เรื่องขำๆ อาอ่านกานดู

ลำดับตอนที่ #48 : เรื่องของกลิ่น

ปัจจุบันนี้...

รถเมล์ปรับอากาศมีกฎห้ามนำของมีกลิ่นขึ้นรถเด็ดขาด

บรรดาแม่ค้า พวกป้า ๆ อาซิ้มที่ไม่รู้เรื่อง

หรือไม่ทันอ่านประกาศที่ติดเอาไว้

หรืออ่านแล้วทำเป็นไม่สนใจ

จะถูกกระเป๋ารถเมล์ไล่ลงจากรถทุกทีที่ขึ้นมาบนรถ

เมื่อติดของที่ส่งกลิ่นแรงมาด้วย

ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี



จนกระทั่งวันหนึ่ง

วันนั้นผมขึ้นรถเมล์ปรับอากาศกลับบ้านตามปกติ

และเป็นคันที่ผมใช้บริการบ่อยที่สุด

แต่ท่าทางกระเป๋ารถเมล์จะไม่ถูกชะตากับผมเอาเสียเลย

มักทำหน้าบอกบุญไม่รับใส่ผมอยู่เรื่อย

จังหวะที่รถติดไฟแดง กระเป๋ารถเมล์มีท่าทีลุกลี้ลุกลน

ทำจมูกฟุตฟิต เดินผ่านไปผ่านมาแถวที่นั่งผมบ่อยครั้ง

สักพักผมเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกตินั้น

เมื่อกลิ่นอันไม่น่าพึงประสงค์โชยมาสัมผัสกับจมูกผม



\"ใครตดกรุณาลงจากรถด้วย\"

คำพูดของกระเป๋ารถเมล์ทำให้คนในรถสะดุ้ง

ทุกคนพากันหันรีหันขวาง

ทำอย่างกับช่วยกันตามหาเจ้าของกลิ่น

บ้างก็หัวเราะคิกคักเห็นเป็นเรื่องตลก

แต่ผมกลับหงุดหงิด รำคาญทั้งกลิ่น

และเจ้าของกลิ่นที่ไม่รู้จักสำรวมอัดอั้นเอาไว้บ้าง



เขาจะรู้ตัวบ้างไหมว่า

กำลังจะทำให้ผู้บริสุทธิ์คนหนึ่งต้องเดือดร้อน

ผมไม่ได้เป็นคนก่อกลิ่น

แต่กลิ่นนี้ล่ะกำลังสร้างปัญหาให้ผม

เพราะผมกำลังจะลงรถเมล์ป้ายหน้าพอดี!