ปล่อย...ให้ไหลไป

เนื้อเรื่อง

4 มี.ค.49 18:35 ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

ฉันนั่งอยู่ตรงบันไดที่ไต่ระดับลงไปสู่บ่อน้ำที่ถูกสร้างขึ้น

มีน้ำพุอยู่ตรงกลาง สลับกันไปมาดูเป็นศิลปะแต่ไม่ใช่ธรรมชาติ

ผู้คนรอบตัววิ่งบ้างเดินบ้าง ไกลออกไปมีคนกำลังแอโรบิคกัน

บางคนนั่งคุยกันเป็นคู่ บางคนมากับครอบครัว

บางคนก็มาคนเดียว ฉันเองก็คนหนึ่งเช่นกัน...

ฉันนั่งฟังเพลงกรอกหูสองข้างในมือข้างซ้ายถือมือถือไว้

เลือกเพลงที่อยากฟังตามใจต้องการ ไม่ให้มันrandom

ฉันมองไปไกลๆเห็นน้ำไม่หยุดนิ่ง มันไหล เคลื่อนไหว

ฉันเห็นไฟหลายร้อยดวงส่องสว่างขึ้นในขณะที่รอบๆตัวเริ่มมืดลง

ฉันได้ยินเสียงเพลงที่ฉันชอบฟังเวลาเหงาๆเต็มสองหู

ฉันรู้สึกได้ถึงความรู้สึกข้างในใจของฉัน ณ เวลานี้

"........"

ฉันเกือบลืมไปว่าก่อนนี้หลายชั่วโมงเกิดเหตุการณ์ใดๆขึ้นบ้าง

ฉันจำได้ว่าฉันมาหาเพื่อนเก่าที่ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนัก เราหัวเราะกัน

สักพักก็แยกย้ายกันไป และฉันก็มานั่งอยู่ตรงนี้ไง...

หลายชั่วโมงก่อนนี้อีกมีเรื่องดีๆร้ายๆเกิดขึ้นกับฉัน...

ฉันวางมันลงไปในน้ำที่ห่างตัวฉันไม่ถึงสองเมตร

นั่งปล่อยให้ความคิด ความรู้สึกไหลไปกับเวลาและสิ่งรอบตัว

ฉันได้เห็น ฉันได้คิด ฉันได้ยิน ฉันรู้สึกอยู่ทุกก้าวว่ากำลังเกิดสิ่งใด

ฉันคิดถึงแต่เรื่องเดิมที่เกิดขึ้น เสียงเพลงของเอ็นโดรฟิน dido Greenday ปาน

ยังดังอยู่ในหูสองข้างลึกลงไปสุดใจฉัน...

ฉันไม่รู้ว่าก้าวต่อไปจะอันตรายหรือดีร้ายยังไง แต่ตอนนี้ฉันกำลังนั่ง

นั่งอยู่ตรงนี้ ปล่อยให้ทุกอย่างรอบตัวเป็นไป ใครจะวิ่ง ใครจะพูดคุย

ใครจะหัวเราะ ใครจะเศร้า ฉันไม่รู้สึกอะไรใดๆ ณ เวลานี้...

ผ่านไปชั่วโมงกว่าฉันรู้สึกว่ารอบตัวมืดลงมากกว่าเดิม แต่ฉันเห็นนะ

เห็นไฟรอบตัวส่องสว่างอยู่ เห็นหลายคนกำลังเดินกลับไป...เห็นน้ำไม่เคยหยุดนิ่ง

แล้วฉันก็เห็นตัวฉัน และฉันก็เห็นเธอ...น้ำตาเกือบจะไหล

แต่มันก็ไม่ได้ไหลออกมา...

19:45 ณ สวนสาธารณะแห่งเดิม

ฉันเดินออกมาจากที่นั่ง เดินต่อไป..และไม่ลืมหยิบสิ่งที่ปล่อยให้ไหลไปกลับมา

"........"

ฉันยิ้มกับตัวเอง...

กำลังใจกำลังเดินตามหลังฉันมา...