เมียหลวง

ลำดับตอนที่ #9 : เมียหลวง - เอาคืน

  

Geng  Part ...

วันรุ่งขึ้น ...

"เซนน  ไปปั่นจักรยานเล่นกันไหม "

"ไม่เอาอะ เซนปวดหัว นายท่านไปเถอะ "

"เอ้า ซะงั้น แล้วจะกินอะไรไหมเดี๋ยวพี่สั่งแม่บ้านมาให้ "

"ไม่เป็นไรครับ "  โอกาสเหมาะแหะ ! เหมาะมากเลยด้วย

"งั้นพี่ไปเดินเล่นก่อนนะ "

"ครับ "

"ฟอดดดดด " ผมขโมยหอมแก้มเซน 1 ทีก่อนจะเดินออกจากห้อง  หึหึ ถ้างั้นก็โทรหาจียอนก่อนล่ะกัน

"ฮัลโหล จียอนอยู่ไหนครับ "

[จียอนก็อยู่ข้างหลังคุณนี่ไงคะ]

"เอ้า ครับ " ' ติ้ด '  ผมหันหลังไปก็เจออจียอนกำลังยิ้มแป้นแล่นอย่างน่ารักอยู่ วันนี้เธอสวยมาก ให้ตายสิกระชากใจชะมัด !

"จียอนไปปั่นจักรยานกันไหม "

"เอ๋ ?  ได้สิ ^^ "  ผมเดินจูงมือยียอนไปเดินเล่นริมหาดอย่างสบายใจก่อนจะเดินไปเช่าจักรยานมาขี่เล่นซึ่งผมเป็นคนปั่นและจียอนเป็นคนซ้อน

"จะแว้นแล้วนะ ! "

"คะ เย้ยยย >< "  ผมออกตัวแรงจนจียอนต้องถลาเข้าหอดผมอย่างจัง อย่างนี้แหละ ผมชอบบบ !

"ฮ่า ฮ่าาา "

Zen  Part ...

"เอ่อ คุณเซนค่ะ คุณเซนน "

"ครับ "  ผมเดินไปเปิดประตูด้วยความเวียนที่หัวอย่างหนักหน่วง

"มีไรหรอครับ "

"คือ นายท่านวาโยให้เอานี่มาให้น่ะคะ "

"อ๋อ ขอบคุณครับ "  ผมหยิบชามข้าวต้มก่อนจะเอ่ยถาม

"แล้วนายท่านไปไหนหรอครับ "

"ไปกับคุณจี .. อุ้บ !! "

"อะไรนะครับ "

"ปะ เปล่า เปล่าคะ ๆ งั้นป้าไปก่อนนะคะ " ป้าเลิกลั่กออกจากห้องอย่างรีบร้อน

"จียอน ? จียอนรึเปล่านะที่ป้าจะพูดถึง หึ ! นายท่านแค่ผมคนเดียวคงไม่พอจริง ๆ ใช่ไหม "

ผมวางชามข้าวไว้ ก่อนจะเดินไปยังริมชายหาด เพื่อมองหาพี่เก่ง ! อ้อ นั่นไงผมเจอแล้ว กำลังนั่งกินกาแฟกันอย่างมีความสุข หึ ! พี่เก่ง เซนไม่ใช่คนยอมใครหรอกนะครับ !

ผมเร่งฝีเท้าเดินเข้าร้านยา ก่อนจะสั่งสิ่งของที่ผมต้องการและเดินเข้าไปยังร้ายกาแฟที่พี่เก่งและจียอนอยู่

"นายท่าน " ผมเอ่นเรียกพี่เก่งเบา ๆ เมื่อผมเดินมาถึงโต๊ะของพี่เก่ง 

"ซะ  เซนนน ! "  ผมยิ้มให้จียอนก่อนจะหยอบขวด ' คารไมล์ ' และ  'ซ่าาา' สาดเข้าที่หน้าจียอนอย่างจัง !

"ถ้าคันมาก ก็เอาคารไมล์ไปแก้คันก่อนนะครับ "

"กรี้ดดดด !!! "  ผมยิ้มก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ

"นายท่านทำกับเซนก่อนนะครับ แล้วนายท่านจะจดจำวันนี้ไปจนวันตาย ! "  ผมเอ่ยเสียงเย็นชาก่อนจะเดินออกจากร้านไป ทิ้งไว้เพียงเสียงกรีดร้องของจียอนและความอึ้งของพี่เก่ง คนที่ผมรักมากที่สุด !

"โอ้ยย ! ขอโทษครับ "

"โอ้ยย ! เจ็บอะ "

"ผมขอโทษนะครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า "

"ไม่เป้นไรคะ "  ผมเงยหน้ามองบุคคลที่่ผทเดินชนไปเมื่อกี้ ให้ตายสิ เชื่อไหม ! น่ารักเป็นบ้า !

"เอ่อ .. คือ ... "

"อุ้ย ! น่ารักจัง ชื่อไรหรอคะ ^^ "  เธอจับมือผมอย่างถือวิสาสะ

"ผมชื่อเซน แล้วคุณล่ะ "

"ชื่อแคท คะ ^^ "

"ครับ ยินดีที่รู้จักนะครับ แล้วแคทจะไปไหนหรอ รีบเชียว "

"แคทตามหาเพื่อนน่ะคะ ยังไม่เจอเลย "

"ถ้างั้นให้เซนช่วยหาไหม ^^ "

"กะ ก็ดีคะ ดีมากเลยด้วย "

"ครับ งั้นเราไปเดินหาริมหาดกันเถอะครับ "  

"คะ ^^ "  แคทยิ้มให้ผมอย่างน่ารักก่อนจะไปเดินเล่นริมหาดพร้อมกัน ให้ตายสิ ทำไมผมอยู่กับผู้หญิงคนนี้แล้วสบายใจจังเลยนะ 

Rit  Part  ...

"พี่รุจครับ มารับริทที่บ้านหน่อยได้ไหม "

[ได้สิ ตอนนี้เลยไหม]

"ได้ก็ดีครับ "

[โอเค รอสักแปปนะริท]

"ครับบ "  ' ติ้ด '  เหตุการณ์เมื่อวานทำให้ผมไม่อยากจะอยู่บ้านไม่อยากจะเจอหน้าพี่โน่สักเท่าไหร่ 

"ริททท "  ผมพยายามจะเดินหนี หากแต่พี่โน่กลับโอบกอดผมไว้ 

"ขยะแขยงชะมัด ! "

"ริท ทำไมพูดกับพี่แบบนี้ล่ะ "

"ปล่อยริท ริท รังเกียจ  "

"ริท อย่าเย็นชากับพี่สิ "

"ปล่อยยยย ! " ผมผลักพี่โน่เต็มแรง จนพี่โน่ล้มลงไปกองกับพื้น ผมมองภาพตรงหน้าตกใจ ขาผมเกื่อบจะเข้าไปประคองพี่โน่แล้ว หากแต่ภาพเมื่อวานมันกลับสั่งให้ผมเอ่ยอะไรบ้า ๆ ออกมา

"ริทไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร ! "  เสียงเย็นชาถูกเอ่ยขึ้นทำให้พี่โน่ตัวแข็งทื่อกับคำพูดของริท

"ริท พี่รักริทคนเดียวนะ "

"อย่าเอาคำสรกปรกนั้นมาใช้กับริทอีก ถ้าใช้กับใครหลายคน ! "

"ริททท "  ร่างสูงเอ่ยเสียงออ่ยลง

"ริทเคยบอกพี่โน่ว่า ถ้าริทเลือกที่จะใช้คำว่ารักกับพี่โน่แล้ว นั่นหมายถึงริทจะรักพี่โน่ไปตลอดชีวิต แต่ ณ วันนี้พี่โน่หยามหน้าริทมาก พี่โน่เหยียบคำว่า รัก ของริท จมดิน แล้วพี่โน่ยังจะมีหน้ามาบอกริทว่า รักริทคนเดียว อีกหรอ ? น่าสมเพสชะมัด ! "

"ริทท อย่าเย็นชากับพี่สิ พี่รักริทนะ "

"หึ ! " ผมไม่ฟังพี่โน่พูดอะไรอีกแล้ว หากแต่กลับเดินหนีไปรอพี่รุจที่หน้าบ้าน และไม่สนใจพี่โน่อีกเลย

"ปิ้นนน ปิ้นนน "

"อะ พี่รุจมาแล้วว " ผมเดินไปขึ้นรถพี่รุจอย่างเร็วให้ตายสิ ทำไมผมไม่อยากอยู่บ้านเลยนะ

"พี่รุจ สวัสดีครับ ^^ "

"ครับ ว่าไงไอ้ตัวเล็ก อยากจะไปไหนล่ะ ถึงโทรไปเรียกพี่เนี่ย "

"ริทอยากไป @#$%^@!#$$% อะ พาริทไปหน่อยดิ "

"ห๊ะ ? โอเค ๆ "  ใช่แล้ว ผมจะไปซื้อของน่ะ ของที่จะเตือนใจ ' เมียน้อย ' อย่าเกรซ น่ะ

Grace   Part ...

' ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง ' ใครมากดกริ่งแต่เช้านะ ! เอ้ะ ? หรือว่าจะเป็นท่านประทาน

'แกร้ก แกร้ก '  เกรซไม่รอช้าที่จะรีบเปิดประตูออกไปดู หาดแต่กลับไม่เจอใคร เจอแต่เพียงกล่องสีดำที่แลดูน่ากลัววางอยู่

"ใครเอามาให้กันนะ "  เธอเอ่ยพลางหยิบกล่องเข้าห้องและเดินไปนั่งที่โซฟาตัวโปรด เมื่อเธอเปิดกล่อง เธอก็ต้องแปลกใจกับสิ่งที่อยุ่ข้างใน

"หนังยางรัดผม ? อะไรกันนะ "

"ใครมาหรอพี่เกรซ ? เอ้า กล่องอะไรน่ะ "

"ไม่รุ้สิ มีคนส่งหนังยางรัดผมมาให้พี่น่ะ "

"ไหนกวางขอดูหน่อย ... เอ้ะมีกระดาษเล็ก ๆ ติดมาด้วย ' ยางแค่นี้คงไม่พอสำหรับเติมยางอายบนหน้าของเธอหรอกใช่ไหม (': '    เห้ย ! นี่แฟนท่านประธานส่งมานิ "

"ห๊ะ ! กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด "  เกรซกรีดร้องด้วยความสะใจ จนกวางต้องเอามือปิดหู

"เวรกรรมมันมีจริง "  กวางส่ายหัวเบา ๆ กับพี่ตนเอง ก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป

"แก !!! อีนังริท !!! แกไม่มีทางได้ด่าฉันฟรีหรอก กรี้ดดดดด !! "  เกรซขบฟันอย่างเจ็บใจก่อนจะกรี้ดร้องอีกครั้ง 

----------------------------------------------------------------------------------------

มีรีดเดอร์อยากอ่านไม่ถึง 5 คน ?

โอเค แต่งต่อนะคะ ^^

ขอบคุณกำลังใจนะคะ ถึงเม้นจะมีไม่ถึง 5 เม้นก็เถอะ

เดี่ยวมาอัพนะคะ