เมียหลวง

ลำดับตอนที่ #10 : เมียหลวง - ขอโทษ

  

Gun  Part  ...

"ไอซ์ เอางานนี่ไปส่งที่ห้องท่านประธาน "

"คร้าบบบ "

"ไอซ์ ไปชงกาแฟให้กินหน่อย "

"คร้าบบบ "

"ไอซ์ เดี๋ยวเอาแฟ้มนี่ไปวางบนโต๊ะเกรซด้วยนะ "

"คร้าบบบ "

"ไอซ์ แล้วก็ ... "

"โว้ยยย ! คนนะโว่ย ! จะใช้อะไรนักหนา ไม่ได้มี 10 มือนะ ใช้อยู่นั่นอะ เดี๋ยวปิดปากเลยดีไหม ! "

"นายเป็นแค่เด็กฝึกงาน อย่ามาบ่น ! "

"จะบ่น มีไรม่ะ "

"มี !! ฉันจะไม่รับนายเข้าทำาน "

"เย้ยยย ! โอเค ๆ ทำครับทำ "

"ฮ่า ฮ่า " ผมหัวเราะอย่างผู้มีชัย ก่อนจะนั่งกระดิกเท้ามองไอซ์ทำงานอย่างหนักกับงานที่ผมสั่งไป สะใจชะมัด !


"เสร็จหมดแล้ว ! อะกาแฟ ! "  ผมหยิบแก้วกาแฟ และมองอย่างพิจรณา 

"ไม่วางยาหรอกน่า ! กิน ๆ เข้าไปเถอะ "

"ฉันไม่เชื่อนายหรอก "

"กลัวผมวางยาเสน่ห์ล่ะสิ แต่ผมว่าผมคงไม่ต้องวางหรอกมั้ง แค่นี้พี่กันก็หลงผมจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว ฮ่า ฮ่า "

"อะ ไอ้เด็กหลงตัวเอง !! "  ผมกระดกแก้วกาแฟร้อน ๆ กินอย่างไม่ระวัง จนมัน ลาดลงบนเสื้อสูทของผม

"โอ้ยย ! ร้อนนน "

"เห้ย ! มา ๆ ผมช่วยย "  ไอซ์วิ่งไปเอาทิชชู่ก่อนจะเอามาเช็ดบนเสื้อผมเบา ๆ โอ้ย ! ร้อนชะมัด

"ร้อนนน ! ชงกาแฟบ้าบออะไรเนี่ย ร้อนชะมัด "

"เอ้า ชงกาแฟให้ชงกับน้ำเปล่าหรอ มันถึงจะไม่ร้อนอะ บ้ารึไง ! มันก็ต้องชงกับน้ำร้อนดิ ! "

"ไม่ต้องพูดมากเลย ! เห็นไหมเนี่ย ร้อนไปหมดแล้ว "

"ร้อนอ๋อ ถอดเสือดิ "

"ไอ้เด็กลากมกเอ้ย ! "

"ช่วยถอดไหม -.,- "  เอาแล้วไง ไอ้เด็กนั่นมันส่งสายตาแทะโลมมาให้ผมอย่างจงใจ

"มองไร ! "

"ก็เสือพี่เปียกน้ำแล้วมันบางอะ -.,- "

"เห้ย ! "  ผมรีบหันหลังให้มันทันที ถึงว่า แม่งจ้องอะไรตั้งนาน !

"ถอยไป ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อออ ! "

"เดี๋ยวช่วยย -.,- "

"ไปให้ไกลเลย "

"เชอะ ! แล้วเอาเสื้อมาเปลี่ยนหรอ "

"แน่นอน จะบอกอะไรให้ ที่นี้เหมือนบ้าหลังที่สองของฉัน มันมีทุกอย่าง ไม่เว้นแม้กระทั่งเครื่องซักผ้า ! "

"โห ดีเลยงั้นผมมานอนกับพี่กันด้วยนะ "

"เลิกสามกสัก 3 วิ แล้วถอยไปห่าง ๆ เลย "

"โอเค ๆ เร็ว ๆ หรือว่าจะให้ผมช่วยเปลี่ยนก็ได้ นะ ฮ่า ๆ "

"ไปไกล  ๆ เลยไป๊ !! "  ผมพึมพำอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องส่วนตัว


"พี่กัน ไปทานเข้ากันน เที่ยงแล้วว ^^ "

"ไม่ ! "

"โอเค ป่ะ ! ไอซ์อยากกินไปติมด้วย >< "

"ไม่ปายยย "  โว้ยยย บอกไม่ไปแต่โดนลากออกมาแล้วอะ ! ให้ตายสิ ไอ้จอมบงการเอ้ย ! 

"ฉันจะกินร้านนี้ "

"ไม่เอา ไอซ์ไม่ค่อยชอบกินผักอะ "

"โอเค ปะ เข้าไปนั่งเถอะ เดี่ยวโต๊ะเต็ม "

"บอกว่าไม่อยากกินผัก ! "  เรื่องของนายสิ ก็ผมอยากกินนี่นา ผมก็เลยลากไอซ์เข้ามานั่งจนได้ ฮ่า  ๆ สะใจชะมัด ดูหน้ามันดิ บูดเป็นตูดลิงเลย ฮ่า ฮ่า สะใจ !

"เอา นี่ ๆ ๆ ๆ แล้วก็ นั่น ครับ ^^ ... ไอซ์กินไรไหม "

"ไม่ ! ผมไม่อยากกินผัก "

"เอาเท่านี้ล่ะกันครับ ... " ผมหันไปยิ้มให้เด็กเสริฟหน้าหวานก่อนจะยิ้มอย่างสะใจให้ไอซ์ เพียงไม่นานเมนูผักทั้งหลายแหล่ก็แห่มาเสริฟเป็นขบวนเลย

"เอ้า ไม่กินหรอ อร่อย ๆ ทั้งนั้นเลยนะ " ผมก้มหน้าก้มตาทานอย่างไม่สนใจไอซ์เลยสักนิด สมน้ำหน้า !มันลากผมออกมาเองนะ ฮ่า ฮ่า

"เคยถามกันบ้างไหมอะ ว่าชอบรึเปล่า ! "

"ไม่อะ ทำไมกินไม่ได้หรอ "

"ผมกินอะกินได้ แต่ผมไม่ค่อยอยากกิน ! "

"งั้นนายก็หิวต่อไปดิ "

"โว้ยยยย ! "

"เอาน่า ๆ กิน ๆ เข้าไปเถอะ นายรู้ไหมผักเนี่ยประโยชน์เยอะนะ " ผมตักผักใส่จานของไอซ์

"ไม่เอา ไม่กิน "

"แน่ใจหรอ ^^ อร่อยนะ "

"ไม่กิน ! "  หึหึ สะใจชะมัด ผมตักผักเข้าปากและเคี้ยวอย่างยั่วความหิวโหยของคนตรงหน้า ดูดิหน้างี่บ่งบอกเลยอะว่าโมโหผมอยู่ ฮ่า ฮ่า สะใจ

"อร่อยยยย >< "  ผมทำหน้าเวอร์ ๆ ไปเพื่อยั่วอารมณ์ไอซ์อย่างจงใจ

"ผมไม่ ... 'จ้อกกก จ้อกกก ' "

"โอ้ะ ! นั่นเสียงท้องนายรึเปล่า "

"เอ่อ แหะ ๆ "

"กิน ๆ เข้าไปซะ นายอย่าเรื่องมาก ชีวิตคนเราไม่ได้เลือกได้ไปซะทุกอย่างหรอกนะ "

"นี่พี่กันผมถามอะไรหน่อยเถอะ "

"ว่า ? "

"พี่ไม่ชอบกินขี้ ถ้าผมบังคับให้พี่กินขี้บ้าง พี่จะกินป่ะ ! "

"ไอ้เด็กบ้าเอ้ย ! "

"เห็นไหมพี่ก็ไม่กิน แล้วพี่จะอยากให้ผมกินสิ่งที่ผมไม่ค่อยชอบทำไม บ้าป่ะเนี่ย ! "

"เออ ไม่กินก็ไม่ต้องกิน " ผมตักผักเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ย ๆ ด้วยความโมโห ฮึ๋ย ! ผมไม่ยอมแพ้มันหรอก !

"ฮ่า ฮ่า พี่โมโหได้น่ารักชะมัด "

"อะไรของนาย ! "

"พี่กันมีแฟนยัง "

"ยัง ถามทำไม "  โว้ย ! หัวใจบ้า บอ มันกำลังเต้นผิดจังหวะ เป็นอะไรของมันวะ

"เปล๊าา พี่กันไม่รีบมีแฟนล่ะ เดี๋ยวเหี่ยวแล้วจะไม่มีใครเอา ฮ่า ฮ่า "  ผมหุบยิ้มทันทีกับคำพูดนี้ มันจี้ใจดำมาก ! ให้ตายสิ ทำไมต้องพูดถึงเรืองนี้ด้วยนะ

'พรึ่บ ' ผมลุกขึ้นก่อนจะวางค่าอาหารไว้บนโต๊ะและเดินออกมาจากร้านโดยไม่รอไอ้เด็กบ้านั่นเลย

Ice  Part ...

"พี่กันนน ! "  ผมตะโกนเรียกคนตัวเล็ก ให้ตายสิพูดอะไรออกไปว่ะ ! กะจะขอเป็นแฟนสักหน่อย ดันปากหมาสะอีก ! ไอ้ไอซ์ แกมันไม่ได้เรื่องเลย โว้ยย !!!

"พี่กันนนน รอผมก่อนนน แฮ่ก ๆ " ผมกระชากพี่กันหยุดหยุด และพี่กันก็หันหน้ามา ให้ตายสิ ! พี่กันร้องไห้

"พะ พี่กันน ร้องไห้ทำไม "

"นายมันบ้า ฮึก ! นายมันบ้า ! "

"พะ พี่กันนน "  ผมดึงพี่กันมากอดทันที ไอ้ไอซ์ ปากหมาจนได้เรื่องเลย !

"ผมไม่รู้ว่าผมทำพี่กันร้องไห้เสียใจเพราะเรื่องอะไร แต่ผม ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ ให้อภัยเด็กคนนี้ด้วยนะครับพี่กัน " พี่กันไม่ตอบอะไร หากแต่กอดผมตอบเท่านั้น แค่นี้่ผมก็รับรู้แล้ว ว่าพี่กันเข้าใจผม

"พี่กัน ผมจะไม่ทำให้พี่กันเสียใจอีก สัญญาครับ ^^ " ผมกระชับออ้มกอดให้พี่กันอบอุ่นขึ้น ให้ตายสิ มีความสุขชะมัด ><

 

Geng Part ...

"เซนนนน ! เซนอยู่ไหน "  ผมเข้ามาดูในห้อง แต่ก็ไม่เจอเซนเลย แต่เสื้อผ้าก็ยังอยู่ ให้ตายสิ เซนไปไหนกันนะ

"ป้า เห็นเซนไหม "

"ไม่เลยคะ ตั้งแต่ออกไปข้างนอกคุณเซนยังไม่เข้ามาเลยคะ "

"งั้นหรอ งั้นไปทำงานต่อเถอะ "

"คะ ๆ "  ผมออกมาหาเซนที่ริมหาด แต่ก็ไม่เจอ ที่ร้าน้ช่าจักรยานก็ไม่เจอ โอ้ย ! หัวผมแทบจะระเบิด ถ้าเซนเป็นอะไรไป ผมจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย 

"ไอ้เก่ง ! มึงทำอะไรลงไปว่ะ ! " ผมพึมพำกับตัวเองอย่างหัวเสีย นี่ก็จะเย็นแล้ว เซนกลับมาเถอะนะ พี่จะบ้าแล้ว ! ผมเดินกลับมาที่ห้องก็เจอเซน กำลังยืนคุยกบหญิงสาวคนนึง ! เธอเป็นใครกันนะ !

"เซนน ! " แวบนึงที่สายตาเซนเหลือมองมาทางผม ก่อนจะหันไปคุยกับเธอต่อ

"ถ้างั้นเดี่ยวเจอกันนะ แล้วเซนจะโทร.ไป ^^ "

"จ้า บ๊ายบายนะเซน "

"คร้าบบบ "  เซนส่งสายตาหวานให้ผู้หญิงคนนั้นด้วยอะ ! 

"เซนนน ! " ผมกระชากแขนเซนอย่างแรง ด้วยความโมโห

"โอ้ย ! เจ็บ "

"เซน ผู้หญิงเมื่อกี้เป็นใคร ! "

"ผมไม่จำเป็นต้องตอบคุณหรอกมั้งครับ ปล่อยผมด้วยครับ มือของคุณมันสรปรก "

"เซน ! " ผมลากเซนเข้าไปในห้อง ก่อนจะล็อคประตูและผลักเซนลงบนเตียง

"มันเป็นใคร ! " ผมขึ้นค่อมเซนเอาไว้ และจับตัวเซนด้วยแขนข้างเดียวเพื่อไม่ให้เซนดิ้นไปไหน

"ปล่อยย อุ้บ ! " สัมผัสอันป่าเถื่อนถูกส่งไปยังปากบางของเซนอย่างรุนแรง ผมสัมผัสได้ถึงของเหลวสีข้มที่ไหลออกมาจากปากเซน แต่นั่นก็ไม่ใช่บรรเทาความโมโหในใจผมได้หรอก

มือเรียวของร่างสูงเรื่อยไปยังคอเสื้อก่อนจะกระชากมันออก ! อย่าไม่ใยดีเลยสักนิด ริมฝีปากของร่างสูงเลื่อนลงมาที่แผงอกขาวของร่างบางพร้อมขบเม้นอย่างป่าเถื่อน !

"อะ อ่าา ฮึกกก ฮึก ... " ผมเงยหน้ามองเซน เมื่อได้ยินเสียงสะอื้น ให้ตายสิ ! เซนร้องไห้ ไอ้เก่ง ทำไรลงไปว่ะเนี่ย ! แต่ด้วยความฟรอมจัดผมเลยเอ่ยออกไป

"ร้องไห้ทำไม ทีกับคนอื่นนี้ไม่เห็นร้องไห้ ร้องแต่เสียงอย่างอื่น ! เพี๊ยยย ! " หน้าผมหันตามแรงตบของเซน

"เลว ! " เซนเอ่ยคำสุดท้าย ก่อนจะผลักผมออกและวิ่งไปหยิบเสื้อผ้า ก่อนจะหายออกไปที่ประตู

"กว่าจะรู้ตัวก็สายไปซะแล้ว เก่ง ! มึงทำอะไรลงไป ! " ผมควรทำยังไงดี ! ผมไม่อยากเสียเซนไปและผมก็ไม่อยากเสียจียอนไปเช่นเดียวกัน ...

 

TONO  Part  ...

'ริทไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร ! '

'ปล่อยริท ! สรปรก '

'ออกไปห่าง ๆ ริท ! '

ทุกคำพูด ทุกการกระทำของริท ยังคงตามมาหลอกหลอนผมไม่หยุด ผมทั้งรู้สึกผิด และเสียใจกับการกระทำตัวเองผมต้องทำยังไงริทถึงจะให้อภภัยผม ตอบผมที ! ริทจะต้องให้ผมทำยังไง ! ริทถึงจะหายโกรธผม !!

"ริททท ... พี่จะเข้าไปแล้วนะ "

"... " สงสัยคงจะนอนแล้ว

'แอดดด' ผมมองริทที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ในเตียง เวลาริทหลับ ริทน่ารักเป็นบ้า ทำไมกันนะ ผมมีเพรชอยู่ในมือแต่กลับเอามือไปกำพลอยที่ไหนไม่รู้มาเชยชม นายมันโง่ชะมัดโต่โน่ !

"ริท พี่รู้ว่าริทยังไม่หลับ "

"... "

"ริท ลุกขึ้นมาคุยกับพี่ให้รู้เรื่องเถอะนะ พี่ขอร้อง "

"... "

"เอาเถอะริท พี่จะไม่ขอให้ริทให้อภัยหรือให้โอกาสพี่อีกแล้ว พี่จะขอแค่ ให้ริทอยู่ตรงนี้ ริทอยู่กับพี่แค่นั้น แม้หัวใจริทจะไม่ได้อยู่ที่พี่แล้วก็ตาม พี่จะขอยืนยัน ณ ที่ตรงนี้ พี่รักแค่ริท เพียงคนเดียว และจะรักริทคนเดียว คนนี้เสมอไป "

"... "  ผมสังเกตเห็นน้ำตาหยดใสที่กำลังไหลอาบแก้มเนียน ผมก็ใช้มือเช็ดออกอย่างช้า ๆ

"ริทไม่ต้องฝืนใจให้อภัยพี่ พี่รุ้ว่าพี่ผิด และพี่ไม่สามารถจะให้คำสัญญาใด ๆ ได้อีก นอกจาก พี่จะรักริทคนเดียวตลอดไป พี่รู้ว่าริทคงเชื่อ แต่พี่พูดมันออกมาจากใจ ... ฝันหวานนะครับที่รัก " ผมจุมพิตที่หน้าผากริทเบา ๆ ก่อนจะเดินไปอาบน้ำและมานอน ...

 ------------------------------------------------------------------------------

ดราม่า มากมาย TT

แต่หลังจากนี้ ริท เซน กัน จะออกแนวแรงนะ

ไม่ค่อยจะดราม่า (มั้ง ?)

ขอบคุณรีดเดอร์ที่เม้นอีกรอบนะคะ ^^