ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิดอันรันทด
      ความหนาวเหน็บในกระท่อมหลังหนึ่งซึ่งไม่เหมือนกับผู้อื่น   
หากแต่ว่าในกระท่อมซึ่งมีเพียงตะเกียงซึ่งให้ความอุ่นอันน้อยนิด
กับเด็กชายอายุราว11ปีผู้เกิดมาไม่มีพ่อแม่เหมือนคนอื่น
\"โครม\"    เสียงของกิ่งไม้ที่ตกมาใส่กระท่อมของเด็กน้อย
\"  โอ้ย\" เสียงของเด็กน้อยพูดขึ้นด้วยความเจ็บซึ่งตอนนี้
ก็ไม่มีที่จะอยู่แล้วเราจะทำไงดี หลังจากที่เสียงเงียบ
ไปได้มีเสียงจากนอกกระท่อมดังขึ้นแล้วค่อยเข้ามาอย่างเงียบๆ
\"ใครน่ะ\"เหลาเทียนพูดขึ้นหลังจากที่มีร่างของหญิงสาวปรากฏขึ้นพร้อม
เด็กที่อยู่ในอ้อมกอดของหล่อนกำลังร้องไห้
\"เด็กน้อยไม่ทราบว่าข้าจะขอพักด้วยสักคืนได้มั้ย\"เหลาเทียนซึ่งเป็นผู้มีความเมตตา
ถึงแม้จะเป็นเด็กแต่ก็จะช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่คิดถึงกำลังและความสามารถจึงได้กล่าวว่า 
\"ได้สิเชิญตามสบายเถิด ข้าอาจจะไม่มีอะไรเหมือนกับกระท่อมของผู้อื่น มีก็แต่เพียงความอบอุ่นให้ท่านเท่านั้น\"
คืนนั้นกลับกลายเป็นคืนที่เหลาเทียนมีความสุขที่สุด
เช้าวันรุ่งขึ้นเหลาเทียนเห็นหญิงสาวกำลังเตรียมจัดอาหารให้
สำหรับเหลาเทียนกินก่อนที่จะเดินทางจากไป 
\"เดี๋ยว ในเมื่อท่านทำอาหารให้ข้ากินเชิญท่านกินด้วยกันเลย\"
\"ข้าคงมิอาจจะร่วมกินกับผู้ที่มีพระคุณไม่ได้หรอก \"
\"ข้าก็เป็นแค่เด็กผู้ชายคนหนึ่งซึ่งไม่ค่อยมีความอบอุ่นหลังจากที่พ่อและแม่ข้าตายไป
ดังนั้นเชิญท่านกินตามสบายเลย\"
\"ข้ามีเพียงแค่หยกชิ้นเดียวที่ตระกูลข้ามี ข้าขอมอบใหท่านผู้มีพระคุณ\"
ว่าแล้วหญิงผู้นั้นก็ยื่นหยกเนื้องามชิ้นหนึ่งออกมาจาก ชายพก
\"ข้าคงรับไม่ได้เป็นแน่\"
\"ถ้าท่านผู้มีพระคุณไม่รับไป ข้ากับลูกคงจะอยู่ไม่สุขเป็นแน่\"
\"แต่ข้า....\"
สายตาของหญิงสาวส่อถึงความตั้งใจที่จะมอบให้กับเขาจริงๆ
ทำให้เหลาเทียนตัดสินใจหยิบมันมา
หญิงสาวจึงยิ้มออกมา
\"ข้าเช่นนั้นข้ากับลูกขอลาท่านไปก่อน  ขอให้ท่านจงโชคดี\"
ว่าแล้วนางก็เดินจากไป ทิ้งให้เหลาเทียนยืนมองอยู่เพียงลำพังด้วยความเงียบเหงา
  สายลมที่พัดมาทำให้ใจของเด็กหนุ่มเกิดความหวั่นไหว
แต่ทว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หนุ่มน้อยผู้เผชิญมากับภัยทุกรูปแบบ
ก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมัน........................................
หากแต่ว่าในกระท่อมซึ่งมีเพียงตะเกียงซึ่งให้ความอุ่นอันน้อยนิด
กับเด็กชายอายุราว11ปีผู้เกิดมาไม่มีพ่อแม่เหมือนคนอื่น
\"โครม\"    เสียงของกิ่งไม้ที่ตกมาใส่กระท่อมของเด็กน้อย
\"  โอ้ย\" เสียงของเด็กน้อยพูดขึ้นด้วยความเจ็บซึ่งตอนนี้
ก็ไม่มีที่จะอยู่แล้วเราจะทำไงดี หลังจากที่เสียงเงียบ
ไปได้มีเสียงจากนอกกระท่อมดังขึ้นแล้วค่อยเข้ามาอย่างเงียบๆ
\"ใครน่ะ\"เหลาเทียนพูดขึ้นหลังจากที่มีร่างของหญิงสาวปรากฏขึ้นพร้อม
เด็กที่อยู่ในอ้อมกอดของหล่อนกำลังร้องไห้
\"เด็กน้อยไม่ทราบว่าข้าจะขอพักด้วยสักคืนได้มั้ย\"เหลาเทียนซึ่งเป็นผู้มีความเมตตา
ถึงแม้จะเป็นเด็กแต่ก็จะช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่คิดถึงกำลังและความสามารถจึงได้กล่าวว่า 
\"ได้สิเชิญตามสบายเถิด ข้าอาจจะไม่มีอะไรเหมือนกับกระท่อมของผู้อื่น มีก็แต่เพียงความอบอุ่นให้ท่านเท่านั้น\"
คืนนั้นกลับกลายเป็นคืนที่เหลาเทียนมีความสุขที่สุด
เช้าวันรุ่งขึ้นเหลาเทียนเห็นหญิงสาวกำลังเตรียมจัดอาหารให้
สำหรับเหลาเทียนกินก่อนที่จะเดินทางจากไป 
\"เดี๋ยว ในเมื่อท่านทำอาหารให้ข้ากินเชิญท่านกินด้วยกันเลย\"
\"ข้าคงมิอาจจะร่วมกินกับผู้ที่มีพระคุณไม่ได้หรอก \"
\"ข้าก็เป็นแค่เด็กผู้ชายคนหนึ่งซึ่งไม่ค่อยมีความอบอุ่นหลังจากที่พ่อและแม่ข้าตายไป
ดังนั้นเชิญท่านกินตามสบายเลย\"
\"ข้ามีเพียงแค่หยกชิ้นเดียวที่ตระกูลข้ามี ข้าขอมอบใหท่านผู้มีพระคุณ\"
ว่าแล้วหญิงผู้นั้นก็ยื่นหยกเนื้องามชิ้นหนึ่งออกมาจาก ชายพก
\"ข้าคงรับไม่ได้เป็นแน่\"
\"ถ้าท่านผู้มีพระคุณไม่รับไป ข้ากับลูกคงจะอยู่ไม่สุขเป็นแน่\"
\"แต่ข้า....\"
สายตาของหญิงสาวส่อถึงความตั้งใจที่จะมอบให้กับเขาจริงๆ
ทำให้เหลาเทียนตัดสินใจหยิบมันมา
หญิงสาวจึงยิ้มออกมา
\"ข้าเช่นนั้นข้ากับลูกขอลาท่านไปก่อน  ขอให้ท่านจงโชคดี\"
ว่าแล้วนางก็เดินจากไป ทิ้งให้เหลาเทียนยืนมองอยู่เพียงลำพังด้วยความเงียบเหงา
  สายลมที่พัดมาทำให้ใจของเด็กหนุ่มเกิดความหวั่นไหว
แต่ทว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หนุ่มน้อยผู้เผชิญมากับภัยทุกรูปแบบ
ก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมัน........................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น