสียงจนพี่โน่ผงะเล็กน้อยก่อนจะยอมเดินออกไปแต่โดยดี

"ฮึกก ... ทำไมไม่เชื่อใจริท ฮึกกกก .... "  น้ำตาหยดใสที่อดกลั้นมานานไหลรินอย่างไม่ขาดสาย ใช่แล้วแหละ น้ำตาหยดใสมันเอ่อออกมาตั้งแต่ได้ยินคำด่าทอของคนรักอย่างสาดเสียเทเสีย หากแต่ร่างบางเลือกที่จะกลั้นมันเอาไว้ น้้ำตาหยกใสมีค่ามากกว่าที่จะให้ใครเห็นได้ 

"ริท จะไม่ออ่นแอ ริทจะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นอีกแล้ว ... ฮึกกก "  ริทเลือกที่จะเก็บน้ำตาเอาไว้ กลั้นมันเอาไว้ไม่ให้พี่โน่เห็น ริทจะไม่ยอมแสดงความออ่นแอออกมาให้พี่โน่เห็นเด็ดขาด ! ทั้ง ๆ ที่หัวใจตัวเอง เจ็บจนไม่รู้จะหาคำมาบรรยายได้แล้ว

 

(c) ตามรูปคะ

Geng  Part ..

"แมวน้อยยย "

"เย้ยยย ! มาทำไมเนี่ย "

"ก็เซนไม่ไปหาพี่ที่ห้องอะ พี่เลยต้องมาหาเซนไง ป่ะ ! "

"เย้ยย ! ไปไหนน "

"ชาดาดับ ๆ "

"ไม่เอา ! เซนเหนื่อยแล้วว "

"ไม่ได้ ! วันนี้ต้องลงโทษ ไม่ยอมไปหาพี่ "

"ก็เซนกำลังจะไปอยุ่นี้ไง แต่เตรียมของนานไปหน่อยเลย ไปช้า "

"เตรียมของ ?  เตรียมของอะไร "

"เอ่อ ... ก็นี่ไง "  เซนพูดพลางก้มหน้าอย่างเขิน ๆ ก่อนจะหยิบดอกกุหลาบสีขาวดอกใหญ่มาให้ผม

"ขอบคุณนะครับ ... ที่รัก ฟอดดด "

"อะ อืมม - / / - "

"งั้นวันนี้ไม่ลงโทษก็ได้ !  ให้อภัย 1 วัน ฮ่า ฮ่า .... แต่วันอื่นน หึหึ "

"ทะลึ่ง ! "

"ป่ะ ๆ ไปห้องพี่ได้แล้ว "

"อะ อืมม - / / - "  และแล้วผมกับเซนก็เดินจูงมือขึ้นห้องผม ก็จะถึงแล้วแหละ ถ้าไม่เห็นพี่ชายของผมนอนตัวสั่นอยู่หน้าห้อง

"เห้ย ! พี่โน่ ทำไมนอนขดอย่างนั้นหล่ะ ไม่เข้าไปนอนในห้อง "

"ระ ริทท โกรธพี่อยู่ "

"นายท่านครับ ไปนอนห้องนายท่านวาโยเถอะครับ "

"เห้ย ! ก็อดอ่ะดิ "

"บ้า ! เห็นไหมเนี่ย นายท่านจะแข็งตายอยู่แล้ว "

"สม ! ไปทำให้ริทเสียใจเองนิ "

"นายท่าน ! ได้ถ้านายท่านไม่ช่วย เซนช่วยเอง ! "

"เลิกเถียงกันแล้วมาประคองฉันยืนก่อนจะดีไหม "

"เออ ๆ ! "  ผมเอ่ยอย่างหัวเสีย ก่อนจะประคองพี่โน่เข้าไปในห้องของผม ให้ตายสิ งั้นคืนนี้ก็อดอ่ะดิ TT 

"เดี๋ยวเซนเช็ดตัวให้นะครับ รอสักครู่ "  เมื่อเซนหยิบกะละมังใบเล็หพร้อมกับผ้าชุบน้ำหมาด ๆ มานั่งข้างเตียงพร้อมกับค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของพี่โน่ทีละเม้ดด้ยมือที่สั่น ๆ หึ ! มองตาค้างเลยนะ หุ่นพี่โน่มันจะดีสักแค่ไหนกันเชียวมองไม่วางตาเลย !

"มานี่ ! เช็ดเอง มองอยู่นั้นอ่ะ "

"เซนทำเองได้ "

"ก็พี่จะทำ ! ทำไม เซนอยากดูหุ่นพี่โน่หรอไง "

"บ้าสิ ! คนไม่สบายยังจะหึงอีกนะ "

"ก็เค้าหึงนิ ! ไม่ต้องดูของมันหรอก ดูของพี่ดีกว่า -.,- "

"บะ บ้า - / / - จะเช็ดก็รีบเช็ดสิ เดี๋ยวก็ปอดบวมกันพอดี "  ผมไม่ตอบอะไร แต่ก็ันมาเช็ดตัวให้พี่โน่อย่างเก้ ๆ กัง ๆ โถ่เว่ย ! เคยทำซะที่ไหนกัน

"โหย เป็นป่ะเนี่ย ! มาเซนทำเอง "

"ไม่ต้อง ! จะแอบดูหุ่นมันล่ะสิ "

"บ้ารึไง ! ... "

"มา เดี่ยวริททำเอง "  ผมตกใจเมื่อริทเข้ามาในห้อง เอ่อ ... ริทมาตั้งแต่เมื่อไหร่ฟร่ะ !  - -

"อะ อืมม "  ผมพาเซนไปนั่งที่โซฟาในห้องใกล้ ๆ เตียงและแอบดูริทเช็ดตัวให้พี่โน่อย่างห่าง ๆ ทั้งสองคนนั้นทะเลาะกันไม่ใช่หรอไง ทำไมมาเช็ดตัวให้กันนะ ?  

"มองไรนายท่าน ... สงสัยอะดิ "

"อืม สงสัย เซนรู้หรอ ว่าทำไม ? "

"เซนก็ไม่รู้ "

"เอ้า ! แล้วพูดเหมือนรู้เลยนะ "

"แต่เซนว่า ... ความรักอะ จะทำให้คนใจออ่น แต่ในเวลาเดียวกัน ความรักก็จะทำให้คนตาบอได้เช่นกัน "

"อะ อืมม ... เซน .. พี่รักเซนนะ "

"เย้ย ! แล้วมาบอกเซนทำไมเล่า ! "

"รักเซนก็ต้องบอกเซนดิ จะให้ไปบอกแมวที่ไหนล่ะ "

"บ้า !  นายท่านไปนอนก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวเซนรอนายหญิงเอง"

"ไม่เป็นไร "

"พ่อบ้านเซนกับวาโย ไปนอนห้องริทไป เดี่ยวริทจะเฝ้าไข้พี่โน่เอง "

"หาา อุ้บ ! "  ผมโดนเซนปิดปาก TT

"ครับ นายหญิง ... ไปดินายท่าน ! "

"อะ อืมมม "  ผมกับเซนเดินออกจากห้องเบา ๆ ก่อนจะเข้าไปที่ห้องของริทกับพี่โน่

"เซน ไม่มีใครแล้ว ... "

"ละ แล้วไง "

"มา ม่ะ ! มาเถอะ ! มาทำกัน "

"ทุเรศ ! "

"อะไร พี่หมายถึง มานอนกัน เซนคิดไกลว่ะ "

"เอ้า หรอ แหะ ๆ "

"หรือเซนอยาก พี่ก็จะจัดให้ได้นะ "

"ไม่อ่ะ เซนไม่อยาก "

"เซนไม่อยาก .... แต่พี่อยาก ! "

"เย้ยยยย ! "  และแล้วบทรักอัน้ร่าร้อนก็เริ่มบรรเลงต่อเนื่องตลอดคืน ...

----------------------------------------------------------------------------------

มาอัพแล้วนะคะ (:

ติดตามด้วยเน้อออ

สำหรับคำที่ไรเตอร์พิมพ์ผิด ไรเตอร์ขอโทษ อีกทีนะคะ

สายตาไรเตอร์ มันเริ่มจะไปแล้วว TT