❃ M I S S.. P O R M I S E ❃ [ YAOI ]

ลำดับตอนที่ #1 : I N T R O ❃

❀ Supercell

INTRO

 

การสัญญากับใครสักคนไม่ใช่เรื่องตลกหรอกนะครับ..




  Cher’s said  

     

       ซู่! ซู่!

          สายฝนที่เทกระหน่ำลงมาทำให้นักเรียนจำนวนมากที่กำลังเดินออกมาจากอาคารเรียนพากันวิ่งหลบฝนกันไปคนละทิศคน  ละทาง ผมเองก็เช่นกันใครจะไปอยากเปียกฝนล่ะ จริงมั้ย?

                ผมเดินไปตามซุ้มทางเดินของอาคารแต่คงไม่ต้องรีบมากเพราะยังไงผมก็ไม่ได้กลับบ้านอยู่แล้วครับ.. ผมเรียนอยู่โรงเรียนประจำแห่งหนึ่งในย่านชานเมืองและวันนี้ก็เป็นวันที่มีการเรียนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเข้าสู่ช่วงวันหยุดซึ่งก็เป็นธรรมดาที่บรรดานักเรียนต่างพากันรีบร้อนเพื่อจะได้เก็บของกลับบ้านกันในเย็นวันศุกร์นี้แต่ไม่ใช่ผม..วันหยุดนี้ผมไม่ได้กลับบ้าน เพราะถึงกลับไปก็ไม่มีความหมาย ไม่มีคนที่ผมต้องการจะพบเค้าแล้วในบ้านหลังนั้น..

               พ่อกับแม่ของผมแยกทางกันตั้งแต่ผมอายุสิบขวบแน่นอนผมจึงเป็นลูกชายคนเดียวแม่ตัดสินใจพาผมกลับมาอยู่ประเทศไทย(พ่อของผมเป็นชาวอีตาลีพอแต่งงานกับแม่พ่อเลยพาครอบครัวไปอยู่ที่บ้านเกิดของพ่อ)พอผมอายุได้สิบสองแม่ก็แต่ง  งานใหม่กับผู้ชายวัยกลางคนที่พอมีฐานะผมคิดว่าอาจจะเป็นเพราะแม่ขัดสนทางด้านเงินเลยทำให้ตัดสินใจแต่งงานใหม่ ในตอนแรกเค้าดูใจดีและอบอุ่นแต่เมื่อเวลาผ่านไป.. มันไม่ใช่อย่างที่คิดเลยแม้แต่นิดเดียววันๆเอาแต่กินเหล้าเมื่อเมาได้ที่ก็   เริ่มทำร้ายผมและแม่พอแม่ขอหย่าหรือบอกว่าจะแจ้งความกับตำรวจผู้ชายคนนั้นก็ขู่ว่าจะฆ่าผมอยู่เรื่อยไปสุดท้ายผมก็มาถึง  ขีดจำกัด คืนนั้นผมตัดสินใจพาแม่หนีออกไปจากผู้ชายสารเลวคนนี้แต่แผนผมกับล้มเหลว ผู้ชายคนนั้นจับผมได้ซะก่อน หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์มันก็ส่งผมเข้าโรงเรียนประจำทั้งๆกลางเทอมแบบนี้แหละ(นี่คือสาเหตุที่ผมไม่มีเพื่อนสนิท)ถึงยังไงก็ถือว่าโชคยังเข้าข้างผมอยู่บ้างที่ผู้ชายคนนั้นยังอนุญาตให้ผมกลับบ้านไปหาแม่ได้ทุกอาทิตย์แต่สุดท้าย.. เมื่อสองอาทิตย์ก่อนผมกลับไปที่บ้านและก็พบว่า.. แม่ของผมได้เสียชีวิตลงแล้ว หลังจากทีมแพทย์ได้ทำการชันสูติศพเรียบร้อยแล้วทางตำรวจบอกว่าแม่ของผมเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจที่ป่วยเรื้อรังมานานบวกกับที่ไม่ยอมไปพบแพทย์ตามนัดด้วยซึ่งผมสันนิษฐานว่าแม่อาจจะไม่มีเงินเพราะผู้ชายคนนั้นมักจะขู่เอาเงินจากแม่ไปซื้อเหล้าหรือเล่นการพนันเสมอส่วนผู้ชายคนนั้นตำรวจได้บอกว่าหลังจากที่มีคนแจ้งว่าพบศพแม่พอมาถึงที่เกิดเหตุก็ไม่เจอร่องรอยของผู้ชายคนนั้นแล้ว.. หลังจากที่งานศพสิ้นสุดลงผมกลับมาที่โรงเรียนอีกครั้งตามปกติถึงแม้จะมีโทรศัพท์จากปู่ของผมที่พยายามเกลี้ยกล่อมให้ผมไปเรียนที่อิตาลีแต่ผมก็ปฏิเสธ เหตุผลอาจเป็นเพราะ.. ผมยังไม่พร้อมจะเจอหน้าพ่อก็ได้ ส่วนชีวิตของผมจากที่แย่อยู่แล้วมันก็เข้าขั้นทรุดหนัก ถึงขนาดรูมเมทของผมยังไม่กล้าเข้าใกล้ และนี่ก็คือสาเหตุที่ผมไม่จำเป็นต้องกลับไปบ้านหลังนั้นอีกต่อไป..

       ผมหยุดเดินเมื่อมาถึงปลายทางของซุ้มทางเดิน ต่อจากนี้คงต้องตากฝนอีกนิดหน่อยกว่าจะถึงหอสินะ เร็วเท่าความคิดผมวิ่งฝ่าสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาไม่หยุด มันอาจจะทำให้ผมหนาวสักหน่อยเมื่อขึ้นไปถึงข้างบน เพราะเสื้อนักเรียนของผมก็ไม่ใช่จะหนาซักเท่าไหร่..

“จะรีบไปไหนล่ะ? เฌอคนสวย”
"..."




TO BE CONTINUED..


------------------------------------------------------------------------------------------------------
writer talk :
ผ่านไปแล้วค่ะ กลับอินโทรเริ่มต้น(ที่แสนจะธรรมด๊าธรรมดา)อย่าเพิ่งเบื่อกันนะค่ะะะคื
คือ.. ในส่วนของตอนนี้ไรท์อยากให้เห็นถึงความรันทดของน้องเฌอก่อนน่ะค่ะ
อยากให้ลีดเดอร์ทุกคนได้ซึมซับความเจ็บปวดของนาง(เว่อร์)
ว่าแต่.. ใครเป็นคนเรียกเฌอกันนะ? โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจและทุกคอมเม้นท์ค่ะ (;