* + รักวุ่นๆ ชุลมุน หัวใจ + *

ลำดับตอนที่ #4 : chapter ::4 ห๋า!! น้องชาย

“ถามแปลก ก้อเพาะว่าพี่รักก้อยไงคับถึงได้คบกับก้อยเข้าจัยรึยัง หึ” พี่บอลพูดแล้วก้อขยีหัวชั้น ชั้นชอบหั้ยพี่บอลขยี้หัวชั้นจังเรยย มันดูอบอุ่นดีจัง

“แล้วทำไมพี่รักก้อยอ่ะค่ะ” ชั้นยังไม่เลิกสงสัย

“ไม่รุ้สิ รักมันมักไม่มีเหดผลน่ะ ตั้งแต่พี่เหนก้อย พี่ก้อรุ้สึกเหมือนว่าก้อยไม่เหมือนคนอื่น ก้อยชอบยิ้ม ชอบทำตัวน่ารัก ทำหั้ยพี่ยิ้มได้ตลอดเลย แล้วพี่ก้อมีความสุขที่ได้อยุ่ใกล้ๆก้อยด้วย^^” อ๊ากกก ไม่น่าถามเรยเรา ถามแล้วก้อเขิลลลลล เอง บ้าจิงเรา เกบอาการๆๆ-*-

“แล้วก้อยละทำไมถึงยอมคบกับพี่” -*-อีตาพี่บอลนี่ก้อถามแปลก ก้อเพาะพี่น่ารักกกขนาดนี้ไงค่ะ ก้อยถึงร๊ากกกอ่าเข้าจ๋ายไหมมมค้า

“ก้อเพาะว่า ..... ”ทีจะพูดพูดไม่ออกแฮะเรา

“ว่า?”พี่บอลเอียงคอถามชั้น แปลกนะทำไมชั้นพูดไม่ออก นั้นสิชั้นคบกับพี่บอลเพาะอะไรอ่ะ โอ้ยมึนหัวๆๆๆ

“เออนี่ๆๆ พี่บอลๆๆดูนี่สิ น่ารักจังเลย” ชั้นรีบเปลื่ยนเรื่องแล้วชี้ไปที่ที่ห้อยมือถือรูปหมี2ตัวกอดกัน มันมีชื่อสลักข้างล่างว่าLove Forever  พี่บอลก้มหน้านิดนึง ก่อนจะกลับมายิ้มแล้วหันมาสนจัยหมีตัวนั้น

“น่ารักจิงๆด้วยก้อยอยากได้เรอะคับ” พี่บอลถามชั้น

“ป่าวหรอกค่ะ ก้อยเหนมันน่ารักดีหน่ะ แล้วอีกอย่างมันแพงจะตายดูสิอันนิดเดียวตั้ง200 เปลืองเงินแย่ ”ชั้นตอบไปพี่บอลหัวเราะกับคำพูดของชั้น

“ราคามันไม่สำคันหรอกก้อย ตั้งแต่คบกันมาพี่ยังไม่ได้หั้ยอะไรก้อยเลยน่ะ ถือว่าพี่ซื้อหั้ยละกัน น่ะคับ^^” พี่บอลก้มลงมาถามชั้น ไม่หั้ยก้มได้ไงละ พี่เค้าเปนนักบาสนิ สูงตั้ง180 ส่วนชั้นนะเรอะ ยังไม่ถึง160ดีเลยด้วยซ้ำ

“งั้นก้อแล้วแต่พี่บอลละกันค่ะ..”ชั้นตอบไปอันที่จริงก้อเกรงจัยพี่เค้าเหมือนกันนะแต่พี่เค้าอยากหั้ยนี่นา แล้วอีกอย่าง แค่200 คงไม่กระเทือนเงินพี่เค้าหรอก เพาะได้ยินมาว่า พ่อพี่เค้าก้อเปนหุ้นส่วนคนนึงของรร.เหมือนกัน คงรวยน่าดูเหอๆ แล้วพี่บอลก้อหยิบตุ๊กตาตัวนั้นแล้วก้อจ่ายเงินไป

“นี่คับ สำหรับก้อย พี่อยากหั้ยเราเปนเหมือนตุ๊กตาตัวนี่จังเรย^^”พี่บอลพูดพร้อมกับจ้องหน้าชั้น เหวอออ พี่บอลนี่ก้อชอบพูดอะไรหั้ยชั้นเขิลอยุ่เรื่อยเรย><

“ก้อยก้อหวังหั้ยเปนอย่างนั้นและค่ะ...”ชั้นตอบพี่บอล แต่ตาชั้นไม่ได้จ้องตาพี่บอลเลย เหวอ คัยจะไปกล้าจ้องกลับเล่าก้อพูดซะขนาดนั้น

“พี่จะทำหั้ยความหวังของก้อยเปยจิงคับ พี่สันยา ” พี่บอลพูดพร้อมกับชูนิ้วก้อยขึ้นมา

“มาเกี่ยวก้อยกันดีฟ่า~ ~นะๆ”พี่บอลส่งยิ้มพร้อมกับแกว่งนิ้วก้อยไปมา ชั้นได้แต่อมยิ้มกลับท่าทางเหมือนเด็กของเค้า

“ค้า เกี่ยวก้อยกัน สันยาแล้วนะ^^”ชั้นยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยพี่บอล นั้วพี่บอลนิ่มจังเรย><

“ป่ะ กลับกันเถอะ เย็นแล้ว”พี่บอลพูดแต่นิ้วเค้าก้อยังเกี่ยวกับนิ้วชั้นอยุ่อย่างนั้น ชั้นได้แต่เขิล แต่ก้อเดินไปกลับเค้าเราสองคนเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่ง

“บอล..”ชั้นกลับพี่บอลหันไปมองต้นเสียงนั้น

“พีท !!” ชั้นกับพี่บอลอุทานพร้อมกัน เอ๊ะ พี่บอลรู้จักพีทได้ยังไง แต่ตอนนี้พี่บอลปล่อยนิ้วจากชั้นแล้ววิ่งไปดูพีทเรียบร้อยแล้วเพาะสภาพพีทตอนนี้นะเรอะมัน..

“พีทแกไปทำไรมาบอกพี่มาน่ะ”พี่บอลเขย่าตัวพีทอย่างแรง ก้อตอนนี้สภาพพีทเปียกไปทั้งตัว มือพีทมีเลือดไหลเต็มไปหมด แล้วเค้าก้อไม่ได้ใส่แว่นตาด้วย

“พี..ท”ชั้นเดินไปหาเค้าทั้ง2คน เค้าทั้ง2คนมองมาทางชั้น