* + รักวุ่นๆ ชุลมุน หัวใจ + *

ลำดับตอนที่ #1 : chapter ::1 หนุ่มหล่อสารภาพร๊าก>

“เอออ...คือก้อยคบกับพี่ได้ไหมคับ..” ทันที่คำพูดนั้นออกมาจากปากพี่บอล พี่ม.6 สุดหล่อของช้าน พูดออกมา ตัวชั้นแทบจะละลาย เปนไปได้รึนี่ พี่บอลจะมาบอกรักชั้นเนี่ยนะชั้นยืนอึ้งอยุ่นานจนพี่บอลสะกิด

“น้องก้อย ว่าไงคับ คบกับพี่ได้ไหม”พี่บอลส่งยิ้มละมุนมาหั้ยชั้นอีกแล้ว หั้ยตายเถอะ น่ารักอะไรอย่างนี้

“ถ้าพี่บอลไม่รังเกียจก้อย ก้อยคบกับพี่บอลก้อได้ค่ะ” ชั้นพยายามสรรหาคำพูดที่เปนนางเอกที่สุดออกมาเพื่อตอบรับพี่บอล แหมจัยจิงอยากตอบคำว่าได้ค่ะด้วยซ้ำ โห๊ะๆๆ

“งั้นตั้งแต่วันนี้เราเปนแฟนกันนะคับ^^”โอ้ยยย ยิ้มนี่อีกแล้วจัยชั้นจะละลายยย  พี่บอลอ่านะจัดอยู่ในชั้นท็อปเทนคนหล่อประจำโรงเรียนเลยละ ด้วยรูปร่างสูงโปร่ง ตานิดๆ จมูกหน่อย ผมตั้งๆ โหยยยย ไม่อยากจะบรรยายย<บรรยายเกือบหมดดแล้วละย่ะ-*->

วันรุ่งขึ้นชั้นรีบมาโรงเรียนทันทีเพื่อเล่าหั้ย ยัยพิม เพื่อนสนิทของชั้นฟัง ชั้นวิ่งมาถึงหน้าห้องตัวเอง ชั้นมองดูนาลิกา โหย พึ่ง 7โมงเช้า มาเช้าสุดในรอบ1ปีเลยนะเนี่ย ชั้นรีบเดินเข้าห้องไปแล้วก้อไปเจอกลุ่มชั้นนั่งเม้ากันหลังห้องพวกมันก้อมาเช้ากันอย่างนี่ทุกวันและ พอมันเหนชั้นเท่านั้นและ อึ้ง อึ้งสิท่าน 555

“เฮ้ย ไอ้ก้อย ผีทุเรียนที่ไหนหอบแกมาว่ะ รึว่าบ้านแกไฟไหม้วะเรยนอนไม่ได้” ยัยจิ๊บ เพื่อนในกลุ่มชั้นอีกคนพูด

“สาบานว่านั้นปากอ่ะอิจิ๊บ เด้วแม่ยัดด้วยบาจาเรยนิ”เพื่อนๆต่างพากันฮากับคำพูดที่ชั้นสรรหามาด่าไอ้จิ๊บ

อิจิ๊บเปนเพื่อนในกลุ่มที่ปากจัดมาก<แต่น้อยกว่าชั้นเหาะๆๆ>

“นี่ ก้อย ก้อยจะบอกพวกเราได้ยังละว่าก้อยทำไมตื่นเช้า..”ยัยพิมเอียงคอถามอย่างน่ารักสุดๆ ปกติหน้าตาไอ้พิมมันก้อน่ารักอยุ่แล้วนะออกแนวยี่ปุ่นๆหน่อยๆ<แต่ชั้นน่ารักก่าอยุ่ดีละ(ไม่ค่อยเรย-*-)>

“ก้อคือว่า ..ชั้นคบกับพี่บอลแล้ว..”ชั้นพยายามพูดหั้ยเบาที่สุดเผื่อหั้ยพวกมันตกจัยน้อยที่สุด แต่ใช่ที่ไหนละ

“หาาา !!! แกคบกะพี่บอล” เพื่อนกลุ่มชั้นตะโกนลั่นห้องจนคนในห้องหันมามองกันหมด

“เพล้งงงงง..”เสียงวัสดุที่คล้ายแก้วหล่นพวกชั้นจึงเงียบแล้วหันไปมองเปนทางเดียวกัน

“เฮ้ย  พีทซุ่มซ่ามวะ หน้าไม่หล่อแล้วยั่งซุ่มซ่ามอีก เฮ้ออ เฮ้ยๆคุยต่อ” ไอ้จิ๊บหันไปด่าต้นเสียงนั้น ผู้ชายคนนั้นหน่ะชื่อพีท เค้ามักเปนคนโลกส่วนตัวสูงนะ ถ้าไม่มีอะไรจิงๆก้อจะเกบตัวอยุ่คนเดียว ชั้นก้อไม่ค่อยได้คุยกะเค้าหรอก ท่าทางไม่เปนมิตรซะเลยแต่ชั้นเหนเค้านั่งเกบเศษแก้วคนเดียวเลยสงสาร ชั้นจึงเดินไปช่วยพีทเก็บ

“พีท ก้อยช่วยนะ” เหาะๆ <นางเอกๆๆ55+> ชั้นก้มลงช่วยพีทเก็บเศษแก้วพีทหันมามองชั้นแวบนึงแล้วก้อเกบต่อเกบจนเกือบจะหมดแต่แล้วมือชั้นก้อไปบาดเข้ากับเศษแก้วจนได้

“โอ้ย!!”ชั้นร้องออกมาพีทรีบหันมาดูชั้น

“ ก้อยเปนไรป่าว เราพาก้อยไปห้องพยาบาลนะ” สาบานได้ว่าตั้งแต่รู้จักพีทมาประโยคนี้เปนประโยคที่เค้าพูดยาวที่สุด

“เออ... ไม่เปนไรหรอกพีทคือว่าก้อยไปกับพิมก้อได้ ช่ายไหมพิ....”ชั้นจะหันไปหาพิม หั้ยตายเถอะ พวกมันหายไปไหนกันแล้วนิ ทิ้งเพื่อนเฉยเลย

“ไม่เปนไรหรอกก้อย ก้อยมาช่วยพีทนิ พีทพาก้อยไปห้องพยาบาลนะ ก้อยคงไม่รังเกียจใช่ไหม” พีทก้มหน้าลง

ทำหั้ยชั้นรู้สึกผิดชะมัดเลย

“อืม ก้อได้ไปก้อไป” ชั้นพูดขึ้นมา พีทเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ชั้น เค้ายิ้มๆๆ เหนเหมือนกันไหมท่านผู้ชมสาบานอีกเหมือนกันว่าชั้นไม่เคยเหนเค้ายิ้ม แต่เค้ายิ้มทีเนี่ยก้อหล่อเหมือนกันนะ<แต่สุ้พี่บอลไม่ได้ เหาะๆ>

“งั้น..ป่ะ”พีทจูงมือชั้นออกมา ทางจากห้องเรียนชั้นจนถึงห้องพยาบาลก้อไม่ไกลนักหรอกพอถึงโชคไม่เข้าข้างแหะครูพยาบาลไม่อยุ่อีกแน่ะ

“ก้อย ครูไม่อยุ่อ่ะ เอาไงดีละ”พีทเงยหน้าถามชั้น