หนุ่มสุดเซี๊ยว กะ สาวเปรี๊ยวสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #4 : คำท้าทาย

***************ที่บ้านมิ้นท์*****************



"สวัสดีค่ะม๊า"น้ำตาลไหว้แม่ของมิ้นท์อย่างสวยงาม

"สวัสดีจ๊ะมะนาว เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นมาเลย หรือว่าเบื่อกับข้าวฝีมือม๊าซะแล้วฮะ"แม่ของมิ้นตอบรับและตัดเพ้ออย่างเอ็นดู

"โถ่....ม๊า นาวอ่ะนะจะเบื่อกับข้าวฝีมือม๊า มันน่ะนะบ่นอยู่ทุกวันว่าเมื่อไหร่มันจะได้มากินข้าวที่นี่อีก แต่หนูว่าอ่ะนะ มันงกอยากกินฟรีแน่ๆเลย"มิ้นท์บอกผู้เป็นแม่

"มิ้นท์!!!!"มะนาวตัดเพ้อเพื่อนสาวที่เผยไต๋ตนเองจนหมด

"อะไร ฉันพูดเรื่องจริง ผิดตรงไหน"

"ไม่เอาน่าเด็กๆ ..........เออ!!!!มิ้นท์ วันนี้นนท์จะมาทานข้าวด้วยนะ แล้วเค้าจะมาอยู่บ้านเราประมาณ3เดือนเพราะคุณพ่อคุณแม่ของนนท์เค้าไปทำธุระที่อเมริกา"

"อ้าว คุณลุงคุณป้าไม่อยู่งั้นหรอคะ"

"ใช่จ๊ะ แล้วนนท์เลยจะพาเพื่อนมาด้วยน้ำตาลไงจำได้มั้ยแล้วอย่าซ่าให้มากนักนะ เข้าใจมั้ย"

"ค้าาาาาาาาาาาาาาาา"มะนาวขานรับลากเสียงอย่างเบื่อหน่าย

"นี่ น้ำตาลเป็นใครอ่ะ"มะนาวถามมิ้นท์ทันทีที่แม่ของมิ้นท์เดินจากไป

"ก้อเป็นเพื่อนซี้ปึกของนนท์ไงแต่ฉันจะเรียกเค้าว่าพี่อ่ะนะเพราะพี่น้ำตาลดูเป็นผู้ใหญ่มากเลยไม่เหมือนนนท์ที่ดูไม่ค่อยจะมีสาระซักเท่าไหร่"

"หรอ"มะนาวนั้นก้อได้แต่คิดว่าเค้าจะเป็นคนอย่างไรเพราะถึงเค้าจะมาบ้านมิ้นท์บ่อยจนซี้กับนนท์แล้วแต่ก้อยังไม่เคยเจอเพื่อนของนนท์คนนี้ซักที ทั้งๆที่มิ้นท์ก้อบอกว่าน้ำตาลเองก้อมาบ้านเธอค่อนข้างบ่อยเหมือนกัน

ตกเย็น

"มาแล้วคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ"เสียงของนนท์มาแต่ไกล

"อ้าวมาแล้วหรอจ๊ะ พอดีเลยน้าจัดโต๊ะอาหารเสร็จพอดี"

"ชิ ไม่ได้ช่วยอะไรแล้วยังจะมากินด้วยอีก"มิ้นท์บ่น

"อ้าว...ถ้าอย่างงั้นพี่ก้อกินด้วยไม่ได้ล่ะสิเนี่ย"

"พี่น้ำตาล!!!"มิ้นท์อุทานอย่างตกใจ

"มีอะไรกันหรอ"มะนาวที่พึ่งเดินออกมาจากครัวถามขึ้น

"เฮ้ย!!!!นาย/เธอ!!!"มะนาวและน้ำตาลพูดขึ้นมาพร้อมกัน

"ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ"

"ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอ ฉันเป็นเพื่อนกับไอ้นนท์ทำไมฉันจะมาไม่ได้"

"น่ะ...นายเป็นเพื่อนกับพี่นนท์งั้นหรอ   อะไรจะซวยปานนั้น ฉันก้อเป็นเพื่อนกับมิ้นท์"

"อ้าวพี่น้ำตาลกับมะนาวรู้จักกันหรอ"

"ก้อไม่เชิงรู้จักหรอกจ๊ะ"

"ไอ้น้ำตาลอย่าบอกนะว่าคนที่แกบอกคือ..........."

"เออ!!!!!"

"เอ้ย คิดผิดคิดใหม่ได้นะเว้ย"นนท์ท้วง

"ข้าก้อคิดว่างั้นแหละ"

หลังจากนั้นทั้ง2คนก้อไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลยจนถึงเวลาหลังอาหารเย็น

ที่สระว่ายน้ำ

"มาทำอะไรที่นี่น่ะ"เสียงของน้ำตาลทำเอามะนาวสดุ้ง

"ก้อ......เปล่า แต่นายเป็นเพื่อนกับพี่นนท์จริงๆน่ะหรอ"

"อืม"

"แล้วนายไม่กลับบ้านนายรึไง"

"วันนี้ฉันนอนที่นี่ แล้วเธอล่ะ นี่ก้อมืดแล้วไม่กลับบ่านกลับช่องรึไง"

"ฉันก้อนอนที่นี่ วันนี่ฉันมานอนกับมิ้นท์"

"อ้าวบังเอิญจัง วันนี้ไอ้นนท์มันชวนฉันมานอนเป็นเพื่อนมัน"

"งั้นหรอ"

"อืม"

"งั้นฉันก้อซวยเป็นบ้าเลยน่ะสิ เฮ้อคิดว่าหลังจากฟาดเคราะห์ไปกับนายแล้วจะเจอเรื่องดีๆมาแทน แต่กลับเจอแต่เรื่องซวยๆ"



"อ้าว พูดให้มันดีๆนะครับ คุณเจอผมแล้วมันซวยยังไงมิทราบ"น้ำตาลรีบพูด



"อะไรกัน!!!! ฉันยังไม่ได้พูดเลยนะว่าการที่เจอนายมันเป็นเรื่องซวย แต่นายกลับพูดเอง สงสัยจะรู้ตัวล่ะมั้ง"มะนาวย้อน



"......"



"อ๊ะๆๆ พูดไม่ออกเลยล่ะสิ ฮึ มีฤทธิ์แค่นี้อย่าคิดมาทำซ่ากับฉันเชียว"



"งั้นผมจะทำให้คุณรู้จักฤทธิ์ของผมบ้าง คอยดูเถอะ"



"นายจะทำอะไร"



"ผมจะปราบคุณให้ได้"



"ฮึ ฉันเองก้ออยากจะรู้นักว่านายจะทำอะไรฉันได้"



"งั้นเอางี๊ ถ้าผมทำให้คุณหลงรักผมได้ ผมจะถือว่าผมชนะคุณ"



"แล้วถ้าฉันไม่ชอบนายล่ะ"



"คุณก้อชนะผม แล้วคุณจะให้ผมทำอะไรก้อได้"



"ก้อดี จำเอาไว้ ว่าฉันไม่มีวันชอบนายเด็ดขาด!!"



"คุณเองก้อคอยดูล่ะกัน"



โปรดติดตามตอนต่อไป



--------------------คุยกับบีทจัง--------------------------
เฮ้อ กว่าจะมีเวลามาปั่นเรื่องต่อก้อนานแต่กลับแต่งได้นิดเดียวเองอ่ะ
แล้วเนี่ยยังมาโดนพ่อไล่ไปนอนอีก บีทจังเซ็งมากเลยล่ะ
งั้นยังไงก้ออย่าลืมคอมเม้นนะคะ
ไปล่ะค่ะ
บัพบาย