เมียหลวง

ลำดับตอนที่ #11 : เมียหลวง - สำนึก / โกรธ

  

TONO  Part ...

"ริท ตื่นแล้วหรอ มาทานข้าวต้มร้อน ๆ นะ พี่ตั้งใจทำสุดฝีมือเลย ^^ " ผมถือชามข้าวต้มร้อน ๆ ที่พึ่งทำเสร็จใหม่ ๆ ไปให้ริทด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม หากแต่ว่า

"ผลั่วว ! เพล้งง " ริทกลับปัดชามข้าวต้มร้อน ๆ ใส่ผมและแตกละเอียดแล้วด้วย ร้อนชะมัด !

"โอ้ย ! ร้อนนน " ให้ตายสิ ทำไมมันร้อนแบบนี้ว่ะ T^T

"หึ " ริทยิ้มอย่างสะใจก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำอย่างไม่สนใจผมเลย ให้ตายสิ ริทยังไม่หายโกรธผมอีกหรอเนี่ย ไม่เป็นไร ผมจะทำทุกวิถีทางให้ริทกลับมาเป็นริทคนเดียวให้ได้ ! แต่ตอนนี้ไปทำแผลก่อนเถอะ ! มันเริ่มบวมแล้ว T^T

Rit  Part ..

ผมทรุดตัวนั่งลงกับพื้น เมื่อเข้ามาในห้องน้พและล็อคกลอนเรียบร้อยแล้ว ใช่แล้ว ริทมันออ่นแอ แต่ริท ไม่เคยยอมแพ้ใคร ทำไมกันนะ อย่ามาทำดีกับริทเพียงเพราะรู้สึกผิดเลย มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกขยะแขยง'มากกว่าที่จะสงสารเสียอีก

ถามว่าทำไมผมถึงไม่เลิกกับเขาไปเลย ? ผมคงตอบไม่ได้หรอกครับ ระยะเวลา 6 ปีที่ผ่านมามันมีค่ามากเกินกว่าจะจบลงเพียงเพราะ เศษขยะ ที่เข้ามาแทรกกลาง  ผมยังรักเขาอยู่ แม้วันนี้ เขาจะไม่รักผมแล้วก็ตาม ...

เมื่ออาบน้ำเสร็จ ..

"ริท วันนี้จะเข้าบริษัทไหม จะได้ไปพร้อมกัน ^^ "

"... " ผมไม่ตอบอะไรหากแต่กลับเดินผ่านพี่โน่ไปเหมือนพี่เค้าเป็นแค่ ธาตุอากาศเท่านั้น

"ริทท หันมาคุยกับพี่ก่อนได้ไหม " พี่โน่เอามือมาจับแขนผมไว้ แต่ผมก็สบัดมันออกอย่างไม่ใยดี

"อย่ามาจับตัวริท ... ริทจะไม่นั่งรถคันเดียวกับที่เขา'เคยนั่ง ริทรังเกียจ !! "

"ริททท "

- จะต้องทำยังไงให้เธอมารัก -

"ฮัลโหลครับพี่รุจ " ผมเดินแยกออกมาจากพี่โน่ เชื่อไหม ไม่ใช่พี่รุจหรอก - - เรขาพี่โน่ต่างหาก พูดไปงั้นอะ จะได้มีเหตุผลแยกออกมาจากพี่โน่

[เอ่อ คิออ ไม่ใช่นะครับ]

"ริทรู้แล้ว กันมีอะไร "

[คือวันนี้มีงานด่วนน่ะครับ ไม่ทราบว่านายหญิงจะเข้าบริษัทหรือเปล่า]

"แล้วให้พี่โน่ทำไม่ได้หรอ "

[คือ เขาเจาะจงอยากจะให้นายหญิงทำน่ะครับ]

"โอเค เดี๋ยวจะเข้าแล้วกัน "

[ครับ สวัสดีครับ]

"ริท คุยกับใคร "

"ไม่เกี่ยวกับคุณ "

"ริท อย่าเย็นชากับพี่สิ "

"ถอยไป " ริทไม่อยากจะเห็นหน้าพี่โน่ ริทไม่อยากใจออ่น 

"ริท เมื่อกี้ใครโทรมา ยังไม่ตอบพี่เลย ถ้าริทตอบพี่จะถอยทางให้ "

"พี่รุจโทรมา ! คุณมีอะไรอีกไหมครับ " ผมโกหก ! พี่โน่ ออกไปจากตรงนี้สักทีได้ไหม !

"พี่ไม่เชื่อ ! เมื่อกี้กันโทรมาไม่ใช่หรอ ริทจะหลอกให้พี่หึงเล่นใช่ไหม "

"อย่าเข้าข้างตัวเองสิครับ หลบไป ! " ผมผลักพี่โน่ให้ล้มก่อนจะเดินผ่านอย่าไม่สนใจเลย

"พ่อบ้านเซนกลับมารึยัง พ่อบ้านเพรช "

"ยังครับ .. "

"ถ้างั้นนายไปส่งฉันที่บริษัทหน่อยสิ "

"ได้เลยครับ "

"อืม ขอบใจมาก "

at บริษัท NR

"ไหนล่ะ เจ้าของงาน "

"เอ่อ อยู่ในห้องรับแขก วีไอพีครับ "

"อืมม " ผมเดินเข้าไปในห้องวีไอพี เพื่อจะเข้าไปหาไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาสั่งงานให้ผมทำ ซึ่ง มันเจาะจงผมสะด้วย

"สวัสดีครับ "

"ครับ " เมื่อบุคคลนั้นหันมา ผมก็กลืนคำด่าลงคอทันที

"เอ้า ! พี่รุจ ! "

"ใช่แล้ว พี่เอง ^^ "

"โหย ริทก็คิดว่าใคร ฮ่า ฮ่า "

"กะจะว่าพี่เต็มที่เลยสิ "

"เปล่านะ ฮ่า ฮ่า ... พี่รุจมีงานอะไรหรอครับ "

"คือ พี่อยากให้ริท @#$^&*(^$#@$% น่ะ พอจะทำให้ริทได้ไหม "

"โอเคครับ งานง่าย ๆ แบบนี้ ทำไมริทจะทำไม่ได้ ^^ "

"อะแฮ่ม ๆ ! " เสียงโน่เอ่ยขัดคอขึ้น

"อ้าว คุณภาคิน สวัสดีครับ ไม่เจอกันซะนานเลยนะ "

"ครับ ! ไม่เจอก็ไม่แปลกนิครับ ชอบมาตอนผมไม่อยู่ ก็ต้องไม่เจออยู่แล้ว "

"เอ่อ ... ฮ่ะ ฮ่ะ " พี่โน่ต้องการจะสื่ออะไร ! 

"พี่รุจไปเถอะครับ ริทหิวแล้ว "

"เดี่ยว ! ริทหิวหรอ เดี่ยวพี่พาไปกินก็ได้ "

"ไปเถอะ พี่รุจ .. " ผมเดินผ่านพี่โน่ไปเหมือนพี่โน่ไม่มีตัวตน

"เอ่อ ... งั้นไปทานด้วยกัน 3 คนเลยดีไหม " 

"ไม่เอา ! "

"ก็ดีครับ ^^ "  เห้ย ! พี่รุจพูดไรออกมาเนี่ย ! จะไปชวนพี่โน่ทำไม ยิ่งไม่อยากเห็นหน้าอยู่

"ครับ งั้นไปกันเลยดีกว่านะ "

at ร้านอาหาร NR

TONO  Part  ...

"พี่รุจ ทานนี้นะ ^^ " ผมนั่งมองริท ตักโน่น ตักนี้ให้ไอ้หน้าหล่อนั้น จนผมเริ่มจะโมโหแล้ว !

"ริท ตักให้พี่มั่งสิ " ริทหันมามองนิดนึง แต่ก็หันกลับไปสนใจไอ้หน้าหล่อนั้นเหมือนเดิม !! และแล้ว สายตาอัมหิตของผมก็ถูกส่งไปหาไอ้หล่อนั้น จนมันต้องหันหน้าหหนี 

"คุณภาคิน ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ "

"ห๊ะ ! ไม่ได้ " ริทเอ่ยอย่างตะกุกตะกัก

"ได้ครับ "

"งั้นเชิญญทางนี้ " ผมเดินตามไอ้หล่อนั้นไปที่นอกร้าน แต่ก็ไม่ลืมหันมามองริท ให้ตายเถอะ ! ผมมองริททีไรริทสะบัดหน้าใส่ทุกทีเลย มันทำให้ผมอยาก ... หอมแก้มริทว่ะ !

"มีอะไร "

"ผมไม่อยากก้าวก่ายเรื่องของคุณกับริทหรอกนะ แต่ผมพอจะดูออกว่าคุณกับริททะเลาะกัน "

"แล้วไง "

"ผมคิดว่า คุณควรจะรีบทำอะไรที่คุณอยากจะทำซะ เช่น ขอโทษ อะไรปรพมาณนี้ ก่อนที่มันจะสายเกินไป "

"คุณหมายความว่าอะไร "

"ริทควรเจอคนที่ดี ซึ่งถ้าคุณไม่ดีพอสำหรับริท ผมคิดว่า .. "

"ผลั่ก ผลั้วว ! " ผมชกเข้าที่ฝบหน้าหล่อ ของมันอย่างจัง ! หึ ! คิดจะแย่งริทไปจากผมอย่างนั้นหรอ ไม่มีทาง ! 

"ผลั้ววว ! " หน้าผมลอยไปตามแรงหมัดที่แรงกว่าหมัดผมจนล้มลงกองกับพื้น " ผมไม่เคยทำใครก่อนนะครับ ผมอยากจะเตือนให้คุณรู้เอาไว้ ! หมัดนี้สำหรับน้ำตาของริท และ ผลั่ว ! หมัดนี้เพื่อเตือนสติคุณ ผลั่ว ! หมัดนี้สำหรับที่มึงต่อยหน้ากูครับ ! "

"โอ้ยย ! " ผมโดนเข้าไปสามหมัดจนเลือดไหลออกมาจากปากเยอะมาก ! จุกแทบลุกไม่ไหวเลย ไอ้หล่อนี่มันเอาแรงมากจากไหนเยอะแยะว่ะ ! เล่นสะจุกเลย ฮึ๋ยย ! ฝากไว้ก่อนเถอะ !

"คุณจำคำพูดของผมไว้ น้ำตาของริทมีค่ามากกว่าที่จะเสียให้คุณ ! อย่ามาทำให้ริทเจ็บ ไม่งั้นคุณต้องเจ็บกว่าริท ! " มันพูดก่อนที่มันจะเช็ดเลือดอย่างเท่ห์ และเดินเข้าไปในร้าน ให้ตายสิ ! คนมันจะมองอะไรนักหนา !

Rit  Part  ...

"พะ พี่รุจ ! ทำไมเลือดออกอะ ! พี่โน่ทำไรพี่รุจ ห๊ะ ! "

"ใจเย็น ๆ ดูสภาพมันก่อนสิ " ผมมองตามนิ้วเรียวที่ชี้ไปทางพี่ดน่ที่กำลังเดินเข้ามา ให้ตายสิ ! ปากแตก คิ้วแตก ไปทำอะไรมากันนะ สองคนนี้

"ริท เด๊่ยวพี่กลับก่อนนะ อย่าลืมงานที่พี่ให้ทำนะ "

"เด๊่ยวแล้วริทจะกลับยังไง "

"ไปล่ะ บ๊ายบาย " 

"เย้ยยย ! " ไม่ทันแล้ว ทิ้งริทไว้กับพี่โน่ได้ไงเนี่ย !

"เอ่อ ... "  พี่โน่เอ่ย ด้วยปากที่บวมโครต น่าสงสารจัง TT

"กลับเถอะ ริทอยากกลับบ้าน " ผมใจออ่นชะมัด ผมเป็นห่วง ผมรัก พี่โน่ แต่ผมก็ไม่ลืมว่าพี่โน่ ทำผมเจ็บมาเพียงไร ให้ตายสิ หัวใจของผมกำลังเล่นอะไรอยู่นะ !

"อะ อืมม " และแล้ว เราก็มานั่งกันอยู่บนรถ ผมไม่พูดอะไร เพียงแต่มองออกไปนอกกระจก และพี่โน่ก็ตั้งใจขับรถไม่พูดอะไรเลยสักคำ แปลกแหะ ! แปลกมาก หรือว่า พี่รุจจะทำอะไรพี่โน่ !! ให้ตายสิ !

at บ้านคำวิลัยพานิช

"มานี่ เด๊่ยวริททำแผลให้ " ผมเดินไปหยิบกล่องยา ก่อนจะเดินมาหาพี่โน่ที่นั่งรออยู่บนเตียง

ผมบรรจงเอาแอลกอฮอลเช็ดที่คิ้วพี่โน่เบา ๆ และใช้สำลีเช็ดเลือดที่ไหลตรงมุมปากของพี่โน่ให้เบามือที่สุดแต่ก็ไม่วาย

"ซี้ดด แสบอะ ..."

"อดทนหน่อยสิ "

"แสบบ " ผมเลิกล้างแผลแล้ว บ่นขนาดนี้ปล่อยให้เชื้อโรคเข้าแผลซะให้เข็ด !  ผมทายาและใช้พลาสเตอร์ปิดแผลที่ค้วให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินไปเก็บกล่องยา หากแต่ว่า ..

"ขอบคุณนะ "

"อืมม "  ทำไมขามันไม่ยอมเดินว่ะ ! มันรอ ... รอให้ ..

"พรึ่บ ! ฟอดดด "  พี่โน่ดึงผมไปนั่งตักก่อนจะกดจมูกลงที่แก้ัมผมเบา ๆ

"ปล่อย "

"ริท พี่อยากกอดริทอย่างนี้นาน ๆ นะ ริท หายโกรธพี่เถอะนะ ... พี่คิดถึงริท พี่อยากกอดริท พี่อยากหอมแก้มริท พี่อยากคุยกับริทนะ ริท พี่เลิกกับเกรซแล้ว พี่ไม่จริงจังอะไรกับเกรซแล้ว ริทหายโกรธพี่เถอะนะ พี่รักริทคนเดียวนะ "

"... " ผมควรทำยังไงดี ? ผมจะให้อภัยเค้า หรือ ผมจะยังไม่เชื่อใจเค้า ต่อไป ... ?

 

Zen  Part ...

ผมวิ่งออกมาจากห้องไกลแค่ไหนกันนะ ? ผมวิ่งออกมาที่ริมหาด ใช่แล้ว ผมไม่รู้จะไปที่ไหน ผมไม่รู้จะทอะไร ตอนนี้หัวของผมมีแต่ภาพที่พี่เก่งกำลังจู่จี๋กับจียอน กำลังทำร้ายหัวใจผมอย่างไม่ปราณี

"เอ้ะ ? นั่นเซนรึเปล่าคะ "

"จะ จียอนน "

"ใช่คะ จียอนเอง ^^ "

"เธอมีธุระอะไร "

"เปล่านิคะ จียอนแค่จะมาบอกเซนว่า ... สามีเซนนี่ .. เด็ดมากเลยนะคะ ^^ " คำพูดนั้นทำให้อารมณ์ของผมพุ่งพรวด !!

"งั้นหรอครับ ^^ ผมว่า ออกจะห่วยนะ ผมลองมาบ่อยแล้ว ผมจะให้คนอื่นทดลองบ้างก็คงไม่เสียหายอะไร ^^ "

"กะ แก !! "

"แต่ผมว่า ... คุณก็ควรรีบตะครุบเอาไว้นะ ก่อนที่จะมีอย่างอื่นมาคาบไป ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตื่อน "

"อ๋อ เหมือนคุฯน่ะหรอคะ ที่โดนจียอนแย่งสามีไป "  ฮึ๋ยย !! หน้าหนามากกก !! 

"ครับ ^^ ของเก่า ๆ เซนก็เบื่อ น่ะครับ พี่เก่งก็เหมือนของใช้สาธารณะน่ะครับ ของใช้ผลัดเวียนใครจะใช้ก็ได้ ^^ "

"แก !! กรีี้ดดดดด " จียอนง้างมือจะตบผมหากแต่ว่า

"พรึ่บ ! คิดจะตบผมมันยังเร็วไปนะครับ ^^ " ผมบิดข้อมือจียอนก่อนจะผลักเธอล้มไปกองกับพื้นทราย

"โอ้ยย ! จียอนเจ็บบ "

"เซน ทำอะไรจียอนน่ะ ห๊ะ !! " เสียงของพี่เก่งตะคอกใส่ผม ก่อนจะรีบเข้าไปประคองจียอน

"จียอนเจ็บจังเลยคะ ดูสิคะ เซนผลักจียอนล้มเลย ทั้ง ๆ ที่ จียอนจะเข้าไปขอโทษเค้าแท้ ๆ "

"เซน ! ทำไมทำกับจียอนอย่างนี้ล่ะ "

"อย่าไปว่าเซนเลยคะ เซนไม่ผิดจียอนผิดเอง ฮึก ฮือออ "

"เซน !! ขอโทษจียอนเดี่ยวนี้ "

"ไม่ !! ผมไม่ผิด เชิญไปประคบประหงมกันให้พอ ! " ผมเดินหนีออกมาจากที่ตรงนั้น ทันที ทำไมกัน ทำไมพี่เก่งเค้าไม่ถามผมบ้าง ? ทำไมเค้าเชื่อแต่จียอน ทำไมกัน ! ทำไมมม 

"เซนนน ! รอพี่ก่อนนน "

"ไม่ "

"เซนน หยุดด " มือของผมโดนกระชากอย่างแรงจนต้องหยุดตามเสียงของพี่เก่ง

"ปล่อยเซน ! "

"ไม่พี่ไม่ปล่อย "

"นายท่านกลับไปหาจียอนเถอะ เขาต้องการนายท่านมากกว่าเซน "

"เซน หันหน้ามาคุยกับพี่ ! "

"เซนไม่อยากเห็หน้านายท่าน ปล่อยเซนเถอะครับ กลับไปซะ กลับไปหาคนที่นายท่านรักมากที่สุด "

"พี่รักเซน พี่ก็ต้องมาหาเซนสิ "

"เลิกพูดสักที ! เซนไม่อยากฟังงง !! " ผมสะบัดมือพี่เก่งออก ก่อนจะวิ่งหนีหายไปในที่ ๆ หนึ่ง ซึ่งผมก็ไม่รุ้ว่าที่นั้นคือที่ไหน ?

---------------------------------------------------------------------------------------



เงาเยอะเนาะ - -*

เดี่ยวมาอัพต่อน้าาา