คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 :: พยายามเข้านะ (100%)
[Sofer ~Special]
“...นี่ นายน่ะ...” เด็กสาว(?)หน้าใส ดวงตากลมโตที่มีนัยน์ตาสีน้ำตาลคาราเมลที่แฝงไปด้วยความร่าเริงและขี้เล่น ผมซอยสีคาราเมลเช่นเดียวกับสีของดวงตายาวเลยบ่าไปนิดหน่อยบวกด้วยผมหน้าม้ายาวที่เกือบปิดตาข้างหนึ่งของเธอ...
ยัยนี่ใครฟ่ะ?
“เธอเป็นใคร?” ผมถามออกไปด้วยความรู้สึกที่สงสัยสุดๆ
“เป็นมนุษย์คนหนึ่ง...ไม่สิ ฉันอยากรู้จักนาย ฉันชื่อ เทียร์รี่ ฝากตัวด้วย” เด็กสาว(?)ตรงหน้าเอ่ยพลางยื่นมือเรียวๆของเธอออกมาตรงหน้าผม
“อ่า... ฉัน โซเฟอร์” ผมแนะนำตัวสั้นๆแต่ไม่ยื่นมือของผมไปจับมือของเธอคนนั้นหรอกนะ... เพิ่งจะเจอกันเอง อีกอย่าง... ผมต้องรุกสิไม่ใช่มาคอยรับแบบนี้
“อื้อ... อ๊ะ! นั่น เนเวอร์สินะ ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ ^^” เธอส่งยิ้มให้บุคคลที่ยืนอยู่ข้างๆผม... หมอนี่เป็นถึงนักร้อง ใครๆก็ต้องรู้จักเป็นธรรมดา
แต่...เฮ้ย!
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เนเวอร์ยื่นมือของตัวเองมาจับมือของยัยเทียร์อะไรนั่น (เทียร์รี่ย่ะ – เทียร์รี่)แค่นั้นยังไม่พอ... หมอนี่ดึงมือของยัยเทียร์รี่ (ในที่สุดก็พูดถูก – เทียร์รี่) แล้วยกขึ้นจูบที่หลังมือแบบไร้ยางอาย...
คนเยอะนะเฟ้ย! ถ้าเป็นข่าวขึ้นมาจะทำยังไง!?
“อ่า... แหมๆ เนเวอร์เนี๊ย...น่ารักจังเลยน้า~ เป็นนักร้องแท้ๆ แต่ไม่ถือตัวเลย... ไม่เหมือนคนบางคนแถวนี้เลยสักนิด” ยัยนั่นชมเนเวอร์แล้วหันหน้ามามองผมด้วยหางตา
“อะไรของเธอ?... เนเวอร์กลับห้องได้แล้ว... อีกแค่ห้านาทีอาจารย์จะเข้าแล้วนะ” ผมหันไปมองเนเวอร์ที่กำลังเล่นจ้องตากับยัยเทียร์รี่(?) แล้วก็รีบเดินเพื่อจะไปที่ห้องเรียนทันที
“อื้อๆ งั้น... ผมไปก่อนนะครับ สาวน้อย ^^” เนเวอร์พูดแล้วรีบเดินตามผมมา
“เป็นอะไรของนาย?... ถูกชะตากับยัยนั่นแล้วงั้นเหรอ?” ผมถามไปเบาๆ ก็ปกติหมอนี่เป็นคนแบบนี้ซะที่ไหนล่ะ ปกติหมอนี่วันๆแทบจะไม่ยอมคุยกับใครเลยด้วยซ้ำไป
“ก็เปล่านี่...” เนเวอร์ตอบกลับมาเบาๆ “ถูกชะตากับใครบางคน... สำหรับฉันแล้วมันเป็นไปไม่ได้หรอกน่า” เนเวอร์ก้มหน้าพูดให้ได้ยินแล้วเงยหน้าก่อนจะหันไปมองข้างหลังอีกที...
แล้วจะมองทำไมล่ะ?
“นายล่ะ? ปกติไม่ใช่คนแบบนี้นี่ เวลามีผู้หญิงเข้ามานายก็ต้องตอบสนองไม่ใช่เหรอ? วันนี้เป็นอะไร? ทำไมถึงไม่คิดแม้แต่จะพูดคุยด้วยเลยล่ะ?” เนเวอร์หันหน้ามาถามผม
“ฉันเป็นผู้ชาย... ฉันก็ต้องรุกก่อนไม่ใช่เหรอ?” ผมตอบไป
“แล้วยังไงล่ะ? ผู้หญิงคนนั้นก็คงต้องทำใจมาหลายรอบกว่าจะได้มาทักนายแบบนี้นะ... เธอก็บอกอยู่นี่ว่าอยากรู้จักนาย” เนเวอร์พูดแล้วมองหน้าผมแบบต้องการจะเค้นคำตอบ
“ไม่รู้สิ... รู้สึกว่ามันแปลกๆ น่ะ กับผู้หญิงคนนั้น... ไม่ค่อยถูกชะตา” ผมก้มหน้าก้มตาตอบออกมาเบาๆ
“เฮ้อ ช่างเถอะ” เนเวอร์ถอนหายใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาพร้อมกับหูฟังและรีบใส่หูฟังทันที
นี่ฉันน่ารำคาญขนาดนั้นเลยเหรอ?
[Peach ~Special After]
“เดินไปทักเขาสิ” ฉันพยายามยัดเยียดให้เพื่อนสาวตรงหน้านามเทียร์รี่เดินไปทักบุคคลที่เป็นตัวกลางสำคัญ (?) ในการทำภารกิจในครั้งนี้
“ถึงเธอจะพูดอย่างงั้นก็เถอะ แต่มันไม่ไหวหรอก เกิดหมอนั่นว่าฉันหน้าด้านขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ” เธอเอ่ยตอบฉันพลางทำสีหน้าเหมือนจะบอกว่ายังไงก็ไม่ไปเด็ดขาดกับฉัน
“ต้องไหวสิ เอ้า! สู้ๆ ” ฉันผลักร่างบางของคนตรงหน้าให้เดินไปหยุดตรงหน้าของชายร่างสูงนามว่าโซเฟอร์
“...นี่ นายน่ะ...” ฉันยืนมองเทียร์รี่เพื่อนสาวที่กำลังทำใจกล้าเอ่ยปากออกไปทั้งๆที่ตัวยังสั่นระริกอยู่เล็กน้อยอยู่เลย
“เธอเป็นใคร?” โซเฟอร์ถามเทียร์รี่กลับด้วยน้ำเสียงสุดจะเย็นชา
“เป็นมนุษย์คนหนึ่ง...”เธอกล่าวออกมาแบบกวนๆ หน่อยๆ
เธอเล่นมุกนั้นมันตลกนักรึไงยัยเพื่อนบ้า!
“ไม่สิ...ฉันอยากรู้จักนาย ฉันชื่อ เทียร์รี่ ฝากตัวด้วย” เทียร์รี่กลับมาเข้าเรื่องเดิมอีกครั้งก่อนจะยื่นมือของเธอออกไปเพื่อเป็นการทำความรู้จัก แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับไม่ยื่นมือออกมาทำความรู้จักซะงั้น
“อ่า...ฉัน โซเฟอร์” เขาตอบออกมาเบาๆ เป็นเชิงแนะนำตัวเล็กน้อย
“อื้อ... อ๊ะ! นั่น เนเวอร์สินะ ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ ^^” เทียร์รี่ยิ้มให้...
นะ นักร้องคนโปรดของฉันก็อยู่ด้วยเหรอเนี๊ย?! ทำไมฉันถึงไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยล่ะ~!?
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เขายิ้มออกมาเบาๆ แต่นั่นก็เป็นรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจฉันพองโตได้เชียวนะ
แต่เดี๋ยวก่อน
เขาพูดแค่นั้นไม่พอ แต่เขากลับดึงมือของเทียร์รี่ไปจูบที่หลังมืออีกตั้งหาก ฉันอิจฉานะ!!
“อ่า... แหมๆ เนเวอร์เนี๊ย...น่ารักจังเลยน้า~ เป็นนักร้องแท้ๆ แต่ไม่ถือตัวเลย... ไม่เหมือนคนบางคนแถวนี้เลยสักนิด” เทียร์รี่เอ่ยชมออกมาก่อนจะหันไปมองโซเฟอร์ด้วยหางตาแบบไม่สบอารมณ์
เนเวอร์ของฉัน!!! เนเวอร์กลับห้องเรียนไปเมื่อไหร่ ฉันรับรองว่าจะจัดการกับเธอแน่เทียร์รี่
“อะไรของเธอ?... เนเวอร์กลับห้องได้แล้ว... อีกแค่ห้านาทีอาจารย์จะเข้าแล้วนะ” โซเฟอร์หันไปบอกกับสุดที่รักของฉัน (ใครสุดที่รักเธอ? – เนเวอร์) แล้วก็เดินนำไปก่อน
“อื้อๆ งั้น... ผมไปก่อนนะครับ สาวน้อย ^^” เนเวอร์หันมายิ้มให้เทียร์รี่แล้วก็รีบเดินตามโซเฟอร์ไป...
ไม่มีใครเห็นฉันอยู่ในสายตาเลย อยากร้องไห้แหะ
“เอ่อ เป็นอะไรหรือเปล่า?” เทียร์รี่ที่หันมาข้างหลังเห็นฉันยืนคอตกอยู่ก็เลยเอ่ยถามออกมาด้วยความเป็นห่วง
จะไม่เป็นไรได้ยังไงกันล่ะ?
“เป็นสิ เป็นมากด้วย เนเวอร์จูบมือเธอ ฉันไม่อยากจะเชื่อ โอ๊ย! ฉันอยากตาย...” ฉันรีบระบายออกมาแล้วพูดออกมาเป็นเชิงว่าเรื่องแบบนี้ฉันรับไม่ได้
ปกติเนเวอร์จะดูเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาแท้ๆ แต่กลับยัยนี่ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆ
“เธอก็... เรื่องแค่นี้เองนะ ถ้าฉันตีซี้โซเฟอร์ได้เธอก็หาเรื่องสวีทกับเนเวอร์ก็ได้นี่น่า อย่าโกรธฉันเลยนะ ฉันไม่รู้เรื่อง” เทียร์รี่ทำหน้าทำตาเหมือนอยากจะร้องไห้
ก็นะ... เราเพิ่งจะคืนดีกันเมื่อกี้นี้เองนี่น่า
“ใจจริงฉันอยากจะฆ่าเธอให้ตายไปแล้วนะถ้าไม่เห็นว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทสุดๆ ของฉัน เอาเถอะ ตอนนี้ฉันก็ไม่อยากจะพูดอะไรนอกจาก...” ฉันเว้นวรรคช่วงเพื่อทำให้คนตรงหน้าอยากรู้อยากเห็น “เธอพยายามเข้านะ ฉันจะเอาใจช่วย”
ที่พูดไปก็เพราะว่าฉันอยากอยู่ใกล้เนเวอร์ต่างหาก แล้วก็เป็นการจับคู่ให้เพื่อนสุดน่ารักน่ารังเกียจ(?) ของฉันด้วย ขอแฉตรงนี้ล่ะกันว่าตั้งแต่เกิดมายัยเทียร์รี่ไม่เคยมีแฟนเลยสักคน ซึ่งต่างกับฉันนัก โฮะๆๆ ไม่ใช่อะไรหรอก ฉันโดนพ่อแม่เลือกคู่ให้ต่างหากล่ะ รันทดกว่ายัยนี่อีก พูดแล้วอยากจะร้องไห้
“ฉันว่าเธอไม่ต้องเอาใจช่วยฉันก็ได้นะ เชิญเธอไปหาวิธีทำให้ที่รักของเธอเขาหันมารักเถอะ” เทียร์รี่พูดแล้วยิ้มนิดๆ อะไรกันคำพูดแบบนี้!? เธอกลายเป็นคนปากจัด(?) แบบนี้ไปได้ยังไงน่ะ ฉันล่ะงงจริงจริงงงงง...
ความคิดเห็น