หนุ่มสุดเซี๊ยว กะ สาวเปรี๊ยวสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #2 : แรกพบ

ก๊อกๆ....ก๊อกๆ

"คุณน้ำตาลคะ...คุณน้ำตาลตื่นได้แล้วค่ะ"เสียงหญิงวัยกลางคนดังขึ้นที่หน้าห้องของชายหนุ่มราว 6 โมงกว่าๆ

"ตื่นแล้วครับนม...."เสียงของชายหนุ่มเป็นสัญญาณว่าคนในห้องได้ตื่นขึ้นมาแล้ว

"แล้วรีบลงมาทานข้าวนะคะ"แม่นมบอก

"ครับ"สิ้นเสียงของน้ำตาลแม่นมก็เดินลงไป

สักพักชายหนุ่มก็เดินลงมา เผยให้เห็นชายหนุ่มผิวขาว สูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลแดงหน่อยๆ จมูกโด่งคมเป็นสัน ปากสีแดง

ชมพูเป็นธรรมชาติ ในตาคม คิ้วเข้ม พร้อมกับชุดนักศึกษา ใช่แล้ว วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของมหาวิทยาลัย แล้วปีนี้ก็เป็น

ปีสุดท้ายของเขาด้วย ในมือของน้ำตาลยังมีโน้ตบุ๊ค 1 เครื่อง(ไม่รุว่าเขียนถูกป่าวนะ)เอกสารต่างๆอีกหลายเล่ม

"ทานข้าวก่อนนะคะ"แม่นมบอกชายผู้ที่เปรียบเสมือนลูกแท้ของเขา

"ไม่ล่ะฮะวันนี้ผมรีบ ผมนัดเพื่อนไว้"น้ำตาลบอกปัดๆเพราะเขากำลังรีบ

"งั้นเอาขนมปังไปทานด้วยนะคะ" แม่นมบอกด้วยความเป็นห่วง

"ครับ ขอบคุณครับนม" ปรึ๊นนนนน เสียงรถสปอร์ตสีดำแล่นออกไป

"เค้ารีบอะไรนักหนาฮะจิต"เสียงผู้เป็นเจ้านายดังขึ้น

"ดิฉันก็ไม่ทราบค่ะคุณผู้หญิง"แม่นมบอก

"โอ๊ยฉันจะทำไงดีเนี้ย สายแล้ว.....เพราะพี่เฟร็ตคนเดียว"เสียงของหญิงสาวผิวขาวอมชมพู ร่างเล็กอรชร ปากเล็กและ

แดงเป็นธรรมชาติเหมือนลูกเชอรี่ กำลังบ่นให้พี่ชายต่างแม่ของเขาที่มัวแต่แต่งผมไม่ได้รีบกับเธอเลยทำให้เธอมาสาย

แล้วยังไม่ยอมขับรถเข้ามาส่งเธอในมหาวิทยาลัยด้วย

"ปิ๊ดๆๆๆปิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดด"เสียงบีบแตรรถตามด้วเสียงเบรค

ดังกระหึ่มในบริเวณนั้น

"ว๊ายยยยยยย"เสียงเล็กและแหลมเเสบแก้วหูดังขึ้นด้วยความตกใจ

"นี่คุณ!!..บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า"เสียงแดกดันดังขึ้นแต่เมื่อเห็นร่างเล็กล้มลงไปกับพื้นน้ำเสียงจึงอ่อนลง

"เจ็บสิยะถึงจะโดนชนนิดเดียวแต่ก็มีแผลนะ"หญิงสาวบอกอย่างโกรธๆคนอะไรขนาดในวิทยาลัยยังขับรถเร็วขนาดนี้

ข้างนอกจะไม่เยียบจนสุดเลยรึไง

"นี่คุณแล้วคุณล่ะ เดินยังไงรถถึงชนคุณได้ ถ้าคุณเดินบนฟุตบาตรถจะชนคุณได้มั้ย"เสียงของชายหนุ่มที่ออกจะกวนๆ

ปะทะกับเสียงของหญิงสาว

"โอ๊ยนี่....แล้วคุณจะมาเถียงกับชั้นทำไมชั้นเจ็บอยู่นะ กะจิตกะใจคุณจะให้ชั้นนั่งทนเจ็บอยู่อย่างนี้หรอ"หญิงสาวตำหนิ

ชายหนุ่ม

"อืม...งั้นเดี๋ยวผมพาคุณไปโรงพยาบาลแล้วกัน"น้ำตาลตอบ

"เฮ้ย!!!!ไม่เอาฉันไม่ไปโรงบาล...."หญิงสาวตะโกนออกมา

"อ้าวแล้วคุณจะไปทำแผลที่ห้องส้วมรึไง หรือคุณกลัว"น้ำตาลพูดประชดใส่อีกใจหนึ่งก้อตลกท่าทางของหญิงสาว

"มะ...ม..ไม่ได้กลัวซักหน่อย ไปห้องพยาบาลก็พอแล้วไม่ต้องไปถึงโรงบาลหรอกหน่าแผลแค่นี้เอง อายเขา"หญิงสาว

พูดน้ำเสียงสั่น

"เฮ้อ...ก็ได้ เอ้า รีบขึ้นหลังผมมา ผมจะแบกคุณไปรถผม"น้ำตาลพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ขอบคุณ.."หญิงสาวตอบ

ปรึ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนน

แล้วรถก็แล่นออกไปจากบริเวณนั้น ปล่อยให้คนข้างหลังกล่าวถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่

ที่ห้องพยาบาล

"โอ๊ยๆๆๆ!!นี่คุณอยู่นิ่งเป็นมั้ย"น้ำตาลบอกให้หญิงสาวอยู่นิ่งๆ ก้อเพราะหล่อนเล่นไม่อยู่สุขเวลาอยู่บนหลังของเขาน่ะสิ

"ไม่เป็น คุณไม่รู้หรอว่าฉันเป็นพวกไฮเปอร์นะ"หญิงสาวตอบ ความจริงเธอเองก้อไม่ได้เป็นไฮเปอร์อะไรหรอ เพียงแต่เธอ

อยากแก้แค้นน้ำตาลเล็กๆน้อยๆเท่านั้นเอง

"เอ้าๆ ถึงซะที นึกว่าหลังจะหักซะแล้ว คนอะไรก้อไม่รู้ ตัวหนักเป็นบ้า"น้ำตาลบ่นเบาๆ มิวายหญิงสาวก้อยังได้ยิน

"ว่าไงนะยะ ฉันหนักแค่ 43 กิโลเองนะยะนายมาว่าฉันหนักได้ไง"

"อ้าวหรอ สงสัยคุณคงจะอ้วนขึ้นมากเลยสิจากตอนที่ชั่งน่ะ"

"กริ๊ดดดดดดดดดดดดด นี่คุณ คุณมาว่าฉันอ้วนได้ไง ฉันไม่ยอมนะ"

"ว่าไงนะ คุณบอกคุณไม่ยอม แล้วคุณจะทำอะไรผมได้ ว่าไง คุณอ้วน"

"อ๊ายยยยยยยยๆๆๆ   น.....นะ.....นายมาเรียกฉันว่าอ้วนได้ไง ฉันชื่อมะนาวนะ ไม่ใช่อ้วน!!!จำไว้ในสมองกลวงๆของ

นายไว้ซะด้วย"

"อ้าวหรอ ผมก้อคิดว่าแม่คุณจะตั้งชื่อจากหุ่นคุณซะอีก แต่มะนาวก้อดีนะ ลูกเล็กๆ กลมๆ เหมาะกับคุณดี"

"นี่นาย!!อย่ามาหาเรื่องกันดีกว่า นายมาส่งฉันเสร็จแล้วนิ กลับไปได้แล้ว"

"เฮ้อ...พอหมดประโยชน์ก้อไล่กลับ  คุณนี่มันนิสัยไม่ดีจริงๆเล้ย"

"แล้วทำไม ฉันมันนิสัยไม่ดี นายก้อรีบๆออกไปสิ"

"ก้อได้ๆ ผมเองก้อไม่ได้อยากอยู่นักหรอก แต่ว่าผมอยากรู้อะไรบางอย่าง"

"อะไร"

"คุณอยู่คณะอะไร"

"นิเทศ"

"ปีไหน"

"ปี1"

"งั้นคุณก้อควรเรียกผมว่าพี่นะ"

"ฮึ...ทำไมฉันต้องเรียกคุณว่าพี่"

"เพราะผมอายุมากกว่าคุณ เป็นรุ่นพี่คุณ ผมอยู่ปี4 คณะบริหารธุรกิจ"

"ใครถามว่าคุณอยู่คณะไหน ปีไหนมิทราบ"

".........เปล่าหรอก แค่อยากให้รู้เอาไว้"ชายหนุ่มเริ่มหน้าเสีย เพราะตั้งแต่เกิดมา เขายังไม่เคยเจอใครที่กล้าย้อนเขา

อย่างนี้ ที่ผ่านมาสาวๆต่างเป็นฝ่ายเข้ามาหาเขาเองตลอด เขายอมรับว่าเขาสนใจผู้หญิงคนนี้ คนที่ชื่อ....มะนาว 

แล้วมะนาวจะรู้ไหมว่าการที่เธอบอกข้อมูลของเธอไปนั้น จะเป็นต้นเหตุให้ชีวิตหลังจากนี้วุ่นวายไปหมดเพราะผู้ชาย

ตรงหน้า

โปรดติดตามตอนต่อไป
-----------------------คุยกับบีทจัง---------------------------
สวัสดีค่ะทุกคน สายธารหายไปค่อนข้างนานเพราะสายธารกำลังอยู่ในช่วงเรียนหนักน่ะค่ะแต่ตอนนี้สารธารก้อ

เปลี่ยนเป็นบีทจังแล้วเนื่องจากมีความผิดปกติเล็กน้อย

แต่การกลับมาครั้งนี้ก้อไม่สูญเปล่า บีทจังนำนิยายเรื่องใหม่มาฝาก ก้อคิดว่าคงจะชอบกันนะคะ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องของสายธารนะคะแล้วถ้าจะให้ดีก้อติดตามผลงานของบีทจังต่อๆไปด้วยนะคะ

อย่าลืมคอมเมนต์ให้ด้วยนะ

บ๊ายบายยยยยยยยยยย.......